วันและคืน...หมุนผ่าน...เนิ่นนานนัก
แต่ใจรัก...ยังมั่นคง...ไม่เสื่อมหาย
นาฬิกา...หมุนผ่านไป...อย่างเดียวดาย
ดั่งกับสาย...น้ำไหล...ไม่กลับคืน
แต่ละย่าง...ก้าวชีวิต...ที่ผันผ่าน
แสนยาวนาน...ขมขื่น...สุดใจฝืน
หมดเรี่ยวแรง...เมื่อแสงดาว...ในค่ำคืน
ต้องโดนกลืน...หายเข้าไป...ในความเหงา
แล้วคืนนี้...ก็เหมือนดั่ง...เช่นคืนอื่น
ที่ต้องฝืน...ทนยืนอยู่...อย่างเหี่ยวเฉา
เมื่อตรงนี้...ไม่มีคำ...ว่าสองเรา
ยิ่งทำเอา...น้ำตาเอ่อ...เธออยู่ไหน
เธออยู่ไหน...หัวใจฉัน...มันเรียกหา
ไม่เห็นหน้า...ไร้วี่แวว...ของคนไกล
แต่ตัวฉัน...จะรอเธอ...ตลอดไป
เพราะกลางใจ...ฉันเก็บไว้...ให้เพียงเธอ
จากคุณ :
ใบไม้ในสายลม
- [
28 มี.ค. 49 14:02:42
A:61.90.250.72 X:
]
คืน...วัน...และความห่วงหา
