๏ ๏ ๏ คือแรกเริ่มของความรู้สึก.....รัก .... ๏ ๏ ๏(ฉบับรีไรท์นะคะ...จะคุ้นๆ)
ร้านไอซ์เป็นร้านเช่าวีดีโอและซีดีที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองของจังหวัดหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนใหญ่ร้านประเภทนี้ถ้าตั้งอยู่ในกลางเมืองจะเป็นร้านที่ซื้อเฟรนไชส์มาเปิดกิจการ เฟรนไชส์ที่มีมากมายหลายสาขา รวมไปถึงรูปแบบการบริหารจัดการ ชื่อเสียงและคุณภาพของตัวสินค้าย่อมสร้างความเชื่อมั่นให้แก่ลูกค้าได้ค่อนข้างมาก ด้วยมีมาตรฐานเดียวกันทุกสาขาและทั่วประเทศ ร้านประเภทนี้ไม่ค่อยมีอิสระมากนักด้วยต้องบริหารรูปแบบเดียวกันทุกสาขาที่ร่วมธุรกิจเฟรนไชส์ มีเพียงส่วนน้อยที่เจ้าของร้านลงทุนบริหารจัดการเอง อย่างหลังค่อนข้างมีอิสระค่อนข้างมากในการบริหารจัดการ และร้านเช่าวีดีโอไอซ์เป็นหนึ่งในส่วนน้อยนั้น
เจ้าของกิจการนั้นเป็นเพียงนักศึกษาเอกบริหารธุรกิจ โทการตลาด ชื่อ ไอลดา อาจจะมองดูเป็นเจ้าของกิจการที่อายุน้อยไปสักนิด แต่มันก็เป็นเพียงก้าวแรกของเธอในการที่จะหัดบริหารจัดการร้านของตัวเองตามวิชาที่ได้เรียนมาตามประสาคนที่ร้อนวิชา ไหนๆไอลดาก็เลือกเรียนสาขาวิชานี้แล้ว การฝึกหัดบริหารจัดการร้านแต่ยังเยาว์วัยย่อมได้เปรียบในเรื่องประสบการณ์ในอนาคตต่อไปข้างหน้า อีกทั้งเป็นการใช้วิชาที่ได้ร่ำเรียนมาให้เกิดประโยชน์และเพื่อไม่ให้เป็นการสูญเปล่าในส่วนเงินค่าเทอมที่ได้จ่ายไปนั่นอีกด้วย
.....จ่ายเงินลงทะเบียนเรียนไปแล้วหลายเทอม ต้องใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เกิดประโยชน์สูงสุด.....
วันนี้ไอลดาเลิกเรียนเร็วว่าทุกวัน เพราะอาจารย์ประจำวิชาออฟคลาสอย่างไม่มีสาเหตุ แต่ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม ถ้าไม่มีเรียนในภาคบ่ายของแต่ละวัน มันเป็นอะไรที่ดีเลิศประเสริฐที่สุดแล้ว ก่อนแยกย้ายออกจากห้องเรียน อาจารย์ได้มอบหมายงานมาให้นักศึกษาทำรายงานส่งเช่นเคย แต่ไม่ยักมีนักศึกษาคนใดปริปากบ่นที่ต้องทำรายงานส่ง กลับพากันนึกชอบมากกว่า
จะว่าไปแล้ว ทำรายงานส่งมันย่อมดีกว่าการที่จะต้องใช้ความอดทนอย่างสูงในการต่อสู้กับความง่วงเหงาหาวนอนในตอนบ่ายของวันที่รับประทานอาหารมื้อเที่ยงอิ่มใหม่ๆ เพื่อที่จะฟังบรรยายของอาจารย์จนครบ 2 ชั่วโมงที่แทบทุกคำพูดหลุดออกมาจากตัวหนังสือที่อาจารย์หอบมาสอนในห้องเรียนนั่นละ (เข้าทำนองท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อนนะเองนะล่ะ)
โธ่
ถ้าอาจารย์จะมาอ่านให้ฟัง ไอลดาคิดว่าอาจารย์น่าจะเอาหนังสือเล่มนั้นมาแล้วพวกเธอๆไปอ่านและแปลเองก็ได้ ไม่ต้องมานั่งอ่านและแปลในห้องเรียนแบบนี้หรอก แต่ก็นั่นล่ะนะอาจารย์เพิ่งจบมาใหม่ ในเรื่องวิชาการอาจจะแน่น แต่เรื่องการสอนคงต้องฝึกอีกนาน ซึ่งมันช่วยไม่ได้พวกเธอมันเด็กไฮเปอร์กันทั้งห้องนี่นะ จะให้มาทนนั่งฟังบรรยายกันเป็นชั่วโมงๆมันมักจะทนไม่ค่อยจะได้ สู้ทำรายงานส่งอาจารย์สนุกกว่าเป็นกอง อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องนอนน้ำลายไหลยืดในห้องเรียนล่ะ
กลับมาถึงร้านไอลดาจัดการผลัดเปลี่ยนเครื่องแบบนักศึกษาออกจากตัว และสวมชุดเสื้อยืดขาวแขนสั้นตัวเล็ก และกางเกงยีนส์ขาสั้นสามส่วนเดินตรงไปรินน้ำเย็นในตู้มาดื่มสองแก้วใหญ่ๆ ก่อนจะเดินออกมาประจำที่บริเวณเคาเตอร์หน้าร้านเช่าวีดีโอที่เธอเป็นเจ้าของเช่นที่เคยทำอยู่ทุกวัน
อากาศวันนี้ค่อนข้างร้อน สวมเสื้อผ้าง่ายๆสบายแบบนี้ละดีแล้ว อย่างน้อยๆเธอช่วยชาติประหยัดค่าไฟฟ้า และช่วยร้านประหยัดค่าใช้จ่ายได้เดือนหนึ่งๆหลายสิบบาทเชียว การสวมเสื้อผ้าหนาๆและมากชิ้น นอกจากจะเปลืองค่าไฟฟ้าในการซักผ้าแล้ว ยังต้องเปลืองค่าไฟฟ้าในส่วนของแอร์และพัดลมอีกต่างหาก
..ฉะนั้น แต่งตัวแบบที่ทำอยู่นี่นับว่าดีแล้ว มันประหยัดดีแล้ว
..
ร้านไอซ์มีทั้งให้เช่าและขาย สินค้าของทางร้านเป็นสินค้ามีลิขสิทธิ์ไม่มีแผ่นผีปลอมปนแม้แต่น้อยนิด ไอลดาคิดว่าการที่เธอเลือกจำหน่ายแต่สินค้ามีลิขสิทธิ์ก็เป็นการสนับสนุนบรรดานายทุนและศิลปินให้มีกำลังใจในการผลิตสื่อที่ดีและมีคุณภาพมาให้เราได้ชมบ่อยๆ เราในฐานะผู้บริโภคก็จะได้เห็นสื่อที่ดีและมีคุณภาพที่ดีต่อไปนานๆ ซีดี วีซีดีที่ละเมิดลิขสิทธิ์เธอไม่มีทางสนันสนุนแน่นอน แม้ว่าจะมีนายหน้าแวะเวียนมาเสนอให้เธอวางขายในร้านในราคาถูกและผลตอบแทนเป็นเม็ดเงินจำนวนงามก็ตามที
สินค้าที่ดีมีคุณภาพ กับจำนวนเงินที่ต้องควักจ่ายเพิ่มอีกนิดหน่อย เพื่อจะได้ของที่ดีและคุณภาพเยี่ยม เธอเชื่อว่าลุกค้าจะต้องยินดีเลือกอย่างหลังมากกว่าอย่างแรก....เพราะเมื่อจ่ายเงินเพื่อซื้อสินค้าใดๆแล้วใครๆก็อยากได้สินค้าที่ดีและคุณภาพเยี่ยมกันทั้งนั้น....
ที่มาของร้านไอซ์แห่งนี้มันเริ่มต้นจาก ไอลดาชอบการดูหนังมากๆ เริ่มจากการดูบ่อยๆลามไปถึงการอยากจะมีหนังเรื่องนั้นๆเป็นของสะสมเป็นของตัวเองเพื่อที่จะได้หยิบเอาหนังเรื่องนั้นออกมาดูในวันที่อยากจะดู โดยเฉพาะเรื่องที่เธอชอบและประทับใจมากๆเรื่องสตาร์วอร์ เธอดูเอาจริงเอาจังขนาดที่ว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้หนังเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ บางครั้งในช่วงปิดเทอมเธอยังเคยลงไปแข่งดูหนังมาราทอนที่โรงภาพยนต์ชื่อดังในกรุงเทพจัดแข่งขันขึ้น แต่แพ้ระดับเซียนดูหนังที่นั่นทุกครั้ง
ไอลดาไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อหาของเหล่านั้นมาเก็บสะสมเอาไว้ได้ในทุกเรื่อง เธอก็เลยเลือกสะสมม้วนวีดีโอซึ่งในขณะนั้นมันมีราคาถูกกว่า และสะสมเฉพาะเรื่องที่ชอบเท่าจริงๆ เก็บเงินค่าขนมซื้อมาเรื่อยๆ และมันก็มากขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ จนกระทั่งไม่มีพื้นที่ในห้องนอนเก็บม้วนวีดีโออีกต่อไป เลยตัดสินใจปรึกษานายทุนใหญ่ประจำบ้าน ซึ่งก็คือพ่อของเธอนะเอง นายทุนร่างใหญ่ใจดีแบบแฮปปี้ให้ยืมเงินทุนมาดำเนินกิจการร้านเช่าวีดีโอและวีซีดีแห่งนี้ และในขณะนี้กิจการที่เธอทำอยู่ มันก็กำลังดำเนินไปได้ดีทีเดียวเชียว
รายได้ในแต่ละเดือนมีจำนวนมากพอที่จะทำให้ไอลดาสามารถซื้อหาแผ่นหนังใหม่ๆเข้ามาเพิ่มในร้านเดือนละมากๆ โดยที่เจ้าตัวไม่ต้องเครดิตร้านค้าที่นำมาส่ง กำไรที่เหลือบางส่วนเธอนำฝากธนาคารเอาไว้เดือนละหลายร้อยบาท นานเข้าหลายเดือนมันก็เป็ฯเงินทุนจำนวนไม่น้อยเหมือนกันนะล่ะ นี่ก็หวังดอกเบี้ยเงินฝากประจำที่แม้มันจะน้อยนิดแต่ก็ไม่ทำให้ขาดทุนแถมยังปลอดภัยและมั่นคงอีกต่างหาก อย่างน้อยๆฝากเงินไว้กับธนาคารเธอก็มั่นใจได้อย่างหนึ่งในเรื่องความปลอดภัย เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเงินที่ฝากธนาคารไว้ก็ไม่สูญหายไปไหน แม้จะมีข่าวปล้นธนาคาร หรือเจ้าหน้าที่ธนาคารยักยอกเงินก็เถอะ ไม่ว่าจะยังไงเงินที่เธอฝากไว้ในธนาคารก็ยังอยู่อย่างปลอดภัย รอบคอบกันถึงขนาดนี้ฉะนั้นเรื่องขาดทุนสำหรับไอลดาคนนี้แล้วคงไม่ต้องพูดถึง เพราะมันไม่มีอยู่แล้ว
ไอลดาเป็นนักศึกษาเอกบริหารธุรกิจ โทการตลาด ไม่ใช่ว่าจะเกรด A เฉพาะภาคทฤษฎีหรอกนะเออ ทางด้านปฏิบัติเธอก็เกรด A ด้วย ไม่เช่นนั้นเสียยี่ห้อ ไอลดาการค้า โหม้ด....ดดด และถ้าพ่อไม่เชื่อใจทานคงไม่ยอมให้ยืมทุนมาเปิดกิจการหรอก ยืมเงินลงทุนไปแล้วทำกิจการเจ๊ง ทุนหายกำไรหด ไม่มีทางเจริญรุ่งเรื่องแน่ๆ คงไม่มีนายทุนหน้าไหนย่อมเสี่ยงให้ยืมเงินทุนหรอก แถมยังกู้ยืมได้บ่อยๆตลอด 24 ชั่วโมงไม่เว้นเวลาหลับด้วยนะเออ.....
ไอลดานั่งสำรวจตรวจตราสมุดทะเบียนบันทึกการเช่า-ซื้อของสมาชิกจนครบทุกหน้า เธอพบว่ามีสมาชิกจำนวนหนึ่งค้างส่งม้วนวีดีโอและแผ่นวีซีดี แผ่นดีวีดีอยู่หลายรายด้วยกัน มือเรียวยาวจดรายชื่อสมาชิกและที่อยู่ที่จะสามารถติดต่อได้เหล่านั้นลงบนกระดาษขนาด A4 เพื่อที่เธอจะได้ติดต่อทวงถามถึงสินค้าของทางร้านคืน อ๊ะๆปล่อยเอาไว้ไม่ติดตามทวงถามไม่ได้หรอก เพราะเมื่อคิดไปถึงผลกำไร ขาดทุน แสดงวิธีทำบวก ลบ คูณ หาร อย่างคร่าวๆแล้วถ้าแผ่นพวกนั้นยังอยู่ที่ร้านอาจสร้างรายรับให้แก่ทางร้านของเธอวันละหลายสิบหลายร้อยบาทแน่ๆ แม้ว่า...จะได้ค่าปรับจากการค้างส่งแต่เมื่อเทียบกับรายรับ ค่าปรับที่ว่าเลยอาจจะน้อยค่าลงไปเลยก็เป็นไป ไม่ได้หรอกๆ เด็กการตลาดอย่างเธอจะมาทำให้รายรับของร้านลดลงไมได้ อันไหน วิถีทางใดที่จะทำให้รายรับของทางร้านไอซ์เพิ่มขึ้น เธอจะต้องจัดการมันในทันที เรื่องของธุรกิจจะมาทำหน้าบางไม่ได้หรอก
.....ดังนั้น....สมาชิกค้างส่ง....ทางร้านจึงมีนโยบายติดตามทวง........
สมาชิกบางคนที่ค้างส่งเป็นถึงสมาชิกระดับวีไอพีของร้านซึ่งมีสิทธิยืมในจำนวนวันและจำนวนแผ่นมากกว่า และ ซึ่งตรงกันข้ามกับสมาชิกทั่วไปที่มีการจำกัดทั้งจำนวนวันและจำนวนแผ่น เมื่อละเลยการส่งคืนสินค้าตามระยะเวลาที่ทางร้านกำหนดกันเอาไว้แบบนี้ ไอลดาก็จำเป็นต้องดำเนินการทวงตามระเบียบกันของทางร้านก่อนล่ะ ในเบื้องต้นของติดต่อทวงถามทำให้เธอทราบว่าสมาชิกท่านนั้นๆ ติดขัดประการใดจึงไม่สามารถส่งคืนของได้ตามกำหนด
ก็นี่.....มันคือธุรกิจนี่นะ ขาดไปวัน สองวัน คิดกันวันละสิบบาทต่อม้วนสำหรับวีดีโอ และยี่สิบบาทต่อแผ่นสำหรับดีวีดีและวีซีดีของแท้ รวมกันไม่กี่แผ่น ไม่กี่สิบบาทก็จริง แต่รวมๆไปแล้วมันก็คือเงินหลายสิบบาท หลายร้อยบาท และไม่ว่าจะเท่าไรมันคือเงินทั้งนั้น
........ก็บอกแล้วยังไงล่ะว่า....มันคือธุรกิจ.......
(มีต่อค่ะ)
จากคุณ :
พยาบาลเกเร
- [
17 มี.ค. 49 23:07:51
]