ความคิดเห็นที่ 1 “เคยเป็นของตายของใครบ้างไม่?” ไม่สิ ถ้าเป็นเรื่องนี้ต้องถามว่า “เคยคิดว่าใครเป็นของตายสำหรับตัวเองบ้างหรือเปล่า?” สายลม...ก็คงจะเป็นสายลมนั่นแหละที่พัดพาเขาและเธอมาเจอกัน วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันแข่งกีฬาระหว่างคณะตอนชั้นปีที่ 1 หรือที่เขาเรียกกันว่า ‘Freshy Games’ เด็กสาวนุ่งกระโปรงบานที่นั่งอยู่ข้างสนามคงจะเป็นจุดเด่นไม่น้อยทีเดียว สำหรับมหาวิทยาลัยที่ห่างไกลผู้คนขนาดนั้น แถมหน้าตาของน้องน้อยก็น่ารักใช่หยอกเสียที่ไหน ปากนิดจมูกหน่อย ตากลมโต ผมยาวที่มัดเป็นหางม้าเอาไว้ถูกผูกด้วยโบสีขาวดูสะอาดตา ริมฝีปากที่แย้มยิ้มอยู่เสมอ สะกดใจเขาเอาไว้ได้เลยทีเดียว ‘คลื่นมานั่งทางนี้มา’ เสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกเด็กสาวที่นั่งอยู่ให้มานั่งอีกทาง พร้อมทั้งส่งสายตาขุ่นเขียวมาให้เขา แน่หละ ก็มันกับเขาไม่ถูกกันนี่นา สายลม...ผู้ชายที่คิดว่าตัวเองแน่ ผู้ชายที่ต่อยหน้าเขา เมื่อตอนปลายเทอม 1 ‘จะเอาอะไรนักหนา อยากได้เสื้อก็ซื้อให้แล้วไง’ ผมพูดตวาดอิม ซึ่งในขณะนั้นเธอเป็นแฟนของผม ‘อิมไม่ได้ต้องการแต่ของเสมอไปหรอกนะ สิ่งที่อิมต้องการคือความรัก กายให้อิมได้ไหม’ ความรักอย่างนั้นเหรอ เขาไม่เคยคิดจะมีความรักกับผู้หญิงคนไหนหรอก และยิ่งผู้หญิงที่น่าเบื่ออย่างนี้ด้วย เขายิ่งไม่คิดอยากจะมี ‘รัก’ เลย ‘จะบอกให้นะอิม เราไม่เคยรักอิมเลย ไม่เคยคิดที่จะรักด้วย’ เขาแน่ใจว่าเขาพูดชัดถ้อยชัดคำที่สุดแล้ว แต่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ดูเหมือนว่า เธอไม่ฟังถนัดอยู่ดี ‘กายหมายความว่าไง’ อิมร้องออกมา ‘กายจะมาได้อิมแล้วทิ้งอย่างนี้ไม่ได้นะ’ เขากระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ท่าทาง 3 เดือนคงจะนานเกินไปสำหรับผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว ‘เราหมายความตามที่พูดทุกคำ’ ว่าแล้วเขาก็เดินจากไป แม้ว่าเขาได้ยินเสียงคร่ำครวญร้องไห้เสียงดังแค่ไหน เขาก็ไม่เคยสนใจ เขาเห็นภาพนี้มานักต่อนักแล้ว ผู้หญิงเจ้าน้ำตา เจ้ามารยา แต่ท้ายที่สุด เธอก็โผหาคนที่เอาใจ และอยู่ใกล้เธออยู่ดี ‘พลั่ก’ หมัดหลุนๆ ของเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยที่เขามารู้ชื่อทีหลังว่า สายลม ต่อยมาที่หน้าของเขาอย่างแรง นี่เป็นหมัดที่ 2 แล้วที่เขาได้รับจากชายคนนี้ ครั้งแรกก็ตอนที่เขาปากเสียไปพูดว่าเพื่อนของสายลมว่า ‘ขี้ตื้อ และใจง่าย’ ครั้งนั้นเขาสวนกลับไปอย่างไม่ลังเล คนอย่างนายกาย ไม่เคยให้ใครมาลบเหลี่ยมได้ แต่ครั้งนี้เขากลับไม่อยากที่จะสวนไป เพราะน้ำตาที่คลออยู่ที่ดวงตาของสาวน้อยตาโตคนนี้ ‘กูบอกมีงแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับน้องสาวกู คนอย่างมีงรักใครไม่เป็นหรอก’ ว่าแล้วเขาก็ดึงตัวเอาหญิงสาวที่เดินมากับเขาทั้งวันคืนไป ปล่อยเขาให้อยู่ท่ามกลางสายตาของคนที่อยากรู้ แต่เขารู้สึกว่ายกนี้เขาชนะ เพราะสาวน้อยเจ้าของชื่อว่า เกลียวคลื่น ลอบหันมามองเขาด้วยสายตาของความเห็นใจผสมปนเปกับความสับสน เพียงสายตานี้ ก็เพียงพอให้เขาไม่รู้สึกเจ็บกับรอยแผลที่โดนต่อยนี้แล้ว “พี่กายเหม่อคิดถึงใครอยู่คะ” เกลียวคลื่นถามชายหนุ่มที่นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวในร้าน พร้อมกับรอยยิ้มเก๋ๆ ที่เขาชอบ เกลียวคลื่น เธอเป็นผู้หญิงที่ยิ้มสวยที่สุด และเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่กับเขานานที่สุด กี่ปีแล้วนะ สี่...ห้า...หรือหก เขาไม่เคยใส่ใจจะจำหรอก จะรู้อีกทีก็ตอนที่หญิงสาวตรงหน้าเอาของขวัญวันครบรอบที่คบกันมาให้ ก็เท่านั้น มีคนถามเขามากมายว่าทำไมเขาถึงได้คบกับผู้หญิงคนนี้มาได้นานขนาดนี้ คำตอบที่เขามักจะตอบเพียงแค่ในใจก็คือ เธอไม่เคยเรียกร้องเอาอะไรจากเขา ไม่เคยโวยวายเวลาที่เขาอยู่กับผู้หญิงคนไหน ไม่ฟูมฟายเมื่อเห็นเขาอยู่ในห้องตามลำพังกับผู้หญิงสองต่อสองในสภาพที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หากว่าเขาไม่มีเวลาให้เธอก็จะเป็นฝ่ายที่รอ จนกระทั่งเขาเดินกลับมา เขาเคยหายไปจากชีวิตของเธอไปเป็นเดือนๆ เพราะว่าเขาเห่อผู้หญิงคนใหม่ หากแต่เธอก็ยังรอเขาด้วยรอยยิ้ม ‘ของตาย’ คือคำที่เพื่อนๆ ของเขากล่าวขานเธอ “คิดถึงคลื่นสิคะ พี่จะไปคิดถึงใครได้” เขาหยอดคำหวานใส่เธอ เธอก็ยิ้มรับทั้งปากและตา น่ารักอย่างนี้แหละ ที่ทำให้เขาหนีหายไปไหนไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ เขาหวังว่าจะให้มาเป็นแม่ของลูกเขา อีกแค่ปีเดียวเท่านั้น เธอก็จะสำเร็จการศึกษาแล้ว ถึงตอนนั้นต่อให้สิบสายลมก็ไม่มีทางที่จะกีดกั้นเขาเอาไว้ได้ “วันนี้พอดีคลื่นมีธุระ อยู่ได้ไม่นานนะคะ” คลื่นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานน่าฟัง “ทำไมอย่างนั้นล่ะคะ พี่อุตส่าห์หาเวลาว่างมาหาคลื่นได้ทั้งที” “พอดีมีงานที่ต้องส่งอาจารย์ด่วนน่ะค่ะ เนี่ยเพื่อนคลื่นก็นั่งทำกันอยู่ คลื่นขอตัวมาหาพี่กายแป๊บเดียว” เกลียวคลื่นกล่าว พร้อมกับทำน้ำเสียงที่ออดอ้อน แถมยังตากลมโตคู่นั้นอีก ทำให้เขาถึงกับที่จะอดอมยิ้มไม่ได้ “งั้นพี่ไปรับนะ วันนี้ว่าง อยากจะใช้เวลาอยู่กับคลื่นทั้งวัน” “ค่ะ” คลื่นรับคำแต่โดยดี ก่อนที่จะเร่งให้เขาสั่งอาหาร ..........มีต่อค่ะ..... จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 17:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “พี่กายค่ะ วันนี้พี่กายไม่ต้องมารับคลื่นแล้วนะคะ” เสียงใสๆ ลอดผ่านมาทางโทรศัพท์ ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วมุ่น พร้อมกับแกะมือของสาวสวยที่เดินอยู่ด้านข้างออกอย่างไม่สนใจ “ทำไม?” เขารู้ว่าตอนนี้เสียงของเขาคงแข็งสิ้นดี แต่ทำอย่างไรได้ เขาไม่พอใจจริงๆ นี่นา “พอดีว่า เพื่อนเขาผ่านไปทางนั้นพอดี แล้วก็จะเลยไปส่งเลย อีกอย่าง วันนี้พี่ลมอยู่บ้าน คลื่นไม่อยากให้มีเรื่องกัน” “....” โกรธ เขาบอกคำเดียวว่าเขาโกรธจริงๆ ครั้งแรกที่คลื่นทำอย่างนี้เขาก็โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้วหายไปจากชีวิตของเธอไปนาน แล้วเขาก็กลับมาเมื่อได้ข่าวว่ามีแมลงมาวนเวียนแถวดอกไม้ดอกงามของเขา ทำให้เขาแล่นกลับมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเธอแทบจะไม่ทัน แล้วครั้งนี้ล่ะเขาควรจะทำยังไงดี ‘พี่จะไปรับ’ เกลียวคลื่นถอนหายใจกับคำที่เขากล่าวเบาๆ กาย...ผู้ชายเอาแต่ใจที่เธอไม่อาจจะถอนหัวใจไปได้สักที แม้ว่าเขาจะทำให้เธอเจ็บปวดสักแค่ไหนก็เถอะ “คลื่นไม่รบกวนชินแล้วนะ พอดีว่าเดี๋ยวพี่กายจะมารับน่ะ” คลื่นบอกกล่าวเพื่อนชายที่ตอนนี้หน้าที่เคยบานเป็นดอกไม้ยามเช้าหุบลงทันที เขารู้... รู้ดีเลยล่ะ ว่าเพื่อนของเขาคนนี้มีเจ้าของแล้ว แต่เขาจะไม่ดันทุรังเลย ถ้าผู้ชายคนนั้นดีพอสมกับเธอ “กลับกับเราเถอะคลื่น จะรอเค้าอีกนานแค่ไหน” คำถามนี้ ไม่ได้หมายถึงแค่การรอให้เขามารับ แต่เป็นการรอคอยให้เขาหันมามองเธอเพียงแค่คนเดียว เกลียวคลื่นเม้มปากสกัดกลั้นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ หรือแสดงความอ่อนแอให้ชินเห็น เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้มีใจให้กับเธอ เขาเคยจะถลาไปมีเรื่องกับกายเมื่อครั้งเห็นกายเดินควงอยู่กับผู้หญิงสวยสง่าคนหนึ่งในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ดีว่าเธอห้ามเอาไว้ทัน แล้วคว้าแขนของเขาเดินไปอีกทาง เพื่อหลบหลีกผู้ชายใจร้ายคนนั้น “คลื่นชินเสียแล้วล่ะ ชินกลับไปก่อนเถอะ คลื่นไม่อยากให้มีเรื่อง” คลื่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนหู ชายหนุ่มรู้ดี เกลียวคลื่นไม่ต้องการไล่เขา แต่หมายความอย่างที่เธอกล่าวจริงๆ เธอไม่อยากให้เขาและนายกายมีปัญหากัน เพราะเจอกันครั้งก่อนนายกายก็ทำท่าฮึดฮัดใส่เขา “เราจะปล่อยให้คลื่นนั่งคนเดียวมืดๆ ได้ยังไง” เขากล่าว ทำให้คลื่นอดที่จะสะท้อนในใจไม่ได้ เพราะว่านานแล้วที่เธอไม่เคยได้รับความห่วงใยจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรัก เขามักจะ ‘บอก’ ให้เธอทำ มากกว่าที่จะเป็นห่วงเป็นใยเช่นนี้ “เอาอย่างนี้ เราไปนั่งตรงนู้นนะ พอเค้ามารับคลื่นเราก็จะไป คลื่นมองเห็นเราใช่ไหม เราก็จะมองเห็นคลื่นเหมือนกัน” กระแสแห่งความอบอุ่นในหัวใจแล่นเข้าสู่หัวใจของเกลียวคลื่น ความอบอุ่นนี้สินะ ที่คนที่เป็นคนรักควรจะมีให้กัน แต่พี่กายของเธอก็ห่างหายไปตั้งแต่เดือนที่ 2 ที่เธอตกลงคบกับเขาแล้ว แต่เธอก็รู้จักธรรมชาติของเขาดี เบื่อง่ายและรักใครไม่เป็น คนที่รักเขาก็ต้องเจ็บช้ำทุกคน มีคนเคยถามเธอว่า เธอทนได้อย่างไร เธอมีเหตุผลเดียวที่ทนก็คือ “รัก” เธอรักเขาจนหมดหัวใจ “รัก”ทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่สายลมไม่ชอบหน้า “รัก” ทั้งๆ ที่รู้ว่าสักวันต้องโดนเขาทิ้งอย่างไม่ไยดี แต่...ในเมื่อวันที่ถูกเขาทิ้งยังมาไม่ถึง เธอก็ขอต่อเวลาในตอนนี้ไปเรื่อยๆ สวรรค์คงจะพอเห็นใจใช่ไหม “หิวไหมคะ ทำงานเหนื่อยๆ” กายถามเมื่อเห็นหน้าของหญิงสาว เขาตั้งใจว่าจะโกรธให้สุดๆ แต่พอเห็นรอยยิ้มนางฟ้า เจ้าก้อนความโกรธเมื่อครู่ก็หายไปไหนก็ไม่รู้ เกลียวคลื่นส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะถามเขากลับ “คลื่นกินกับเพื่อนแล้ว แล้วพี่กายล่ะค่ะ” “นั่นสินะ ไอ้เราก็อุตส่าห์รอกินข้าว แต่พอมาเจอกลับกินแล้วเสียนี่” ได้ยินคำของกาย เกลียวคลื่นก็อยากจะถามเหลือเกินว่า แล้วระหว่างที่เดินควงสาวอยู่ เขาไม่ได้กินข้าวกับเจ้าหล่อนบ้างเลยหรือ แต่เธอรู้ว่าหากว่าพูดออกไป ความสัมพันธ์ของเธอและเขาก็ต้องถึงจุดสิ้นสุด เธอเลยเก็บกักคำนั้นเอาไว้ข้างใน พร้อมส่งรอยยิ้มที่เขาเคยบอกว่าสวยที่ที่สุดในโลกให้ไป “งั้นเราไปกินข้าวที่ไหนกันดีคะ” เกลียวคลื่นกลับถึงบ้านก็เป็นเวลากว่าเที่ยงคืนแล้ว แต่พี่ชายคนรองของเธอก็ยังคงปักหลักนั่งดูทีวีอยู่ เกลียวคลื่นกลั้นหายใจส่งยิ้มให้ พร้อมกับรีบเดินเลียบไปอีกทาง “ไหนบอกว่าไปทำโปรเจ็คกับเพื่อนไง” นั่นไง มาแล้วดอกแรก “พอดีพี่กายเขาโทรมาว่าจะมารับ ” เกลียวคลื่นบอกเสียงอ่อย “ก็เลยไปกับมัน” สายลมต่อให้ เขามองหน้าน้องสาวสุดที่รักนิ่ง ก่อนที่จะลอบระบายลมหายใจ พร้อมกับตบเบาะให้น้องสาวมานั่งข้างๆ เมื่อเกลียวคลื่นนั่งลง เขาก็โอบไหล่น้องสาวเบาๆ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด น้ำตาของน้องสาว ผู้หญิงคนที่เขารักและถนอมมากที่สุดในชีวิตหลั่งไหลลงมา กี่ปีแล้วที่น้องสาวเขาต้องทุกข์ทนอย่างนี้ ถ้าเขารู้ว่าเหตุการณ์มันจะเป็นอย่างนี้ เขาจะไม่ยอมให้น้องเขาไปเชียร์กีฬาเฟรชชี่วันนั้นเลย เขาไม่รู้จะโทษโชคชะตาดีไหม ที่พาน้องสาวที่น่ารักของเขามาเจอผู้ชายเลวๆ อย่างกาย ‘ชื่อเกลียวคลื่น แปลกดีจัง’ เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ขณะที่เธอกำลังกรอกใบสมัครสมาชิกร้านหนังสือแห่งหนึ่ง และทันทีที่เธอเงยหน้าไปก็สบตากับเจ้าของนัยน์ตาสีชา ใบหน้าของเขาคมคร้าม และดูอารมณ์ดีอยู่เสมอ และถ้าไม่เป็นการอคติจนเกินไป หน้าตาของเขาหล่อใช้ได้ แถมยังการแต่งตัวที่ดูดี และเข้ากับเขาเหลือเกิน ‘จำพี่ไม่ได้เหรอ พี่อยู่มหา’ลัยเดียวกับสายลม... พี่ชายของคลื่นไง’ เขาทำทีเป็นทวนความจำ แต่เขารู้ว่าคลื่นไม่มีทางนึกออกหรอก เพราะว่าวันนั้นเขาไม่ได้เข้าไปทักสายลมให้งูตื่น สิ่งที่เขาทำคือแอบสืบข้อมูลเกี่ยวกับเกลียวคลื่นอย่างเงียบๆ ‘รู้จักกับพี่ลมเหรอคะ’ เสียงใสๆ เปล่งออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้คนที่ยิ้มอยู่ก่อน หัวใจกระตุกวูบ เขามักไม่ได้รับรอยยิ้มใสๆ นี้จากใครสักเท่าไหร่ รอยยิ้มที่ดูซื่อตรงและไร้เดียงสา แล้ววันนั้นด้วยประสบการณ์และมารยาร้อยเล่ห์ ก็ทำให้เขาได้นั่งกินไอศกรีมกับเกลียวคลื่น พร้อมกับคุยกันอย่างสนุกสนานเลยทีเดียว ..........มีต่อค่ะ........ แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:17:44 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 17:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เกลียวคลื่นนั่งมองรูปถ่ายที่เขาและเธอถ่ายด้วยกัน เธอไม่เคยไปไหนกับเขาได้ไกลๆ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะรักเขาแค่ไหน แต่เธอก็เป็นห่วงความรู้สึกของพี่ชายมากกว่า ‘พี่สายลม... หากวันนั้นคลื่นเชื่อพี่ ตัดใจเสียตั้งแต่ตอนนั้น วันนี้ก็คงไม่เจ็บอย่างนี้สินะ’ ‘เจ็บมากไหมคะ’ เสียงใสๆ ที่ผ่านมาตามสายเอ่ยถามเขา ทำให้อาการเจ็บบวมช้ำที่ปากของกายหายไปทันที เขายิ้มกว้างชนิดที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะยิ้มได้ขนาดนี้ ‘หายเจ็บตั้งแต่คลื่นโทรมาแหละค่ะ’ เขาตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน แม้วันนี้จะโดนสายลมต่อยโทษฐานที่ไปยุ่มย่ามกับน้องสาวของมัน แต่เขาก็คิดว่าคุ้ม หากว่าเกลียวคลื่นมาเป็นห่วงเป็นใยอย่างนี้ ‘คลื่นต้องขอโทษแทนพี่ลมด้วยนะคะ คลื่นบอกพี่ลมไปแล้วว่าเราคบกันแบบพี่น้อง’ เกลียวคลื่นพูดทั้งๆ ที่หัวใจของตัวเองสั่นไหว เธอไม่ต้องการที่จะถลำลึก เธอเป็นเพียงแค่เด็กมัธยมธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่ได้สวยเลิศเลอเหมือนพี่ๆ ที่มหาวิทยาลัยของพี่ลมและพี่กายเลย เธอพูดออกไปโดยที่ทำให้หัวใจอีกคนหนึ่งกระตุกวูบ เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าวของสาวน้อย เขาก็คิดสะระตะในใจอยู่เงียบๆ ว่า ‘เขาควรจะทำอย่างไร’ ปล่อยเธอไป หรือ รั้งเอาไว้ แต่เธอก็ยังเด็กนัก เพิ่งม.4 เท่านั้นเอง อา....นี่เขากำลังหลอกเด็กใช่ไหมเนี่ย ‘น้องคลื่นพูดอย่างนี้ พี่เสียใจนะเนี่ย’ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจทำตามเสียงของหัวใจ ‘พี่ไม่เคยคิดจะคบกับคลื่นแค่พี่น้อง พี่ชอบน้องคลื่น ชอบอย่างที่ผู้ชายชอบผู้หญิง เข้าใจใช่ไหมคะ แล้วคลื่นล่ะ คิดยังไงกับพี่’ เมื่อได้ยินถ้อยคำที่ตรงขนาดนี้ คลื่นก็ถึงกับนิ่งและเกิดอาการพูดไม่ออก เลือดในกายดูเหมือนจะสูบฉีดเร็วขึ้น หน้าของเธอแดงก่ำ ‘ถ้าไม่ตอบแสดงว่ายอมรับนะคะ’ แต่เกลียวคลื่นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และวันนั้นทั้งสองคนก็ตกลงเป็นแฟนกัน “ไอ้คลื่น เมื่อวานฉันเห็นแฟนแกเดินกับชะนีที่ไหนก็ไม่รู้ เกาะแขนแฟนแกอย่างกับค่างเลย” คำพูดนี้คลื่นมักจะได้ยินเสมอ ความจริงไม่ใช่แค่ได้ยินหรอก เพราะเธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองเลย ดีหน่อยว่าเขาไม่ได้หักหน้าเธอจนเกินไป เพราะทุกครั้งที่เธอเห็นเขา และเขาเห็นเธอ เขาจะสลัดชะนีค่างบ่าง หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เขาหนีบมามาหาเธอ และแนะนำให้หญิงสาวคนนั้นรู้ว่า ‘เธอนี่แหละตัวจริง’ “เลิกๆ ไปเหอะวะไอ้คลื่น แกก็ใช่จะขี้เหร่ หาดีกว่านี้ได้ตั้งแยะ” เพื่อนอีกคนหนึ่งเสริม ส่วนเกลียวคลื่นก็ได้แต่ถอนหายใจ...เหมือนเคย ความจริงเธอก็เคยคิดว่าจะออกห่างจากเขา แต่ก็เหมือนว่าเขาจะรู้ เพราะทุกครั้งที่เธอกำลังจะออกห่าง เขาก็เดินเข้ามาหาเธอทันที แบบติดหนึบด้วยสิ และก็เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอกำลังถูกยุให้เลิกกับเขาอยู่ เพราะว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น และก็เป็นเบอร์ของเขาเสียด้วยสิ “เย็นนี้ว่างไหมครับคนดี” เสียงนุ่มๆ เอ่ยออกมา เสียงที่เคยทำให้เธอยิ้มได้ตลอดเวลา หากแต่ตอนนี้ เสียงนี้เป็นเสียงที่ทำให้เธอปวดร้าวลึกๆ ได้ตลอดเวลา ความจริงแล้วเธออยากจะจะบอกเขาเหลือเกินว่าเธอไม่ว่าง หากแต่สิ่งที่เธอพูดไป กลับเป็นคำว่าที่ตรงกันข้าม เพราะเธอยอมเจ็บ ดีกว่ายอมให้เขาทำหน้าบึ้ง ใครๆ ต่างก็มองว่าเธอเป็นผู้หญิงโง่งมงาย ที่เอาแต่เฝ้าเพ้อละเมอถึงรักครั้งแรกและรักครั้งเดียวในชีวิต หากแต่เธอเองก็ไม่อาจจะถอนหัวใจได้เลย “วันนี้แม่ชวนไปกินข้าวด้วย เลยกำชับพี่นักหนาให้พาลูกสะใภ้ไปกินข้าวด้วยให้ได้” เขาเอ่ยหลังจากที่มารับเธอแล้ว นี่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้คลื่นอดที่จะรู้สึกภูมิใจไม่ได้ เพราะพี่กายไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านนอกจากเธอ และที่บ้านเขาก็ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็ไม่เปรี้ยวจี๊ดจ๊าด มีจริตจก้าน และดูกร้านโลกเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่กายควง “พี่กายไม่บอกคลื่นก่อนล่ะค่ะ คลื่นจะได้แต่งตัวดีๆ” คลื่นตำหนิเขาอย่างไม่จริงจัง ทำให้คนตัวโตกว่าอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ เขาลูบหัวเธอเบาๆ “ไม่เป็นไรหรอกจ้า แค่นี้แม่ก็หลงลูกสะใภ้จะตายอยู่แล้ว นี่กะไม่ให้แม่เหลือความรักให้ลูกชายหัวเน่าอย่างพี่เลยเหรอคะ” กายพูดเย้า แต่การพูดของเขาครั้งนี้ไม่สามารถทำให้คลื่นรู้สึกเขินอายได้อีก เพราะตอนนี้เธอเริ่มที่จะรู้สึกชาชินไปเสียทุกอย่าง มีเพียงหัวใจเท่านั้นที่มันยังเจ็บอยู่ทุกวัน “คลื่น เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า พี่พาไปหาหมอไหมคะ” “คลื่นไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่เพลียๆ” คลื่นบอกพร้อมกับหลับตาลง ส่วนกายเมื่อเห็นคนรักอ่อนเพลียจึงลูบหัวเบาๆ ด้วยความรัก ก่อนที่จะปล่อยให้หลับไป ...........มีต่อค่ะ........... แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:04:14 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 17:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “คุณกาย!!!” เสียงแหลมแปร๊บดังขึ้น ปลุกให้เกลียวคลื่นตื่นขึ้นมา ส่วนกายก็ทำหน้าหงุดหงิดเต็มที่ ‘ปรายฟ้า’ ผู้หญิงที่เขาควงด้วยและบอกลาเมื่อวาน วันนี้บุกมาถึงบ้านของเขา ขณะที่เขากำลังจะพาคลื่นเข้าบ้าน “ปรายฟ้า ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ” กายพูดพลางกัดฟันแน่น เกลียวคลื่นรู้ดีว่าพี่กายของเธอกำลังข่มอารมณ์ แต่เธอเองก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับผู้หญิงของพี่กายสักเท่าไหร่ และกายเองก็เคยบอกกับเธอเองว่า เขาจะจัดการเอง “ปรายไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กายมาทำกับปรายอย่างนี้ไม่ได้ ปรายจะฟ้องคุณพ่อ” จบคำพูดของปรายฟ้ากายก็ยิ้มมุมปากอย่างดูถูก ‘พวกลูกคุณหนู’ ทำอะไรไม่เป็น เอะอะอะไรก็ฟ้องพ่อแม่ยัน เมื่อเห็นกายทำท่าไม่ยี่หระต่อสิ่งที่เธอพูด เธอก็เข้าไปทุบตีเขา ใช่ ก่อนหน้านี้เธอเองก็ได้ยินกิตติศัพท์ของผู้ชายคนนี้ดี แต่ว่าเธอก็อยากจะเล่นกับไฟ อยากจะสยบผู้ชายอย่างเขาให้มาอยู่แทบเท้า แต่สุดท้ายเธอก็รู้ว่าเธอคิดผิด นอกจากจะเสียตัวเธอยังเสียใจอีกด้วย ผู้ชายคนนี้ไม่มีเยื่อใยกับเธอเลยสักนิดเดียว และจังหวะนั้นเอง เธอก็เห็นผู้หญิงนั่งอยู่ในรถของกาย ดวงตาของปรายฟ้าหรี่ลงอย่างมาดหมาย ในใจก็คิดถึงคำพูดของเพื่อนคนหนึ่งที่เคยเตือนเธอเอาไว้ ‘พ่อยอดชายนายกายเค้ามีตัวจริงแล้ว และเขาก็บอกทุกคนอย่างนี้ พอใจจะสนุกก็อยู่ด้วยกัน เบื่อก็ลา แต่เคยเห็นแฟนเค้าครั้งนึง ธรรมดามากเลยนะแก การแต่งตัวก็เด็กๆ แต่สงสัยคุณกายจะเอาไว้ประดับบารมีให้คุณหญิงแม่ชื่นชมเฉยๆ’ “นั่นน่ะเหรอคะ ‘ตัวจริง’ ที่ร่ำลือกัน” “อย่ายุ่งกับเธอ” กายคำรามเสียงต่ำ ทำให้ปรายฟ้ายิ่งอยากจะ ‘ยุ่ง’ และในจังหวะที่ปรายฟ้ากำลังจะเดินเข้าไปหาเกลียวคลื่น แขนบอบบางของเธอก็ถูกกายกระชากอย่างไร ก่อนที่จะผลักไปอีกทาง “ถ้าคุณแตะเธอแม้แต่น้อย ผมฆ่าคุณแน่” สีหน้าและแววตาของกาย บ่งบอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่นเลย ทำให้ปรายฟ้าผงะออกไป ส่วนกายก็เดินขึ้นรถแล้วขับเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่ปรายตามามองเธออีกเลย มีแต่เพียงเกลียวคลื่นที่เห็นว่าร่างบางที่ดูเหมือนมีคนคอยดูแลมาตลอดทรุดตัวลงกับพื้นถนน แล้วร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ....สักวันหนึ่ง เธอก็คงจะเป็นอย่างนั้นใช่ไหม.... “ขอโทษนะคะ” กายลูบหัวคนรักเบาๆ ก่อนที่จะรั้งเธอไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปาก ‘หยุดได้ไหมคะ’ เกลียวคลื่นอยากจะพูดคำนี้เหลือเกิน แต่เธอก็ขี้ขลาดเกินไปที่จะพูดออกไป เพราะเธอกลัวว่าเขาจะบอกเลิกกับเธอเหมือนกับคนอื่นๆ “โกรธพี่เหรอคะ” กายจูบที่เปลือกตาเธอเบาๆ “พี่รักคลื่นคนเดียวนะ” “ค่ะ” คลื่นตอบมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา เธอกำลังร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลย้อนกลับไปข้างใน หลังจากกินข้าวกับที่บ้านของกายแล้ว เขาก็มาส่งเธอที่บ้าน วันนี้คลื่นเพียงแค่ยิ้มบางๆ ให้กับเขา ยิ้มที่บางเบาจนทำให้เขารู้สึกใจหาย เขารู้ว่าคลื่นมีคนมาชอบมากมาย ก็เขาเองเนี่ยแหละที่เป็นคนไปตามหึงตามหวง แล้วเขาก็รู้ว่าเขาเองก็ไม่ได้คู่ควรกับคลื่นสักเท่าไหร่ ผู้ชายเลวๆ อย่างเขา กับผู้หญิงดีๆ อย่างคลื่น แต่จะให้ปล่อยคลื่นไป เขาก็คงทำไม่ได้ กายฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย ....นางฟ้าของเขา วันนี้ทำหน้าเศร้า ไม่สิ นางฟ้าของเขาทำหน้าเศร้ามานานแล้ว เขาควรจะทำอย่างไรดี . ‘ทำไมพี่กายถึงเขียนชื่อตัวเองว่า ky แทนที่จะเป็น guy ล่ะค่ะ’ กับผู้หญิงคนอื่น เขาคงยิ้มตายิบหยีบอกไปว่า ให้เดาดูเอง แต่สำหรับนางฟ้าคนนี้ เขาอยากจะตอบ ‘แม่พี่ชอบท้องฟ้ามาก ทีแรกจะตั้งชื่อลูกว่าฟ้า แต่ดันเป็นผู้ชาย แม่เลยตั้งชื่อว่า sky แทนไงจ๊ะ’ ‘ชื่อเพราะมากเลยค่ะ’ เกลียวคลื่นบอกด้วยความจริงใจหาได้เสแสร้ง ทำให้กายอดใจไม่ไหวหอมแก้มนวลนั้น ทำให้คนที่โดนเอาเปรียบแก้มแดงระเรื่อขึ้น พลางก้มหน้างุด “น่ารักจังแฟนพี่” ว่าแล้วเขาก็คว้าตัวนางฟ้าของเขามากอด ในวันนั้นนางฟ้าน้อยๆ ของเขายังหัวเราะและยิ้มอย่างมีความสุข แต่วันนี้ดูเหมือนว่าเธอจะทำไปอย่างแกนๆ วันนี้เขาเลิกงานเร็วกว่ากำหนด เขาตั้งใจว่าจะมารับเกลียวคลื่น ทีแรกเขาตั้งใจจะกดโทรศัพท์บอกกับเธอ แต่เขาก็คิดว่าเซอร์ไพรส์เธอดีกว่า เขาจึงไปซื้อช่อดอกกุหลาบสีขาวสวยๆ แล้วก็เดินทางไปรับเธอที่มหาวิทยาลัย กายถือว่าเป็นเป้าสายตาพอควร ชายหนุ่มสูงใหญ่ รูปร่างดีถือช่อดอกกุหลาบเดินไปในมหาวิทยาลัย ว่างๆ เขาก็ส่งสายตาหวานๆ ให้สาวๆ แถวนั้นเขินอาย เขามาที่นี่หลายต่อหลายครั้ง ทำให้เขารู้ว่าเขาต้องเดินไปทางไหน ถึงจะเจอหัวใจของเขา “คลื่นเหรอคะพี่กาย ออกไปกินข้าวกับชินน่ะ” เสียงเพื่อนของคลื่นคนหนึ่งบอก ทุกคนรู้จักผู้ชายคนนี้ดี และการพูดอย่างนี้หาใช่บังเอิญ แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะหล่อรวยแค่ไหน แต่ความเจ้าชู้ที่ทำให้เพื่อนของเธอช้ำใจมีมากกว่า ทำให้เธอจัดผู้ชายคนนี้อยู่ในกลุ่มที่คบไม่ได้ทันที มีแต่เพื่อนของเธอที่หลงจนตามัว “ไปกันสองคนเหรอ” เสียงของกายเคร่งขึ้นทุกที เขารู้จักผู้ชายคนนี้ดี ผู้ชายที่ประกาศความเป็นศัตรูหัวใจกับเขา ผู้ชายที่เขาสืบมาได้ว่าแอบชอบคลื่นมาตั้งแต่ปี 1 “ค่ะ โอ้ย คู่นี้เขาสนิทกัน ยัยคลื่นก็มีความสุขเมื่ออยู่กับชิน” คำพูดแค่นั้นก็เพียงพอทำให้เส้นความอดทนของกายขาดผึงได้ ...........มีต่อค่ะ......... แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:07:27 แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:05:39 แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:05:07 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 17:59:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “พี่กายคะ พี่กาย โกรธอะไรคลื่นอีก โอ้ยคลื่นเจ็บนะคะ” คลื่นร้องประท้วง พอเธอก้าวเท้าเข้ามาหาเพื่อน เธอก็เห็นหน้าบูดๆ ของเขา และเมื่อเขาเห็นเธอ แล้วตวัดสายตาไปมองชิน เขาก็เดินตรงมาลากเธอออกมาจากมหาวิทยาลัย โดยไม่ฟังเสียงทักท้วงใดๆ ทั้งนั้น แล้วตอนนี้ เขาก็ลากเธอมาถึงคอนโดของเขา ที่ที่คลื่นกลัวที่สุด เพราะหากว่าเขาลากเธอมาคุยที่นี่ แสดงว่าความอดทนของเขาหมดไปแล้ว และเขากำลังอยู่ในอารมณ์ที่เธอไม่ควรที่จะอยู่ใกล้ที่สุด แต่ในที่สุด เขาก็ลากเธอมาจนได้ เขาจับเธอโยนลงโซฟา และก่อนที่เธอจะได้ทักท้วง หรือว่าหนี เขาก็เอาร่างหนาของเขาเป็นกำแพงกักไม่ให้เธอจากไปไหน “พี่กาย” เธอพยายามใช้เสียงอ่อนหวาน เรียกสติของเขาคืนมา แต่เมื่อเธอมองตาเขาตอนนี้ก็รู้ว่าเขากำลังอยู่ในอารมณ์หึงหวงสุดขีด “อร่อยมาก มีความสุขมากใช่ไหมเวลาอยู่กับมัน” เขาถามเสียงเครียด ทำให้คลื่นตัวสั่น “ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คลื่นกับชินเป็นเพื่อนกัน” คลื่นประท้วง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น “คลื่นผิดคำพูด จำได้ไหมตอนนั้นคลื่นบอกว่าอะไร คลื่นบอกกับพี่ว่าจะไม่ยุ่งกับมัน จะไม่ไปไหนกับมันสองคนนี่มันอะไรกัน” เขาตะคอกใส่เธอด้วยอารมณ์โมโห ทำให้คลื่นต้องกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ “เขากับคลื่นเป็นแค่เพื่อน พี่กายได้ยินไหมว่าเราไม่มีอะไรกัน คลื่นไม่เคยไปนอนกับเขาเหมือนกับที่พี่กายไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นหรอก” คลื่นตะโกนกลับด้วยความน้อยใจ คนเราก็มีขีดของความอดทนเหมือนกัน และสำหรับคลื่น มันก็คงจะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว “นี่คลื่นพูดเสียงดังกับพี่ เพราะมันใช่ไหม คลื่นถึงทำอย่างนี้กับพี่” เขาคำราม “ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้น แต่คลื่นไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ปล่อยคลื่นไปเถอะ” คำพูดของคลื่นเหมือนกับมีดที่บาดหัวใจของคนทั้งสอง “ไม่” เขาตอบเสียงเบา แต่หนักแน่น ตอนนี้เขาพยายามควบคุมอารมณ์ เพราะเขารู้ว่าตอนนี้คลื่นกำลังโมโหมาก เขาไม่เคยเห็นคนรักของเขาโมโห และในสถานการณ์เช่นนี้ เขารู้ดีว่าเขาควรอ่อน “พี่ขอโทษ” กายเอ่ยอย่างสำนึกผิด แล้วก็ไล้จมูกไปที่แก้มของคนรัก “พี่รักคลื่น รักมากไป พี่หึง พี่ไม่อยากให้คลื่นมองคนอื่น พี่ไม่อยากให้คลื่นยิ้มให้คนอื่น อย่าพูดว่าจะไปจากพี่นะ พี่ไม่ยอม” น้ำตาหยดใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม จากหยดเล็กก็กลายเป็นหยดใหญ่ๆ แล้วเกลียวคลื่นก็สะอื้นร้องขณะที่กายกอดเธอนั่นเอง “ปล่อยคลื่นไปเถอะ คลื่นไม่ไหวแล้ว คลื่นทนไม่ได้แล้ว” คำๆ นี้ เกลียวคลื่นพยายามที่จะพูดออกไป ก่อนที่ใจของเธอจะสั่งให้เธอไม่กล่าวคำนี้ เธอควรหยุด เธอควรพอ “ไม่” เขาไม่พูดเปล่า และกลับย้ำด้วยการกระทำ เขากอดรัดเธอเอาไว้ ประคองร่างน้อยๆ แล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้า “อย่าทำให้พี่ต้องทำอะไรที่ฝืนใจคลื่นเลยนะ อย่าพูดว่าจะไป ไม่งั้นพี่ต้องทำอะไรสักอย่าง...” คำพูดที่สื่อความหมายของเขา ทำให้คลื่นสงบปากสงบคำไปทันที เธอรู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร สิ่งที่เขาเอาจากผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่เคยเรียกร้องจากเธอ เพียงเพราะเธอได้ร้องขอเขาเอาไว้ กายไม่รู้จะบอกความรู้สึกตอนนี้ของเขาอย่างไรดี เขาพยายามปรับปรุงตัวแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าคลื่นดูห่างเขาไปทุกขณะ แม้ว่าเขาพยายามจะมารับเธอทุกวัน แต่ดูเหมือนว่าเธอก็จะห่างไปทุกที ...เกลียวคลื่น แค่คิดว่าจะจากไป เขาก็ทนไม่ได้เสียแล้ว..... “พี่กายไม่ต้องมารอรับคลื่นทุกวันก็ได้นะคะ พี่กายก็งานยุ่งไม่ใช่เหรอคะ” คลื่นกล่าววันหนึ่ง เมื่อเขามารับเธอได้สักพัก “ถึงคลื่นไม่อยากเห็นหน้าพี่ แต่พี่ก็อยากจะเห็นหน้าคลื่นทุกวัน” เขาบอกเสียงนุ่ม ทำให้คลื่นแอบอมยิ้ม แต่ก็ต้องปั้นสีหน้าเอาไว้ เกลียวคลื่นเองรู้ว่าเธอเองก็รักผู้ชายคนนี้เหลือเกินก็ตอนที่เธอบอกให้เขาปล่อยเธอไปนั่นแหละ เพราะตอนนั้นเธอรู้สึกเหมือนหัวใจจะขาดรอนๆ แต่เมื่อเห็นว่าเขาอ่อนให้ เธอก็ต้องทำตัวให้มีคุณค่าอย่างที่เพื่อนๆ บอกบ้าง แล้วมันก็ได้ผลเสียด้วย แต่จะเอาแต่ใจหรือดีใจแค่ไหน เธอเองก็ไม่อยากให้เขาเสียงานเสียการเพราะเธอ แต่น่าเสียดายที่โอกาสไม่เป็นของกาย เขาไม่ทันเห็นเกลียวคลื่นอมยิ้ม เขาเห็นเพียงแต่ท่าทีที่เรียบเฉยของเธอเท่านั้น “พี่รักคลื่นนะ” เขาพยายามย้ำอย่างนี้ทุกวัน ..............ติดตามครึ่งหลังค่า.......... แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 09:08:56 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 18:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พระเอกเรื่องนี้กับเรื่องเก่าคนละเรื่องเลยเนอะ 5555555555555555 สงสารเกลียวคลื่น จำไม่ได้แล้วว่าอะไรดลใจให้เกิดพลอตเรื่องนี้ อืม...ทีแรกกะจะแต่งหวานหมด 3 เรื่อง ของสามคนพี่น้อง แต่นะ ขมๆ นิดๆ บ้างแล้วกันนะจ๊ะ ^^ เจอกันตอนต่อไปค่า จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 มี.ค. 49 18:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาจับจองพื้นที่ห้องหัวใจก่อนนะจ๊ะที่รัก.. เคลียร์ตัวเองเสร็จแล้วเค้าจะกลับมาอ่านพร้อมเม้นต์นะคะ (หวานพอไหมจ๊ะ) ----------------- เค้าเกือบลืมล่ะตะเอง แต่กลับมาอ่านแล้ว ดาร์ลิ้งก็ยังไม่เอาครึ่งหลังมาลงสักทีนะ เหอๆ สงสารเกลียวคลื่น เกลียดนายกาย ชิส์ๆๆๆๆ คนไร นิสัยไม่ดี -*- แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 49 21:10:09 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 6 มี.ค. 49 18:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาเกาะขอบจออ่านค่ะ แหะ  แหะ  หมั่นไส้หนุ่มกายค่ะ   คนที่รักเรา  VS คนที่เรารัก เลือกยากค่ะ  คำตอบที่ดีที่สุดมี 2 ข้อ เลือกคนที่เรารัก  และรักเรา ไม่เลือกใครเลย (หาใหม่ดีกว่า) เอิ๊กๆๆๆ  รอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 6 มี.ค. 49 18:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สำนวนน่าอ่านดีครับ สู้ๆ แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 49 19:21:24 จากคุณ : ณัฐกร - [ 6 มี.ค. 49 19:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เวรกรรม จากคุณ : scottie - [ 6 มี.ค. 49 19:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เกลียวคลื่น....กับสายลม.... ๑^^๑ จากคุณ : เม-ดา - [ 6 มี.ค. 49 20:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแปะค่ะ  กว่าจะได้อ่านอีกทีคงจะสิ้นเดือนเลย  T_T V ^ ^ จากคุณ : มิรัน (Lady Virago) - [ 6 มี.ค. 49 21:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่อยากเชียร์นายกายเลยวุ้ย รู้ทั้งรู้ แต่ก็ทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจอยู่ได้ จากคุณ : nongwin - [ 7 มี.ค. 49 01:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม..น้ำเน่าจริงๆด้วย นางเอกแสนนนนดี พระเอกแสนร้ายยย แต่เรื่องอย่างนี้แหละติดหนึบนักเชียว ฮ่า ฮ่า รอครึ่งหลังอยู่นะคะมาต่อเร็วๆ จากคุณ : Nong Kob - [ 7 มี.ค. 49 01:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เด๋วกลับมาอ่านนะ พู่ (เด๋วอ่ะ อาจเป็นพรุ่งนี้เลย เพราะวันนี้จะไม่อยู่หน้าคอมแย้ววว) กลับมาอ่านแล้วววววว เร็วกว่ากำหนด เอ่อ ใช่เลยพระเอกเลวอีกแล้ว (แรงไปป่าวหว่า) แต่แปลกเนอะ ผู้หญิงมักชอบคนเลวๆ (จริงเร้อ...?) แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 17:02:10 จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 7 มี.ค. 49 07:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทำไมผู้หญิงชอบคนที่ไม่ดีคะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 7 มี.ค. 49 15:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เน่าๆ อย่างงี้แหละ ชอบ จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 7 มี.ค. 49 20:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แปะโป้งคับท่าน ด้วยเหตุผลเดิมๆๆ >>>>> สอบ T^T --------------------------- กลับมาอ่านแล้วคร้าบบบบบบบบ ว่าแต่พระเอกยังคงดูเลวอย่างไม่ทิ้งคอนเซป แต่ว่าดูท่าจะรักจริงแฮะ แต่ถึงไงก้อให้อภัยไม่ได้ บังอาจทำนู๋คลื่นต้องเสียน้ำตา แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 00:35:47 จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 7 มี.ค. 49 21:05:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาลงชื่อให้กำลังใจแล้วนะจ๊ะที่รัก ^=^   ปล.แต่ยังไม่อ่านนะ  จะอ่านเมื่อชาติต้องการ ฮ่าๆๆ จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 7 มี.ค. 49 21:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คลื่นน่าจะควงคนใหม่ไปเลย ทำผู้ชายต้องเป็นยังงี้ด้วยนะ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 8 มี.ค. 49 08:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วจ้ะที่รัก ฮี่ๆๆๆๆ  เห็นเค้าว่าที่รักกันก็ว่ามั่ง เหม็นๆ อะไรแถวนี้วุ้ย... อ้อ น้ำเน่านี่เอง 5555 ขาดแต่พระเอกยังไม่ซาดิสม์เท่านั้นแหละ ตัวเอง! จากคุณ : นายตั๋ม (คั่วกลิ้ง) - [ 8 มี.ค. 49 21:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่รู้ว่านายกายจะเป็นเจ้าชายตัวจริงไหม แต่เราอยากให้มันอกหักมั่งง่ะ คนไรว๊า...แฟนแสนดี ยังทำงี้ได้ลง จบ ๆ หักมุมหน่อยก็ดี 555555555 จะได้ไม่เลี่ยนนัก เพราะหวานมาหลายเรื่องแล้ว จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 8 มี.ค. 49 21:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบจังเลยค่ะเรื่องเนี้ย ชอบอ่ะ ผู้ชายเลวๆ ถูกใจๆ 555+ จากคุณ : กบตัวกลม - [ 9 มี.ค. 49 19:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าเรื่องนี้พระเอกเป็นแบบนี้ ขอไม่มีพระเอกดีกว่าค่ะ สงสารคลื่นจัง.... ปล. ชอบชื่อครอบครัวนี้จังเลยค่ะ เกลียวคลื่น สายลม แสงแดด ^^ จากคุณ : blvan - [ 10 มี.ค. 49 03:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อย่างนี้แต่งกันไป ไม่ตีกันตายเหรอระหว่างพี่ตัวกับสามี เหอ..เหอ.. จากคุณ : bubu (kejapping) - [ 10 มี.ค. 49 20:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พระเอกเรื่องนี้น่ากลัวจริงๆ ^^" ทำไมเกลียวคลื่นถึงอดทนได้เก่งขนาดนี้นะ เฮ้อ!! จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 11 มี.ค. 49 16:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นี่ล่ะหนอความรัก ทวงตอนต่อไปด้วยค่ะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 18 มี.ค. 49 02:01:01 ]