CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    >> ครัวของมีนา : บทที่ 8 - นายสมคิด ... ฉันขอประกาศสงครามกับนาย !

    Meena’s Kitchen : Chapter 7.

    ------------------------------------------------------------



    “ แล้วตอนนี้คริสจะไปอยู่ที่ไหนจ๊ะ “  เจ๊แคนดี้ถามเสียงหวานน่าขนลุก

    “ ผมยังไม่รู้เลยครับ  โดนขโมยกระเป๋าเงิน “  คริสตีหน้าเศร้า มองเจ๊ด้วยสายตาขอความเห็นใจ

    “ จริงเหรอ โถ โถ โถ ....  น่าสงสารใครกันนะช่างทำ    คริสมาพักที่ร้านนี้ก่อนก็ได้จ้ะ   ข้างบนเป็นห้องว่างอยู่พอดี “

    “ โหย ย เจ๊   ให้ทำงานแถมที่อยู่ที่กินฟรีกับฝรั่งไม่รู้ที่มาที่ไปคนนี้เนี่ยนะ !?  ไว้ใจคนง่ายไปรึเปล่า หรือความหลงมันบังตา ”

    ปากก็พูดเหน็บแนมเจ๊  แต่ตาฉันจ้องเขม็งไปที่คริสอย่างไม่ถูกชะตา

    “ น้อย ๆ หน่อยย่ะชั้นเป็นเจ้าของร้านนะ  หล่อนนั่นแหล่ะยายมี่  พาเค้าขึ้นห้องพัก หายากับของใช้ให้เค้าด้วย “

    ฉันเลยจำใจทำอย่างเสียไม่ได้   ทั้งณัชและปลายไม้ดันเห็นดีเห็นงามกับเจ๊ปล่อยฉันหัวเดียวกระเทียมลีบ …ช่างน่าเศร้าซะจริงยายมีนาเอ๋ย …



    ร้านอาหารของเจ๊เจนนี่จะเรียกอีกอย่างได้ว่า “ปราสาทแดนเนรมิต” ก็ไม่ผิด  เพียงแต่ตกแต่งให้ดูเรียบกว่า   ร่วมสมัยกว่าแล้วก็อลังการน้อยกว่า  ได้ยินว่าเจ๊แคนดี้ไปเที่ยวปราสาทอะไรซักอย่างที่ยอดเขาเยอรมันแล้วเกิดติดใจอยากสร้างเลียนแบบ  เจ้าตัวจะได้เป็น “ เจ้าหญิงแคนดี้  เลดี้ที่สง่างาม “ กับเค้าบ้าง ( คิดได้ไงวะ… ) ในร้านทาสีขาวสะอาดเรียบโล่งสะอาด  มีของประดับเพียงโคมไฟรูปทรงสวยงามหลากหลายแบบติดผนังเรียงรายกับภาพวาดสีน้ำมัน   ผิดกับสถาปัตย์งามอลังการข้างนอก  จุดเด่นในร้านอยู่ที่โคมระย้าอันใหญ่ยักษ์สวยงามระยิบระยับยามต้องแสงไฟแขวนห้อยอยู่กลางร้าน   ข้างหลังร้านอาหารมีบันไดวนขึ้นชั้นลอยที่รูปร่างภายนอกดูเหมือนหอคอย  เป็นห้องว่าง ๆ ไว้เก็บข้าวของ  วัตถุดิบทำอาหารในร้านและล๊อกเกอร์สำหรับเก็บสัมภาระพนักงาน


    “ นอนห้องนี้ … ห้องน้ำก็อยู่ด้านซ้าย “  ฉันบอกห้วน ๆ   กระแทกส้นเท้าเดินตึงตังขึ้นบันไดมา

    คริสเดินตามมาแบบคนเจียมเนื้อเจียมตัว   พอถึงห้องก็วางเป้แล้วเดินสำรวจดูรอบ ๆ  อย่างสนอกสนใจ

    “ ให้ผม  ลงไปช่วยทำงาน  วันนี้ไหมครับ “

    “ ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ  สกปรกอย่างงี้ทำอาหารใครจะกินลง   อาบน้ำโกนหนวดเคราให้เรียบร้อย  หายป่วยแล้วค่อยเริ่มงาน “  ฉันโยนยาแก้ปวดไปให้

    “ ขอบคุณ  คุณดีกับผมมาก “  คริสยิ้มอย่างอ่อนเพลีย  ชักสงสัยว่านายนี่หน้าซีดเผือดเพราะสีผิวตามธรรมชาติของคนตะวันตกหรือเพราะพิษไข้กันแน่

    “ ไม่ต้องขอบใจหรอก   ฟื้นตัวแล้วฉันกับนายได้เห็นดีกันแน่ “  ฉันยิ้มลอยหน้าลอยตา  พูดเสียงเยาะเย้ยก่อนจะผละลงบันไดมา




    2-3 วันถัดมาฉันเดินออกจากตึกเรียนอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  นายคริสเพิ่งจะค่อยยังชั่วเริ่มงานได้วันนี้เอง   ในฐานะรุ่นพี่ที่เจ๊แคนดี้มอบหมายให้ช่วยฝึกน้องใหม่ …. ฉันจะรับน้องเอาให้ปางตายเก็บกระเป๋ากลับประเทศบ้านเกิดแทบไม่ทันเลย  วะ ฮ่า ฮ่า  (^ o ^)


    หน้าคณะมีนักศึกษาผู้หญิงมุงดูอะไรกันก็ไม่รู้  ฉันเลยอยากรู้อยากเห็นเดินมาช่วยมุงด้วย  … นี่มันรถปอร์เช่สีดำคันงามแพงเว่อร์ของพี่แคนนี่นา … แล้วเจ้าตัวไปไหน  ปกติไม่เคยเห็นจอดรถโชว์อวดร่ำอวดรวยหน้าคณะแบบนี้

    ฝรั่งสูงหล่อหุ่นดีเหมือนนายแบบ   ใส่แว่นกันแดดยืนพิงรถด้วยท่าทางกิ๊บเก๋  พอเห็นฉันก็ร้องอย่างดีใจพร้อมกับเดินตรงมาหาฉัน

    “ มีนา “

    “ ……….เอ่อ อ   เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ “

    ฉันเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว  งงว่าไปรู้จักมักจี่กับสุดหล่อคนนี้มาจากไหน  เค้าหัวเราะเห็นฟันขาวที่เรียงตัวอย่างเป็นระเบียบก่อนจะถอดแว่นกันแดดออกยักคิ้วยิ้มให้อย่างเท่เก๋กู้ด

    “ จำผมไม่ได้หรือ “




    “ … ”       ( = ___ =   )


    ”……  หา~!  “   (0______ o ||| )


    “……………นายคริส !! “


    .

    จากคุณ : อันปังแนน - [ 17 มี.ค. 49 15:59:32 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป