ความคิดเห็นที่ 1 “ มีนา  ทำไมวันนี้นั่งคนเดียวหล่ะ  เพื่อนทิ้งเหรอ ”  หมดคาบเรียนแล้ว ปลายไม้ทิ้งตัวมานั่งข้าง ๆ ขณะที่ฉันกำลัง เก็บของเตรียมออกจากห้อง       กรี๊ด ด  (>   < ..)  พี่ไม้มายเลิฟ~  ฉันเริ่มจะทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว ว       “ พวกแองจี้ตื่นสายค่ะ  ส่งตัวแทนของกลุ่มมาเช็คชื่อเรียบร้อย “  ฉันส่งยิ้มแห้ง ๆ  ไปให้     “ เลยมานั่งจ๋อยอยู่คนเดียว  โถ น่าเห็นใจเนาะ  “ พี่ไม้ทำหน้าน่ารักแสนซนล้อเลียน     “ แฮ่ะ ๆ  ว่าแต่นิ้วพี่ไม้ไปโดนอะไรมาคะ “     ฉันเหลือบไปเห็นแผลรอยเหมือนโดนของมีคมบาดที่นิ้วชี้ของปลายไม้พอดี     “ อ๋อ  เมื่อวานซุ่มซ่ามเอามีดหั่นนิ้วตัวเองน่ะ  นิดหน่อย  ๆ “  พี่ไม้ยกมือมาดูรอยบาดอย่างไม่ใส่ใจ     “ มี่มีพลาสเตอร์ยาพอดี  แปะไว้ดีกว่าแผลจะได้ไม่ติดเชื้อ “  ฉันล้วงไปหยิบพลาสเตอร์รูปหมีพูห์ออกมาจาก กระเป๋า   ไอ้นิสัยบ้าหอบฟางชอบพกของกระจุกกระจิกของเดี๊ยนจะมีประโยชน์ก็คราวนี้เอง  (^  ^..)     “ เอ่อ  อ  คือ “     ปลายไม้รับที่ปิดแผล   พลิกไปพลิกมาดูซักพักแล้วหัวเราะเขิน ๆ     “ นี่มันใช้ยังไงละเนี่ย   น้องมี่ติดให้พี่หน่อยสิ “     “ อะไรนะพี่   ไม่เคยใช้พลาสเตอร์มาก่อนเหรอ “     “ ผู้ชายเค้าใช้กันซะที่ไหน  ตอนเด็ก ๆ แม่ก็ทำให้ตลอด   อย่าถามมากน่า   ติดให้หน่อยเร็วเข้า “ พี่ไม้ทำหน้างอ  ส่งสายตาอ้อนวอนเหมือนเด็กมาให้ฉันพร้อมกับยื่นมือมาให้ช่วยทำแผล  โอ๊ย จะน่ารักไปไหน ขอร้องหล่ะอย่ามองอย่างงี้  แค่นี้มีนาก็ละลายตายคาพื้นอยู่แล้ว (> _ <..  )     ฉันลวนลาม โลมเลียมือรุ่นพี่แต่พองามขณะที่ปิดพลาสเตอร์ให้  ( อย่างช้ามาก ก )  พี่ไม้ยิ้มขอบคุณก่อนจะ วิ่งไปรวมกลุ่มกับเพื่อนชายด้วยกัน ปล่อยให้ฉันหน้าแดงเขินเด้งไปเด้งมาอยู่คนเดียว  ปลายไม้สุดเลิฟเป็น สีสันอันฉูดฉาดบาดตาอันดับต้น ๆ ในชีวิตมหาวิทยาลัยของฉันเลย~ย  (^  ^..) ฮิฮิ ฮ่าฮ่า     ระหว่างที่เดินออกจากมหาวิทยาลัยอย่างลัลล้าร่าเริงเป็นพิเศษ  อยู่ ๆ ก็มีรถปอร์เช่สีดำมันวับจอดชลอข้างตัวฉัน     “ มีนา   กลับด้วยกันมั้ย  ฉันไปส่ง “     ณัชชาโผล่หน้าออกมาจากรถคันงามตะโกนชวนให้ขึ้นรถ  ฉันมองซ้ายมองขวา  วันนี้พวกแองจี้โดดเรียนกันยก แก๊งค์คงไม่มีใครเห็นฉันอยู่กับณัชมั้ง ก็ดีเหมือนกันจะได้ประหยัดค่าแท๊กซี่     “ โหย ย รถสิใหญ่หล้าย ย หลาย ” มัวแต่ทึ่งกับความกว้างและไฮโซของรถจนหลุดพูดซาวด์แทรคออกมา  .     .. ให้ตายเถอะน่าขายหน้าชะมัด  ... อยู่นี่ฉันพยายามพูดภาษากลางตลอด  จะมีหลุดก็ตอนเผลอหรือตกใจเท่านั้น  ฉันเห็นชายหนุ่มที่กำลังขับรถหันมายิ้มให้เป็นเชิงทักทาย     “ พี่แคนนี่ไงมีนา  ที่ณัชเคยเล่าฟัง จำได้รึเปล่า “     พี่แคนมองฉันด้วยหางตาแวบนึง   ก่อนจะหันไปพูดกับณัช     “ คุณหนูอย่างนี้จะไหวรึเปล่าณัช   เค้าจะยอมเร้อ~ “     เพราะแคนใส่แว่นกันแดดสีชา ( ของโอ๊คเล่ย์ ) ฉันเลยมองหน้าไม่ถนัดนัก  เห็นแค่เป็นหนุ่มตี๋หล่อ สะอาดสะอ้านแต่งตัวสำอางค์อายุน่าจะซัก 25-26 ปีและ ไม่ต้องเดาเลยว่าต้องรวยมากแน่ ๆ       ส่วนสถานะของทั้งสองคนนี้นั้นเป็นอะไรกัน ...ไม่กล้าคิดวุ้ย     ฉันคุยเล่นกับณัชมาตลอดทาง  จนถึงแยกที่ควรจะเลี้ยวซ้ายแล้วเข้าคอนโดแต่แคนกลับขับเลยไป ทิวทัศน์รอบข้างชักจะแปลกจนน่าเอะใจ     “ ทำไมไม่เลี้ยว  ไม่กลับคอนโดเหรอ “        ณัชชาอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนจะตอบ     “ เอ่อ อ   ฉันจะชวนเธอไปทำงาน  เผื่อว่าเธอจะสนใจ  เธอกำลังเดือดร้อนเรื่องเงินไม่ใข่เหรอ “     พอได้ยินประโยคคุ้นเคยนี้เข้าใจฉันก็หล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม   ทำไมฉันถึงโง่งมซื้อบื้ออย่างนี้ใครเรียกให้ ขึ้นรถก็ตามเค้ามาง่ายดาย   เมื่อกี๊ที่ณัชชากับแคนคุยกันทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ กันคือเรื่องนี้เองเรอะ  /(0 o 0”)\ จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 ก.พ. 49 17:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลย~! !!”     ฉันตะโกนสุดเสียงจนแคนสะดุ้งโหยง เบรครถกะทันหันทำเอาพวกเราหัวทิ่มเบาะ     “ แองจี้สงสัยมาตลอดว่าเธอเป็น  ริช่าก็คิดว่าใช่แต่ฉันดันไม่เชื่อ!  หลงแก้ต่างทุกครั้งให้เพราะคิดว่าณัชไม่มี ทางเป็นผู้หญิงแบบนั้นแน่  ทำไมเธอทำกับฉันอย่างงี้!! ! “       ณัชชาจ้องฉันตาโตด้วยท่าทีประหลาดใจ     “ นี่  เธอคิดว่าฉันเป็น .... อ๋อ แหม ลองไปดูก่อนเถอะน่า~  วิธีเนี่ยแหล่ะได้เงินหนักแถมเร็ว “     ณัชขยิบตาให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์  ส่วนแคนได้แต่หัวเราะชอบใจไม่พูดอะไร โอ๊ยตาย  สรุปว่าตาแคนนี่เป็นเสี่ย ไม่ก็เอเยนต์ใช่มั้ย ไหนจะฝรั่งแก่พุงพลุ้ยอีก หนียัยแคทมาปะณัชอย่างกับหนีเสือปะจระเข้       .. แล้วฉันจะโดนเอาไปขายบังคับกดขี่   เป็นหญ้าอ่อนให้โคแก่เคี้ยวแล้วคายให้ตัวอื่นมาเคี้ยวซ้ำเหรอนี่  พ่อจ๋า แม่จ๋าช่วยหนูด้วย  โฮ~  (TToTT  )     “ ณัชจ๋า ปล่อยฉันเถอะ ฉันเป็นเพื่อนเธอนะ  ทำไมทำกับข้อยจั้งซี่~  ฮือ อ  โฮ  “     ฉันปล่อยโฮน้ำตาไหลพราก ๆ จับไหล่ณัชเขย่ามือไม้สั่น     “ เดี๋ยว ๆ มีนา ไปดูก่อนก็ได้นี่  ฉันไม่บังคับขืนใจเธอหรอกน่า “  ณัชพูดหน้าตาไม่รู้ร้อนหนาว  ทำไมถึงเป็นคน ที่เย็นชาอย่างงี้ ~ งี้     “ ไม่เอา  ยังไงก็ไม่อาว ว  ช้านกลัวแล้วปล่อยฉันลงเถอะ นะ  น้า า”     “ ไม่ทันแล้วหล่ะ  เพราะถึงพอดี “     แคนพูดพร้อมกับหักเลี้ยวรถเข้าจอด      ฉันค่อย ๆ หันไปดูด้วยความกลัว เอ๊ะ  ไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลยนี่นา  แคนเดินวนมาเปิดประตูให้ฉัน  ยื่น ผ้าเช็ดหน้าให้ซับน้ำตาพลางพูดกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์     “ เพื่อนณัชนี่ตลกดีนะ  พี่ชอบ “     ฉันกำลังสะอึกสะอื้นอยู่ตรงหน้าสิ่งก่อสร้างบางอย่างที่ดูเหมือน ... เหมือนปราสาทในเทพนิยายเลย  ประตูเป็ นประตูไม้แบบโบราณ มีรั้วทรงฝรั่งที่พันด้วยเถาวัลย์  ข้างหน้าปลูกสวนหญ้าสีเขียวเข้มหนา มีโต๊ะกับเก้าอี้ เข้าชุดกันกับบ้านอยู่ตรงหน้า  มีป้ายภาษาอังกฤษเขียนว่า “ ร้านราวิโอลี่ “  ถึงจะดูประหลาดและไม่เข้ากับ สภาพแวดล้อมของเมืองไทยอย่างแรงแต่ดูยังไงก็ไม่มีทางเป็นสถานที่อโคจรที่ฉันคิดแน่นอน     “ ที่นี่คือร้านอาหารอิตาลี่  อยากมาเป็นแม่ครัวที่นี่มั้ย  ฉันกินอาหารฝีมือเธอหลายครั้งแล้วอร่อยดี “     “ แม่ครัว ร้านอาหาร ? “  ฉันทวนคำอย่างมึนงง     “ นี่ไงงานเบาได้เงินหนัก แถมได้เร็วด้วย “ ณัชพูดอมยิ้มหน้าตาย  ปล่อยให้ฉันทำหน้าเหรอหรา  ยังสั่งน้ำมูกค้าง อยู่เลย     “ ทำไมเธอไม่บอกหล่ะเป็นงานปกติธรรมดา  ปล่อยให้เข้าใจผิดอยู่ได้ “     “ แก้แค้นมีนาไงหล่ะ  ชอบหลบหน้าฉันดีนักเวลาอยู่มหาวิทยาลัย “     “ นี่เธออำฉันเหรอ  ใจร้ายมากเลยนะ ! “  ฉันโวยวายเสียงดัง     “ ถือว่าเอาคืนแล้วกัน  ฉันรู้นะพวกมีนาเอาฉันไปพูดลับหลังว่าอะไรบ้าง “     ณัชพูดด้วยสีหน้าเดายากว่าคิดอะไรอยู่  ฉันเลยเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา  ป่านนี้เธอคงรู้หมดเปลือกว่ามีนาคิดอะไร เพราะเมื่อกี๊ดันสติหลุดพล่ามอะไรออกมาตั้งเยอะแยะ     “ ขอโทษ  ฉันเสียใจจริง ๆ “     “ ไม่เป็นไรฉันชินแล้วหล่ะ  ว่าไงสนใจมั้ยมาอยู่เป็นเพื่อนกันเถอะ  เธอต้องเป็นเชฟที่ดีได้แน่ ๆ “ ฉันนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะตอบปฏิเสธ     “ ฉันไม่ชอบ  งานมันหนัก   สกปรกแล้วก็ใช้แรงงาน  ต้องทำงานหน้าเตาร้อน ๆ ทั้งวัน “     ฉันนึกขึ้นได้ว่าณัชอาจจะทำงานนี้เลยหุบปากสนิทอยู่แค่นั้น  ณัชชามีสีหน้าผิดหวัง  แต่ทำไงได้ฉันไม่ชอบเข้า ครัวจริง ๆ นี่นา  ให้ทำเล่นเป็นครั้งคราวน่ะโอเคแต่ให้ทำทั้งวันตลอดเวลาไม่เอาหรอก  ไหนจะต้องมือด้าน   ไหนจะหน้ามันผมเยินอยู่หน้าเตา   ไหนจะ     “ พาแม่ครัวคนใหม่มาแล้วเหรอครับ  อ้าว ว”     (0_o ) !     (o____0 ) !! !     (0________o ) !! ! !! ! !     ไม่อยากจะเชื่อเลย  เสียงนั้นมัน     ฉันหันหลังไปอย่างช้า ๆ แบบสโลวโมชั่น  พบปลายไม้เดินออกมาจากร้าน  ใส่สุดเสื้อยืดสีขาวผูกผ้ากันเปื้อน ( น่ารักมาก~ )  ที่นิ้วมือยังมีพลาสเตอร์หมีพูห์ของฉันแปะอยู่เลย  พอพี่ไม้เห็นฉันก็อุทานอย่างประหลาดใจ     “ คือน้องมี่นี่เอง   “     “ คงไม่แล้วหล่ะไม้   คือมีนาเค้าไม่ “  ณัชชายังอธิบายไม่ทันจบ  ก็มีเสียงแหลมเล็กสดใสขัดขึ้นมาอย่าง กระตือรือร้น     “ ทำ!   ทำสิณัช  ฉันจะเป็นแม่ครัว~  ไชโย้ ~! “   \(..^o^..)/ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 ก.พ. 49 17:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 -------------------------------------------------------------------------------------------------- ช่วยแนะนำติชมด้วย   อยากทราบความคิดเห็นท่านผู้อ่านค่า ขอบคุณมากค่ะ  (- /\ - ) -------------------------------------------------------------------------------------------------- >> ครัวของมีนา : บทที่ 1- กระเป๋าหลุยส์ในนั้น ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4096739/W4096739.html >> ครัวของมีนา : บทที่ 2 - ผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลก ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4100735/W4100735.html >> ครัวของมีนา : บทที่ 3 - อันนินทากาเลเหมือนเทแกลบ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4116135/W4116135.html -------------------------------------------------------------------------------------------------- ปอมปอมเกิร์ล - ขอบคุณค่า ดีใจเห็นว่าเป็นสะท้อนสังคม ตอนเขียนแรก ๆ กลัวจะเป็นการชี้นำมากเลย Meif - ^_____________________^ << แข่งยิ้มใครกว้างกว่ากัน 55 5 scottie - ไม่ทำอาชีพพิเศษหรอกค่ะ เดี๋ยวจะไม่ใช่แนวโรแมนติกคอมมาดี้ หน่ะสิ 55 5 BAYROCKU - เปล่าเขียนรวดเดียวจบนา  เขียนไปก็นึกไปนั่นแล  ... ขอบใจนะจ๊ะที่ช่วยขำ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 49 18:31:29 จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 ก.พ. 49 18:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แหม เปลี่ยนใจได้ทันทีทันควันเลยนะ จากคุณ : scottie - [ 23 ก.พ. 49 21:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^_________^ จากคุณ : Meif - [ 23 ก.พ. 49 23:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยววันเสาร์จะเข้ามาอ่านนะจ๊ะ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 24 ก.พ. 49 10:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อบทที่ 5 ด่วนเลย มาอ่านเรื่อยๆ อยู่แล้ว ;) จากคุณ : BAYROCKU - [ 26 ก.พ. 49 10:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาต่อตอนใหม่ให้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4161187/W4161187.html จากคุณ : อันปังแนน - [ 4 มี.ค. 49 14:44:01 ]