ความคิดเห็นที่ 1 25 มีนาคม 2549 เดินทางไปเกาะพีพี พร้อมกับผู้ตรวจสอบบัญชี สหกรณ์ จังหวัดกระบี่ และผู้ช่วย พี่ด๊ะ กับน้องหญิง และหนุ่ม ๆ อีก 3 ท่านเป็นเจ้าหน้าที่จากชุมนุมสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยน ทั้งจากสำนักงานใหญ่ กรุงเทพฯ และสาขาภาคใต้ สุราษฎร์ธานี รวมทั้งหมด 6 ชีวิต ซื้อตั๋วเรือสำหรับเจ้าหน้าที่ที่ไปปฏิบัติงานเกาะพีพี ได้ในราคาคนท้องถิ่น เพราะถือว่าเข้าไปทำงานให้ชุมชน (ราคานี้จะสงวนให้ชาวบ้านเกาะพีพี ผู้ประกอบการ และเจ้าหน้าที่ที่ลงไปพัฒนาชุมชนเท่านั้น)   ถ้าเป็นค่าเรือสำหรับนักท่องเที่ยวราคา 300 บาท  ระยะทางจากกระบี่ ถึงเกาะ 42 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ตารางการเดินเรือมีสองเที่ยว  เที่ยวเช้าเรือออก 10 โมง เที่ยวบ่าย เรือออกประมาณบ่ายสองโมง (บางทีต้องช้าเพราะรอนักท่องเที่ยวที่มาเป็นกลุ่ม จากตัวแทนขายทัวร์บนฝั่งที่ต้องรอลูกทัวร์ที่ร้านของเขา แล้วนำรถบัสมาส่งลูกทัวร์ที่ท่าเรือ) พวกเราไปเรือเที่ยวเช้า และมีประชุมบ่ายสี่โมงครึ่ง  ไปถึงที่เกาะสิบเอ็ดโมงกว่า ก็ทานข้าวกันที่ร้านพีพีอินน์คอร์เนอร์  เนื่องจากพี่ ๆ ไม่เคยมาเลย ก็เลยได้เป็นไกด์จำเป็น ไม่มีที่ไหนเหมาะเท่ากับการไปเดินขึ้นเขาอีกแล้ว ..วันนี้แดดสวย ฟ้าใส และอากาศก็ร้อน แต่ก็ยืนยันกันว่าน่าจะขึ้นไปจุดชมวิว เพื่อให้เห็นเกาะพีพีมุมสูง ลักษณะเด่นของเกาะพีพี  ก็คือ  เกาะพีพีเป็นภูเขากลางทะเล  มีแผ่นดิน เป็นที่ราบระหว่างภูเขาสองลูกประมาณสองร้อยเมตร ที่แยกทะเลให้เป็นสองฝั่ง  ฉายาที่ลูกทัวร์มักจะเรียกไกด์จำเป็นคนนี้เวลาลงจากเขาแล้วก็คือ... พี่อีกโค้ง.. ฮิฮิ.. น่า.. แล้วจะเล่าให้ฟังพวกเรา หกชีวิต.. พี่ด๊ะ แจม น้องหญิง  คุณยุทธ พี่ปราสาท  พี่พิรุณ .. โอ๊ะ  ลืมอีกหนึ่งชีวิต หนุ่มโมค่ะ  หนุ่มน้อย ที่บังเอิญเขาไปถามพี่ปราสาทว่า เที่ยวเกาะพีพีอย่างไรดี เขามาคนเดียว พี่เขาก็ชี้มาที่แจม บอกว่า โน่น..ไปถามเจ้าแม่พีพี (ให้ฉายาเฉยเลย)  แจมก็เลยแนะนำน้องเขาไปคร่าว ๆ แต่หนุ่มน้อยก็ยังถามเรื่องที่พัก ห้องละ 500 ต่อคืน  แจมไม่คิดว่าจะมี เนื่องจากว่าตอนนี้ห้องพักบนเกาะพีพีอยู่ในช่วงไฮซีซั่น  นักท่องเที่ยวก็พอมี ราคาน่าจะอยู่ที่ประมาณ 700 บาทขึ้นไป แจมเองแม้ไม่มีธุรกิจใด ๆ หรือบ้านบนเกาะพีพีแล้วก็เถอะ แต่แจมเป็นอาสาสมัครที่พี่ ๆ ผู้ประกอบการบนเกาะ อนุเคราะห์ให้พักฟรีเสมอ  แจมก็ไม่เกี่ยงซะด้วยสิ จะโรงแรม  บังกะโล ห้องพักพนักงาน หรือห้องพักบ้านไหนว่าง และชวน แจมก็ไปได้ทั้งนั้น (ใหม่ ๆ ก็กลัว ๆ เอ่อ... แบบว่า กลัวในสิ่งที่ตามองไม่เห็นอ่ะนะ) แต่ตอนนี้ปีกว่า ๆ แล้ว.. ชักชิน คุยกันไป คุยกันมา แจมก็ถามว่า โมซีเรียสไหม ถ้าพักบ้านเพื่อนพี่ เป็นแบบห้องพนักงานนะ.. บ้านปูน ข้างล่างเป็นร้านอาหารที่ปิดตัวไป เพราะพิษเศรษฐกิจ ข้างบนเขาอนุญาตให้เพื่อนฝูงและลูกน้องเก่าที่ไปทำงานร้านอื่นบนเกาะ พักอยู่ มีห้องว่าง 2 ห้อง ก็พี่แจมห้อง โมห้องหนึ่ง เอาไหม.. หนุ่มน้อยก็ตอบได้ครับพี่ .. บ๊ะ เจ้าหนุ่มน้อยนี่ อะไรก็ได้ แต่ไม่น่าเกลียดอะไรหรอก .. ทางเจ้าหน้าที่สหกรณ์ฯ ที่เกาะจองห้องพักไว้สองห้อง แยกหญิง-ชาย เราผู้หญิงพักกันสามคนต่อห้องได้ (พี่ด๊ะ แจมกับหญิง) ส่วนหนุ่ม ๆ เขาตัวใหญ่กัน ก็เลยเปิดห้องพักเพิ่ม 1 ห้อง นายโมเลยอาศัยบารมีพี่พิรุณ  นอนห้องแอร์สบายไปเลย ไม่ต้องเสียค่าที่พักสักบาท แจมพาเจ้าโม ไปซื้อตั๋วเที่ยวดำน้ำตอนเย็น  สงสัยเจ้าของร้านเห็นแจมพาไป หรือหนุ่มน้อยของเราหน้าเด็กมากก็ไม่รู้ เลยได้ตั๋วเด็กไปเที่ยวเรือใหญ่ ไปดูพระอาทิตย์ตกน้ำ กับดำน้ำดูปะการัง 2-3 จุด ที่เรียกกันว่าซันเซส  เออ..แฮะ เจ้านี่ โชคดีจริง พอเราไปขึ้นเขา ก็ชวนหนุ่มโมไปด้วยอีก เพราะเรือออกบ่ายสามโมง   ขึ้นเขาแจมโฆษณาไว้ก่อนเลยว่า ถ้ากำลังขาดี สิบห้านาทีก็ขึ้นถึง ไม่ได้สูงอะไรมาก พวกนักท่องเที่ยวต่างชาติตัวใหญ่ ๆ ขึ้นลงกันด้วยเวลาประมาณนั้น  แถมให้แบกกระเป๋าเป้ไปด้วยก็มีค่ะ   เจ็ดชีวิตฝ่าแดดเที่ยง แบบเปรี้ยง ๆ กันเดินไปขึ้นเขา.. แบบว่าแดดแรง พอ ๆ กะแจมนั่นแหละ ไฟแรง เจอคนรู้จัก เป็นทักทายและยิ้มกับรอยยิ้ม สยอง ๆ ของคนที่รู้ว่าพวกเราจะไปวิวพ้อยท์กัน  พอถึงทางขึ้นก็ถามสมาชิก “มีใครเปลี่ยนใจไหมคะ”       แจมถาม ทุกคนมองตามขั้นบันไดปูนที่สร้างกันตามยถากรรม ไม่มีราวบันได แต่ละขั้นของบันได กว้างบ้าง  แคบบ้าง ไม่มีมาตรฐานอะไรกำหนด   “ไม่เปลี่ยน ๆ “  เสียงพี่ด๊ะค่ะ ... ฟังและจำแม่นเลยนะ  พี่ด๊ะไม่เปลี่ยน ในเมื่อผู้อาวุโสสุดไม่เปลี่ยน คนหนุ่ม คนสาว ก็ไม่กล้า ฮา... แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 01:27:15 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันนี้แดดดีจริง ๆ ท้องฟ้าสวยมากเลยค่ะ ส่งภาพประกอบหน่อย  เผื่อตาลายขี้เกียจอ่านกันแล้ว **หมายเหตุว่าถ้าเขียนอะไร ผิด ตกไป ขออภัยนะคะ (ง่วงแล้ว) ** ภาพนี้ก่อนถึงเกาะค่ะ เห็นฟ้าสวยมาก เลยเก็บภาพไว้ก่อน จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตรงนี้คือเกาะไผ่  หรือแบมบู   ภาพจากกล้องพิกเซลต่ำ  ไม่ค่อยสดเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เล่าต่อค่ะ ๆ แจมออกเดินคนแรก  เดินไปก็บรรยายไปตามประสาไกด์ที่ดี.. สิบขั้นแรก สละตำแหน่งคนแรกให้เจ้าโม... “บ้าย บาย โม ไปตามทางเรื่อย ๆ นะ ไม่ไกลหรอก”   .. เริ่มหายใจแรง ๆ ฮึดต่อได้อีก 5 ขั้น ตำแหน่งที่สอง ... จนในที่สุดครองตำแหน่งที่โหล่ โดยไม่ต้องขอ เฮ้อ... พี่ด๊ะ กับหญิงเริ่มเรียกหายาดม “พี่ ขึ้นไปอีกโค้งหนึ่งมีร้านขายน้ำค่ะ ชาวบ้านเขามาเปิดร้าน”  .... มุขอีกโค้งมาแล้วคับทั่น ฮา รู้สึกเราจะโชคร้าย เพราะร้านปิด   แต่กว่าจะถึงร้านน้ำพักกันไปอีก 3 ยก กับบันไดแค่ประมาณสิบขั้นเท่านั้นเองนะ “ไปค่ะ ไปต่อ  พี่ด๊ะเป็นไงมั่ง” “ไม่เป็นไร พี่สบายมาก”   เย้... ผู้อาวุโสเราก็ใจเด็ดน่าดู ไม่คิดกลับ “ถึงร้านค้าแล้วอีกโค้งเดียวเอง  ไปหญิง”   น้องหญิงเป็นคนนำ แจมกับพี่ด๊ะ กระย่องกระแย่งไปอีกถึงสักสิบห้าก้าว  พี่ด๊ะก็นั่งลงบนถนนซีเมนต์ใต้ร่มต้นมะม่วงหิมพานต์ “ทำไมถึงมีต้นมะม่วงหิมพานต์อ่ะพี่แจม” “อ๋อ  เจ้าของที่ดินเขาปลูกไว้ ค่ะน้อง” “โอ้โฮ  ลูกมันหล่นเต็มเลย เขาไม่คิดเก็บไปขายหรือ” “ก็คงเก็บบ้างนะ  พี่ไม่แน่ใจ  แต่สาระมัน พี่ว่าเจ้าของเค้าคิดว่าปลูกไว้เป็นสมบัติว่าที่ดินนี้เขามาทำกินกันเมื่อไหร่ เพราะต้นไม้มัน จะมีรอยปีของมันอยู่ พิสูจน์กันได้ว่าเขามาอยู่กี่ปีแล้ว อะไรประมาณนี้มากกว่า” “อืมม..” “ไป  พี่ค่อยยังชั่วแล้ว ไปกัน”   หญิงนำทาง พี่ด๊ะออกเดิน  แจมปิดท้ายขบวน ไม่ต้องถามถึงหนุ่ม ๆ ป่านนี้ถึงยอดเขาไปเรียบร้อยแล้ว “อีกโค้ง อีกแล้วเหรอพี่แจม”    แหม นำหน้าไปตั้งไกลยังอุตส่าห์ได้ยินอีก ค่ะ แล้วกว่าจะเป็นอีกโค้ง  ของอีกโค้ง .. “พี่อีกโค้ง”  ก็แทบกระอัก ออกมา  บนจุดสูงสุดของจุดชมวิว  มีร้านค้าและร้านนั้นมักจะ เปิดเสมอ  แน่นอนหนุ่ม ๆ ที่มารออยู่ก่อนกำลังแอ็คชั่น เก็บรูปสวยไปฝากคนที่บ้านกันเป็นแถว  แจมมองนาฬิกาก็ไล่หนุ่มโมให้ ลงก่อนใครเพื่อน เพราะเขามีนัดไปล่องเรือกับกลุ่มซันเซสตอนบ่ายสาม   ก็คิดว่าพวกเราน่าจะใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าสำหรับ การเดินขึ้น  ในขณะที่หนุ่ม ๆ น่าจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง   โมก็เลยเก็บภาพต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะเดินลงมาก่อนทุกคน  พวกเรากลุ่มสาว 3 คนก็ช้าสุดตามเคย แต่ขาลงการพูดคุยก็เริ่มขาดระยะ ลง เป็นที่ยอมรับว่า แจมปากกล้าขาสั่นจริง ๆ  โถ ๆๆๆๆ ขามันสั่น ริก ๆๆๆๆ เลยค่ะ คุณขา ใครที่ไม่ออกกำลังกายนาน ๆ ลองไปขึ้นเขา ลงเขา แบบ ชัน ๆ แบบนั้นดูสิ แต่ก็นั่นแหละ .. ใครไม่ขึ้นวิวพ้อยท์ ก็เหมือนไม่ถึงเกาะพีพี  นอกจากการดำน้ำ ดูปะการังแล้วจุดขายที่เด่นบนเกาะพีพี ก็คือวิวพ้อยท์นี่แหละ เฮ้อ.. ไม่เคยรู้สึกแก่เหมือนวันนี้เล้ย แล้วพวกเราก็กลับมากันอย่างสวัสดิภาพ  และมีความสุขกับการเดินทางครั้งนี้   เฮ้อ.. (ขอถอนใจอีกที)  นอกจาก “พี่อีกโค้ง”  หนนี้ได้ฉายา  “ปากกล้าขาสั่น”  กลับมาอีกแฮะ โถ ๆๆๆๆ  ไม่เป็นใคร ใครไม่รู้  ลองไม่ออกกำลังกายนาน ๆ แล้วมาเดินขึ้น-ลง เขาชัน ๆ แบบนี้สิ แล้วคุณ ๆ จะไม่ต่างอะไรจากอิฉัน ฮึ! จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อีกโค้งก็ถึงค่ะ .. จริง  จริ๊ง ง ง ง แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 01:35:31 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ภาพใหญ่ไปค่ะ.. ขอโพสอีกหน อีกโค้งก็ถึง จริง จริ๊ง ง ง  ง ... แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 01:38:33 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นี่.... แบบนี้คุ้มพอที่จะเหนื่อยไหมคะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อกี้เรียกหาดหลัง  หรือโละดาลัมค่ะ มีฉากนี้ในนวนิยายที่แจมเขียนไม่จบด้วย แหะ แหะ .. (ไว้จะมาต่อให้จบ กำลังขะมักเขม้นอยู่) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ให้อีกภาพหนึ่งค่ะ ขอไปนอนก่อน คืนนี้..ง่วงมาก  เพราะไปเกาะ ก็ไม่ค่อยได้นอน เม้าท์กันเสียมากกว่า .. ภาพนี้อาจไม่ชัดนัก  กล้องแจม 5.1 ล้านพิกเซลเอง -   -" แต่ภาพนี้ ที่ทำให้นึกความหลัง ที่เคยขึ้นมาที่นี่ครั้งแรก เมื่อปี 2545 เดือนกุมภา .. นกอินทรีย์   แต่ไม่ทราบว่าตัวเดิมไหมนะ.. อิอิ  แต่โชคดีที่ได้เห็น  อืมม.. ที่นี่ก็เป็นที่ซึ่ง ความเป็นมา เป็นไปของนามปากกาสีน้ำฟ้า ด้วยนะคะ แล้วจะมาเล่าอีกค่ะ สัญญา จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 01:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรียน ท่านสหาย สีน้ำฟ้า ๒๖ ธันวาคม ๒๕๔๗ ที่ อ.คุระบุรี จ.พังงา เวลาประมาณ ๑๐.๓๐ น. ข่าวฉุกเฉิน ก็เริ่มประดังมา จาก อ.ตะกั่วป่า แล อ.ตะกั่วทุ่ง กับที่อื่น ๆ นั่นคือ มหันตภัยที่ไม่เคยมีใครคาดคิด TSUNAMI เราเคยคุ้น ๆ ชื่อกับคลื่นยักษ์มหาภัยนี้ มาจากตำรับตำรา แลข่าวต่างประเทศบ้าง แต่ไม่เคยคิดว่า มันจะมาใกล้ตัวขนาดนั้น มันน่ากลัว... มันน่ากลัวจริง จริง.....   (จุดกองงานของคณะของกระผม ห่างจากที่เกิดเหตุ ไม่เกิน ๓๐ กิโลเมตร) เฉียดไป ขอรับ. ป.ล. ถ้าจะกรุณา อยากให้คุณเล่าเรื่องราว (ที่...ไม่ได้...เฉียด...เลย) ให้พวกเราฟังบ้าง นะ...ขอรับ. แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 49 03:36:05 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 27 มี.ค. 49 03:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ๐ แท้เพียงทรายเม็ดน้อยที่ด้อยค่า เพียงคลื่นลมโถมถาเกินฝ่าได้ ชีพเปราะบางสุ่มเสี่ยงสักเพียงใด กับอำนาจยิ่งใหญ่เหนือใจคิด ๐ แท้อ่อนแอแพ้พ่ายง่ายดายนัก เพียงน้ำกักจมลิ่วชีพปลิวปลิด ไร้กำลังวังชาจักฝ่าฤทธิ์ ช่วยชีวิตตัวตนให้พ้นภัย ๐ แท้มิได้ยิ่งใหญ่อย่างใจนึก แค่น้ำลึก..ลมแรง..ถึงแล่งขัย เมื่อวารินไหลลามบอกความนัย อย่าผลักไสเสียด้วยฤทธิ์อวิชชา ๐ แท้มิได้ยิ่งใหญ่เท่าไรหรอก เพียงเศษเสี้ยวคลื่นระลอกก็ปอกค่า ศพน้อยน้อยคลื่นซัดน้ำพัดพา ไม่เก่งกล้าเกินธรรม..จงจำไว้ ๐ แท้จริงแล้ว..ดับสิ้นในสินธู รองร่างอยู่สมควร..อย่าหวนไห้ ด้วยก่อเกิดกายหยั่ง..กระทั่งใจ หรือมิใช่ในน้ำอันคร่ำคา ๐ แท้จริงแล้ว..เพียงทัณฑ์ที่ผันเปลี่ยน เคลื่อนคล้อยเวียนสุริยัน-ดาว-จันทร์-หล้า เพื่อสังสารธารทุกข์ได้รุกมา โลมทุกหน้าแนบเนื้อ...เป็นเหยื่อกาล. จากคุณ : สดายุ... - [ 27 มี.ค. 49 04:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ไปเกาะพีพี ซื้อทัวร์ไปค่ะ เลยไม่ได้ไปเดินเขา อีกอย่าง ไม่เห็นรู้เลยว่าเดินขึ้นไปได้ หุหุ สงสัยต้องไปใหม่ซะแล้ว จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 27 มี.ค. 49 10:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ่ย...  สงสัยแจมง่วงจัด จริง ๆ แฮะ ตอนโพส ว่าเลือกหัวข้องานประพันธ์อื่นแล้วนา  แป่ว.. มาโผล่บทกวี แก้ไขโดยเพิ่มบทกวีไปข้างหน้าแล้วนะคะ อรุณสวัสดิ์  คุณพจ  พี่สดายุ และ คุณรวยระรินค่ะ.. ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกัน  .. ** คุณพจนารถ๓๒๒    ค่ะ  เดี๋ยวเล่าให้ฟัง เรื่องประสบการณ์สึนามินี่  จะว่าบ้าก็รับค่ะ เพราะขวัญผวาอยู่นานเหมือนกัน .. คือ..ยังไงดีล่ะ ไม่ได้กลัวถ้าจะตายไปเลย แต่หวั่นวิตก กลัวเจ็บ กลัวทรมานน่ะค่ะ .. เอ๊ะ .. เหมือนกันไหมคะนี่.. แจมก็งง ปกติคนกลัวตาย เขาก็กลัวเจ็บ กลัวทรมานเหมือนกันมั้ยอ่ะ  ไม่รู้สิ  แจมที่เคยเฉียดตาย วันนั้น แจมยอม สวดให้พระมารับ พอจบบท ก็โชคดีว่ารอดน่ะ ** พี่สดายุ     ค่ะ คนเรามีกรรม  แจมก็คงสร้างไว้เยอะ ถึงได้รับบทหนัก ก็ว่ากันไปค่ะ อะไรจะเกิดก็ นาทีนี้.. บทที่เขาให้แจมมามันก็สาหัสนะ .. แต่กำลังใจดี มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ อีกหลายคน ที่แจมเชื่อว่าทุกคนมีกำลังใจให้ ล่าสุด แจมทำเวบถวายวัด (อยู่ระหว่างรอข้อมูลจากที่วัดเพิ่มเติม)  ก็.. ยังเชื่อค่ะ ว่าทำดีได้ดี ** คุณรวยระรินกลิ่นชา ไปสิค่ะ ไป ๆๆ จะให้เป็นไกด์ให้ก็ได้นะ แต่ทิ้งช่วงห่างจากวันนี้ไปนานหน่อย แหม.. ก็ยังนึกภาพหายใจ แรง ๆ เข้าปอด เพราะเหนื่อยนัก.. พักแล้วก็ยังเหนื่อยได้อยู่นี่นา  "หันใจ๋ เต๊อะ" ..     ^___^     ไปทำงานก่อนค่ะ  เมื่อคืนเกเรไปหนหนึ่งแล้ว.. วันนี้ต้องรีบปั่นรายงานไปส่งจังหวัดก่อน  มีความสุขกับการทำงานกันนะคะ ทุก ๆ ท่าน //ยิ้ม จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มี.ค. 49 10:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เคยปีนขึ้นเขาแล้ว โฮ้ยยยยย! เหนื่อยหลายเลยจ้ะ แต่ขึ้นไปถึงแล้วก็ดีใจ วิวข้างบนสวยจนหายเหนื่อย ไม่รู้จะได้ไปอีกเมื่อไหร่ ^_^ จากคุณ : ซอมฯ - [ 27 มี.ค. 49 13:30:53 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:115960 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรียน ท่านสหาย สีน้ำฟ้า แท้จริงแล้ว มิยิ่งใหญ่ ดังใจนึก แท้จริงแล้ว มิได้ลึก กว้างไพศาล แท้จริงแล้ว อัตตา มหาประมาณ น่าสงสาร กว่ากวาดคลื่น คืนทะเล. ถ้าเราปลงเสียได้ TSUNAMI ก็จักเปนเพียง... เหตุการณ์ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 28 มี.ค. 49 01:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แจมคะ เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านในเช้าวันนี้นะคะ ขอบอกว่า ยังจำได้ที่ทุกคนโพสถามหาแจม ด้วยความห่วงใยใน ไทยโพม แล้ว แจมก็โผล่มาเล่าว่า รอดตายได้เพราะคว้ากิ่งต้นมะพร้าว ยอดมะพร้าวไว้ได้อย่างน่าใจหายใจคว่ำ ก็ไม่ขอไปอ่านกระทู้ที่ทำร้ายจิตใจแจม แน่ๆค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 28 มี.ค. 49 07:06:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น้องสีน้ำฟ้าจ๋า พี่ตะวันแวะมาโอ๋นะคะ ใจดีๆคนดีๆยังมีอีกมาก อย่าใส่ใจกับคำร้ายๆ ที่ไม่คู่ควรเลยค่ะ โอ๋ๆๆๆ ว่างแล้วจะมาแจม กับน้องแจมนะจ้ะคนดี จากคุณ : ตะวัน - [ 29 มี.ค. 49 15:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความคิดเห็นที่ 165   สวัสดีครับ พี่แจม ผมโม นิสิตม.เกษตร ปีสองครับ ขอบคุณมากนะครับสำหรับ การช่วยเหลือด้านต่างๆ ทั้งเรื่องที่พัก(อย่างดีเลย ฟรีอีก) และอาหารเย็น ก็อย่างที่บอกไปครับ การเดินทางคนเดียวจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ผมวางโปรแกรมทริปไว้หกวัน โดยวางเกาะพีพี เป็นที่เที่ยวสุดท้าย ก่อนเดินทางกลับกรุงเทพ ด้วยความกังวลนิดหน่อย เพราะมีแต่คนเล่าลือกันว่า อย่าไปพักเลยน้อง แพงมากๆ คนที่นั่นไม่ต้อนรับคนไทยหรอก แต่ก็เอาว่ะ ลองไปดูซักตั้ง ที่นี่ประเทศไทยนะเว้ย ไม่รับคนไทย จะรับคนที่ไหน ก็เลยออกเรือจากระบี่ไปพีพีด้วยตัวคนเดียว ระหว่างนั่งเรือ ก็ได้เข้าไปคุยกับคนไทยหลายๆคน รวมทั้งพี่แจม และเพื่อนๆที่มาประชุมสหกรณ์(ขอโทษด้วยครับ จำชื่อสหกรณ์ไม่ได้) พี่ๆทุกคนใจดีมากครับ กรุณาหาที่พักอย่างดีให้ผม และแถมอาหารเย็นให้อีก พร้อมด้วยพาผมไปซื้อทริป ซันเซท ที่ทัวร์ ประทับใจมากทีเดียวครับ ขึ้นเรือตั้งแต่บ่าย3 ไปจบที่ดูอาทิตย์ตกดิน พร้อมอาหารที่อ่าวมาหยา ถือว่าไม่แพงเลย  กับราคาห้าร้อยบาท คนบนเรือใช่ว่าจะดูแลแต่ฝรั่ง คนไทยอย่างผม เค้าก็ดูแลอย่างดี คุยด้วยกันสนุกสนาน ส่วนเรื่องบรรยากาศบนเกาะพีพี ก็สวยงามตามความร่ำลือครับ แม้จะยังมีซากปรักหักพังอยู่บ้าง แต่คิดว่าอีกไม่นานคงดีขึ้นเรื่อยๆ มีรีสอร์ทใหม่ๆเกิดขึ้นหลายที่ ราคาข้าวของบนเกาะ ก็ต้องยอมรับว่าค่อนข้างแพง แต่ก็พอรับได้ ด้วยเนื่องจากขนส่งมาไกล กอปรกับเป็นเมืองท่องเที่ยว(เกาะเสม็ด ระยองบางอย่างแพงกว่า) ที่สำคัญผมว่าคนไทยมาเที่ยวพีพีเนี่ย "ได้เปรียบ" ฝรั่งด้วยซ้ำไปครับ เพราะสามารถต่อรองราคาได้ คุยดีๆ ก็ได้ราคาที่ไม่ขูดเลือดขูดเนื้อเกินไปนัก ส่วนห้องพักถ้าไม่ต้องการหรูหรา ก็หาเกสต์เฮาส์ที่ไม่ไกลหาดนัก ราคาไม่แพง ในคืนละไม่เกินเจ็ดร้อย และสุดท้ายนี้ขอยืมคำของพี่แจม สีน้ำฟ้ามาหน่อยนะครับ เพราะว่าตรงกับผมที่สุดแล้วในการเดินทางคนเดียวครั้งนี้ "คนเราถ้าจะเข้าใจ.. แค่มองตากัน ยิ้มให้กัน ก็ได้รับสิ่งที่ดีดีตอบแทนแล้ว" จากคุณ : moviola   - [ 27 มี.ค. 49 09:52:27 ] ขออนุญาตก็อปปี้ คำดีดี มาไว้ที่นี่เพื่อจะได้อ่านอีกมุมมองหนึ่ง ที่ไม่ได้ปรุงแต่งใด ๆ จากใจนิสิตคนหนึ่งที่ไปเที่ยวเกาะพีพี และบังเอิญเจอกันกับแจม และ...ขอบคุณ ** พี่ซอมฯ  แสนสวย ที่แวะมาอ่าน ** คุณพจ ที่แวะมาปลอบ ** พี่ทิกิ .. ที่มาแวะเยือน และพี่ตะวัน ที่แวะมาโอ๋ ... นาที..ที่ผ่านพ้น                                                ..สีน้ำฟ้า.. กว่าจะหลุดและรอดมาได้ เกือบทำหัวใจใครบางคนหล่นหาย โชคดีที่ไม่ถึงตาย บาดเจ็บ ไม่มากมาย เกินเยียวยา ขอบคุณเหลือเกินคนดี ผ่านนาทีชีวิต ดีใจนักหนา ขอบคุณ ที่อยู่เป็นเพื่อนตลอดมา สักวันหนึ่งข้างหน้า..คงได้ตอบแทน จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 29 มี.ค. 49 23:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ๐ คราครืนคลื่นโถมประโลมทั่ง ฟ้าคลั่งพิโรธกวาดทุกหาดขาว เจ็บไหมเกลียวคลื่นที่กลืนดาว คงปวดร้าววิญญาณลับกับผืนทราย ๐ ทะลักลั่นครั่นครื้นท่ามผืนภพ น้ำสยบทุกเกลียวสาดจมหาดหาย หลงเหลือลุกลามแห่งความตาย แผ่นฟ้าหายหรุบลับทุกดับดวง ๐ โอมเอย...กล่อมขวัญรุ่งวันใหม่ อำลาไปจุติขวัญบนชั้นสรวง สงบในทิพยสถานไร้กาลลวง พ้นจากบ่วงทุรนร้ายทั้งหายใจ จากคุณ : ตะวัน - [ 30 มี.ค. 49 00:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ พี่ตะวัน หลายเจ็บช้ำรวมกันเมื่อวันก่อน ตกตะกอนเลือดหลากเม็ดเป็นเกล็ดแผล จากภายนอกลึกไปในดวงแด ล้วนมีแต่รอยความที่ตามตำ เหมือนน้ำซึมบ่อทรายแล้วหายเหือด หากยังเดือดแค้นคุมตกหลุมซ้ำ ไม่มีทางจางหมดพ้นกฎกรรม เคราะห์กระหน่ำหมุนวนจวบจนตาย หลายวันวานรวมกันเป็นวันนี้ ในทุกข์มีสุขสมอารมณ์หมาย หากร่ำไห้ใต้ฟ้าใช่น่าอาย ค่อยหยัดกายยืนขึ้นแล้วฟื้นฟู จะพยายามเป็นคนดีค่ะ.. ตอนนี้กำลังทำรวมเล่ม เป็นหนังสือทำมือ ..  เมื่อคืนลองวาดภาพประกอบ เอ่อ.. ต้องออกตัวก่อนนะ สมัยเรียนแจมตกวิชาวาดเขียน ชนิดที่ว่า ถูกตีด้วยอ่ะ (สาหัสจริง ๆ) แอบเอาออกมาให้พี่ดูคนแรกค่ะ ไม่แน่ อาจจะไม่ใส่ไปหรอก อายเค้า  - -" จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 30 มี.ค. 49 10:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น้องแจม...ชอบบทนี้จังค่ะ หลายวันวานรวมกันเป็นวันนี้ ในทุกข์มีสุขสมอารมณ์หมาย หากร่ำไห้ใต้ฟ้าใช่น่าอาย ค่อยหยัดกายยืนขึ้นแล้วฟื้นฟู ........................................ ส่วนเรื่องรูปวาดนั้น ฝีมือใช้ได้เลยนะคะ แต่ต้องแยกมิติของน้ำและหากให้ออกจากกัน เพราะดูเป็น level เดียวกันค่ะ นอกนั้นโอเคเลย ภาพมีสไตล์ของตัวเองดีค่ะ ชอบ ชอบ จากคุณ : ตะวัน - [ 30 มี.ค. 49 14:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ  พี่สีน้ำฟ้าที่เอาเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง ผมเองก็เป็นคนกระบี่คนหนึ่ง ซึ่งรักทะเล  รักเกาะพีพี มาก อยากชวนให้คนที่ไม่เคยไปได้ไปเที่ยวจริงๆ  อย่างที่ โมบอก( moviola ) ความมีน้ำใจของคนไทยมีทุกแห่ง  อาหาร ที่อยู่ ของกินไม่ได้แพงอย่างที่คิด อย่างเช่น ทัวร์ 4 เกาะ ที่กระบี่ มีเกาะทับ(ทะเลแหวก เกาะปอดะ  เกาะไก่(ด้ามขวาน)  หาดถ้ำพระนาง  แค่ 4 00  บาท ต่อวัน  มีอาหารเที่ยงบริการด้วย  ถูกจริงๆๆ   ปิดเทอม สงกรานต์ ว่างๆ อยู่ก็น่าจะไปเที่ยวทะเลกระบี่กันนะครับ  ช่วยคนไทยด้วยกัน จากคุณ : exsodus (exsodus) - [ 31 มี.ค. 49 14:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีคับคุณน้ำสีฟ้า ผมก็เจอเหตุการณ์เดียวกับคุณ ผมต้องเสียญาติให้กับเจ้าสึนามิไปด้วยเหมือนกัน คนที่ไม่ได้เจอเหตุการในครั้งนั้น เค้าคงไม่รู้หรอกว่า พวกเราและทุกคนต้องประสบณ์กับอะไรมาบ้าง ผมขอเป็นกำลังใจให้นะคับ อย่าไปแคร์กับแค่คำพูด ไม่กี่คำครับ เรายังมีอะไรให้คิดอีกมากมาย เรื่องบาง เรื่อง คนอาจจะมองไม่เหมือนกันมันอยู่ที่ภูมิหลังของแต่ละคนคับ ผมก็เป็นคนใต้คนหนึ่งเหมือนกันคับ ( ตรัง ) ยังงัยเราก็รับรู้ความรู้สึกเช่นนี้ได้ดีกว่าใครๆ ผมชอบการเขียนของคุณคับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.รังสิต ปี2 อยากได้คำปรึกษาในเรื่องการแต่งกลอนบ้างครั้ง หวังว่าจะได้อ่านบทอื่นๆของคุณอีกนะคับ .....ใบไม้ในสายลม.... จากคุณ : ใบไม้ในสายลม - [ 31 มี.ค. 49 17:58:49 A:58.8.123.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ตะวัน, คุณ exsodus, และคุณใบไม้ในสายลม มาตอบช้าไปสักหน่อย มัวแต่ทำงานค่ะ.. นี่ก็ยังไม่เสร็จเลย แต่ง่วงแล้วล่ะ คิดว่าโพสกลอนเสร็จก็คงไปนอน พรุ่งนี้สาย ๆ เจอกันอีกนะคะ .. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4248631/W4248631.html จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 2 เม.ย. 49 03:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คำพูดจากคนที่ไม่เคยสูญเสียสิ่งรักจากใจ ไม่เคยเฉียดใกล้ความตาย ไม่มีค่ามากขนาดที่จะทำให้เสียใจค่ะ เพราะคนที่พูดนั้น พูดด้วยความไม่รู้ ผู้ที่รู้จึงจะซื้งใจดีว่า สิ่งสำคัญในชีวิตอยู่ที่ไหน แม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย ก้อมีค่ามากเกินกว่าที่จะบรรยายได้ จากคุณ : ป้าเจ - [ 5 เม.ย. 49 12:16:36 A:124.120.101.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณค่ะ ป้าเจ ที่แวะมาทักทายถึงที่นี่ ตอนนี้งานเสร็จไปเยอะแล้ว..เหลือพริ้นต้นฉบับ, ใส่เลขหน้า แล้วก็เข้าเล่ม.. ไม่ได้ใจเย็นหรอกค่ะ... แต่ว่าระหว่างทางงานของสหกรณ์ ก็ยังต้องช่วย ๆ กันทำอยู่ เฮ้อ.. ด่วนกว่ามาก่อนค่ะ แอบดู "ว่าที่ ปกไหมคะ.. อาจจะไม่สวย สมบูรณ์ที่สุดในสายตาของมืออาชีพ แต่..ตรงนี้ แจมทำเองกับมือน่ะค่ะ ภาพประกอบก็วาดเอง ภาพข้างหลังก็ถ่ายเอง ใช้เทคนิคของคอมพิวเตอร์มาเสริมบ้าง ป้าว่า..เป็นไงบ้างคะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า (สีน้ำฟ้า) - [ วันจักรี 00:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่ะ ลืมปรับไฟล์ภาพอีกแล้ว ลองโพสภาพอีกทีค่ะ.. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ วันจักรี 00:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ้าว..เล็กไปอีกแน่ะ.. อันนี้รองปกค่ะป้า จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ วันจักรี 00:49:21 ]