อยากให้เธอเปิดประตูมาดูรัก
มือได้กวักเรียกหามาแล้วนั่น
คนจริงใจเฝ้าขอรอสัมพันธ์
รอเธอนั้นก้าวสู่ประตูใจ

ลานแห่งรักแห่งนี้มีความเหงา
เธอเดินเข้ามาแล้วกลับแววใส
ลบรอยหม่นอ้างว้างกลางฤทัย
รู้สึกได้ทุกคราเธอมาเยือน

มองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นท้องฟ้า
มีแต่หน้านวลน้อยที่ลอยเกลื่อน
ลอยงดงามสกาวกว่าดาวเดือน
คอยย้ำเตือนแววตาบอกว่ารัก

แสนอบอุ่นดื่มด่ำถ้อยคำหวาน
ดุจสายธารฉ่ำเย็นเห็นประจักษ์
เธอยิ้มแล้วโลกสวยด้วยยิ่งนัก
ตราตรึงปักทรวงอยู่ไม่รู้คลาย

หยิบความรักถักร้อยเป็นสร้อยขวัญ
แทนกำนัลความรักจักมั่นหมาย
เธอเมตตารักนั้นเกินบรรยาย
รักเราคล้ายลอยล่องท่องวิมาน

เรากุมมือก้าวเข้าสู่ประตูรัก
สองใจถักกลมเกลียวเกี่ยวผสาน
ต่างสัญญารักมั่นนิรันดร์กาล
ดอกรักยิ่งเบ่งบานเต็มลานใจ