ความคิดเห็นที่ 1 ต่อไม่เป็นแต่อยากแวะมาทักค่า อิอิ .. คนแรกด้วยแฮะ .. จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 29 มี.ค. 49 14:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แวะมาเยี่ยม เดี๋ยวดึกๆจะมาลงกลอนนะจ้ะคนสวย บทมายานี้ เยี่ยมอีกเช่นเคย เลิกถล่มตัวได้แล้วอ่ะ จากคุณ : ตะวัน - [ 29 มี.ค. 49 15:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านเฉยๆอะค่ะ ไม่ถนัดต่อกร เอ๊ย กลอน แหะๆ จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 29 มี.ค. 49 17:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรียน ท่านสหาย บุษบามินตรา ใจเย็นเย็น หายใจลึก ตรึกตรองมั่น แยกขาดกัน...ฝันกับจริง...สิ่งต้องกล้า เพราะตราบใด โลกยังเปน เช่นมายา ตราบนั้นยัง ต้องไขว่คว้า หาตนเอง. แล้วใครบอกว่าคุณ...เขียนไม่ได้เรื่อง...ฮึ... ออกจะงาม...ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 29 มี.ค. 49 19:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพียงมายามาให้ยล แล้วเวียนวนที่มายา แวะมาอ่านงานดีๆค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 มี.ค. 49 20:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๐ เหมือนวนวังพลังแสงแห่งหักเห ออกร่อนเร่เหว่ว้าในป่าฝัน สะท้อนรุ้ง ทุ่งฟ้า และตาวัน หลากพฤกษ์พรรณบุปผาเมื่อคราเยือน ๐ ข้ามทะเลเห่ทำนองแห่งฟองคลื่น สีครามครืนคุ้งวาบเช่นภาพเหมือน จุมพิตแสงไพศาลจักรวาลเดือน ทุกคล้อยเคลื่อนงามระยับล้วนจับตา ๐ หลงเอื้อมไขว่แสงสวรรค์อันประสงค์ จะธำรงวางวาดภาพปรารถนา กอดถนอมชมชิดทุกนิทรา แต่กลับคว้าว่างเปล่าแห่งเงานั้น ๐ จริงที่เห็นงดงามแห่งความเหมือน จงตรึกเตือนภาพร่างแห่งสร้างสรรค์ ว่างแต่ชัดสัมผัสรื่นทุกชื่นวัน เช่นหมอกควัน ร้อน เย็น ฤๅเห็นรอย ๐ สิ่งไหน ใดหรือ คือมายา พร่าในแววตาทบเศร้าสร้อย สัมผัส ฟุ้งซ่าน การรอคอย หลอนอย่างเลื่อนลอยชั่วนิรันดร์ จากคุณ : ตะวัน - [ 29 มี.ค. 49 23:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นอีกคนที่ออกมายกมือสนับสนุนค่ะ ใครว่า คุณเขียนไม่ดี .. แจมขอคัดค้านเต็มที่ แหะ .. แหะ  คนไม่ได้เรื่องอยู่นี่ตังหาก.. มาต่อแบบกระท่อนกระแท่นเต็มที ชีวิต เศร้างาม ความเป็นจริง ความฝัน สวยงาม ความในฝัน ดิน-ฟ้า ความงาม ทางต่างกัน วารวัน ไป่พบ ประสบเจอ ชีวิต กับฝัน ไม่บรรจบ ร้างลบ ไล่ล่า อยู่เสมอ น้อยครั้ง จริง-ฝัน ประจันเจอ ฟ้าเผลอ ลิขิต ผิดครรลอง อยากให้ ชีวิต ได้พบฝัน ด้นดั้น ครอบเข้า เป็นเจ้าของ สักวัน คงเป็น เช่นใฝ่ปอง ครอบครอง โน้มฟ้า มาสู่ดิน มาสิ ตามฝัน กับฉันไหม ปีนไต่ เรียวรุ้ง มุ่งถวิล แบ่งปัน ทุกข์-สุข เป็นอาจินต์ ยลยิน คว้าไขว่ ดั่งใจปอง                           จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 30 มี.ค. 49 10:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 //กรุ่นกลิ่นแก้ว // ขอบคุณที่ทักทายกันจ้า.. ว่าแต่อารมณ์ว่างจนไม่รู้จะทำอะไรเนี่ย หายหรือยังจ๊ะ //สายลมอิสระ // ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม เขียนกลอนไม่เป็นนี่เข้าใจค่ะ ตัวเองบางที บางอารมณ์ก็เหมือนคนเขียนไม่เป็นเหมือนกัน แบบว่าสมองมันคิดคำอะไรไม่ออก   //พจนารถ๓๒๒ // ขอบคุณที่ชมค่ะ แต่ไม่ได้เขียนนาน ท่าทางจะไปไม่รอดนะคะ เริ่มหมดแรงบันดาลใจ //tiki_ทิกิ// ขอบคุณแวะมาค่ะ เข้าไปอ่านงานคุณมาในกระทู้ ฝีมือเยี่ยมค่ะ //พี่ตะวัน// ชอบจังเลย โดยเฉพาะ / สัมผัส ฟุ้งซ่าน การรอคอย หลอนอย่างเลื่อนลอยชั่วนิรันดร์ / นี่โดนใจเต็ม ๆ เลยละ +++++++++++++++++++++++++ เป็นมายาหยอกยั่วเพียงชั่วครั้ง งดงามดั่งเทพนิมิตวิจิตรนั้น แล้วเลื่อนลับกลับกลายมลายพลัน เดี๋ยวเปลี่ยนผันแปรภาพล้วนกลับกลาย เหมือนความฝันอันเคยปองต้องประสงค์ ก็พังลงตรงหน้าเกินขว้าไขว่ ต้องร่วมแรงแต่งฝันนานเท่าใด จึงก่อร่างสร้างใหม่ได้อีกครั้ง คงต้องเริ่มนับหนึ่งถึงจุดหมาย ก้าวต่อไปเร่งรุดไม่หยุดยั้ง อุปสรรคต้องฝ่าข้ามตราบชีพยัง เพื่อความหวังหนึ่งมนุษย์ครั้งสุดท้าย ดุจเงาแสงสะท้อนตากลับมานั่น เพียงพริบตาก็พลันเปลี่ยนภาพได้ ถึงเพ่งพิศพินิจมันนานเท่าใด ก็คงไม่ย้อนภาพเก่าให้เรายล คงเปลี่ยนแปลงตามกาลอันเลื่อนลับ สะท้อนแสงระยิบระยับล้วนสับสน ก็เหมือนหนึ่งซึ้งในน้ำใจคน เท่าที่เห็นก็วนเวียนและเปลี่ยนแปลง //สีน้ำฟ้า// ขอบคุณที่ยกมือสนับสนุน ทำให้กล้าเขียนขึ้นมาอีกนิด หลัง ๆ ไม่ค่อยได้แจมในถนน เพราะเห็นคนอื่นเขียนดีดี แล้วไม่กล้าแจมด้วย ชอบบทนี้มาก ๆ ค่ะ /ชีวิต กับฝัน ไม่บรรจบ ร้างลบ ไล่ล่า อยู่เสมอ น้อยครั้ง จริง-ฝัน ประจันเจอ ฟ้าเผลอ ลิขิต ผิดครรลอง/ รู้สึกเหมือนกำลังโดนไล่ล่าอยู่ ขณะนี้ ++++++++++++++++++++ ชีวิต เศร้างาม ความเป็นจริง สงบนิ่ง หนึ่งวิ-นาทีไหม ไตร่ตรอง ก่อนดั้น ตามฝันไป ขณะหนึ่ง ซึ่งใจ ได้ทบทวน ชีวิต อาจก้าว อีกยาวนาน หลายฝัน ไล่จับ นับไม่ถ้วน จริงบ้าง ลวงบ้าง ต่างจำนวน ซึ่งล้วน มายา ไล่ล่าเรา แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 49 10:51:17 จากคุณ : บุษบามินตรา - [ 30 มี.ค. 49 10:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วูบไหวในความหวามหวาน แผ่วผ่านเพียงยินรินร่ำ วันวารผ่านไปใจจำ ชื่นฉ่ำแล้งเย็นเช่นนั้น... ตอนนี้ได้แต่บอกตัวเองว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง ค่ะพี่มิ้น . คิดถึง ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 มี.ค. 49 11:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับคุณมิ้นท์ คุณตะวัน น้องศาลาไทย และทุกท่าน เดี๋ยวจะมาครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 30 มี.ค. 49 12:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่สดายุ จะเล่นไล่ล่า..ด้วยหรือจ้ะ อิอิ.. มาแซวเสร็จก็วิ่ง (แอบฉุดมือเจ้าบ้านด้วย) จากคุณ : เจ้าตัวดีของพี่มาป่วน (สีน้ำฟ้า) - [ 30 มี.ค. 49 13:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 //ศาลาไทย// คิดถึงเช่นกันจ้ะ...และเราคงจะได้พบกันเร็ว ๆ นี้ +++++++++++++++++++++++++ คงเป็น เช่นนั้น ธรรมดา พบพาน จากลา ไม่จบสิ้น แว่วหนึ่ง เสียงใคร เคยได้ยิน คุ้นชิน จืดจาง แล้วร้างลา ทำไมเขียน ๆ ไปเริ่มออกแนวเศร้าอีกแล้วน้องหนู //คุณสดายุ...// รออยู่นะคะ อย่ามัวแต่มองเพื่อนร่วมงาน เอ๊ย...ทำงาน จนลืมมาแจมนะคะ //สีน้ำฟ้า// ใครไล่ล่าใครคะ..พี่กลัวการถูกไล่..ขอตามไปด้วยคนค่ะ จากคุณ : บุษบามินตรา - [ 30 มี.ค. 49 14:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แค่วูบไหวในมายาว่าวูบไหว แค่ความฝันห่างไกลก็ไหวหวั่น แค่สิ่งหมายยังมิได้ถอดใจพลัน แค่มุ่งมั่นยังมิพอก็ท้อใจ. --------------------------- แค่...เขียนได้เท่านี้ จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 30 มี.ค. 49 15:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอร่วมเขียนด้วยคนนะคะ ๐ วูบไหวในตาพร่าพรายแพรวเพิ่ม ยามแสงเติมแต่งแต้มที่ความฝัน วาววะวาบภาพแพร้วแล้วเลือนพลัน ทิ้งรอยอันเลื่อมลาย...คล้ายให้ตาม ๐ เพียรควานค้นไขว่คว้าผวาเพ้อ ราวละเมอมนต์มายาเย้ายั่วหยาม วาบในอกดังฉกใจวูบไหวลาม สุดจะห้ามถามถึง...คะนึงคอย จากคุณ : รอยคำ - [ 31 มี.ค. 49 12:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผ่านทางมา สวัสดี ขอรับ อ่านแล้วชอบ แต่เขียนอะไรไม่ออก แหะ แหะ ขอรับ เลยต้องไปเอา "มายา" ที่เขียนไว้นานแล้วมาฝากแก้ขัด ขอรับ คงไม่ว่ากระไร นะ ขอรับ                ............มายา.............                ๏มายา...                บีบเค้น ศรัทธา จนเสื่อมถอย                คำสาป ให้ฝัน เลื่อนลอย                หนึ่งน้อย แท้ค่า มายาการ                ๏จากเลือด ต่อเลือด จนเป็นร่าง                จากธุลี อ้างว้าง รวมประสาน                ละนิด ละน้อย ต่อตำนาน                หลั่งริน สายธาร ก่อตัวตน               ๏ตัวตน เผ่าพันธ์ มนุษย์ชาติ               เติมเต็ม ไม่ขาด ความสับสน               ชั่วระยะ ขณะผ่าน ตำนานคน               มืดมน อนธการ ตำนานเรา               ๏ศรัทธา คำสาป จึงคาบเกี่ยว               มายา ปราดเปรียว ก็แผดเผา               ขณะหนึ่ง หลบเร้น ไม่เห็นเงา               ขลาดเขลา จนเห็น เป็นศรัทธา               ๏กร่อนกิน ตัวตน ณ หนเห็น               ที่อยู่ ที่เป็น เช่นคุณค่า               ต่างเอ่ย อ้างคำ จำนรรจา               อ้างอิง แสวงหา ศรัทธาคน               ๏มายา...               เวทนา เวียนกลับ ความสับสน               คำสาป ศรัทธา แห่งตัวตน               เบ่งบาน เกลื่อนกล่น ในใจเราฯ               ........................................ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 31 มี.ค. 49 14:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 //เกรียงไกร (huaboonsan)// จึงเตือนตัวเตือนตนทุกหนว่า อย่าหลงตามมายาอย่าหวั่นไหว ให้รู้ทันความจริงทุกสิ่งไป แม้จะต้องฝันร้ายในบางคืน อาจหวั่นไหวไปบ้างบางขณะ ตามพันธะบ่วงบาศมิอาจฝืน ทั้งกิเลศล้วนตอกย้ำทนกล้ำกลืน จึงมิตื่นจากหลับใหลในมายา เขียนได้แค่นี้เหมือนกันค่ะ //รอยคำ// ยินดีค่ะ ที่มาร่วมเขียนด้วยกัน สุดจะห้ามความคิดถึงคำนึงนั้น จึงวาดฝันไปว่ามาอยู่ใกล้ แต่แท้จริงตรงที่ว่างยังห่างไกล ที่วาดไว้ไร้ตัวตนบนหนทาง เอ่อ..โทษนะคะ แบบว่าต่อบทใหม่ไม่ไหว ได้สั้น ๆ ค่ะ ทำไมเขียน ๆ ไป รู้สึกเหมือนคนอกหักได้ล่ะเนี่ย //นายทิวา// สวัสดีด้วย ขอรับ ยินดีที่ผ่านมาและทักทายกันค่ะ ไม่ได้ทักทายกันนานเลย สบายดีนะคะ ชอบบทนี้จังเลย กร่อนกิน ตัวตน ณ หนเห็น ที่อยู่ ที่เป็น เช่นคุณค่า ต่างเอ่ย อ้างคำ จำนรรจา อ้างอิง แสวงหา ศรัทธาคน +++++++++++++++++++++++++ ต่างแย้ง ต่างขัด ต่างยัดเยียด เพื่อเบียด ผู้อื่น ให้ขื่นขม ไม่สน คนใคร จะล่มจม อุดม -การณ์เอย แค่เคยมี ต่างแย่ง แข่งกัน อวดอำนาจ สาวไส้ ใส่สาด กันเต็มที่ จริงเท็จ พิสูจน์ ล้วนพูดดี หรือนี่ ศรัทธา จะปราชัย จากคุณ : บุษบามินตรา - [ 31 มี.ค. 49 15:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ๐ เสมือนหยาดน้ำค้างเมื่อสางรุ่ง ต้องหนาวปรุงกลั่นเม็ดเป็นเกล็ดขาว รอตาวันผ่องแผ้วจึ่งแวววาว ก่อนห้วงหาวสูบเร้นไม่เห็นรอย จากคุณ : สดายุ... - [ 31 มี.ค. 49 21:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๐ คือมายาแปรเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน ให้ไขว่ควานเสพรสก่อนถดถอย มีงดงามหลอกล่อให้รอคอย มีมากน้อยเก็บซับไว้จับจำ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 49 06:54:16 จากคุณ : สดายุ... - [ 1 เม.ย. 49 06:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ๐ วูบไหวภาพงามระยับให้จับต้อง จนใจร้องเร้ารบคอยอบร่ำ ตราบถึงบทลำบากต้องตรากตรำ ยังคลาคล่ำภาวะเกินละทิ้ง จากคุณ : สดายุ... - [ 1 เม.ย. 49 06:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ๐ กอดรัดในรูป/นามเกินห้ามหัก เสพรสรักคลอคลุกไปทุกสิ่ง วิญญาณฝันทอดแนบให้แอบอิง แทรกสิงสอดประสงค์ ฤๅเสื่อมคลาย จากคุณ : สดายุ... - [ 1 เม.ย. 49 06:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพิ่งกลับมาเหมือนกัน มาจากฝันจากมายา กลับมาหาเพื่อนทางใจ คิดถึงครับผม จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ วันจักรี 11:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับคุณมิ้นท์ ๐ มายารูป ๐ ๐ แล้วอีกรูปเคารพก็จบสิ้น แหลกคาถิ่นคาที่เคยมีอยู่ อนิจจา...รูปทองเมื่อมองดู กลิ้งกองคู่..ตีนต่ำที่ย่ำเดิน ๐ ปราศจากปวงฤทธิ์จักบิดผัน ให้ทุพพลบากบั่นช่วยสรรเสริญ หรือเรื่องราวเลอเลิศฟังเพลิดเพลิน เพียงหยอกเอินมิจฉาศรัทธาชน ๐ ค้อนฟาดลง...รูปเห็นแหลกเป็นเสี่ยง พร้อมเรื่องเรียงสำทับใจสับสน กลับว่าฟ้าอาเพศเป็นเลศกล บอก...อับจนสิ้นคิดเกินพิศพ้อง ๐ โอ..รูปปั้นปูนเปล่าทอดเงาร่าง หักกลิ้งกลางเงาแสงที่แบ่งส่อง รูปเอยรูป...แหลกคาให้ตามอง ตาเอยตา...จับจ้อง ให้ตรองตาม ๐ ความเพริดแพร้วพิสดาร...ล้วนผ่านถ้อย ที่พร่ำร้อยร่วมร้องหนึ่งสองสาม บันลือฝันร่วมพจน์แสนงดงาม จนทั่วคามถิ่นแคว้นเชื่อแสนยา ๐ ตัวตนยังยากรู้จะดูแล จักเผื่อแผ่ฤทธิภาคย่อมยากหา เกิดจากความไหวสั่นแห่งปัญญา ที่ติดคาคอยประทุษจนสุดล้าง ๐ พรหมจรรย์แห่งพุทธพิสุทธิ์สรรค์ เหมือนถูกบั่นจากใจจนไกลห่าง มาไหว้รูปพราหมณ์เพ่งจิตเคว้งคว้าง สองตาถ่างรอฤทธิ์ลิขิตกรรม ๐ อันพุทธ พราหมณ์เทียบนัยล้วนไกลลิบ อย่ามั่วหยิบพูดปนให้คนขำ อัตตาอาตมันจงหมั่นจำ คือเขาพร่ำศรัทธาด้นฝ่าไป ๐ มือพนมก้มกราบระนาบพื้น เพียงเพราะตื่นศักดิ์สิทธิ์เขาคิดให้ โอ้...หนอพุทธกลิ้งเกลือกกลางเมือกไคล ที่โลมให้หัวผงก....อยู่วกวน จากคุณ : สดายุ... - [ วันจักรี 21:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สดายุยังคงบรรเจิด ว่าแต่พี่ท่านแต่งข้างบนที่ละท่อน ทีละท่อน ชวนสงสัย รูปก็มายา จิตก็มายา ความรักยิ่งมายา จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 7 เม.ย. 49 16:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยม คุณสดายุ แต่งได้เพราะมาก ๆ ค่ะ คุณแสงแรก คิดถึงเช่นกันนะคะ ช่วงนี้มินต์ยุ่งเลยไม่ได้มาต่อกลอนด้วย ไว้จะไปเยี่ยมที่บล็อกทุกท่านแทนนะคะ จากคุณ : บุษบามินตรา - [ 7 เม.ย. 49 17:49:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยุ่มย่าม มาเยี่ยมเยียน มายา เมื่อเพลงแห่งโชคชะตายังพลิ้วไหว ขับเคลื่อน สิ่งที่เห็น ให้เป็นไป อยู่ในความสงสัย จริง-ไม่จริง? ยิ้มยั่ว หยอกเย้า เงามายา มาเถอะ จะกี่ท่า ข้าเย่อหยิ่ง! ไม่เชื่อ ไม่ชัง ไม่หวังชิง แล้วสลัด สะบัดสะบิ้ง ทิ้งมายา... มาร่วมแจมค่า พี่มิ้นท์... :D จากคุณ : จันทร์เพ็ญ จันทนา (Pen Writer) - [ 10 เม.ย. 49 15:11:59 ]