ความคิดเห็นที่ 1 อีก 2 อาทิตย์ต่อมา ฉันมีงานเลี้ยงที่ออฟฟิศจนดึกดื่น และจำเป็นต้องขนของให้เสร็จภายในคืนนั้น ฉันจึงโทร.ขอความช่วยเหลือจากมัน ซึ่งมันก็ยินดีมารับฉันที่ออฟฟิศ พร้อมกับถือโอกาสชวนฉันไปทานข้าวที่ติดค้างกันไว้ตั้งแต่วันคริสต์มาสซะเลย ฉันเลยบอกมันว่าขอไปฟังเพลงที่ผับแทนได้ไหม ฉันยังอิ่มข้าวจากงานเลี้ยงอยู่เลย พอเข้าไปนั่งในรถมัน มันก้มๆ เงยๆ เหมือนจะหยิบของ ฉันก็เริ่มจ้องหน้ามัน ก็ปากมันจะชนแก้มฉันอยู่แล้วนะสิ มันจ้องหน้าฉัน นิ่งซักพัก “เฮ้ย! ขอโทษ ขอโทษ พี่จะหยิบของ พี่ไม่ได้คิดแบบที่ฟ้าคิดนะ” เออ! ฟังมันพูดดิ มันรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ระหว่างทาง เราก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้กันอีก จนกระทั่งถึงผับย่านสุขุมวิท ไม่ใช่ผับที่ไหนหรอก ก็ผับที่ฉันไปนั่งกับผู้ชายฮอร์โมนเน่าๆ ที่ออฟฟิศนั่นแหล่ะ และที่ผับแห่งนั้นนั่นเอง พี่แมน สุภาพบุรุษของฉันก็แปลงร่างซะแล้ว ในที่สุด มันก็เผยธาตุแท้ของมันออกมาให้ฉันเห็นจนได้ พอนั่งฟังเพลงไปได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น มันก็โอบกอดไกล่ฉัน “อย่าคิดอะไรนะ พี่คิดว่าฟ้าหนาว พี่กอดให้นะ” มันพูดแบบนี้ ยอมรับว่าตกใจกับสิ่งที่มันทำ มันเปลี่ยนไปจากเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ความเป็นสุภาพบุรุษของมันหายไปไหนหมดวะเนี่ย เมื่อมันเห็นฉันนิ่งเฉย ไม่ได้ตอบโต้อะไร มันเลยโอบกอดฉันแน่นกว่าเดิม ฉันนั่งฟังเพลงต่อ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับมันแม้แต่คำเดียว บรรยากาศภายในผับทำให้ฉันเคลิบเคลิ้ม ฉันเผลอซบไหล่มัน ดูๆ แล้ว ราวกับว่าเราเป็นคู่รักมานั่งฟังเพลงกัน แล้วมันก็เริ่มหอมซอกคอฉัน ลูบไล้เส้นผมฉัน และแล้วเมื่อสติฉันกลับมา อารมณ์โกรธของฉันก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมาทันที ฉันบอกมันว่าฉันอยากออกจากที่นี่ พอขึ้นรถ ฉันก็นิ่งเงียบ ฉันโกรธตัวเองที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว และผิดหวังมากที่มันไม่ให้เกียรติฉันเลย สุดท้าย มันก็ไม่แตกต่างอะไรจากพวกผู้ชายฮอร์โมนเน่าๆ ทั้งหลายที่ฉันเคยเจอหรอกนะ มันพยายามขอโทษฉันสุดฤทธิ์ แต่มันก็ไม่ได้สำนึกผิดอะไรหรอกนะ เพราะหลังจากนั้นอีกเพียงครู่เดียว มันก็จอดรถข้างทางและจูบปากฉันอย่างเมามันในอารมณ์ สารเลวจริงๆ!! จากคุณ : นรัลดา - [ 14 มี.ค. 49 10:43:23 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มันรู้ว่าฉันโกรธใครไม่เป็น ด่าใครก็ไม่เป็น ขนาดพวกผู้ชายฮอร์โมนเน่าๆ ฉันยังไม่เคยโกรธพวกมันเลย มันจึงโทร.หาฉันในคืนถัดมา ชวนฉันออกไปฟังเพลงอีกครั้งเพื่อเป็นการขอโทษ ด้วยความที่อยากจะออกไปฟังเพลงอีก ฉันก็ตกปากรับคำ โดยลืมนึกถึงเรื่องเลวๆ เมื่อคืนนี้ไปเสียสนิทเลย ครั้งนี้ เราไปที่ผับอีกแห่งหนึ่ง แต่ฉันเลือกที่นั่งที่เป็นโต๊ะทานอาหาร ไม่ใช่เก้าอี้ฟังเพลงแบบคราวที่แล้ว แต่บทคนจะเลว มันไม่เลือกสถานที่หรอกนะ เรานั่งทานข้าวอยู่ฝั่งเดียวกันก็จริง แต่พอทานเสร็จ สมองชั่วๆ ของมันก็สั่งการให้มันลวนลามฉัน ฉันเลยตัดสินใจเดินออกจากผับแห่งนั้นทันที ฉันโกรธมันมาก ก็เลยคิดแก้เผ็ดมัน เมื่อมันขับรถมาถึงคอนโดฉันแล้ว ฉันอิดออดบอกมันว่าฉันยังไม่อยากกลับไปที่ห้องพัก ฉันเครียดที่มันไม่ให้เกียรติฉัน เรียกว่าสารพัดความ:-)ของผู้หญิง ฉันงัดมาใช้จนหมด สุดท้าย มันก็บึ่งรถออกไปที่ถนนใหญ่อีกครั้ง ขับวนไปวนมาอยู่เป็นชั่วโมงๆ ระหว่างนั้น ฉันก็แกล้งทำเป็นหลับ “พี่ขับรถไม่ไหวแล้วนะ จะเอายังไงฟ้า” ฉันนิ่ง ไม่ตอบอะไรมัน ทำเสมือนว่าฉันหลับสนิท ฉันรู้สึกว่ารถจอดนิ่งอยู่ข้างทางที่ไหนซักแห่ง เมื่อนานจนผิดสังเกต ฉันก็แอบลืมตามองมัน เลยเห็นว่ามันกำลังนอนหลับ หลังจากนั้นซักพักใหญ่ รถก็ถูกขับเคลื่อนออก ครั้งนี้ทำไมรถเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เหมือนกับว่าเป็นซอยวกวนยังไงก็บอกไม่ถูก แล้วมันก็จอดรถ มารู้ภายหลังว่ามันจอดรถหน้าบ้านมันเอง เฮ้ย! มันใช้สมองส่วนไหนคิดวะเนี่ย จะพาฉันเข้าบ้านหรือไงวะ เมื่อมันเห็นว่าฉันยังไม่ตื่น มันก็บึ่งรถออกไปอีกครั้งหนึ่ง “ฟ้า พี่ว่าฟ้าพักที่นี่ดีกว่า แล้วเดี๋ยวตอนเช้าพี่จะมารับไปส่งที่คอนโด” ทุเรศสุดๆ มันตั้งใจพาฉันไปทิ้งไว้ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง มารู้เอาภายหลังว่าเป็นโรงแรมม่านรูดชั้นดี ฉันไม่ตอบคำถามมัน “งั้นไปนอนที่บ้านพี่ก่อน นอนที่ห้องนั่งเล่น แล้วเช้ามืดพี่จะรีบออกไปส่ง” ไอเดียมันช่างน่าหวาดเสียวเหลือเกิน มันทำราวกับว่าบ้านของมันไม่มีใครอยู่งั้นแหล่ะ เป็นอันว่ามันต้องขับรถกลับไปส่งฉันที่คอนโดอีกครั้งหนึ่ง แต่กว่าฉันจะยอมขึ้นห้องพักได้ก็ปาเข้าไป 7 โมงเช้าแล้ว สะใจจริงๆ นี่เป็นเพียงบทแรกจากฉันเองนะ จากคุณ : นรัลดา - [ 14 มี.ค. 49 10:44:37 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “อยากไปไหนไหม คืนนี้พี่ว่างอีกคืน แต่ไม่อยู่ถึงเช้าอีกนะ” คืนต่อมามันก็โทร.หาฉันอีก “ไปดูดาวไหม” ฉันตอบไปส่งๆ เพราะว่ามันคงไม่มีปัญญาหาดาวหาเดือนให้ฉันดูได้หรอก อีกเพียงไม่กี่อึดใจ มันก็มารับฉันที่คอนโด และระหว่างทางไปดูดาวนั่นเอง เมียมันก็โทร.มา มันทำน้ำเสียงปกติมากๆ ราวกับว่าไม่มีฉันอยู่ในรถเลย “เค้าไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บริษัทฯ พี่ถึงออกมาหาฟ้าได้ไง แต่พรุ่งนี้เช้าเค้าก็จะกลับแล้ว” มันเล่าให้ฉันฟัง ถึงว่าสิมันถึงดอดมาฉันติดๆ กันหลายๆ คืนได้แบบนี้ “โอ้โห! สันดานผู้ชายฮอร์โมนเน่าๆ หรือวะเนี่ย” ฉันนึกด่ามันในใจ “แต่โคตรจุ้นเลย ทำตัวยิ่งกว่าแม่ นี่ถ้ามีเมียน้อยจุ้นแบบนี้ ไม่เอานะฟ้า” มันพูดแล้วมองหน้าฉัน “เมียน้อย” ฉันทวนประโยคของมัน แต่เอ! มันไม่เกี่ยวกับฉันนะ เพราะฉันไม่ได้คิดสมัครเป็นเมียน้อยใครนิ จะร้อนตัวไปทำไมกัน คืนนั้น มันพาฉันไปที่ถนนอักษะ ถนนที่เค้าว่ากันเป็นถนนที่สวยที่สุด พอมันจอดรถปุ๊ป มันก็รีบวิ่งอ้อมมาเปิดประตูรถให้ฉัน เหมือนกับในหนังไทยเลย ตั้งแต่เกิดมา ก็ไม่มีใครเคยทำแบบนี้ให้ฉันเลย รู้สึกดีจัง แล้วมันก็พาฉันไปนั่งที่ม้านั่งริมถนน โอบกอดฉัน นาทีนั้นฉันรู้สึกว่าถนนสวยสายนี้มีเพียงเรา 2 คน แล้วจู่ๆ เสียงรถซิ่งก็ขับมากันเป็นขบวน ทำเสียบรรยากาศหมดเลย เราทั้งคู่เลยลุกจากม้านั่ง แล้วมันก็ยืนกอดฉันริมถนนเลย ฉันก็ดันบ้าหวั่นไหวไปกับมัน ไม่ขัดขืนมันเลย “เฮ้ย! ไปม่านรูดเลยโว๊ย มาทำอะไรกันริมถนน” เสียงพวกนักซิ่งตะโกนแซวเสียงดัง ฉันรีบผงะออก ในขณะที่มันกลับหัวเราะอารมณ์ดี เหมือนกับได้ความคิดอะไรบางอย่าง แล้วมันก็ชวนฉันไปนั่งในรถ แล้วก็เริ่มลวนลามฉันต่อ มันยังคงไม่ละทิ้งเรื่องเลวๆ เมื่อฉันมานึกย้อนกับการกระทำของตัวเองในหลายๆ คืนที่ผ่านมา ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเหลวไหลยับเยินซะเหลือเกิน ฉันจึงบอกกับตัวเองว่าควรจะหยุดเล่นเกมนี้ได้แล้ว อะไรที่มันผ่านมาแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไปซะ อย่าไปคิดแก้แค้นอะไรกับมันอีกเลย หากวันหนึ่ง ฉันเกิดถลำลึกไปมากกว่านี้ มันจะสายเกินแก้ พอฉันบอกมันว่าฉันจะเลิกยุ่งกับมันแล้ว มันกลับไม่เห็นดีเห็นงามกับฉันเลย กลับใช้กลยุทธ์หว่านล้อมจนฉันจนมุม มันบอกฉันว่าทำไมเราต่างคนไม่ต่างมาช่วยกันเติมเต็มในสิ่งที่เราขาดหายไปหล่ะ เราต่างคนก็อยากได้ใครซักคนที่เข้าใจเราไม่ใช่หรือ มันรับปากว่ามันจะไม่ล่วงเกินฉันมากไปกว่านี้แล้ว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกเช้าวันทำงาน ทันทีที่มันหลุดออกจากคุก มันเรียกบ้านมันว่าคุก มันจะส่งแมสเสจมาบอกฉันว่ามันออกจากบ้านแล้วนะ แล้วฉันก็จะต้องเป็นฝ่ายโทร.หามันระหว่างที่มันขับรถไปทำงาน มันไม่เคยเป็นฝ่ายโทร.หาฉันก่อนหรอกนะ มันคงกลัวมีหลักฐานโชว์ในบิลค่ามือถือออฟฟิศมั๊ง เป็นไง มันได้ทำแนบเนียนมั๊ย มันบอกว่าคุยกับฉันแล้วสบายใจดี เสียงของฉันร่าเริงสดใสมากๆ คุยด้วยแล้วไม่เครียดเลย แต่มันหารู้ไม่ว่าทุกเช้านั้น ฉันพยายามเมคอัพเสียงสุดฤทธิ์ เพื่อหลอกให้คนที่อยู่ปลายสายฟังแล้วชื่นใจไปนานๆ เพราะอะไรที่เมียมันทำ ฉันจะทำตรงกันข้ามให้หมด ส่วนระหว่างวัน หากฉันนึกอยากโทร.กวนใจมันเมื่อไหร่ ฉันก็โทร. โดยไม่สนใจว่างานมันจะยุ่งหรือไม่ พร้อมทั้งส่งอีเมล์คุยกัน เรียกว่าส่งกันไปส่งกันมาทั้งวันเลย ส่วนใหญ่อีเมล์ที่ฉันเขียนหามัน ก็จะเป็นการเล่าเรื่องสัพเพเหระซะมากกว่า ส่วนมันก็จะบรรจงแต่งแต้มระบายเรื่องน่าสงสารสมเพชต่างๆ ไว้ในอีเมล์ มันบอกฉันว่ามันแทบไม่มีความสุขในชีวิตคู่ เพราะเมียมันไม่เคยสนใจมันเลย สนใจแต่ลูก แค่ประโยคเปิดของมันในอีเมล์ฉบับแรก ก็ทำเอาฉันสงสารแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น มันยังบอกว่าพ่อแม่พี่น้องก็ไม่ค่อยรักมัน มีแต่ใช้ให้มันโหมทำงานสารพัด ชีวิตมันจึงมีแต่งาน ไม่เคยได้ใช้ชีวิตมีความสุขแบบคนอื่นเค้าเลย ฟังอีหร็อบนี้ ใครเลยจะไม่สงสารมันหล่ะ ส่วนเย็นวันไหน ถ้ามันหนีเมียมันมาได้ มันก็จะดอดมารับฉันที่ออฟฟิศ แรกๆ เรียกว่ามันหนีเมียมาบ่อยเลย กำลังจะถามว่าแล้วเมียมันไม่รู้เลยหรือว่าผัวหายไปทั้งคน โอ๊ย! มันมีวิธีสารพัด มันจะอ้างว่าไม่อยู่ในห้องทำงานบ้าง ประชุมบ้าง เบาเสียงมือถือบ้าง แบตหมดบ้าง ฯลฯ อ้อ! อยากฝากไว้ถึงบรรดาเมียหลวงไว้นิดนึง อย่าคิดนะว่าเวลาคุณโทร.เจอผัวคุณ ใช่ว่ามันจะเป็นคนดีสำหรับคุณ 100% นะ อย่าลืมว่าเมื่อใดที่คุณโทร.หามัน นั่นก็หมายความว่ามันกำลังให้เวลากับผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่นะ ประมาณว่ามือหนึ่งถือโทรศัพท์คุยกับคุณ อีกมือหนึ่งวางพาดอยู่บนร่างกายของผู้หญิงอีกคน ดังนั้น อย่าได้สบายใจหรือนิ่งนอนใจเลยเชียวนะ จากคุณ : นรัลดา - [ 14 มี.ค. 49 10:46:21 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เขียนอีเมล์คุยกันอยู่หลายวัน และแล้ววันหนึ่ง ฉันก็ได้รับอีเมล์ฉบับหวาดหยดย้อยนี้ “พี่ขอดูแลหนูตลอดชีวิตได้ไหม หนูจะได้ไม่ต้องไขว่คว้าอะไรอีก” อยู่ๆ ก็มีคนมาขอดูแลฉันตลอดชีวิต ฉันอ่านประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำไปหลายรอบอย่างมีความสุข รู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกิน ต่อไปนี้ฉันไม่ต้องเคว้งคว้างอยู่คนเดียว ไม่ต้องไขว่คว้าอะไรอีกแล้วใช่ไหม ต่อไปนี้ฉันจะมีคนที่รักฉัน เข้าใจฉันแล้วใช่ไหม ส่วนเรื่องแต่งงานนะหรือ ฉันคงต้องถอดใจแล้วหล่ะ เพราะฉันไม่เคยประสบความสำเร็จในเรื่องนี้เอาเสียเลย เมื่อกลยุทธ์มันมาซะเนียนขนาดนี้ ฉันก็ไม่มีทางหลบหลีกมันเลย จึงบอกมันว่าหากการคบกัน ไม่ได้ทำให้ใครเสียใจ ฉันก็ไม่ขัดข้องอะไร เพียงแต่ว่าอย่าให้เมียมันรู้เรื่องนี้ เพราะเมียมันเป็นโรคหึงขึ้นสมอง เดี๋ยวจะมาพาลแหกอกฉันเอาได้วันใดวันหนึ่ง แต่การรับปากของฉันในครั้งนี้ ฉันรู้สึกหวั่นๆ ในใจยังไงก็บอกไม่ถูก หรือว่ามันคือลางบอกเหตุอะไรบางอย่างอีกนะ “คืนนั้นไม่มีดาวให้ดูเลย คืนนี้พี่ขอแก้ตัวได้ไหม” เย็นวันหนึ่ง มันชวนฉันไปดูดาว ถนนบางขุนเทียนชายทะเลคือจุดมุ่งหมายของเรา ฉันจำได้ว่าสุดถนนเส้นนั้น จะเป็นชายทะเลบางขุนเทียน ฉันเคยเห็นตอนกลางวัน บรรยากาศเงียบสงบดี ทันทีที่เราไปถึง ฉันถามตัวเองว่านี่ฉันฝันไปหรือเปล่า แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าที่นี่คือกรุงเทพฯ ทั้งที่ตะกี้นี้ยังมีรถแล่นกันขวักไขว่บนท้องถนนอยู่เลย ทำไมดาวถึงได้เต็มท้องฟ้ามากมายขนาดนี้เลยนะ ช่างสวยงามเหลือเกิน สวยจริงๆ ฉันชวนมันลงจากรถ และไม่ลืมที่จะนำผ้าพลาสติกที่เตรียมมาด้วย เราทั้งคู่กอดกันใต้สายจันทร์ อากาศช่างดีเหลือเกิน แต่เรานั่งอยู่บนพื้นได้เพียงไม่นาน ก็ไปนั่งชมดาวกันในรถแทน เพราะว่าทนยุงกัดกันไม่ไหว คืนนั้นมันก็ล่วงเกินฉันเหมือนเคย ความงดงามของดาวในคืนนั้น ทำให้มันติดใจ อีกไม่กี่วันต่อมา มันจึงชวนฉันไปที่นั่นอีก แต่ครั้งนี้ การจราจรกลับไม่ราบรื่นเหมือนครั้งที่แล้ว เพราะเมียมันดันโทร.เข้ามือถือ เช็คว่ามันอยู่ที่ไหน ฉันเลยเห็นความขี้ขลาดตาขาวของมัน แต่มันพยายามกลบเกลื่อนกับฉันว่า “ถ้าเค้าจับว่าพี่โกหกได้หนนึง เค้าก็จะไม่เชื่อใจพี่ และเราก็จะเจอกันยากขึ้น” เป็นอันว่าวันนั้นเราไปไม่ถึงดวงดาว มันส่งฉันกลับถึงที่พัก ส่วนมันรีบขับรถกลับบ้าน คืนนั้น มันคงกลัวฉันน้อยใจ มันจึงโทร.หาฉันตอนตี 1 ฉันก็บอกว่าฉันไม่คิดอะไรหรอก แต่มันก็ยังคุยยืดยาว คุยเรื่องเก่าๆ ในอดีต ไม่วางสายซักที สุดท้ายก็ได้เรื่องจนได้ เมียมันแอบฟังโทรศัพท์!! “นี่คุยเรื่องอะไรกันอยู่” เสียงเมียมันเกรี้ยวกราดมาก เหตุการณ์ในคืนนั้น ทำให้ฉันเห็นความขี้ขลาดตาขาวของมันอย่างชัดเจนมากขึ้นอีก มันนิ่งเงียบ ไม่แม้แต่โต้ตอบอะไรเลย มันกลัวเมียมันมาก ไม่แม้แต่จะแก้ต่างอะไรเลย เพื่อไม่ให้ครอบครัวของใครแตกแยก ฉันกลับต้องเป็นฝ่ายบอกมันว่า “เรียกเค้ามา เดี๋ยวฟ้าจะคุยให้เค้าเข้าใจเองว่าฟ้าโทรมาปรึกษาปัญหากับพี่” แต่ความหวังดีของฉัน กลับไม่เป็นผลอะไร เมียมันไม่ยอมมาคุยกับฉัน แถมยังตะโกนด่าฉันใส่โทรศัพท์ซะ “ไป๊ ไปหาที่อื่นไป คนที่นี่เค้ามีลูกมีเมียแล้วโว๊ย” ประโยคของเมียมัน ทำให้ฉันโกรธมากๆ ตอนแรกฉันคิดว่าฉันจะถอยออกมาดีๆ ไม่คิดที่จะติดต่อกับมันอีกต่อไปแล้ว ฉันเกลียดผู้ชายขี้ขลาดตาขาว และที่สำคัญฉันไม่อยากถลำลึกลงไปกว่านี้ แต่ในเมื่อเมียมันแรงมา ฉันก็จะสนองกลับไปให้ แค้นนี้ต้องชำระ ไม่ได้คิดจะแย่งของใคร และมาว่ากันชุ่ยๆ แบบนี้ไม่ได้ เอาเป็นว่า.... จะจัดให้!! จากคุณ : นรัลดา - [ 14 มี.ค. 49 10:49:32 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ~ ~ comment ได้เหมือนเคยนะคะ บางตอนอาจจะไม่สุภาพ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ ~ ~ จากคุณ : นรัลดา - [ 14 มี.ค. 49 10:50:45 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านมาสามตอนรวด สนุกแบบสยองๆ ดีครับ  เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 14 มี.ค. 49 16:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาตามอ่านเหมือนเคยค่ะ สังคมจริงๆเป็นอย่างนี้หรือเปล่าคะ บังเอิญทำงานอยู่กับบ้านน่ะค่ะ สังคมเลยค่อนข้างแคบ ขอบคุณสำหรับมุมมองใหม่ค่ะ จากคุณ : บทกวีแห่งความเงียบ - [ 14 มี.ค. 49 16:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านมาตั้งแต่เริ่ม...เขียนได้ถึงแก่นจริงๆ สังคมทุกวันนี้ส่วนหนึ่งมันก็กลายเป้นแบบนี้ไปแย้ว จากคุณ : พายุสีเงิน (พายุสีเงิน) - [ 14 มี.ค. 49 19:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณที่แวะมาติดตามอ่านกันนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงค่ะ สังคมสมัยนี้น่ากลัวมากๆ ค่ะ อ่านไปเรื่อยๆ จะรู้ว่า.. คนใกล้ตัวนี่ตัวอันตรายที่สุด.. จากคุณ : นรัลดา - [ 15 มี.ค. 49 10:27:18 A:202.57.129.108 X: TicketID:117424 ]