ความคิดเห็นที่ 1 เวลาผ่านไปชั่วครู่  เสียงรุ่นน้องก็ดังเขามา     “พี่ธี... พี่ธี”          ชายหนุ่มเงยหน้าก็พบสิทธิ์วิ่งหัวฟู มือถืออะไรบางอย่างโร่เข้ามา อีกฝ่าย ไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นนิตยสารรายปักษ์ฉบับหนึ่งให้พลางบ่น “ผมก็หาพี่อยู่ตั้งนาน ที่แท้อยู่ที่นี่เอง นี่ครับของที่พี่ธีสั่งซื้อ”          ธีรนัยนั้นมัวแต่ยุ่งกับงานจนเกือบลืมไปแล้ว ทันทีที่เขาเห็นนิตยสารเข้า ก็นึกได้ ขอบใจอีกฝ่ายก่อนที่สิทธิ์จะเดินถือการ์ตูนในมือไปนั่งอ่านอีกมุมหนึ่ง          นาทีนั้นธีรนัยรู้สึกตื่นเต้นเสียเอง เขารีบพลิกไปดูหน้าซึ่งมีประกาศผล รางวัลนักเขียนหน้าใหม่ ไล่รายชื่อที่ปรากฏแต่ละคนลุ้นระทึก แต่ครั้นท้ายสุด เขาก็ผิดหวังอย่างแรง ไม่มีชื่อนริสาปรากฏ ชายหนุ่มเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาคมคู่นั้นพลอยหมองลงทันตา          นริสานั่งมองรุ่นพี่หนุ่มที่ติดแววครุ่นคิดอะไรบางอย่างในใจอย่างสงสัย เธอสังเกตเห็นธีรนัยซึมๆตั้งแต่ตอนเดินลงมาจากตึกคณะแล้ว “พี่ธีมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าคะ หรือว่างานโปรเจคยังเหลืออีกเยอะ ถ้ายังไงซะ น้ำไปช่วยพี่ต่อนะคะ”          แววห่วงหาอาทรในกระแสเสียง ทำให้อีกฝ่ายซึ้งใจ “งานของพี่จะเสร็จแล้วล่ะ เพราะน้ำมาช่วยแท้ๆ กลุ่มพี่ถึงเสร็จไวกว่ากลุ่มอื่นๆ” “อ้าว แล้วทำไมพี่ธีดูซึมๆไปล่ะคะ”          หนนี้ชายหนุ่มคิดหนัก ตั้งแต่เขารู้จักกับนริสามา เขาแทบไม่เคยมีเรื่อง ปกปิดเธอเลย จนกระทั่งถึงคราวนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าควรที่จะปิดเธอดีหรือบอกเธอไปดี ว่าเขาได้ทำอะไรลงไป ยังอ้ำอึ้งอยู่เช่นนั้น “ถ้าพี่ธีลำบากใจที่จะเล่าให้น้ำฟัง พี่ธีก็ไม่ต้องเล่าหรอกค่ะ” หางเสียงค่อนข้างน้อยใจ นาทีนี้ธีรนัยตัดใจสารภาพเสียเอง “พี่มีเรื่องอยากจะบอกน้ำเกี่ยวกับเรื่องสั้นวันนั้น วันที่เราเถียงกันน่ะ พี่มาคิดๆดู หลังจากที่เราทะเลาะกัน พี่รู้สึกว่ามันบ้ามากๆเลยนะ ทำไมเราจะต้องมานั่ง ทะเลาะกันในความคิดเห็นของคนอื่นด้วย” “น้ำก็ต้องขอโทษค่ะ วันนั้นน้ำออกจะแรงเกินไปสักหน่อย ทั้งๆที่พี่ธีคอยให้กำลัง ใจน้ำแท้ๆ    พี่ธีไม่ใช่คนผิดอะไรเลย แต่พี่ธีก็โดนน้ำใส่อารมณ์กับพี่ตั้งมากมาย น้ำเองก็เสียใจจริงๆค่ะ”          หญิงสาวยกมือไหว้ขอโทษ สำนึกในความผิดพลั้งที่ตัวเองก่อขึ้น หาก ธีรนัยปฏิเสธนุ่มนวล “พี่เองก็ต้องขอโทษน้ำเหมือนกัน พี่เป็นคนที่มองจากมุมมองด้านนอก พี่อาจจะ ไม่ได้มีความฝันเหมือนน้ำ ทำให้พี่ดันทุรังบอกให้เราสู้ ทั้งๆที่พี่ควรเข้าใจว่าน้ำเอง รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน... ”          ชายหนุ่มหยุดพูดไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยต่อ “วันนั้นพี่กลับหอพัก พี่แทบคิดอะไรไม่ออกเลย รู้อย่างเดียวว่า พี่จะต้องทำให้เรา มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปให้ได้ พี่ก็เลยส่งเรื่องสั้นของน้ำไปยังกองประกวด” “เหรอคะ” น้ำเสียงอีกฝ่ายแม้จะกระตือรือล้น แต่ก็ไม่มากมายอะไร “วันนี้เป็นวันประกาศผลจ้ะ” เขาเสริมต่อ “มันก็คงลงตะกร้าถังขยะอีกเหมือนเคย พี่ธีคงดูผลมาแล้วใช่ไหมคะ”          หญิงสาวดักคอเขาอย่างรู้ทัน ธีรนัยรอบคอบกว่าเธอมากนัก หากเรื่องของ เธอได้รับรางวัล ป่านนี้เขาคงวิ่งโร่มาบอกเธอ พร้อมๆกับท่าทีตื่นเต้นแกมดีใจ มิใช่ท่าทีซึมเศร้าแบบนี้          ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำหงอยๆ หญิงสาวนิ่งชั่วครู่ก่อนเอ่ยตัดใจ “เอาเถอะค่ะ น้ำเองก็ไม่ได้หวังอะไรกับรางวัลตรงนั้นหรอกค่ะ พี่ธีไม่ต้องกังวล นะคะ”          หญิงสาวกลายเป็นฝ่ายปลอบใจเขาเสียเอง เพราะเห็นว่าชายหนุ่มดูจะ เสียใจอย่างหนัก เพียงแค่นี้เธอก็ดีใจแล้วที่มีใครสักคนคอยห่วงใย เข้าใจความ รู้สึกของเธอบ้าง หากธีรนัยกลับเอ่ย “พี่ไม่อยากให้เรามองแต่ความพ่ายแพ้นะน้ำ โอเค ถึงเรื่องสั้นของน้ำจะไม่ได้ลง ตีพิมพ์   ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้รับรางวัลอะไร แต่พี่ก็อยากให้น้ำรู้ว่า ต่อไปนี้น้ำควร ไขว่คว้าโอกาสทุกโอกาสไว้ ไม่ควรให้สิ่งไหนๆมาบั่นทอนกำลังใจของเรา พี่ขอ ยืนยันคำเดินว่าเรื่องสั้นเรื่องนั้นของน้ำมันดีที่สุดเท่าที่พี่เคยอ่าน การที่น้ำ สามารถทำสิ่งที่ดีที่สุดให้พี่ประทับใจได้ น้ำก็ไม่ควรปิดกั้นตัวเองจากความฝัน ของน้ำ แม้ว่าบทสุดท้าย น้ำจะรู้สึกเหมือนกับว่าน้ำไม่ได้อะไรเลย แต่อย่างน้อย น้ำก็ยังได้เลือกที่จะไขว่คว้าโอกาส พยายามสู้ให้ความฝันของน้ำเป็นจริง การที่ น้ำสู้เพื่อฝัน แม้มันจะไม่ได้อะไรตอบแทนแต่มันก็ทำให้เราภาคภูมิใจที่เราได้ พยายามแล้ว เราได้ทำในส่วนที่เราต้องทำเต็มที่ และมันไม่ได้จริงๆ   เราก็ควร เอาแรงมุมานะมาพัฒนาตัวเองต่อไป    ใจพี่เชื่อนะว่าสักวันน้ำต้องทำได้ พี่เองก็ รอที่จะเห็นวันนั้น วันที่น้ำก้าวตามความฝันของตนอย่างสวยงาม”          นริสาซึ้งใจ เธอเขียนนิยายมานาน อ่านหนังสือมาก็มาก แต่บทเรียนที่ ธีรนัยสอนเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเปิดเจอจากหนังสือเล่มใดๆเลย ... เอาเถอะนะ... ต่อไปนี้ถึงเรื่องของเธอจะเดินลงตะกร้าอีกมากน้อยเพียงไร เธอก็ยังมั่นใจว่า สักวัน รางวัลแด่คนช่างฝันมันคงจะมาถึงเธอ หรือหากไม่มีวันนั้น ตอนนี้เธอก็แน่ ใจว่า เธอยังมีกำลังใจพิเศษจากคนข้างๆ คอยปลอบโยนและมอบกำลังใจให้เธอ ได้สู้ต่อไปเสมอ “เราอย่ามานั่งจับเจ่าอยู่ตรงนี้เลย น้ำคอยไปยิ้มหวานๆให้กำลังใจพี่เตรียม พรีเซนต์โปรเจคกับอาจารย์ดีกว่า”          ชายหนุ่มเอ่ยชวน เพราะไม่อยากให้บรรยากาศมันเงียบเหงาเกินไปนัก บนคณะวิศวะมันอึกทึก    คำพูดที่ผ่านหูไปชวนให้เกิดความตลกขบขันได้ ง่ายกว่ามานั่งเงียบๆที่หน้าคณะเช่นนี้          หญิงสาวรับคำ แต่ขณะที่ทั้งคู่จะก้าวออกไป เสียงโทรศัพท์มือถือของ นริสาก็ดังขึ้น หญิงสาวมองดูเบอร์ก่อนเอ่ยพึมพำ “ใครโทรมานะ”          รับสายพลางมองทางธีรนัยอย่างเกรงใจ บุ้ยใบ้ให้เขาขึ้นไปทำงานต่อ แต่ชายหนุ่มก็ยืนรออย่างมีน้ำใจ    เขาสังเกตว่าระหว่างสนทนา หญิงสาวยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ ครู่ใหญ่นริสาก็ปิดมือถือพลางบอกเขาด้วย เสียงตื่นเต้น “พี่ธีคะ เมื่อครู่ทางบรรณาธิการนิตยสารที่พี่ธีส่งเรื่องสั้นไป เขาโทรมาค่ะ”          ธีรนัยออกจะแปลกใจ แต่ก็รอฟังต่อไม่ซักถามใดๆ “เขาบอกว่าถึงแม้เรื่องของน้ำจะไม่ได้รับรางวัลในการประกวดครั้งนี้ แต่เรื่อง ของน้ำก็ดีมาก   ทางเขาเลยโทรมาติดต่อขอตีพิมพ์เรื่องสั้นเรื่องนั้นลงนิตยสารค่ะ วันพรุ่งนี้ให้น้ำไปที่สำนักพิมพ์เพื่อเซ็นสัญญามอบลิขสิทธิ์ แล้วให้ไปรับเงิน รางวัลค่าเรื่องด้วยค่ะ” “โอว... พี่ดีใจด้วยนะน้ำ” “เขายังบอกด้วยนะคะพี่ธี หากน้ำมีเรื่องอื่นๆที่เคยเขียนไว้ ก็ขอให้ส่งมาให้เขา พิจารณาบ้าง    หากมันดี เขาจะขอเอาไปรวมเล่มค่ะ นี่น้ำฝันไปรึเปล่าคะพี่ธี โอ๊ย น้ำดีใจจังเลยค่ะ”          หญิงสาวยังคงยิ้มร่าเริง โลกนี้พลันสดใส เห็นเธอดีใจเขาก็มีความสุข ธีรนัยตอนนี้ปลอดโปร่งโล่งใจ    ถึงเขาจะไม่ได้มีความฝันแบบเดียวกับเธอ แต่ เขาก็พอจะรู้ว่าการที่เรื่องสั้นเรื่องนั้นได้รับการตีพิมพ์ มันเป็นก้าวสำคัญต่อจิตใจ ของน้ำแค่ไหน “สิ่งที่น้ำได้รับตอนนี้ น้ำดีใจจนพูดไม่ออกแล้วค่ะพี่ธี ในที่สุดรางวัลแด่คนช่างฝัน มันก็มาถึงน้ำเสียที ไม่ว่าเรื่องของน้ำที่ลงตีพิมพ์ไป จะมีคนชอบหรือไม่ชอบอย่าง ไรก็ตาม แต่น้ำก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว   ต่อไปนี้น้ำจะไม่กลัวกับอนาคตข้างหน้า อีกต่อไปค่ะ แม้ว่าจะมีนิยาย เรื่องสั้น หรือบทกวี ทยอยเรียงแถวเดินลงถังขยะที่ สำนักพิมพ์อีกหลายเรื่องต่อจากนี้ก็เถอะ น้ำจะพยายามสร้างสรรสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อ คนอ่าน และเพื่อความสุขในการเขียนของน้ำเอง ถึงคนรอบข้างจะเห็นว่าสิ่งที่น้ำ พยายามทำไป มันไร้สาระ มันเปล่าดาย ไม่เห็นมีอะไรงอกเงยขึ้นมา รังแต่จะ เสียเวลา เสียความรู้สึก แต่น้ำก็ไม่หวั่นแล้วค่ะ การสู้เพื่อโอกาสที่เป็นของเรา แม้ไม่เห็นชัยชนะมันก็ภาคภูมิใจแบบที่พี่ธีบอกจริงๆ เพราะอย่างน้อย น้ำก็ได้สู้ จนสุดความสามารถ หากจะแพ้ น้ำก็พร้อมยอมรับความจริงค่ะ” “ถ้าน้ำคิดได้แบบนี้ น้ำจะไม่มีวันแพ้ใครหรอกครับ เพราะน้ำชนะได้แม้แต่ใจของ ตัวเอง แพ้ชนะ มันแล้วแต่คนมองว่าเรายึดเอาจุดไหนเป็นหลักชัย ตัวพี่เองนั้น พี่ไม่ได้มองที่รางวัลหรือการได้รับตีพิมพ์ พี่มองว่าการชนะคือความสุขที่เราจะได้ รับ ถ้าน้ำทำไปแล้วน้ำมีความสุขที่จะทำ น้ำสัมผัสกับสิ่งใหม่ๆ มีจินตนาการสร้าง สรรค์ให้คนอ่านได้รับความสุข ได้รับกำลังใจแบบที่น้ำคิดจะทำต่อไป นั่นหมายความว่าน้ำชนะแล้วในสายตาของพี่ และนี่แหละคือรางวัลที่แท้จริงที่น้ำ กำลังได้รับในขณะนี้ เป็นรางวัลที่เกิดความความอุตสาหะตั้งใจจริงของน้ำ แล้วพี่ ก็จะขอย้ำอีกครั้งว่า พี่จะคอยเป็นกำลังใจให้น้ำเสมอ  ตลอดไป...”          หญิงสาวมองรุ่นพี่หนุ่มด้วยสายตาขอบคุณเต็มหัวใจ ท่ามกลางความสุข ลึกๆข้างใน วันนี้เธอได้รับรางวัลที่เธอเพียรพยายามตามหามานานแสนนาน สิ่งนั้น ไม่ใช่เกิดจากการที่เรื่องของเธอได้รับการตีพิมพ์ แต่มันเป็นความสุขที่เธอคิดจะ ร้อยเรียง สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆแบบที่ธีรนัยบอก อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ แล้วแต่    หากเส้นทางความฝันที่อยู่ไกล เป็นดั่งหลักชัยที่จะพาให้เธอพยายาม ก้าวเดิน โดยมั่นใจได้เสมอว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายคนนี้ จะคอยเป็นกำลังใจ ให้เธอก้าวไปจนถึงฝันนั้นได้จนจบจุดหมายปลายทาง                                           ..................                                              จบบริบูรณ์ จากคุณ : ไกลนั้น - [ 21 มี.ค. 49 22:10:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทักทายกันหน่อยนะคะ ^^ ก็ไม่รู้ว่า  บทสรุปของเรื่องนี้จะพอให้หลายๆคนที่วนเวียนตามหาความฝัน มี กำลังใจต่อสู้เพื่อฝันของตัวเองต่อไปได้ไหมนะคะ ... ในภาวะที่มีเรื่องการลอกงานเขียนเกิดขึ้น  ไกลนั้นเลยอยากจะเอาความรู้สึก ของคนที่เขียนงานมาถ่ายทอดบ้าง  ...ความสุขจากการเขียน  คือการจินตนาการ ปล่อยความคิดให้เป็นอิสระไปตามปลายปากกา  มากกว่าจะไปลอกเลียนแบบใคร เพราะ  หากทำแบบนั้น  ท้ายสุดก็จะไม่ได้อะไรเลยค่ะ และท้ายที่สุด  ที่สำคัญมากๆคือ  พลังใจค่ะ  ไม่ว่าจะท้อแท้แค่ไหน  แต่ขอให้ พยายามเข้าไว้  ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงก็ตาม  เพราะอย่างน้อย  การที่เราได้ ก้าวออกมาจุดนึง  ก็เท่ากับว่าเราไม่ได้ย่ำอยู่ที่เดิมแล้ว   แค่เราทำในสิ่งที่เรามีความสุข   ไม่ได้เกิดโทษกับใคร  รางวัลแด่คนช่างฝัน ก็เกิดขึ้นกับตัวเราแล้วค่ะ ^^   แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 08:08:30 จากคุณ : ไกลนั้น - [ 21 มี.ค. 49 22:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ติดตามอ่าน รางวัลแด่คนช่างฝัน(ตอนที่1) ได้ตามลิงค์นี้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4205267/W4205267.html จากคุณ : ไกลนั้น - [ 21 มี.ค. 49 22:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทักทายนักอ่านค่ะ ^^ YUI_MUNMOO(น้องยุ้ย) ขอบใจจ้าที่ติดตามอ่านงานของพี่อีก  พี่เองก็คิดตั้งนานว่าจะโพสต์เรื่องนี้ดีรึเปล่า หนอ  แต่พักนี้ข่าวคราวของเรื่องลอกๆมันเยอะมาก  พี่เลยอยากให้รู้กันบ้างว่า   กว่าจะเขียนออกมาได้งานแต่ละชิ้น  มันยากเย็นแค่ไหน  พี่ก็ดีใจจ้าที่มีน้องยุ้ย มาทักทายพี่เสมอ คุณลูนาติก ไม่ได้เอาเรื่องจริงมาเขียนค่ะ  แต่เอาเรื่องความรู้สึกจริงๆมาเขียนต่างหาก  อย่าลืม สิคะว่าไกลนั้นเรียนวิศวะ  ไม่ได้เรียนวารสารอ้ะ คุณbubu (kejapping) อารายกัน  อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าเอาเรื่องจริงมาเขียนเลยเหรอคะ  แต่ไกลนั้น เชื่อว่า  ทุกคนที่มีความฝัน  ย่อมมีการหวังถึงรางวัลแด่คนช่างฝันทุกคนแน่ๆค่ะ พี่Bralee นี่ก็มาอีกรายแย้ว  เปล่านะคะ  แค่เอาความรู้สึกมาเขียนต่างหากค่ะพี่ กิกิ  โณก็ หวังว่าหากจะมีใครซึ่งมีความฝันเดียวกันกับโณ  ได้มาอ่านเรื่องนี้จะทำให้มีกำลังใจ สู้ต่อไปนะคะ   คุณคันธคัทยา #^^@ ดีใจนะคะที่เรื่องนี้ทำให้คุณอิน  ก็สู้ๆนะคะ  พยายามเข้า  สักวันรางวัลของความ เพียรพยายามมันต้องมาถึงเราแน่ๆค่ะ   สำหรับไกลนั้น  สิ่งที่หวังคือ  การเขียน อะไรสักอย่างที่สร้างสรรค์  ทำให้คนอ่านได้รับทัศนคติดีๆกลับไป  นั่นคือสิ่งที่ ไกลนั้นหวังจริงๆค่ะ  ค่อนข้างยาก  แต่สู้ๆค่ะ lovekalo น้องลี่ ต้องค่อยๆคิดค่ะน้องลี่  บางทีเราอาจจะประทับใจกับเหตุการณ์บางอย่าง  เราก็ อาจจะโน้ตไว้ก่อน  แล้วพอมีพล็อตเยอะ  พี่ว่ามันก็จะทำให้เราเขียนได้เองค่ะ   แต่ต้องพยายามเขียนเข้าไปก่อนนะคะ      สำหรับเรื่องนี้   พี่เอาเรื่องความรู้สึกมาเขียนค่ะ  พี่เชื่อว่าหลายๆคนคงต้องเคย ที่จะคิดแบบนี้  และหลายๆคนก็ท้อจนเลิกที่จะตามหาความฝันของตัวเองไปแล้ว ก็อยากจะให้เรื่องนี้เป็นแรงผลักดัน  ทำให้หลายๆคนกลับมาฮึดสู้ใหม่น่ะค่ะ   คุณธามาดา ใกล้ตัวเราสองคนแน่ๆค่ะคุณธามาดา  ว่าแต่หายป่วยดีรึยังคะ   และไกลนั้นต้อง ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาอ่านงานเขียนของไกลนั้นด้วย ^^ น้อง nana_nana คาดว่าเรื่องนี้น่าจะใกล้ตัวทุกๆคนที่วนเวียนในถนนนักเขียนสายนี้อ่ะค่ะ  ดีใจจังที่ ได้เจอน้องนานาในกระทู้เรื่องสั้นของพี่อีกครั้ง ^__^ คุณ คุณพีทคุง (พิธันดร) เหมือนเจอเพื่อนเก่าเลย  สวัสดีค่ะ  ไม่ได้ทักทายกันมานาน  ขอบคุณนะคะที่ ติดตามอ่านเรื่องของไกลนั้น   ก็ไม่รู้ว่าบทสรุปของเรื่องจะตรงกับใจคุณพีทคุง รึเปล่าน้อ คุณ nongwin ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ  หากคิดเห็นยังไงก็บอกได้เต็มที่เลยน้า น้อง Half Blood Prince  (น้องพี) ขอบใจจ้าสำหรับดอกไม้  พี่ให้ยิ้มกว้างๆจากคนเขียนจ้า ^____^ พี่ bookmark (พี่นี) ขอบคุณนะคะพี่นีที่แวะมาอ่านนิยายของโณ   ตัวโณเองก็คิดคล้ายๆกับพี่นีค่ะ  ว่า รางวัลแด่คนช่างฝันแบบพวกเรา  มันคือความสนุกที่ได้จากการเขียน  แต่ส่วนตัว ของโณ  มีความภูมิใจ  หากว่านิยายหรือเรื่องสั้นของโณสามารถทำให้คนอ่าน เกิดแง่คิดดีๆ  มองโลกแง่ดี  มีกำลังใจ  และสร้างสรรค์สังคม  นี่เป็นสิ่งที่เรียกว่า สุดยอดรางวัลที่โณรอคอยเลยค่ะพี่นี  และโณก็หวังว่าคนไหนที่มีความฝันเหมือน นางเอกในเรื่องนี้  และกำลังหมดกำลังใจ  หากเขาได้อ่านเรื่องนี้ก็ขอให้เขากลับ มาฮึดสู้อีกหลายๆรอบนะคะ @^_^@ พี่ตุ๋ม ดีใจจังเลยที่เจอพี่ตุ๋มในถนนนักเขียน  โณชอบคำว่า พรสวรรค์ไม่สู้พรแสวงของพี่จริงๆค่ะ   เพราะสิ่งที่โณได้รับ  มันมาจากพรแสวงจริงๆ  ขอบคุณนะคะพี่ตุ๋ม สำหรับ กำลังใจดีๆที่มีให้น้องสาวคนนี้เสมอมา คุณ :::อาราเร่::: ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ น้องมด จำได้อยู่แล้วจ้า  พี่ดีใจนะคะที่น้องมดชอบเรื่องนี้ พี่หนอนแว่นตาโต(พี่โอ๋) ขอบคุณพี่โอ๋มากๆค่ะที่ติดตามอ่านเรื่องของโณ  ตอนนี้โณสอบเสร็จแล้วค่ะ เหลือแต่โปรเจคอีกตัว  จะต้องพรีเซนต์พฤหัสนี้  เฮ้อ  กลุ้มเหมือนกันแฮะ   น้องอันติกา(น้องบ๊วย) พี่ก็ดีใจจ้าที่เรื่องนี้สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้น้องบ๊วยได้  พี่เองก็จะเป็นกำลังใจ ให้บ๊วยตลอดไปจ้า  สู้ๆน้า คุณscottie ขอบคุณค่ะที่ติดตามอ่าน  หากคิดเห็นยังไงก็บอกได้เต็มที่นะคะ  ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตัวเองจะเขียนบทสรุปได้โอเคแค่ไหน  แต่นี่เป็นสิ่งที่ไกลนั้นคิดจริงๆตอนนี้อ่ะค่ะ จากคุณ : ไกลนั้น - [ 21 มี.ค. 49 22:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มดอยากจะบอกว่า ขบอคุณที่ทำให้การทดท้อของมดมันละลายไปค่ะ มดจะขอสู้ต่อไปค่ะพี่โณ จากคุณ : mod007 - [ 22 มี.ค. 49 00:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อาจจะฟังดูเวอร์ไปหน่อย แต่พี่คิดว่า งานเขียนชิ้นนี้ของโณ มีประโยชน์และก็คุณค่ากับนักเขียนหลายคนนะ ดูท่าจะมีคน ได้กำลังใจจากงานเขียนชิ้นนี้ของโณเยอะเลย ดีใจที่ได้อ่านงานของโณอีกจ้า...ถ้างานไม่ยุ่งก็ post นิยาย มาทรมานใจคนอ่านแถวๆนี้อีกนะจ๊ะ แล้วเจ๊จะซื้อทิชชูรอ จากคุณ : Bralee - [ 22 มี.ค. 49 01:48:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาแปะที่ไว้...เด๋วมาเม้นต์นะจ๊ะ ไปทำงานก่อน ฮี่ๆๆ     V     V     V     V     V     V     V มาแย้วววว...ด้วยภาระกิจอันมากมายมหาศาลยากต่อการปลีกตัว ในที่สุดบทสรุปของเรื่องนี้มาจบซะที ถามว่า คนอ่านพอใจไหม ยุ้ยบอกได้เลยว่า ไม่ว่าจะจบยังไง มาในรูปแบบไหน มันขึ้นอยู่กับจุดยืนที่ตั้งไว้ตั้งแต่คราวแรกของนักเขียนค่ะ และยุ้ยในฐานะคนอ่านก็ยินดีจะอ่านงานเขียนของนักเขียนคนๆ นั้นค่ะ อ่านแล้วก็อยากเป็นกำลังใจให้นักเขียนที่น่ารักทุกคนนะค้า ส่วนคอมเม้นต์เกี่ยวกับเรื่องนี้...เอาไว้นอกรอบแล้วกันนะจ๊ะ เจอกันแน่นอนจ้า แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 49 04:54:32 จากคุณ : YUI_MUNMOO - [ 22 มี.ค. 49 07:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วมีกำลังใจเขียนเรื่องต่อไปอีกเยอะเลยค่ะ จากคุณ : CharacterZ (ตัว(Z)) - [ 22 มี.ค. 49 11:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดีจัง แล้วก็สำเร็จเหมือนชื่อเรื่องเลย ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 22 มี.ค. 49 11:06:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มีความสุขกับน้ำด้วยค่ะที่ได้ตีพิมพ์แล้ว ขอให้พี่โณสร้างสรรค์งานเขียนดีๆ เรื่อยไปนะคะ ลี่จะคอยอ่านค่ะพี่โณ จากคุณ : lovekalo - [ 22 มี.ค. 49 13:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อคนเขียนมีความมุมานะในการเขียน คนอ่านอย่างเราก็มีความมุมานะไม่แพ้กันค่ะ  อิอิ จากคุณ : bubu (kejapping) - [ 22 มี.ค. 49 14:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอมอบดอก ไม้ ให้ กำลังใจ แด่ คน ช่างฝันค่ะ จากคุณ : เส้น ขอบฟ้า - [ 22 มี.ค. 49 14:42:58 A:58.64.101.214 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณนักเขียนค่ะที่ทำให้คนอ่านมีความสุข จากคุณ : nongwin - [ 22 มี.ค. 49 15:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอท้วงนิดนึงได้ไหมเอ่ย ไม่ว่ากันนะจ๊ะ มหาวิทยาลัยที่มีสามแยกปากหมาหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีแต่คณะอักษรศาสตร์นะคะ ไม่มีวารสารศาสตร์ คณะวารสารศาสตร์นั้นเป็นของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ค่ะ ยังไงก็แล้วแต่เราก็ได้ข้อคิดและกำลังใจจากงานเขียนชิ้นนี้ของไกลนั้นไปมากมายเลยจริงๆค่ะ ไกลนั้นเองก็สู้ๆด้วยน้า รออ่านเรื่องต่อไปค่า จากคุณ : คันธคัทยา #^^@ - [ 22 มี.ค. 49 15:17:39 A:203.156.24.149 X: TicketID:104990 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กลับมาทักทายกันฉันเพื่อนเก่าอีกครั้งครับ ในที่สุดผลก็ออกมาแล้ว แอ่นแอนแอ๊น แต่คุณไกลนั้นทราบมั้ยครับ สำหรับผมตอนนี้ จะได้ตีพิมพ์หรือไม่ จะได้รางวัลรึเปล่า ไม่สำคัญซะแล้ว เพราะบรรยากาศมัน หวาน.... ซะขนาดนี้ เอิ๊ก (ชอบหวานๆ ครับ) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 มี.ค. 49 16:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบค่ะ  อบอุ่นดี ^____^ ถึงนาจะไม่เคยเขียนอะไรแบบที่พี่โณเขียน แต่พอเข้าใจค่ะ ว่ากว่าจะเขียนมาได้ ต้องใช้ความคิด+แรงบันดาลใจมากแค่ไหน  แหะๆๆ เพราะนาเคยแต่โดนให้เขียนบทกับเจ้าพวกงานเขียนทั้งหลายของเจ้าเพื่อนตัวดี แอบอ่านเมนต์ พี่โณ เหลืองานพรีเซนต์อยู่ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 17:57:38 จากคุณ : ^_^ ([nana_nana]) - [ 22 มี.ค. 49 17:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ได้ลืมฮับ แต่หมายถึงเรื่องจริงของเพื่อนหรือคนรู้จักอะ ถ้าเอาจากความรู้สึก ก็คงเข้ากะชื่อเรื่อง คนช่างฝัน เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 22 มี.ค. 49 19:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น้องโณมีเรื่องมาให้อ่านอีกแล้ว ไม่ได้คุยกันนานเลยเรา จากคุณ : พี่สาว (ฝนใต้) - [ 23 มี.ค. 49 09:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จบซะแล้ว บอกได้อย่างเดิมว่าเรื่องนี้ เป็นกำลังใจ และ แรงผลักดัน ให้กับคนอยากเขียนอย่างบ๊วยมากๆ ค่ะ เมื่อไหร่ที่ท้อ ก็จะนึกถึง "รางวัลแด่คนช่างฝัน" ของพี่โณนะคะ ตอนนี้กำลังแต่งอยู่อีกเรื่องนึงค่ะ ไว้จะมาลงให้ช่วยแนะนำอีกนะคะ จากคุณ : อันติกา - [ 23 มี.ค. 49 19:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวานจัง มดขึ้นแล้วน้องโณ แง่ม อิจฉานางเอกอ่ะ  ที่มีคนเคียงข้างอย่างพี่ธี พี่ธีน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ป.ล. พี่เป็นกำลังใจในการเขียนนิยาย      ของน้องโณต่อไปนะจ๊ะ  สู้ๆๆ อย่าท้อแท้        (เรื่องเรียนด้วยจ้า) จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 24 มี.ค. 49 22:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ ชาย ดีใจจริงๆค่ะที่ได้เจอคุณอีกครั้ง   หลังจากที่ไม่ได้ทักทายกันมานานมากๆ  ไกลนั้น ขอบคุณจริงๆค่ะที่คุณเข้ามาแสดงความคิดเห็น   มันทำให้ไกลนั้นรู้ว่า  ยังมีคุณ ที่คอยติดตามอ่านและรับรู้เสมอว่าอะไรคือสิ่งที่ไกลนั้นต้องการสื่อถึง  ยังไงก็ต้อง ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามอ่านนิยายที่ไกลนั้นเขียนตลอดมา  และหวังว่าในตอน จบของเรื่องนี้   คุณจะเข้ามาคอมเมนต์อีกนะคะ  รอความคิดเห็นของคุณเสมอค่ะ ^^ mod007 (น้องมด) พี่ดีใจจ้าที่ได้สร้างกำลังใจในการเขียนให้น้องมด  สู้ๆนะคะ  เพื่อรางวัลแด่คนช่างฝัน ที่รอเราอยู่ข้างหน้าค่ะ พี่ Bralee เป็นคำชมที่ทำเอาโณตัวลอยเลยนะคะ  และถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ผ่านการพิจารณา  แต่ เพียงแค่คนอ่านได้รับรู้ถึงความยากลำบากของการเขียน  และได้กำลังใจจากเรื่อง สั้นเรื่องนี้   โณก็ดีใจแล้วค่ะ   อ้อ  สำหรับเรื่องทรมานใจเนี่ย  อารายกันพี่บราลี  โณ ไม่ได้เป็นประธานชมรมทรมานใจคนอ่านนะคะ  จะมาซื้อทิชชู่รอทามไมเนี่ย กิกิ เรื่องโณแค่ "อมเศร้า" นิดๆเอ๊ง 5555 น้องYUI_MUNMOO ถึงน้องยุ้ยบอกว่า   ไม่ว่าจะจบแบบไหน  มันขึ้นอยู่กับจุดยืนของนักเขียน  แต่พี่เอง ก็อยากฟังความคิดเห็นของนักอ่านทั่วๆไปค่ะ  เพราะเวลาพี่เขียนอะไรออกมาสัก เรื่องนึง  พี่เองก็ไม่แน่ใจว่าความคิดของตัวเองจะดีมากน้อยแค่ไหน  ทั้งวัยและความ คิดของพี่อาจจะยังมีข้อคิดเห็นหรือมีมุมมองเพียงแค่ด้านเดียว  พี่คิดว่าการที่เราเขียน อะไรออกมา  พี่ย่อมอยากจะให้นักอ่าน  ได้เข้ามาวิจารณ์  หรือแสดงความคิดเห็น หลายจุด  รวมถึงตอนจบด้วยค่ะ  เพื่อที่คนเขียนแบบพี่  จะได้คิดตาม และเปิด มุมมองของตัวเองต่อไปอ่ะค่ะ      ว่าแต่เจอกันนอกรอบ  พี่ก็ลืมถามเราไปเล้ยว่า  เรื่องของพี่เป็นยังไงบ้าง แหะๆ มัวแต่โซ้ยกันสนุกจริงๆ   ไว้วันไหนไปหาไรหร่อยๆกินกันอีกนะคะ ^^ คุณตัว Z ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านงานของไกลนั้น   ดีใจจังเลยค่ะที่คุณบอกว่าอ่านแล้วมีกำลัง ใจที่จะเขียนต่อไป  สู้ๆนะคะ  จะเป็นกำลังใจให้คุณตัว z เช่นกันค่ะ คุณ: :::อาราเร่::: ใช่ค่ะ  แต่ที่ดีที่สุดคือ  อยากมีคนแบบพี่ธีอยู่ข้างๆบ้างจัง  กิกิ lovekalo(น้องลี่) ขอบคุณน้องลี่มากๆค่ะที่เป็นกำลังใจให้พี่เสมอ  พี่ก็ดีใจจ้าที่น้องลี่รู้สึกว่างานเขียนของ พี่เป็นงานที่ดี  แค่นี้คนเขียนหนังสืออย่างพี่ก็ดีใจที่สุดแล้วค่ะ คุณbubu (kejapping) ได้ยินคุณบอกแบบนี้แล้วชื่นใจจังค่ะ  คนเขียนก็มีความสุขค่ะที่คนอ่านมุมานะอ่านงาน เขียนของเขา ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านเรื่องนี้มาตลอด คุณ เส้น ขอบฟ้า ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามอ่าน  และขอบคุณสำหรับดอกไม้ ให้กำลังใจแด่คนช่างฝัน ด้วยนะคะ ^^ คุณ nongwin ไกลนั้นก็ดีใจนะคะที่ทำให้คนอ่านมีความสุข  ขอบคุณมากๆค่ะที่ติดตามอ่านนิยายของ ไกลนั้นมาตลอด @^_^@ คุณคันธคัทยา #^^@ เอ่อ สำหรับสามแยกปากหมาเนี่ย  อยากบอกว่า  มหาวิทยาลัยของไกลนั้นก็มีค่ะ ไม่ได้มีแต่ม.จุฬานะคะ   หากใครผ่านไปที่ม.บางมด  จะรู้เองค่ะว่ามันตรงไหน  โดนมา กับตัว  ไม่อยากเอ่ยว่าวิศวะอะไร  แต่เป็นอันรู้กันอ่ะค่ะว่า  เป็นสามแยกที่ว่า  ส่วนเรื่อง คณะวารสารนี่  ต้องขออภัยจริงๆค่ะ   ลืมนึกไปเลยว่าคณะนี้มีแต่ธรรมศาสตร์  เพราะ ทุกที่จะเป็นนิเทศศาสตร์  ขอบคุณค่ะที่ทักท้วง จะได้ไปเปลี่ยนค่ะ แหะๆๆ    ไกลนั้นก็ดีใจนะคะที่คุณชอบเรื่องนี้   เพียงแค่เราเขียนเรื่องแล้วให้คนอ่านได้รับ กำลังใจจากเรื่องที่เราเขียน  ไกลนั้นก็ดีใจที่สุดแล้วค่ะ  คุณเองก็สู้ๆเหมือนกันนะคะ เห็นตอนนั้นบอกว่าเขียนหนังสืออยู่เหมือนกัน  เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณพีทคุง 5555555 คุณพีทคิดเหมือนไกลนั้นเลยค่ะ   ไม่ว่าจะได้พิมพ์หรือไม่  แค่มีคนแบบ พี่ธีอยู่ข้างๆ  ไกลนั้นก็คิดว่ามันเพียงพอแล้วอ่ะค่ะ แหะๆๆ น้องนานา ขอบคุณน้องนานามากๆค่ะที่เป็นกำลังใจให้พี่   พี่ก็ดีใจนะคะที่น้องนานาชอบเรื่องนี้ หากมีอะไรอยากบอกเพิ่มเติม  ก็บอกได้เต็มที่น้า คุณ ลูนาติก 555  เอามาจากความรู้สึกของไกลนั้นเองค่ะ  แหะๆๆ  คิดว่าชื่อเรื่องที่ตั้ง  มันเหมาะ กับเรื่องนี้ที่สุดเลยอ่ะค่ะ   ดีใจนะคะที่คุณแวะเข้ามาอ่านงานของไกลนั้นอีก พี่สาว(ฝนใต้) ดีใจจังเลยที่พี่สาวแวะมาทักทายกัน  นั่นสิคะพี่สาว  ไม่ได้เจอกันนานเลยอ้ะ  คิดถึง อย่างแรง อันติกา(น้องบ๊วย) ขอบใจจ้าน้องบ๊วย   พี่ดีใจจริงๆนะคะที่เรื่องนี้สามารถทำให้เรามีกำลังใจ  และเป็น แรงผลักดันให้น้องบ๊วยก้าวไปถึงจุดฝัน   พี่ก็จะเป็นกำลังใจให้น้องบ๊วยค่ะ พี่หนอนแว่นตาโต ดีจังที่ได้ยินพี่บอกว่าชอบพระเอกที่โณเขียน  ทั้งๆที่ในชีวิตจริงหาพระเอกแบบในนิยาย ที่โณวางพล็อตไว้ค่อนข้างยากเย็นเข็ญใจก็ตามที กิกิ  ขอบคุณพี่โอ๋นะคะสำหรับกำลัง ใจที่มีให้น้องคนนี้เสมอ และหวังว่างานหนังสือคราวนี้เราคงได้ไปเดินหานิยายอ่าน ด้วยกันนะคะ จากคุณ : ไกลนั้น - [ 25 มี.ค. 49 22:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาช้ากว่าใครเค้าเพื่อน เพิ่งจะโผล่มาอ่านเรื่องของพี่โณ อยากมีพี่ธีเป็นของตัวเองบ้าง ^^ กำลังใจดีเหลือเกินเลยค่ะ อย่างนี้ยังไงก็สู้ไม่ถอย เนาะ จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 1 เม.ย. 49 05:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ความจริงผมเข้ามาอ่านตอนจบหลายวันแล้วนะครับ แต่เพิ่งมีจังหวะและโอกาสมาขอบคุณวันนี้ ขอบคุณที่มีงานเขียนดีๆออกมาให้ผมได้อ่าน ขอบคุณที่เรื่องนี้จะเป็นกำลังใจให้น้องๆที่เริ่มจะเขียนแต่ยังไม่กล้า เสน่ห์ของเรื่องที่คุณเขียนอยู่ที่ไหนทราบไหมครับ ... อยู่บนพื้นฐานของความจริงไงครับ ตัวละครทุกตัวจะเหมือนจริงที่เราจะเห็นได้ในโลกปัจจุบัน ไม่ใช่การเพ้อฝัน พระเอก นางเอก มีอารมณ์โกรธ มีอารมณ์น้อยใจได้ ไม่ใช่เลิศเลอสมบูรณ์พร้อม พูดง่ายๆคือ อ่านไปแล้วเห็นภาพตามครับผม ขอบคุณมากครับ ที่ทำให้ผมมีความสุขกับการอ่าน จากคุณ : ชาย - [ 1 เม.ย. 49 12:31:13 A:65.65.114.213 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 น้องไข่หวาน(ทะเลหวาน) พี่เองก็อยากมี "พี่ธี" เป็นของตัวเองเหมือนกันจ้า  แต่ยังหาไม่เจออ่ะจิ กิกิ ขอบคุณน้องไข่หวานมากๆนะจ๊ะที่ตามเข้ามาอ่านนิยายของพี่ถึงที่นี่  หาก มีคำแนะนำอะไรเพิ่มเติมก็บอกกันได้เต็มที่นะคะ ^^ คุณ ชาย อยากบอกว่าคุณเองก็เป็นคนนึงที่สร้างกำลังใจให้กับคนเขียนแบบไกลนั้น นะคะ  เห็นคุณติดตามเรื่องที่ไกลนั้นเขียนมานานมากๆเลย  เหมือนเพื่อน เก่าคนนึง  ไกลนั้นก็ต้องขอบคุณค่ะที่คุณติดตามงานเขียนของไกลนั้นมา ตลอด  ไกลนั้นพยายามเขียนเรื่องราวจากความจริงที่เจอ  และเรื่องนี้ก็ เป็นเรื่องที่ไกลนั้นอยากจะบอกทุกคนที่กำลังตามหารางวัลแด่คนช่างฝัน ว่า  เราปรารถนาอะไรในสิ่งที่เรารักจะทำกันแน่(เอาความสับสนที่ตัวเอง เคยคิดมาเขียนอ่ะค่ะ)  ไกลนั้นก็ดีใจนะคะที่คุณชอบนิยายที่ไกลนั้นเขียน ดีใจที่คุณมีความสุขกับการอ่านนิยายของไกลนั้นด้วยค่ะ  ขอบคุณจากใจ คนเขียนจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 49 20:48:12 จากคุณ : ไกลนั้น - [ 2 เม.ย. 49 20:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โฮะ ๆ   มาอ่านช้ามาก ๆ เลย  เพิ่งกลับมาจากไปต่างจังหวัดน่ะค่ะ ไม่รู้พี่โณจะยังเข้ามาหรือเปล่าหนอ ชอบเรื่องนี้จังค่ะ   ดีใจที่คนช่างฝันยังมีคนให้กำลังใจที่ดีขนาดนี้ ไม่งั้นคงไม่มีลงานดี ๆ ออกมาให้พวกเราได้ชื่นชมกัน เป็นกำลังใจแด่คนช่างฝันทุกคนนะคะ (ส่วนตัวเอง คงได้เป็นแค่คนช่างอ่านอย่างเดียวค่ะ อิ อิ ^o^) จากคุณ : Noey :p - [ 3 เม.ย. 49 15:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น้องนุ้ย พี่ดีใจมากๆเลยนะคะที่น้องนุ้ยชอบเรื่องนี้  ทั้งๆที่ตอนแรกพี่กลัวว่ามันจะดูน่าเบื่อไปเสียอีก สำหรับตัวพี่เอง   กำลังใจที่สำคัญที่สุดของคนช่างฝัน  คือการที่มีคนช่างอ่านอย่างน้องนุ้ย เป็นกำลังใจให้พี่เสมอมาไงคะ  พี่ต้องขอบคุณน้องนุ้ยมากๆเลยจ้าที่เข้ามาอ่านนิยายของพี่ ขอบคุณจากใจค่ะ ^^ จากคุณ : ไกลนั้น - [ 5 เม.ย. 49 12:26:07 ]