..................................................................................................................
ชีวิตล้วนเท่านี้
รอวันที่จักวางวาย
ช้า-เร็วแห่งความตาย
เกินคาดหมายใครคาดการณ์
เวลาคอยกำหนด
เสมือนบทโทษประหาร
เวียนว่ายไปตามกาล
นั่นแหละแท้และแน่นอน
ชีวิตเป็นเช่นนี้
ดุจบ่งชี้อุทาหรณ์
ใยเล่าเฝ้าอาวรณ์
มิลิดรอนละโมบหลง
มุ่งแต่จักไขว่คว้า
ทุกสิ่งมาว่ายืนยง
มิคิดจะปลิดปลง
เพื่อละวางอย่างรู้จริง
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 49 09:20:40
จากคุณ :
huaboonsan
- [
27 ก.พ. 49 09:19:43
]