ความคิดเห็นที่ 1 “แม่ฟื้นแล้ว แม่ของพิมพ์ฟื้นแล้ว” พิมพ์จันทร์ยิ้มทั้งน้ำตา เอื้อมมือมาจับมือข้างหนึ่งของคุณยายมาแนบแก้มอย่างแผ่วเบา “พิมพ์..”คุณยายเรียกเบาๆ “พิมพ์มาแล้วค่ะแม่ พิมพ์ผิดเอง พิมพ์ขอโทษ”พิมพ์จันทร์เอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลอาบแก้ม คุณยายส่ายหน้าช้าๆ มองลูกสาวคนเล็กด้วยแววตาปลอบประโลม “พิมพ์ไม่ได้ทำผิดหรอกลูก แม่เข้าใจ” พิมพ์จันทร์มองมารดาด้วยความซาบซึ้ง “พิมพ์ไม่รู้จะขอบคุณแม่ยังไงดี แม่เข้าใจพิมพ์เสมอ” ยิ้มแล้วหันไปจับตัวเด็กชายที่เดินมายืนข้างๆ ให้เข้ามาชิดเตียงมากขึ้น “นี่พิมพ์พาสุดที่รักมาด้วยค่ะ” คุณยายยิ้ม มองเด็กชายตัวน้อยด้วยความเอ็นดู หน้าตาท่าทางฉลาด ซุกซน แววตาที่เป็นประกายมีชีวิตชีวานั้นช่างเหมือนเหลือเกิน เหมือนกับ.. “คุณยายครับ ผมมาแล้ว”เสียงพิงขัดความคิดของคุณยายขึ้นมาก่อน เด็กชายยิ้มกว้าง ก่อนจะกางแขนออกโอบคุณยายไว้แล้วซบหัวลงบนอกคุณยาย ทำเอาพิมพ์จันทร์ต้องร้องห้าม “เดี๋ยวก่อนพิง อย่าเพิ่งสิจ๊ะ เดี๋ยวคุณยายเจ็บ” “ไม่เป็นไรหรอก พิมพ์ ยายไม่เจ็บ สุดที่รักของยายนี่น่ารักจริง”คุณยายว่ายิ้มๆ เอื้อมมือมาลูบหัวเจ้าตัวน้อย พิงเงยหน้าขึ้นมองคุณยาย “ผมคิดถึงคุณยายมากเลยครับ คุณยายเป็นอะไร เจ็บไหม” ดวงตาใสแจ๋วที่มองคุณยายนั้น ทำให้คุณยายสะท้อนใจ ช่างน่ารักเหลือเกินหลานยาย ไม่น่าเลย.. “ยายไม่เจ็บหรอกลูก แค่เป็นลมไปเท่านั้น” คุณยายตอบหลานแล้วหันไปยิ้มกับผิงที่เดินมาชิดเตียงแทนที่พิมพ์จันทร์ ผิงจับมือคุณยายไว้เบาๆ “ผิงเป็นห่วงคุณยายมากเลยรู้ไหมคะ”ผิงพูดเบาๆ พยายามสกัดกั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา มองคุณยายด้วยความรักและผูกพันธ์ที่คุณยายรับรู้ได้ “ยายรู้จ๊ะ ยายรู้ ยายไม่เป็นอะไรหรอก”คุณยายตอบยิ้มๆ มองหลานสาวด้วยสายตาปลอบโยน จากคุณ : ชมเช้า - [ 21 มี.ค. 49 14:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณหมอประสานเข้าห้องมาแล้วเข้าไปตรวจคุณยายอย่างละเอียด ทั้งสามจึงถอยออกมาอยู่ด้านนอก สักพัก ปิยา ฟิลิบโปและปรัชญ์ก็เปิดประตูเข้ามา “คุณปิย่า แม่พิมพ์ฟื้นแล้วค่ะ”พิมพ์จันทร์บอกปิยาด้วยความยินดี “จริงหรอคะ ดีจังเลย”ปิยาอุทาน เห็นแววตาแห่งความสุขนั้นแล้วยิ้ม รู้สึกถูกชะตากับคนตรงหน้าอย่างประหลาด “พระเจ้าคุ้มครองนะครับ” ฟิลิบโปเอ่ยขึ้นช้าๆ ทุกคนพากันยิ้ม ปิยาส่งดอกไม้ที่เตรียมมาเยี่ยมไข้คุณยายให้ผิงรับไปวางบนโต๊ะ “ตอนนี้คุณหมอกำลังตรวจแม่อยู่ค่ะ อีกสักครู่ก็คงจะออกมา” พิมพ์จันทร์บอกทุกคนพลางเชื้อเชิญให้นั่งบนโซฟา ปรัชญ์นั่งลงข้างๆผิง ชายหนุ่มเหลือบไปมองคนข้างๆ ก็เห็นดวงตาแดงช้ำ มีหยาดน้ำคลออยู่ในดวงตาคู่โตนั่นก็อดรู้สึกหัวใจวูบไหวด้วยความสงสารไม่ได้ “ร้องให้อีกแล้วนะเรา” ปรัชญ์เอ่ยออกมาเบาๆ ผิงหันมามองหน้าชายหนุ่ม หน้ามุ่ยเล็กน้อย ตอบเสียงเบา “ไม่ได้ตั้งใจร้อง น้ำตามันไหลออกมาเองนี่” ได้ยินหญิงสาวตอบ ชายหนุ่มก็ยิ้ม ขนาดเวลาเศร้าก็ยังจะอุตส่าห์เถียง “ดีใจด้วยนะครับ คุณยายฟื้นแล้ว” ผิงฟังแล้วหันมาสบตาชายหนุ่ม เห็นความจริงใจฉายชัดอยู่ในดวงตา จึงยิ้มให้เอ่ยเสียงเบา ”ขอบคุณค่ะ คุณยายฟื้นแล้ว คงจะไม่เป็นอะไรแล้ว” “อืม..”ชายหนุ่มนึกไปถึงสีหน้าคุณหมอที่เห็นเมื่อตอนที่ออกจากห้องผ่าตัด ทำไมเรารู้สึกว่าสีหน้าคุณหมอดูหนักใจแปลกๆก็ไม่รู้ หรือว่าเราจะคิดไปเอง ขยับจะบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างตัวก็พอดีเด็กชายพิงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าซะก่อน จากคุณ : ชมเช้า - [ 21 มี.ค. 49 14:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พิงมองปรัชญ์และมองผิงสลับกันไปมา ก่อนจะถามปรัชญ์อย่างสงสัย “พี่คุยอะไรกับผิงของผม” “ผิงของผมหรอ” ปรัชญ์ทวนคำยิ้มๆ “ก็ใช่น่ะสิครับ ผิงของผม ผมเป็นสุดที่รักของผิงนะ บอกไว้ก่อน” พิงทำหน้าภาคภูมิใจ “พี่ก็รู้แล้วนี่”ขายหนุ่มว่าพลางมองไปที่ผิงก็เห็นกำลังกลั้นยิ้มอยู่ “ถ้าพี่รู้แล้วก็ดี จะได้ไม่ต้องมาจีบผิงของผมอีก” เด็กชายว่าอย่างเหนือชั้น ผิงหุบยิ้ม หน้าแดงขึ้นมาทันที หันไปมองชายหนุ่มแล้วรีบหลบสายตา รีบพูดกลบเกลื่อนทันที “พิงพูดอะไรเหลวไหลอีกแล้ว” “อ้าว ก็ผมพูดเรื่องจริงนี่” พิงหันมาตอบ ก่อนจะมองชายหนุ่มตัวโตที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ผมไม่อยู่ พี่แอบจีบผิงหรือเปล่า” ชายหนุ่มหัวเราะหึหึ “เรื่องอะไรจะแอบ จะจีบก็จีบ ไม่แอบหรอก” ผิงหันขวับไปมองทันที สบตาเขาแล้วขยับจะตอบโต้ ก็พอดีคุณหมอประสานเดินออกมาซะก่อน ทั้งหมดจึงเดินเข้าไปหา “คุณหมอคะ แม่เป็นยังไงบ้างคะ” พิมพ์จันทร์ถามทันที “ตอนนี้ฟื้นแล้วยังอ่อนเพลียอยู่บ้าง ดูแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่หมอยังห่วงเรื่องความดันกับการเต้นของหัวใจ ยังไงก็ต้องรอดูอาการก่อนซักระยะนะครับ” หมออธิบาย ทุกคนพากันยิ้มอย่างโล่งใจ หมอจึงขอตัวเดินออกไป ปรัชญ์มองตามหมอแล้วขมวดคิ้ว “ยังไม่มีอะไรผิดปกติ”หมอพูดเหมือนครั้งที่แล้วเลย แต่ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ แล้วทำไมสีหน้าหมอเหมือนจะเครียดๆ แบบนั้นด้วย หรือว่า เราจะคิดไปเองนะ ชายหนุ่มคิดอย่างสงสัยพลางเดินตามทุกคนเข้าไปหาคุณยายที่เตียง พิมจันทร์แนะนำปิยาและฟิลิบโปให้คุณยายรู้จัก คุณยายเขม้นมองปิยาอย่างพิจารณา “อืม คุณปิยาสวยมาก” รำพึงออกมา ก่อนจะเงียบไปเหมือนนึกอะไรอยู่ “หน้าตาคุ้นจริง หน้าตาเหมือนใครคนหนึ่ง อืม..”คุณยายพยายามนึกเท่าไหร่ก็ไม่ออก “สงสัยปิย่าจะเป็นคนหน้าโหลหรือเปล่าคะ คุณน้า” ปิยาว่าแล้วหัวเราะ  ทุกคนจึงพากันหัวเราะไปด้วย คุณยายยิ้มมองทุกคนอย่างมีความสุข  ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ อีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย จากคุณ : ชมเช้า - [ 21 มี.ค. 49 14:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “สิน ” ปีย์เดินเข้ามาในห้องทำงานของลุงสินธพ เห็นเพื่อนนั่งทำงานอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ก็เรียกเบาๆ สินธพเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน เห็นแววตาที่แสดงความปวดร้าวฉายชัดอยู่ก็ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เขาจัดแจงให้เพื่อนนั่งบนโซฟารับแขกตัวหนานุ่ม แล้วสั่งเลขาให้เอากาแฟมารับรอง ก่อนจะกลับมานั่งเก้าอี้อีกตัวข้างๆ ห้องทำงานใหญ่โตกว้างขวางของสินธพนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่แยกต่างหากจากส่วนที่เป็นร้านขายของตกแต่งสุดหรูที่ตั้งอยู่ริมถนนสุขุมวิท แอร์เย็นฉ่ำทำงานแผ่วๆนั้นไม่ได้ทำให้จิตใจของปีย์คลายความร้อนรุ่มลงได้เลย หลังจากที่เขาพบเจอที่คนที่คาดไม่ถึง แต่ก็เป็นคนที่เขายอมรับว่า เฝ้าคิดถึงอยู่เสมอ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยลืมไปจากใจได้สักที “วันนี้ชั้นเจอพิมพ์” ปีย์เอ่ยเสียงเรียบ ตามองเหม่อไปข้างหน้า ไม่ได้มองเพื่อน สินธพฟังแล้วเลิกคิ้ว ขยับจะถามเพื่อนก็พูดขึ้นมาก่อน “แกคงจำพิมพ์ได้นะ” “ถ้าเป็นพิมพ์คนที่ทำให้แกเป็นได้ถึงขนาดนั้นในตอนนั้น และเป็นได้ถึงขนาดนี้ในตอนนี้ ชั้นก็จำได้แล้วล่ะ” สินธพพูดเรียบๆ มองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง “พิมพ์เขากลับมาแล้วหรอ” “ใช่ พิมพ์กลับมาแล้ว”ปีย์พยักหน้ารับ ก่อนจะบอกเพื่อนด้วยเสียงเบา “เขามากับ..ลูกของเขา” สินธพชะงัก หันมามองปีย์ก่อนจะอุทานออกมา “ลูกหรอ..เฮ้ย ปีย์ หรือว่า ” ปีย์ส่ายหน้า “แกคิดอะไร มันจะเป็นไปได้หรอ มันจะเอ่อ ” สินธพมองเพื่อนพลางถอนหายใจ “แล้วทำไมแกไม่ถามพิมพ์เขาให้รู้เรื่องไปเลยล่ะ ไม่แน่บางทีแกอาจจะไม่ต้องมานั่งเสียใจอยู่ตอนนี้ก็ได้นะ” ปีย์ส่ายหน้า “ไม่หรอก พิมพ์เขาไม่มีเยื่อใยอะไรกับชั้นหรอก เขาบอกเขาลืมไปหมดแล้ว” “เป็นเพราะปั๊บใช่ไหม” สินธพเอ่ยขึ้นมาเสียงเบา “แกอย่าพูดอย่างนั้น ในสถานการณ์นั้น ชั้นจำเป็นต้องเลือก ไม่งั้นปั๊บจะมีสภาพยังไง ชั้นทนดูปั๊บเป็นแบบนั้นไม่ได้เหมือนกัน” “ชั้นเข้าใจ  ปีย์ เป็นชั้น ชั้นก็คงทำแบบแก บางทีชั้นอาจจะแก้ปัญหาได้ไม่ดีเท่าแกด้วยซ้ำ”สินธพมองเพื่อนอย่างเห็นใจ “แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ เรื่องนี้ ถ้าปิยาไม่ ”สินธพหยุดพูดเหมือนจะเกรงใจ แต่ปีย์ก็พยักหน้า “ก็จริงอย่างที่แกพูดนั่นแหละ ปิยาเอาแต่ใจตัวเองเกินไป แต่เรื่องนี้ชั้นไม่อยากโทษปิยาคนเดียว ยิ่งปั๊บยิ่งโทษไม่ได้เลย เขาบริสุทธิไม่ได้รับรู้เรื่องราวของพวกเรา เขาไม่ควรต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ ถ้าจะมีใครสักคนผิด ชั้นคงโทษตัวเองมากกว่า ที่พยายามแก้ปัญหาแล้ว แต่ไม่พยายามจนถึงที่สุด ชั้นผิดเอง” สินธพมองเพื่อนอย่างเห็นใจ “แกอย่าโทษตัวเองสิ เราเคยพูดเรื่องนี้กันแล้วไม่ใช่หรอ คิดว่าเราทำเพื่อปั๊บไง” ปีย์หันมามองเพื่อน พยักหน้าแล้วรำพึงเบาๆ “ใช่ๆ ทำเพื่อปั๊บ..” ปีย์พูดได้เท่านั้นก็เอนหลังพิงโซฟา สายตาทอดเหม่อออกไปข้างหน้า ความคิดคำนึงล่อยลอยไปไกล ไปถึงวันที่เขายังเป็นหนุ่มนิสิตสถาปัตย์ฯ ที่มักจะแวะเวียนไปที่บ้านสีขาวย่านชานเมืองอันเงียบสงบ เพื่อไปหาใครคนหนึ่งอยู่เป็นประจำ จากคุณ : ชมเช้า - [ 21 มี.ค. 49 14:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาช้าไปหน่อย ต้องขออภัยค่ะ พอดียังไม่ได้กลับบ้านเลย แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว คงจะได้ลงสม่ำเสมอขึ้นค่ะ ^^ จากคุณ : ชมเช้า - [ 21 มี.ค. 49 14:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “เรื่องอะไรจะแอบ จะจีบก็จีบ ไม่แอบหรอก” เเหมหมั่นไส้ปั๊ปจริงๆ ปริศนาเริ่มคลี่คลายมาทีละนิดเเล้ว ^^ ลุงปีย์กลับมานึกต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : MikaRin - [ 21 มี.ค. 49 15:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากรู้..................เมื่อไหร่จะเฉลย สงสัยมั่กมาก???????????????????? จากคุณ : moji (raspberries_moji) - [ 21 มี.ค. 49 16:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องราวชักซับซ้อนเพิ่มขึ้นทุกที อยากรู้ตอนต่อจังเลย จากคุณ : Nusantara - [ 21 มี.ค. 49 17:04:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ๊ย ตื่นเต้น ๆ ต่อตอนต่อไปเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : อันปังแนน - [ 21 มี.ค. 49 19:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พิงนี่ลูกของลุงปีย์รึเปล่าน้อ แต่ไม่น่าใช่นะถ้าลุงปีย์กับพิมพ์เลิกกันมานานขนาดนั้น งงแหะคิดเองเออเองรออ่านง่ายที่สุด อิ อิ จากคุณ : Nong Kob - [ 21 มี.ค. 49 20:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เริ่มจะสงสารนายปั๊บจริงๆจังๆซะแล้ว จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 21 มี.ค. 49 21:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อมกระสันต์อยากรู้จังว่าอดทนเรืองอะไรกันหน่าลุงปีย์ อยากรู้ อยากรู้ จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ 22 มี.ค. 49 08:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เพื่อปั๊ป??? งือ.. อยากรู้ จากคุณ : หนมจีน - [ 22 มี.ค. 49 16:52:28 A:203.144.204.161 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารอแม่ชมจ้ะ ปล. ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB - [ 26 มี.ค. 49 13:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เฮ้อ มาแล้วจ้า มาแล้ว เหนื่อยนะเนี่ย ^^" "มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 19 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4231198/W4231198.html#5 จากคุณ : ชมเช้า - [ 27 มี.ค. 49 20:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เพื่อปั๊ป ทำไมอ่ะๆอยากรู้นะเนี่ยๆมาลงต่อเร็วๆนะ จากคุณ : =FriEnDiY= - [ 28 มี.ค. 49 22:48:35 ]