ความคิดเห็นที่ 1 ตอนจบ สองสาวเดินเล่นรับลมเย็นๆ ริมหาดริ้นชมวิวทิวทัศน์อันสวยงาม ของหาดปิดกันจนพอใจแล้ว จึงชักชวนกันกลับไปทีร้านอาหารที่สองหนุ่มรออยู่ “ว๊าย!!” เสียงหญิงสาวร้องอย่างตกใจดึงความสนใจของสองสาว ให้หันไปยังต้นเสียง ภาพที่ปรากฏแก่สายตาของทั้งคู่คือชายหญิงอยู่ในอาการ ประคองกอดกันอยู่ “ขอโทษจ้ะ พี่นึกว่าเกดเห็นพี่แล้วซะอีก” กองพลกล่าวเสียงหวาน ขณะที่แขนยังโอบรอบเอวบางของคนที่ทำท่าจะล้มอยู่อย่างหลวมๆ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่พี่พลนั่นแหละเล่นอะไรเป็นเด็กๆ ไม่กลัวแฟน หึงเหรอคะ” คนพูดชำเลืองหางตามายังสองสาวที่อยู่ไม่ไกลนักพลางแกะแขน ของเขาออก “แฟนเฟินที่ไหน พี่ไม่มี้ .. “ กองพลปฏิเสธเสียงสูง “ใครจะไปเชื่อคะว่าอย่างพี่พลเนี่ยจะไม่มีแฟน” “โถ่เกดพูดอะไรอย่างงั้น .. พี่ก็ตั้งใจมาหานี่แหละ เค้าว่าสาวๆ แถวนี้ สวยน่ารักแล้วยังใจดีอีกด้วย” กองพลยังคงหยอดเสียงหวาน คนที่ทำเป็นไม่สนใจ แต่แท้จริงทนฟังอยู่นานแล้วเริ่มทนไม่ได้ รีบสาวเท้ายาวๆ เพื่อจะได้เดินผ่านหนุ่ม สาวคู่นี้ไปให้พ้นๆ “อ้าวพี่ยอด เกดกำลังจะไปตามเลยค่ะ แต่โดนพี่พลแกล้งซะก่อนเกือบ ลงไปจับกบน่ะค่ะ ดีนะที่คนแกล้งยังมีน้ำใจคว้าไว้ด้วย” เกดประภาทักขณะที่ ยอดพธูกำลังจะเดินผ่านตนกับกองพลไปอย่างไม่สนใจ “ก็ดีแล้วนี่คะที่ไม่ล้ม พี่ขอตัวนะคะหิวข้าวแล้ว” พูดจบก็จ้ำไปยังร้าน อาหารทันทีโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้นแม้แต่เพื่อนรักที่เดินตามมาด้วยกัน กานพลูมอง อาการเพื่อนแล้วก็แอบส่งยิ้มให้พี่ชายตัวดีอย่างรู้กัน “หึง” กองพลไม่วายส่งเสียงกวนๆ ตามหลังไป “หิว” อดไม่ได้ที่จะหันมาเถียงเสียงแข็ง ....ผู้ชายกะล่อนกอดกันกลมอยู่กับอีกคน แล้วยังมีหน้ามาแซวเราอย่างงี้อีก .... ที่โต๊ะอาหาร เกศประภาได้รับการเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากกองพล  ไม่ต่างกันกับ กานพลูที่มีคฑาวุธดูแลอยู่เป็นอย่างดี .. ยอดพธูจึงดูเหมือนกลายเป็นส่วนเกิน ของโต๊ะไปอย่างช่วยไม่ได้ “เจ้าของร้านก็สวย อาหารก็อร่อยมิน่าลูกค้าถึงแน่นร้าน” กองพลชมอย่างเอาใจ “แหมปลื้มจังขอบคุณค่ะ งั้นพี่พลก็ต้องทานเยอะๆ นะคะ .. เอาข้าวอบสัปปะรด อีกมั้ยคะ เห็นบอกว่าชอบ” เกศประภาเองก็เอาอกเอาใจชายหนุ่มไม่แพ้กัน “แต่พี่อยากให้มีคนไปทำให้ทานที่บ้านจังเลย บ้านพี่ยังขาดคนหุงข้าวนะ” กองพลอ้อน ยอดพธูยิ่งเห็นอาการนั้นยิ่งเริ่มทนไม่ได้ พาลกินไม่ลงมันซะดื้อๆ ทั้งๆ ที่อาหารตรงหน้าหน้าตาน่าทานทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นพิซซ่าหน้าซีฟู้ดสูตร เฉพาะของร้านนี้ ทะเลเผาที่วัตถุดิบนั้นสดมาก ข้าวอบสัปปะรดที่เธอแค่ชิม คำแรกก็ติดใจนักหนา และจานอื่นๆ อีกสองสามอย่างที่เจ้าของร้านนำมา ต้อนรับ แต่ตอนนี้มันทั้งเลี่ยนทั้งเอียนอย่างบอกไม่ถูก “อ้าวยอดอิ่มแล้วเหรอ” คฑาวุธร้องถามเมื่อเห็นเธอรวบช้อนส้อมเข้าด้วยกัน “ค่ะ .. ขอโทษนะคะ รู้สึกเลี่ยนๆ พาลจะคลื่นไส้น่ะค่ะ” ประโยคหลังนี่จงใจ หันไปบอกพ่อตัวดีที่ตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่สนใจเธอเลยสักนิด เพราะมัวแต่ง่วน อยู่กับการตักอาหารใส่จานข้าวของเกศประภาอยู่นั่นแหละ “ขอไปเดินเล่นแถวนี้หน่อยนะ” พูดจบก็ลุกเดินหนีออกมาทันที เมื่อร่างบางลุกออกไปจากโต๊ะแล้ว กองพลจึงได้เงยหน้ามองตามหลังไป อาการระริกระรี้เมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าขรึมทันที .... เล่นแรงไปรึเปล่าวะ .. ยัยยอดปลาทูเครียดเลย .... ชายหนุ่มขยับตัวจะลุกตามไปบ้าง หากแต่แขนเล็กของคนข้างๆ รั้งไว้ก่อน “อย่าเพิ่งไปเลยค่ะพี่พล บทพิสูจน์แค่นี้ยังสรุปไม่ได้หรอกว่าพี่ยอดรักพี่พลรึ เปล่า” เกศประภาให้เหตุผล ซึ่งคฑาวุธก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย มีแต่กานพลู ที่มองหญิงสาวข้างๆ พี่ชายอย่างค้นหาบางอย่างภายใต้ท่าทีที่ดูเหมือนพยา ยามเล่นละครอยู่นั้น ยอดพธูเดินเล่นคิดอะไรเพลินๆ อยู่ครู่ใหญ่ สองสามีภรรยาก็ตามมาร่วมแจม เธออดไม่ได้ที่จะเหลียวมองหาร่างสูงของใครอีกคนที่คิดว่าเขาจะตามมา แต่เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาก็แอบถอนใจ .... ที่เคยคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าเขามีใจให้นั้นคงผิดไปแล้วล่ะ .. เขาก็แค่ อยากแกล้ง อยากแหย่เล่นเพราะเห็นว่าเราเป็นเพื่อนน้อง .... “ดีขึ้นรึยังยอด” กานพลูถามอย่างเป็นห่วง “อืม .. แล้วจะกลับกันเมื่อไหร่ล่ะ” “เบื่อแล้วเหรอ อีกซักพักนะรอพี่พลขึ้นมาจากน้ำก่อนไปเล่นกับเกดน่ะ พี่พล นี่ก็จริงๆ ทำเป็นเด็กๆ ไปได้นึกสนุกอะไรขึ้นมาไม่รู้” กานพลูตอบก่อนแกล้ง บ่นพี่ชายให้เพื่อนรักฟัง พร้อมทั้งพยายามจับอาการ “คงจะอยากอยู่ที่นี่เลยละมั้ง” ยอดพธูเผลอหลุดปากเหน็บแนมเขาออกไป เมื่อนึกขึ้นได้ก็รู้สึกหน้าร้อนๆ แต่พอเห็นว่าสองสามีภรรยาไม่ได้ติดใจกับทำ พูดนั้นของเธอก็โล่งอกไป “เฮ้ย!! นั่นเหมือนคนจะจมน้ำเลย” คฑาวุธร้องขึ้นมาอย่างตกใจพลางชี้มือ ไปในทะเลทางทิศที่กองพลและเกศประภาเล่นน้ำกันอยู่ “เรารีบไปดูกันมั้ยคะ เผื่อจะช่วยอะไรเค้าได้” กานพลูรีบเสนอ ทั้งสามจึงวิ่ง ไปยังที่เกิดเหตุทันที เมื่อไปถึงก็เห็นร่างสูงของผู้กองหนุ่มกำลังอุ้มร่างบางของสาวน้อยเจ้าของ ร้านอาหารขึ้นมาจากทะเล “เกดเป็นอะไรไปน่ะ” คฑาวุธร้องถามขึ้นมาอย่างตกใจ “จมน้ำว่ะ ช่วยกันปฐมพยาบาลก่อนเร็ว” ยอดพธูเห็นสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย สาวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของคนพูดแล้วก็อดน้อยใจลึกๆ ไม่ได้ เผลอคิด อิจฉาไปด้วยซ้ำว่าคนที่อยู่ตรงนั้นน่าจะเป็นเธอ “ต้องเม้าท์ทูเม้าท์รึเปล่าเนี่ย” คฑาวุธถามล้อเลียนเพื่อนซี้ที่ตอนนี้ตีหน้าขรึม จริงจังได้อย่างสมบทบาท “คงต้องอย่างนั้นล่ะค่ะ แล้วใครจะเป็นคนทำล่ะพลูทำไม่เป็นนะ” กานพลูออกตัวก่อน “ฉันก็คงไม่เหมาะมั้ง เนอะพลูเนอะ” คฑาวุธเอ่ยอย่างเกรงใจภรรยา “จริงๆ ถ้าพี่โอ๊ตช่วยน้องเค้าได้ก็ช่วยเถอะค่ะ พลูไม่หึงหรอก” กานพลูบอก อย่างใจกว้าง “นี่ไม่ใช่เวลามาเถียงรึเกี่ยงกันนะ ไม่มีใครทำฉันทำเองก็ได้” เสียงดังของ กองพลขัดขึ้นมา ยอดพธูยิ่งได้เห็นแววตาสีสนิมนั้นวาวโรจน์อย่างมุ่งมั่น แล้วก็ยิ่งน้อยใจ มองใบหน้าขาวสะอาดที่ก้มต่ำลงเรื่อยๆ อย่างขัดใจ และ ก่อนที่ปากคนทั้งสองจะประกบกัน เธอก็ร้องขัดขึ้นมาก่อน “ฉันทำให้เอง คุณเป็นผู้ชายไม่เหมาะนักหรอก” พูดแล้วก็รีบแทรกตัวเข้าไป แทนที่เขาทันที จึงทำให้ไม่ทันได้เห็นใบหน้าเกลื่อนยิ้มของคนทั้งสาม โดย เฉพาะผู้กองหนุ่มที่ฉีกยิ้มกว้างอย่างสุขสมใจ ที่เริ่มจะได้บทสรุปของการ ทดลองแล้ว เมื่อยอดพธูก้มลงไปแทบจะชิดหน้าหญิงสาวอ่อนวัยนั้น เจ้าตัว ก็เกิดสำลักน้ำขึ้นมาซะก่อน “ฟื้นแล้วเหรอเกด ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย” กองพลรีบสวมบทบาทต่อร้องถาม ขึ้นมาอย่างดีใจ ระคนเป็นห่วง “พี่พล เกดนึกว่าจะตายซะแล้วค่ะ” พูดจบร่างเล็กนั้นก็โผเข้ากอดผู้กองหนุ่ม อย่างไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีใครอยู่ตรงนั้นบ้าง ยอดพธูจึงได้แต่เมินกับภาพที่ เห็นตรงหน้า ถึงตอนนี้ .. ความรู้สึกมันชัดแจ้งเหลือเกิน ทั้งน้อยใจ เสียใจ ช้ำใจ แถมยังกลายเป็นคนขี้อิจฉาอีกด้วย .. นี่เธอหวงเขามากขนาดนี้เลยเหรอ .. แล้วทำไมต้องหวงด้วยล่ะ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ เมื่อพักผ่อนกันจนสบายใจสุขใจ และเจ้าของร้านก็อาการดีขึ้นมากแล้ว คฑาวุธจึงเห็นว่าควรแก่เวลา จึงออกปากล่ำลาเจ้าของร้านแสนสวยและ ใจดี “เห็นทีต้องกลับแล้ว ขอบใจนะเกดสำหรับการต้อนรับ ฝากความคิดถึงถึง นายภูด้วยนะ ว่างๆ ก็ลงไปกรุงเทพฯ กันมั่งล่ะพี่จะเลี้ยงคืน” “ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเลี้ยงฉลองงานแต่งให้พี่โอ๊ตกับพี่พลูอีกรอบ เพราะเมื่อ งานเกดไม่ได้ไปร่วมงาน” “พี่ไปนะ ขอบใจมากๆ จ้ะ” เกศประภายิ้มให้สาวหมวยจนตาหยีไม่แพ้กัน “พี่ก็ขอบใจเกดมากเหมือนกัน” ยอดพธูส่งยิ้มแห้งๆ ให้ ไม่ใช่อะไรหรอก .. แต่เธอรู้สึกว่าไม่สามารถทนมองหน้าเกศประภาได้เต็มๆ ผู้หญิงคนที่พี่พลรัก “แล้วมาเที่ยวกันอีกนะคะ .. ไม่แน่คราวหน้าพี่ๆ อาจจะได้กลับมาร่วมแสดง ความยินดีในงานมงคลที่ร้านนี้ก็ได้ค่ะ” ยอดพธูได้ยินดังนั้นก็คิดไปว่า เกศประภาคงต้องการบอกอะไรเป็นนัยๆ กับกองพล .. แล้วก็คิดเลยเถิดไปถึง ว่าเค้าสองคนคงจะมาจัดงานแต่งงานกันที่นี่ ที่หาดริ้นแห่งนี้ อาการเหม่อๆ นั้นทำให้เธอไม่ทันได้สนใจคนรอบข้าง มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเห็น คฑาวุธก็โอบไหล่ภรรยาพากันตรงไปที่รถแล้ว หันมาทางกองพลก็ดูเหมือนเขา อยากล่ำลากันกับเกศประภาเพียงสองคน ยอดพธูมองภาพคนทั้งสองที่จ้องตา กันหวานเชื่อม อย่างไม่สนใจเลยว่ามีมนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างเธอยืนอยู่ตรงนี้ ด้วยอีกคน โดยเฉพาะผู้กองหนุ่มตัวดีที่เธอแอบคิดว่าเดี๋ยวเขาคงจะหันมา ชวนเธอกลับไปขึ้นรถด้วย แต่เมื่อไม่เห็นทีท่าว่าเขาจะสนใจเธอเลยจึงต้อง จำใจเป็นฝ่ายเดินจากมาเอง เมื่อทุกคนมาขึ้นรถกันเรียบร้อยแล้ว ซึ่งผู้กองหนุ่มตามมาเป็นคนสุดท้าย โดยมีหญิงสาวเจ้าของร้านตามมาส่งถึงข้างรถ “พี่ไปก่อนนะ เกดไปกรุงเทพฯ เมื่อไหร่รีบโทรบอกล่ะ พี่จะได้เตรียมต้อนรับ” “เกดไปแน่ค่ะ แล้วเจอกัน” น้ำเสียงบอกความตั้งใจอย่างที่กานพลูฟังแล้วก็ อดคิดไม่ได้ว่าเด็กคนนี้ช่างเล่นได้สมบทบาทเสียจริง “พี่จะรอจ้ะ” กองพลเสียงหวานตามเคย “เดินทางดีๆ นะคะ” เกศประภาโบกมือให้ แล้วยืนส่งอยู่หน้าร้านนั้นจนรถ คันใหญ่ลับสายตาไป ภายในรถเงียบกริบตั้งแต่ออกมาจากหาดริ้น คฑาวุธตั้งใจกับการขับรถ โดยมีกานพลูนั่งเป็นกำลังใจให้ มีบ้างที่ชี้ชวนกันดูโน่นดูนี่ตามประสาคู่รัก ส่วนกองพลนั้นเอาแต่ทำหน้าบานยิ่งกว่าจานดาวเทียมซะอีก ราวกับจะอวด ให้ใครๆ รู้ว่าตัวเองมีความสุข ส่วนใครๆ หรือใครบางคนที่ว่านั้นก็เอาแต่นั่ง หน้าตึงเพราะตีความไปว่าที่เขาเป็นอย่างนั้นเพราะเกศประภา จึงหันมอง แต่ข้างทาง นานๆ จะชายหางตามายังคนที่นั่งข้างๆ สักครั้งด้วยความหมั่นไส้ ในอาการระริกระรี้ของผู้กองหนุ่มจอมเจ้าชู้ ถึงช่วงที่ถนนชันที่สุดกองพลรีบกระเถิบเข้ามาชิดกับยอดพธู หวังว่าเธอจะได้ จับมือบางอย่างตอนขามา แต่ก็โดนสายตาดุๆ ของคุณเธอเตือนมาเสียก่อน จึงจำต้องถอยกลับไปนั่งที่เดิมเงียบๆ “หาดริ้นสวยจริงๆ เลยนะ คราวหน้าถ้ามาอีกเราพักกันที่นี่ดีกว่าเนอะ” กานพลูหันมาหากองสนับสนุน “เอาสิ เดี๋ยวได้แต่งแล้วพี่จะมาฮันนีมูนที่หาดริ้น” กองพลพูดพลางมองหน้า คนข้างๆ ตาพราว แต่เธอไม่ได้เห็นอาการนั้น เพราะมัวแต่มองข้างทางอยู่ ถึงจะไม่ได้มองแต่หูก็ได้ยิน และด้วยความหมั่นไส้สุดขีดจึงหลุดปากออกมา “ก็จะแต่งกันที่นี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงประชดนี้ทำเอาคนพูดยิ้มกว้าง ดวงตาสีสนิมนั้นพราววิบวับอย่างไม่ปิดบังความดีใจเลยสักนิด ก็ประชดแบบนี้ ไม่เรียกว่าหึงแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ แต่ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อนแหละดี อยากใจแข็งปากแข็งนัก (มีต่อครึ่งหลังนะคะ) จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 22 มี.ค. 49 09:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ติดตามกันต่อในครึ่งหลังนะคะ ลิงค์ตอนเก่าค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4194040/W4194040.html ไหนๆ เรื่องนี้ก็กำลังจะจบแล้ว ถือโอกาสแปะเรื่องเก่าด้วยซะเลย .. ไม่เสียค่าโฆษณาใช่ป่ะคะ เรื่องสั้นๆ ที่จบแล้วค่ะ ~~ เพราะเรา(ต้อง)คู่กัน ~~ ตอนแรก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3951638/W3951638.html ตอนจบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3959223/W3959223.html เรื่องสั้นจบในตอนแฟนตาซีนิดหน่อยค่ะ LOVE DIRECT .. ปฏิบัติการส่งตรงความรัก ภารกิจที่1 ตอน คนในฝันใครว่ามีอยู่แต่ในฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4046299/W4046299.html ภารกิจที่2 ตอน ดอกรักของผมเริ่มบานก่อนวันวาเลนไทน์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4113345/W4113345.html ส่วนนี่เรื่องยาว ที่ยาวข้ามปีมาแล้วก็ยังไม่จบซะที จนท่านผู้อ่านคงลืมยัยเมรีกันไปหมดแย้ว หุหุ ~~ รักยัยคนนี้เมรีขี้เมา ~~ ตอน10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3876452/W3876452.html มีลิงค์ไปตอนเก่าๆ อยู่ในตอน 10 แล้วค่ะ .. ฝากด้วยนะค๊า แล้วจะรีบมาต่อให้จบค่า แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 49 09:32:13 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 22 มี.ค. 49 09:27:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เฮ้ จบแล้ว ได้เวลาอ่านสักที ฮ่าๆ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 22 มี.ค. 49 10:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แง๊ ๆๆๆ จะเอาอีกครึ่งนึง ดูสิ กองพลใจน้าย ปล่อยให้หนูปลาทูคิดไปได้ จากคุณ : polyj (polyj) - [ 22 มี.ค. 49 11:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เล่นกันซะแรงเลยนะเนี่ย เป็นผมคงโกรธล่ะ ถ้ารู้ความจริงตอนหลัง เหอ เหอ รอครึ่งหลังครับผม จากคุณ : OgaRyu - [ 22 มี.ค. 49 12:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้โฮ เห็นด้วยว่าเล่นแรงอีกคนคร้าบ อยากลุ้นให้หนูยอดโกรธจริงๆ จังเลย จะได้ต่ออีกหลายๆ บท แง่ม คุณเอ๋อุตส่าห์ไปอ่านกระทู้ผม แล้วผมยังนึกไม่ออกอีกนะ ว่า คุณเอ๋เขียนเรื่องนี้ ขออภัยอย่างสูงครับ แหะๆๆ  พอจำได้ก็จบพอดี... ว้า (อย่าเพิ่งจบเลยดีมั้ยครับ เอิ๊ก) ป.ล. ทำไมต้องทำไร่ถั่วเขียวด้วยอ้ะครับ ไม่เข้าใจนะ ป.ล. พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง พันทิปเขาไม่มีให้ เอานี่ไปแทนนะคร้าบ อ้อ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 มี.ค. 49 13:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หนูปลาทูงอนให้หนักๆเลยนะ แกล้งแรงนะเนี่ย สงสัยเกศเหมือนกันแฮะ ชอบนายพลจริงมั้งเนี่ย จากคุณ : nongwin - [ 22 มี.ค. 49 14:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รีบมานะจ๊ะรออยู่ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 22 มี.ค. 49 17:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เลวมาก  ล้อเล้นกับจิตใจคนอื่นหรอ งี้ต้องแกล้งตาพลคืนให้หนักๆเลยนคะ... ปล.  อีกครึ่งหายไปไหนอะคะ ไหนว่าจบแล้วไง ..ทำไมมาเป็นครึ่งๆอะพี่ จากคุณ : หนูยี - [ 22 มี.ค. 49 18:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แกล้งแรงอย่างนี้   งอนไปเลยหนูปลาทูอย่าใจอ่อนง่ายๆหล่ะ รอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 22 มี.ค. 49 18:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าวตะเอง.. ขึ้นหัวว่าตอนจบไหงมาครึ่งเดียวอะ ต๊ะไว้นี่ งั้นเค้าต๊ะไว้อ่านทีเดียว ฮี่ฮี่ อ๊ะ แต่ว่า ไมหนูเกดต้องคิดหนักอะ เป็นผู้ประสานสัมพันธ์จิ โถ แต่ต่อให้มะช่าย เกศประภาเป็นตัวการแตกแยก เกดมะกอกฯ ก็มะเกี่ยวเน้อ (มาหลายมะ เหลือเกิน สับสน กรั่กๆ) จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 22 มี.ค. 49 21:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 wait wait wait จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 22 มี.ค. 49 22:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มายัง..... จากคุณ : chocolate-gateau - [ 22 มี.ค. 49 22:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาปูเสื่อรอด้วยคน จากคุณ : jum (jumnataya) - [ 23 มี.ค. 49 12:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตั้งหน้า ตั้งตาอ่าน อย่างแรงเลยค่ะ  แต่ อยากร้องไห้ ที่ อยากรู้ตอนจบค่ะ  เร็วๆๆหน่อยนะค่ะ รู้สึกขาดตอนม๊าก ๆๆ ค่ะ จากคุณ : ยังยิ้ม...ทั้งน้ำตา - [ 23 มี.ค. 49 15:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนที่1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4154890/W4154890.html ตอนที2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4168045/W4168045.html ตอนที3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4183567/W4183567.html ตอนที4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4194040/W4194040.html แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 49 02:59:12 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 49 02:58:36 จากคุณ : ztango (ztango) - [ 23 มี.ค. 49 23:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีค่าทั่นผู้อ่านวันนี้คนเขียนรีบเอาครึ่งหลังที่เหลือ มาแปะแล้วนะคะ .. นี่เพิ่งอิมพอร์ตตัวเองเข้าบ้านนา เลยนะคะเนี่ย แต่เดี๋ยวขอตอบความเห็นก่อนนะคะ **คุณเอ่อ่อ่ะนะคะ .. ง่ะ .. ยังมะจบซะหน่อยขี้ตู่ .. วู้ๆ .. แต่มาต่อจนจบแล้วจ้า .. ขอบใจมั่กมายนะ ที่แวะมาอ่าน ว่าแต่ยังได้กลิ่นอับๆ อยู่อีกป่ะล่ะ .. ล้างแล้วนะแก้วอ่ะ ตอนนี้มีแต่กลิ่นหอมกรุ่น **คุณpolyj (polyj) .. มาแล้วขอรับครึ่งหลัง .. พี่พลใจร้ายเนอะๆ .. แต่เค้าอ้างว่ายัยยอดปลาทู ทำกะเค้าไว้ก่อนอ่ะ .. ** คุณOgaRyu .. มาแว้วค่าครึ่งหลัง .. พี่พลเล่น แรงไปจิงๆ ด้วย เลยโดนคนอ่านโกรธไปแล้วหนึ่ง สมหน้าพี่พล **คุณคุณพีทคุง (พิธันดร) .. หวา .. ต่ออีกมะหวาย แล้วค่า ขอไปเก็บเรื่องอื่นบ้างอ่ะค่ะ ส่วนเรื่องที่จำกัน ไม่ได้นั้นไม่ว่ากันค่ะ .. ไม่เคืองเพราะได้รับคำชม เรื่องชื่อล๊อกอินมา อิอิ ไอ้เรามันพวกบ้ายอ ได้รับคำชม นิดหน่อยก็ลืมทุกเรื่องเล้ย ส่วนเรื่องปลูกถั่วเขียวนี่ดีเรยนะคะที่ถาม เพราะจาบอก ว่าคนเขียนได้ปล่อยกุ๊กไก่ไปทั้งเล้าเลยอ่ะ พึ่งไปถาม ทั่นแม่มาที่ว่าเวลาเป็นตากุ้งยิงแล้วเค้าปลูกถั่วเขียวเนี่ย เค้าต้องท่องยังไงนะ ทั่นแม่งงไปแปดวิก่อนบอกว่า .. มันคนละเรื่องกัน ปลูกถั่วเขียวนั่นมันเรื่องเกี่ยวกับฝี ตากุ้งยิงก็ท่องว่า เอากุ้งคืนไป เอาตา/ปลาคืนมา ฯ ประมาณนี้ค่ะ (ตารึปลาทั่นแม่ก็เริ่มลืมๆ แล้วด้วย) เป็นอันว่าคนเขียนจำสับสนเลยมั่วซะอย่างงั้น ขอบพระคุณอย่างสูงคร้าบที่ถามมา .. เด๋วขอไป ต้อนกุ๊กไก่กะลูกเจี๊ยบทั้งหลายเข้าเล้าก่อนนะเคอะ .. เขินนะเนี่ย **คุณnongwin .. จิงๆ แล้วยอดไม่ได้มีนิสัยขี้งอน นักหรอกค่ะ .. แต่นะ เอาเป็นว่างอนให้ดูเป็นนางเอก หน่อยละกัน เนอะ **คุณ:::อาราเร่::: .. มาแร้นค่า .. คราวนี้มาจบจริงๆ ค่ะ กลัวคุณอาราเร่รอจนหลับไปซะก่อนง่ะ **คุณหนูยี .. ต๊กกาใจหมดเลยอ่านคอมเม้นท์หนูยี คำแรก .. เลวมาก .. พี่ก็นึกว่าด่าไรช้านรึเปล่าวะเนี่ย .. อ่อ .. ด่าพี่พลเหรอ ค่อยยังชั่ว .. หนูยีใจเย็นก่อนนะจ๊ะ .. เดี๋ยวให้พี่ตอบกระทู้หมดก่อนค่ะ แล้วก็ไปอ่าน ครึ่งหลังที่เหลือเลยค่าจาได้ใจเย็นๆ ลงค่า **คุณดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) .. ง่ะ .. มีแต่คนยุให้ยอดงอน .. นางเอกเลยฝากบอกมาว่า .. เอาวะ งอนก็งอน แต่งอนได้แค่ไหนนี่ไม่รับประ กันนะคะ แต่จะพยายามงอนค่ะ .. **คุณมะกอกช่อ (makokchor)).. อ้าวตะเอง (ยืมมาเรียกมั่ง) .. แหมๆ ทำมาเป็นต๊ะไว้เหมือนกัน .. งั้นรีบเอาตอนจบมาต่อแล้วนะจ๊ะ .. หวังว่าเกดมะ กอกคงไม่หมั่นไส้เกศประภาเข้าหรอกนะเนี่ย ปล. ต่อไปเรียกเกดมะกอกดีก่าน่ารักดี หุหุ **คุณโอเลี้ยงแก่ๆ .. มาแว้วค่า .. ขอแก้ไข เรื่องปลูกถั่วเขียวที่ตอบกระทู้ไปนิดหน่อยนะคะ คนเขียนเอ๋อเองอ่ะ .. อ่านได้ที่ตอบค.เห็น คุณพีทคุงค่า **คุณ chocolate-gateau .. มาแว้ว .. มาแล้ว .. มาแร้นค่า **คุณjum (jumnataya) .. มาแล้วค่า แหม .. นั่งยังไม่ทันเป็นรอยเสื่อคนเขียนก็เอามาส่ง แล้วนะค๊า .. เร็วดีเป่า **คุณยังยิ้ม...ทั้งน้ำตา .. โทษทีค่ะที่ทำให้ขาดตอน ครึ่งหลังมาแว้วนะคะ .. เปลี่ยนจากอยากร้องไห้มายิ้ม เหอะค่ะ คนเขียนเอาใจสุดชีวิตเลยนะเนี่ย **คุณztango (ztango).. ขอบคุณสำหรับลิงค์ค่า ขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนเลยนะคะ รวมไปถึงคนที่แวะๆ เข้ามาแต่ไม่ได้ลงนามไว้ด้วยค่ะ .. ไปติดตามครึ่งหลังที่ เหลือของตอนจบกันได้เลย ณ บัดนาวค่า แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 49 00:13:55 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 24 มี.ค. 49 00:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 (ครึ่งหลังมาต่อแล้วค่ะ) ยอดพธูออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นคนจอมกวนอยู่ในห้องก็โล่งอก ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียงคนเจ้าชู้กะล่อนอย่างนั้น แต่เมื่อเปิดประตูออกไปยังระเบียงหน้า บ้านพักเธอก็ต้องแปลกใจ ที่ได้เห็นร่างสูงยืนกอดอกรออยู่ก่อนแล้ว ดวงตาสีสนิมนั้น จ้องมองเธอนิ่ง เงียบอยู่อย่างนั้น จะพูดอะไรก็ไม่พูด เธอจึงเดินเลี่ยงไปที่บันได “เย็นนี้คงเหลือแค่เราสองคนแล้วล่ะ คู่รักเค้าขอเวลาสวีทกันหน่อย” น้ำเสียงเรียบเฉย ดังมาจากคนที่ยังยืนนิ่งอยู่เบื้องหลัง “ฉันไม่หิว เชิญคุณตามสบาย” บอกแล้วก็ทำท่าจะเดินลงบันไดไปยังชายหาดเบื้องหน้า “ถ้างั้นอยู่คุยกันก่อนสิ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” หญิงสาวหันกลับมามอง มองลึกเข้าไปใน ดวงตาก็ไม่เห็นแววขี้เล่นที่มักเห็นจนชินตา .. เขาไม่ได้มองเธออย่างเคยอีกแล้ว “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” ยอดพธูงัดไดอะลอกนางเอ๊กนางเอกมาใช้ “ถ้างั้นฟังพี่เฉยๆ ก็ได้” น้ำเสียงยังคงราบเรียบ หากแต่เพราะอารมณ์อ่อนไหวของคนฟัง ที่คิดอะไรไปไกลตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้ว ทำให้ฟังเป็นคำสั่งไป “ไม่ต้องมาสั่ง คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน แล้วก็เลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันซะทีด้วย ไปหาคนของ คุณโน่นไป” ยอดพธูตวาดก่อนหันหลังเดินลงบันไดไป กองพลรีบตามไปดักหน้าไว้ทันที “ขอร้อง ช่วยฟังสิ่งที่พี่อยากบอกให้ยอดรู้หน่อย ฟังให้จบแล้วจากนั้นถ้ายอดจะให้พี่ไป ให้พ้นๆ พี่ก็จะยอมไปจากชีวิตยอดทันที” ดวงตาสีสนิมที่วาวโรจน์ขึ้นด้วยความมุ่งมั่น นั้นเหมือนจะมีอำนาจเหนือจิตใจฝ่ายต่อต้านของเธอ ทำให้ขาที่กำลังจะก้าวนั้นเป็น ต้องชะงักลง ตากลมสบตาคมอย่างต้องการค้นหาอีกครั้ง .. หาสิ่งที่เธอคุ้นเคย ที่เธอ พยายามไม่รับรู้มันมาตลอด .. ความรัก .. ที่มักชัดเจนอยู่ในดวงตาของเขาเสมอยาม มองเธอ “บรรยากาศโรแมนติคดีนะ ใต้แสงเทียนริมทะเล กับสองเรา” น้ำเสียงเริ่มผ่อนคลาย เกริ่นนำขึ้นมาก่อน แต่ก็เป็นอันให้คนฟังรีบขู่ขึ้นมาทันทีอย่างระแวดระวัง “เตือนไว้ก่อนว่าอย่ามาขอฉันแต่งงานพร่ำเพรื่ออีกนะ ไม่งั้นบรรยากาศโรแมนติคของ คุณจะกลายเป็นสลดไปทันที” พูดไปแล้วก็ได้แต่หลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตาคมนั้น ทั้งยังเผลอกัดปากตัวเองด้วยความขัดใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดเลย เพราะถึงตอน นี้แล้วคนที่เขาอยากขอแต่งงานคงไม่ใช่เธอแล้ว ดวงตาสีสนิมมีแววยิ้มหัวเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็แค่คำขู่ของคุณเธอก็พาเสียบรรยากาศ แล้วล่ะ หากแต่วันนี้เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้ว ยังไงก็จะไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ เด็ดขาด ถ้าพูดคุยกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง ขอกันดีๆ ไม่ยอมตกลงก็จะรวบหัวรวบหางซะเลยนี่ และเมื่อได้เห็นตากลมแอบเหลือบขึ้นมอง อย่างอยากรู้ว่าเขาจะว่ายังไงต่อ กองพลก็รีบ ตีสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม แล้วเริ่มต้นเล่า “เมื่อหกปีก่อนพี่มาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรก .. กับ .. ผู้หญิงคนนึงที่พี่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะขอ แต่งงานเมื่อกลับไปถึงกรุงเทพฯ” ยอดพธูอดรู้สึกจี๊ดขึ้นมานิดๆ ตรงอกข้างซ้าย ที่อยู่ๆ เขาก็มาเล่าถึงคนรักเก่าอย่างหน้าตาเฉย เห็นเธอเป็นอะไรอยากจีบใครก็จีบ อยากคิด ถึงอยากรักใครก็รักต่อหน้าเธอเนี่ยนะ “เราดูพระอาทิตย์ขึ้น พระอาทิตย์ตก นอนดูดาว ไปดำน้ำ เดินเล่นด้วยกันอย่างมีความ สุข อย่างที่ใครๆ เห็นก็ต้องอิจฉา คิดว่าเป็นคู่รักกันอย่างแน่นอน” ได้ฟังและนึกภาพที่ เป็นตัวเธอเองกับคนเล่าตามไปด้วยแล้วความน้อยใจก็เริ่มก่อตัวขึ้นพร้อมกับความโกรธ ทีละน้อย .. ที่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาเล่า มาบอก มาย้ำกับเธอ “ที่ซอกโขดหินนั้น ตอนกำลังดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันในเย็นวันสุดท้ายก่อนกลับ เธอบอก กับพี่ว่า ‘ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ที่เกาะพะงันนี้จะเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีไม่มีวันลืม แล้วจะบอกลูกด้วยว่า แม่เคยพาลูกมาเที่ยวที่นี่กับใครคนนึงที่รักแม่มาก’..” ฟังถึงตรงนี้ ตากลมก็โตขึ้นจ้องมองใบหน้าขาวที่เริ่มซีดลงด้วยความสะเทือนใจอย่างฉงน “เธอกำลังท้อง กับใครคนหนึ่งที่เธอรัก” ความเจ็บปวดที่ฉายชัดบนใบหน้าของเขานั้นถ่าย ทอดมาสู่หัวใจของคนฟังได้อย่างง่ายดายจนลืมอารมณ์ต่างๆ ที่คุกรุ่นอยู่ภายในเมื่อครู่จน หมดสิ้น ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากยื่นมือไปกุมมือหนาของเขาอย่างให้กำลังใจ เรื่องที่เขา อกหักครั้งนั้นเธอรู้ดี แต่ไม่เคยรู้ถึงสาเหตุมาก่อนเลย เพราะเขาไม่เคยปริปากบอกใคร แม้แต่กานพลู เมื่อ 6 ปีก่อนจำได้ว่าอยู่ๆ พี่ชายจอมกวนของเพื่อนก็กลับเงียบขรึมขึ้นมาอย่างผิดปกติ ไม่กวนไม่แกล้งเธออย่างเคย แล้วก็ได้รู้ทีหลังจากเพื่อนของเธอว่าเขาอกหัก กำลังเฮิร์ท เพราะเป็นรักแรก .. เธอรับรู้มาตลอดกับอาการที่เปลี่ยนแปลงไปมากมายของเขา แต่ก็ ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าแอบส่งกำลังใจ และเอาใจช่วยให้เขาได้กลับมาเป็น ร้อยตำรวจตรีกองพลคนร่าเริงเหมือนเดิมได้เร็วๆ กองพลนิ่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ ลอบมองดวงหน้าสวยที่มีแววเห็นอกเห็นใจเขาอย่างนั้นก็ อยากกระโดดเข้าไปกอดนัก หากแต่ต้องเก็บกลั้นอาการลิงโลดของหัวใจเอาไว้ก่อน ทั้งคู่เงียบกันอยู่อีกครู่หนึ่ง โดยที่ยอดพธูนั้นรู้สึกจุกและตีบตันไปหมด มันพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดปลอบเขายังไง ส่วนกองพลนั้นนิ่งเพราะแอบลุ้นและดูว่ายอดพธูจะทำ อย่างไรต่อไป จนในที่สุดยอดพธูก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน “มาเล่าให้ฉันฟังทำไม” ถึงจะถามห้วนๆ ตามแบบฉบับของเธอ แต่ในน้ำเสียงนั้นเต็ม ไปด้วยความเห็นใจและห่วงใยความรู้สึกเขาอยู่มากทีเดียว กองพลเริ่มเห็นแววสำเร็จ อยู่ไม่ไกล มองหน้าหวานอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพูดต่อ “พี่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ขอคนรักแต่งงานเหมือนครั้งนั้นอีก พอเจอคนที่คิดว่าใช่คน ที่พี่รัก ก็เลยต้องรีบขอไว้ก่อน ขอทั้งๆ ที่รู้ว่าอาจจะโดนด่า” รอยยิ้มจางๆ เริ่มมาแทนที่ อาการเศร้าสลดเมื่อครู่ “แล้วไง” น้ำเสียงชักเริ่มขุ่น .. ตากลมหลุบต่ำลง จึงไม่ทันเห็นสายตาหวานเชื่อมที่ เขามองมา “จริงๆ แล้วเรื่องนี้น่าจะเล่าให้เกดฟังมากกว่าไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงสะบัดอย่างงอนๆ “จริงสิ พูดถึงเกด เค้าโตขึ้นแล้วสวยมากเลย เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ  .. “เขาแกล้งเอ่ยอย่าง นึกขึ้นได้แต่ยังพูดไม่ทันจบร่างบางก็ชิงวิ่งหนีไปทันที .... ที่เล่ามาทั้งหมดนี่เพื่อจะบอกให้รู้ว่าจะขอเกดแต่งงานงั้นเหรอ จะรักจะชอบกัน แล้วทำไมต้องมาบอกมาย้ำให้คนอื่นเค้าเจ็บด้วยล่ะ.... .... ที่ผ่านมาก็แค่คิดไปเองอยู่คนเดียว .... น้ำใสปริ่มขอบตาก่อนค่อยๆ ไหลลงเป็นทาง ในขณะที่เจ้าตัวนั้นก็ยังวิ่งออกห่าง บ้านพักไปเรื่อยๆ กองพลออกเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อนนัก เพราะรู้ดีว่าเดี๋ยวก็ทัน แล้วเพียงครู่เดียว ก็พบร่างบางยืนสะอื้นอยู่ข้างชิงช้าตัวนั้น ตัวที่เธอเคยนั่งอ่านหนังสือเมื่อวันก่อน แล้วโดนเขาแกล้งแกว่งแรงๆ จนถึงกับเป็นลมเป็นแล้งไป เขาเดินตรงไปนั่งที่ชิงช้าตัวนั้น เมื่อเห็นเขามายอดพธูจึงรีบปาดน้ำตาที่ไหลเปรอะ สองแก้มทันทีก่อนหันมาบอก “ฉันขอแสดงความยินดีกับคุณและเกดด้วยแล้วกัน” น้ำเสียงสั่นๆ เพราะคนพูดนั้น ต้องพยายามกลั้นสะอื้นไว้ด้วย พูดจบก็ทำท่าจะเดินจากไปอีก กองพลจึงยื่นมือไปดึงมือบางนั้นไว้ “ปล่อยฉันนะ” ยอดพธูไม่ยอมหันมามองคนบนชิงช้า จึงไม่ได้เห็นหน้าตาระรื่นกับ นัยน์ตาระริกนั้น “ไม่ปล่อย เดี๋ยวคืนนี้คุยไม่รู้เรื่องกันพอดี” พูดจบก็รั้งร่างบางให้ลงมานั่งด้วยกัน แต่คนถูกดึงไม่ทันได้ตั้งตัว จึงเสียหลักหงายหลังลงไปสู่อ้อมอกกว้าง กองพลยิ้มร่าที่ได้กอดร่างบางซึ่งสั่นน้อยๆ ด้วยแรงสะอื้นไว้แน่น “ปล่อยฉันนะ คุณไม่ควรทำอย่างนี้กับคนอื่น ถ้าคนรักของคุณรู้เค้าจะเสียใจ” “แปลว่าถ้าทำอย่างงี้กับคนรักเค้าจะดีใจใช่เปล่า .. ถ้างั้นยอดร้องไห้ทำไมล่ะจ๊ะ” ได้ยินดังนั้นก็เริ่มฉุน .. ผู้ชายคนนี้นี่เห็นไปจี๋จ๋าสัญญิงสัญญาอะไรกับผู้หญิงคน อื่นไว้เมื่อบ่ายแท้ๆ ตกเย็นมาพูดมาทำกับเธออย่างนี้หน้าตาเฉย .. จะแกล้งกันไป ถึงไหน .. ไม่รู้เลยรึไงนะว่าแค่ไม่รักกันก็เจ็บพอแล้ว “คุณ .. ปล่อยนะ แล้วก็เลิกพูดจาอย่างนี้กับฉันซะที ฉันไม่หวั่นไหวไปกับคนกะล่อน อย่างคุณง่ายๆ หรอก เก็บคำพูดพวกนี้ของคุณไว้พูดกับเกดเหอะ” นัยตายิ่งระยับ เมื่อมั่นใจว่าเธอหึงเขากับเกศประภาจริงๆ “ไม่ปล่อย .. แล้วเกดก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย อยู่นิ่งๆ ก่อนสิ” กองพลกอดร่างบางแน่นขึ้น ที่กำลังจะอธิบายก็ต้องเปลี่ยนมาปรามคนในอ้อมแขนที่เอาแต่ดิ้นขลุกขลักก่อน “ฟังพี่พูดให้จบก่อนได้มั้ย ทำไมชอบคิดเองเออเองนะ” “ไม่ฟัง” ยอดพธูเม้มปากแน่นอย่างนึกเคืองที่ดิ้นไม่หลุดจากอ้อมแขนแข็งแรงนี้เสียที “ดื้ออย่างงี้ต้อง ..” พูดค้างไว้แค่นั้นแล้วก็ยื่นจมูกโด่งไปชนเข้ากับแก้มนวลที่เปรอะ คราบน้ำตาแรงๆ ซะหนึ่งทีอย่างต้องการปราบพยศ คนโดนขโมยหอมแก้มนั้นนิ่งไป ด้วยอาการเหวอทันที กองพลเห็นแล้วก็อดใจไม่อยู่ต้องกดจมูกลงไปยังแก้มนวลอีกข้าง จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 24 มี.ค. 49 00:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “ทีนี้ก็ฟังได้ซะทีนะ .. ฟังแล้วก็เข้าใจด้วยว่าพี่พลคนนี้รักยอดคนเดียว” ยอดพธูยิ่ง เหวอกว่าเดิม หันมองเสี้ยวหน้าหล่อที่อยู่เกือบชิดใบหน้าของเธออย่างไม่อยากจะ เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ไม่จริงอะ” หลุดปากออกไปเบาๆ “จริงสิ พี่รักยอดและอยากดูแลยอดตลอดไป แต่งงานกับพี่นะ” “ไม่จริง คุณอย่ามาล้อเล่นอย่างนี้นะ เลิกแกล้งปั่นหัวฉันซะทีเหอะ ฉันเหนื่อยแล้ว ขอร้องเถอะนะ อย่าแกล้งกันอีกเลย” คำพูดหลั่งไหลพร้อมน้ำตาที่รินลงมาไม่ขาด สาย กองพลเห็นแล้วก็นึกสงสารจับใจ แล้วก็เป็นหัวใจเขาเองที่เจ็บ .. เมื่อได้เห็น แววตาวิงวอนอย่างปวดร้าวหลังม่านน้ำตานั้น “พี่ไม่ได้ล้อเล่น แล้วก็ไม่ได้แกล้งด้วย ฟังนะฟังให้ชัดว่า .. พี่ .. รัก .. ยอด .. รัก ยอดพธูคนนี้คนเดียว” น้ำเสียงจริงจังกับแววมุ่งมั่นในดวงตาสีสนิมที่เธอรู้ดีว่าเจ้า ของนั้นไม่ได้พูดโกหกแม้แต่น้อย .. แต่ว่า .. เขารักเธอ พร้อมๆ กับที่รักผู้หญิงอีกคน ด้วยงั้นเหรอ แล้วสิ่งที่กองพลรออยู่ก็หลุดออกมาจากปากเธอได้ซะที “แล้วเกดล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ อย่างโล่งใจ .. นึกว่าจะไม่ถาม ไม่ให้โอกาสเขา ได้อธิบายซะแล้ว .. (ถ้าไม่ถามนี่มีหวังเรื่องนี้คงยาว ไม่จบลงง่ายๆ แน่) “เกดเป็นน้องสาวนายภู .. แค่นั้นจริงๆ” เขาย้ำเมื่อคนฟังทำหน้าไม่เชื่อ “พี่จะมีตาไปมองใครที่ไหนอีกล่ะ มองยอดคนเดียวก็แสบตาแย่แล้ว” พูดจบคน พูดก็ร้องโอดโอยเพราะโดนบินเข้าเต็มแรง “กะล่อน .. เห็นอยู่ชัดๆ ว่าคุณตั้งหน้าตั้งตาจีบน้องเค้า” ยอดพธูดุ “บอกอะไรให้แล้วอย่าโกรธนะ .. ถ้าจะโกรธก็ห้ามโกรธนานด้วย” ยอดพธูมองสี หน้าเจ้าเล่ห์อย่างไม่วางใจ แต่ก็นิ่งรอฟังเขาพูดต่อ “เกดเป็นผู้ช่วยพระเอก .. เค้าช่วยให้คนบางคนรู้และยอมรับฟังเสียงหัวใจตัวเอง ที่บอกว่ารักพี่พล รักพี่พล” คนพูดตาเป็นประกายวิบวับล้อเลียนเธอ ยอดพธูได้ยิน ดังนั้นก็ทั้งเขินและโกรธ .. โกรธที่เขากล้าทำแบบนี้ .. ทำร้ายความรู้สึกของเธอ “เล่นละครหลอกฉันกันเหรอ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” ร่างบางดิ้นหนักกว่าเดิม หากแต่แขนแข็งแรงที่โอบรอบตัวเธออยู่นั้นไม่ได้คลายออกตามคำสั่งแม้แต่น้อย กลับยิ่งรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม “ไม่ปล่อย จนกว่าจะหายโกรธพี่” “ปล่อย คุณมันบ้ากล้าดียังไงถึงเอาความรู้สึกของคนอื่นไปล้อเล่น” ตากลมโต แดงก่ำด้วยความโกรธ “ถ้าไม่ทำอย่างนี้แล้วยอดจะรู้ตัวเหรอว่าที่จริงก็รักพี่เหมือนกัน” “ทำไมฉันจะไม่รู้” หลุดปากเถียงโดยไม่คิดอีกแล้วยัยยอด .. ร่างบางหยุดดิ้นรน เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเผลอพูดออกไปแล้ว กองพลยิ้มหน้าบานกว่าเก่า .. แนบใบหน้า ของตนเข้ากับแก้มอุ่นๆ ของคนในอ้อมแขนที่เบี่ยงหลบทันที “พี่รักยอดนะ ยอมรับเหอะว่ายอดเองก็รักพี่ คนเราจะรักกันก็ไม่เห็นจะน่าอาย ตรงไหนเลย เค้ารักกันเยอะแยะไป” เขาบอกเบาๆ ข้างหู คนฟังยังพยายามหัน หน้าหนีแก้มสากๆ ของเขาที่เคลียอยู่ข้างแก้มของเธอ “แต่งงานกับพี่นะ ให้พี่ได้ดูแลยอดตลอดไป” ผู้กองหนุ่มเห็นสถานการณ์เริ่ม ผ่อนคลายก็เริ่มรุกทันที เพราะมั่นใจว่าตอนนี้แม่ยอดปลาทูของเขาไม่กล้า แผลงฤทธิ์อะไรแล้ว ก็ไม่ว่าจะพูดอะไรยังไงก็เข้าตัวเองทุกกระทง “แล้วเรื่องงานมงคลที่เกดพูดเมื่อตอนจะกลับล่ะ ไม่ใช่ของคุณกับเค้าหรอกเหรอ” นิ่งเงียบไปได้ครู่ใหญ่แล้วจึงเอ่ยถามขึ้นมา “ของนายภูเบศกับคุณสิริมา พี่ชายกับว่าที่พี่สะใภ้ของเกดเค้าน่ะ” ถึงตอนนี้ข้อข้อง ใจทั้งหลายแหล่ที่มีก็ถูกผู้ชายคนนี้ไขให้เธอฟังจนหมดสิ้นแล้ว .. แต่ .. ก็นะ เสียรู้และเสียหน้าไปตั้งแยะ .. ถ้าไม่เอาคืนก็ไม่ใช่ยอดปลาทู เอ้ย .. ยอดพธูคน นี้แล้วแหละ “อ้าวว่าไงเงียบเลย .. จะยอมรับปากแต่งงานกับพี่ได้รึยัง” กองพลเริ่มทวง เมื่อเห็นร่างบางนิ่งอย่างใช้ความคิดเรียบเรียบเรื่องราวอยู่ได้พักนึงแล้ว “ฉันไม่แต่งกับคนกะล่อนคนเจ้าชู้อย่างคุณหรอก แต่งไปมีหวังต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า” ยกข้ออ้างล้านแปดมายันไว้ก่อนดีกว่า “เจ้าชู้กะล่อนที่ไหนก็บอกแล้วว่าพี่รักยอดคนเดียวๆ ไม่เชื่อสาบานให้ฟ้าฝ่าสาหร่าย ทะเลก็ได้อ่ะ” คนฟังส่งค้อนให้อย่างหมั่นไส้ แถไปได้เรื่อยอย่างนี้เนี่ยนะ ยังบอกว่า ไม่กะล่อนอีก “พอๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่ใช่ลูกหมาลูกแมวนะที่คุณจะมาขอกันง่ายๆ อย่างเงี้ย” ทำไรไม่ได้ก็เริ่มโยเย “ใครว่ายอดเป็นลูกหมาลูกแมวล่ะจ๊ะ เป็นยอดปลาทูของพี่ต่างหากล่ะ” พูดจบก็ ได้รางวัลไปหนึ่งเพี๊ยะ ฝ่ามือน้อยๆ นั่นแหละที่ฟาดลงไปบนต้นแขนเขาอย่างแรง “โห .. พูดผิดหน่อยเดียวเอง เป็นยอดรักจ้ะ ยอดพธูก็ยอดรัก เป็นยอดรักคนเดียว ของพี่ พี่รักยอดมาตั้งสี่ปีแล้วนา อย่าให้รอนานนักเลยเห็นใจกันหน่อย” “ฉันรอมาตั้งเจ็ดปียังไม่บ่น” อีกแล้ว เถียงออกไปด้วยความลืมตัวอีกแล้ว ทำเอา คนฟังถึงกับยิ้มแฉ่งด้วยความยินดี “ไม่เป็นไร สามปีที่ต่างกันพี่ชดเชยให้เต็มแน่นอน .. นะแต่งงานกับพี่นะ” ชายหนุ่มเริ่มอ้อน “จะรับไว้พิจารณาก็แล้วกัน” ถึงปากจะไม่ได้พูดคำว่าตกลง แต่แค่นี้คนที่รอคำ ตอบอยู่ก็พอใจมากมายแล้ว อ้อมกอดกระชับแน่นขึ้นราวกับว่าเขาได้กอดสิ่งมี ค่าที่สุดในชีวิตเอาไว้ .. นิ่ง และเนิ่นนานจนร่างบางเริ่มประท้วง จึงจำใจค่อยๆ คลายวงแขนออก พอเป็นอิสระยอดพธูก็รีบลุกขึ้นวิ่งตรงไปบ้านพัก แล้วเข้าห้องปิดประตูล็อคทันที คนที่วิ่งตามเข้าไปในห้องไม่ทันจึงได้แต่ทุบประตูเรียก “อ้าวทำไมทำงี้ล่ะ เปิดประตูสิยอด ออกมาคุยกันก่อนข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน” “ไม่กิน ฉันจะนอนแล้ว” ยอดพธูตะโกนตอบไป “งั้นเปิดประตูให้หน่อยสิจ๊ะ พี่ก็ว่าจะนอนแล้วเหมือนกัน” กองพลบอกพลาง ยิ้มกรุ้มกริ่ม “ไม่เปิด คืนนี้เชิญคุณนอนบริจาคเลือดไปอีกคืนแล้วกันนะ โทษฐานที่บังอาจ มาปั่นหัวฉันเล่น” “โถ่ยอด .. อย่าบอกนะว่าจะให้พี่นอนที่ ..” กองพลทำเสียงโอดครวญ “ที่เดิมของคุณไงคะ แหม .. ทำเป็นไม่คุ้นเคยไปได้ เดี๋ยวฉันจะส่งหมอนกับผ้าห่ม ไปให้ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ได้ยินดังนั้นกองพลก็แอบกระหยิ่มยิ้มย่อง กะว่าจังหวะ ที่คุณเธอเอาหมอนกับผ้าห่มออกมานั่นแหละ เขาจะเข้าชาร์จ เอ้ย .. เข้ากอดอีกซักที ข้อหาพยายามเจ้าเล่ห์กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ (พระเอกเราอินกับหน้าที่มากไปหน่อย) เพียงครู่เดียวพนักงานของทางรีสอร์ทก็มาเรียก พร้อมมีหมอนกับผ้าห่มอยู่ในมือ กองพลเห็นเข้าก็หน้ายู่อย่างเคืองๆ ที่ยอดพธูเหมือนจะรู้ทันความคิด ทำแผนเข้าชาร์จ เขาพังหมดเลย แต่ไม่เป็นไร ถือว่าให้เวลาคิดคำตอบไปแล้วกัน ถ้าพรุ่งนี้เช้าไม่ได้ คำตอบที่ถูกใจล่ะน่าดู อุตส่าห์ยอมขนาดนี้แล้ว .. แม่ยอดรักยอดปลาทูคนเดียว ของเขา -*-*- จบแล้วค่า -*-*- จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 24 มี.ค. 49 00:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 -*-*- ส่งท้าย -*-*- กองพลนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเก้าอี้หวายหน้าบ้านพัก แล้วเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องพัก ค่อยๆ เปิดก็รีบปิดตาลงทันที ร่างบางค่อยๆ ย่องมาใกล้ๆ เพื่อดูว่าเขาตื่นหรือยัง เมื่อได้เห็นว่าเขายังหลับสบาย แต่ผ้า ห่มนั้นหล่นลงไปกองกับพื้นหมดแล้ว เธอจึงหยิบขึ้นมาห่มให้เขาอย่างเบามือ ก่อนเดิน กลับเข้าห้องไป แต่จากความผิดพลาดเมื่อคืนที่มัวชะล่าใจทำให้กองพลต้องมานอนอยู่ ข้างนอกนี้ คราวนี้เขาจึงรีบลุกวิ่งอย่างเร็วแล้วแทรกตัวเข้าไปในห้องได้ทันก่อนที่ประตู จะปิดลง “อุ๊ย!!” ยอดพธูร้องขึ้นมาอย่างตกใจ “เมื่อคืนมีคนใจร้ายกับเจ้าพนักงาน” สีหน้ากรุ้มกริ่มนั้นทำเอายอดพธูต้องระแวดระวัง ตัวขึ้นมาทีเดียว รีบตีหน้าดุตามฟอร์มแล้วถามกลับไป “ใครคะ” “คนใจร้ายแถวนี้แหละทิ้งให้พี่นอนตากยุงอยู่ข้างนอก อย่างนี้ต้องจับปรับซะให้เข็ด” กองพลบ่นไม่จริงจังนัก แต่สายตานี่สิ มันพราวระยับบอกให้รู้เป็นนัยว่าไอ้ที่บอกว่า ปรับน่ะ มันไม่ใช่ปรับอย่างธรรมดาแน่ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว แขนยาวๆ ก็ยื่นมาทำท่าจะรั้งตัวเธอเข้าไปกอด แต่ยอดพธูเบี่ยง ตัวหลบได้ทัน “เจ้าพนักงานที่ไม่ได้อยู่ในเวลาปฏิบัติราชการมีสิทธิ์ปรับคนอื่นด้วยเหรอ” ดูเอาเถอะ แม่คุณช่างยอกย้อนนัก แต่อย่านึกนะว่าจะรอด ยังไงวันนี้ต้องจับปรับซะให้เข็ด ไม่งั้นเดี๋ยวจะได้ใจ .. ไม่เสียเวลาพูดพร่ำทำเพลงอีก ผู้กองหนุ่มของเราจัดการ สวมบทโปลิศไล่จับขโมยคนสวยทันที ไม่รู้ผลจะออกมายังไงนะคะ .. แมวจะได้กินปลาทูย่างรึว่าก้างจะติดคอซะก่อน .. อันนี้ก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของเค้าสองคนล่ะค่ะ .. เพราะว่าคนเขียนโดนพี่พล ไล่ออกมาจากบ้านพักแล้ว เอ่อ .. ขอตัวแป๊บค่ะ มีคนโทรเข้ามา .. “สวัสดีค่ะ” เสียง(ที่พยายามจะทำให้)ว๊านหวานของคนเขียน “ใครเนี่ย ทำไมมารับโทรศัพท์พี่พลได้” เจ้าของชื่อที่ถูกเมมเอาไว้ว่าเกศประภา ถามกลับมา “ฉันเป็นคนเขียนเรื่องนี้น่ะค่ะ .. คุณเกดมีธุระอะไรคะ” คนเขียนถามกลับ “ขอสายพี่พล” เสียงงี้ห้วนมาเชียว “พี่พลอยู่กับยอด .. ตอนนี้เป็นเวลาของเค้าแล้วล่ะ ส่วนคุณก็หมดคิวแล้วนะคะ” “แต่ฉันจะคุยกับพี่พล” เอ๊ะ .. ยัยนี่พูดไม่รู้เรื่องรึไงกัน .. บอกว่าหมดบทแล้วคุณเธอ ก็ยังจะดึงดันอีก เอากะเค้าสิ .. “ถึงเรื่องของเธอจะจบก็จบไปนะ แต่เรื่องของฉันไม่ยอมจบด้วยหรอกคอยดู” แม่คุณพูดจบก็กระแทกหูใส่อีกด้วยล่ะค่ะ .. ว้า .. เป็นคนเขียนนี่แย่จังนะคะ ต้องมารองรับอารมร์ตัวละคร .. แต่ช่างเถอะค่ะ .. ยังไงคนเขียนก็รับรองว่าจบได้แน่นอน ไม่มีปัญหาค่ะ จบจริงๆ แล้วค่ะ ^^ .......................................................................... คุยกันท้ายเรื่องนะคะ ก็จบกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วสำหรับเรื่องราวของหนูปลาทู กะนายแมวซ่า(แหม..ชอบชื่อนี้จริงๆ นะคะเนี่ย ให้ตายสิ .. ถ้าคุณBralee ถ้าไม่ถือลิขสิทธ์นี่ขอยืมไปใช้หน่อยนะคะ) ไม่รู้ว่าถูกอกถูกใจคุณผู้อ่านกันรึเปล่า ความจริงแล้วตั้งใจแต่งเรื่องนี้เพื่อรำลึกถึงเมื่อครั้งที่ไปเที่ยว เกาะพะงัน ... อืม .. ประมาณ 3 ปีที่แล้วค่ะ .. แต่ว่าคนเขียน ไม่ค่อยถนัดเรื่องการบรรยายสถานที่(ทั้งๆที่อยากมาก) ก็เลย ได้แค่นี้ล่ะค่ะ กลายเป็นเน้นที่คู่กัดไปซะมากกว่าเน้นเรื่องราว ความสวยงามของธรรมชาติซะอีก .. แง้ว .. แต่ยังไงก็ขอ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ข้าน้อยน้อมรับคำชี้แนะ สำหรับคุณผู้อ่านเรื่อง “รักยัยคนนี้ เมรีขี้เมา” เรื่องยาวที่ดอง จนชนขวบไปแล้ว .. ฮี่ๆ เชื่อว่าคงลืมๆ กันไปแล้ว .. คนเขียน จาบอกว่า .. ใกล้แล้วค่ะ .. ตอนต่อไปใกล้เข้าฉายแล้วค่ะ หวังว่าคนอ่านคงยังเมตตายัยเมรีกันอยู่นะคะ .. แล้วจะรีบเอามาแปะค่ะ คิดว่าถ้าเอาตอน 11 มาแปะนี่คงต้องมีความเดิมตอนที่แล้ว แนบมาด้วยมังคะ .. เพราะว่ามันคงนานจนลงขวดเหล้ายัยเมรี ไปหมดแล้ว .. เหอๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ .. แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 49 00:17:42 จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 24 มี.ค. 49 00:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เก่งจัง เขียนเรื่องสั้นเนี้ยะ อยากเขียนบ้างจังแต่ไม่เป็น คือการใช้คำอะค่ะ  แต่คุณกรุ่นกลิ่นแก้วเป็น คนแรกนะค่ะ ที่ดิฉันเข้ามาอ่านเรื่องสั่น ตั้งแต่เข้ามาห้องสมุด เมื่อก่อน ไม่เคยเข้ามาห้องสมุดค่ะ แต่ตอนนี้ต้องเป็นขาประจำแล้วค่ะ จากคุณ : ยังยิ้ม...ทั้งน้ำตา - [ 24 มี.ค. 49 13:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนจบ พี่พลอ้อนซะหวานเชียวนะคะ กะล่อนซะขนาดนี้ หนูปลาทู เอ๊ย .. ยอดพธูคงต้องเหนื่อยหน่อยละมั้ง ว่าแต่ หนูเกดนี่ โดนคนเขียนจัดการไปเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ อันนี้ขอฉลองให้กับยัยเมรีล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : polyj (polyj) - [ 24 มี.ค. 49 13:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แหม ขอแอบดูพี่พลกับหนูปลาทูอีกจิ๊ดนึงก็ไม่ได้ ^__^ ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องน่ารักเรื่องนี้ค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 24 มี.ค. 49 15:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ei ei ei ei จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 25 มี.ค. 49 02:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 555 อ่านแล้วชอบประโยคนี้มากๆเลยค่ะ "ไม่รู้ผลจะออกมายังไงนะคะ .. แมวจะได้กินปลาทูย่างรึว่าก้างจะติดคอซะก่อน " หนูยีนะอยากให้ก้างติดคอตาแมวนิสัยเสียจริง จริ๊งงงงง ฮิฮิฮิ โอมเพี้ยง ก้างจงติดคอ ก้างจงติดคอ เพี้ยงๆๆๆ 5555 จากคุณ : หนูยี - [ 25 มี.ค. 49 09:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เกือบลืมกลับมาอ่านแน่ะ งอนๆๆๆ แต่ยกโทษให้ก็ได้ ไหนๆก็ได้อ่านแล้วนี่เนอะ แบบว่าถูกใจ ^^ รอเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 25 มี.ค. 49 10:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แวะมาตอบความเห็นค่ะ          **คุณยังยิ้ม...ทั้งน้ำตา.. ยินดีต้อนรับสู่ถนน นักเขียนนะคะ ดีใจที่คุณชอบค่ะ .. จริงๆแล้วคนเขียน นั้นยังมือใหม่ยังต้องฝึกต้องหัดอีกแยะค่ะ .. เพื่อนพี่ น้องในถนนฯเนี่ยเก่งๆ กันทุกคนค่ะ .. เอาใจช่วยให้ คุณลองเขียนมาลงนะคะ .. จะรออ่านค่ะ          **คุณpolyj (polyj).. เห็นแววเหมือนกันค่ะ ว่ายอดคงต้องเหนื่อยไปอีกนาน ..          ปล. ฉลองให้ยัยเมรีต้องมีชนแก้วค่ะ อิอิ          **คุณnongwin.. ก็คนเขียนโดนไล่ออกมา แล้วนี่คะ .. จริงๆ ก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าจะเป็นไงต่อ หุหุ .. ขอบคุณสำหรับการติดตามเช่นกันค่ะ          **คุณโอเลี้ยงแก่ๆ.. ขอบคุณค่า .. ei ei          **คุณหนูยี.. ง่ะ .. เรื่องจบแล้วหนูยียังไม่ เลิกเกลียดขี้หน้านายกองพลอีกเร้อ .. พระเอกเค้า งอนแล้วนะ .. ฝากมาบอกด้วยว่าระวังเหอะ .. พี่เม ของหนูยีจาเป็นอย่างเค้า หุหุ          **คุณ:::อาราเร่::: .. เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ เกือบโดนงอนซะแล้ว ดีใจค่ะที่ถูกใจ .. เรื่องต่อไป พบกันนะคะ .. (ทำหน้าอ้อนวอน) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ .. ดีใจจังเลยที่คนอ่านชอบ .. คนเขียนนั่งหน้าบานเลยค่ะ .. (รึว่าบานอยู่แล้ว??) จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 25 มี.ค. 49 21:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ลืมไปแล้วว่ายังไม่ได้อ่านตอนจบเรื่องนี้เลย เหอๆ ร้ายจริงนะ ตาผู้กองหนุ่ม ปั่นหัวหนูยอดปลาทูของเราซะได้ แต่นี่ๆ ไมให้หนูเกดดูเป็นตัวร้ายๆ ไงไม่รู้ ตอนจบง่า.. ปล. จะเรียกเกดมะกอกจริงง่ะ เหอๆ เพื่อนอีกคนเรียกมะกอกเกด กลุ้มเลยเรา - -" จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 25 มี.ค. 49 23:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณจ้าเกดมะกอก .. แหมๆ ไอ้เราก็นึกว่า ลืมกันซะแล้ว อิอิ จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 11 เม.ย. 49 15:00:57 ]