ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ)                    ผ่านมาร่วม 6 ปีรอยแผลจากความเจ็บปวดในครั้งนั้นยังอยู่  แต่เขาก็ยังกล้าดีสะกิดรอยแผลเก่านั้นอีกครั้ง  แม้จะรู้ว่า....ความรู้สึกในครั้งนี้คงไม่ต่างจากครั้งก่อนก็ตามที  เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ปฏิเสธเด็กอย่างเขาอยู่ดี  ทำไมเหรอผู้ชายที่อายุน้อยกว่าผู้หญิง 3 ปีนี่มันเด็กกว่ามากมายขนาดทนคบหาไม่ได้หรือยังไง   ผิดด้วยเหรอที่เขาอายุน้อยกว่าเธอถึง 3 ปี  ผู้ชายอายุน้อยกว่ารักผู้หญิงอายุมากไม่ได้เชียวเหรอ  เขาเด็กกว่าแล้วเป็นอย่างๆไร  ผิดด้วยเหรอ  ผิดอย่างไรหรือ                    “บ้าจริง  อย่ามาขู่ฉันนะอั้ม” นฎาตวาดแว้ด                    “ผมไม่ขู่ฮะ  ลองดูก็ได้นี่สิฮะว่าผมขู่หรือไม่ขู่”  ไม่พูดเปล่ารุ่งโรจน์ยังสาวเท้าใกล้ทำท่าจะคุกคามนฎาอย่างที่เขาแกล้งขู่ไปเมื่อสักครู่                    “นี่อย่าบ้านะ  เข้ามาอีกนิดฉันร้องจริงๆด้วย ”  นฎาขู่เมื่อรู้สึกว่าหมดหนทางสู้แล้ว   รุ่งโรจน์คนนี้เขาทำให้นฎากลัว   เขาทำราวกับไม่ใช่รุ่งโรจน์  หรือนายอั้มน้องชายรจเลขที่เธอรู้จักเมื่อก่อน  เขาคนนั้นนอกจากขี้อายแล้วยังพูดน้อย ดูร่าเริงก็จริงแต่ไม่ใช่ชายหนุ่มร่างกายบึกบึนและมีท่าทีคุกคามเธออย่างเช่นนายรุ่งโรจน์คนนี้  ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหวอะไรเช่นนี้                     “ก็ลองกันดู  แล้วก็จะรู้กันคราวนี้ละว่าถ้าคุณแหกปากร้องผมจะใช้อะไรปิดปากคุณ “ นฎาเดินกระแทกส้นเท้าเข้าไปในงานราวกับไม่เกรงกลัวว่าส้นรองเท้าปลายแหลมนั้นจะหักแต่อย่างไร เธอหวังเพียงใช้กลุ่มผู้คนมากมายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวช่วยเป็นเกราะกำบังจากเขา  อย่างน้อยๆก็ทำให้เธอไม่ต้องอยู่ใกล้ๆเขา เพราะแค่เขาเดินตามเธอเขามาในงาน  สาวๆที่เป็นทายาทของตระกูลใหญ่โตที่ร่วมวงธุรกิจของครอบครัวต่างก็ฉุดดึงรุ่งโรจน์เข้าไปร่วมวงสนทนาด้วยไม่ขาดสาย  หนุ่มนักเรียนนอกเนื้อหอม  แถมหน้าตาดีมีหรือสาวๆจะไม่อยากคุย                     ในการเลี้ยงนฎาพบเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันมาทั้งสมัยมัธยมและมหาวิทยาลัย  ใครๆต่างก็มาร่วมแสดงความยินดีในงานมงคลสมรสที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โตในครั้งนี้  พอเห็นนฎาเดินเข้ามาในงานเจตน์ที่รอคอยการมาของเธออยู่อย่างใจจดจ่อรีบขอตัวจากเพื่อนสาวที่ยืนคุยกันอยู่เมื่อสักครู่ใหญ่ๆเข้ามาทักทายเธออย่างดีใจ อดรู้สึกผิดหวังที่เธอไม่ยอมให้เขาไปรับมางานตามที่เขาตั้งใจเอาไว้   เจตน์เสนอตัวไปรับเธอก็ปฏิเสธเขาแทบทันที                     “อย่าเลยค่ะ  นฎาไปเองสะดวกกว่าค่ะ”                     “แต่ผมไปรับนฎาได้นะ  ผมยินดีมากถ้านฎาจะตอบรับความปราถนาดีของผม”                     “อย่าเลยค่ะ   เท่านี้นะคะนฎาต้องไปทำงานแล้วค่ะ”  เธอปฏิเสธเขาและปฏิเสธมาตลอดคล้ายๆกับว่าเธอจะกันเขาอยู่แค่ความเป็นเพื่อน  และไม่ต้องการแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นอื่น  ซึ่งเขาไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดของเธอเลยสักนิด  ทำไม....คนที่รู้จักเป็นเพื่อนกันจะต้องเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นหรอกหรือ  เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือยังไง  ใครๆก็พัฒนาความรู้สึกดีๆจากเพื่อนก่อนทั้งนั้น  แต่สำหรับนฎาไม่ใช่  เพื่อนคือเพื่อน......และเป็นเพื่อนตลอดไป                    “นฎาตามผมมาทางนี้ดีกว่า  พวกเราอยู่ทางนี้”   เจตน์ชายหนุ่มร่างรูปร่างสูงผิวขาว  ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า   นัยน์ตาสีฟ้า  บ่งบอกเชื้อชาติลูกครึ่งไทย – อเมริกันตามเชื้อชาติบิดา   วันนี้สวมชุดสูทสีเทาเข้มผมยาวถูกรวบเอาไว้อย่างเรียบร้อยและน่ามอง   ไม่แปลกสักนิดที่ข้างๆกลายเขาจะมีสาวสวยและเปรี้ยวจี๊ดคอยเคียงข้างกายอยู่เสมอ  แต่...ใครคนนั้นกลับไม่ใช่นฎา  นอกจากจะรวมกันอยู่เฉพาะกลุ่มเพื่อนๆนฎาแทบจะไม่เฉียดกายเขามาใกล้                   “มากันนานแล้วเหรอ”                    “สักพักแล้วล่ะ    งานคืนนี้ประมาณงานรวมรุ่นเลยล่ะเพราะเพื่อนเก่าๆเรามาเจอกันหลายคน ตามผมมาทางนี้นฎา”  พูดจบเจตน์ถือวิสาสะรวบเอามือของหญิงสาวร่างบอบบางในชุดราตรีสีฟ้าที่เดินข้างๆเอาไว้ในอุ้งมือใหญ่กันพลัดหลง  ด้วยแขกของงานคืนนี้ค่อนข้างเยอะ และเป็นงานเลี้ยงแบบค็อกเทล   มีแขกในงานยืนคุยกันเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยและต่างแต่งตัวประชันกันเพื่อเป็นเกียรติของเจ้าภาพของงานระรานตาไปหมด  นฎาขืนตัวไว้พลางรีบดึงมือตัวเองกลับแทบจะทันที                    “นฎาเดินเองได้ค่ะขอบคุณที่หวังดีค่ะ  ขอโทษนะคะ “นฎาบอกก่อนจะเดินนำหน้าเขาไปในทิศทางที่กลุ่มของเพื่อนๆของเธอยืนคุยกันอยู่โดยมีเจตน์ที่รู้สึกเสียหน้าที่เธอปฏิเสธความหวังดีของเขาอีกแล้วเดินตามมาติดๆอย่างไม่ติดใจกิริยาถือตัวนั้นของหญิงสาวซึ่งก็ถือเป็นความเสมอต้นเสมอปลายของนฎา                                        งานค่ำคืนนี้ยังไม่เลิก  กลุ่มเพื่อนของเธอยังยืนเกาะกลุ่มคุยกันอย่างเหนียวแน่น  แต่นฎากลับรู้สึกเบื่อๆอยากหนีหายไปซะจากงานนี้   ถ้าไม่ติดว่ารจเลขอยากให้เธออยู่นฎาหนีกลับไปก่อนแล้วแน่ๆ   ทนอึดอัดจากงานหรูๆไม่ไหวเธอเลยเลือกปลีกตัวอย่างเงียบๆออกมานั่งพักสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ห้องโถงโล่งๆของโรงแรมที่จัดตกแต่งเป็นสวนหย่อมและน้ำตกขนาดเล็กๆให้บรรยากาศธรรมชาติกว่าห้องที่แออัดไปด้วยผู้คนในห้องแกรนด์บอลลูนห้องนั้นเป็นไหนๆ  นฎาหยุดตัวเองด้วยการนั่งพักที่ม้านั่งหน้าสวนหย่อมนั้น  กระถางต้นไม้ที่ตกแต่งสวนคงช่วยบังเธอจากกลุ่มเพื่อนๆและใครที่คอยวุ่นวายกับเธอได้บ้างล่ะ  เบื่อคนมากๆ  เบื่องานสังคม และ อยากอยู่เงียบๆคนเดียว                     “อึดอัดหรือฮะถึงได้หลบออกมางานเลี้ยง”  เสียงจากม้านั่งตรงมุมมืดที่มีกระถางต้นไม้ปกคลุมเอาไว้ทำให้นฎามองไม่เห็นว่าเป็นใคร   มีเพียงกลิ่นของบุหรี่ยี่ห้อดีและควันสีเทาจางๆและบางเบารอยมาจากมุมมืดนั้นอย่างอ้อยอิ่ง  น้ำเสียงคนถามอาจจะคุ้นหูอยู่บ้าง  แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะใช่เพราะใครคนนั้นไม่เคยสูบบุหรี่  หรืออีกทีก็ไม่แน่หรอกเวลาเปลี่ยนไป  คนก็ย่อมเปลี่ยนตามบุหรี่นั้นก็เหมือนกันสูบหรือไม่สูบมันก็อยู่ที่คน  และคนจะเลิกสูบหรือไม่เลิกมันก็อยู่ที่คนเช่นกัน                     “ใช่คะ  เอ๊ะรู้จักฉันด้วยหรือคะ” นฎาถามอย่างแปลกใจ  แม้จะสงสัยอยู่บ้างก็ตามทีความอยากรู้พอๆกับอยากเห็นทำให้นฎาอยากเห็นว่าเขาเป็นใคร  นฎาพยายามชะเง้อมองใบหน้าของใครคนนั้นผ่านทางกระถางต้นไม้แต่ละต้น  แต่มันก็ไม่ช่วยให้เธอเดาได้เลยว่าเป็นใครเพราะมุมที่เขานั่งอยู่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้และมืดกว่าตรงที่นฎานั่งเป็นไหน  การที่จะมองและเดาว่าเป็นใครเลยยากไปกันใหญ่                   “ฮึๆๆ “ เขาหัวเราะขำกิริยาอยากรู้ของนฎา  นั่นยิ่งเพิ่มความอยากรู้ให้กับนฎามากยิ่งขึ้น   “ เป็นใครกันนะ ”  เอาสิเป็นไงเป็นกัน  ก็อยากรู้นี่นา  ยิ่งมาทำลึกลับแบบนี้ยิ่งกระตุ้นต่อมอยากรู้ของนฎายิ่ง  นฎาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมๆกับใครคนที่นั่งอยู่ในมุมมืดที่ก็โผล่พรวดยืนขึ้นเต็มความสูง  ร่างที่สูงใหญ่และหนากว่าทำให้พอยืนขึ้นเขาจึงขวางช่องทางเดินที่มีน้อยนิดนั้นเอาไว้พอดี   นฎาพอรู้ว่าเป็นใครก็ทำท่าจะผงะเดินหนีแต่เพราะร่างสูงใหญ่และหนาของเขาขวางทางอยู่ทำให้นฎาจำเป็นต้องเดินถอยหลังกลับไปทรุดตัวลงนั่งที่ม้านั่งตัวเดิมหน้าสวนหย่อมนั้น                    “ อั้ม “                   “ครับผมเอง  พอรู้ว่าเป็นผมก็ทำท่าจะเดินหนีมันไม่ง่ายไปหน่อยหรือนฎา”  รุ่งโรจน์ถามเสียงแปร่งปร่าแกมน้อยใจอยู่ลึกๆ  ที่เธอทำท่าจะปฏิเสธเขาทุกครั้งไป  ไม่เหมือนครั้งที่เธอเห็นว่าเขาเป็นน้องชายของพี่อ้อมที่คอยตามรับตามส่งพี่สาวที่มหาวิทยาลัย  เพียงเพราะเขาเป็นลูกชายของบ้าน  เป็นคนที่พ่อและแม่ไว้ใจให้ขับรถยนต์ได้แม้จะอายุยังไม่ถึงสิบแปดและสอบใบขับขี่ก็ตาม                    “นี่อย่าเข้ามานะ “  นฎาร้องห้ามเพราะได้กลิ่นฉุนๆของบุหรี่ยี่ห้อดีที่เจือมากับกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆนั้นอยู่  เธอเกลียดและไม่เคยชื่นชอบมันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ไม่ชอบทั้งกลิ่นของมันและก็ไม่ชอบทั้งคนที่หลงบริโภคมันด้วย (มีต่อ) แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 20:22:41 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 19 มี.ค. 49 19:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อ)                   “รังเกียจผมขนาดนั้นเชียวเหรอนฎา”  เอ่ยถามออกมาอย่างน้อยใจ  เพราะแม้แต่จะคุยเธอยังไม่อยากจะคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำ  ถ้าแม้นเป็นเขาเธอคอยแต่จะปฏิเสธ                    “คือ   ฉันเหม็นกลิ่นหล้าและบุหรี่  ที่หลบออกมาเพราะเวียนหัวกลิ่นพวกนี้ในงาน  ตั้งใจจะหลบมาหาอากาศโล่งๆสักพักแล้วจะกลับเข้าไปในงานใหม่   ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่”                     “ฮึๆ   นฎาไม่ชอบผมไม่สูบและไม่ดื่มก็ได้  “  พูดจบเขาก็เทแก้วเหล้าที่มีเหล้าอยู่ครึ่งแก้วที่ถือติดมือออกมาจากงานนั้นลงที่ต้นไม้ให้เธอดู  พร้อมๆกับขยี้บุหรี่ยี่ห้อดีที่เพิ่งสูบไปนิดเดียวนั้นกับกระถางต้นไม้ทันทีที่รู้ว่านฎาไม่ชอบมัน                    “ผมตามใจนฎาแล้ว  จะไม่ให้รางวัลผมหน่อยหรือ”  รุ่งโรจน์ทวงถามของรางวัล                       “รางวัลอะไร  ที่ไม่ดื่มเหล้า  ไม่สูบบุหรี่ก็ตัวของอั้มเองนะไม่ใช่ตัวพี่   ควันพิษของบุหรี่สะสมในปอดนานๆทำให้ปอดเสียหน้าที่  นานวันเข้าเกิดโรคต่างๆมากมายจาการที่พิษที่ว่าทำลายเนื้อปอด  ทั้งถุงลมโป่งพอง   หลอดลมอุดกั้นเรื้อรัง   สุราเป็นพิษต่อตับ  ทำให้ตับเสียหน้าที่  ทำงานผิดปกติและ เป็นโรคตับแข็งได้นะ   การที่อั้มไม่สูบและดื่มนั้นก็เป็นผลดีต่อตัวอั้มไม่ใช่พี่”  นฎาอธิบาย  และเธอก็มั่นใจว่ารุ่งโรจน์รู้ว่าทั้งเหล้าและบุหรี่มันมีคุณมีโทษยังไง                    “ให้ตายเถอะนฎา   นฎาใช้คำว่า “ พี่ “ ตีกรอบผมแค่ “ น้อง “ อีกแล้วนะ   รู้ไว้เลยนะผมไม่ยอมให้นฎาตีกรอบผมเอาไว้แค่นั้นหรอก    ผมเป็นคนแล้วก็มีชีวิตมีหัวใจเป็นของตัวเอง   ผมไม่สนใจว่านฎาจะตีกรอบผมยังไง  รู้ไว้นฎาตีกรอบผมเอาไว้แค่น้องชายไม่ได้   รู้ไว้เลยว่าไม่วันที่นฎาจะทำแบบนั้นกับผมได้   เหมือนที่นฎาตีกรอบไอ้หนุ่มลุกครึ่งผมยาวเมื่อสักครู่ที่มันจับมือถือแขนนฎาคนนั่นน่ะนะ  ผมไม่มีวันยอมเด็ดขาด  หลายปีก่อนไอ้เด็กคนนั้นนฎาอาจจะทำให้เขาเสียใจได้   แต่กับผมตอนนี้รู้ไว้นฎาไม่มีวันพูดแบบนั้นกับผมได้  ไม่มีวันทำได้จริงๆนฎา”  นฎาตีความตามที่ตัวเองเห็นเหลือเกินว่า  ที่เขาพล่ามอะไรออกมาตอนนี้เพราะเขาเมาแน่ๆ                   “นายเมาแล้วล่ะอั้ม   หยุดพล่ามอะไรทำนองนี้ซะทีฉันไม่อยากจะฟัง   หลีกทางนะฉันจะกลับเข้าไปในงาน “                    นฎาทำตาดุมองสบตาคมกล้าเจือรอยแดงๆนิดๆอย่างคนเริ่มแก่ดีกรีทำท่าจะบุกฝ่าด่านที่ทำขวางทางเธออยู่นั้นไป  และเขาก็หลีกให้นฎาแต่เพียงนิดเดียวก่อนที่แขนยาวหนาแน่นไปด้วยมัดและกล้ามของใครคนที่อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มนั้นจะตวัดมารอบเอวบางในชุดราตรีสีฟ้าทันที  นฎาอ้าปากค้าง  เบิกตามองอย่างตกใจเมื่อรุ่งโรจน์ผู้มีศักดิ์เป็นน้องชายของรจเลขและมีอายุน้อยกว่าเธอถึง 3 ปี  จะกล้าดีรัดร่างเธอเข้ามาชิดอกแบบนี้   ดวงตานฎาวาวโรจน์เหมือนเริ่มโกรธที่เขากล้าดีทำแบบนี้กับเธอ  กับเธอที่เป็นเพื่อนพี่สาวและมีอายุเป็นพี่เขาถึง 3 ปี                     “ใครว่าผมเมา  แค่นี้ไม่ทำให้เมาได้หรอกนฎา  แต่...เมานฎานะไม่แน่เพราะผมเมาจนโงหัวไม่ขึ้น  เมามาตั้ง 6 ปีนฎาไม่รู้หรือยังไงฮึ ”                       ช่องทางทางเดินแคบๆและมีกระถางต้นไม้วางเรียงเป็นระยะๆเหมือนบีบรัดเข้ามา  เมื่อนฎารู้สึกตัวชาไปชั่วขณะ  ใบหน้าขาวของคนรูปร่างสูงกว่าในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มก้มต่ำมาจนนฎาต้องเบนหน้าหนี  และพยายามพลักเขาออกห่างแต่ก็หาสำเร็จไม่   ใบหน้าที่ก้มต่ำจนลมหายใจปะทะใบหน้าเธอยังคงนิ่งในท่านั้นและยังคงพยายามขืนตัวออกห่าง   รุ่งโรจน์เองก็เหมือนเริ่มจะหมดความอดทน  จมูกโด่งจึงจรดมาที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาราวปุยนุ่นที่ตัวนฎาเองก็บ้าที่ดันเกิดรู้สึกอุ่นวาบและชาหนึบไปถึงหัวใจ                     “รู้ว่าผมรัก   เลยแกล้งไม่พบหน้า  ไม่คุย  และหลบหน้าหลบตาผมคิดเหรอว่าผมจะทำให้ยอมแพ้  รู้ไว้ยังไงผมก็รักนฎา  นฎาตีกรอบผมไม่ได้หรอก  จำไว้เลยนะไม่ว่าจะยังไงผมก็จะดื้อรักนฎา ”                      บางสิ่งบางอย่างที่นฎาไม่เคยเข้าใจ  ว่าทำไมเขาจึงไม่ยอมเปลี่ยนใจเปลี่ยนความคิดของตัวเอง  บัดนี้ฉายกระจ่างชัดถึงความจริงใจ  ความตั้งใจจริงผ่านมาทางดวงตาที่มองสบตาเธออยู่ใกล้แค่คืบ   แต่นฎาก็ก้มหน้าหลบตานั้นเอาดื้อๆ  ไม่ใช่เพราะเขิน  ไม่ใช่เพราะอาย  แต่เพราะเธอรู้  และไม่อยากจะรับรู้ว่าเขาคิดยังไง  ตั้งใจแค่ไหนเรื่องในของเธอ  ไม่ว่าจะยังไงเขาเปลี่ยนความคิดของเธอไม่ได้  ไม่ว่าจะยังไงก็ตามที                     “นฎามองผมหน่อยได้มั้ย”                     นฎาเงยหน้าขึ้นมองเขาตามที่เขาร้องขอ    ด้วยไม่เข้าใจว่าเขายังจะมีอะไรอยากจะสารภาพกับเธออีก   นฎาตั้งใจจะบอกเขาอย่าพูดอะไรออกมาอีกเลย  เขาเปลี่ยนความคิดของเธอไม่ได้หรอก  เหมือนที่เขาไม่ยอมเปลี่ยนความคิดของเขาตามที่เธอบอกนะล่ะ  คราวนี้อาการตัวชาทวีมากขึ้นกว่าเดิมหลายสิบเท่าเมื่อริมฝีปากอุ่นๆปะทะลงมาประทับกลีบกุหลาบสีแดงจางๆตรงหน้าที่ห่างจากใบหน้าเขาเพียงแค่คืบนั้นทันที    ความอบอุ่นที่แผ่ปะทะมานั้นทำให้นฎาก่อเกิดความรู้สึกว่าพื้นที่เธอเหยียบยืนอยู่โคลงเคลงไปหมด  และราวกับว่ารองเท้าปลายแหลมส้นเรียวเล็กที่สวมอยู่จะรองรับน้ำหนักเธอไม่ไหวจนต้องอาศัยยึดร่างสูงใหญ่และหนาของเขาเป็นหลัก  แล้วเธอก็รู้สึกราวกับหายใจติดขัดขึ้นมาดื้อๆก่อนความรู้สึกที่มีจะดับวูบ  ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงร้องอย่างตกใจของเขา                     “นฎา  นฎา  เป็นอะไรไปนะ  นฎาลืมตาสิ  นฎา “  รุ่งโรจน์มีท่าทีร้อนใจที่อยู่ๆร่างของนฎาก็ทรุดฮวบเอาแบบนั้น  เหลียวมองหาใครช่วยก็ไม่มีผ่านมายังมุมนี้สักคน  ดังนั้นเขาจึงช้อนร่างบางนุ่มนิ่มในชุดราตรีสีฟ้าร้องเรียกหาบริกรที่เดินเสริฟเครื่องดื่มในงานเธอขอความช่วยเหลือ                    “น้องครับรบกวนเปิดห้องที่เจ้าของงานนี้จองไว้ให้ผมที  พอดีแฟนของผมคนนี้เธอไม่สบายต้องการพักผ่อน”  เท่านั้นล่ะ  บริการในชุดกางเกงดำเสื้อเชิ้ตสีขาวมีหูกระต่ายสีแดงติดอยู่ที่คอก็ดินนำเขาไปยังห้องสวีทที่เจ้าของงานจองเอาไว้ทันที   ติดตามตอนต่อไปอาทิตย์หน้าค่ะ   ๏ ๏ ๏ ปล. ๏ ๏ ๏ Plan ไว้ว่าจะมาต่อให้ได้อ่านอาทิตย์ละตอนเป็นอย่างน้อย  และเรื่องนี้คาดว่า 3 ตอนจบค่ะ (คงราวๆ 30 แผ่นกว่าๆอีกตามเคยค่ะ)  อาจจะสั้นหรือยาวว่านี้ไม่แน่ใจเพราะกำลังผูกเรื่องอยู่เลย  กำลังดูๆอยู่ว่าจะจบเจ็บๆยังไงดี แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 21:19:05 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 20:28:00 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 19 มี.ค. 49 19:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๏ ๏ ๏ บทสรุปของคุณพยาบาลจอมอู้ ๏ ๏ ๏ มาสรุปกันก้อนว่าคุณพยาบาลเกเรจอมอู้  ค้างอยู่กี่เรื่องที่ยังไม่จบ  เยอะเหมือน ที่นายเพลงเกือบพันว่าเราหรือเปล่า  อ๊ะมาดูกันๆ ๏ ๏ ๏ ห้าวนิดๆสะกิดรัก  ๏ ๏ ๏ Plan ว่าประมาณ 13 ตอนจบ(เจ้านัทเปียร์รุสเขียนจบที่ 15 หรือ 20-25 ตอน  แต่ เราไม่มีความอดทนขนาดนั้น  อย่างเร็วสุดก็ 13  ยาวสุดก็จบที่ตอนที่ 15 ค่ะ เอ๊....เราต้องปั่นอีกกี่ตอนเนี่ย) ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2463232/W2463232.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2481861/W2481861.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2562611/W2562611.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2729491/W2729491.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2798538/W2798538.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2814716/W2814716.html ห้าวนิดๆสะกิดรักตอนที่7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3070017/W3070017.html ๏ ๏ ๏ LOVE  PHONE  คลื่นเหงา  สาวร.พ. ๏ ๏ ๏ Planว่าจะจบที่ ตอนที่ 9 -10 เพราะชักขี้เกียจล่ะ  แต่ถ้าผีขยันเข้าสิงห์แบบที่ผ่าน มาอาจยาวถึงตอนที่ 15 (ก็ได้ค่ะ) ไว้พิจารณาอีกทีๆ  แต่มันน่าจะใกล้ๆจบล่ะ เพราะกำลังปัดฝุ่นอีกรอบอยู่ค่ะ + + LOVE  PHONE  คลื่นเหงา  สาวร.พ.ตอนที่ 1-7 (ปัดฝุ่น) + + http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2717498/W2717498.html + + LOVE  PHONE  คลื่นเหงา  สาวร.พ.ตอนที่ 8/1  + + http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2730488/W2730488.html + + LOVE PHONE คลื่นเหงา สาวร.พ. ตอนที่ 8/2 + + http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2734822/W2734822.html ๏ ๏ ๏ หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก ๏ ๏ ๏ Planว่าประมาณ 25 ตอนจบถ้าไม่ขี้เกียจนะคะ  แต่ถ้าขี้เกียจก็ราวๆเรื่องอื่น  แต่... เรื่องนี้อาจจะมาเร็วกว่าเรื่องอื่นๆที่ " ดองๆ" เอาไว้ เพราะถูกทวงบ่อย  หุหุ  ทวง บ่อยจะมาเร็ว  ไม่ค่อยทวงก็ค่อยๆมานะคะ   + + +หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก + + + ตอนที่  1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2730877/W2730877.html + + +หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก + + + ตอนที่  2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2737939/W2737939.html + + +หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก + + + ตอนที่  3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2814120/W2814120.html + + +หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก + + + ตอนที่  4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3073685/W3073685.html + + +หมอจอมยียวน  กับ  พยาบาลป่วนรัก + + + ตอนที่  5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3092062/W3092062.html หมดยังหว๋า.......อ่อ..อีกเรื่องๆ ๏ ๏ ๏  + + + พ่อปากร้าย..ยย กับ ยายเกเร + + +  ๏ ๏ ๏ Plan ว่า 5 - 7 ตอนจบค่ะ  ไม่ยาวไปกว่านี้แต่อาจจะสั้นกว่านี้เพราะตั้งใจจะทำเป็น แนวสั้นๆไม่ยืดแน่ + + + พ่อปากร้าย..ยย กับ ยายเกเร + + + บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2798608/W2798608.html + + + พ่อปากร้าย..ยย กับ ยายเกเร + + + ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2814164/W2814164.html + + + พ่อปากร้าย..ยย กับ ยายเกเร + + + ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2847104/W2847104.html โห.........ค้างเยอะเหมือนกันนี่หว๋าเรา  เอาน่าเราขยันเป็นทุนเดิม  เดี๋ยวจะทยอยๆ เอามาลงให้ได้อ่านละกัน  เพราะที่เราลาไปศึกษาต่อก็ใกล้สมหวังในอีกไม่นาน แล้ว  คราวนี้พอจะมีเวลามาสะสางนิยายที่ค้างๆเอาไว้กันซะทีเรา  คงได้อ่านกัน เร็วๆนี้ค่ะ   .....ขอบคุณที่ติดตามอ่าน  และติดตามทวงอ่านนะคะ..... แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 21:11:04 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 49 21:07:33 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 19 มี.ค. 49 21:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นายรุ่งโรจน์นี่ มือไวชะมัดเลยแฮะ จะติดตามต่อไปค่า จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 19 มี.ค. 49 21:06:57 A:58.9.93.236 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพ่โอขา...ทำไมคดีของเพ่ถึงได้ยาวเป็นหางว่าวเช่นนี้ล่ะคะ นู๋นับ ๆ แล้ว หลายกระทง (ฮ่า...) อย่าลืมมาต่อให้จบทุกเรื่องนะคะ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 19 มี.ค. 49 21:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มะชอบเด็กเหมือนนฎาเลยค่ะ .. เอ .. แต่ว่าโดนไปอย่างงี้แล้ว นฎาจะหวั่นไหวรึเปล่าน๊า จากคุณ : Antares (กรุ่นกลิ่นแก้ว) - [ 19 มี.ค. 49 21:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แวะเข้ามาอ่านค่ะ รักคนแก่ อั้มสู้ๆ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 19 มี.ค. 49 21:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห.....ดูแล้วมีคดีความค้างไว้กับผู้ชมเยอะจริงๆแหละ อิอิ :D จากคุณ : ธามาดา (ธามาดา) - [ 19 มี.ค. 49 23:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หุหุ มีเรื่องให้ตามอ่านตั้งหลายเรื่อง จะค่อยๆไปตามเก็บนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 20 มี.ค. 49 02:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 oh i wait the next chepter จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 20 มี.ค. 49 03:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11  โอ๊ะ...โอ  อายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น ที่เป็นลมนี่เพราะจูบแรกหรือป่าว อั้มสู้ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : Donut_ty - [ 20 มี.ค. 49 08:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พี่โอขา อายุเป็นเพียงแค่สายลมพาพัดไป อย่าคิดมากได้ไหม ความรักเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่เรื่องใด อยากให้รู้เด็กกว่าแล้วไง จากคุณ : เม-ดา - [ 20 มี.ค. 49 13:02:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 20 มี.ค. 49 14:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ น่ารักมาก แต่ว่าจะชนะใจนางเอกได้หรือเปล่า จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 20 มี.ค. 49 19:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โจทย์เยอะนะเรานี่ เพิ่งรู้... พี่ชายนายเจนวัช จากคุณ : พรพชร (พรพชร) - [ 20 มี.ค. 49 21:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 3 ปีเอ๊ง จากคุณ : scottie - [ 20 มี.ค. 49 22:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอ๊ะ...   มีเรื่องใหม่ด้วย แสดงว่าเรื่อง ที่เดิม หัวใจ คนปลายฟ้า  ต้องมีตอนจบแล้วแน่ๆเลย   ต้องตามไปอ่าน  ซะแล้ว จากคุณ : SuMo (SuMoS) - [ 21 มี.ค. 49 13:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ว๊าย...โตเป็นหนุ่มไวยังไม่พอ ไวไฟอีกตะหาก โผล่มาตอนแรก...อุ้มนางเอกขึ้นห้องซะแล้ว จากคุณ : Wild Monkey - [ 21 มี.ค. 49 19:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นชื่อแล้วกลั๊วกลัวว่ะโอ  เรื่องเจ็บๆ เนี่ย เฮ้อ... เห็นด้วยกับพี่ก๊อตตี้ว่า "สามปีเอ๊ง" แต่ตารุ่งโรจน์เนี่ย ทำตัวไม่เข้าท่าว่ะ   แบบนี้ถึงสามปีจะไม่เป็นปัญหา ความประพฤติอาจไม่ผ่าน ฮ่าๆๆ ตงิดๆ เรื่องเวลากับอายุนิดหน่อย นฎาวัยเลยเลข 3 มานิดๆ แต่ 6 ปีที่แล้ว อยู่พยาบาลปี 3 (ตอนนั้นตาอั้มคงจบ ม.6 แล้วไปต่อนอก เข้าใจถูกเปล่า) มันขาดๆ อยู่นา จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 มี.ค. 49 20:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ช่ายๆ 3ปีไม่น่ามีปัญหา เคยเจอบางคู่ต่างกันตั้ง7-10ปี ตงิดๆเรื่องเวลากะอายุเหมือนกัน ถ้านฎาอายุ 30ต้นๆ ตีว่าไม่ 30 ก็ 31 ดังนั้น 6ปีที่แล้ว ก็อายุ 24-25 อายุขนาดนี้นี่ น่าจะจบปริญญาพยาบาลแล้ว ไม่น่าจะอยู่แค่ปี3 คนเรียนพยาบาลบ้านเรานี่ถ้าอยู่ปี 3 อายุก็คงราวๆ 20-21เองมั๊ง เหอๆ แล้วแน่ใจเหรอว่าจะลงอาทิตย์ละตอน กลัวจะเป็น เดือนละตอน หรือปีละตอน (แซวเสร็จก็รีบแจว เหอๆ) จากคุณ : ลูนาติก - [ 23 มี.ค. 49 16:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตงิดๆ  เข้ามาแก้เรื่องอายุแล้วค่ะ  เอาเป็นว่าแก้เป็น "อายุก็ล่วงเลยใกล้เลขสามเข้ามาอีกไม่กี่ปีแล้ว  " ดีกว่านะคะ คือหนูโอแก้เรื่องไป-มา  พอตอนต้นๆเรื่องยอมรับว่าลืมดูค่ะ ตั้งใจว่า นางเอกปี 3 อายุ 21 + 6 = 27 ปี โดยประมาณ แต่ตั้งใจไม่เขียนอายุเพราะอยากให้รู้สึก " แก่" ไอ้จะมาก ไปกว่านี้กลัวแก่ไปค่ะ..........แฮ่...... พระเอก อายุ 18 + 6 = 24 ปี น่าจะไหว ค่ะ  เนอะๆ แต่ตอนแรกที่เขียนผูกเรื่องเอาแบบนางเอกเรียนต่อเนื่อง คือจบอนุปริญญาแล้วไปเรียนต่อเนื่องอีก 2 ปี (แบบตัวเอง) เลยออกมาแนวงงๆเนอะเพราะไม่ได้อธิบาย  เขียนแบบ เข้าใจแนวๆเดียวกันดีกว่า  ติงมาหนูก็แก้ให้ค่ะท่านพี่ ขอบคุณค่ะ  ว่างๆมาตรวจใหม่น้า..........   (เดี๋ยวมาใหม่ๆ) แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 49 11:08:19 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 24 มี.ค. 49 11:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะพี่โอ  ตามมาอ่านค่ะ  ยังไงก็จะรอฮี่ๆ รอได้ทั้งน้านแหละ   เหอๆ ความจริงๆก็ไม่ชอบพระเอกที่อายุน้อยกว่านางเอกนะเนี่ย ความคิดเหมือนนางเอกเลยฮี่ๆ เขิน จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 25 มี.ค. 49 13:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อิอิ...นางเอกเหมือนพี่โอ แต่เจ้าพ่อพระเอกนี่เหมือนใครง่ะ ว่าแต่ เห็นด้วยกะเฮียง่ะ 3 ปีเอง 55555 ตอนนี้แอบชอบเด็กอยู่ด้วย เดาว่า 2 ปีเอง แต่นะ ปกติไม่ชอบเด็กง่ะ ทำไงดีคะเจ๊ ช่วยด้วยยยยยย ปล.ดูงานคุณพี่ท่าน นี่ขนาดไม่ว่างนะเนี้ยยยยยย จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 27 มี.ค. 49 11:45:50 ]