ความคิดเห็นที่ 1 คนเพิ่งมีน้องใหม่นั้น เห่อเสียจนต้องรีบโทรศัพท์ข้ามฟากไปบอกชาร์มินว่า “พี่มิน รินมีน้อง พ่อเพิ่งบอกว่ารินมีน้อง” “หา...” คนปลายสายทำเสียงเรอเอิ้กอ้าก “อะไร ยังไม่แต่งจะมีน้องแล้วเรอะ? ไอ้ชามันล่วงเกินรินตอนไหนบอกพี่มาเดี๋ยวนี้!” “ว๊าย พี่มินลามก” หนอนชาใบเขียวเพ้ยกลับ “รินหมายถึงมีน้อง มีน้องน่ะมีน้องสาว!” “เฮ้ย ล้อเล่นน่า” “ไม่ได้ล้อเล่น คุณพ่อบอกคุณปู่แล้วพี่มินไม่ได้ฟังเหรอ? นั่นพี่มินอยู่ที่ไหน” “เปล่า” ปลายสายกระอ้อมกระแอ้ม “ฉันอยู่บ้านเพิร์ล” “ไปทำอะไรน่ะ ธีสิสเหรอ? คราวนี้พี่เพิร์ลยอมทำให้พี่มินได้ยังไงเนี่ย ไม่น่าเลย พี่มินมัวแต่ไปเที่ยวแท้ๆ ธีสิสก็เลยยังไม่เสร็จ” “นี่เธอ” ชาร์มินเพ้ยมาตามสาย “ช่วยทำให้ฉันเป็นคนดีในสายตาคนอื่นเขาหน่อยได้ไหม” “โถ คุณชายชาร์มินเป็นผู้ร้ายแหละดีแล้ว ไม่มีคุณสมบัติของพระเอกเลยสักอย่าง” ชาร์ญารินเอามืออีกข้างอุดปากกระบอกโทรศัพท์ เมื่อเห็นน้องสาวหมาดๆ ของตัวเองโผล่หน้าเข้ามาในห้องอย่างกลัวๆ กล้าๆ “เข้ามาสิเรน” แล้วกรอกเสียงลงไปใหม่ว่า “พี่มินคุยกับเรนนะ เรนไง น้องสาวจริงๆ คนที่พ่อกับแม่ทำหายเมื่อตอนเด็ก พ่อบอกว่าพี่มินก็รู้ เอ้า พี่มินลองคุยดู” หล่อนยื่นโทรศัพท์ให้น้องสาว พลางเร่งเร้า “พี่ชาร์มินไง ลูกของลุงชาร์มีกับน้าเรย์ เป็นพี่ชายคนโตนะ เรนลองพูดกับพี่เขาดู ใจดีมากเลย” “เอ้อแต่ว่า...” “ไม่แต่หรอกคุยเร็วเปลืองค่าโทร” โดนเร่งเร้ามายิกๆแล้ว ชาร์รินญาก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นรับสาย กรอกเสียงลงไปก่อนว่า “สวัสดีค่ะ พี่ชาร์มิน” “สวัสดีครับน้องเรน” เสียงทุ้มน่าฟังยิ่งนักดังมาตามสาย “พี่ชาร์มินนะ เรียกสั้นๆ ว่าพี่มินก็ได้” “ค่ะ..ค่ะพี่มิน” “คุยเลยๆ ไม่ต้องกลัว” หนอนเอ๋อยุเข้ามาอีก “ชื่อชาร์รินญาค่ะ ... ค่ะ ดีใจเหมือนกันค่ะ คะ พี่มินจะกลับมาไทยเหรอคะ?” คนเป็นพี่สาวเบิกตาใต้กรอบแว่นครึ่งเซนของตัวเองกว้างจนแทบเท่าไข่ห่าน เด้งตัวขึ้นนั่งพลางอ้าปากพะงาบๆ ถามว่า “พี่ มิน จะ มา เมือง ไทย เหรอ? ”   โอ้โฮ พ่อคนใจกว้างอย่างกับรถสปอร์ต ไม่เสียดายค่าเครื่องบินเลย  ทีเราชวนมาตั้งหลายครั้งมีแต่เอ็ดกลับตลอด “ค่ะๆ พี่มิน เรนจะรอค่ะ” เฮ้อ...ถึงยังไง มีน้องใหม่ก็มีความสุขจริงๆ “นี่...พ่อซื้อรถคันใหม่ให้เรนด้วยนะ” ชาร์รินญาตาโต เมื่อเห็นรถสปอร์ตนิวบีทเทิ้ลสีมะนาวคันใหม่ล่าสุดจอดเทียบอยู่หน้าบ้าน ชาร์ลีวางกุญแจลงในมือของลูกสาว ที่พนมไหว้รับอย่างน่ารักน่าเอ็นดู “เรนขับรถเป็นหรือเปล่า?” “ไม่เป็นค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นให้พี่ชาช่วยสอนก็ได้ อย่าให้รินสอนเลย รินขับรถเร็วเป็นจรวด” หนอนเอ๋อชาใบเขียวค้อนขวับ แลบลิ้น “รินไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย คุณพ่อมาว่ารินเสียได้” “เถอะ เจ้ารินเองก็ยังขับรถปัดๆ เป๋ๆ ให้ชาสอนให้ดีที่สุดแล้ว” เย็นนั้น ชาร์ญารินจึงมีหน้าที่มาเฝ้าดูแลน้องสาว กับแฟนอันเป็นที่รักของตัวเองฝึกหัดขับรถคันใหม่ พลางนั่งนึกสูตรการสร้างยาขจัดเซลล์ผิวบนใบหน้าชนิดที่ทำให้กลับมาเต่งตึงเหมือนแม่มดสาวสองพันปีไปด้วยเป็นการแก้เบื่อเล่น ดวงหน้าขาวใสงดงามไปด้วยความสุข ที่บัดนี้ตัวเองได้มีน้องคนเล็กสมปรารถนา “สตาร์ทก่อนนะ ตอนแรก สอดกุญแจไปตรงนี้ แล้วก็บิด” “ค่ะ” เสียงตอบเริ่มสดใสเพราะเคยคุ้น “เรนทำแบบนี้ถูกแล้วใช่ไหมคะ?” “ใช่ ริน เอ้ย เรน เข้าเกียร์แบบนี้นะ” ชาร์รินญาลองขยับตามที่เขาว่า ยิ้มพรายไปทั่วใบหน้าเมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ทำยากมากนัก ไม่นาน หล่อนก็สามารถถอยรถเข้าออกได้อย่างชำนาญตามประสาคนเพิ่งขับได้เพียงวันเดียว “เก่งมาก” “เรนขอบคุณพี่ชามากเลยค่ะ” “นี่น่ะ เป็นห้องทำงานเก่าของพ่อกับพี่เอง” ชาร์ญารินพาน้องสาวลงมาดูห้องปฏิบัติการใต้ดินห้องใหญ่ ที่อวลไปด้วยหนูตะเภาและกลิ่นยา “โอ้โฮ ใหญ่จังเลย” “พ่อเขาสร้างไว้นานแล้วจ๊ะ” หนอนเอ๋อชาใบเขียวเดินนำไปยังคอมพิวเตอร์ ที่ยังมีกระดาษโน้ตแผ่นยาววางทิ้งระเกะระกะ แผ่นบนสุดเป็นสมการที่ยังไม่ได้คำตอบ “อันนี้พ่อคิดค้างไว้ ยังคิดไม่ออกเลย” “เอ๋” ฝาแฝดไข่ใบเดียวกับหญิงสาวหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู ชั่วอึดใจ ก่อนจะคว้าดินสอที่วางอยู่ใกล้ๆ ขึ้นมาเขียน ปราดๆ “นี่ไงคะ เสร็จแล้ว” “เฮ้ย!!” คนยังคิดไม่ออกตาโตเท่าไข่ห่าน “จริงด้วย มันต้องแก้แบบนี้นี่นา ทำไมเรนคิดได้เร็วจัง คุณพ่อเห็นต้องตกใจแน่” และก็เป็นอย่างที่หล่อนคาดการณ์ เพราะชาร์ลี มัธยอรุณถึงกับหยิบกระดาษที่มีสมการแก้เสร็จเรียบร้อยแล้วไปอ่านทานดูถึงสามรอบ ก่อนจะอุทานอย่างประหลาดใจว่า “แก้ได้หมดเลย เรนคิดได้ยังไง” “แบบนี้ค่ะ” ชาร์รินญาเข้าไปอธิบาย อธิบาย และอธิบาย ท่ามกลางความตื่นเต้นดีใจของบิดา และมารดา “น้าชาร์ลี” เสียงคุ้นหูทำให้หนอนเอ๋อชาใบเขียวหันขวับ เบิกตากว้างอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าคนที่มานั้นไม่ใช่ใครที่ไหน “พี่มิน!!” และตามมาด้วย “คุณปู่!!!!!!!” มิสเตอร์ฌอง ฟาธิมสัน โอบกอดหลานรักด้วยความคิดถึงในขณะที่ชาร์มินตรงเข้าไปยังคนที่หน้าเหมือนกับน้องสาวของตัวเองเป็นพิมพ์เดียวด้วยใบหน้าพิศวงอัศจรรย์ใจเป็นยิ่ง “คนนี้หรือครับ น้าชาร์ลี ที่เป็นฝาแฝดกับริน” “ใช่แล้ว เรน นี่พี่ชาร์มินจ๊ะ เป็นพี่ของริน” ใบหน้ารูปไข่สวยหวานแอบกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ‘ความหล่อเหลา’ ของผู้เป็นพี่ชายได้ถนัดถนี่ มึนอื้ออึงไปหมดทั้งศีรษะยามที่มือหนานั้นเอื้อมมากุมมือหล่อนแล้วเขย่าอย่างเป็นกันเอง “ยินดีต้อนรับกลับมานะ....นี่คุณปู่ คุณปู่ฌอง” “ไหน...หลานของปู่” คุณฌองดึงหลานที่เพิ่งได้กลับมาเข้าไปกอดอย่างแสนรัก พึมพำขอบคุณพระเจ้าด้วยความชื่นมื่นดีใจที่ในที่สุดก็ได้ของของตัวกลับคืนมา “เรนเก่งมากเลยนะครับคุณพ่อ คิดสูตรยาใหม่ออกแล้วด้วย” “จริงเหรอ?” เจ้าของบริษัทฟาร์ม่าตาโต “โอ้โฮ อย่างนี้ต้องให้รางวัล เรนอยากได้อะไร?” “เรนไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ แค่ปู่ยอมรับเรนเป็นหลานก็พอแล้ว” “โอ้โฮ ไหงคนนี้ไม่ยักงกเหมือนยายริน” ชาร์มินเย้า “พี่มิน!!” หนอนเอ๋อกระฟัดกระเฟียด ถอยออกมาห่าง ดวงตาคู่งามใต้กรอบแว่นลอบชำเลืองตัดพ้อพี่ชาย นึกน้อยใจขึ้นมาตะหงิด “ไม่เป็นไร ปู่ให้รางวัลทุกคนที่คิดสูตรยาใหม่ให้ฟาร์ม่าอยู่แล้ว ชาร์ลี เปิดบัญชีให้หลานด้วยนะ ต้องโอนค่าลิขสิทธิ์ทางปัญญาให้” โหย... คุณปู่ออกปากเองแบบนี้ จ่ายหนักมากๆ แน่ๆ ชาร์ญารินแอบนึกเพียงลำพังในใจ (มีต่อ) จากคุณ : p.ivy - [ 26 มี.ค. 49 22:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “เรนหัวไวมากครับ สอนไม่กี่วันก็ขับรถได้คล่องปร๋อแล้ว” ชรินทร์รายงานความคืบหน้า หลังจากสอนขับรถให้กับน้องสาวของชาร์ญารินได้ครบคอร์ส ท่ามกลางคุณฌอง ชาร์ลี สิญาริน ชาร์มิน ที่ยืนฟังอยู่ข้างตัวรถด้วยความสนอกสนใจ “จริงหรือชา” “จริงครับ เรนลองขับให้คุณพ่อดูสิ” “ค่ะ พี่ชา” ตอบอย่างนุ่มนิ่ม เรียบร้อย แล้วก้าวขึ้นนั่งด้านคนขับ สตาร์ทรถตามอย่างที่คุณครูเคยสอน แล่นฉิวไปด้านหน้าอย่างเชี่ยวชาญ “เก่งมาก” ชาร์มินชมหลังจากหล่อนจอดรถได้อย่างนิ่มนวลไร้ที่ติแล้ว   “นั่นซี” คุณฌองเสริม ชาร์ลีหัวเราะ กอดลูกสาวของตัวเองด้วยความปลาบปลื้ม “เก่งมากครับลูกพ่อ” “ต้องขอบคุณคุณชาด้วยค่ะ ที่ช่วยสอนเรน เพราะว่าคุณชาสอนเก่งเรนก็เลยขับเป็นเร็ว” “ไม่หรอกครับ น้องเรนหัวไวมากกว่า ก็เลยเรียนได้เร็วขนาดนี้” “ใช่ ขนาดเจ้ารินยังเรียนเป็นเดือน ...ขับเป็นแล้วก็ยังไม่วายไปชนท้ายเขาวุ่นวาย” คำพูดแทงใจดำของชาร์มินนั้น ทำให้คนฟังทุกคนต่างหัวเราะออกมาด้วยความตลกขบขัน บนหน้าต่างห้องนอนใหญ่ ร่างบางของใครอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้ลงไปร่วมวงเสวนากับคนด้านล่างด้วยก็ยืนแนบอยู่กับกรอบหน้าต่าง ดวงหน้าเรียวสวยนั้นเหมือนคนเพิ่งโดนป้อนกรอกยาขมไปถนัดถนี่ เขาเป็นน้องของเรานี่....... ใครๆ ก็ดีใจที่ได้เรนกลับมา.... คุณปู่ก็ดีใจ...คุณพ่อก็ดีใจ...คุณแม่ พี่ชาร์มิน... และที่สำคัญ คุณชา... เรนเก่งจะตาย มาอยู่ได้ไม่กี่วัน เรนคิดยาใหม่ได้เป็นสิบตัว.... เรนเรียบร้อย....นุ่มนิ่ม ว่าง่าย ไม่เหมือนกับริน.... เรนไม่ขี้โวยวาย เรนไม่งก เรนไม่เอ๋อ!!! “พี่รินคะ แต่งตัวเสร็จหรือยัง?” เสียงแจ้วๆ ที่ตะโกนถามมาจากหน้าห้องนอนทำให้ชาร์ญารินต้องแอบผ่อนลมหายใจ มองตัวเองในกระจกครั้งแล้วครั้งเล่า เงาในนั้นสะท้อนภาพหญิงสาวสะสวย ที่เพิ่งผ่านพ้นวัยแรกรุ่นดรุณี และย่างก้าวเข้าสู่การเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว วันนี้หล่อนสวมเสื้อตัวยาวจีบที่เอวสวยเหมือนนางฟ้า  สีชมพูอ่อนขับให้ผิวที่ขาวละเอียดยิ่งผุดผ่องเหมือนเคลือบด้วยไข่มุก ผมที่หยักฟูสลวยอยู่ตลอดเวลานั้น ถูกรวบและถักเป็นเปียทิ้งมาบนไหล่กลมมนและผูกไว้ด้วยริบบิ้นสีขาวยาวใหญ่ วันนี้ชาร์ญารินเป็นผีเสื้อ.... เป็นผีเสื้อที่งดงามไปหมดทั้งตัว “คุณชาต้องตะลึงไปแน่ๆเลย วันนี้วันเกิดริน คุณชาจะให้อะไรเป็นของขวัญน้อ???” สำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง เสร็จแล้วหนอนเอ๋อเพิ่งสลัดคราบก็เอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง เมื่อเห็นชาร์รินญายืนยิ้มอยู่ตรงหน้า ใจดวงน้อยๆ ของหนอนเอ๋อหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม.... ...สวยกว่าฉันอีก!.... “ไปกันเถอะค่ะ พี่ริน เค้ารออยู่ข้างล่างกันหมดแล้ว” “เอ้อ...จ้ะๆ” รีบเดินไปตามแรงลาก แล้วหยุดเมื่อถึงบันได ดึงปลายกระโปรงขึ้นเพื่อให้เดินสะดวก ก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ... ชรินทร์ลุกขึ้นจากที่นั่งเมื่อเห็นสองสาวเจ้าของวันเกิดเดินลงมาจากบันได ดวงตาคู่คมเบิกกว้าง ด้วยประหลาดใจในความงามของว่าที่คู่หมั้นของตัวเอง แล้วยิ่งฝาแฝดไข่ใบเดียวกันนั้นด้วยแล้ว โอ้โฮ...เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้สองตัว ชาร์ญารินใจกระตุกวูบ เมื่อเห็น ‘คนของตัว’ จ้องมองชาร์รินญาอย่างเผลอตัวไปชั่วอึดใจ โธ่...รินว่ารินสวยแล้ว... คุณชาก็มองเรนมากกว่าริน แทนที่จะพูดจ้อ จึงกลายเป็นว่าหล่อนเงียบตลอดเวลานับตั้งแต่ชรินทร์ยื่นมือมาให้จับ ส่วนชาร์มินรับหน้าที่ควงน้องสาวคนเล็กด้วยสีหน้าปลื้มเปรม “เรนส้วยสวยเหมือนนางฟ้าแน่ะ” หนอย...กับเราแล้วร้อยวันพันปีไม่เคยชมเลยนะพี่ชาย! “นี่ของขวัญสำหรับริน” หนอนเอ๋อชาใบเขียวค่อยยิ้มออกบ้าง เมื่อชรินทร์ยื่นกล่องของขวัญสีสวยให้ อย่างนี้พอให้อภัยกันได้หน่อยเนอะคุณชา... “แล้วก็นี่สำหรับเรนครับ” ยิ้มสวยๆ หุบฉับเมื่อเห็นเขาส่งกล่องลักษณะเดียวกันให้กับน้องสาว เหมือนกันทุกอย่าง และชาร์รินญาก็ยกมือขึ้นไหว้รับอย่างนิ่มนวล “ขอบคุณค่ะ พี่ชา” “ไม่เป็นไรหรอก วันเกิดริน ก็เหมือนวันเกิดเรนเปี๊ยบ” ห๊า.... ให้ต่างกันสักหน่อยสิ คุณชา! รินเป็นคนพิเศษสำหรับคุณชาไม่ใช่เหรอ?? “เรนเต้นรำกับคุณครูพี่ชาบ้างสักเพลงได้ไหมคะ?” “ได้สิ” คนของหล่อนก็ยิ้มรับอย่างเต็มอกเต็มใจ แล้วจูงมืออีกฝ่ายตรงไปยังฟลอร์เล็กๆ ที่จัดขึ้นมาเป็นพิเศษเนื่องในวันเกิดของทั้งสองฝาแฝด ทิ้งให้ชาร์ญารินนั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่ตามลำพังกับชาร์มิน ที่บังเอิญจะไม่รับรู้กะทันหัน ว่ายังมีน้องสาวอีกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ “ถ้ายายรินนุ่มนิ่มได้สักครึ่งของเรนก็ดีหรอกนะครับ นี่กระโดกกระเดกเหลือเกิน ไม่ไหว ผู้ชายที่ไหนเขาจะมาหลงผิด ถ้าไม่ใช่นายชา” ดวงตาคู่งามจ้องเป๋งไปยังคู่เต้นรำบนฟลอร์ สะกิดใจกับคำที่พี่ชายเปรยว่ากับบิดา ถ้าคุณชาตาสว่างล่ะ?....ถ้าคุณชาเปลี่ยนใจไปชอบเรน ใครๆ ก็ชอบเรนกันหมดแล้ว พี่มิน คุณปู่ คุณพ่อ คุณแม่ รินกลายเป็นหนอนหัวเน่า!! ไม่จริงน่า... อย่าอิจฉาน้องซี นั่นน้องแท้ๆ ของเธอนะ! รินนิสัยไม่ดีเลย... รินขี้อิจฉา รินไปอิจฉาเขาทำไม?? (มีต่อ) จากคุณ : p.ivy - [ 26 มี.ค. 49 22:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “อ้าว เจ้าริน นั่นจะไปไหน?” เสียงถามของคุณปู่ทำให้หนอนเอ๋อมีความหวังขึ้นมาอีกระลอก รีบตอบไปอย่างกระตือรือร้นว่า “ไปห้องน้ำค่ะคุณปู่” “อ้อ...ไปเถอะ” ใจเล็กๆ ห่อแฟ่บ เดินไหล่ตกตรงไปเข้าห้องน้ำด้านในบ้าน หางตาเหลือบไปเห็นน้องสาวกำลังอยู่ท่ามกลางสมาชิกของบ้านมัธยอรุณ ทุกคนมีความสุข ทั้งพ่อ ...แม่...คุณปู่...พี่มิน...และคุณชา.... ไม่มีใครเห็นหรอกว่ารินอยู่ตรงนี้........ ทนหน่อย....ทนหน่อยน่า... กลั้นใจเดินเข้าไปในห้องน้ำได้อีกสองสามก้าว นักแบคทีเรียวิทยาสาวก็ต้องแอบหันมาชำเลืองมองอีก คราวนี้ดวงตาน้อยๆ เบิกโต เมื่อเห็นชาร์รินญาสะดุดล้ม และชรินทร์ ‘ของหล่อน’ คว้าร่างนั้นไว้ได้ทันที แขนต่อแขน...ตัวต่อตัว...มือต่อมือ... และอ้อยอิ่ง...เนิ่นนาน น้ำตาหยดเล็กๆ เอ่อไหลขึ้นมาคลอสองดวงตา กระนั้น หล่อนก็พยายามกล้ำกลืนฝืนทนไว้ และเดินหายเข้าไปด้านใน “รินหายไปไหนแล้วครับ?” ชรินทร์ออกปากถาม หลังจากหันซ้ายหันขวากวาดตามองอยู่พักใหญ่ ก็ไม่เห็นร่างของคนรัก “เห็นบอกว่าจะไปห้องน้ำแน่ะ แต่ก็ไปตั้งนานแล้วนะ” คุณฌองบอก “งั้นผมไปตามดีกว่า” “ได้ๆ ฝากไปดูหน่อยเผื่อว่าไม่สบายอะไรขึ้นมาหรือเปล่า วันนี้ดูรินหน้าซีดๆ เซียวๆ” “เหรอคะ คุณพ่อ?” สิญารินนิ่วหน้าด้วยความเป็นห่วง “แม่เข้าไปดูเองดีกว่า” อดีตสายลับสาวหายไปได้ไม่ทันไร ก็เดินออกมาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม กังวลใจ บอกกับว่าที่ลูกเขยของตัวเองว่า “รินอยู่หลังบ้านแน่ะ เป็นอะไรก็ไม่รู้ ชาช่วยไปดูให้แม่ที” “ครับคุณแม่” ณ เวลาที่ชรินทร์เดินเข้าไปทางหลังบ้าน อันมีมะม่วงต้นใหญ่ลูกดกขึ้นเขียวครึ้ม ชาร์ญารินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หินอ่อน ร่างบางสั่นสะท้านน้อยๆ เหมือนลูกนกที่เปียกฝน และไม่รับรู้ต่อสิ่งใด แม้กระทั่งยามที่เขาก้าวไปใกล้จนเกือบชิดตัว “ริน” เงียบ ไม่มีเสียงตอบ “ริน” เจ้าของสมญานามชาเย็นย่อตัวลงนั่งยองๆ บนพื้น จับมือเรียวบางมากุมไว้แนบแน่น เบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นในดวงหน้างามสวย ที่วันนี้ยิ่งสวยจับจิตขึ้นกว่าเก่านั้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา “ริน ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรให้รินไม่สบายใจ” คนถูกถามกัดริมฝีปาก สั่นหน้า “รินโกหก” คราวนี้หล่อนหันทั้งร่างหนี นั่งหันหลังให้กับเขา “ริน” “รินอยากอยู่คนเดียว” เสียงบอกสั่นระริก “คุณชาออกไปข้างนอกเถอะ” “ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ซี วันนี้รินสวยออก” “คุณชาโกหก” หนอนน้อยว่ากลับบ้าง  “รินรู้ดี รินไม่สวย คุณชาไม่ต้องมาปลอบให้รินดีใจหรอก คุณชาตาสว่างแล้วก็คงจะบอกเลิกคบกับรินเอง” “เอ๊ะ” ชรินทร์ชักสีหน้า “ใครบอกรินว่าผมคิดอย่างนั้น?” “รินรู้!” “รู้อะไร รินเหลวไหลใหญ่แล้ว” “รินไม่ได้เหลวไหลสักหน่อย! รินพูดความจริง” “ผมก็ไม่เคยคิดอย่างนั้นเหมือนกัน เข้าใจไหมริน!” “ไม่เข้าใจ” คนใกล้จะถูกทิ้งเถียง “ตลอดเวลาคุณชาไม่ได้รักริน คุณชาแค่สงสารริน เห็นรินเป็นเด็กเอ๋อ เมื่อก่อนก็เอารินไปพนันกับเพื่อน ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ายังพนันกันอยู่อีกหรือเปล่า” “ริน!” “และที่สำคัญ!” เว้นเสียงกลั้นสะอื้น “ตัวคุณชานั่นแหละที่ทำให้รินรู้ ว่าคุณชาไม่เคยรักรินเลย!!” “ยังไง?” คนถูกใส่ความขึ้นเสียง ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับคว้าร่างที่นั่งอยู่กับเก้าอี้ให้ปลิวติดมือขึ้นมาด้วย “แบบไหนที่ผมทำให้รู้ว่าผมไม่เคยรักริน เพราะผมไม่เคยทำแบบนี้เหรอ?” อ้อมแขนแข็งแกร่งหนาตวัดรัดร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น...แนบแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจของชาร์ญารินที่เต้นรัว “หรือว่าเพราะผมไม่เคยทำแบบนี้” สิ้นเสียง ริมฝีปากอุ่น ร้อน ก็ฉกวูบลงมาประทับบนริมฝีปากอิ่มบาง บดขยี้รุนแรงด้วยความโมโห เนิ่นนานจนคนในอ้อมแขนตัวอ่อนปวกเปียก “คุณชา รินเจ็บ” “ผมขอโทษ” เขาพึมพำเบาๆ กดศีรษะเล็กๆ นั้นให้แนบกับแก้มของตัว “ผมขอโทษนะริน แต่ผมอยากให้รินเข้าใจ รู้ไหม?” ตาคู่คมสีเข้มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ยังแดงก่ำของเจ้าของฉายาหนอนเอ๋อชาใบเขียว พลางย้ำ ช้า ชัด “ที่ผมไม่ได้ล่วงเกินริน ไม่ใช่เพราะผมไม่รัก....ผมรักของผมอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้รินจะคิดว่าตัวเองขี้เหร่ ไม่สวย แต่รินสวยในสายตาของผม และในความเป็นจริงรินก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ถึงจะเอ๋อ จะต๊อง แต่ผมก็ชอบเด็กต๊องไปแล้วนี่ ผมไม่เคยบอกรินหรือ?”   “ไม่เคย!” “ความจำสั้นละ... ในลูกหมีนั่นไง” มือหนาขยี้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่เริ่มชี้ฟูอย่างนึกเอ็นดู  ก่อนจะนึกอะไรออก ล้วงกล่องใบเล็กๆ ที่นอนนิ่งอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาส่งให้คนขี้แงอย่างเอาอกเอาใจ “กล่องนี้ของคนพิเศษของผม... คนเดียวเท่านั้น” ดวงตาสีน้ำตาลสวยเบิกกว้าง รับกล่องใบเล็กนั้นมาเปิดดูอย่างดีอกดีใจ “อะไรอยู่ด้านในคะ?” “รินต้องเปิดดูเอง” ได้ๆ .... รินค่อยเอาไปเปิดบนห้องของรินดีกว่า ต้องตอนที่ยายเรนไม่อยู่ด้วย!! ฮิฮิ “หายงอนหรือยัง?” “ยัง” หล่อนรีบเบี่ยงร่างหลบเจ้าของอ้อมแขน....อุ๊ย.... รินเสียจูบแรกไปแล้วหรือเนี่ย?.... “ระ...ระ...ริน เอ่อ...ริน...เอ่อ...ริน...” เพราะมัวแต่ประหม่า ตกใจ เอ้ออ้า และอะไรสารพัดอยู่ตลอดเวลานั้น อ้อมแขนเก่าอันเดิมจึงตวัดเข้ามารวบรัดร่างเล็กบางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมสันเคลื่อนเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจกันและกัน ชาร์ญารินหลับตา.... Second Second kiss ของฉัน..... “เฮ้ย” จิ้งจกหล่นจากเพดานลงมาบนใบหน้าที่กำลังลอยเคลิ้ม นักแบคทีเรียวิทยาศาสตร์สาวตื่นขึ้นมาจากความฝัน แล้วพลันแทบตีอกชกหัวตัวเองแรงๆด้วยความเสียดาย!! กำลังจะ......... อยู่แล้วเชียว!!!!!!!!!! วันรุ่งขึ้น ในห้องอาหารของครอบครัวมัธยอรุณ อันประกอบไปด้วยชาร์ลี สิญาริน ชาร์ญารินและชรินทร์ที่มาร่วมรับประทานอาหารเช้า “เจ้าริน เป็นอะไรไป ไหงวันนี้มาอ้อนพ่อแปลกๆ หือ? มีอะไร อยากรู้อะไร?” “เอ้อ....” หนอนเอ๋อหัวเราะแหะๆ เลิกเกาแข้งเกาขาบิดา ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ว่า “พ่อขา...ตอนแม่เกิดริน...แม่เกิดรินคนเดียวหรือว่ามีฝาแฝดด้วยคะ....เอาแบบจริงๆ นะไม่ต้องปกปิด” ชาร์ลี สิญาริน และชรินทร์ มองเจ้าของคำถามด้วยสีหน้าพิศวง “คนเดียวสิเจ้าริน ปั้ดโธ่ จะมีฝาแฝดที่ไหน เพ้อเจ้อ แค่มีรินคนเดียว พ่อกับแม่ พี่มิน ชา ก็ปวดหัวกินยาแก้ปวดกันวันละหลายสิบเม็ดอยู่แล้ว!!” จบจริงๆแล้วจ้า poison ivy แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 23:31:11 จากคุณ : p.ivy - [ 26 มี.ค. 49 22:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ วี่จ๋า.... เล่นเอาสงสารริน.... แต่ไหง.... เป็นแค่ฝันล่ะเนี่ย นึกว่าจะได้เห็นรินงอน แก้แค้นตาชาเล่นซะแล้ว แง๊วๆๆๆๆ อย่างนี้ชาก็ได้เปรียบสิ รังแกทำให้รินเศร้าในฝัน ฮือๆ ไม่ย๊อม ทำร้ายนางเอก(เอิ๊ก ร่าเพี้ยนแล้ว) จากคุณ : Flora (Flora-Rara) - [ 26 มี.ค. 49 22:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แก้เสร็จเรียบร้อยแล้วจ้า ยะฮู้ๆ  ๆ ๆ ๆ  เปลี่ยนตอนจบเล็กน้อยเอาใจคนอ่าน (และคนเขียน อิอิอิ) ขอให้โชคดี แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 49 23:33:08 จากคุณ : วี่เอง (p.ivy) - [ 26 มี.ค. 49 22:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ธ่อ...วี่ นึกว่ามีฝาแฝดจริงๆ ซะอีก ที่แท้ก็ฝันไปนี่เอง..... แต่ก็ดีน่ะ ได้อ่านตอนสั้นๆ แก้เครียดดี//เซอร์ไพส์ จากคุณ : ป้าปุ๊ - [ 26 มี.ค. 49 23:16:42 A:124.121.107.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^0^ คิดถึงจัง จากคุณ : กบตัวกลม - [ 26 มี.ค. 49 23:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น่ารักจัง งานสัปดาห์หนังสือไปได้วันเสาร์อะ จากคุณ : Adchara (Adchara) - [ 26 มี.ค. 49 23:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 5555 จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 27 มี.ค. 49 00:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนแรกนึกว่า cloning พออ่านไปกลายเป็นฝาแฝด สุดท้ายกลายเป็นความฝัน เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 27 มี.ค. 49 00:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดีนะคะที่เป็นแค่ฝัน... งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติคราวนี้ ขอให้หนังสือของน้องวี่ขายดีนะจ๊ะ จากคุณ : Bralee - [ 27 มี.ค. 49 02:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รินได้ฝันเกือบหวาน 55555 จากคุณ : JingleJ - [ 27 มี.ค. 49 07:01:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13  คิดถึงจังเลยไม่ได้นำเรื่องยาวมาให้อ่าน... ส่งเรื่องสั้นมาก็ดีใจแล้ว ปีนีคงพลาดกันอีก  เพราะไม่ได้ไปวันนั้น จากคุณ : Donut_ty - [ 27 มี.ค. 49 07:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาแล้วเหรอเจ้าวี่ ตอนที่มีฝาแฝด ตอนแรกพี่นึกว่าจะมี แฝดน้องจริงๆ ซะอีก หลงสงสารหนอนเอ๋อ ซะพักใหญ่เชียว แต่ก็นะ อิอิ ในที่สุดก็เป็นความฝัน (แถมโดนนายชาขโมยจูบแรกไปซะด้วย แต่ก็เป็นเพียงความฝัน เฮ้อ.. (อิอิ คล้ายๆกันตอนของพ่อกับแม่เลยนะ อันนั้นก็ฝันเหมือนกัน) จากคุณ : dol - [ 27 มี.ค. 49 09:28:56 A:10.10.101.6 X:202.28.179.1 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หุหุหุ มาตามอ่านค่ะ มาเขียนเรื่องยาวๆๆให้อ่านอีกนะคะ จากคุณ : แอมโบรเซียร์ - [ 27 มี.ค. 49 09:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โห เจ้าวี่น้อย ใช้ตัวละครคุ้มนะจ๊ะหนู สงสัยกลัวคนอ่านคิดถึง ^^ แล้วเจอกันในงานนะจ๊ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 27 มี.ค. 49 11:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ้ากกก...เกือบไปเเล้ว รินเอ้ยย กะลังแอบห่วงหนอนเอ๋อ ถ้าขืนมีแฝดจริงคงวุ่นพิลึก 55 แฮะๆ..เเล้วเจอกันวันงานหนังสือน้อ วี่ จากคุณ : alan - [ 27 มี.ค. 49 11:33:14 A:202.57.183.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 แง้ๆๆ วีวี่หลอกซะสนิทเลย ^ ^ โธ่ๆๆ เป็นห่วงหนอนเอ๋อ แทบตาย กิ๊กๆๆ  สุดท้ายก็ฝันซะงั้น  พลาดแล้ว หนอนเอ๋อเอ๊ยยย............ แหะๆ อดเจอวีวี่อีกแล้ว นาไปตั้งวันที่ 7-8 แน่ะ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 13:11:25 จากคุณ : [nana_nana] - [ 27 มี.ค. 49 13:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่ารักมากเลย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : โอบ - [ 27 มี.ค. 49 14:44:30 A:212.76.250.188 X: TicketID:097310 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เอ่อ งงนิดหน่อย เรื่องนี้ใช่ภาคพิเศษของเรื่อง ที่มีสายลับหญิงคนหนึ่งเข้าไปทำงานในบ้านนักวิทยาศาสตร์ แล้วไปรู้ความลับอะไรเข้า เลยถูกจับ แต่สุดท้ายก็มารักกันหรือเปล่าคะ จำได้ว่าเคยอ่านเมื่อนานมากแล้ว แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้อ่ะ แต่ภาคพิเศษนี้ก็สนุกดีนะคะ ว่าแล้วเชียว ต้องหักมุม ไม่งั้น สงสารหนอนเอ๋อแย่เลย อิอิ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 27 มี.ค. 49 14:56:02 A:124.120.199.92 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอ้า ฝันซะงั๊น จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 27 มี.ค. 49 15:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^^ คุณก๊อตซิลล่า อันนี้เป็นภาคลูกของเรื่องที่คุณถามค่ะ เป็นตอนพิเศษของเรื่อง ปฏิกิริยาค้นหารัก เรื่องที่คุณถามชื่อเรื่องว่า สายลับสุดหัวใจ ค่ะ ^_____________^ ปล. มันนานนนนนนนนนนนนน มากขนาดนั้นเลยเหยอ อะฮึกๆ ๆ ๆ เหมือนคนเขียนแก่ขึ้นเลย ทำใจไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 16:54:48 จากคุณ : poison ivy (p.ivy) - [ 27 มี.ค. 49 16:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หนอนเอ๋อลามก!!!! ฝันว่าจูบกับพี่ชาซะด้วย ชาขาจูบโชว์ของจริงไปเลยค่ะ!! ไม่ต้องให้หนอนเอ๋อไปเฝ้าฝันอยู่คนเดียวดึกๆ หุ หุ จากคุณ : raindrop in the moonlight - [ 27 มี.ค. 49 17:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ว๊า รินเลยอดมี second kiss ในฝันเลย :p จากคุณ : blvan - [ 27 มี.ค. 49 19:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ฝันดีหรือเปล่า.. ฮี่ฮี่ อดเจอวี่อะ ไม่ได้ไปวันนั้น แง่มๆ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 27 มี.ค. 49 19:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โธ่ !!! เจ้าหนอนวี่ อุตส่าห์ให้นายชาได้หวานกับหนอนเอ๋อ แต่ไหงเป็นแค่ฝันไปล่ะเนี่ย ? ที่สำคัญยังเอาพี่มินมาป้วนเปี้ยนให้คิดถึงเล่น ๆ ซะงั้น ยังรอเรื่องของพี่มินอยู่นะจ๊ะ จากคุณ : จิ๊จุน้อย - [ 27 มี.ค. 49 20:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อุอุ...กำลังคิดถึงครอบครัวนี้อยู่พอดีเลย ^^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 28 มี.ค. 49 00:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าเป็นแฝดจริงคงจะยุ่งน่าดู ^_^ คุณวี่หายไปนานจังคะ อยากอ่านเรื่องใหม่ของคุณวี่อ่ะ เมื่อไหร่จะได้อ่านน้า... จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 28 มี.ค. 49 20:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โตะจายโหมะเลย จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 1 เม.ย. 49 05:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โล่งอกไปที ที่เป็นแค่ความฝัน ชอบฉากสุดท้ายตอนพี่ชาง้อ รินน่ารักดี^^ แรกๆอ่านแล้วงง เพราะชื่อตัวละครจำย๊ากยาก มันคล้ายกันไปหมด แต่ก็ชอบทุกชื่อเลยนะ เพราะดีค่ะ คิดได้ไง^^ ปล อ่านคอมเมนท์คนอื่นว่ามีตอนอื่นด้วยเหรอคะ? จะไปตามอ่าน^^ จากคุณ : Melody - [ 2 เม.ย. 49 19:03:56 A:125.24.69.220 X: TicketID:022491 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หนอนเอ๋อฝันซะงั้น555555 จากคุณ : namtanzay - [ 4 เม.ย. 49 12:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สอนขับรถยนต์ เกียร์ธรรมดา และ ออโต้ มีทั้งรถเก๋งและรถกระบะ โดยอาจารย์ผู้ชำนาญงานมากกว่า 10 ปี พร้อมใบขับขี่ ครูหนึ่งคนต่อนักเรียนหนึ่งคน โดยครูที่ชำนาญและประสบการณ์สูง นักเรียนสามารถเลือกเวลาเรียนได้ ,มีบริการรับส่ง สอนในสนามจนมีความชำนาญพอ เช่นสอนให้ออกรถ จอดรถในที่แคบ และเทคนิคการออกรถ เมื่อรถติดบนสะพาน โดยใช้เบรคมือและไม่ใช้ อบรมกฏจราจรให้ฟรี เรียน 10 ชั่วโมง และ 15 ชั่วโมง เปิดสอนตั้งแต่ เวลา 8.00 น.-20.00น.ทุกวันไม่มีวันหยุด สำนักงาน 93/100 หมู่ 4 ถนนท่าน้ำนนทบุรี ตำบลบางศรีเมือง อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี โทร: 02-861-0731กด 8 ,02-881-6305 ,05-834-9657,07-0795971 แฟ็กซ์:02-881-6305 (มีให้เลือกหลายสาขา มีท่าน้ำนนทบุรี หน้ารถไฟฟ้าบางซื่อ ยี่แยกพระราม 5 สี่แยกอำเภอบางกรวย หน้ากระทรวงสาธารณสุขจังหวัดนนทบุรี) ดำเนินงาน โดย หนุ่ม สอนขับรถ จากคุณ : พัช - [ 18 มิ.ย. 49 14:47:04 A:58.9.158.121 X: ]