ชาละวันฟาร์ม

๑๔ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๙

                          สวัสดีค่ะ พี่หมาใหญ่

นานแล้วนะคะที่ไม่ได้เขียนจดหมายถึง..พี่หมาใหญ่ พี่สบายดีหรือเปล่าคะ จดหมายฉบับนี้ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าจดหมายหรือเปล่า แต่ก็เขียนมาตามสัญญา ที่บอกว่าจะเขียนมาเล่าให้พี่ฟังว่า ตอนนี้เจ้า..ลูกหมาที่พี่ส่งมาให้..หนูมาเค้ามี ‘พัฒนาการ’ ไปถึงไหนแล้ว

                          เค้าชื่อว่า ‘แสนรัก’ ค่ะ..หนูมาตั้งให้เค้าเอง ตอนแรกที่ยังไม่คุ้นกับเค้า- เค้าเลี้ยงยากมากเลยค่ะ ดื้อ ซน เกเรอีกต่างหาก แต่พอเริ่มคุ้นกันแล้วเรา..หนึ่งคน..หนึ่งหมา ก็ค่อย ๆ ปรับตัวเข้าหากัน
                         ตอนนี้เป็นเหมือน ‘ปาท่องโก๊’ ไปแล้วละค่ะถ้าเห็น..หนูมาต้องเห็นเค้า เราจะอยู่ด้วยกันเกือบตลอด ๒๔ ชั่วโมง ก็..หนูมาสิคะเอาเค้าเข้าไปนอนด้วยตอนมาใหม่ ๆ พอตอนเค้าโตจะจับแยกให้เค้านอนตัวเดียวเค้าก็ไม่ยอม
                         แม่..หนูมาก็คอยบ่นอยู่เรื่อย แต่ก็เหมือนเค้ารู้นะคะว่าถูกบ่น พอแม่บ่นทีก็เข้าไป ประจบ..ประแจง จนเดี๋ยวนี้นะหรือคะเลิกบ่นไปเลย แถมมีแนวโน้มว่าจะรักเค้ามากกว่าลูกตัวเองเสียอีก

                         ‘แสนรัก’ เป็นหมาที่รู้มาก ถ้าใครว่าเค้านะคะ เค้าจะทำตาเศร้า ๆ นอนเอาขาหน้าสองขาเหยีอดไปข้างหน้า เอาคางเกยขาหน้าเอาไว้แล้วทำตาปริบ ๆ เหมือนหมาสำนึกผิดอย่างไรอย่างนั้น
                          อีกเรื่องที่เค้าชอบมาก ๆ ก็คือการลงไปเล่นกับ ‘จระเข้’ ในบ่อ เผลอเป็นไม่ได้ชอบแอบปีนลงไปวิ่งไล่เจ้าพวก..จระเข้ตัวโต ๆ ตอนแรกทุกคนก็กลัวนะคะว่าจะเสียที เจ้าพวกนั้น แต่ที่ไหนได้ หลอกเจ้าพวกนั้นซะหัวปั่นไปหมดเลย
                         ‘พฤติกรรม’ อีกอย่างที่..หนูมาแสนจะระอาก็คือ อาการขี้งอนของเค้า หมาอะไรก็ไม่รู้ขี้งอนเอามาก ๆ บางทีงอนกันข้ามวันข้ามคืน ข้าวปลาไม่ยอมกิน ง้อก็แล้วก็ยังไม่หายงอนอีก
                          มีอยู่วันหนึ่ง..หนูมากลับมาจากในเมืองเห็นเค้าลงไปอยู่ในบ่อ ‘จระเข้’ ความที่..หนูมาเป็นห่วงเค้าก็ว่าไปหลายคำ แกล้งไล่ให้กลับ..กรุงเทพฯไปอยู่กับ..พี่หมาใหญ่
                         เท่านั้นละค่ะเป็นเรื่องเลย ทั้งเห่า ทั้งขู่..หนูมาใหญ่เลย พอรู้สึกตัวว่า- ว่าเค้าแรงไปก็เรียกเค้าให้เข้ามาหา ที่ไหนได้
                         ..ฮ่วยบ่มี สัญญาณตอบ..ฮับจากหมายเลขที่ท่าน..เอิ้น
                         ...ฮึ!..แถมยังหันมาค้อน หนูมาตั้งหลายที
                         ตอนกลางคืนเอาขึ้นไปนอนด้วย ก็ไม่ยอมนอน- นอนครางหงิง ๆ ทั้งคืน กว่าจะง้อกันได้ก็นู่นตอนเย็น ๆ ของอีกวัน

                         ..พี่หมาใหญ่คะหมาพันธุ์ ‘Pitbull’ เป็นแบบนี้เหมือนกันหมดหรือเปล่าคะ..แม่หนูมาบอกว่าตอน..เจ้าบิ๊กของพ่ออยู่ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
                         พูดถึง..เจ้าบิ๊กแล้ว หนูมาเพิ่งนึกอะไรออก ตอนนั้นหนูมาอายุแค่ ๑๓ ปี
                         ..หนูมาเข้าไปเดินเล่นในป่า..ยูคาข้างบ้าน ก็มี..เจ้าบิ๊กนี่แหละค่ะตามไปด้วย เวลาขณะนั้น ประมาณเก้าโมงเช้าหรือไงเนี่ยไม่แน่ใจ
                         ..เรา หนึ่งคน หนึ่งหมา ก็เดินชมนกชมไม้ตามภาษาเด็กไปเรื่อย ๆ เดินกันจนเหนื่อยก็ชวนกันนั่งพัก..เจ้าบิ๊กเค้าก็เล่นของเค้าไล่จับนกหนูไปเรื่อยเปื่อย มีกระต่ายป่าตัวหนึ่งวิ่งผ่านมา..เจ้าบิ๊กเห็นเข้าก็เลยวิ่งไล่เจ้ากระต่ายตัวนั้น..หนูมาก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเดี๋ยวเค้าคงกลับมาเอง
                         ..หนูมานั่งเล่นอยู่ซักพักก็อยากกลับบ้านไปกินขนมที่แม่ทำเอาไว้ ก็ร้องเรียก..จ้าบิ๊ก ๆ อยู่ตั้งนานเค้าก็ไม่ยอมกลับมาซักทียังคงวิ่งหาเจ้ากระต่ายตัวนั้นอยู่
                         ..หนูมาคิดว่าช่างเค้าเถอะแค่นี้เองเดี๋ยวเค้าก็กลับบ้านเองได้..หนูมาเดินมาเรื่อย ๆ จนจะออกจากป่านั้นอยู่แล้ว

                         มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาดักหน้าหนูมา

                        “ เฮ้ย!..นังหนูจะไปไหนมาเดินเล่นคนเดียวหรือ”

                         ในใจ..หนูมาตอนนั้นกลัวมากใครก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า

                         “จะกลับบ้านแล้ว ลุงเป็นใครมาอยู่แถวนี้ตั้งแต่เมื่อไร”

                        “ บ้านลุงอยู่แถวนี้แหละ พอดีมาหาเก็บผักตำลึงจะเอาไปจิ้มน้ำพริกกิน”

                         พูดจบแกก็เดินตรงเข้ามาจะมาจับตัว..หนูมา

                         ..เจ้าบิ๊กมาจากไหนก็ไม่รู้ กระโดดกัดอีตาลุงคนนั้นทันที ตาลุงคนนั้นยกมือขึ้นกั้นก็เลยโดน..เจ้าบิ๊กงับเข้าที่ข้อมือ ทั้งหมาทั้งคนพากันล้มโครมลงไปพร้อมกัน เสียงหมา..กรรโชก เสียงคน..ร้องขอความช่วยเหลือ ผสมปนเป กันระงมไปหมด
                         ตาลุงคนนั้นนอนอยู่ข้างล่าง..เจ้าบิ๊กคร่อมอยู่ข้างบน มือข้างซ้ายของแกจับอยู่ที่ลำคอของ..เจ้าบิ๊ก  ส่วนมือข้างขวาทำอะไรได้ไม่ถนัดนัก เพราะยังยู่ในปากของ..เจ้าบิ๊ก ส่วน..เจ้าบิ๊กก็ทั้งกัด ทั้งสะบัด จนอีตาคนนั้นร้องไม่เป็นภาษามนุษย์
                         พี่หมาใหญ่คะ หนูมายืนตะลึงอยู่อย่างนั้นทำอะไรไม่ถูกเลย มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนพ่อมาจับตัวหนูมา มีคนงานของพ่อหลายคนมาช่วยกันแยก..เจ้าบิ๊กออกจากตาคนนั้น แล้วหนูมาก็ถูกพากลับบ้าน เมื่อเห็นหน้าแม่- แม่ดึงตัวหนูมาไปกอดเอาไว้แล้วพยายามปลอบหนูมาให้หายตกใจ
                         วันรุ่งขึ้น พ่อจ๋า..แม่จ๋าบอกกับหนูมาว่าอีตาลุงคนนั้นเป็นคนไม่ดี เค้าไม่ใช่คนแถวนี้ บ้านเค้าอยู่ทางเหนือขึ้นไปอีก เค้าหลบตำรวจมาอยู่กับ..ตาอ่ำข้างไร่ของเรา วันนี้ทั้งวันเราสามคน พ่อ แม่ ลูก นั่งลูบคลำ โอบกอด เจ้าหมา  ‘ฮีโร่’ ของพวกเรา

                         
                         พ่อจ๋า..เล่าให้หนูมาฟังว่า หมาพันธุ์นี้เป็นหมาที่รักเจ้าของ เค้าจะคอยปกป้องเจ้าของ ไม่ให้ใคร หรือ อะไรมาทำอันตรายกับเจ้าของ- ของเค้า ถ้าหนูมามีเค้าอยู่ข้างกายก็ไม่ต้องกลัว เค้าตายแทนหนูมาได้
                         พี่หมาใหญ่คะ หนูมาต้องขอขอบคุณพี่มากที่ ให้สิ่งดี ๆ กับหนูมา- หนูมาสัญญาว่าจะเลี้ยงเจ้า ‘แสนรัก’ ให้ดีที่สุดเท่าที่หนูมาจะทำได้ วันนี้หนูมาต้องไปแล้วละค่ะ เมื่อมีเวลาว่างหนูมาจะเขียนมาหาพี่ใหม่

                         สุดท้ายนี้ขออำนาจ คุณพระศรีรัตนตรัย และ สิ่งศักดิ์สิทธิ จงคุ้มครองพี่หมาใหญ่และครอบครัว

                                                                                                            รัก ‘แสนรัก’

                                                                       หนูมา




โดยคุณ หนูมา เมื่อ 14 -04- 2005 15:45:30                                                      ข้อวิจารณ์ที่ 1

                      หนูมาไม่รู้ว่านี่เรียกว่าจดหมายหรือเปล่า แต่มันเป็นวิธีเดียวที่หนูมาสามารถ
ติดต่อกับ พี่หมาใหญ่ได้อย่าง ไม่รู้สึกว่าตัวเองทำผิด
                      ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อย่าหักโหมกับงานมากนัก

โดยคุณ หมาใหญ่ เมื่อ 14 -04- 2005 16:15:23                                                      ข้อวิจารณ์ที่ ๒

สวัสดีครับ หนูมาได้อ่านจดหมายของหนูมาแล้วครับ พี่หมาใหญ่ดีใจนะครับที่ เจ้า ‘แสนรัก’ได้รับความรักจากครอบครัวของ..หนูมา เลี้ยงเค้าให้ดี ๆ นะครับ เค้าจะเป็นเพื่อนที่ ‘ซื่อสัตย์’ ที่สุด

วันเวลานี่มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนะครับ นี่ ๓ เดือนแล้วหรือครับที่ พี่หมาใหญ่ไม่ได้อ่านจดหมายของหนูมา จดหมายที่มีลายมือสวย ๆ ซองจดหมายสีหวาน ๆ กระดาษเขียนจดหมายมี กลิ่นกรุ่นหอมละมุน มันน่าเสียดายที่ พี่หมาใหญ่จะไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว

แต่ก็ยังดีนะครับที่ยังได้อ่านจดหมายของหนูมาทาง เวป์บอร์ด ถึงแม้ว่ามันจะไม่มี..กลิ่นอายของอะไรบางอย่างก็ตามเถอะ เขียนมาบ่อย ๆ นะ ขอให้รู้นะครับว่า พี่หมาใหญ่รออยู่

                      แสนรัก แสนสงสาร แสนเสียดาย
                      แสนสับสน แสนวุ่นวาย แสนเศร้าใจ
                      แสนคิดถึง แสนคำนึง แสนห่วงใย
                      แสนอาทร แสนอาลัย แสนไกลห่าง
                                     
                                                                               ดูแลตัวเองนะครับ

                                                                                          พี่หมาใหญ่