ปี Jian’an ที่ 8 203 AD
(31 มกราคม 203 – 17 กุมภาพันธ์ 204)

ในฤดูใบไม้ผลิ เดือนที่สอง โจโฉโจมตีลิหยง โจโฉต่อสู้กับอ้วนถำและอ้วนชง อ้วนถำและอ้วนชงพ่ายแพ้และต้องหนีไป พวกเขากลับไปที่ Ye

ในฤดูร้อนเดือนที่สี่ โจโฉไล่ตามไปโจมตีพวกเขาที่ Ye แล้วโจโฉก็เก็บเกี่ยวข้าวสาลีของพวกเขา

เหล่าขุนนางของโจโฉทั้งหมดต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากชัยชนะพวกเขาเข้าโจมตีพี่น้องตระกูลอ้วนตรง ๆ แต่กุยแกแย้งว่า อ้วนเสี้ยวรักบุตรชายทั้งสองมาก แต่ไม่เคยประกาศว่าใครจะได้เป็นทายาทของเขา เวลานี้พวกเขาเลยเป็นคู่แข่งชิงอำนาจกัน ต่างฝ่ายต่างก็มีอำนาจในมือ ถ้าเรารุกพวกเขาหนักเกินไป พวกเขาจะป้องกันซึ่งกันและกัน แต่ถ้าเราปล่อยพวกเขาไป ทั้งสองก็จะทะเลาะกัน แผนที่ดีคือการลงใต้โจมตีเกงจิ๋วและรอให้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เมื่อเหตุการณ์เปลี่ยนไป เราสามารถโจมตีพวกเขาและจัดการพวกเขาได้ในการศึกครั้งเดียว

ยอดเยี่ยมมาก โจโฉกล่าวชม ในเดือนที่ห้า โจโฉทิ้ง Jia Xin ให้ตั้งค่ายที่ลิหยง ส่วนตัวเขากลับมาที่เมืองฮูโต๋

อ้วนถำพูดกับอ้วนชงว่าอาวุธของกองทัพข้าไม่ดีเลย มันเป็นสาเหตุให้โจโฉเอาชนะข้าได้ เวลานี้กองทัพโจโฉกำลังถอยทัพ ทหารเขากำลังคิดถึงการกลับไปบ้าน ถ้าเขาโจมตีกระทันหันก่อนที่เขาจะข่ามแม่น้ำเหลือง เราจะจัดการเขาได้ เราต้องไม่พลาดโอกาสนี้

อ้วนซงสงสัยในตัวอ้วนถำ เขาจึงไม่ให้ทหารอ้วนถำเพิ่ม แล้วก็ไม่เปลี่ยนอาวุธให้กับกองทัพของเขา ทำให้อ้วนถำโกรธมาก

กัวเต๋าและซินเป๋งพูดกับอ้วนถำว่า เป็นเพราะคำแนะนำของสิมโพยทำให้พ่อของท่านส่งท่านไปจากเมืองเกิดไปเป็นทายาทของลุงท่าน ดังนั้นอ้วนถำจึงนำทัพโจมตีอ้วนซง พวกเขาสู้กันนอกเมือง Ye อ้วนถำพ่ายแพ้ เขาถอยทัพกลับไปเมืองลำพี

อองสิ้วแห่ง ปักไฮ นำขุนนางและชาวเมืองจากเฉงจิ๋วมาช่วยอ้วนถำ อ้วนถำวางแผนที่จะโจมตีอ้วนซงอีกครั้ง

พี่ชายน้องชายเปรียบเสมือนแขนขวาและแขนซ้าย อองสิ้วแย้ง ถ้าคนที่จะต่อสู้กับคนอื่น มาตัดแขนขวาตัวเองออกแล้วจะพูดว่าจะชนะแน่ ๆ ได้อย่างไร ถ้าท่านไม่มีความรักต่อน้องชายของท่าน แล้วราชสำนักจะมองว่าท่านเป็นคนดีได้อย่างไร

มีขุนนางบางคนของพวกท่านที่พูดจาใส่ร้ายอีกฝั่งเพื่อจะหาประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ พวกเขาทำให้พวกท่านพี่น้องต้องทะเลาะกัน แต่ข้าขอร้องให้ท่านอย่าได้รับฟังและอย่าสนใจ ถ้าพวกท่านทั้งสองตัดหัวขุนนางเลว ๆ ของท่านแล้วคืนดีกันอีกครั้ง พวกท่านจะสามารถครอบครองทั้งแผ่นดิน ถึงตอนนั้นพวกท่านอยากได้สิ่งใดก็ต้องได้ อ้วนถำไม่เชื่อคำแนะนำของเขา

เล่าต๋ง ขุนนางของอ้วนถำ รวบรวมผู้คนที่ Tayin ต่อต้านอ้วนถำ หัวเมืองทั้งหมดก็สนับสนุนเขา อ้วนถำถอนใจพูดว่า เวลานี้ทั้งมณฑลก็ก่อกบฏต่อข้า นี่ข้าทำผิดอะไร

อองสิ้วพูดว่า Guan Tong เจ้าเมือง Donglai นั้นแม้ว่าเมืองเขาจะติดทะเล แต่เขากลับไม่ได้ทรยศเรา เขาต้องมาช่วยเหลือเราแน่ สิบวันต่อมา Guan Tong มาช่วยอ้วนถำ ภรรยาและบุตรของเขาที่เขาทิ้งไว้ที่เมืองถูกโจรฆ่าตาย

อ้วนถำแต่งตั้ง Guan Tong เป็นเจ้าเมือง Le’an

ในฤดูใบไม้ร่วง เดือนที่แปด โจโฉโจมตีเล่าเปียว เขายกทัพมาที่ เซเปงก๋วน

อ้วนซงนำทัพโจมตีอ้วนถำและได้ชัยชนะเด็ดขาด อ้วนถำหนีไปเพงหงวนก้วนแล้วปิดประตูเมืองป้องกันอย่างแน่นหนา อ้วนซงล้อมเมืองอย่างหนาแน่น อ้วนถำส่ง ซินผี น้องชายซินเป๋งไปขอความช่วยเหลือจากโจโฉ

เล่าเปียวเขียนจดหมายคัดค้านไปหาอ้วนถำว่า คนที่เป็นวีรชน ถึงจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากแค่ไหน เขาย่อมไม่เป็นพันธมิตรกับศัตรูแผ่นดินแน่ เมื่อมิตรภาพสิ้นสุดลง เขาก็ไม่สามารถทำร้ายคนที่เป็นมิตรกับเขามาก่อน ข้าไม่รู้ว่าเหตุการณ์ของท่านร้ายแรงแค่ไหน แต่การเป็นศัตรูกับญาติตัวเองแล้วไปร่วมกับศัตรูของบิดาท่าน ท่านประพฤติตัวผิดกับหลักคุณธรรมทั้งหลายที่เคยมีมา ท่านทำให้ข้าอับอายในฐานะที่ข้าเป็นพันธมิตรกับท่าน

แม้ว่าอ้วนซงจะทำตัวอวดดีและประพฤติตัวไม่เกรงใจผู้เป็นพี่ชายอย่างท่าน แต่ผู้นำที่ดีนั้นไม่ควรนำสิ่งนั้นมาขัดขวางความตั้งใจของตัวเอง ท่านควรจะอ่อนน้อมต่อเขาและสนใจแต่สิ่งที่จะทำให้ท่านประสบความสำเร็จ เมื่อทุกอย่างสำเร็จตามสิ่งที่ท่านหวัง ให้ทั้งแผ่นดินตัดสินว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด แน่นอนว่านี่คือแนวทางของคนที่มีคุณธรรม

เล่าเปียวเขียนหาอ้วนซงว่า เหล็กและไม้ น้ำและไฟ ธาตุแต่ละอย่างเสริมส่งซึ่งกันและกันโดยการเป็นธาตุที่ขัดแย้งกัน และธาตุเหล่านั้นก็ถูกใช้โดยมนุษย์โดยการประสานรวมกัน (ขวานสามารถตัดไม้ได้ แต่ขวานก็ต้องอาศัยด้ามที่เป็นไม้ น้ำสามารถดับไฟได้ แต่ไฟก็ถูกใช้เพื่อต้มน้ำหุงหาอาหาร)

อ้วนถำนั้นใจร้อนและหุนหันพลันแล่น เขามักจะสับสนว่าอะไรถูกอะไรผิด ผู้นำที่ดีนั้นควรจะใจกว้างและเปิดใจรับผู้อื่น และยอมอ่อนข้อให้กับคนที่อ่อนแอกว่า และให้อภัยคนที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสม สิ่งที่สำคัญอันดับแรกคือการกำจัดโจโฉ ผู้เป็นศัตรูของบิดาพวกท่าน เมื่อภารกิจนี้เสร็จสิ้น ท่านจึงค่อยมาพิจารณาว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด นี่ถือเป็นแผนการอันดี

แต่ถ้าท่านไม่เปลี่ยนใจ ในที่สุดแม้แต่พวกคนเถื่อนก็จะดูหมิ่นเหยียดหยามท่าน และตัวข้าเองจะรักษาคำสัตย์สาบานเป็นพันธมิตรกับท่าน และให้ความช่วยเหลือท่านได้อย่างไร สิ่งที่พวกท่านกำลังกระทำนั้นคล้ายกับสิ่งที่ Han Lu และ Dongguo (Suan) ได้เคยทำในอดีต ผลท้ายพวกเขาก็กลายเป็นเหยื่อชาวนา (Han Lu เป็นสุนัขล่าเนื้อที่เยี่ยมที่สุด ในขณะที่ Dongguo Suan เป็นกระต่ายป่าที่ปราดเปรียวที่สุด Han Lu วิ่งไล่ Dongguo ผ่านภูเขาลูกแล้วลูกเล่า ทั้งวันทั้งคืน จนทั้งสองหมดแรงล้มลง มีชาวนาเห็นเข้า จึงเดินไปจับพวกเขาทั้งสอง)

แต่พี่น้องแซ่อ้วนทั้งสองไม่มีใครทำตามคำแนะนำของเล่าเปียว

ซินผี มาถึง เซเปงก๋วน เข้าพบโจโฉและมอบสารจากอ้วนถำให้แก่เขา เหล่าขุนนางของโจโฉพากันพูดว่า เล่าเปียวนั้นเข้มแข็ง เราควรที่จะจัดการเขาก่อน ส่วนอ้วนถำและอ้วนซงนั้นไม่มีความสำคัญอันใด

ซุนฮิวพูดว่า เมื่อเทียบกับเจ้าเมืองคนอื่น ๆ ทั่วแผ่นดินแล้ว เล่าเปียวนั้นไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากรักษาเขตแดนของเขาระหว่างแม่น้ำแยงซีและHan ท่านจะเห็นได้ว่าเขาไม่มีความทะเยอทะยานอันใดเลย ตระกูลอ้วนนั้นครองมณฑลถึงสี่มณฑล มีกำลังทหารเกือบครึ่งล้าน อ้วนเสี้ยวเอาชนะใจผู้คนด้วยความใจบุญสุนทานของเขา และถ้าลูกชายทั้งสองของเขาปรองดองสามัคคีกัน พวกเขาจะต้องรวบรวมแผ่นดินได้แน่นอน

แต่เวลานี้ทั้งสองกลับทะเลาะไม่ยอมร่วมมือกัน ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเราย่อมจัดการได้ยาก แต่ถ้าท่านจัดการพวกเขาในขณะที่พวกเขากำลังทะเลาะกัน โอกาสรวบรวมแผ่นดินย่อมไม่เป็นการยาก เราต้องไม่พลาดโอกาสนี้ โจโฉเห็นด้วยกับเขา

สองสามวันต่อมา โจโฉเปลี่ยนใจ เขาคิดว่าควรจะโจมตียึดมณฑลเกงจิ๋วก่อน ปล่อยให้อ้วนถำและอ้วนซงสู้รบกัน ซินผี ซึ่งเฝ้าดูการท่าทีของโจโฉ ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขากับกุยแก แล้วกุยแกก็นำคำพูดของเขาไปบอกกับโจโฉ โจโฉจึงพูดกับ ซินผี ว่า ข้าสามารถวางใจในตัวอ้วนถำได้หรือไม่ และข้าสามารถเอาชนะอ้วนซงได้หรือ

นายท่าน ซินผี ตอบ ไม่ต้องสงสัยในความภักดีของอ้วนถำ ท่านพิจารณาเพียงแค่ความแข็งแกร่งด้านการสงครามของเขา เมื่อพี่น้องต่อสู้กันและกัน พวกเขาย่อมไม่มีความคิดว่าจะเป็นการเปิดโอกาสให้กับคนอื่น ๆ พวกเขาคิดแต่เพียงว่า เมื่อพวกเขาเอาชนะอีกฝ่ายได้ ก็จะได้ครองแผ่นดิน

เวลานี้ หนึ่งในพวกเขาได้ขอความช่วยเหลือจากท่าน ท่านสามารถรู้ได้ว่าพวกเขาอ่อนแอเพียงไร อ้วนซงสร้างความยากลำบากให้กับอ้วนถำ แต่เขาไม่สามารถจัดการอ้วนถำได้ นี่ก็แสดงว่าเขาเสียความเข้มแข็งของกองทัพไปแล้ว

เหล่าทหารของพวกเขาต่างบอบช้ำจากการพ่ายแพ้ศึกภายนอก เหล่าขุนนางที่คอยให้คำแนะนำของพวกเขาก็ถูกฆ่า (หมายถึงฮองกี๋) พี่น้องทั้งสองใส่ร้ายป้ายสีและทะเลาะกัน ดินแดนพวกเขาแบ่งออกเป็นสองส่วน พวกเขาได้ทำการรบกันมากว่าปี ทหารพวกเขาใส่เสื้อผ้าสกปรกมอซอ เกิดภัยแร้ง เกิดตั๊กแตนระบาด มีภัยพิบัติเกิดไปทั่วทุกหนแห่งในดินแดนพวกเขา หายนะเหล่านี้ย่อมสะท้อนให้เห็นว่าสวรรค์ได้ทอดทิ้งพวกเขา เพราะการกระทำของพวกเขา ทุกคนสามารถรู้ได้ว่าพวกเขาสู้กันเพื่ออะไร นี่คือเวลาที่สวรรค์ได้ทอดทิ้งอ้วนซงแล้ว

ถ้าท่านเคลื่อนทัพไป Ye อ้วนซงย่อมต้องกลับไปป้องกันเมืองของเขา ทันทีที่เขาเคลื่อนทัพไป อ้วนถำจะตามไปโจมตีทัพอ้วนซงที่กำลังเคลื่อนทัพ กองทัพของทั้งสองย่อมบอบช้ำจากการนี้ ด้วยอำนาจของท่าน มันเหมือนกันลมพายุรุนแรงที่จะพัดใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วงให้หายไป สวรรค์ได้มอบชีวิตอ้วนซงในกำมือของท่านแล้ว

สมมุติว่าท่านละเลยโอกาสนี้แล้วโจมตีมณฑลเกงจิ๋ว ดินแดนแห่งนี้ก็จะคืนสภาพอุดมสมบูรณ์และรวมการปกครองได้อีกครั้ง Zhonghui พูดไว้ว่า ยึดดินแดนพวกเขาจากคนที่กำลังสับสน และจัดการคนที่กำลังพินาศอย่างเด็ดขาด พี่น้องแซ่อ้วนทั้งสองไม่ได้วางแผนรับมือศึกจากภายนอก มุ่งแต่วางแผนโจมตีกันและกัน พวกเขาถือได้ว่ากำลังสับสน เหล่าผู้ติดตามพวกเขาต่างไร้เสบียงอาหาร คนอพยพไร้อาหารจะกิน พวกเขาถือได้ว่ากำลังพินาศ ในทุก ๆ เช้า พวกเขาต่างไม่แน่ใจอนาคตของตัวเองในค่ำวันนั้น ชาวบ้านต่างไร้หนทางที่จะรักษาชีวิตพวกเขาไว้ได้

ถ้าท่านละทิ้งโอกาสที่จะจัดการพวกเขาและตัดสินใจรอไปอีกหนึ่งปี การเก็บเกี่ยวครั้งหน้าจะมาถึง ศัตรูของท่านจะได้โอกาสแก้ไขสิ่งที่ผิด พวกเขาจะร่วมมือกันและฟื้นฟูอำนาจของพวกเขา ท่านก็จะสูญเสียโอกาสที่จะใช้กองทัพของท่าน

แผนที่ดีที่สุดคือการทำตามคำขอร้องของอ้วนถำและนำทัพไปช่วยเหลือ ในบรรดาศัตรูของท่านทั้งหมด ไม่มีใครน่าเกรงขามเท่าดินแดนทางเหนือของแม่น้ำเหลือง ถ้าท่านสามารถยึดครองดินแดนนี้ได้ กองทัพของท่านก็จะแข็งแกร่ง แล้วทั่วทั้งแผ่นดินก็จะหวาดกลัวต่ออำนาจของท่าน

ยอดมาก โจโฉพูดแล้วเขาก็สัญญาเป็นพันธมิตรกับอ้วนถำ

ในฤดูหนาว เดือนที่สิบ โจโฉมาถึง ลิหยง

เมื่ออ้วนซงรู้ว่าโจโฉข้ามแม่น้ำเหลืองมา เขาจึงถอนกำลังที่ล้อมเมืองเพงหงวนก้วนถอยทัพกลับไปที่เมือง Ye

ลิกอง และ Gao Xing ลูกน้องของอ้วนซง ก่อกบฏและไปรับใช้โจโฉ แต่ภายหลังอ้วนถำได้ส่งตราแม่ทัพผนึกซ่อนไว้ส่งให้กับ ลิกอง และ Gao Xing โจโฉเชื่อว่าอ้วนถำมีแผนเล่นไม่ซื่อกับเขา แต่เพื่อให้อ้วนถำตายใจ เขาจึงให้ Cao Zheng ลูกชายของเขาแต่งงานกับลูกสาวอ้วนถำ แล้วก็นำกองทัพกลับ

ซุนกวนนำทัพไปตะวันตกโจมตีหองจอ ซุนกวนทำลายทัพหองจอได้ เหลือเพียงป้อมปราการของหองจอเท่านั้น แต่มีโจรผู้เขาก่อกบฏในดินแดนง่อ ทำให้ซุนกวนต้องยกทัพกลับ

เมื่อเขาผ่านมาถึงอิเจี๋ยง ซุึนกวนส่ง ลิห้อม แม่ทัพสุภาพชนแห่งราชสำนักผู้ปราบปรามคนชั่วไปยึด กวนหยง และเทียเภา แม่ทัพสุภาพชนแห่งราชสำนักผู้ที่อาชญากรหวาดกลัว ไปโจมตี Le’an

ซุนกวนยังสั่งให้ไทสูจู้ แม่ทัพใหญ่ของ Jianchang ไปยึดครอง Haihun และนายพันทหารอีกหลายคนเช่น อุยกาย ฮันต๋ง จิวท่ายและลิบอง ถูกส่งไปยึดเมืองสำคัญต่างในฐานะนายอำเภอและเจ้าเมืองแล้วให้โจมตีเผ่า Shanyue กบฏทั้งหมดจึงถูกจัดการ

ชาวเมือง Jian’an Hanxing และNanping ก่อกบฏ หัวเมืองต่าง ๆ มีทหารมากกว่าหมื่นคน ซุนกวนส่ง He Qi แม่ทัพใหญ่ของดินแดนห้อยแขทางใต้โจมตีพวกเขา He Qi นำความสงบมาสู่ดินแดนเหล่านั้นและเกณฑ์ทหารหลายพันนาย เขาจึงได้รับแต่งตั้งเป็นขุนพลผู้ปราบปรามภาคตะวันออก

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=17-01-2006&group=8&blog=2