ของวันชิ้นแรกที่เธอมอบให้ในวันแห่งความรัก คือตุ๊กตาหมี
เจ้าหมีน้อยถือรูปหัวใจที่มีตัวอักษรสีขาวประดับไว้ว่า My Love
เธอมอบสิ่งนี้ สื่อแทนความรักของเรา เธอให้ฉันเก็บเอาไว้ดีๆ
เจ้าตุ๊กตาหมีตัวนั้นฉันก็ตั้งชื่อเดียวกันกับตัวหนังสือบนหัวใจ
My Love…ความรักของฉัน

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
เป็นการจากลากันครั้งแรก ด้วยระยะทางที่ห่างไกลคนละซีกโลก
แต่หัวใจของเธอที่เธอฝากไว้ก่อนไป ยังอยู่ใกล้แค่อ้อมกอดของฉัน
ฉันกอดเจ้า My Love ทุกคืน หวังส่งไออุ่นไปถึงเจ้าของที่ซื้อมันมาบ้าง

อากาศที่โน่นหนาวมากแค่ไหน เธอยังสบายดีหรือเปล่า
ตอนนี้เธอเหงาใช่มั้ย ตอนนี้เธอน้ำตาไหลเพราะคิดถึงใครบ้างหรือเปล่า
ข่าวคราวส่งมาหาถึงกันบ้างสิ ทำไมถึงเงียบไปเลย หรือว่าเรียนหนักจนเหนื่อย
พักผ่อนบ้างนะเธอ...

ฉันพูดคุยกับเจ้า My Love สื่อความรู้สึกของฉันผ่านไปถึงเธอ
ไม่รู้ว่าเธอจะได้ยินบ้างหรือเปล่า
ฉันรอ E-mail จากเธอทุกวัน แต่ไม่เห็นติดต่อกลับมาบ้างเลย

จนกระทั่งสองเดือนต่อมา เธอเพิ่งกลับมาติดต่อเป็นครั้งแรก


เธอบอกว่าเธอสบายดี และมีความสุขมากๆ
และฝากความคิดถึงไปถึง My Love ของเราด้วย…

Host ของเธอที่นั่นใจดีมาก ดูแลเธอเหมือนกับลูกชายแท้ๆ
อาจเป็นเพราะเขาคิดถึงลูกชายที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว
เมื่อมีเธอเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวคนใหม่ พวกเขาจึงเอาใจใส่เธอเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะแม่สาวคนสุดท้อง ที่ชื่อแอน
เธอสวย น่ารัก และเอาใจพี่ชายคนนี้เก่งมากๆ
ทำอาหารอร่อย และกำลังหัดทำอาหารไทยอยู่ด้วยในตอนนี้…

E-mail ฉบับนั้นที่จริงมันยาวกว่านี้
แต่ฉันตัดสินใจที่จะไม่อ่านต่อ ทั้งที่รอจดหมายมานานนับเดือน
กลัวว่าฉันอาจจะคิดถึงเธอมากกว่านี้ และหวงเธอมากขึ้นกว่าเดิม
เพราะแม่แอนคนสวยของเธอ...ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพียงแค่น้องสาว
แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกหึงเธอขึ้นมาก็ไม่รู้

ฉันกลับไปพูดเรื่องนี้ไปให้ My Love ฟัง

สิ่งที่ฉันได้รับกลับมาคือ ความเงียบ
ฉันไม่ได้ยินคำตอบของมัน เพราะมันพูดไม่ได้
ดวงตาของมันมองมาที่ฉัน แต่ดูเหมือนไม่มีความหมายอะไร
มันเป็นแค่ตุ๊กตา ทำไมฉันถึงให้ความสำคัญกับมันถึงขนาดนี้
เพราะมันเป็น My Love ของฉันที่เธอส่งมา...

ถ้ามันพูดได้ มันคงพูดกับฉันว่า
อย่าคิดมาก ทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม

แล้วเวลาก็ผ่านไป...และผ่านไป...
จนเวลาล่วงไปถึงสองปี

My Love ที่วางอยู่ตรงหัวเตียง ตอนนี้อยู่ที่ห้องเก็บของ
ขนสีขาวของมันกลายเป็นสีเทาเพราะเปื้อนฝุ่นและน้ำตา
สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจทิ้งมัน เหมือนกับฉันพยายามทิ้งเขาให้ได้

เมื่อเธอสารภาพว่าเธอหลงรักแม่น้องสาวแอนเข้าให้แล้ว

หลังจากนั้น ฉันก็เก็บความรักของฉันไว้ในห้องเก็บของ...ห้องที่ไม่มีแสงสว่าง
ข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป ถูกวางสุมไว้ในห้องนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ
รวมไปถึงไดอารี่ที่ฉันเขียนความในใจถึงเธอ
รูปภาพของเธอ เสื้อกันหนาวที่เธอซื้อ  และอะไรอีกหลายๆ อย่าง
ฉันทิ้งมันไว้ตรงนั้น แล้วล็อกกุญแจปิดตาย...ถึงสิบปีเต็ม

แล้วเรื่องราวระหว่างเราก็ถูกลืมเลือนไปตามกาล…

ไม่นาน ฉันก็ได้พบกับ My Love คนใหม่
เป็นรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ในคณะเดียวกัน เราชอบกันที่นิสัยใจคอ
แล้วเธอก็บอกรักฉันด้วยตุ๊กตาหมีของโปรด...อีกแล้ว
แต่ฉันก็เต็มใจที่จะรับ และตั้งชื่อมันว่า My New Love

รักใหม่ของฉันสวยสดใสกว่ารักครั้งก่อน
ทำให้ฉันลืม My Love ครั้งเก่าเสียสนิท
จะจำเอาไว้ให้เจ็บปวดหัวใจทำไม
อดีตที่ผ่านไปก็ขอให้มันเก็บเอาไว้ในห้องมืดนั่นแหละดีแล้ว
ฉันบอกกับตัวเอง…แล้วยิ้มรับกับรักครั้งใหม่อย่างเต็มใจ

หลังจากที่ฉันเรียนจบปริญญาตรีได้สองปี เราก็แต่งงาน และมีพยานรักตัวน้อย
เราสร้าง My Love ขึ้นมาใหม่ที่มีชีวิต และน่ารักที่สุด
เขาเป็นเด็กชายตัวน้อยๆ ที่ช่างพูด และซุกซนซะเหลือเกิน

มามะ... มาให้แม่กอดก่อนนอนนะ

ฉันพูดแล้วก็กอด My Love ของฉัน
รู้สึกเหมือนกำลังกอด My Love ตัวแรก
ต่างกันเพียงแค่  My Love ตัวนี้พูดได้

ผมก็รักแม่ฮะ...

แล้วเรื่องราวของ My Love ตัวน้อยก็ดำเนินต่อไป…

จนเวลาผ่านไปหลายปี ทำให้ฉันลืม My Love ครั้งเก่า
เพราะฉันทิ้งมันไว้ในห้องเก็บของที่ไม่เคยเปิดอีก
จนกระทั่งวันนี้ วันที่เราย้ายบ้าน

เมื่อ My Love จอมซนไปค้นที่ห้องเก็บของ
นั่งเล่นกับเจ้าตุ๊กตาหมีแสนสกปรกตัวนั้น
ขนสีขาวกลายเป็นขนสีดำทั้งตัว
แววตาของมันหม่นมัว เพราะฉันไม่ได้เอาใจใส่มันเลย
หลังจากที่คนรักคนแรกตัดสินใจเดินไปหารักใหม่

ฉันเตือนลูกว่าอย่าไปเล่นกับมัน เพราะมันสกปรก
แล้วก็คิดจะเอา My Love ตัวนั้นทิ้งถังขยะ
แต่พอมองแววตาของมัน...ฉันก็ทิ้งมันไม่ลง

เหมือนกับที่ฉันทิ้งรักในอดีตไม่ลงเช่นกัน

เจ้า My Love ตัวนั้น...ที่ฉันเคยดูแลมันด้วยความรัก
มันถูกฉันทิ้งไปอย่างไม่แยแส ทั้งที่มันไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
เหมือนกับความรัก ที่ไม่เคยทำร้ายใคร
มีแต่ฉันนี่แหละ...ที่ทำร้ายมันเอง

ฉันทำร้ายเพื่อนที่แสนดีของฉันถึงขนาดนี้เชียว

ขอโทษนะ My Love

ฉันเอามันไปซักล้างขนานใหญ่ เป็นการขอโทษ
ขนสีดำกลายเป็นสีเทามัวหมอง
ไม่มีวันเป็นสีขาวเหมือนเดิม

แล้วฉันก็มอบ My Love ตัวสกปรกของฉันให้กับลูกชายในวันเกิดปีที่ 9
เขาร้องไห้งอแง จะเอาแต่เกมคอมพิวเตอร์อย่างเดียว
ฉันได้แต่ถอนหายใจ ใครๆ ก็ไม่รัก My Love อีกแล้ว
ที่รักของฉันก็อยากให้ฉันทิ้งตุ๊กตาหมีสกปรกตัวนี้เสียที
เหมือนกับที่เขาทิ้งตุ๊กตาหมีที่เขาซื้อตอนบอกรักใหม่ๆ

เพราะมันเก่า สกปรก เลยต้องทิ้งมันไป

แต่ฉันเชื่อ ว่าฉันยังดูแลมันได้

ฉันอยากดูแล My Love ด้วยความรัก
เหมือนกับในตอนนั้น...