CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    โง่...หรือ...(1)

    ลองเขียนดูน่ะค่ะ
        ฉันเป็นนักศึกษามหา'ลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง ตลอดเวลาที่ฉันเรียนมัธยม ฉันเป็นเหมือนกับนกน้อยในกรง เพื่อนๆมักจะเรียกฉันว่าลูกแง่เสมอ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะไม่ว่าฉันจะทำอะไร ไปที่ไหน ต้องมีคุณแม่ตามไปด้วยทุกที่ ฉันไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนโดยไม่มีคุณแม่เลย ดังนั้นฉันมักจะตามเพื่อนไม่ทันเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไร ชีวิตก่อนเข้ามหา'ลัยของฉันมีแต่เรียนกับเรียน แม้แต่เรียนพิเศษคุณพ่อก็จ้างครูมาสอนที่บ้าน ดังนั้นฉันจึงเป็นนักเรียนตัวอย่างของโรงเรียนที่ฉันเพิ่งจะจบมา
       แต่วันนี้ ฉันมีอิสระแล้ว อิสระที่ฉันตามหามานาน ตอนที่แนมาเรียนมหา'ลัยใหม่ มันเรื่องที่น่าตกใจเหมือนกัน ที่ฉันต้องมาอยู่ห้องรวมกับคนแปลกหน้า อาบนำห้องนำรวม อาบนำเย็น ดีที่ฉันไม่ต้องซักผ้าเอง ตอนแรกที่ฉันมาเรียนที่นี่ ฉันปรับตัวแทบไม่ได้เพราะฉันเป้นคนพูดน้อย กับเพื่อนร่วมห้องฉันยังไม่ค่อยจะคุยด้วยเลย เพื่อนสนิทก็ไม่มี ฉันจึงต้องแอบนอนร้องไห้คนเดียวเป็นประจำ วันผ่านไปเป็นเดือน เดือนผ่านไปเป็นเทอม คุณแม่สงสารฉันที่ต้องอยู่อย่างลำบาก(ท่านว่าอย่างนั้นเพราะท่านถือว่าท่านเลี้ยงฉันมาอย่างดี) ฉันเลยได้ย้ายออกมาอยู่คอนโดที่ท่านหาให้ พร้อมกับรถยนต์อีกคัน ทันทีชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป เมื่อคุณพ่อต้องย้ายไปเมืองนอก ชีวิตนี้จึงเป็นของฉันคนเดียว และแล้วฉันก้ได้รู้จักกับรุ่นพี่ที่คณะ พี่เค้าเป็นคนนิสัยดีมาก อาจเป็นเพราะฉันไม่เคยมีพี่ชายมาดูแลแบบนี้เลยก็เป็นได้ ฉันจึงรู้สึกว่า พี่เค้าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน จากที่ฉันเอาแต่เรียนอย่างเดียว แนเริ่มเปลี่ยนจากยายเฉิ่มเป็นสาวเปรี้ยว ตามคำแนะนำของพี่เค้า ฉันเริ่มรู้จักคนมากขึ้น และเริ่มที่จะเที่ยวกลางคืน ปกติแล้วฉันจะไม่ดื่ม แต่ด้วยความอยากลองฉันจึงเริ่มดื่ม พี่เค้าสอนให้ฉันเริ่มจากสปายก่อน ต่อมาฉันก็ดื่มเหล้าเป็น ฉันไม่รู้ทำไมถึงมีคนบอกว่าเหล้ามันไม่ดี แต่สำหรับฉันมันทำให้ฉันกล้าที่จะคุยและทำความรู้จักกับคนอื่นมากขึ้น และมันทำให้ทุกคนสนใจฉันมากขึ้นโดยเฉพาะเพศตรงข้าม ฉันเปลี่ยนตัวเองมาเป็นเดือนแล้ว ยิ่งเที่ยวก็ยิ่งสนุก แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะทิ้งการเรียนเลย ฉันยังคงเรียนดี คะแนนไม่ตกเหมือนเดิม
      วันนี้ฉันก็ไปเที่ยวเหมือนทุกครั้ง คราวนี้ พี่เค้าแนะนำให้ฉันรู้จักกับเพื่อนเค้าคนหนึ่ง พี่เค้าหน้าตาดีมาก คืนนั้นเราสองคนเต้นคลอเคลียกันจนผับปิด ฉันไม่รู้หรอกว่าเรากลับมากี่โมง รู้แต่ว่าฉันสนุกมาก และฉันก้ตื่นมาในห้องของตัวเอง......ห้องที่มีแต่ฉันคนเดียวกับซีดีหนึ่งแผ่น

    จากคุณ : เสียงในสายลม - [ 24 ก.พ. 49 14:43:20 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป