จากกระทู้เก่าซึ่งผมพาไปเที่ยวถึงถ้ำติ่งแล้ว
เราได้รับประทานอาหารกลางวันกัน ณ ร้านอาหารริมแม่น้ำ
โขงแห่งหนึ่ง (ซึ่งโชคร้ายที่มื้อนั้นไม่มีอะไรอร่อยเท่าไข่
เจียว) จึงไปชอปปิ้งกันที่แหล่งผลิตผ้าไหมและเครื่องเงิน
ณ ร้านเครื่องเงินผมไม่มีความสนใจดูนัก จึงเดินไปนั่งพัก
ห้องข้างๆ เจอแม่หญิงชราลาว แม่เจ้าของร้าน
ฟันร่วงหมดปากแล้วกำลังดูทีวีลาวอยู่ด้วยความเพลิดเพลิน
อะไรบางอย่างทำให้ผมรู้สึกนับถือแกอย่างประหลาด
จึงทำความรู้จักกัน ...จริงๆก็ส่งภาษากันไม่ค่อยได้
หรอกครับ แต่เพราะความอัธยาศัยดีของแกทำให้
สามารถสื่อสารกันรู้เรื่อง
ลำดับความว่าแกอายุเก้าสิบสาม เป็นชาวลาวภาคเหนือ
ลูกสาวแกไปทำงานเมืองไทย เป็นแอโอสเตสการบินไทย
มีรูปถ่ายให้ดู ส่วนเจ้าของร้านเงินผู้ชายนี้เป็นลูกเขย
วีดีโอลาวที่ดูอยู่นั้นเป็นทำนองเรื่องปลุกใจของพรรค
คอมมิวนิสต์ ผมดูแล้วคนลาวสวนสนามกันได้สวยงามดี
มีข้อสังเกตอยู่อย่างหนึ่งคือแม้คนลาวจะเหมือนไทย
มาก แต่ในหมู่ประเทศเพื่อนบ้านจะรู้สึกสนิทสนมกับ
เวียดนามมากกว่า เพราะเคยอยู่ในในสถานการณ์ต้อง
ต่อสู้กู้ชาติกับมหาอำนาจอเมริกามาด้วยกัน และ
ชนะอย่างยากลำบากด้วยกัน ขณะที่ไทยนั้นนอกจาก
ไม่ช่วยลาว ยังให้พื้นที่อเมริกาตั้งสนามบินรบที่ภาคอีสาน
เอาระเบิดมาลงลาวเพียงพอระเบิดประเทศได้หลายรอบ
ดังนั้นที่เราถือเขาเป็นบ้านพี่เมืองน้องนั้นเขาคงไม่ถือ
กับเราด้วยแหละครับ ใครไปลาวเจอที่หน้าตาหัวรุนแรงๆ
ก็ระวังตัวหน่อย อย่าไปลำพองว่าเราต้องเป็นพี่เขา
อย่างไรก็ตามคนลาวส่วนใหญ่ยังคงน่ารักตามแบบสังคม
เกษตรนั่นเอง
บ่ายวันเดียวกันคณะทัวร์เดินทางไปถึงน้ำตกตาดกว่างสีอัน
สวยงามเหลือพรรณนา (บรรยายไม่ถูกหรอกครับ รูปที่
ถ่ายมานี้ก็ผิดจากของจริงเยอะ)
ในความทรงจำของผมที่จำได้คือซาลาเปาไส้มะพร้าว
ซึ่งอร่อยมาก รสชาติเค็ม มัน หวาน ไม่เคยเจอที่ไหนมา
ก่อนซื้อมาแจกครอบครัว กินร้อนๆ รสเด็ดอย่าบอกใคร
(ภาพข้างล่างถ่ายที่น้ำตกครับ ละอองน้ำปลิวมาทำให้หนาว
มาก ผมลืมเอาเสื้อหนาวอยู่ในรถ แล้วรถแล่นไปจอด
ที่ไหนก็ไม่รู้ เลยต้องทนหนาวเหมือนกัน ^^")
แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 49 00:18:04
จากคุณ :
เชษฐา 
- [
21 มี.ค. 49 00:17:35
]
***สบายดีหลวงพระบาง ๒***
