๏ คลื่นมหาประชาชนเริ่มท้นถั่ง
เหมือนเมื่อครั้งขื่นคาวเคยร้าวเข็ญ
ยามสังคมโสโครกเคืองลำเค็ญ
'เจ้าพระยา' จักได้เป็นประจักษ์พยาน
๏ ว่าสายเลือดรักชาติของชาวไทย
จะต่อกรเกริกไกรแผ่ไพศาล
'เราไม่ก้มหัวให้เผด็จการ'
จงลาน 'สนามหลวง' อย่าห่วงเลย
๏ เสียดายแต่ดอกดวงลดาวัลย์
ใกล้พิษกลายพันธุ์แล้วขวัญเอ๋ย
สิ้นหอมตรอมฝัน โอ้! ขวัญเอย
เหมือนไม่เคยชื่นประชาชน
๏ กำปั้นเคยชูกระชับมั่น
ฝ่าหมอกฝ่าควันเป็นพันหน
แจกันทองแต่งจึงลืมตน?
ลืมความเป็นคนตุลาคม?
๏ ลืมแก้วอุดมการณ์เคยกุก่อง?
ลืมเสียงร่ำร้องหลามถนน?
ลืม 'ฟ้าสีทอง' ทุกข์ทุรน?
ลืม 'ใจ' เสียจนเหมือนเจตนา!!!
๏ เลื้อยราชดำเนินแห่งสองเรา
แสนเศร้าเนตรนองประจัญหน้า
สิ้นแล้ว 'คนดีศรีอยุธยา'
เพื่อนลืม 'มหาประชาชน' ๚ะ๛
แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 49 01:04:01
จากคุณ :
ราม ลิขิต
- [
24 ก.พ. 49 00:53:34
]