ความคิดเห็นที่ 1 ลูกทรงกลมสีส้มถูกโยนลงห่วงได้อย่างสวยงาม อุรชามองตามลูกบาสเก็ตบอลที่ผ่านห่วงเมื่อครู่ด้วยสายตาพอใจกับผลของการชู้ตลูกอันแม่นยำของเธอ “แหม พี่อุนเนี่ย เก่งจังนะคะ ชู้ตแม่นมากเลย นี่ค่ะผ้าเช็ดหน้า” เสียงของรุ่นน้องร่วมชมรมเอ่ยบอกเมื่อคนชู้ตแม่นเดินออกมา อุรชารับผ้ามาซับ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้อย่างเคยชิน “ขอบใจจ้ะ” รอยยิ้มของคนตัวสูงเป็นประกาย อ่อนโยนและอบอุ่นเสียจนคนมองอย่างเด็กสาวรุ่นน้องเขินวาบไปทั้งใบหน้า ใบหน้าเล็กของคนฟังแดงแปร๊ดขึ้นแบบนั้น เป็นสัญญาณเตือนภัยให้แก่สาวหล่ออย่างอุรชาเป็นอย่างดีว่ากรรมกำลังจะบังเกิดกับเธออีกแล้ว เธอค่อยๆเก็บเอายิ้มลง พร้อมทั้งเบี่ยงกายเดินออกมาจากสนามบาสฯ โดยที่ยังรู้สึกถึงสายตาละห้อยที่ติดตามหลังเธอมาอยู่ “แหม หว่านเสน่ห์น้องเขาอีกแล้ว เดี๋ยวได้ร้องไห้อีกรายหรอก” แพรดาวเอ่ยบอกพลางมองดูใบหน้ารุ่นน้องคนนั้นที่บัดนี้กำลังส่งแววตาดุๆมายังเธอ แพรดาวเองก็รู้ว่าคนเหล่านั้นคิดเรื่องระหว่างเธอกับอุรชาอย่างไร หากก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเธอก็เลยขี้เกียจจะไปตามแก้ อีกอย่างแบบนี้ก็สบายใจดี ไม่มีหนุ่มๆมากวนหน้ากวนหลังให้รำคาญใจ “ฉันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยนะดาว ถ้าเลือกได้ล่ะก็นะ เฮ้อ!” อุรชารับขวดน้ำจากเพื่อนสาวมาดื่ม นึกขัดใจกับผลที่เกิดขึ้นแบบนี้จริงๆ “งั้นอุนก็ต้องทำตัวให้ชัดเจนไปไงว่าอุนไม่ใช่พวกชอบแบบนั้น ให้รู้ว่าจริงๆแล้วอุนน่ะชอบผู้ชาย” คนหน้าหวานกว่าเสนอแนะด้วยแววตากรุ้มกริ่ม แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยกับปัญหาที่อุรชาเจออยู่ทุกวัน “ไอ้พูดน่ะมันง่ายนะดาว แต่ทำนี่สิยาก” คนพูดทิ้งกายนั่งลงบนเก้าอี้ ทำหน้าหนักใจนัก “แหม มันคงไม่ยากขนาดนั้นมั้งอุน” แพรดาวทำท่าครุ่นคิด ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ “ยากสิ” หากอุรชาก็ยังยืนยัน ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเพื่อนซี้แล้วชี้แจงความยากที่ว่าให้ฟัง “นี่นะ ดูสิ นอกจากตัวฉันจะสูงบะเร่อบะร่ากว่าคนอื่น เสียงของฉันก็ไม่ได้หวานเหมือนสาวไหนๆ ขนาดมีคนโทรมาที่บ้านแล้วฉันรับสายเขายังคิดว่าฉันเป็นพี่อูเลย ... ไม่เท่านั้นนะ ไอ้ที่ที่ควรจะมีก็ไม่มี เห็นมะ แบนราบเลย หรือไม่สงสัยจะต้องไปศัลยกรรมซะแล้วล่ะ จะได้อึ๋มๆเหมือนคนอื่นๆไง” คนเล่าเสียงกลุ้มใจ โดยเน้นเรื่องเรื่องสุดท้ายเสียหนักโดยการยืดกายให้ดูว่า ไอ้ที่ที่ผู้หญิงควรจะมีกัน เธอยังไม่มีกับเขา นั้น คนฟังมองแล้วหัวเราะคิก ส่ายหน้าไปมา “แหม อุนน่ะ พูดตลก... ยังไงอุนก็เป็นผู้หญิงนะ อุนเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเหมือนดาวไม่ใช่เหรอ ดาวว่าเป็นแบบที่อุนเป็นน่ะโอเคแล้ว นะอย่าคิดมากเลย” เสียงหวานๆคล้ายจะอ้อนมาให้คนฟังยอมคิดตามแบบนั้น อุรชาคลายยิ้มอย่างเอาใจ “จ้าๆ แม่สาวน้อย ไม่ตามใจเธอฉันก็ไม่รู้จะไปตามใจใครแล้วนะเนี่ย” ห่างออกมายังสนามฝั่งตรงข้าม ภาพ(ที่คล้ายๆจะ)สวีทจี๋จ๋ากันของหนึ่งสาวหวานกับอีกสาวหล่อทำให้นักกีฬาแทบทั้งสนามพากันส่งสายตามองตาละห้อยด้วยความเสียดาย “ไม่น่าเลยน้า แพรดาว สงสัยจะเป็นจริงอย่างที่เขาว่ากันว่ะ” อวสร รองกัปตันชมรมบาสเก็ตบอลชายหันมองแล้วพูดเสียงเสียดายหนึ่งในสองสาว จีรัชยะที่กำลังยืนดูรุ่นน้องซ้อมอยู่หันมามองคนพูดอย่างไม่เข้าใจ “เขาว่าว่าอะไรวะ” “ก็เขาลือกันว่าแพรดาวกับอุนคบกันอยู่น่ะสิ” อวสรทำปากยื่น คิ้วย่นกับภาพความจริงที่ปรกฏอยู่ตรงหน้า เพราะเขาน่ะกำลังนึกชมชอบแพรดาวอยู่นิดๆ จีรัชยะหันมองไปยังอุรชาเพียงแว่บเดียว แล้วหันมาถามอวสรอีกครั้ง “จริงเหรอ” “จริงสิ เขาลือกันมาแบบนั้น แถมสาวน้อยรุ่นน้องเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ที่โดนยัยสาวหล่อนั่นหักอก นายเองก็เถอะ นึกเสียดายใช่ม่า เรื่องแพรดาวน่ะ” อวสรถามเหมือนว่าจะรู้ทัน จีรัชยะหยุดนิ่ง หันมองไปยังสองสาวด้านชมรมบาสฯหญิงอีกรอบ “นั่นสิ เสียดายนะ เฮ้อ!” แล้วบ่นออกมาเสียงเบาๆ อวสรหูผึ่ง เดินเข้ามาถามเพื่อนกัปตันใกล้ๆ “เฮ้ย! นี่แกชอบแพรดาวเขาด้วยเหรอ” คนถามจ้องตานิ่ง เมื่อเจอคู่แข่งหัวใจคนใหม่ที่เป็นเพื่อนซี้เพื่อนสนิทกันมานาน คนถูกคาดคั้นก็จ้องตาตอบ “เปล่า ฉันไม่ได้ชอบแพรดาวสักหน่อย” เสียงของจีรัชยะบอกกล่าวออกมา ผลคือคนฟังทำหน้างุนงง “อ้าว แล้วเมื่อกี้แกว่าเสียดายไง” จีรัชยะกระตุกยิ้มที่มุมปากเพียงชั่วเวลาหนึ่ง ดวงตาอ่อนหวานหันมองไปยังสนามฝั่งตรงข้าม “ก็เสียดายนั่นแหละ แต่ฉันไม่ได้ชอบแพรดาว เข้าใจไหม” เพียงเท่านั้น ร่างสูงของกัปตันชมรมก็ผละจากไป โดยที่ความสงสัยเหลือคณานับยังคงอยู่ที่อวสร เพื่อนสนิทเหมือนเดิม “ชมรมเราจะจัดอะไรดีน่ะ ในวันกิจกรรมมหาวิทยาลัยสองเดือนข้างหน้า” จีรัชยะถามทุกคนในชมรมบาสเก็ตบอล ไม่ว่าจะเป็นฝั่งหญิงหรือชาย หลายคนหันหน้าปรึกษากัน หากแต่ก็ยังไม่มีใครตอบออกมาเสียงดังๆสักคน เขากวาดสายตาไปรอบๆจนไปหยุดอยู่ที่อุรชา หล่อนกำลังก้มหน้านิ่งอยู่ “อุน มีความคิดอะไรไหม” จีรัชยะเอ่ยถามไปยังรุ่นน้องสาว นิ่งอยู่นานจนเพื่อนข้างๆต้องสะกิด อุรชาถึงจะรู้สึกตัวว่าถูกถาม เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างงงๆ “ไม่ได้ตั้งใจฟังเหรออุน” อวสรเป็นคนถามออกมา ทำให้อุรชารู้สึกผิด รีบเอ่ยขอโทษทั้งสอง “ขอโทษค่ะ” พลางก้มหน้าลง จีรัชยะจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ เพราะปกติอุรชาจะกะตือรือล้นและสดใสกว่านี้ หากเพราะเรื่องประชุมยังค้างคาอยู่ ทำให้เขาจำต้องเก็บเอาความสงสัยไว้ก่อน และเมื่อการประชุมจบลง ไม่รอช้าเลยที่จะก้าวเข้าไปถาม “อุน เดี๋ยก่อนอุน” อุรชาหันมามองคนเรียก สีหน้าของอุรชาไม่ค่อยดีจริงๆจนกัปตันหนุ่มนึกเป็นห่วง “ไม่สบายหรือเปล่าน่ะอุน ดูแปลกๆนะวันนี้” คนฟังทำหน้าตกใจที่อีกฝ่ายเข้ามาถามแบบนี้ คิ้วเรียวยาวเลิกสูง ก่อนจะถามกลับ กลบเกลื่อนไอ้อาการมึนเวียนเพราะนอนไม่พอมาไว้ภายใต้รอยยิ้มสดใส “อุนน่ะหรือคะ เปล่านี่คะ อุนสบายมาก” “แต่ว่าอุนดูเหม่อๆนะเมื่อกี้ ไม่สบายหรือเปล่า” จีรัชยะยังคงไม่หายสงสัย หากคนตรงหน้าก็แค่คลายยิ้มที่ดูบางเบากว่าที่เคยตอบกลับมาให้ “อุนไม่ได้เป็นอะไรจริงๆค่ะพี่จี อุนไปเตรียมวอร์มก่อนดีกว่านะคะ” หญิงสาวร่างสูงเกือบเท่าเขาบอก ก่อนจะหันหลังเดินไปยังกลุ่มนักกีฬาบาสฯหญิงที่รวมตัวกันอยู่ จีรัชยะไม่อาจจะละสายตาได้เลยเมื่อเขาเป็นคนที่มองอะไรไม่เคยจะผิด แต่เมื่อหญิงสาวบอกออกมาแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ ทว่าเพียงเขาหันหลังได้แค่ก้าวเดียวเท่านั้น เสียงหวีดร้องของสาวๆในชมรมอีกฝั่งสนามก็ดังขึ้นมา “ว้าย! พี่อุนเป็นลม!” ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงร้อง เห็นอุรชานอนนิ่งอยู่กับพื้น เท้าเขาไว้กว่าความคิดด้วยซ้ำที่จะตรงไปดูอุรชา ใจของเขาสั่นแรงด้วยความเป็นห่วง “อุน! อุนเป็นอะไรไปน่ะ!” เขาร้องเรียก แต่ดูเหมือนว่าอุรชาจะหมดสติไปเสียแล้ว ++ มีต่อค่ะ ++ จากคุณ : iNt_GaL - [ 6 มี.ค. 49 03:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กว่าอุรชาจะได้สติ ก็พบว่าตัวเองมานอนอยู่ที่ห้องพยาบาลของมหาวิทยาลัย เธอตื่นมองดูเพดานห้องด้วยสภาพมึนงง ก่อนจะรีบร้อนลุกขึ้นนั่ง พยายามนึกให้ออกว่าทำไมตัวเองถึงมาอยู่ที่ตรงนี้ได้ หากภาพเดียวในความทรงจำที่นึกออกก็คือ...ภาพใบหน้าของจีรัชยะที่กำลังร้องเรียกเธอด้วยสีหน้าตกใจ เสียงทุ้มๆฟังดูร้อนรนแบบนั้น ... มันจะเป็นแค่ความฝันหรือเปล่านะ “อ้าวอุน ตื่นแล้วเหรอ” หากว่าเสียงทุ้มๆจากในห้วงความฝันหรือความทรงจำที่อุรชากำลังคิดถึงนั้นก็ดังขึ้นในความเป็นจริง เธอหันมองไปยังเจ้าของเสียง เห็นว่าเขากำลังก้าวเข้ามานั่งใกล้ๆเตียงที่เธออยู่ “อุนเป็นลมไปน่ะ รู้หรือเปล่า ตกใจกันไปหมดเลย” จีรัชยะเล่า ก่อนจะส่งกล่องขนมคุ้กกี้สองสามกล่องมาให้หญิงสาว “แล้วนี่พวกสาวๆเขาฝากมาให้พี่อุนกัน ดูเป็นห่วงอุนกันมากเลยนะ” คนพูดยิ้มราวกับจะหยอกเย้า ยามนึกถึงรุ่นน้องใสๆพวกนั้นที่พยายามจะตามเขาเข้ามาเยี่ยมอุรชา หากเขามีหรือจะยอมให้ใครมากวนเวลาแบบนี้ อุรชาจ้องมองหน้าคนพูด พลันรู้สึกเขินอายขึ้นมาอย่างไรก็ไม่รู้ยามถูกรุ่นพี่กัปตันมานั่งใกล้ๆ หากมือก็ยื่นไปรับเอาของพวกนั้นมาครองเอาไว้ “ขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนรวมทั้ง เอ่อ พี่จีเป็นห่วงแล้วก็ลำบากกันไปหมด” อุรชาหลุบตาลง ไม่ยอมมองสบกับดวงตาของคนที่เธอแอบชอบมากว่าสามปีตั้งแต่เอนท์ติดที่มหาวิทยาลัยนี้ “ไม่เป็นไรนี่ ทุกคนเขาเป็นห่วงอุนกันเพราะเขารักอุนกันนะ ไม่มีใครลำบากอะไรหรอก” จีรัชยะบอกให้หญิงสาวสบายใจ คนฟังช้อนตามองดูคนพูด เขายังคงมองเธอไม่วางตาเลย จนอุรชาเองเสียอีกที่ต้องเสหลบแทน “อุนจะกลับยังไงคะ” อยู่ๆเสียงทุ้มก็ดังถามขึ้น และยังไม่ทันที่อุรชาจะตอบคำถาม ชายหนุ่มก็ออกปากอาสาเสียก่อน “ให้พี่ไปส่งไหมคะ พี่เป็นห่วงนะ ถ้าอุนต้องกลับคนเดียว” อุรชาสะดุ้งไปทั้งหัวใจเมื่อถูกชวนแบบนี้ แต่ว่า... “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อุนกลับเองได้ บ้านไม่ไกลเท่าไหร่ด้วย” อุรชาก็เลือกที่จะปฏิเสธ ด้วยความเกรงใจเขา แต่จีรัชยะไม่เห็นด้วยและยังดึงดันจะทำตามความคิดเดิม “ให้พี่ไปส่งแหละดีแล้ว เผื่อเป็นอะไรไปอีกจะแย่นะ ถ้าอุนไม่รังเกียจรถเก่าๆของพี่” อุรชาส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินประโยคหลัง ทำให้เจ้าของรถเก่าๆยิ้มกว้าง เมื่อยอมทำให้คนตรงหน้าตบปากรับคำได้ ซีอาร์วีสีน้ำเงินเข้มชะลอจอดลงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สูง หลังจากอุรชาหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่อุตสาห์มาส่งให้ถึงบ้านแล้วก็ก้าวลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน เพียงเท่านั้นล่ะ เหล่าพี่ชายและพ่อแม่ก็กรูกันเข้ามาหา พร้อมกับถามอะไรที่คล้ายๆกัน “เฮ้ย! ไอ้อุน ใครมาส่งแกวะ ผู้หญิงหรือผู้ชาย?” ลุงที่มีดีกรีเป็นนักกีฬาเหรียญทองเอเชียนเกมส์เป็นคนถามขึ้นก่อน ในขณะที่คนเป็นพ่อหันไปค้านคำของลุง “โธ่พี่ ขับรถแบบนั้นดูก็รู้แล้วว่าเป็นผู้ชาย...  ใช่ไหมวะ!” “อย่างไอ้อุนเนี่ยนะ มีผุ้ชายมาส่ง? ผู้ชายแท้หรือเปล่าวะ คงไม่ใช่พวกคุณแอบที่นึกว่าแกเป็นผู้ชายหรอกนะ” พี่ชายตัวดีหัวเราะร่า อุรชาทำหน้าบึ้งใส่คนทั้งสาม ก่อนจะแหวออกมาเสียงดัง “โธ่ ลุง พ่อ แล้วก็พี่ ไม่เห็นอุนเป็นผู้หญิงหรือไง อุนเป็นผู้หญิงนะ!” คนฟังยิ่งหัวเราะก๊ากเข้าไปใหญ่ “ดู๊ ดูตัวของเอ็งซี่ไอ้อุน ตัวใหญ่ สูงกว่าผู้ชายบางคนอีก บ่ากว้างออกแบบนี้เพราะดันไปเรียนว่ายน้ำตั้งแต่เด็ก ต่อให้พี่คิด พี่ยังคิดว่าแกเป็นผู้ชายเลยไอ้อุน แบบว่าเคืองนะเนี่ยเพราะว่าแกดันมาหล่อเหมือนพี่” อาชวิน พี่ชายคนเดียว ดีกรีนายตำรวจไทยของอุรชาพูดน้ำเสียงขำๆ อุรชาเดือดในใจเต็มที่ “พี่อูน่ะ! เพราะพี่อู พ่อ แล้วก็ลุงนั่นแหละทำให้อุนเป็นแบบนี้!” อุรชาโทษไปหมดทุกคน ก็ไม่ใช่เพราะกรรมพันธุ์หรอกหรือที่ทำให้ลูกสาวออกมาไม่เป็นลูกสาวเนี่ย! “อ้าวๆ เฮ้ย มาโทษพ่ออย่างนี้ได้ไงวะ พ่อน่ะทำดีที่สุดแล้วนะเว้ย!” คนเป็นพ่อโวยลั่นเมื่อโดนลูกสาวคนเล็กป้ายความผิดให้ “คอยดูก็แล้วกัน อุนจะทำให้ทุกคนหงายเก๋งไปเลย อยากมาดูถูกอุนดีนัก!” คนพูดเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงให้ทุกคน นอกจากครอบครัว รวมไปถึงคนที่มหาวิทยาลัยให้ยอมรับ ยอมมองว่าอุรชาเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเธอจะไหล่กว้าง ตัวสูงตั้งร้อยแปดสิบเซนติเมตร แถมยังไม่มีหน้าอกก็ตาม “จะทำยังไงวะไอ้อุน ทำไม่ได้ก็อย่าพูดน่านะเว้ย พูดแล้วทำไม่ได้ ขายขี้หน้าตายชัก” ลุงเอ่ยเตือนหลานไว้ก่อน อุรชาอ้ำอึ้ง นึกถึงทางออก ก่อนที่มือจะคว้าบางอย่างในกระเป๋าเป้สะพายข้างได้ เธอหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่ากระดาษแผ่นนั้นคือใบปลิวงานกิจกรรมของมหาวิทยาลัย งานประกวด ‘Pretty Of the university’ แม้แต่คนหยิบขึ้นมายังอดงงงวยไม่ได้ว่า ทำไมมาอยู่ที่กระเป๋าเธอได้หว่า ... หากยังนึกไม่ทันเสร็จ เสียงเร่งเร้าคำตอบจากพี่ชายและพ่อของเธอก็ดังขึ้นมาเสียก่อน “ว่าไงล่ะอุน วิธีไหน ถ้าทำไม่ได้ถอนคำพูดซะดีกว่าน่า” ทุกคนพากันไม่เชื่อว่าอุรชาจะมีวิธี ได้สิได้! อุรชาจะทำให้ดู จะทำให้ทุกคนยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงให้ดู! “อุนจะเข้าประกวด ‘Pretty Of the university’  ในอีกสองเดือนข้างหน้า แล้วอุนจะคว้ารางวัลให้ได้ด้วย!” เสียงประกาศของอุรชาสิ้นลง ทุกคนยืนอึ้งไปหลายวินาทีกับใบปลิวที่อุรชาหยิบขึ้นโชว์อยู่ ก่อนที่จะพากันหัวเราะออกมาราวกับว่าเธอเล่าเรื่องที่ขำที่สุดไปอย่างไรอย่างนั้น ... แม้แต่อุรชาที่พูดออกไปเองก็เถอะ ... ยังอยากจะหัวเราะขื่นๆในคำประกาศของตัวเองเลยว่า ... เธอจะทำแบบนั้นได้จริงๆหรือเปล่า... แต่เพื่อลบคำสบประมาท พร้อมกับแก้ภาพลักษณ์ในมหาวิทยาลัยที่ใครต่อใครมองว่าเธอเป็นทอมบอย เธออาจจะต้องทำอะไรสักอย่าง แล้ววิธีนี้ อาจจะเป็นทางออก เป็นวิธีแก้ปัญหาทั้งหมดก็ได้...ใครจะไปรู้... โปรดติดตามตอนต่อไปค่า ... หุหุ แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 49 04:45:00 จากคุณ : iNt_GaL - [ 6 มี.ค. 49 03:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่อ่าน แต่จะมาทัก เหอๆ ให้ผ่านพ้นวิกฤตงานจมหัวไปก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาเก็บแน่คับพ้ม.. จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 6 มี.ค. 49 03:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ หาเทรนเนอร์ดีๆนะจ๊ะ หนูอุน เอาใจช่วยจ้ะ ^^ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 6 มี.ค. 49 04:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผ่านมาทักทายก่อน เดี๋ยวจะต้องออกจากเน็ตแล้วอ่ะนะ จากคุณ : เม-ดา - [ 6 มี.ค. 49 10:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหอะๆ คิดได้ไงเนี่ย เหอะๆ อ่านแล้วยิ้มไม่หุบอยู่คนเดียวอ่ะ (ท่าจะบ้า) อืม แล้วเรื่องสั้น เรื่องที่แล้วอ่ะค้าบบ จบไปยังอ่ะ ถ้ายังไง ขอ ลิงค์ ให้ด้วยนะค้าบบบ จากคุณ : oreocream - [ 6 มี.ค. 49 10:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องสั้นคราวที่แล้วค่า ห่อ ‘ความรัก’ เป็นของขวัญหัวใจ ... ให้ ‘เธอ’ คนพิเศษของฉัน (Brother’s love) ตอนที่ 4 – จบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4024345/W4024345.html จะผิดไหมที่ฉันจะรักเธอ...My best friend http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3833447/W3833447.html จดหมายรักจากเด็กหลังห้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3798141/W3798141.html ^__^ (เรื่องอื่นดูได้ในเวบ >> http://intgalz.proboards70.com/index.cgi คร้าบผม หาไม่หมดอะ ในถนน แหะ >< ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 6 มี.ค. 49 11:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อิอิ จากคุณ : บอยน์ (บอยน์ ใบร่อน) - [ 6 มี.ค. 49 12:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อิอิ เอาเรื่องจริงมาเขียนไหมเนี่ย จากคุณ : บอยน์ ใบร่อน - [ 6 มี.ค. 49 12:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10  มาติดตามอ่านด้วยคนจ๊ะ จากคุณ : Donut_ty - [ 6 มี.ค. 49 13:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แหมเพียงตอนแรก...ก็สนุกแล้ว จะรอลุ้นว่าให้กำลังใจตอนประกวด.. แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 12:29:11 จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 6 มี.ค. 49 13:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอาใจช่วยสาวอุนให้ได้ตำแหน่งนะ จากคุณ : nongwin - [ 6 มี.ค. 49 15:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 6 มี.ค. 49 16:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ รออ่านค่ะ จากคุณ : an_an_ant - [ 6 มี.ค. 49 17:33:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาตามอ่านด้วยคน แหะ  แหะ   หนูอุนนี่นึกถึงเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน  เป็นทอมบอยแท้ๆ แต่ตัวเล็กกว่าหนูอุนนะคะ  ประกวดได้เป็นดาวคณะ  ได้ ดาวมิตรภาพของงานเฟชชี่ไนท์ด้วย  เหอ  เหอ เอาใจช่วยหนูอุนเน้อ จากคุณ : ดาว .. กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 6 มี.ค. 49 17:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชื่อยังเป็นผู้ชาย อิอิ รูปร่างไม่สำคัญเท่าพฤติกรรมมังนะ จากคุณ : scottie - [ 6 มี.ค. 49 19:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เริ่มสนุกละ จากคุณ : ณัฐกร - [ 6 มี.ค. 49 19:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หุหุ...มาอ่านครับ เปิดตัวได้น่าสนใจเหมือนเดิมเลยน้าครับ จากคุณ : Skyline_CII - [ 6 มี.ค. 49 21:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่ารักมากเลยค่ะ จากคุณ : ซาลาเปาน้อย (ซาลาเปา_แก้มป่อง) - [ 6 มี.ค. 49 22:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีค่ะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 7 มี.ค. 49 08:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ++ สนุกอ่ะค่ะ ++ ชอบมากๆ เลย ++ น่ารักดีค่ะ ^^ จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng) - [ 7 มี.ค. 49 20:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^___^ มาลงชื่อติดตามด้วยค่ะ จากคุณ : Ann (บัวน้ำใส) - [ 8 มี.ค. 49 00:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อืม....เพิ่งอ่านจบเมื่อกี้อะค่ะ อ่านแล้วน่าติดตามจัง เอาใจช่วยอุนจ้า...Pretty Of the university จากคุณ : Ann (บัวน้ำใส) - [ 8 มี.ค. 49 00:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนที่ 2 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4172604/W4172604.html จากคุณ : iNt_GaL - [ 8 มี.ค. 49 05:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สนุกคร๊าบ ชอบๆ ครับ อิอิ จากคุณ : OgaRyu - [ 8 มี.ค. 49 13:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หุๆๆๆหวานมาเเลยค่ะ รอลุ้นต่อนะคะว่าพระเอก เฮ้ยนางเอกเราจะทำสำเร็จตามเป้าไหม จากคุณ : รียา-อารียา - [ 13 มี.ค. 49 01:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 มี.ค. 49 16:58:11 ]