เวลาที่เหลือ 2 “ ความฝันในโลกของความฝัน”
โดย คุณ ภัทรวดี คงเปี่ยม(อัญมณีดนตรีไทย)
วันที่ 25 มีนาคม 2549

เสียงตะโพนดังท่ามกลางรุ่งอรุณ........ที่หมุนสับเปลี่ยนวิถีแห่งสรรพสิ่ง.........เสียงชายชราวัยขึ้นเลข 7 ที่ทำให้คนทั้งหมู่บ้านตกใจไปหลายๆหมู่บ้าน...จารึกนามปู่ชดแห่งลุ่มแม่น้ำสายหนึ่ง ใกล้ห้างสรรพสินค้าโลตัส......
เด็กชนบทอายุยังไม่รู้เดียงสา..กับอาสามาเป็นลูกศิษย์ออกงานเพื่อหารายได้พิเศษ..เจือจุนครอบครัวเป็นอย่างดี......ระนาดเอกรางเก่าๆกับเครื่องดนตรีไม่กี่ชิ้น....ที่รวยรินกลิ่นไอแห่งบรรพบุรุษ...ที่สุดแล้วคนไทยก็ลืมวัฒนธรรมประเพณีดั้งเดิมที่เคยสืบทอดมา................
วันที่ 16 มีนาคม เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น.....กริ่งๆๆ......สวัสดีค่ะ.....เราเองน่ะจะไปเมืองนอกน่ะ.เราจบดนตรีไทยยังไม่มีงานทำเลย.......ที่เมืองนอกค่าตัวแพงมาก...ดูแลตัวเองด้วยน่ะค่ะ.... แอมเพื่อนที่ทำงานเคียงบ่าเคียงไหลก็อำลาไปตามวิธีของตนเอง........เนื่องด้วยสยามประเทศที่กำเนิดดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ตอนนี้...เป็นของพวกฝรั่งไปแล้ว...............
เครื่องดนตรีไทยใกล้จะดับลับสยามประเทศที่ได้ยกย่องแห่งสยามเมืองยิ้มเจริญทางวัฒนธรรม................
วันนี้คนไทยไม่เห็นค่าของอาชีพบรรพบุรุษ..................
จะอยู่ไปเพื่ออะไรถ้าไม่เห็นค่าที่สะสมนิยมชมชอบ..............
สุดท้ายก็กลายเป็นความฝัน......ที่ไม่อาจทำให้คนไทยรักษาคงไว้ซึ่งลูกหลาน.....
ประเทศไม่เจริญถ้าลืมอาชีพของบรรพบุรุษ..........