ความคิดเห็นที่ 1 ลิ้นจี่หันไปมองผิงทันที ก่อนจะหันไปมองชายร่างท้วม ผิวขาว อายุราว 30 ปี แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง ที่ลงจากรถแล้วเดินตรงมาด้วยมาดของเสี่ยใหญ่ เมื่อเดินมาถึงที่ทั้งสี่กำลังยืนอยู่ก็ยิ้มมุมปาก  หันมาพูดกับลิ้นจี่ “อ้าว น้องจี่ มาทำอะไรตรงนี้ มารอเฮียหรอ” ว่าแล้วมองคนที่เหลือ เห็นผิงก็ยิ้มให้อย่างกว้างขวาง รีบทักอย่างคนมีอัธยาศัยดี “อ้าว คุณผิง สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนาน คงสบายดีนะครับ วันหลังไปซื้อทองร้านผมบ้างสิ ผมจะลดให้” ผิงยิ้มรับ “ค่ะ สบายดี คุณบอสก็สบายดีนะคะ” “ครับ ก็สบายดีน่ะครับ แต่งานยุ่งหน่อย ผมว่าจะขยายสาขาน่ะครับ แค่ที่ตลาดมันไม่พอซะแล้ว คงจะต้องเปิดสาขาใหม่ นี่กำลังคิดชื่อกันอยู่ว่า จะเอาเป็น ลูกชายพี่เขยอาสะใภ้เพื่อนพ่อญาติลุงแม่กิมเอ็ง ดี หรือว่าจะเอาเป็น ” “อย่าเพิ่งคิดตอนนี้เลยค่ะ”ลิ้นจี่รีบขัดขึ้นมาอย่างรำคาญ “แล้วลิ้นจี่บอกแล้วใช่ไหมค่ะ ว่าให้เรียกชื่อเต็ม อย่ามาเรียก จี่ เจ่อ อะไรก็ไม่รู้ ลิ้นจี่ไม่ชอบ” ว่าแล้วมองพี่บอสมาดเสี่ยอย่างไม่สบอารมณ์ คนอะไรไม่รู้ วันๆ ไม่เคยคิดเรื่องอะไรเลย นอกจากเรื่องธุรกิจ การค้าขายของตัวเอง หน้าตาก็ไม่หล่อแล้วยังน่ารำคาญอีก คิดแล้วหันไปมองนายต้น อดเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ดูรูปร่างแล้วห่างไกลสุดกู่ ขณะที่ต้นรูปร่างสันทัดไม่สูงมากนัก  ปกติก็ดูตัวเล็กอยู่แล้ว ยิ่งมาเทียบกับพี่บอสมาดเสี่ยใกล้ๆ อย่างนี้ ความแตกต่างดูจะเห็นชัดมากขึ้น ลิ้นจี่มองคน 2 คนสลับกันไปมา เกือบสะดุ้ง เมื่อพี่บอสหันมาพูดด้วย “อ้อ เฮียขอโทษที น้องจี่ เอ้ย น้องลิ้นจี่ แหม ชื่อยาวจัง” พี่บอสยิ้มเก้อๆ ก่อนจะเร่ง “แล้วนี่จะไปกันได้หรือยัง เฮียจองโต๊ะไว้ที่เยาวราชแล้ว ร้านนี้เค้าดังมากเลยนะ เฮียเคยพาท่านโก๊ะ จ๊ก ตงมาเจรจาธุรกิจที่ร้านนี้ด้วย” ลิ้นจี่ฟังแล้วถอนหายใจอย่างรำคาญ วันวาเลนไทน์แทนที่จะไปโรงแรมหรู ดันมาจองโต๊ะภัตตาคารจีน เข้ากับบรรยากาศเหลือเกิน  ลิ้นจี่คิดอย่างเซ็ง ๆ “แล้วนี่ ดอกไม้ใคร” พี่บอสมองไปที่ดอกกุหลาบในมือลิ้นจี่ ลิ้นจี่มองตาม หันไปมองต้นแล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงยิ้มมุมปาก “อ๋อ ดอกไม้เนี่ยหรอ ก็ต้น ”หันไปมองแล้วยิ้มหวาน “เขาเอามาให้ลิ้นจี่ในวันวาเลนไทน์ไงคะ” พี่บอสชะงัก มองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้วย มายืนอยู่ตั้งนานแล้ว เพิ่งรู้สึกว่ามีคนแปลกหน้ายืนอยู่นะเนี่ย นี่ถ้าลิ้นจี่ไม่พูด เขาก็อาจจะมองไม่เห็นก็ได้ พี่บอสมองแล้วขมวดคิ้ว ถามว่า “แล้วเขาเป็นใคร ทำไมต้องเอาดอกไม้มาให้น้องลิ้นจี่” “ก็ ต้นเขาเป็น เพื่อนสนิทลิ้นจี่น่ะ” ลิ้นจี่ตอบอย่างรวดเร็ว หันไปหาต้นแล้วยิ้มหวานให้อีกครั้ง “ใช่ไหมวะ แก” ต้นสะดุ้ง เห็นรอยยิ้มของลิ้นจี่แล้วรีบยิ้มตอบทันที “เออ ใช่ว่ะ” ปรัชญ์กับผิงหันมามองหน้ากัน แอบขำ แต่พยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ “แล้ววันนี้ ต้นเขาจะไปกินกับเราด้วยนะ พี่บอส” เมื่อเห็นว่าต้นรับมุขเป็นอย่างดี  ลิ้นจี่ก็รีบพูดต่อตามแผนการที่เพิ่งคิดขึ้นได้ การอยู่กับพี่บอส 2 คนเป็นเรื่องน่าเบื่อมากที่สุดในชีวิตลิ้นจี่แล้ว เพราะฉะนั้น บางทีถ้ามีใครอีกคนอยู่ด้วย อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนคุย ไม่ต้องนั่งเซ็งอยู่คนเดียว ฉลาดจริงๆ เลยเรานี่ ลิ้นจี่คิดแล้วยิ้มกับตัวเอง “ต้นมันอุตส่าห์เอาดอกไม้มาให้ ก็ให้มันไปกินด้วยเถอะนะ เผื่อพี่บอสจะคุยโทรศัพท์เรื่องธุรกิจ ลิ้นจี่จะได้มีเพื่อนคุยไง” พี่บอสนิ่งคิดนิดหนึ่ง มองต้นก็เห็นว่าตัวเล็กๆ ท่าทางไม่มีพิษมีภัยอะไร  ดีเหมือนกัน เผื่อท่าน โก๊ะ จ๊ก ตงโทรมา เขาจะได้คุยธุระสะดวกๆหน่อย “เอางั้นก็ได้” พี่บอสรับปากอย่างไม่คิดมาก เพราะลำพังเรื่องธุรกิจก็มีเรื่องให้ต้องคิดปวดหัวมากพออยู่แล้ว เรื่องเล็กน้อยอย่างนี้ เขาไม่เก็บมาคิดให้รกสมอง “ดีเลย” ลิ้นจี่ยิ้ม หันไปมองต้นที่ยังงงๆ อยู่ “งั้นแกไปกินกับชั้นนะ” พูดแล้วส่งสายตาขอร้องแกมบังคับ “อ๋อ เออ ก็ได้” ต้นจึงจำต้องรับปากไป หันไปมองปรัชญ์ก็เห็นยกมือขึ้นกุมหน้าผากอีกครั้ง ท่าทางจะปวดหัวหนักกว่าเก่า  หันไปมองผิงก็เห็นยิ้มอย่างให้กำลังใจ จึงใจชื้นขึ้น “งั้นก็รีบไปกันเถอะ” เมื่อตกลงได้แล้ว พี่บอสก็ชวนไปขึ้นรถ ลิ้นจี่หันมาพยักหน้าให้ต้น ต้นจึงหันไปมองปรัชญ์อีกครั้ง แล้วเดินตามลิ้นจี่ไปขึ้นรถพี่บอส ก่อนที่รถยุโรปคันนั้น จะเคลื่อนตัวออกไป จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ก.พ. 49 01:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปรัชญ์มองเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างงงๆ มองรถยุโรปคันนั้นที่เคลื่อนตัวออกไปแล้ว หันกลับมามองคนตรงหน้า  เห็นกำลังยืนอมยิ้มอยู่ อดจะยิ้มตามไม่ได้ เจ้าตัวหันหน้ามาพอดี ชายหนุ่มจึงหุบยิ้มไม่ทัน   ผิงหันมามองแล้วยิ้มขำ แกล้งมองเมินไปทางอื่น ปรัชญ์จึงถามแก้เก้อ “ขำมากไหมคุณ” “ก็ขำมากเหมือนกัน” ผิงตอบกวนๆ “นี่คุณรู้อยู่แล้วใช่ไหม รู้แล้วทำไมไม่บอกผม ชอบเห็นคนอื่นหน้าแตกหรือไง” เขาแกล้งโวยวาย แต่หน้าอมยิ้มนิดๆ รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทีเดียว “ใครบอกว่าชั้นรู้ แค่สงสัยเท่านั้นเอง” “สงสัยเรื่องอะไร” “ก็การ์ดที่น้องคุณเอามาให้น่ะสิ เขาเขียนว่า ” ผิงหยุดนิดหนึ่ง แล้วยิ้ม “อยากเห็นรอยยิ้มสดใสกับดวงตาเล็กๆ น่ารักของคุณอีก  วันหลังยิ้มให้ผมบ้างนะครับ ” ปรัชญ์ชะงัก นิ่งคิดนิดหนึ่งก่อนจะหันมามองหน้าผิง “เจ้าต้นมันเขียนอะไรของมันเนี่ย”  คิดๆ แล้วก็ขำ มองหน้าและดวงตาคนตรงหน้าแล้วยิ้ม ตาโตอย่างกับไข่ห่านนั่น ห่างไกลคำว่าเล็กๆ น่ารักๆ มากนัก อีกทั้งคนอย่างเจ้าหล่อน คงไม่ยิ้มให้ใครง่ายๆ หรอก เรื่องยิ้มน่ะยาก แต่เรื่องกวนโมโหน่ะ ท่าจะง่าย ปรัชญ์คิดแล้วหัวเราะ หึหึ “คุณสงสัยแล้วทำไมไม่บอกผม” “จะให้ชั้นบอกว่าไงล่ะ  นี่มันไม่ใช่ความผิดของชั้นนะ คุณเป็นคนส่ง คุณนั่นแหละผิด แก้ไขเองสิ” ผิงเถียงทันที  ส่งยิ้มกวนๆให้ ชายหนุ่มฟังแล้วหมั่นไส้นิดๆ “อย่าเลยคุณ ที่คุณไม่บอกน่ะ อยากจะเก็บดอกไม้ไว้เองใช่ไหมล่ะ” เขาแกล้งยั่ว รู้ดีว่า ปฏิกริยาที่ตามมาจะเป็นเช่นไร นั่นไง ผิงตาวาวขึ้นมาแล้ว รีบพูดทันที “ใครอยากได้ดอกไม้ไม่ทราบ” “ไม่อยากได้ดอกไม้” ปรัชญ์ทวนคำ “แล้วอยากได้อะไรล่ะ ” ประโยคสุดท้ายถามแล้วมองหน้าเฉย ดวงตาเป็นประกายเหมือนจะยิ้มได้  ผิงสบตานิ่งไป คิดในใจ ทำไมต้องถามด้วย  ถ้าบอกแล้วจะให้หรือไง เอ้ย คิดอะไรเนี่ยเรา รีบห้ามความคิดของตัวเองทันที “แล้วเกี่ยวอะไรด้วย” แกล้งถามกวน กลบเกลื่อนอะไรบางอย่าง ชายหนุ่มอมยิ้ม พูดเปรยๆ “ไม่เกี่ยวหรอก  ก็อยากรู้ เผื่อจะหามาให้” จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ก.พ. 49 01:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผิงฟังแล้วนิ่งไปอีก ในใจคิดว่า พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงของเค้านะ เฮอะ ไม่ต้องไปสนใจหรอก เค้าก็พูดไปอย่างนั้นแหละ เตือนตัวเองก่อนจะเมินหน้าหนี ทำท่าจะเดินเข้าบ้านไป  แต่ชายหนุ่มเผลอเรียกเอาไว้ซะก่อน “เดี๋ยวสิ คุณ” ผิงหันมามอง เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ปรัชญ์จึงยิ้มเก้อๆ พลางคิดในใจ  แล้วเราจะเรียกเขาไว้ทำไม มีธุระอะไรหรือก็เปล่า อยู่ดีๆ มันก็หลุดปากไปเอง “เอ่อ ไปไหนมาหรอ” หาเรื่องพูดได้แล้วก็มองไปที่ข้าวของที่หญิงสาวถืออยู่ ผิงมองตามก่อนจะบอกว่า “อ๋อ ไปตลาดมา ไปเอายาให้คุณยาย” “อ้าว คุณยายเป็นอะไร” ชายหนุ่มถาม นึกถึงท่าทางใจดีของคุณยายแล้วอดห่วงไม่ได้ “ไม่ได้เป็นอะไร แต่คุณยายมีโรคประจำตัวนิดหน่อย ยาหมดก็เลยต้องไปเอา”ผิงตอบ มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างแปลกใจ เสร็จเรื่องแล้วก็ไม่กลับไปสักที มายืนรออะไร คิดแล้วก็พูดออกไปทันที “ว่าแต่คุณเถอะ มายืนรออะไรไม่ทราบ งานการก็ไม่มาทำ ว่างมากหรอคะ” “ก็ไม่ค่อยว่างมากหรอกครับ แต่ก็พอมีเวลาอยู่นิดหน่อย ขอโทษทีที่ไม่ได้มาส่งจดหมายอีกแล้ว เลยทำให้คุณต้องรอเก้อ” ผิงชะงัก หันมามองหน้า ไม่รู้ไปพูดตรงใจเข้าหรืออย่างไร หน้าจึงแดงขึ้นมานิดๆ รีบพูดแก้เก้อทันที “น้อยๆหน่อยคุณ ใครรอ พูดดีๆ นะ” “ผมหมายถึงว่า รอจดหมายเก้อน่ะ ”ปรัชญ์รีบแก้แล้วยิ้ม ส่ายหน้าช้าๆพลางเปรยว่า  “คิดมากไปได้” ผิงมองท่าทางนั้นอย่างหมั่นไส้  จึงค้อนให้นิดๆ “ทีหลังก็พูดให้มันจบประโยคสิ พูดไม่ถูกหู เดี๋ยวให้หมูแดงมากัดซะเลยนี่” เมื่อพูดถึงหมูแดง ราวกับเจ้าหมานมสดจะมีญาณวิเศษ เพราะทั้งสองได้ยินเสียงเห่าลอยมาแต่ไกลทันที และไม่ช้าไม่นานมันก็ปรากฏกายด้วยความเร็วเต็มเหยียด มาถึงรั้วแล้วก็ลอดช่องทางประจำตัวออกมาหานายสาวที่ยืนอยู่ มาถึงก็เห่าทักทายไม่ยอมหยุด จนผิงต้องเตือน “หมูแดง หยุดเห่าได้แล้ว พี่มาแล้ว ซื้อขนมมาฝากด้วยนะ” ว่าแล้วขยี้หัวเจ้าหมาน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว ชูถุงขนมให้ดู “นี่ไง ขนมครกหวานมันของโปรดไง ไปๆ เราไปหาคุณยายกันนะ” แล้วก็ทำท่าจะเดินเข้าบ้านไป ไม่สนใจคนตรงหน้าอีก  ปรัชญ์เห็นจึงรีบเดินตาม พลางว่า “ผมขอไปเยี่ยมคุณยายด้วยคนนะ ได้ไหม” ผิงหันมามอง  นิ่งคิดนิดหนึ่ง แล้วแกล้งทำหน้าเอือม พูดกวนๆ  “ก็ดูสิมีใครมัดขาไว้ไหม ถ้าไม่มีก็คงไปได้มั้ง” ว่าแล้วเดินนำหน้าไปเปิดประตูรั้ว ปรัชญ์หัวเราะ หึหึ แล้วเดินอมยิ้มตามไป จากคุณ : ชมเช้า - [ 26 ก.พ. 49 01:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โถ..ต้นที่แท้ก็ผิดพลาดทางเทคนิคกันนี่เอง นึกว่าคุณชมจะให้มีศึกสายเลือดพี่น้องรักผู้หญิงคนเดียวกันซะแล้ว อิ อิ จากคุณ : Nong Kob - [ 26 ก.พ. 49 02:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขำขำ ไม่น่าเชื่อว่าในที่สุดหนูลิ่นจี่ก็มีคนมาชอบ........ จากคุณ : เม-ดา - [ 26 ก.พ. 49 12:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้าว ต้นชอบลิ้นจี่ จริงๆหรือนี่  แต่ดันไม่รู้จักชื่อเค้า เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 26 ก.พ. 49 12:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะดีใจหรือสงสารต้นดีเนี่ย - -" จากคุณ : MikaRin - [ 26 ก.พ. 49 15:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โถ .. นายปั๊ปออจะหล่อเลิศขนาดนี้ เอ๋อส่งจม. ให้ผิดคนซะได้  อิอิ จากคุณ : อันปังแนน - [ 26 ก.พ. 49 17:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขมองอิ่มจริงๆหนูลิ้นจี่คิดได้ไงมุกเพื่อนสนิท จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 26 ก.พ. 49 20:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต้นรับปากได้ธรรมชาติดี อิอิ จากคุณ : scottie - [ 26 ก.พ. 49 23:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^__________^ จากคุณ : Meif - [ 27 ก.พ. 49 00:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาต่อแบบผิดเวลาไปนิด แหะ ตามมาเลย "มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4148520/W4148520.html#4 จากคุณ : ชมเช้า - [ 28 ก.พ. 49 19:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอ่อ มาอ่านย้อน พลาดโพสตอนนี้ได้ไง โธ่ ตาต้นนะตาต้น ทำพี่ปั๊บหน้าแตกเลย (แต่แตกแบบหัวใจพองโต อิอิ) จากคุณ : Nusantara - [ 12 มี.ค. 49 21:22:16 ]