ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 3 รุ่งขึ้นยอดพธูรีบชิงตื่นแต่เช้า แล้วจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนที่ เพื่อนร่วมห้องจำเป็นจะตื่นมาเจอเธอในสภาพไม่เรียบร้อย เมื่อกองพล ตื่นมาก็ไม่เห็นเงาของยอดพธูแล้ว จึงรีบจัดการธุระส่วนตัวบ้างก่อนออก จากบ้านพักไปตามหาแม่ยอดปลาทูสุดที่รักของเขา ยอดพธูเดินเล่นเรื่อยเปื่อยก็เห็นคู่ฮันนีมูนกำลังเดินกินลมชมวิวอยู่ริมหาด ด้วยกันอย่างมีความสุข เห็นแล้วก็อดรู้สึกเหงาลึกๆ ไม่ได้ ก็เมื่อก่อนน่ะ เธอกับเพื่อนตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ เรียกได้ว่าเห็นคนนึงที่ไหนก็ต้อง เห็นอีกคนที่นั่น แต่ตอนนี้ปาท่องโก๋ข้างที่เป็นเธอกลับถูกแยกออกมา ให้อยู่คนเดียว อย่างโดดเดี่ยว .... เอ๊ะ .. นี่เธอคิดอะไรยะยัยยอด เพื่อนแต่งงานกับคนที่รัก มันก็ต้อง ดีมีความสุขอยู่แล้ว เพราะเค้าจะคอยดูแลเอาใจใส่กัน เพื่อนเธอมีความ สุขนะจำไว้ๆ .... ไม่คิดเปล่า เจ้าตัวยังเผลอหลับตายกนิ้วชี้จิ้มแรงๆ เข้า ไปที่หน้าผากสองสามที จึงไม่ทันเห็นร่างสูงแอบย่องมาข้างหลัง “แต่งงานกับพี่พลซะที จำไว้ๆๆ” เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหู ทำเอาเจ้าตัวตกใจ รีบดีดตัวออกห่างเจ้าของ สายตากลมตวัดมองใบหน้าขาวสะอาดอย่าง โกรธๆ เหมือนเคย ก็จะไม่ให้โกรธได้ยังไง .. ตานี่เห็นเธอเป็นอะไรนะ ถึงขอกันง่ายๆ ขอเอาๆ แบบเนี้ย บ้าจริงๆ “คุณ!” “ครับ” กองพลขานรับอย่างล้อเลียน ยอดพธูชี้ไปที่หน้าเขาอย่างไม่รู้จะ ทำยังไงดี “คุณนี่มัน .. มันน่านัก” “อะไรนะ ว่าพี่น่ารักเหรอ .. น่ารักก็รักซะสิจ๊ะ” เขายังไม่เลิกยั่วแหย่ ยิ่งเห็นคนตรงหน้าแสดงอาการโกรธๆ ยิ่งอยากแกล้ง “เฮอะ เสียอารมณ์แต่เช้า” เมื่อว่าอะไรเขาไม่ได้ก็เลยได้แต่บ่นกับตัว เองดังๆ อย่างตั้งใจให้เขาได้ยินด้วย แต่นั่นยิ่งทำให้กองพลสนุกที่ จะแกล้งเธอต่อไปอีก “พี่ซ่อมให้มั้ย ซ่อมได้หมดเลย ขนาดหัวใจก็ยังซ่อมได้” “อ่อ .. รับซ่อมไปทั่วล่ะสิ” เห็นอาการกึ่งๆ ประชดอย่างนั้นกองพล ยิ่งยิ้มได้ใจ ยอดพธูหันมาเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั้นจึงนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองพลาดแล้ว จึงหันหลังจะเดินไปอีกทางก็พอดีเสียงเพื่อนรัก เธอดังมาเรียกไว้ก่อน “ยอด ..” “มีอะไรเหรอ” ยอดพธูค่อยๆ หันมาอย่างเซ็งๆ ที่รู้ว่าหันมาก็ต้อง เจอสายตาขี้เล่นของผู้กองหนุ่มเข้าอีก มันก็จะไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าหัวใจเธอมันไม่เต้นแรงหวั่นไหวไปกับแววระริกในดวงตาสีสนิมนั้น “ตกลงว่าเช้านี้เอาไงกันดี อยากไปไหน” กานพลูถามขึ้นเมื่อเดิน มาถึงตรงหน้า “ไปไหนก็ได้ เธอไปไหนฉันก็ไปนั่นแหละ” ยอดพธูตอบ “เธอจะว่าอะไรมั้ย ถ้าจะบอกว่าฉันอยากพักอยู่ที่รีสอร์ท พอดีฉัน กับพี่โอ๊ตอยากไปทำสปาน่ะ” กานพลูถามเพื่อน “ตามนั้นก็ได้ ดีเหมือนกันฉันจะได้หาที่เงียบๆ นอนอ่านหนังสือ แบกมาตั้งเยอะ” “ส่วนพี่พล อยากไปไหนก็ตามสบายนะคะ” กานพลูหันไปบอกพี่ชาย “พี่เดินเล่นแถวนี้ก็ได้ รึบางทีอาจจะไปหาที่เงียบๆ นอนอ่านหนังสือ เหมือนกัน” พูดตอบน้องสาว แต่สายตาแอบชำเลืองมองหญิงสาว อีกคน ก็ได้เห็นเธอเหลือบตามองมาเช่นกัน กองพลจึงแกล้งยักคิ้ว ใส่อย่างกวนๆ “แล้วก็อย่าแย่งที่เงียบๆ กันล่ะ รีสอร์ทเขากว้าง” คฑาวุธแซวขำๆ ก่อนพูดต่อ “เมื่อคืนก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่าจะได้นอนกันมั้ย” “ที่ต้องห่วงน่ะมันนายไม่ใช่ฉัน เพราะตอนนี้ฉันกับยอดยังไม่ได้ แต่งงานกันเฟ้ย” หญิงสาวทั้งสองที่ถูกพาดพิงหน้าแดงเรื่อไปถึงหู เจ้าสาวหมาดๆ นั้นหลุบตาลงอย่างเขินๆ ส่วนหญิงสาวอีกคนจ้อง เขม็งไปที่คนพูดอย่างเคืองๆ “จะตอนนี้ตอนไหนฉันก็ไม่แต่งกับคนเจ้าชู้อย่างคุณหรอก” ไวเท่า ความคิดยอดพธูเถียงทันที “จุ๊ๆๆ .. อย่าพูดโกหกสิจ๊ะมันผิดศีลข้อห้า” “ไอ้บ้า ข้อสี่ต่างหาก” คฑาวุธแก้ให้อย่างขันๆ เพราะรู้ว่าเพื่อนแกล้ง พูดผิดไปอย่างนั้นเอง “ไม่เถียงต่อแล้วไปดีกว่า ไปเตรียมจับจองที่นอนอ่านหนังสือก่อน ช้าเดี๋ยวจะโดนแย่งทำเลทอง” แล้วก็เดินจากไปซะดื้อๆ ทิ้งให้คน ข้างหลังยืนเข่นเขี้ยวอยู่อย่างนั้น เมื่อแยกมาอยู่ในส่วนของการทำสปากันสองคน ภายในห้องสปาที่ หอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นอโรมาอ่อนๆ รับลมทะเลที่โชยเข้ามาถูกผิวเนื้อ แผ่วเบา กับการนวดผ่อนคลายตามจุดต่างๆ จนเกือบคล้อยหลับไปแล้ว เสียงทุ้มของสามีก็เอ่ยขึ้นมาก่อน “นายพลคงโดนยอดจับกดน้ำทะเลเข้าซักวัน กวนนัก” “พลูก็ไม่เข้าใจพี่พลเหมือนกัน ชอบทำไมไม่บอกว่าชอบไปตรงๆ เอาแต่ กวนประสาทกับยั่วโมโหอยู่ได้” กานพลูเสริม “พลูจ๋า พลูไม่รู้เหรอจ๊ะว่าเวลาทำโจทย์เลขน่ะ มันมีทั้งวิธีคิดตรงๆ วิธี คิดเร็ว และมีสูตรลัดอีกสารพัด ที่ใช้ในการหาคำตอบ แต่ละคนต่างก็ เลือกวิธีต่างกันออกไปตามจะถนัดนะจ๊ะ เหมือนพี่ไงชอบใช้สูตรลัด” คธาวุธยิ้มกรุ้มกริ่ม จนภรรยาอดหมั่นไส้ไม่ไหวต้องส่งค้อนไปให้หนึ่งที “หมายถึงเรารักกันทีหลัง ยังได้แต่งงานกันก่อนคู่นั้นไง” คฑาวุธอธิบายขำๆ “ไม่น่าพลาดเล้ยยัยพลู หลงสงสารเห็นว่าจีบเพื่อนเราไม่ติด” กานพลูทำ เป็นบ่นกับตัวเองเบาๆ “ไม่ใช่หรอก พลูไม่ได้พลาดแต่เพราะพลูรักพี่มาตั้งนานแล้วต่างหาก” คฑาวุธแกล้งแซวภรรยาคนสวยให้ได้อายม้วนต่อหน้าพนักงานสปาที่ แอบอมยิ้มให้กันเมื่อได้ยินสองสามีภรรยาจีบกันต่อหน้าตน “ไม่เอาแล้ว เราพูดเรื่องพี่พลกับยอดกันอยู่นะคะ” กานพลูแกล้งเปลี่ยน เรื่องเพราะเขินจัดแล้ว “งั้นเรื่องของเราเอาไว้พูดกันคืนนี้ดีกว่าเนอะ” คฑาวุธได้ใจแกล้งแหย่อีกครั้ง เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ทำสปาเดินออกจากห้องไป ดวงหน้าใสนั้นก็ได้แต่แดงก่ำ ด้วยความเขิน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ยอดพธูนั่งกึ่งนอนอ่านหนังสืออย่างเพลิดเพลินอยู่บนชิงช้าตัวใหญ่ที่บุไว้ หนานุ่มมีหมอนอิงอย่างสบาย แล้วจู่ๆ ชิงช้านั้นก็ถูกแกว่งอย่างแรงจนเธอ ใจหายรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งทันที หันไปมองก็ไม่ใช่ใคร ผู้กองหนุ่มยืนยิ้มเผล่ ให้อยู่ก่อนแล้ว “หยุดเดี่ยวนี้นะคุณ ถ้าฉันตกไปจะทำไง” ยอดพธูสั่ง เพราะเธอเองนั้นไม่ กล้าเอาเท้าของเธอไปเบรกกับพื้นเองหรอก กลัวพลาดแล้วเจ็บ “ตกมาพี่ก็รับไง” กองพลตอบอย่างไม่รับรู้ความเดือดร้อนของคนที่โดนแกว่ง ไปมาอยู่บนอากาศเลยสักนิด “บอกให้หยุดไง ..” ยอดพธูสั่งเป็นครั้งที่สอง “แหม .. อย่าดุสิจ๊ะ หยุดก็ได้ แต่ยอดต้องสัญญาก่อนว่าจะให้พี่นั่งด้วย” “อยากนั่งก็ไปนั่งที่อื่นสิ ตรงนี้ฉันจองแล้ว” “งั้นก็นั่งให้สนุกไปแล้วกัน พี่จะแกว่งไปเรื่อยๆ อย่างงี้แหละ ลมเย็นดีใช่มั้ย ล่ะจ๊ะ เหมือนเล่นเฮอริเคนรึเปล่า” กองพลทำไม่สนใจอาการกลัวๆ โกรธๆ ของคนบนชิงช้า “บอกให้หยุด” น้ำเสียงยังคงเป็นการออกคำสั่งเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่ในใจนั้น เต้นระรัวด้วยความกลัวว่าตนจะพลัดตกลงมา เพราะดูเหมือนคนแกว่ง นั้นจงใจแกว่งแรงขึ้นทำให้ชิงช้าไกวเร็วขึ้น และสูงขึ้น กองพลมองคนปากเก่งแต่หน้าซีดจนแทบไม่มีสีเลือด กับมือบางที่ยึดชิงช้า ไว้แน่นนั้นก็อมยิ้ม .... กลัวจะแย่แล้วมั้งนั่นแม่ยอดปลาทูคนเก่ง .... “ถ้าไม่หยุดฉันจะกระโดดลงไปเดี๋ยวนี้แหละ” ยอดพธูขู่ “ก็เอาสิ คำนวณให้ดีนะจ๊ะ ลงตรงน้ำคงไม่เจ็บ ถ้าตรงโขดหินพอดีก็คง แค่ขาหัก ยอดคนเก่งไม่กลัวอยู่แล้วนี่นะ กระโดดลงมาเลย” กองพลท้าทันที แต่เมื่อเห็นคนที่กำลังอยู่ในอาการกลัวนั้นตาวาวโรจน์อย่างโมโห และทิฐิที่ จะเอาชนะตน ก็นึกกลัวว่าคุณเธอจะทำจริงๆ จึงต้องรีบพูดต่อ “แต่ถ้าตกลงมาแล้วขาหักก็ดีนะ เพราะพี่ก็จะได้คอยอุ้มเวลาจะไปไหนมาไหน แถมทำอะไรก็สะดวก” คราวนี้คนฟังแทบอยากจะหาอะไรขว้างใส่คนพูดอยู่ เหมือนกัน แต่ข้างตัวนั้นมีแต่หนังสือสุดรัก จึงทำได้แค่ส่งค้อนบินไปให้เขาแทน “พูดให้ดีๆ นะ” “นั่นแน่คิดลึกไปถึงไหนอีกแล้ว เอาน่าพี่ไม่ทำอะไรหรอกแต่แค่ขอนั่งด้วยเอง .. นะ” คราวนี้เปลี่ยนเป็นขอดีๆ พลางมองหน้าเธออย่างวิงวอน “งั้นก็หยุดก่อนสิ” ยอดพธูคิดอยู่นานก่อนจะตอบตกลง “ถ้าหยุดยอดก็กระโดดหนีไปสิ รับปากมาก่อนว่าจะให้พี่ขึ้นไปนั่งด้วยกัน .. นะ” “.. ก็ได้ .. หยุดสิ” ถึงกับกัดฟันพูด กองพลจึงรีบหยุดชิงช้า แล้วรีบกระโดดขึ้นไปนั่งข้างๆ หญิงสาวทันที แล้วก็ทันที เช่นกันที่ยอดพธูทำท่าจะกระโดดลง หากแต่คนมือไวคว้าข้อมือเธอไว้ได้ทัน “ไหนว่าจะนั่งด้วยกันก่อนไง” กองพลมองหน้าหญิงสาวตาพราว ส่วนยอดพธูก็ ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยต้องปล่อยให้เขานั่งอยู่เคียงข้างอย่างนั้น ซึ่งดูเหมือนเขาจะ ยิ่งจงใจเบียดเข้ามาซะจนชิด “ปล่อยมือ” สั่งอีกตามเคย ดูเหมือนเธอจะเคยชินกับการออกคำสั่งเหลือเกิน “ไม่ปล่อยเดี๋ยวหนีอีก” “ถามจริง พี่ไปทำอะไรให้นักหนายอดถึงทำท่าเหมือนเกลียดพี่อยู่ตลอดเวลา” เขาถามขึ้นหลังจากคนข้างๆ ยอมนั่งด้วยกันนิ่งๆ เงียบๆ อยู่ครู่หนึ่งแล้ว “...” เงียบ ไม่มีเสียงตอบ กองพลจึงพูดต่อ “พี่ไม่รู้ตัวจริงๆ นะว่าทำอะไรให้ยอดไม่ชอบหน้าพี่ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่จริงเราน่าจะ สนิทกันจะตาย เพราะยอดเป็นเพื่อนรักยัยพลูน้องสาวสุดที่รักของพี่ จะว่าเรา ไม่คุ้นเคยกันยิ่งไม่ใช่ใหญ่ ยอดมาบ้านพี่ออกบ่อย แต่พี่ไม่เคยรู้เลยว่าเคยไปทำ อะไรให้ยอดเกลียดได้มากมายขนาดนี้ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องที่พี่เรียกว่ายอดปลาทู หรอกนะ” เมื่อเขาพูดจบก็รอคำตอบ และอีกครั้ง ที่คนข้างๆ ยังคงเงียบ กองพลหันไปหวังเอาคำตอบ แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นยอดพธูนั้นหน้าซีดจัด และเริ่มจะทรงตัวไม่ค่อยอยู่แล้ว เขาจึงรีบหยุดชิงช้าที่แกว่งเบาๆ นั้น พลางร้องเรียก “ยอดๆ เป็นอะไร เวียนหัวเหรอ ยอด” กองพลจึงรวบร่างบางขึ้นจากชิงช้า แล้วตรงไปที่บ้านพักทันที “ยอด ยอด” กองพลเรียกอย่างตกใจ นี่เขาแกล้งเธอเกินไปเหรอ .. ก็ใคร จะไปรู้ล่ะ เห็นเก่งไปซะทุกอย่าง ใครจะรู้ว่าจะเป็นลมได้ง่ายขนาดนี้ “ยอด ยาดม” เขาหายาดมให้วุ่นวายมาจ่อปลายจมูกโด่งของเธอ แล้วก็นึก ตำหนิตัวเองในใจ .. ยิ่งเมื่อนึกย้อนไปถึงวันแรกที่มาถึงเกาะ ที่เธอหลับยาว อยู่ในห้อง กว่าจะออกมาก็เย็นมากพร้อมกับหน้าเซียวๆ แล้วเธอก็บอกเองว่า คงเป็นเพราะนั่งเรือนานไปหน่อย ยิ่งคิดก็ยิ่งเคืองตัวเอง ที่เรื่องเล็กๆ ของเธอ แค่นี้เขาก็ไม่ทันได้ใส่ใจ ครู่ใหญ่ยอดพธูก็ดีขึ้น ทันทีที่มีแรงพอก็ลุกขึ้นถอยกรูไปอีกฟากของเตียง เพราะที่เธอนอนอยู่นั้นมันฝั่งของเขา อาการนั้นทำเอากองพลอดขำไม่ได้ .. เริ่มหายก็ระแวดระวังตัวแจ ทีเมื่อกี้ล่ะไม่ดิ้นให้ตกไปจากอ้อมแขนเขาเลยล่ะ “พักผ่อนนะ พี่จะไปเก็บหนังสือมาให้” บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนหมุนตัว เดินจากไป ยอดพธูถอนหายใจอย่างโล่งอก .. กองพลกลับมาอีกครั้งพร้อมหนังสือสองสามเล่มที่เธอขนไปนอนอ่านบนชิงช้า “พี่ขอยืมเล่มนี้ไปอ่านข้างนอกนะ มีอะไรก็เรียกได้” อีกครั้งที่ยอดพธูรับรู้ได้ถึง ความห่วงใยจากคนตัวโตตรงหน้า แล้วเปลือกตาก็ค่อยๆ ปิดลงอีกครั้ง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 18:41:38 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 11 มี.ค. 49 20:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตากลมพยายามลืมขึ้นอย่างยากเย็น เพราะเหมือนกับว่าเธอยังอยากนอนต่อ อีกสักพัก ไม่น่ามีคนปลุกเลย “ตื่นแล้วเหรอยอด เป็นไงมั่ง” น้ำเสียงหวานแสดงความห่วงใยอย่างที่เธอคุ้นเคย “มีหน้ามาถาม ก็เธอตั้งใจปลุกฉันไม่ใช่เหรอ” ยอดพธูทำทีบ่น ทำเอาคนถาม หันไปมองยิ้มๆ กับอีกสองหนุ่มที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ยอดพธูมองตามสายตานั้นไปพบ เพื่อนเขยที่ยิ้มจางๆ อย่างให้กำลังใจ เมื่อเลื่อนสายตาไปก็พบคู่กัดตัวดีที่ทำให้ เธอเป็นแบบนี้มองอยู่อย่างห่วงใย .. ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอรู้ได้ไงว่าอาการที่เขามอง อยู่นั้นมันแสดงความห่วงใย แต่เธอรู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆ “พูดได้อย่างงี้ พวกเราก็ไม่ต้องอดไปดำน้ำกันแล้วล่ะค่ะ งั้นเราไปเตรียมตัวกัน เถอะค่ะพี่โอ๊ต” กานพลูเอ่ยขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม “นึกว่าเป็นห่วงฉันมากมายถึงขนาดปลุกถามอาการ ที่แท้กลัวไม่ได้ไปดำน้ำ งั้นเหรอ” ยอดพธูแกล้งงอน เพื่อนรักไม่ตอบ ได้แต่ส่งยิ้มให้กันกับสามีแล้วพากันออกจากห้องไป แต่ก่อน ออกไปตาพี่โอ๊ตตัวดียังหันมาแซวเธอให้ได้รู้สึกหน้าร้อนๆ ชอบกล “ที่พลูกับพี่ไม่ห่วงมากน่ะ เพราะรู้ว่ายอดมีคนห่วงจนเกือบไม่เป็นอันทำอะไร อยู่แล้ว เห็นเดินเข้าออกห้องพักทุกสามนาทีได้มั้ง” สิ้นเสียงคฑาวุธ ยอดพธู ลอบมองเสี้ยวหน้าขาวสะอาดนั้นก็เหมือนกับว่าได้เห็นเขาอยู่ในอาการเขิน พอเขาหันมาทางเธอหลังปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว ยอดพธูจึงรีบเสมอง ไปทางอื่น พลางรีบลุกขึ้นนั่งทันที “ยังมึนๆ รึว่าเวียนหัวอยู่มั้ย” กองพลถามขึ้นโดยที่พยายามไม่สนกับอาการระวัง ตัวของโภชนากรสาว “ไม่” ยอดพธูตอบเสียงเบามองหน้าหล่อคมเข้มนั้นไม่ค่อยวางใจ กองพล เห็นว่าเธอปกติแน่แล้วจึงนึกอยากแกล้ง “อย่างงี้ต้องพิสูจน์” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงตรงเข้ามาหาถึงบนเตียง พร้อมยื่น หน้ามาซะใกล้ ในขณะที่เธอเองก็ถอยเข้าไปจนติดหัวเตียงแล้ว “จะทำอะไร คุณอย่าทำบ้าๆ นะ” ยอดพธูขู่ไว้ก่อน มือไม้เริ่มควานหาสิ่งของ ใกล้มืออย่างสะเปะสะปะ “ทำอย่างงี้ไง” ดวงหน้าขาวสะอาดที่มีดวงตาสีสนิมอันซุกซนอยู่เสมอยื่นมา จนเกือบชิดเธอกำลังจะผลักออกก็โดนมือใหญ่จับไว้ก่อน แล้วมืออีกข้างก็แตะ ลงบนหน้าผากมนเบาๆ “นอกจากไม่มึนไม่เวียนหัว แล้วตัวก็ไม่ร้อนด้วยนะ งั้นเตรียมตัวไปดำน้ำกันเหอะ ปะการังที่เกาะม้าสวยมากเลย” เขาพูดอย่างไม่สนในอาการแปลกใจของเธอ ก่อนลงจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดกับแว่นตาว่ายน้ำที่เตรียมมา ยอดพธูเผลอมองจ้องด้วยความแปลกใจที่เขาไม่ได้ .. เอ่อ .. จะทำอะไรอย่างที่ เธอคิดมากไป สักพักคนถูกมองก็หันกลับมาจ้องกลับบ้าง ทำให้เธอต้องเสมอง ไปทางอื่นแทน “เตรียมแว่นตามารึเปล่า .. พี่เอามาเผื่อนะ” เขาถาม และเมื่อเห็นเธอส่ายหัวจึง ส่งแว่นตาสำหรับใส่ว่ายน้ำให้หนึ่งอัน “ขอบคุณค่ะ ..” เหมือนกองพลแทบจะไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองนัก ที่ได้ยินเธอพูด กับเขาแบบมีหางเสียง “งั้นพี่ไปรอข้างนอกนะ” .... เป็นอะไรไปยอด ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆ กับการที่เขามาทำดีด้วยเนี่ย .. คงสำนึกได้มั้งว่าที่เราเป็นแบบเนี้ยมันเพราะใคร .... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ชายหาดที่อยู่ตรงข้ามกับเกาะม้านั้น ในตอนเย็นน้ำที่ลดลงไปยังขึ้นมาไม่มาก จึงทำให้ยังเห็นสันทรายที่โผล่ขึ้นมาเป็นทางเดินเชื่อมข้ามไปชมปะการังที่เกาะม้าได้ “ฝากยอดด้วยนะคะพี่พล” กานพลูหันมาบอกพี่ชาย “ฉันดูแลตัวเองได้” ยอดพธูรีบแทรกขึ้นมา “แหม .. หายปุ๊บก็เก่งเหมือนเดิมปั๊บ” กองพลแซว แล้วก็ต้องรีบหลบค้อนบิน ที่คนถูกแซวขว้างมาให้ “เธอก็อย่าสวีทจัดนักล่ะ เดี๋ยวปลาน้อยที่น่าสงสารจะพากันน้ำตาลขึ้นไปซะหมด” ยอดพธูแซวเพื่อนรักกับเพื่อนเขยบ้าง ซึ่งทั้งสองก็ยิ้มรับอย่างหน้าชื่น จนน่าหมั่นไส้ เมื่อลับร่างคนทั้งสองไปแล้ว ก็แปลว่ายอดพธูต้องไปกับกองพลอย่างช่วยไม่ได้ “ใส่แว่นซีจ๊ะ รึให้พี่ช่วยใส่ให้ดี” กองพลยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ต้องใส่เองได้” ดูเหมือนยอดพธูคนเดิมกลับมาสิงอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงได้ดุเหมือนเดิม ปะการังหลากสีสันและรูปทรง กับปลาตัวเล็กตัวน้อยนั้นสร้างความเพลิดเพลินใจ ให้ยอดพธูเป็นอย่างมากทีเดียว เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตกับการดำน้ำเลยก็ว่าได้ ทำให้เธอเพลิดเพลินจนไม่ทันได้สนใจว่าใครจะตามมาหรือไม่ได้ตามมา ยิ่งดำออกไปไกลๆหน่อยก็ยิ่งสวย เพราะสีสันของปะการังจะยิ่งมีให้เห็นมากขึ้น ปลาตัวเล็กๆ หลากสีหลายพันธุ์นั้นก็ดูเหมือนจะเป็นมิตรกับผู้มาเยือนซะจริง ไม่ว่ายหนีไปไกลเลย เมื่อสายตาพลันไปเห็นเจ้าตัวสีดำพองๆ เป็นก้อนๆ ดูแล้ว น่าจะตัวนิ่มๆ ที่นอนนิ่งสงบอยู่กับพื้นทราย จึงตกใจรีบโผล่หน้าขึ้นมาจากน้ำ อย่างรีบร้อน กองพลเห็นอาการนั้นก็รีบปรี่เข้ามาถาม “มีอะไรยอด เป็นตะคริวรึเปล่า” อีกครั้งที่เธอเห็นความห่วงใยชัดเจนบนใบหน้า ขาวสะอาดและน้ำเสียงห้าวนั้น “ป่าว .. ตัวอะไรไม่รู้ดำๆ เป็นก้อนๆ น่าขยะแขยง” เธอบอกเขาอย่างขยาดๆ “อ๋อ .. นั่นน่ะปลิงทะเล ระวังนะมันจะขู่เอา” เขาบอกพร้อมหัวเราะเบาๆ “จริงเหรอ แล้วมันกัดด้วยรึเปล่า” คำถามเธอเรียกเสียงหัวเราะเขาได้ดังกว่าเดิม .. นี่คุณเธอคิดว่าปลิงทะเลรึว่าหมานะ ถึงขู่แล้วจะกัดด้วยน่ะ “หึ หึ ไม่หรอก มันก็ได้แค่ตัวพองๆ แค่นั้นแหละ” เขายิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนมานั่ง พักบนหินก้อนใหญ่ข้างๆ เธอ เมื่อได้รู้ว่าตัวเองปล่อยไก่ไปแล้วยอดพธูก็รู้สึกเขินๆ ยิ่งเห็นตาคมจ้องมองมาก็ยิ่งทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้เป็นไรชักจะติดๆ ขัดๆ แปลกๆ เวลาอยู่กับเขา จึงหนีสายตาคู่นั้นด้วยการมุดลงไปดำน้ำต่อ คราวนี้กองพลมา ว่ายอยู่เคียงข้างไม่ยอมออกไปห่างๆ เลยทีเดียว ซึ่งเธอก็แอบรู้สึกอบอุ่นอยู่ลึกๆ เมื่อพากันว่ายกลับมายังจุดเริ่มต้นก็พบว่าคู่ฮันนีมูนมารออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองคน จึงรีบเดินขึ้นไปสมทบ เมื่อขึ้นไปเหยียบพื้นทรายกานพลูก็ร้องอุทานอย่างตกใจ “พี่พล เลือด!!” สายตาอีกสามคู่มองตามไปยังทิศทางที่นิ้วเรียวชี้ก็เห็นเลือดสีแดง สดไหลเป็นทางยาวพาดหลังเท้าข้างขวาของกองพล “อุ๊ย .. คุณไปโดนอะไรมาน่ะ” ยอดพธูร้องขึ้นมาอย่างตกใจ “สงสัยโดนปะการังบาดน่ะสิ ไปทำพลาดอีท่าไหนเข้าล่ะ นายไม่เคยโดนบาดเลยนี่” คฑาวุธตอบคำถามให้เจ้าตัวที่เริ่มหน้านิ่วขึ้นมาเพราะเพิ่งรู้สึกเจ็บ “ตอนอยู่ในน้ำก็รู้สึกแสบๆ นิดหน่อย ไม่นึกว่าจะแผลใหญ่ว่ะ” กองพลเลี่ยงไม่ตอบ คำถาม เพราะจะให้บอกได้ไงว่าเขาโดนบาดเพราะอารามรีบที่อยู่ๆ ยอดพธูก็ตกอก ตกใจโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เขาเริ่มเดินโขยกเขยกไปหยิบผ้าขนหนูผืนหนาสีขาวโดยมีเพื่อนซี้จะเข้าไปช่วยพยุง แต่เขาปฏิเสธ แล้วก็ทำท่าจะใช้ผ้าผืนนั้นกดหยุดเลือด “เดี๋ยวคุณ เอาผ้าของฉันก็ได้ของคุณมันผืนใหญ่ไป” ยอดพธูส่งผ้าผืนเล็กของตนให้ “นี่มันผ้าเช็ดหน้าคุณไม่ใช่เหรอ” “ไม่เป็นไร” กองพลจึงรับไปซับเลือดเบาๆ ก่อนกดไว้เพื่อห้ามเลือด ขณะที่พากันไปขึ้นรถกลับ กองพลก็คลี่ผ้าขนหนูผืนใหญ่ของตนห่มให้ยอดพธูเงียบๆ เธอหันมาจะปฏิเสธ หากแต่เขาก็ชิงพูดขึ้นก่อนว่า “ถ้าไม่สบายพี่คงต้องดูแลทั้งคืน” คำพูดกำกวมอย่างนี้ทำให้เธอนึกอยากตั๊นหน้าหล่อ เข้าสักที ถ้าไม่ติดว่าเขาเจ็บตัวอยู่แล้วล่ะก็นะ จบตอนที่ 3 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 49 18:44:07 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 11 มี.ค. 49 20:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหงะ  พี่พลนี่เวลาไม่กวนก็น่ารัก  กวนแล้ว อยากให้หนูปลาทูซัดสักทีนะเนี่ย  อิ  อิ  ตามอ่านค่ะ จากคุณ : ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 11 มี.ค. 49 21:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อะจ๊าย.. ตอนสามมาแล้วเหรอ ตอนที่แล้วยังมะได้อ่านเลย แบบช่วงนี้แอบยุ่งง่ะ.. ไว้กลับไปอ่านตอนสองก่อนน้า แต่ขอทำธุระก่อง (แล้วยังอุตส่าห์มาแปะบอกอีก แหะๆ แบบกลัวคนเขียนว่าหายหน้าไปอ่ะ) ปล. ที่ถามในบล็อกจะไปตอบที่หลังไมค์นะคะ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 11 มี.ค. 49 22:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านทีเดียวสามตอนรวดค่ะ คู่นี้กัด เอ๊ย ทะเลาะกันน่ารักดีนะคะ จากคุณ : polyj (polyj) - [ 12 มี.ค. 49 11:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอแบบพี่พลคนหนึ่งได้เปล่า จากคุณ : chocolate-gateau - [ 12 มี.ค. 49 14:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แว่นตาว่ายน้ำนี่หมายถึง snorkle ปล่าวคะ จากคุณ : scottie - [ 12 มี.ค. 49 15:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น่ารักดีค่ะ ทั้งสองคู่เลย จากคุณ : nongwin - [ 12 มี.ค. 49 16:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กะว่าจะยังไม่ตอบค.เห็นแต่พอดีมีหลังไมค์มาด้วยเลยรีบมาตอบน่ะค่ะ **คุณดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน).. หนูปลาทูเองก็อยากจะซัดอยู่หลายทีเหมือนกันค่ะ **คุณมะกอกช่อ (makokchor) ..ไม่ว่ากันค่ะ หายยุ่งเมื่อไหร่ค่อยมาทักทายกันก็ได้ค่า หลังไมค์นี่ตอบกลับไปแล้วนะคะ **คุณpolyj (polyj).. ขอบคุณค่ะที่มาตามอ่าน เอ .. คุ้นๆ ชื่อเหมือนจาเป็นคนเดียวกะคุณmoojeab ป่ะคะ ถ้าจำผิดก็ขอโทษด้วยค่า **คุณchocolate-gateau .. จาบอกว่ามีเพื่อนพี่พลที่เป็นแบบนี้อีกเป็นโหลอ่ะค่ะ .. สนป่ะคะ -.-" **คุณscottie.. คนเขียนหมายถึงแว่นตาที่ใส่ว่ายน้ำตามธรรมดา ที่ไม่ได้มีท่อหายใจน่ะค่ะ คนเขียนไม่รู้ว่ามีชื่อเรียกเป็นศัพท์เทคนิครึเปล่า แบบว่าตอนที่ไปเตรียมอย่างนี้ไปใช้เองน่ะค่ะมันสะดวกดี เพราะว่าไม่คุ้นเคยกับท่อหายใจ แต่อาจเสียอรรถรสในการดำน้ำนิดหน่อย ตรงที่ต้องโผล่ขึ้นมาหาอากาศหายใจเอาเอง  อิอิ **nongwin.. น่ารักแค่สองคู่เองเหรอคะ .. มะรวมคนเขียนไปด้วยเหรอ .. ต้องขอบคุณนะคะสำหรับหลังไมค์เรื่องคำผิด ที่คนเขียนเห็นแล้วต๊กกาใจเลยค่ะ ไม่นึกว่าจะมีเยอะขนาดนั้น จริงๆ อ่านอยู่หลายรอบมากนะคะก่อนเอาลง (ป่าวแก้ตัวนะ) แต่ไม่นึกเลยว่ามันยังเหลืออยู่อีกเยอะขนาดนั้น จริงๆ จะขอบคุณไปทางหลังไมค์ค่ะ แต่คิดอีกที ขอบคุณตรงนี้ด้วยดีกว่า เพราะคุณnongwin อุตส่าห์หวังดีเช็คคำผิดให้ คนเขียนทั้งขอบคุณและขอโทษคุณnongwin และผู้อ่านทุกท่านไว้ตรงนี้เลยแล้วกันนะคะที่ไม่ละเอียดรอบคอบ รับปากว่าตอนหน้าจะลดลงแน่นอนค่ะ^^V ตอนต่อไปจะลงวันพุธนะคะ .. จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 12 มี.ค. 49 18:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พี่พล so cute na ka จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 13 มี.ค. 49 00:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สมน้ำหน้านายแมวซ่า ดีแล้วที่โดนประการังบาด จะได้เอาเลือดเจ้าชู้ออกมามั่ง จากคุณ : Bralee - [ 13 มี.ค. 49 02:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เริ่มจะดีกันแล้ว (รึเปล่า) จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 13 มี.ค. 49 13:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เวลาไม่กวนนี่ น่ารักเนอะ อิอิ.. ปล. ตามอ่านทันแล้วน้า ^______^ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 13 มี.ค. 49 16:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 15 มี.ค. 49 14:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แวะเอาลิงค์ตอน 4 มาแปะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4194040/W4194040.html แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 49 16:22:04 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 15 มี.ค. 49 16:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หุหุ น่ารักครับ จากคุณ : OgaRyu - [ 15 มี.ค. 49 17:43:41 ]