ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 2 “ทำอะไรน่ะ” กองพลที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามอย่างขันๆ เมื่อเห็นท่าทางขมักเขม้นในการจัดแบ่งเตียงเป็นสองฝั่งด้วยไม้แขวนจำนวนมาก ที่คุณเธอเอาเชือกมาผูกให้ต่อกันยาว แล้ววางกั้นไว้เป็นรั้วเตี้ยๆ “ก็ทำอย่างที่เห็นนี่แหละ ฝั่งโน้นของคุณส่วนฝั่งนี้ของฉันห้ามล้ำเขตกัน เข้าใจ๊” ยอดพธูถามเสียงสูง ซึ่งคนฟังก็พยักหน้ารับอย่างล้อเลียน .... ฉลาดนี่ ตัวเองอยู่ฝั่งติดประตู ให้เขาอยู่ติดห้องน้ำ กันไว้ล่ะสิคงกลัวว่าเขาจะข้ามฝั่งไปหา โดยอ้างว่าจะเข้าห้องน้ำ .... “ไม่อาบน้ำเหรอ เดินทางมาเหนื่อยจะแย่” กองพลถามขึ้นมาอย่างหวังดี หากแต่เป็นอีกครั้งที่คนฟังตีความไปเป็นอย่างอื่น เห็นได้จากใบหน้าหวานที่แดงเรื่อ มาจนถึงใบหู “คุณก็ออกไปซะทีสิ” ยอดพธูออกคำสั่ง แล้วก็เพิ่งได้สังเกตเห็นว่าตอนนี้ คู่สนทนาของเธอนุ่งผ้าขนหนูอยู่ผืนเดียว เพราะเมื่อกี้มัวแต่ยุ่งกับการทำเขตแดนเลย ไม่ทันได้สังเกต “กรี๊ดดดดดดดด คนลามก ไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้นะ” คนพูดไม่พูดเปล่ายังขว้าง หมอนใส่เขาอีก กองพลจึงต้องรีบคว้าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป .... อะไรวะ แค่นี้มาหาว่าลามก .... เมื่อร่างสูงออกมาอีกครั้งในชุดลำลองสบายๆ ยอดพธูก็ทำท่าโล่งอก แต่ก็ ไม่ใช่ว่าจะหายใจได้ทั่วท้องไปซะทีเดียวหรอกนะ ยังไงก็ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย ไว้ใจได้ ซะที่ไหนกัน “ทีนี้ก็ออกไปได้แล้ว” ยอดพธูออกคำสั่งเมื่อเห็นผู้กองหนุ่มนั่งซับผมหน้าตา เฉยอยู่บนเตียง ราวกับลืมสิ่งที่พูดกันไปเมื่อครู่ “โห อะไรมันจะไม่ไว้ใจกันขนาดนั้น จะบอกให้นะอย่างพี่น่ะไม่ต้องทำอะไร ผู้หญิงที่ไม่เต็มใจหรอก เพราะที่เต็มใจก็เยอะแยะไป” คนฟังเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ใน ความโอ้อวด “หลงตัวเองอย่างน่ารังเกียจ ออกไปได้แล้วไป” ยอดพธูไล่อีกครั้ง “ออกไปห้องก็โดนล๊อคสิ” กองพลรู้ทัน “ฉันไม่ล๊อคห้องก็ได้ แต่คุณห้ามเปิดเข้ามานะ” ยอดพธูบอกอย่างขัดใจที่ โดนดักทาง ส่วนกองพลนั้นอยู่ๆ ก็พยักหน้ารับปากอย่างง่ายดายจนยอดพธูเองก็อด สงสัยนิดๆ ไม่ได้ แต่เมื่อประตูปิดหลังจากที่ร่างสูงก้าวพ้นไปแล้ว เธอก็รีบวิ่งตรงไป ยังประตูหมายจะกดล๊อค หากแต่ลูกบิดกลับถูกหมุดก่อนเธอจะไปถึงเสียอีก แล้วร่าง สูงของคนที่เพิ่งเดินออกไปก็แทรกตัวเข้ามาทันทีที่ประตูเปิดออก “จะทำอะไรจ๊ะ ไหนว่าจะไม่ล๊อคไง” กองพลกล่าวดักคอยิ้มๆ ยอดพธูนั้น จึงได้แต่มองตาขวางอย่างขัดใจ ก่อนนึกขึ้นมาได้ “แล้วคุณล่ะทำอะไร บอกว่าจะไม่เปิดประตูเข้ามาไง ฉันยังไม่ได้ทันล๊อค เลยแต่คุณเปิดเข้ามาก่อนคุณผิดคำพูด ดังนั้นฉันมีสิทธิ์ล๊อคประตูออกไปเลย” กองพลยังงงอยู่ว่าไหงกลายเป็นเขาเองที่พลาด ก็เลยถูกดันออกไปนอกห้องอย่างง่ายดาย แต่ยังมือไวคว้าบานประตูไว้ได้ นึกอยากจะแกล้งต่อเหมือนกัน แต่ก็เปลี่ยนใจ “โอเค้ .. ถ้าเรียบร้อยแล้วก็กรุณาให้กระผมเข้าไปข้างในห้องด้วยนะขอรับ คุณผู้หญิง” เขาปล่อยประตูแล้วยกสองมือขึ้นอย่างยอมแพ้ ก่อนหันหลังเดินจากไป แต่ก่อนไปก็ยังไม่วายหันมายิ้มกวนๆ อีกที .... ตาบ้า .. แล้วฉันจะไว้ใจได้มั้ยเนี่ย .. ไม่น่าเล้ย ไม่น่าเอาปลาทูมาฝาก ไว้กับแมวเลย .. หวา .. นี่ฉันเรียกตัวเองว่าปลาทูตามตานั่นได้ยังไงนะ หึ .. ถ้าไม่เห็น แก่ความสุขของเพื่อนฉันไม่ยอมเสี่ยงอย่างงี้หรอกนะ .... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ เมื่อร่างบางเดินมาสมทบกับหนึ่งหนุ่มโสด และหนึ่งคู่แต่งงาน เจ้าบ่าวหมาดๆ ก็เอ่ยขึ้นมา “ทีแรกพี่ตั้งใจว่าจะพาไปทานมื้อเย็นกันที่หาดริ้น ร้านเพื่อนพี่เอง นายพลก็เคย ไปมาแล้วด้วย” คฑาวุธหันไปมองเพื่อนซี้ที่พยักหน้ารับ “แต่ใครบางคนมัวแต่อาบน้ำแร่แช่น้ำนมซะนาน” กองพลเสริมอย่างตั้งใจกวน ซึ่งก็ได้ผลเช่นเคย ตากลมตวัดมองเขาอย่างเคืองๆ ก่อนแก้ตัวกับอีกสองคน “โทษทีนะพลู พี่โอ๊ต พอดีเผลอหลับไป รู้สึกเพลียๆ นั่งเรือนานไปหน่อยมั้งตั้ง เกือบสามชั่วโมง” “ฉันก็ว่าหน้าเธอดูซีดๆ นะ” กานพลูพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง แต่ยอดพธูส่ายหน้า เชิงปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไรมากมาย “’งั้นเอางี้ พลูว่านี่ก็เริ่มเย็นแล้ว พี่พลเคยบอกว่าพระอาทิตย์ตกที่นี่สวยมากเลย เราไปรอดูพระอาทิตย์ตกกันดีกว่าค่ะ แล้วมืดๆ เราค่อยกลับมาทานอาหารของทางรีสอร์ทนี่ก็ได้” เธอจึงยื่นข้อเสนอให้ ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย “ถ้างั้นเราก็แยกไปทางโน้นนะ โอกาสดีๆ นายก็อย่ากวนยอดให้มากนักล่ะ” คฑาวุธ โอบไหล่ภรรยาแล้วหันมาย้ำกับเพื่อนซี้เบาๆ เมื่อเห็นน้องสาวและเพื่อนซี้เดินจากไปแล้วกองพลก็หันมาจะชวนแม่สาวจอมดุ ไปโรแมนติกกันบ้าง ทว่าร่างบางก็ทำท่าเหมือนจะก้าวเดินตามคู่ของน้องสาวเขาไปอย่างนั้น แหละ จึงต้องเรียกรั้งไว้ก่อน “ยอดจะไปไหนล่ะนั่น” “ฉันก็จะไปดูพระอาทิตย์ตกมั่งสิ ทำไม” “ก็เห็นอยู่ว่าคู่นั้นเค้าเพิ่งเดินไปทางนั้น จะตามไปทำไม” “ฉันจะเดินไปทางไหนแล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มกวนก่อนพูดต่อ “พี่ว่ายอดไม่ได้อยากไปดูพระอาทิตย์หรอกมั้ง อยากตามไปดูคนเค้าสวีทกันล่ะซี ก็บอกแล้วว่าให้แต่งงานกับพี่ซะ จะได้ไม่ต้องไปหาดูที่อื่น” รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปากอย่างกวนๆ “บ้า คุณนี่มันโรคจิตจริงๆ เที่ยวขอแต่งงานไปทั่วราชอาณาจักร” แล้วก็เป็นผลให้ ร่างบางเดินตรงลงไปยังชายหาดเบื้องหน้าแทนที่จะเลาะไปตามริมหาดที่ต่อไปอีกหน่อยซึ่ง เป็นโขดหินใหญ่ๆ ที่คนมักขึ้นไปนั่งชมวิวพระอาทิตย์ตกที่สวยงามกัน บริเวณชายหาดแห่งนี้ไม่ใช่หาดโล่งๆ แต่จะมีโขดหินกองอยู่มากมาย ถ้าเวลาน้ำขึ้น มาถึง ก็จะดูเหมือนเป็นเกาะแก่งเล็กๆ ช่วยเพิ่มสีสันให้กับท้องทะเล .... คนบ้า ทำอะไรเป็นเล่นไปซะหมด แม้กระทั่งเรื่องแต่งงานยังเอามาล้อเล่น .... “มาทางนี้” กองพลบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมดึงมือบางให้เดินมาทางเดียวกัน แต่มีรึที่ยอดพธูจะยอมให้เขาจูงมือเธอไปง่ายๆ กองพลรู้สึกได้ถึงกระแสจิตที่คุณเธอส่งมาพิฆาตทำให้เขาต้องรีบปล่อยมือบางออก ก่อนเดินนำเข้าไปในซอกเล็กๆ ระหว่างโขดหินที่สามารถมองทะลุออกไปเห็นวิวพระอาทิตย์ตก ที่สวยงามไม่แพ้ข้างบน แถมนั่งอยู่ข้างใต้นี้ยังจะเห็นวิวที่มีโขดหินเป็นฟอร์กราวด์ให้อีกด้วย ไม่เหมือนข้างบนที่เห็นแค่พระอาทิตย์ดวงสีส้มจัดบนท้องฟ้าสีอมชมพูแก่กับผืนน้ำสีฟ้าเข้ม กองพลเดินเข้าไปนั่งบนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง โดยไม่ลืมเว้นที่ไว้ให้อีกคนได้นั่งด้วย ด้วยความอยากรู้ยอดพธูจึงเดินตามเข้าไปแล้วก็นั่งลงบนก้อนหินนั้นด้วย หากแต่เว้นระยะห่าง ระหว่างเธอกับเขามากเสียจนตัวเองจวนเจียนจะตกจากหินก้อนนั้นอยู่แล้ว กองพลได้แต่ขำ อาการของคุณเธอ ไม่รู้จะกลัวอะไรเขานักหนา “หึหึ .. กลัวพี่เหรอถึงนั่งซะห่างเชียว” “กลัว??” ถามด้วยน้ำเสียงเยาะ “เรียกว่ารังเกียจน่าจะถูกกว่า” “อ้อ .. รังเกียจตัวเองที่หัวใจเต้นแรงใช่มั้ยล่ะ” คนถูกแซวทำหน้ายู่อย่างเคืองๆ ที่เขาพูด เกือบถูก .. ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมต้องมาเต้นแรงสูบฉีดเลือดดีเวลาอยู่กับคนกะล่อนนี่ ด้วยก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องทำทีเป็นว่าเขากลบเกลื่อนไป “หลงตัวเองที่สุด” กองพลไม่พูดต่อ แค่ยิ้มๆ ก่อนเปลี่ยนเรื่อง “ยอดว่าวิวตรงนี้สวยดีมั้ย” คนถามไม่ได้ต้องการคำตอบนัก หากแต่เกริ่นขึ้นมาเพื่อจะพูดต่อ “อากาศก็ดี บรรยากาศก็ดี โรแมนติกออก มันเหมาะกับการบอกรักกันมากกว่า..” เขาจงใจ พูดไม่จบ เพราะรู้สึกสะเทือนใจอยู่ลึกๆ หากแต่คนฟังกลับเริ่มหน้าแดงตีความไปว่าเขาพูด เพื่อบอกอะไรกับตน ซึ่งก็คงจะเป็นการเกริ่นนำก่อนพูดขอแต่งงานง่ายๆ อย่างที่เขาชอบพูดนั่นแหละ “หยุดเลยนะ ถ้าคุณขอฉันแต่งงานพร่ำเพรื่ออีกหนเดียวฉันชกคุณแน่” ยอดพธูขู่ขึ้นมาทันที ความรู้สึกเจ็บในครั้งเก่าของกองพลที่เริ่มจะกลับมากลับถูกแทนที่ด้วยความขบขันในท่าเอาเรื่องของ คนข้างๆ แทน “ทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่นี่มีความผิดนะครับ ต้องโดนปรับ” ดวงตาสีสนิมที่มองมานั้นวาววับ อย่างเจ้าเล่ห์เป็นนัยให้รู้ว่าคำว่า’ปรับ’ที่ว่านั้นไม่ใช่เงินอย่างแน่นอน ตากลมวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างเอาเรื่อง จ้องตอบตาคู่สวยสีสนิมไม่ยอมถอนสายตา “อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันเป็นอันขาดนะ แค่ที่คุณพูดจาอย่างงี้แล้วไม่ปากแตกก็บุญเท่าไหร่ เห็นว่าเป็นพี่ชายยัยพลูหรอกนะ แต่อย่ามาคิดฉวยโอกาสกับฉันเชียว” ยอดพธูรีบขู่ทันที ส่วนคนฟังนั้น ก็รู้ดีถึงกิตติศัพท์การพูดจริงทำจริงของเธอ จึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุยซะอีกครั้ง ที่จะเล่าความหลังให้ฟังเผื่อ จะได้รับการเห็นใจบ้างนั้นเป็นอันต้องพับเก็บใส่สมองไปก่อน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 6 มี.ค. 49 19:45:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สองสามีภรรยาเดินคล้องแขนกันมาถึงโขดหินก้อนใหญ่ใต้ต้นสนก็หยุดนั่งรอดูพระอาทิตย์ตก ด้วยกันตรงนั้น “หวังว่าพี่พลคงไม่กวนโมโหยอดจนเสียบรรยากาศนะคะ” กานพลูเปรยขึ้นมาก่อน “แล้วพี่ก็หวังว่านายพลคงไม่โดนยอดจับหัวโขกโขดหินอาการปางตายด้วยนะ” คฑาวุธเสริม ให้อย่างขันๆ เมื่อนึกภาพคู่กัดตลอดกาลที่ชวนทะเลาะกันได้ทุกสถานที่ ทุกเวลา และทุกบรรยากาศ “พี่โอ๊ตก็พูดเกินไปค่ะ เพื่อนพลูไม่ใช่ยักษ์ไม่ใช่มารนะคะ จะโทษก็ต้องโทษพี่พลแหละชอบกวน โมโหยอดก่อนอยู่เรื่อย” “ก็เพื่อนพลูชอบวางท่าดุนี่ นายพลเลยยิ่งสนุก รายนั้นน่ะสมเป็นกองปราบจริงๆ นี่คงหวังปราบ แม่ยอดพธูอีกคน” “ทำเป็นพูดดี ตอนแรกใครนะมาส่งใต้โต๊ะให้พลูช่วยเป็นแม่สื่อให้” กานพลูแซวสามียิ้มๆ “ก็ตอนนั้นเห็นหน้าตาน่ารักดี ไม่รู้นี่ว่าดุขนาดนี้ .. ไม่เอาดีกว่าไม่พูดเรื่องคนอื่นแล้ว พูดเรื่องของเราดีกว่า” ชายหนุ่มว่าพลางจ้องหน้าภรรยาสาวด้วยสายตาหวานเชื่อมชนิดที่ว่าหากละลาย ลงไปในทะเลน้ำเค็มคงเปลี่ยนเป็นน้ำเชื่อมไปด้วยได้ “ให้มันจริงเถอะค่ะ พลูยังไม่รู้เลยว่าคิดผิดรึคิดถูกที่แต่งงานด้วยเนี่ย ใครๆ เค้าก็ว่ารถไฟ เรือแมล์ ลิเก ตำรวจน่ะ...” ยังพูดไม่ทันจบปลายนิ้วชี้ของคนตรงหน้าก็ยกขึ้นมาแตะริมฝีปากสีแดงเรื่อ รูปกระจับนั้นไว้เป็นเชิงห้ามเสียก่อน “แต่พี่เป็นตำรวจที่หัวใจถูกขังไว้แล้ว .. ขังไว้ที่พลูไง” คฑาวุธกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนพลาง ยกสองแขนโอบรอบไหล่ภรรยาสาวไว้หลวมๆ ด้วยความรักและทนุถนอม “อย่างงี้ยิ่งไม่น่าไว้ใจเป็นสองเท่า .. เพราะเป็นตำรวจชอบเล่นลิเก” กานพลูกล่าวอย่างเขินๆ สบตาคมที่ทอดแววอ่อนโยนแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความอบอุ่นของสามี ทำเอาคฑาวุธอดใจไม่ไหว ขโมยหอมแก้วภรรยาสาวฟอดใหญ่ “ชื่นใจจัง” “พี่โอ๊ต!! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” คนในอ้อมแขนโวยวายไม่จริงจังนัก ก็แค่กลบเกลื่อนความเขิน เพราะถึงจะแต่งงานกันแล้ว แต่มันก็ยังไม่ค่อยชินอยู่ดีแหละ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ “อิจฉาโว้ย อิจฉาคนมีคู่” เสียงห้าวของกองพลดังขึ้นเมื่อน้องสาวและเพื่อนซี้ที่ตอนนี้ได้ เลื่อนตำแหน่งเป็นน้องเขยไปแล้วพากันเดินเข้ามาถึงบริเวณสวนหย่อมของรีสอร์ท “กลายเป็นพี่ขี้อิจฉาไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” คฑาวุธแซวกลับ “ก็ตั้งแต่ที่น้องมีคู่นั่นแหละ ใครเค้าจะคิดยังไง น้องชิงแต่งงานก่อนพี่” เขาแกล้งบ่น “ขืนรอพี่พลพลูก็มีหวังแก่อยู่บนคานสิคะ” “ใช่ๆ ข้าก็คงเฝ้าบันไดคานจนแก่เหมือนกัน” สองสามีภรรยาเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย “ทำไงได้ ก็อยากจะขอรับสาวมาเลี้ยงอยู่หรอก แต่ขอเท่าไหร่เค้าก็ไม่ตกลงซะที” คนพูด ยังปรายตาไปที่ร่างบางซึ่งพยายามกันตัวเองออกจากวงสนทนา เพราะเริ่มรู้สึกว่ามันชักจะเข้าตัวเธอ เข้ามาทุกทีแล้ว แล้วคฑาวุธผู้ทำหน้าที่ตัวช่วย(ลุ้น)ก็รีบเป็นกองกำลังสนับสนุนทันที “อย่างงี้มันต้องรวบหัวรวบหางว่ะ” ทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยหากแต่ยังพยายาม อยู่ในอาการไม่สนอกสนใจต่อไป แต่คนพูดนั้นกลับร้องโอ๊ยเสียเอง เมื่อโดนภรรยาสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ บิดแรงๆ เข้าที่ต้นแขนข้อหายุยงส่งเสริมในทางที่ผิด “ฮ่า ฮ่า .. เข้าท่าว่ะ คืนนี้เลยเป็นไง” คราวนี้ได้ผลถนัด คนที่ทำเป็นไม่สนใจถึงกับทนไม่ไหว เป็นต้องส่งสายตาพิฆาตมายังสองนายตำรวจหนุ่ม แล้วก่อนที่จะมีสงครามย่อยๆ เกิดขึ้นอีกครั้ง กานพลูจึงต้องเบนความสนใจของทุกคนด้วย การเอาเรื่องอาหารการกินมาล่อ “เรารีบไปทานข้าวกันเถอะค่ะ พลูชักอยากพักผ่อนแล้วล่ะค่ะ” ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วเริ่มออกเดิน มีแต่สามีตัวดีที่ทำหน้าระรื่นขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินคำว่าพักผ่อน “พี่โอ๊ต ไม่ต้องมายิ้มอย่างงี้เลยนะ” กานพลูบิดเข้าที่เดิมอีกครั้งแก้เขิน “โอ๊ยพลู!! พี่เจ็บนะเนี่ย” คฑาวุธร้องเสียงดังพลางลูบต้นแขนป้อยๆ “คืนนี้มีเอาคืนแน่” กานพลูหน้าร้อนผ่าวเมื่อสามีสุดที่รักมากระซิบข้างหูเบาๆ ให้ได้ยินกัน แค่สองคน “พรุ่งนี้โปรแกรมของเราคือไปดำน้ำที่เกาะม้ากันตอนเย็นๆ ส่วนตอนเช้าใครมีข้อเสนอมั่ง” กองพลเอ่ยถึงแผนการของวันรุ่งขึ้นด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจังราวกับการวางแผนออกปฏิบัติงานอยู่ ยอดพธูเห็นแล้วก็อดนึกขันไม่ได้ .... อีตานี่จริงจังอย่างกับว่ากำลังวางแผนจับผู้ร้ายอย่างงั้นแหละ .... อาการนี้ไม่หลุดรอดไปจากสายตาของกองพลได้ เขาจึงเอ่ยลอยๆ ขึ้นมา “แอบมองแล้วยิ้มเนี่ย มันอาการของคนแอบรักเค้าอยู่รึเปล่านะ” ใบหน้าหวานที่แอบอมยิ้ม อยู่นั้นเป็นอันต้องหุบยิ้มทันที แล้วปั้นหน้านิ่งเหมือนเคย “เข้าข่ายผู้ต้องสงสัยว่ะ .. จริงมั้ยจ๊ะยอด” คฑาวุธรีบเสริมต่ออย่างรู้หน้าที่ “ไม่ทราบนะคะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังสงสัยมากกว่า ว่าการฆาตรกรรมเจ้าพนักงานที่ไม่ได้อยู่ ในการปฏิบัติหน้าที่เนี่ยมันติดคุกนานรึเปล่า” ยอดพธูขู่เสียงเย็น ทำเอาสองนายตำรวจหนุ่มพากันแอบ กลืนน้ำลายลงคอก่อนมองหน้ากันแหยงๆ แล้วหนึ่งในนั้นที่ไม่โสดก็นึกในใจ .... ดีนะเนี่ย ที่กลับตัวกลับใจทัน ขืนตามจีบคุณเธอต่อไปมีหวังมากกว่าหัวแตกแน่ๆ แต่ก็ต้องขอบคุณยอดที่ทำเขาหัวแตกคราวนั้นเหมือนกัน เพราะไม่งั้นคงไม่ได้เห็นในความดีและ ความห่วงใยของกานพลู ที่แอบชอบเรามาตลอด .. ตอนนี้สงสารก็แต่นายพล ถึงจะดูท่าว่าทน คุณเธอได้นาน แต่ยังไม่เห็นแววความสมหวังเลย .... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ “คุณรออยู่ข้างนอกก่อน ฉันจะอาบน้ำ” เมื่อเดินมาถึงระเบียงกว้างหน้าห้องพักยอดพธู ก็เอ่ยขึ้นมาก่อน “โหคุณ ให้ผมเข้าไปเหอะยุงชุมนะข้างนอกเนี่ย .. สัญญาจะนั่งอยู่นิ่งๆ เฉยๆ” กองพล อุทธรณ์ทันที “แต่ .. “ ยอดพธูเริ่มลังเล เพราะมันก็จริงอย่างที่เขาบอก ข้างนอกนี่คงจะมียุง อยู่ติดชายหาดอย่างงี้ด้วย “นะครับ .. อีกอย่างคุณอาบน้ำคุณก็ล๊อคประตูอยู่แล้ว ผมจะไปทำอะไรคุณได้” กองพลรีบ อ้อนต่อ ส่วนคนฟังไม่รู้จะพูดยังไง จึงหันหลังเปิดประตูแล้วเดินนำเข้าไปก่อน ยอดพธูถ่วงเวลาอยู่ในห้องน้ำเสียนาน กะว่าให้นานซะจนเขาหลับไปแล้วได้ยิ่งดี ก็ไม่อยาก ออกไปเจอสายตาเจ้าชู้ไก่แจ้นั่น เพราะเจอเข้าทีไรหัวใจเธอมันแกว่งๆ จนเกือบเสียการควบคุมทุกที ประตูห้องน้ำค่อยๆ แง้มออกอย่างพยายามไม่ให้มีเสียง หากแต่คนที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียง นั้นก็รู้สึกได้ เพราะด้วยอาชีพของเขาแล้ว หูต้องไวอยู่เสมอ เขาจึงแกล้งนอนนิ่งหลับตาลงทันที ยอดพธูมองจากด้านหลัง ก็เดาเอาว่าเขาคงหลับไปแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ไว้วางใจคนกะล่อน นี้หรอก จึงค่อยๆ เดินอ้อมไปยังฝั่งของตนอย่างพยายามให้ห่างจากตัวเขามากที่สุด เมื่อเห็นชัดกับตา ว่าเขาหลับไปแล้วจริงๆ ซึ่งเธอวัดเอาจากจังหวะการหายใจที่สม่ำเสมอ และแผ่วเบาก็ทำให้เธอโล่งอกไป ร่างบางจึงค่อยๆ นั่งลงแปรงผมที่สระจนแห้งแล้วหลังจากที่รออยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน ร่างสูงค่อยๆ ลุกขึ้นอ้อมไปข้างหลัง สูดลมหายใจเข้าอย่างแรงที่ปลายผมสลวยที่ยาวประบ่า “ฮื้อ หอมจังยอดใช้ยาสระผมอะไรจ๊ะ” อารามตกใจที่เห็นหน้าหล่ออยู่ห่างกับใบหน้าของตน ไม่เท่าไหร่คนที่กำลังแปรงผมอยู่ก็ไม่รอช้า ฟาดแปรงในมือลงไปเต็มเปาที่ขมับซ้ายของเขา “โอ๊ย!!” มือใหญ่ที่เท้าเตียงอยู่ยกขึ้นมากุมขมับทันที “สมน้ำหน้า บอกแล้วไงว่าอย่าล้ำเขตกัน” ยอดพธูเองก็ตกใจเช่นกันที่เห็นเขาทำท่าเหมือน ว่าเจ็บมากมาย แต่ก็ต้องทำเป็นไม่ใส่ใจ “ยอดอยากใช้ยาสระผมหอมทำไมล่ะ พี่ได้กลิ่นหอมๆ ก็อยากรู้ว่ามันกลิ่นอะไรแน่” ดูพูดเข้า .. กลายเป็นเธอผิดอีก “ไม่ต้องมาพูดมาก ไปอาบน้ำเลยนะ แล้วก็ห้ามล้ำเขตฉันอีก ไม่งั้นจะเจ็บตัวกว่านี้ เตือนแล้วนะ” ยอดพธูส่งสายตาดุๆ ไปให้เขาอีกที กองพลจึงได้แต่ทำหน้าแหยงๆ อย่างล้อเลียน ก่อนลุกเดินเข้าห้องน้ำไป .... ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยตัวแสบ อย่าให้ถึงทีเรามั่งก็แล้วกัน .... ส่วนคนที่ยังไม่หายจากอาการตกใจ หัวใจเต้นเป็นจังหวะร๊อคอยู่เลยก็เริ่มคิดหนัก .... นี่เราใจกล้าเกินไปรึเปล่านะ ที่ยอมมาอยู่ห้องเดียวกับตากะล่อนนี่ สาธู้.. ขอให้ลูกช้าง อยู่รอดปลอดภัยครบสามสิบสองประการจนกลับถึงบ้านด้วยเถิ๊ด .... ไม่เพียงแค่คิด สองมือบางยกขึ้น พนมแล้วจบหนึ่งที ก่อนล้มตัวนอนหันหลังให้ฝั่งที่เป็นเขตของเขา กองพลแอบมองอาการอย่างนั้นอยู่ ก็แอบยิ้ม ที่คุณเธอทำเป็นเก่งแต่ก็กลัวเขาถึงขนาดต้องขอร้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันเลย กองพลออกมาจากห้องน้ำเห็นหญิงสาวนอนหันหลังให้ก็อยากรู้ว่าหลับไปรึยังจึงค่อยๆ ย่อง ไปดูบ้าง สิ่งที่เห็นก็ทำเอาเขาต้องแอบอมยิ้ม รู้ได้ทันทีว่าเธอแกล้งหลับเพราะมือบางนั้นกำแปรงหวีผม ไว้แน่น นี่เจ้าตัวคงคิดสิว่าถ้าเขาเกิดคิดทำอะไรขึ้นมาจะใช้แปรงนั่นเป็นอาวุธ .. คงสู้ได้หรอกนะ ไอ้ที่ เขาเจ็บตัวเมื่อกี้น่ะเพราะเผลอต่างหากล่ะ คิดแล้วก็นึกอยากลองแกล้งคนแกล้งหลับดูเหมือนกัน หากแต่คิดอีกทีก็ไม่ดีกว่า .. หากเขาเกิดหยุดอะไรๆ ขึ้นมาไม่ได้มันจะยุ่ง แค่เธอยอมอยู่ห้อง เดียวกันกับเขา ถึงแม้จะไม่เต็มใจนัก ก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าเธอคงเชื่อใจเขาอยู่ลึกๆ เหมือนกัน ความรู้สึกดีๆ เล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้อย่าทำลายเลย ให้มันค่อยๆ สานต่อให้มั่นคงไปดีกว่า กองพลจึงเดินกลับมายังเขตของตนแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้อีกฝั่ง ยอดพธูถอนใจอย่างโล่งอก ความรู้สึกเมื่อครู่บอกว่าเขามายืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนัก แต่เธอก็ ยังไม่กล้าลุกโวยวาย กะว่าถ้าเกิดเขาคิดไม่ดีขึ้นมาค่อยป้องกันตัว เพราะถ้าตื่นตูมไปก่อน ก็จะโดนเขา หาว่าเธอคิดลึก และกลายเป็นเธอเองที่จะเสียเปรียบเอา จบตอนที่ 2 .. ขอคำชี้แนะด้วยนะคะ .. จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 6 มี.ค. 49 19:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โดนไปขนาดนั้นไม่โมโหเลยรึ แสดงว่ารักจริง จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 6 มี.ค. 49 21:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พระเอกก็อารมณ์ดี ช่างยั่วช่างแหย่ซะจริง เถียงกันน่ารักดีค่ะคู่นี้ จากคุณ : nongwin - [ 6 มี.ค. 49 23:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 .^ _ __ _ _ _ _ _ _ _ _ __ _ ^ นึกว่าพระเอกชื่อ "แมว" อิอิ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 6 มี.ค. 49 23:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยอมให้ขนาดนี้ มันต้องโดนบ้างแหละน่า จากคุณ : scottie - [ 7 มี.ค. 49 02:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งานนี้สาวปลาทูจะรอดมือนายแมวซ่าไปได้มั๊ยนะ จากคุณ : Bralee - [ 7 มี.ค. 49 05:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลุ้น ค่ะ ลุ้นว่าหนูปลาทูจะรอดมือลนายพลไหม คืนนี้หน่ะ จากคุณ : ดาว .. กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 7 มี.ค. 49 06:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลุ้น ค่ะ ลุ้นว่าหนูปลาทูจะรอดมือนายพลไหม คืนนี้หน่ะ จากคุณ : ดาว .. กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 7 มี.ค. 49 06:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาตอบความเห็นค่ะ คุณKwan (1688tkw).. พระเอกเราถึงขนาดหวังแต่ง เลยนะคะเนี่ย ก็เรยต้องรักจริงอยู่แล้น ^^v คุณnongwin .. พระเอกขี้เล่นทะเล้นๆ หน่อย ตามประ สาอาชีพผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ยังหนุ่มล่ะค่ะ คุณเอ่อ่อ่ะนะคะ .. เด๋วเอาไว้ให้เธอเป็นนางเอก แล้วจะจัดพระเอกชื่อแมวให้ละกันนะจ๊ะ ดีป่ะ (ปล.กลับไปอ่านเม้นที่บล๊อกด้วยน๊า) คุณscottie.. เอ .. ที่ว่าโดนนี่มันโดนอะไรคะ คนแต่ง ยังเด็กนัก ไม่ค่อยเข้าใจอ่ะค่ะ (ทำหน้าใสซื่อสุดชีวิต) อ่อๆ .. โดนใจซะทีใช่ป่ะคะ อิอิ คุณBralee .. สาวปลาทูกะแมวซ่า กรั่กๆๆ ชอบจังค่ะ ชื่อนี้ แหม.. ก่อนตั้งชื่อน่าปรึกษาคุณBralee ซะก่อน คุณดาว .. กลางวัน (ดาว..กลางวัน).. ลุ้นๆ ด้วยคนค่ะ แวะเข้ามาบอกด้วยว่าตอนต่อไปจะเอามาลงวันศุกร์ ค่ะ ขอบคุณทั่นผู้อ่านที่แวะมาทักทายกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 49 14:06:34 จากคุณ : ชักอยากกินปลาทูตะหงิดๆ (กรุ่นกลิ่นแก้ว) - [ 7 มี.ค. 49 14:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 7 มี.ค. 49 16:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่ะ น่ารักครับ ^^ จากคุณ : OgaRyu - [ 8 มี.ค. 49 19:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 15 มี.ค. 49 14:22:34 ]