ความคิดเห็นที่ 1 ๒๐. ๖๘. ครั้งเสด็จประพาสพระราชพิธี ณ เรือประทับวะวับรวี.........รุจีสาย ๖๙. โก่งกนกะงอนจะอ้อนพระพาย อุทัยะทอละออสยาย..........ผกายแสง ๗๐. เรือขนัดนะแน่นลุแล่นจะแซง และรูปะสัตว์ก็ผลัดก็แผลง.........แสดงแสนย์ ๗๑. แถวธวัชะพลิ้วระริ้วณแดน อุทกะโหมกระโจมเหาะแหน.........ละแล่นฟอง ๗๒. เรือสุบรรณะชาติปราดคะนอง พลังพลาถลาผยอง.........ละล่องสินธุ์ ๗๓. ร้องและโห่และเห่ระเร่สิยิน กระหึ่มกระหายมลายอรินทร์.........ณ ถิ่นฐาน ๗๔. แต่งประดับประยุกตะมุขประธาน ประจงวิจิตรผิว์พิศจะขาน.............พิมานผาย ๗๕. ม่านระลมสะบัดขจัดขจาย ระยับเพราะทองระรองประกาย.........ระร่ายหา ๗๖. บังสุรียะโชติวิโรจนา สะท้อนระยับประดับทิวา..........ประภาวัน ๗๗. นามสมรรถะชัยะไคลจรัล กระหึ่มเพราะร้องสิก้องสวรรค์...........สนั่นไหว ๗๘. เรือสุพรรณหงสะรงค์พิไล ระย้าก็ย้อยณรอยคระไล..............ไสวชล ๗๙. หงสะงอนผงาดจะยาตรสกล ขยับจะโผจะโล้เลาะหน...........สถลฟ้า ๘๐. ปีกก็กางขยับจะลับจะลา ขยับจะเหินดำเนินถลา..........นภาสรวง ๘๑. เรือพิชัยประเปรียวก็เฉี่ยวทะลวง ละลิ่วผิว่าชลาจะล่วง...........ทะลวงสาย ๘๒. คชสีหะผาดผงาดจะกราย อุราสิยกจะผกจะผาย...............ละม้ายเหิน ๘๓. ราชสีหะเกร็งเขย่งเผชิญ ประชันริปูบ่รู้ดำเนิน............สิเนิ่นนาน ๘๔. อัศวาก็ผกอุทกสะท้าน ระลอกชลาถลาทะยาน...........ละลานฟอง ๘๕. สิงหชาติโผนก็โจนคะนอง ทะลวงสุชละข้นคระลอง............ละอองขาว ๘๖. นาคราชะพักตระศักดิพราว เขม้นและมองละอองสกาว.............อะคร้าวสาย ๘๗. แล่นละลิ่วและรุดประดุจพระพาย ทะลวงถลาชลากระจาย.............ขยายแถว ๘๘. จ้าววิหคะโผเพราะโล้เพราะแจว ทะยานเขยื้อนก็เคลื่อนลุแนว...............บ่แผ่วพาย ๘๙. คีตะซ้องก็อึงคะนึงกระจาย ทะแกล้วก็ร้องผยองผิว์หมาย.............มลายอรินทร์ ๙๐. เรือกระบวนละล่องคะนอง ณ สินธุ์ เพาะเกียรติยศะจดธรณินทร์.............ลุสิ้นกาล ๑๔. ๙๑. ฟ้าไชยเชษฐ์สุริยะวงศ์ ธประสงคะสำราญ สูงศักดิอัครสถาน ตละคราญก็รอคอย ๙๒. เชิงเล่ห์เสน่หะอุปราช พิเราะภาษะพราวพลอย เชิงชู้พธูบ่ละบ่ถอย นยะถ้อยก็ทอดถึง ๙๓. ใจงามก็หวามบรรณะขบวน กละตรวนนะล่ามตรึง ลมชายสยายนยะระรึง ขณะหนึ่งก็หนักหนา ๙๔. ตราบชนมะป่นจุติพินาศ เพราะพระราชะอาชญา สิ้นบุญสกุลยศะสถา- วระภาวะเทพินทร์ ๙๕. สังวาลย์สะคราญอุตมะศักดิ์ ก็ประจักษะแก่จินต์ ย่อมรักฉลักบ่ละถวิล ชิวะสิ้นก็ยอมสูญ ๙๖. เจ้าฟ้ามหาธรรมะธิเบศ ยุติเดชะเพียบพูน พลีร่าง ณ กลางวรรณะประยูร ก็อดูระทั่วแดน ๙๗. แซ่ศัพท์..!..เพราะทัพอริวิเทศ ทะลุเขตะหมิ่นแคลน ล่วงล้ำกระหน่ำศักยะแหน รณะแคว้นไผทไทย ๙๘. อึงเอิกเกริกพละสมร อุระร้อนประหวั่นใจ อ่อนเอียงเพราะเสียงนุชะไฉน ปะเหลาะให้ละห้าวหาญ ๙๙. เพียงอึกทึกศักยะอา- วุธะกล้าก็กรมการณ์ ร่ำขอชะลอรณะสะท้าน กระแสะซ่านกระเส่าเสียง ๑๐๐. เสี้ยนศึกผนึกรหัสะกรรม ระบุนำกะสำเนียง สับพลระคนมุสะเผดียง พละเกรียงก็กร่อนหาย ๑๐๑. เกินการณ์จะทานวิบัติหา- ยนะวาระวอดวาย ศักดิ์ชาติพินาศะละสลาย ทุขะสายก็บรรสาร ๑๐๒. เร้ารุมผชุมอัคนิเชื้อ ระอุเหลือจะทนทาน ท่ามทัณฑ์กระชั้นหัตะปหาร ชิวะลาญลุบรรลัย ๑๐๓. กำแพงบ่แกร่งปะทะทะแกล้ว หัตะแล้วณกลางไฟ พลม่านก็ผ่านอุระไผท ขณะไห้น่ะโหยหวน ๑๐๔. ผ่านเห็นก็เข่นประทุษะทา- รุณะคร่าลุคร่ำครวญ ขมขื่นผิว์คืนอสุระผวน ทุษะนวลและย่ำยี ๑๐๕. เพลิงป่นพระมณฑิระทลาย เพราะพระพายนะพัดวี โหมไหม้ฤทัยทุขะทวี นัยน์นีระนองเนือง ๑๐๖. ทอดร่างระหว่างกิติวิบัติ เพราะสมรรถะหมดเมือง สิ้นบุญและสุนทริยะจะเรื้อง และกระเบื้องก็ฟูลอย ๑๐๗. เขตคามสยามสิริพิสุทธิ์ ก็ประดุจะสุดรอย ธรรมอรรถพระรัตนะผละถอย ก็ละห้อยระโหยเห็น ๑๐๘. นัยน์ตาก็พร่าชละสลด ตละหยดสิเยียบเย็น ห้วงอกวิตกอดุระเข็ญ บ่จะเว้นประหวั่นไหว ๑๑. ๑๐๙. พล่านเพลิงพะพวยพลุ่ง ขณะรุ่งระรำไร ควันม้วนและป่วนไป ระดะไหวเพราะลมวน ๑๑๐. ปลายดาบวะวาบแวว สะบัดแล้วมลายชนม์ ร่วงร่างระหว่างหน และร่วงป่นก็ศักดิ์ไท ๑๑๑. เสียงกรีดวะหวีดก้อง ปะทุพ้องกะบรรลัย อึงอวลกำสรวลไห้ กละไว้จะให้ยิน ๑๑๒. สูรย์เลื่อนเสมือนเศร้า ทวิเล่าบ่โผบิน ธารยั้งบ่หลั่งริน ดุจะสิ้นสมัยกาล ๑๑๓. ครืนครืนสิคลื่นแค้น ระอุแน่นให้ทนทาน ศักดิ์สิ้นกะดินดาน ทรมานและอดสู ๑๑๔. สิ้นแล้วบัลลังก์รัตน์ เพราะประหัตะศัตรู สิ้นราชะอาชญ์หรู บ่อาจชูให้ชื่นชม ๑๑๕. สิ้นปรัชญาการ อวสานและล่มจม สิ้นยุคะสุขสม สละห่มอยู่บนแดน ๑๑๖. สรรพธรรมระส่ำโทษ บ่อุโฆษแต่คลอนแคลน สัตว์ส่ำระกำแสน ทุขะแม้นจะม้วยลง ๑๑๗. ทวยแกล้วสิแผ่วพล อริป่นก็ปลิดปลง ทวยไทก็ไว้วงศ์ บ่ประสงค์จะร่วมใจ ๑๔. ๑๑๘. นั่น..!..ล้วนขบวนบุพะประภพ อพยพ ลุแดนไกล คร่ำครวญจะหวนปุระไผท สุตะไห้คระโหยหา ๑๑๙. โอ..!..โสตอุโฆษสรรพะสำเนียง ระบุเพียงจะพึ่งพา เว้าวอนจะย้อนอยุธยา บ่จะว่าจะสิ้นหวัง ๑๒๐. โอ..!..ศัพท์สดับนยะวะแว่ว ปุระแก้วและบัลลังก์ สิ้นแล้วเพราะแผ่วพละพลัง ฤจะยั้งนะยับเยิน ๑๒๑. เผาแผดเพราะแพศยะอธรรม ทุระกรรมะก้ำเกิน สิ้นชาติและวาสนะเผชิญ สรเสริญก็สิ้นตาม ๔. ๑๒๒. โยธยายศหมดสิ้น........ตามกาล เหลือซากเป็นตำนาน............นับอ้าง ยศยิ่งใหญ่ไพศาล................สิ้นสุด คงอิฐหักรกร้าง....................ร่วมพื้นดินสยาม ๑๒๓. โยธยาสิ้นจากสิ้น.........สามัคคี ตระบัดสัตย์ป้ายสี.................ใส่ไคล้ ขายชาติร่วมไพรี..................รุมกร่อน พวกเวย การยุทธ์อ่อนจึ่งได้................ดับสิ้นอวสาน ๑๔. ๑๒๔. เจ้า-ราษฎร์อำมาตยะสมรรถ อภิวัฒน์เขตคาม อำนาจและอาชญะสยาม ก็จะคร้ามมิว่าใคร. จบ สำหรับผู้สนใจใคร่รู้ ๔...คือ...โคลงสี่สุภาพ ๑๔..คือ..วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๑๙..คือ..สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ ๑๑..คือ..อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ / กาพย์ยานี ๑๑ ๒๐..คือ..อีทิสังฉันท์ ๒๐ จากคุณ : สดายุ... - [ 15 มี.ค. 49 21:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับ แวะมาอ่านและจองพื้นที่ครับ :-) อลังการมากๆ แล้วจะแวะมาแปะนะครับ จากคุณ : xers - [ 16 มี.ค. 49 12:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวัดดีค่ะพี่สดายุ เห็นชื่อ อตีตา ครั้งแรก เป็นนิยายของ ทมยันตี แปลว่า อดีต แม่นบ่คะ ไม่แน่ใจ แต่อ่านแล้วก็หนุกดี เนื้อเรื่องก็ พูดถึงพระเอก นอนหลับอยู่ดี ๆ ไปตื่นเอาใน สมัยกรุงศรีฯใกล้แตก กลายเป็นผู้ร่วมก่อการกับชาวบ้าน บางระจัน ถ้าบางระจันไม่แตก อยุธยา ก็อาจไม่แตกด้วย มาลองนึกดู บางทีเหตุการณ์อะไรนิดนึง มันก็เป็นจุดพลิกผันของชีวิต ทั้งชีวิตได้เนาะ ^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 16 มี.ค. 49 14:50:06 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:115960 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลครับคุณสดายุ (อย่าว่ากันเลย) ได้ทั้งอรรถ ได้ทั้งรส ทั้งคำทั้งภาพ จับใจเหลือเกิน การเปลี่ยนจังหวะ โคลง/ฉันท์ ก็ช่างได้อารมณ์ (ผมไม่มีความรู้อะไรหรอกนะ อาศัยฟังเสียงเอา) เสียดายจริงๆ ที่ผมอ่านฉันท์ 19 กับ 20 ไม่เป็น (แบ่งจังหวะไม่ถูกครับ) ช่วงสองฉันท์นั้นเลยเหวอๆ ไม่อินเท่าที่ควร นอกนั้น อ่านแล้วนึก "เสียง" ตาม ขนลุกครับ ขนลุก มาลุกถึงที่สุด ตรงบทนี้ครับ ๑๑๘. นั่น..!..ล้วนขบวนบุพะประภพ อพยพ ลุแดนไกล คร่ำครวญจะหวนปุระไผท สุตะไห้คระโหยหา โอ เห็นเป็นภาพเลยครับ ... ว่าไปแล้ว ศึกนอกว่าร้าย แต่ศึกในนี้สิหนักนัก ... ขอแสดงความชื่นชมอย่างยิ่ง นับถือ นับถือครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 16 มี.ค. 49 18:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หาววว .. ต่อๆๆ ... แวะมาเยี่ยม ... จากคุณ : วลี.. - [ 16 มี.ค. 49 19:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาคารวะอ่านงานท่านสดา จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 มี.ค. 49 21:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณ xers บทนี้เขียนหลังจากไปเที่ยว อุทยานประวัติศาสตร์อยุธยาครับ เลือดลมขึ้นหน้า   อิๆๆ  ยาวหน่อย หญิง ....ถ้าบางระจันไม่แตก อยุธยา ก็อาจไม่แตกด้วย... ก็เป็นไปได้เพราะหากมีที่มั่นสักแห่งเป็นอิสระ เราก็นับว่าไม่ได้เสียเอกราช  เหมือนตอนเรามีเสรีไทยไง หากพี่จะถ้าบ้าง ...ถ้าเจ้าฟ้ากุ้งไม่ต้องโทษประหาร เราอาจไม่เสียเมือง เพราะเป็นพี่คนโตที่เข้มแข็งที่สุด คนกลางเจ้าเอกทัศน์  โง่ที่สุด ขี้ขลาดที่สุด คนเล็กเจ้าอุทุมพร สุขุม รักสงบ ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง รักพี่ และคนเล็กนี่แหละถูกต้อนไปพม่าพร้อม ข้าราชบริพาร ในสภาพของภิกษุ พม่าให้อยู่กันเป็นหมู่บ้าน  เรียก หมู่บ้าน โยเดีย มาเดี๋ยวนี้ลูกหลานคงมีสภาพ แบบ มอญเกาะเกร็ด ล่ะมั๊ง  คงเป็นพม่าไปหมด พูดไทยไม่ได้แล้ว แล้วหากไปอ่าน  ทหารเอกพระบัณฑูร ของ ไม้ เมืองดิม ก็จะชอบ คุณพีทครับ สัททุลฯ มีจังหวะค่อนข้างดุ โบราณเขาใช้ขึ้นปณามคาถา นายผี เอามาเขียน ชะนะแล้วแม่จ๋า ได้อย่างทรงพลัง ตัวผมเองไม่เอาอย่างโบราณ เพราะไม่ชอบ ชอบอย่างของนายผี   ส่วนอีทิสัง ที่เอามาเขียน แปลงกาพย์เห่เรือ ของ เจ้าฟ้ากุ้ง เป็นฉันท์ที่ต้องอ่าน ครุ กับ ลหุ สลับกันตลอด ผมใส่สัมผัสในวรรค และ ระหว่างวรรคให้ฟังเพราะหู เพราะคนไทยเรามีหูชอบกลอนสัมผัส เอาแต่จังหวะเทิ่งๆแบบแขก ก็จะไม่ถูกใจ ฉันท์สามวรรค ต่อ บททั้งคู่ ผมยังไม่รู้เลยว่าเขาอ่านทำนองเสนาะอย่างไร รู้แต่อินทรวิเชียร กับ วสันตดิลก เสียดาย ไม่ได้ใส่ สัทธราฉันท์ ลงไปบ้าง สวัสดีครับ คุณวลี หาวเพราะยาวไป  ?  ฮี่ๆๆ เคยเขียน การยุทธใต้เงาจันทร์ ครั้งนั้นแค่ ๖๐ บทเอง คราวนี้มันมีของเก่าเอามาแทรกบางส่วน เลยยาวหน่อย   เอาน่า  ง่วงก็ไปนอนซะ อิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 16 มี.ค. 49 21:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับคุณทิกิ ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะครับ ๐ ปฐมบท ๐ ตอนที่ ๑ สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ ๐ ขอน้อมจิตอภิวันทะมั่นทิฐิพิศาล กรองฉันท์ประพันธ์จาร .ผจง ๐ เพื่อกาลอันศุภฤกษะเบิกปฐมะมง- คลคันถะยรรยง .สยาย ๐ เพื่อสืบสานทิฐิพุทธพิสุทธิอภิปราย เพื่อพ้นวิกลกลาย .ตระการ ๐ เพื่อชาวโลกจะสดับและรับสัทะสมาน ขับเข็ญะเร้นลาญ .ละลง ๐ เพื่องมงายจะพินาศปลาตพละบ่คง ปรับฉละป่นปลง ละปรุง ๐ หลักปัญญาก็จะหลอมจะน้อมนยะผดุง เนื่องธรรมะอำรุง .ภิรมย์ ๐ คำนึงสู่พระสุคตจรดกรพนม เพียงหวังจะสั่งสม ธ สอน ๐ คำนึงสู่ณอดีตประณีตธรรมะบวร มุ่งมั่นประพันธ์ตอน ลุตาม จากคุณ : สดายุ... - [ 16 มี.ค. 49 21:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปฐมกาล ๑๔ ๐ พันแสงแสดงบทะพิจิตร นิรมิตะพร่างพราย เนื่องนำทิฆัมพระสยาย เสาะผกายปภัสสร ๐ อำพนพระมณฑิระประภาส เลาะพิลาสทิพากร ปลายปรางค์สล้างรุจะสะท้อน ก็ขจรขจ่างไข ๐ ริ้วเมฆะเสกรัตะระเรื่อ กระจะเหนือนภาลัย ลมบนระคนทัศนะใส จิตะไหวลุเบื้องบรรพ์ ๐ กำธรเพราะผ่อนพฤติพิลาป ยุติทาบกะบาปทัณฑ์ แท้ถิ่นมุนินทระถวัลย์ สัทะสรรคะผ่องใส ๐ แล้วขันธะอันธรรมะประทาน อวสานสลายไป ยังสัจจ์ระบัดบทะไสว นยะไขระบับตอน ๐ แต่วงศ์ธำรงกบิลพัสดุ์ จิระรัฐะนาคร อำรุงผดุงคตินิกร ปุระซ้อนเขษมศานติ์ ๐ เวียงวังสะพรั่งกุสุมะชาติ ระดะดาษพิโดรฆาน หลากรงคะวงศ์พรรณะตระการ พิสดาระในแดน ๐ ราตรีวิถีมุขยะรัฐ อัตคัตะคลอนแคลน จากเหตุเทวษทุกระจะแหน จิตะแม้นบ่เคยหมอง ๐ เร้ารุมผชุมดุริยะเสียง อุระเพียงจะเอิบพอง สังคีตประณีตเสนาะสนอง จิตะต้องก็ตรึงตรา ๐ เคล้าคราญสราญพระหฤทัย พิสมัยสรีร์นา- รีงามเสาะกามรสะสถา- พระพาหะยากฝืน ๐ รายรอบณกรอบคติพิชาน กละกาฬะกลบกลืน เสพกามะลามบ่ละบ่ขืน บ่ผละตื่นเพราะคลื่นหลง ๐ ก่ายกุมผชุมเพาะหฤหรร- ษะละหลั่นประโลมองค์ นวลพรรณะสรรค์มุหะดรง- คะประสงค์บ่สิ้นสาย ๐ ค่ำหนึ่งคะนึงปริวิวัฒน์ กละพัชราพราย ตรองโทษะโรจนะสยาย ชิวะหมายสิหม่นหมอง ๐ อัปสระผ่อนรชะผกาย นิทระกายนะก่ายกอง จึงแหนงแสลงตัณหะผอง ยุติต้องบ่พ้องตาม ๐ รูปงามณยามนิทระผชุม พิศะสุมผิว์ซากทราม พิศผ่านสะคราญสริระหวาม จิตะข้ามบ่ตามขวาย ๐ ผ่านคืนคละคลื่นทิฐิวิทูร นยะพูนสะพรั่งพราย ขัดขืนกะคลื่นรชะสยาย ยุติหน่าย ณ คำนึง ๐ บัดดลพิมลรัศมิแข ดุจะแผ่คละรำพึง รุมเร้าคะเคล้าถวิละถึง ภวะหนึ่งสินับนาน ๐ ปวงศักดิอัคระกษัต- ริยะวัตรและวงศ์วาน เปล่าว้างจะร้างและอวสาน ผละสถานบ่สืบสม ๐ ขวนขวายเพราะหมายวิมุตะมรรค บริรักษะปรารมภ์ ตรองตรึกระลึกภุสะปฐม พิเคราะห์ข่มกิเลสขืน ๐ จำพรากประจาคชนกะ-นาฏ บุตระ-ญาติ ณ ค่ำคืน ท่ามกาละผ่านนิละทะมืน วนะผืน ธ มุ่งหมาย ๐ ควบขับกระหยับอัศวะกัณ- ฑกะขันธะพลิ้วพราย ขนปัดสะบัดพละสยาย กละผายจะเผินหน ๐ รองบาทะทาสะบริการ บริวาระต่ำบน แจ้งการจะลาญทุกระระทม ยุติตรมระงับหมอง ๐ แจ้งความลุตามมรรคะประสง- คะจะปลงปลาตปอง สร้อยโศกวิโยคอดุระผอง จะละล่องและลบลาญ ๐ แล้วยาตรพระบาทลุชนบท เสาะประณตคุณาจารย์ อาฬาระดาบสะสถาน พิริย์ผ่านประพฤติเพียร ๐ กาลล่วงบ่ล่วงมรรคะประภา ทิฐิกล้าบ่กร่อนเกรียน รังสรรคะอันภวะเสถียร ฐิติเวียนบ่เว้นวัน ๐ จึงข้ามลุคามอุทกะดา- บสะพาจะฝ่าฟัน ขบเข็ญมุเข็นพิริยะปัญ- ญะถวัลย์ว่างวน ๐ กาลสิ้นบ่สิ้นภวะอุบัติ บทะอัตตะอึงอล ที่เป็นบ่เป็นวิมุตะผล บ่ละปรนปลาตปรุง ๐ ออมีกระนี้ฤจะประสพ ธิระภพะอำรุง เห็นควรจะทวนมรรคะจรุง เฉพาะมุ่งจะพบหมาย ๐ เหมือนพรางธุมางคะคละผจัญ ชุติพลันปลาตพราย รูปรองบ่ต้องนัยนะสาย ขณะผายจะพิศผอง ๐ จึงเคลื่อนเขยื้อนทรรศะกระบวน ผละละตรวนและไตร่ตรอง ครวญใคร่วิจัยมุหะละออง เฉพาะต้องคระลองตน แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 49 05:08:26 จากคุณ : สดายุ... - [ 16 มี.ค. 49 21:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อลังการจริงๆค่ะ ไม่หาญกล้าต่อกลอน ขอจองมุมหลังห้อง นั่งอ่านเงียบๆนะคะ จากคุณ : ตะวัน - [ 16 มี.ค. 49 23:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับคุณตะวัน มายอกันเองซะแล้ว งานใหม่ไม่มี เอางานเก่ามาลงเรื่อยเปื่อยไปก่อนครับ อิๆๆ เสด็จอุรุเวลาเสนานิคม อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๐ ตรองมรรคจะหักมัว ยุติกลั้ววิการกล หวังธาระทุกข์ทน จะผละพ้นบ่แผดเผา ๐ เย้ยหยันกะสัญญา ปริศนาบ่แนบเนา รู้ทันจะบันเทา มุหะเขลาจะคลอนคลาย ๐ พิศภาคะหลากพรรณ บทะฉันทะโลมชาย พันลอกและดอกลาย ดุจะร่ายระรัวรอ ๐ ดอกช่อละออชู ตฤปะภู่ฤรู้พอ กรุ่นกลิ่นประทิ่นรอ กละล่อจะให้หลง ๐ โหยหาผกาหอม ตละล้อมฤล้างลง โน้มนำเพาะจำนง ถิระคงบ่อาจคลาย ๐ แดดทอดตลอดถิ่น ผละถวิละวุ่นวาย เพ่งพิศวิจิตรผาย มรรคะปลายจะปลอดปรุง ๐ แผ่วสัตว์สะพัดเสียง เสนาะเพียงจะอำรุง เมียงหมายกระจายมุง บ่จะมุ่งจะเป็นภัย ๐ หวีดหวิวละลิ่ววน พรรณะบนสะบัดใบ กิ่งแกว่งเพราะแรงไกว วตะไหวผิว์วันทา ๐ มาลย์ลิ่วและปลิวล่วง ดุจะบวงพระบาทา ลาดสู่พระผู้สา- หัสะฝ่ากิเลศฝืน ๐ บาทเธียระเพียรธรรม ระยะกรรมจะกลบกลืน ล่วงคล้อยเพาะรอยขืน ภวะตื่น ณ ในตน ๐ รอบาทะลาดใบ ขณะไท้บ่รอทน ทุกข์พานจะลาญผล มุหะหนจะหับหาย ๐ ลมวู่พบูวี ปฐพีสิพร่างพราย รังสีสุรีย์ฉาย ฤจะหายขจ่างหาว ๐ เงาภาพกระหนาบพื้น บทะยื่นน่ะยืดยาว ทุกข์ฤทธิพิษร้าว จะผละน้าวบ่จำนน ๐ เมื่อร้อนนะผ่อนแรง ทิฐิแปร่งก็ผ่อนปรน จิตไทก็ไม่ทน จะผละพ้นจะผ่าเผย ๐ พิศผกวิหคผอง วตะพ้องก็รำเพย ปีกกางและร่างเกย นภะเย้ยจะให้ยล ๐ ล่วงจดมคธแดน ปุระแสนยะภาพพล พรรณภาคะหลากผล ชละล้นระริกไหล ๐ เพ่งเชี่ยวกระแสชล ประจุจลน์กระแสใจ หวาดหวั่นระแวงไหว จะประลัยปลาตลา ๐ นามจาระนานเน อุรุเวละเสนา ยั้งบาทะยาตรหา อัตตา ธ ราปลง จากคุณ : สดายุ... - [ 17 มี.ค. 49 05:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ คุณสุดายุ แวะมาแปะแล้วครับ ขอจุดเทียนใต้แสงจันทร์สักเล่มนะครับ                 -- วสันตดิลกฉันท์ ๑๔                มองหมู่ภมร ณ.สระปทุม                ระดะสุมผลิเต็มบึง                โบกปีกขยับเหาะกะจะคลึง                มิลุถึงก็บินหนี                มวลมารแมลงตะกละเจาะไช                ทะลุใบและย่ำยี                ดอกก้านผุพังเละเทะมิดี                ทุรกรีเกาะโกยกิน                วสันตดิลกฉันท์นี่เอาไว้กล่าวชม                ใช่ไหมครับพอดีกะจะแต่งชม                แต่ไปๆ มาๆ พิษการเมืองเข้าสิง                เลยเป็นแบบนี้ครับ                ขอคำชี้แนะด้วยครับ                กว่าจะแต่งได้                ข้ามไปวันหนึ่งเลยอ่ะ                เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 17 มี.ค. 49 14:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มีข้อสงสัยหน่อยค่ะพี่ เวลาเมืองใดที่รบแพ้ เมืองที่ชนะก็จะกวาดต้อนผู้คนไป อยากรู้ว่าเขาจะเอาผู้คนไปทำไม เอาไปเป็นทาสงั้นหรือคะ แต่เท่าที่ดู เหมือนกับว่า เมืองที่ชนะ เขาก็จัดที่ทางให้อยู่ กันเป็นกลุ่มเป็นชุมชน ถ้าพูดภาษาสมัยนี้ ก็มีที่ทำกินให้ ใครถนัดงานปั้น งานแกะ งานไหนก็ให้ทำไป หรือการกวาดต้อนผู้คน ก็เหมือนกับการเพิ่มพลเมือง อย่างหนึ่ง เข้าใจว่างี้นะคะ ลองนึกภาพดูสมัยนั้น เทียบกับภาพข่าวที่เคยเห็น พวกเขมรอพยพ กระเตงหอบกัน ลูกเด็กเล็กแดง คนเฒ่าคนแก่ ข้าวของเครื่องใช้ ใส่เกวียน เดินกันฝุ่นคลุ้ง ตายกันกลางทางน่าจะเยอะ กว่าจะถึง .. เอ..น่าจะเอาฉากสงคราม ฉากกวาดต้อนคน ไปฉายให้ บรรดาม็อบทั้งหลาย ทุกฝ่ายได้ดูพร้อม ๆ กันด้วยนะ ^__^ ชะแว้บก่อนล่ะคะ เดี๋ยวครกปลิวใส่หัว เสาร์อาทิตย์ จะไปถางหญ้า ฮี่ๆ จากคุณ : ซอมฯ - [ 17 มี.ค. 49 16:02:33 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:115960 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายเมื่อเห็นชื่อ ไม่เจอกันนานแล้วนะคะ เรื่องการเมืองไม่ออกความเห็นค่ะ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 17 มี.ค. 49 20:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ xers ครับ หากจะพูดตรงๆก็จะเป็นว่า... การพยายามใช้ลหุไทยอย่างจงใจ ทำให้อ่านแล้วทะแม่งเอาการทีเดียว โดยเฉพาะ..... โบกปีกขยับเหาะกะจะคลึง ....... มองหมู่ภมร ณ.สระปทุม ระดะสุมผลิเต็มบึง เรากำลังมองบัว  หรือ มองแมลง กันแน่ อิๆๆ ๐ เวียนว่อนภมรถวิละเก- สระเรณุกากรอง โดยกลิ่นประทิ่นปทุมะผอง จะผละพ้อง ฤ ยอมผัน ๐ โหยหาถลาบ่ละบ่ลด มธุรสระรุมรัน หวานหอมตะล่อมภวะกระสัน ตละคั้นฤอาจขืน ๐ เวียนกล่อมตะล่อมยุคะสมัย ธนะใหญ่สิหยัดยืน ผองทาสฤอาจจะผละจะฝืน มุหะคลื่น....บ่เห็นใคร..! หญิง การกวาดต้อนผู้คน ก็เหมือนกับการเพิ่มพลเมือง อย่างหนึ่ง ....ถูกต้องแล้วครับ สมัยก่อนพลเมืองน้อย เราไปตีเขมรตรงปากนกแก้วได้ ก็กวาดต้อนมุสลิมมาไว้ที่บ้านครัว ก่อนการรบทัพจับสึก จะมีการเกณฑ์แรงทำนาเป็นเสบียงในกองทัพ จำเป็นต้องทำเก็บไว้ล่วงหน้าเป็นปี ต้องใช้แรงงานทั้งนั้น สมัย รัชกาลที่ ๕ ไทยเรามีประชากรแค่ ๑๐ล้านเอง นึกย้อนไปสมัยพระนเรศวรดูสิ จะเหลือเท่าไร เมืองไทยเป็นสังคม ศรีธนนชัย ดูการตีความกฎหมาย ของพวกนิติศาสตร์ก็แล้วกัน เมืองไทยเป็นสังคมการแก้ตัว และ ไม่ยอมรับผิด เอาสีข้างเข้าถู การลาออกจากตำแหน่งเองแบบ รู้สึกผิด ไม่มี การออกมาขอโทษประชาชน ในความผิดพลาดใดๆ ไม่เคยมี   และจะไม่มีตลอดกาล เพราะนั่นมันไม่ใช่จารีตของชาติเรา เมืองไทยเป็นสังคมซุบซิบนินทา ข่าวปล่อย ข่าวลือ เยอะมาก ไม่เป็นทางการ สังคมไทยเป็นสังคมบ้าภาพพจน์ หากพูดออกสาธารณะแล้วจะดัดจริตอุดมการณ์กันเป็นส่วนใหญ่ และสังคมไทยเป็นสังคมที่ไม่กล้าเผชิญหน้า การ ดีเบท จึงมีการอ้างโน่นนี่ เลี่ยงไปมาอยู่ตลอด และสุดท้าย อุดมการณ์ไม่มีจริง มันจะยังอยู่เพียงเมื่อคุณยังไม่เข้ามีส่วนร่วมในวงจรอำนาจ แต่เมื่อใดคุณมีส่วน  อุดมการณ์ก็จะมีไว้ให้คนที่รอเข้าไปมีส่วนในอำนาจ  ใช้พูดพล่ามไปพลางๆก่อนเพื่อรอคอยรอบต่อไป และ  มันเหล่านั้น  จะหุบปากสนิททันที ที่มันทั้งหลายได้เข้าไปมีส่วนร่วมในอำนาจอย่างใดอย่างหนึ่ง สังเกตจากคนเดือนตุลา ซีกรัฐบาล ทุกคนเหมือนกันหมด  ไม่มีแตกแถวแม้แต่คนเดียว   นอกจากคนที่หลุดวงจรไปแล้ว อย่างประพัฒน์ แซ่ฉั่ว  ซึ่งหากยังเป็นเสนาบดีอยู่  ก็จะเหมือน อดิศร จาตุรนต์ และ สองหมอ ผิดไปจากนี้ให้มา   ตัดคอ  ได้เลย สาวเชอร์ เรื่องการเมือง   เรื่องศาสนา เหมาะสำหรับคนใจกว้างคุยกัน เพราะเป็นเรื่องของความเห็นล้วนๆ และสังคมใดที่ อ่อนไหว ต่อเรื่องเหล่านี้ นั่นแปลว่า จิตใจคนในชาติยังต้องการ การพัฒนาอีกมาก  ยังไม่อารยะพอ จากคุณ : สดายุ... - [ 17 มี.ค. 49 22:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ ขอบคุณที่แนะนำอย่างตรงๆ ครับ ผมก็ว่าอยู่เหมือนกัน ตกลง จะมอง ผีเสื้อหรือบัว หรือแมลง ฮี่ๆๆ เรื่องใช้คำไทยอย่างจงใจเป็นเช่นนั้นจริง เหมือนกะมาอยู่ในความคิดเลยครับ แต่ว่ามีอีกเหตุผลหนึ่งคือ ผมไม่ค่อยรู้ภาษาบาลี สันสกฤต และไม่รู้ทำนองฉันท์น่ะครับ แหะๆ แต่จะพยายามเพิ่มเติม แล้วจะมาขอคำแนะนำใหม่นะครับ จากคุณ : xers - [ 18 มี.ค. 49 16:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาอ่าน มายิ้มให้ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 18 มี.ค. 49 18:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาลงชื่อว่าอ่านอีกคนค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 19 มี.ค. 49 13:38:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับคุณ xers วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ บทที่ทำให้ผมประทับใจ จนพยายามฝึกฝนมากกว่าฉันท์อื่น อยู่ใน อิลราชคำฉันท์ ๐ ช่อฟ้าก็เฟื้อยกลจะฟัด....ดูการเล่นสัมผัสอักษร..ฟ จังหวะการอ่านก็จะเป็น ๒ - ๒ - ๔ ช่อฟ้า - ก็เฟื้อย - กะละจะฟัด ดลฟากทิฆัมพร  จังหวะ ๓ - ๓ ดะละฟาก - ทิฆัมพร บราลีพิไลพิศบวร นภศูลสล้างลอย ๐ เชิงบัทม์พระบัญชรเขบ็จ มุขเด็ดก็พราวพลอย เพดานก็ดารกพะพรอย พิศเพียงนภาพลาม ..... ส่วนทำนองเสนาะจะอ่านแบบ อ้าองค์ปฐมปรมพุท- ธวิสุทธสันดาน ที่เคยท่องก่อนกลับบ้านสมัยเด็กๆ ท้ายวรรค ๒ จึงควรเป็นเสียงสามัญ สวัสดีน้องหนูศาลาไทย ในภาวะบ้านเมืองแบบนี้ คงต้องยิ้มกันให้มากไว้ หวัดดีแจมมี่ กระบี่เป็นไงบ้าง เห็นพัทยา นักท่องเที่ยว cancel ห้องพักเพียบ คงกลัวเรื่องการเมือง จากคุณ : สดายุ... - [ 20 มี.ค. 49 04:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทรงประพฤติวัตรของเดียรถีย์ ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒ 100100..........100102 100102..........100100 ๐ ขจ่างทิศะบิดทัณฑ์ ประคองจรรยะบรรจง ปลาตภูษะอยู่พง ประลององคะปลงอาย     ๐ ตระหนักแจ้งณแหล่งจิต วิพุธฤทธิเรียงราย ประโลมฉันทะมั่นฉาย ประสงค์หมายผกายผล ๐ ทะลวงอัตตะขัดออก ระรุมตอกระลอกตน ขจัดกาฬะลาญกล ประทุษฉละป่นช้ำ ๐ วิโยคแทรกจำแนกศัพท์ วิตกจับระงับจำ วิจารย้อนสะท้อนย้ำ ประหัตซ้ำขย้ำสม ๐ ประสงค์สัจจะวัตรสรร- คะปวงปัญญะบั่นปม สุมรรคาก็ปรารม- ภะเกลียวกลมกมลสรร ๐ ประเดียงศัพทะสรรพสัตว์ ละเลียดชัฏพนาวัลย์ ระแวงฆาตกระไรครัน จะปรับหันระเมียรปน จากคุณ : สดายุ... - [ 20 มี.ค. 49 04:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับที่สอนการแบ่งคำ ก็ว่าทำไมอ่านของผมแล้วมันทะแม่ง ที่แท้ต้องแบ่งงี้นี่เอง เรื่องการท่องก่อนกลับบ้านตอนเด็ก สงสัยสัยผมเกิดไม่ทันหลักสูตรอ่ะครับ อิอิ ไม่ได้ท่องครับ มีแต่สวดมนต์ครับ เคยเห็นหนังสือโคลงลิลิตพระลอ ถูกบรรจุ เป็นบทเรียนให้สอบในวิชาเรียนสมัยก่อน ดู พศ. แล้วก่อนผมเกิดครับ พึ่งรู้ว่ามีเรียนกันอย่างจริงจัง รุ่นผมได้เรียนแค่ บทสองบท แล้วก็เลยไป ไม่เข้าใจว่าหลักสูตรใหม่ทำไมไม่มีให้เยอะกว่านี้ ส่วนเรื่องฉันท์ ไม่มีเลย ในหลักสูตรที่ผมเรียน หรือว่าที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนคริสต์ แต่หลักสูตรก็เป็นของกระทรวงนะ สงสัย... บ้านเมืองไม่สนับสนุนให้เรียนรึเปล่า ครับ ถ้าแต่งได้จะมาแปะอีกครับ มันยากสำหรับคนเพิ่งหัดแต่งเอาการเลย ขอรับ จากคุณ : xers - [ 20 มี.ค. 49 17:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ xers ดูงานเก่าของผมก่อนปะไร กลับไปเห็นแล้วอยากลบทิ้งไปซะทุกบท เขียนไว้ที่ลานธรรม ๐ พระจันทร์แดง ๐ ๐ คืนอันบุหลันจรัสดวง นภปวงก็ภาสปราย คืออันธการรหิตผาย ชรรินระรองแสง ๐ เรื่อเพ็ญประพาฬขณะพร่าง คคนางค์ก็ก่ำแดง ราวโลมวิโรจน์รุธิรแรง ทุรแว้งฤทอดขวาง ๐ ธาษตรีระทมเพราะทุรลักษณ์ วรพักตร์อันหนักพราง วาทแย้มบ่ยั้งทิพพยางค์ วิตพร่างผิว์วิญญู ๐ บัดล่วงพรรลายวิคหะลาญ อปการก็เกรียวกรู แผกพวกก็แผดประหัตพรู ทุษอยู่บ่ยั้งไหว ๐ เดื่องแดนประดังนยะประดับ ชยศัพทเสียดใจ วนเวียนก็วากยไสว ขณะไขสิขุกเข็ญ ๐ ถ้วนขัณฑสีม์รัฐนิกร จิตค่อนลุลำเค็ญ เท่าทันก็ทัศนะประเด็น ตละเห็นอนาถนัยน์ ๐ เรื่อแดงก็โดยวัตรประดาษ วิปลาสวิกลไกล แดงเนื่องเพราะนองฉลไฉน ระไผทสิทั่วถึง ๐ ด้าวร้อนระรุมเพราะทุจริต กระอุฤทธิติดตรึง เกริกก้องกระเกรียงทุคติกรึง ชะคะนึงสลดนอง ๐ กลบฤาระรัวปณิธิเร่า ขณะเคล้าและคลุมครอง กลบฤๅณเรืองตัณหะรอง ธนพ้องก็พร่างาม ๐ มองจันทรอันชุติขจ่าง ภวพร่างประภาราม ทอแดงประดังรัตวะวาม ขณะทรามละเมียดทรง ศัพท์.... อันธการ ความมืดมัว รหิต ปราศจาก/หายไป ชรริน ประดับ ประพาฬ แก้วสีแดงอ่อน รุธิร เลือด/สีแดง ทุคตา ยากจน/เข็ญใจ วิต มีชื่อเสียง/มีผู้รู้จัก วิญญู ผู้รู้แจ้ง/มีความคิด วิคหะ การทะเลาะ/การโต้เถียง อปการ การทำร้าย พรรลาย มากมาย/เกลื่อนกลาด ประดาษ ต่ำช้า วิปลาส ผิดสามัญ กระอุ ร้อนระงม ปณิธิ การตั้งความปรารถนา รัต แดง/เลือด โดย สดายุ [4 ส.ค. 2546 , 09:43:21 น.]   ตอนแรกก็ทะแม่งกันอย่างนี้ทุกคนแหละครับ อย่าห่วงเลย อิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 20 มี.ค. 49 20:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กราบสวัสดิ์ดีขอรับ.......อ่านโคลงโอบแล้วชื่นใจขอรับ ๒. ยอดปรางค์เคยปลาบเรื้อง...สุริยัน ทองประกายเฉิดฉัน...............ช่อฟ้า หอไตร/โบสถ์/เรื้องพรร-.........โณภาส ธรรมจักรหมุนเหวี่ยงหล้า.........เลื่อนคล้อยมิจฉะสมัย ฯ จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 23 มี.ค. 49 04:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณสดาฯ เปิดกระทู้กลอนสิคะ จะได้แจมได้อ่ะ ช่วงนี้ไม่ได้เขียนกลอน สนิมเริ่มเกรอะกรัง....อีกแล้วค่ะ จากคุณ : ตะวัน - [ 23 มี.ค. 49 23:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณจันทร์แห้ง เรื่องโคลงผมยังต้องฝึกฝนอีกเยอะครับ มันยังไม่ลื่นไหลเหมือนฉันท์ หรือ กลอน ๐ โคลงล่อล้อ ลามไหล เกลือกจิตใจ ..จ่อจ้อง แอบปองไข ..ขานบ่ม ขัดข้องร้อง .รี่ถาม ๐ ความล่วงล้ำ เลอหลาย อาศรมปราย เปรื่องล้วน จึงอบอาย ไออุ่น หมายม้วนถ้วน ถั่งเธียร ๐ เนียนแต่งแต้ม ..ตรึงผล เพียรมาดมน มั่นแล้ว คอยเยือนยล เยียเยี่ยม ปานแก้วแพร้ว พร่างพราย คุณตะวันครับ ผมว่ากำลังจะเขียนเดี๋ยวเสร็จแล้ว มาต่อกลอนกันนะครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 24 มี.ค. 49 05:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โอเค รออยู่ค่ะ จากคุณ : ตะวัน (ตะวัน) - [ 24 มี.ค. 49 18:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไปที่กระทู้ใหม่ครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 25 มี.ค. 49 19:43:30 ]