ภายในห้องรับแขกขนาดกว้างขวางแห่งหนึ่งซึ่งตกแต่งในแบบยุโรปสมัยใหม่ ด้านซ้ายเป็นตู้หนังสือที่ถูกเรียงเต็มไว้ด้วยตำราภาษาอังกฤษอย่างเรียบร้อย ในขณะที่ทางฝั่งตรงข้ามถูกวางไว้ด้วยโซฟาหนังขนาดใหญ่ซึ่งมีชายหนุ่มผู้หนึ่งอายุราวยี่สิบเจ็ดนอนหลับตาพริ้ม ใบหน้าของเขาดูราวกับหนุ่มเจ้าสำอาง คุณหนูผู้ไม่เคยลำบาก เรื่องแต่งกายก็ดูเนียบพิถีพิถันอีกทั้งชุดที่สวมอยู่ก็แบรด์เนมชื่อดังทั้งสิ้นซึ่งบ่งบอกถึงฐานะได้เป็นอย่างดี แต่ที่ดูขัด ๆ ก็เห็นจะเป็นตรงที่มีผ้าพันแผลพันอยู่รอบหน้าผากเสมือนคล้ายพึ่งประสบอุบัติเหตุมา
ในขณะที่ข้างกายของเขานั้นมีชาวยุโรปสูงวัยผมสีขาวโพลนแต่งกายภูมิฐานซึ่งกำลังนั่งเก้าอี้ไม้เนื้อสวยอยู่ใกล้ ๆ และห่างออกไปอีกไม่มากคือหญิงสาวผมดำยาวในวัยยี่สิบห้ายี่สิบหก ใส่แว่น แต่งกายในชุดคนทำงานตัดกลับใบหน้าที่ยังอ่อนวัยนัก
ขอให้คุณกลับไปในวันที่เกิดเหตุ ชายยุโรปสูงวัยกล่าวด้วยภาษาอังกฤษอย่างหนักแน่น พูดเน้นยำทีละคำ ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่หลับตาคล้ายดั่งหลับไหล แต่ปากกลับขมุขมิกเหมือนพูดกับตัวเองอย่างไรสติ และเมื่อเวลาผ่านไปอีกไม่นานนักชายแก่ก็กล่าวต่อไปอีกว่า
คุณเห็นอะไรบ้าง ชายแก่ซึ่งดูคล้ายนักจิตแพทย์กล่าว
วิวทิวทัศน์ ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน ชายหนุ่มหรือคนไข้ตอบ
ตอนนั้นคุณกำลังทำอะไรอยู่ ชายแก่กล่าวพร้อมทั้งยื่นหน้าเข้าไปหาคนไข้ใกล้ยิ่งขึ้น
ผมกำลังขับรถอยู่ ชายหนุ่มตอบน้ำเสียงเรียบ ๆ คล้ายไม่มีสติ
ขอให้คุณย้อนกลับไป ก่อนหน้านั้น ชายหนุ่มหลังฟังคำกล่าวคุณหมอได้ครู่หนึ่งจึงค่อยกล่าวตอบไปว่า
ผมออกจากบ้านหลังหนึ่งด้วยอาการโมโหสุดขีด พร้อมทั้งหยิบกุญแจรถ
. ชายหนุ่มพร่ำพรรณาไม่ทันจบนายแพทย์ก็แทรกขึ้นมาว่า
ขอให้คุณมองย้อนกลับไปอีก ย้อนกลับไปอีก นายแพทย์อาวุโสกล่าวพร้อมทั้งเหงื่อที่ไหลรินจากหน้าฝากอย่างไม่ตั้งใจ
ผมทะเลาะกับหญิงสาวคนหนึ่ง อย่างรุนแรง อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็หน้าตาเคร่งเครียดคิ้วขมวดปม ใบหน้าพลันเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียวอย่างที่สุดพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า
ถ้าอยากเลิกกันมากนักก็ได้ อย่าคิดว่าผมจะง้อคุณนะ ชายหนุ่มกล่าวคล้ายพาตัวเองกลับไปอยู่ในเหตุการณ์อีกครั้งจน จิตแพทย์ต้องรีบกล่าวแทรก
ขอให้คุณหยุด หยุด หยุด หยุด สิ้นเสียงนายแพทย์ คนไข้ก็เหมือนกลับค่อย ๆ สงบลง จึงเปิดโอกาสให้จิตแพทย์กล่าวยิงคำถามต่อไปอีกว่า
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
ผมไม่รู้ ผมไม่เห็น
ขอให้คุณมองไป มองไป ที่ผู้หญิงคนนั้น
ผมไม่เห็น ผมไม่รู้ ผมไม่เห็น ผมไม่รู้ ชายหนุ่มได้แต่กล่าวซ้ำ ๆ ไปมาด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนน่าตื่นกลัวมากแล้ว จนใจที่นายแพทย์จะแก้ไขสืบสาวอะไรต่อไป ได้แต่รีบคลี่คลายสถานการณ์
ถ้าผมนับหนึ่งถึงสามให้คุณกลับมา ๆ นายแพทย์อาวุโสกล่าว
หนึ่ง สอง สาม จิตแพทย์กล่าวพร้อมกับปรมมือ และก็เป็นวินาทีนั้นทันทีที่ชายหนุ่มก็พื้นคืนสติเสมือนแค่หนึ่งฝันไปแล้วมีคนมาปลุก
คุณหมอค่ะ หญิงสาวกล่าวเป็นเชิงคำถาม
คุณปริศนา นี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่ไม่สำเร็จและผมไม่คิดว่าวิธีของผมสามารถรักษาโรคความจำเสื่อมของคุณนาวีได้ นายแพทย์กล่าวด้วยน้ำเสียงท้อใจ
อะไรของคุณ นี้ผมเสียเงินไม่ใช่น้อยนะ ไม่ใช่แค่จะมานอนเล่น นาวีกล่าวขึ้นเสียงต่อนายแพทย์อาวุโส
คุณนาวีค่ะ ปริศนากล่าวขึ้นเสียงสูงเป็นเชิงตักเตือนจึงทำให้ชายหนุ่มสงบปากลงไปได้บ้าง ชายแก่จึงได้โอกาสกล่าวต่อไปว่า
แต่ผมก็พอรู้ที่มา และทางแก้สำหรับคุณนาวีแล้วครับ
รีบพูดมาหมอ นาวีชิงกล่าวทันที
ที่คุณนาวีความจำเสื่อมนั้นส่วนหนึ่งมาจากคุณต้องการจะหนีความเป็นจริงบางอย่าง และน่าจะเกี่ยวกับผู้หญิงคนที่คุณนาวีไม่สามารถจำใบหน้าคนนั้นได้
คุณหมอจะบอกว่าคนอย่างผมเนี้ยนะโดนหักอก เลยทำให้ไม่อยากจำเรื่องในอดีตเหรอ นาวีกล่าวเสียงดัง
เป็นไปได้ครับ และทางรักษามีทางเดียวก็คือคุณต้องจำเธอคนนั้นให้ได้ จบคำกล่าวคุณหมอ ชายหนุ่มก็สบถโต้ตอบทันควัน
บ้าบอ เหลียวไหล และก่อนที่เขาจะสบถคำหยาบคายไปมากกว่านี้ ปริศนาก็รีบมาคว้าตัวดึงเขาออกจากห้องคุณหมอไป
หลังจากชายหนุ่มและหญิงสาวออกจากห้องคุณหมอไปได้ไม่ไกลนัก ชายหนุ่มผู้กำลังฉุนเฉียวก็อ้าปากกล่าวสบถอย่างไม่สบอารมณ์ต่อเนื่อง จนหญิงสาวทำหน้าเอือมระอา
ไม่พอใจผมเหรอ ทำหน้าแบบนั้น นาวีกล่าวห้วน ๆ ต่อปริศนา
เปล่าค่ะ คุณเป็นเจ้านายดิฉัน ฉันจะกล้าเหรอ
รู้ตัวก็ดี ว่าแต่คุณเลขาช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่ากำหนดการของเย็นนี้ที่ผมเคยวางไว้ก่อนจะความจำเสื่อมคืออะไร จบคำพูดชายหนุ่ม ปริศนาก็รีบหยิบสมุดโน๊ตขึ้นมาดูก่อนจะกล่าวต่อไปว่า
เย็นนี้คุณมีนัดพบกับคู่หมั้นของคุณ
ผมมีคู่หมั้นด้วยเหรอ ชายหนุ่มกล่าวสีหน้าตกใจไม่น้อย
ยามเย็น ณ ภัตคารของโรงแรมห้าดาวหนึ่งในเมืองไทย
ชายหนุ่มนั่งรอที่โต๊ะภายในห้องของแขกระดับวีไอพี พร้อมกับเลขาฯ สาวที่ถูกดึงมาร่วมด้วยอย่างไม่เต็มใจนัก เธอมองหันรีหันขวาไปทั่วเสมือนคล้ายไม่เคยมาห้องอาหารที่หรูหราเชกเช่นนี้มาก่อน และเมื่อเวลาผ่านไปไม่นานนักคู่นัดหมายก็ปรากฏตัวพร้อมคำทักทาย
ไม่น่าเชื่อคุณมาก่อนเวลา นี้คุณนาวีคู่หมั้นตัวจริงของฉันรึเปล่า หญิงสาวผู้มาดูเป็นคุณหนูผมสั้นใบหน้าสระสวย ผิวขาวนวล อีกทั้งแต่งกายดูดีมีชาติตระกูลยิ่ง อากัปกิริยาก็ดูสง่างาม และแฝงความเยิ่อหยิ่ง
อย่าพูดมาก ผมน่ะจำอะไรเกี่ยวกับคุณไม่ได้หรอก
หยาบคาย อะไรเช่นนี้ หญิงสาวตัดพ้อ ก่อนที่ปริศนาจะกล่าวแทรกขึ้นมาว่า
คุณสลิตาค่ะ คือคุณนาวีเขาความจำเสื่อมจริงๆ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ สิ้นคำกล่าวของเลขาสาวก็เป็นสลิตาที่มองเธอเพียงหางตาแล้วกล่าวต่อนาวีไปว่า
ถ้างั้นคุณก็คงจำไม่ได้สิว่านัดฉันมาที่นี้ทำไม
จำไม่ได้ ชายหนุ่มกล่าวเรียบ ๆ
คุณจะคุยกับฉันเรื่องแต่งงานยังไงล่ะค่ะ สลิตากล่าวพร้อมกับยื่นมือข้างซ้ายโชว์แหวนเพชรเม็ดงามที่นิ้วนาง
จริงเหรอ นาวีกล่าวพร้อมทั้งมองไปยัง ปริศนาอย่างงงงวยยิ่ง
ยินดีด้วยค่ะคุณนาวี ปริศนากล่าวเรียบ ๆ ยิ่งทำเอาชายหนุ่มทั้งอึ้งทั้งตะลึงงัน ในหัวพลันว่างเปล่าพูดอะไรไม่ออก
ถ้าเป็นอย่างนั้น
. ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับจ้องมองไปยังสลิตา และเป็นความงามของเจ้าหล่อนที่แทบจะทำให้เขาละลาย แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังแทรกขึ้นมาว่า
ขอโทษค่ะคุณวี รอพัชชานานไหมค่ะ พัชชาเป็นสาววัยรุ่นดูสดใสแต่งกายน่ารักในชุดรัดรูปกระโปรงสั้น และพอมาถึงก็เข้าโอบกอดนาวีจากทางด้านหลังทันที จนร้อนถึงสลิตาต้องรีบกล่าวขึ้นว่า
ยัยเด็กกะโปโล รีบปล่อยมือจากคุณนาวีเดียวนี้ แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เป็นพัชชาที่กลับยิ่งกอดแน่นพร้อมทั้งยื่นหน้าแก้มชนแก้มกับนาวี
คุณชื่อพัชชาใช่ไหม ปล่อยผมแล้วมาคุยกันดี ๆ นาวีพยายามกล่าวเสียงแข็งทั้งที่หน้าแดงไปหมดแล้ว
ว่าแต่คุณวี เรียกพัชชามามีธุระอะไรคะ
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ชายหนุ่มกล่าว
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงพัชชาก็อยากมาหาคุณวีอยู่แล้ว ว่าแต่ยายแก่อีกสองคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นใครค่ะ
ใครกันยายแก่ สลิตากล่าวขึ้นเสียงสูงด้วยความไม่พอใจ ในขณะที่ปริศนาถึงกับทำตาขวางเลยทีเดียว
คุณพัชชา ผมความจำเสื่อมคงจะจำไม่ได้หรอกว่าทำไมนัดคุณมา แต่ถ้าคุณจะบอกผมก็อยากฟัง นาวีพยายามกล่าวเสียงหนักแน่น แต่สายตาซุกซนก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองไปที่หน้าอกหน้าใจของเด็กสาว
จะมีอะไรพิเศษล่ะคะ คุณวีก็นัดพัชชามาเดทกันที่นี้ไงล่ะค่ะ เด็กสาวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
เออออ เดี๋ยวก่อนนะ นาวีอึ้งไปเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้ จนต้องเหลือบมองยังเลขาสาวเป็นเชิงขอความเห็นแล้วกล่าวไตร่ถามไปว่า
ปริศนา คุณเคยเจอน้องพัชชาคนนี้ไหม
ไม่เคยค่ะ ปริศนาตอบน้ำเสียงเบื่อ ๆ
น้องพัชชาครับคือพี่ความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้
แต่ก่อนที่นาวีจะกล่าวจบ พัชชาก็รีบกล่าวแทรกว่า
แต่คุณวี คงไม่ลืมความหลังและสัญญาที่เราจะเจอกันที่ร้านอาหาร Le Paris ทุกสิ้นเดือนนะค่ะ สิ้นเสียงพัชชา เลขาสาวก็เหมือนประติประตอเรื่องราวได้พร้อมกล่าวเสริมว่า
คุณนาวีค่ะ ดิฉันทราบแล้วค่ะว่าคุณพัชชาเป็นใคร นาวีถึงกลับหูพึ่งรอฟังคำตอบ
คุณพัชชาที่แท้คือ ลูกค้าคนสำคัญที่คุณนาวีให้ดิฉันจองโต๊ะให้ทุกเดือนในนาม คุณสมชายไงค่ะ เมื่อความลับโดนเปิดโปง ทำเอาคู่หมั้นสาวโกรธหน้าแดงลุกขึ้นชี้หน้าใส่พัชชาพร้อมกล่าวตะคอก
ที่แท้เป็นแก
ทำไม มีปัญหาอะไร เด็กสาวก็ซ่าไม่น้อยลุกขึ้นยืนสองมือเท้าสะเอวท้าทาย เหตุกาณ์เริ่มวุ่นวายหนักข้อจนชายหนุ่มได้แต่ท้อใจ
นรก จริง ๆ เลย ชายหนุ่มสปถในใจ
แต่ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก หญิงสาวอีกนางหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาร่วมวงไพบูรณ์โดยกล่าวอย่างสนใจศึกระหว่าง สลิตาและพัชชา
แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 49 09:07:11
จากคุณ :
Bluejade 
- [
13 มี.ค. 49 08:40:10
]
ความหลัง ความจำ ความรัก
