ความคิดเห็นที่ 1 เสียงหัวเราะนุ่มๆ กับท่าทางกระเง้ากระงอดของกลิ่นแก้วกับพี่ชายทำเอารานีชะงักขาที่กำลังก้าวออกจากห้องของเพื่อน ..ยัยแก้วชอบพูดถึงพี่ชายกับเธอบ่อยๆ พี่น้องคู่นี้ท่าทางคงจะสนิทกันมากจริงๆ   “เอามาเลยพี่หมอก คืนมานะ กินได้ยังไงเนี่ย แก้วซื้อมาฝากบ้านลุงๆ นะ” เสียงโวยวายของกลิ่นแก้วกับท่าทางเขย่งเกงกอยรอบตัวของสายหมอกดูทั้งน่าขันแล้วก็น่าเอ็นดู คนตัวโตสูงชะลูดกับหญิงสาวร่างเล็กตัวบาง..เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กนะเนี่ย “เอามาตั้งเยอะก็แบ่งพี่หน่อยสิ” สายหมอกบอกพร้อมกับเคี้ยวขนมเปี๊ยะเจ้าอร่อยของเชียงใหม่ตุ้ยๆ “พี่หมอก! พี่อะไรกันเนี่ยรังแกน้อง” “น่านะ กล่องนี้ยกให้พี่เถอะ พี่เปิดกินไปตั้งหลายอันแล้วด้วย” มือใหญ่ของสายหมอกถือกล่องขนมหนีมือเล็กของกลิ่นแก้วที่ไขว่คว้าหา “โอ๊ย! พี่อะไรเนี่ย” น้ำเสียงของกลิ่นแก้วบอกชัดว่าเริ่มมีโมโห รานีเอนตัวอิงเสาเรือนมองห่างๆ ..กลิ่นแก้วเป็นจอมเอาแต่ใจแต่ไหนแต่ไรแล้วเพื่อนๆ รู้กันทั้งนั้น เธออยากรู้ว่าคนตัวสูงจะจัดการอย่างไร.. “พี่ของแก้วไงจ๊ะ รักพี่ไหมล่ะน้องเอ้ย..” “ไม่รัก! โกรธแล้ว” น้ำเสียงขึ้นจมูกของกลิ่นแก้วท่าทางจะใช้ได้ดีเสมอแฮะ รานีเห็นแววตาอ่อนแสงและรอยยิ้มเอาใจของสายหมอกที่หันมองน้องสาวที่กำลังยืนทำจมูกเชิดตรงหน้า ..นึกว่าจะใช้ได้ผลแต่กับเพื่อนๆ เสียอีก หน้างอๆ กับเท้าที่กระทืบน้อยๆ ของกลิ่นแก้วรานีเห็นบ่อยไป แต่ไม่ใช่กับรานีหรอก เป็นไอ้พวกตัวแสบที่คณะต่างหาก ไอ้พวกแมนๆ แต่ชอบแกล้งยัยแก้วเป็นงานอดิเรกแต่สุดท้ายก็ต้องวิ่งง้อกลิ่นแก้วอยู่ดี “อย่าโกรธเลยน่าเดี๋ยวไม่สวย ขนมอร่อยออก ขอบคุณนะครับแล้วตอนนี้คุณชายสายหมอกคนดีจะทำดีตอบแทนให้ไง” น้ำเสียงและท่าทางกวนชะมัดในความรู้สึกของรานี คนอะไร..เห็นแววตานิ่งๆ เสียงนุ่มๆ ใครจะคิดว่าจะเป็นญวนมาเกิดบนแผ่นดินแม่ฮ่องสอน “แน่นะ ทำแน่นะ” กลิ่นแก้วหรี่ตามองพี่ชายที่พยักหน้าให้พร้อมรอยยิ้มพราว “งั้นพาไปภูโคลนหน่อย จะไปเดี๋ยวนี้เลยแล้วต่อไปถ้ำลอดด้วย” “เฮ้ย! ไม่ไปง่ะ ผู้หญิงไปเสริมสวยก็ไปเองสิ ผู้ชายจะไปให้มันได้อะไรล่ะ” สายหมอกปฏิเสธน้องแหยงๆ แล้วท่าทีก็เปลี่ยนเป็นนิ่งเมื่อหันมาเจอรานี ..แววตาดูนิ่งแปลกๆ ชอบกลอีกแล้ว.. รานีไม่ได้คิดหรอกว่ามันไม่ดี ..เอาเป็นว่าเธอรู้สึกแปลกๆ ก็แล้วกัน.. “นี เสร็จแล้วเหรอ งั้นเราไปเที่ยวภูโคลนกันดีกว่านะ ว่าไงพี่หมอก จะพาไปดีๆ ไหม” น้ำเสียงของกลิ่นแก้วคาดคั้น แววตาของกลิ่นแก้วมีทั้งออดอ้อนและบังคับในที รานีได้แต่ยืนมองนิ่งๆ ..คนตาสวยสองคน ใครจะชนะกันหนอ.. .................................................. รานีแอบมองสายหมอกที่ขับรถเฉยไม่ค่อยพูดค่อยจาเท่าไร นอกจากจะหันมาตอบรับหรือแหย่กลิ่นแก้วเป็นพักๆ เท่านั้น ในที่สุดเขาก็ยินยอมเป็นสารถีพามาเที่ยวตามที่กลิ่นแก้วรบเร้าแต่โดยดี ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องพามาที่ภูโคลนซึ่งตัวเขาเองออกปากไว้แต่แรกว่าไม่เหมาะกับผู้ชายและเขาไม่อยากจะมา   ท่าทางของเขาแม้จะดูผ่อนคลายยามพูดคุยกับกลิ่นแก้วแต่สำหรับเธอ รานีว่าเขาดูนิ่งๆ ไว้ตัวบอกไม่ถูก เขาเลี้ยวรถเมื่อเห็นป้ายบอกทางเข้าภูโคลน และเมื่อรถจอดสนิทกลิ่นแก้วก็เร่งยิกให้รานีรีบลงจากรถ ส่วนสายหมอกก็เดินไปเปิดท้ายรถหยิบถุงไม้กอล์ฟออกมา พนักงานคนหนึ่งวิ่งมาโค้งให้พร้อมกับขอรับถุงไม้กอล์ฟไป “ไปเร็วนี ไปพอกหน้ากัน” กลิ่นแก้วเร่งพร้อมกับใช้กริยาที่เรียกว่าลากก็ได้ ทำเอารานีแทบก้าวขาตามไม่ทัน บอกแล้วว่าเพื่อนคนนี้ของเธอรักสวยรักงามขาดใจ   รานีเคยได้ยินมาบ้างเกี่ยวกับชื่อเสียงของภูโคลนของแม่ฮ่องสอน เห็นว่าเป็นแหล่งโคลนภูเขาไฟสุขภาพหนึ่งในสามของโลกที่ช่วยในการเสริมความงามสร้างผิวพรรณให้ผุดผ่องเพราะจะช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของระบบโลหิตให้ทำงานอย่างดีอะไรประมาณนี้ล่ะ เหมาะสำหรับเรื่องความงาม แต่โคลนที่จะนำมาใช้ได้นั้นต้องผ่านการฆ่าเชื้อให้ดีเสียก่อน “สองที่ค่ะ อือม์..พี่หมอกเอาด้วยไหม” เสียงของกลิ่นแก้วดังแจ้วๆ ถามพี่ชายที่ส่ายหน้าตอบ “เชิญตามสบายเถอะ พี่ไปจะไปไดร์ฟกอล์ฟรอ” บอกน้องสาวแล้วสายหมอกก็เดินหายไปอีกด้านหนึ่ง ทิ้งให้รานีอยู่ภายใต้การจัดแจงของกลิ่นแก้ว “แก้วทำคนเดียวเถอะ นีจะคอย” “ได้ยังไงล่ะ มาด้วยกัน ไม่นานหรอกน่า นี่ไง พอกหน้ายี่สิบนาที ขัดและนวดหน้าพร้อมพอกโคลนสามสิบนาที เอาสามสิบนาทีแล้วกันค่ะ สองที่” กลิ่นแก้วบอกเจ้าหน้าที่แล้วรุนหลังเพื่อนให้ก้าวเดินตามเจ้าหน้าที่ไปเตรียมตัวก่อนพอกหน้า “นีไม่ทำไม่ได้เหรอแก้ว” ภาพหน้าดำๆ ของทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มที่ทอดตัวนอนบนเก้าอี้หวายรอให้โคลนแห้งทำเอารานีชักแหยง “ไม่เอา มาด้วยกันทำด้วยกันสิ ไม่นานสักหน่อยใช่ไหมคะพี่” กลิ่นแก้วถามเจ้าหน้าที่ซึ่งก็ได้รับคำตอบรับมา “ค่ะ” สุดท้ายรานีก็ต้องยอมนอนทอดตัวยาวบนเตียงคล้ายเตียงสระผมของร้านตัดผมให้เจ้าหน้าที่ทาโคลนฆ่าเชื้อไปบนหน้าบางของเธอโดยมีกลิ่นแก้วอยู่บนเตียงใกล้ๆ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 มี.ค. 49 13:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อจากการแต่งสวยของกลิ่นแก้วสองพี่น้องก็พารานีไปเที่ยวถ้ำลอดปางมะผ้า กลิ่นแก้วคอยเร่งพี่ชายให้ขับรถเร็วๆ เพราะเธอกลัวว่าจะหมดเวลาเข้าชมเสียก่อน “เร็วๆ สิพี่หมอก เดี๋ยวหมดเวลากันพอดี จะสี่โมงแล้วเนี่ย เขาให้เข้าได้ถึงแค่ห้าโมงเองด้วย” “ก็ใครให้มัวเสริมสวยล่ะ อีกอย่างเรายังอยู่อีกตั้งหลายวัน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาไม่ดีกว่าเหรอ จะได้สบายๆ “ “ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้ว่าจะไปเที่ยวดอยแม่อูคอกัน นี่ว่าจะโทรหาพวกไอ้ขวัญชวนไปด้วยกันเนี่ย กะจะไปนอนกางเต้นท์เสียหน่อย พี่หมอกแน่ะ โทรไปบอกลุงวงษ์ให้หน่อยสิว่าแก้วจะพาเพื่อนไปนอนสักสองคืน” กลิ่นแก้วพูดถึงขวัญ เพื่อนสนิทที่รานีได้ยินเธอคุยโทรศัพท์บ่อยๆ แต่ว่าลุงวงษ์นี่สิ รานีไม่เคยได้ยิน ..คงเป็นลุงของกลิ่นแก้ว.. นี่เธอมาทำให้บ้านกลิ่นแก้ววุ่นทั้งตระกูลหรือเปล่าเนี่ย “เป็นผู้หญิงหาเรื่องไปนอนกางเต้นท์อีกแล้วนะยัยแก้ว” “ต้องกลัวอะไร ลุงวงษ์ก็อยู่ แต่เอ.. พี่หมอกยังไม่กลับไม่ใช่เหรอ ไปเที่ยวกันไหม นะๆ พี่หมอกนะ ไปเที่ยวกับน้องดีกว่า” กลิ่นแก้วบอกพี่ชาย “ไม่เอาน่าแก้ว อย่าไปกวนพี่หมอกเลย” รานีบอกเกรงใจ ก็กลิ่นแก้วบอกว่าพี่หมอกมาหาที่เงียบๆ เขียนบทละครนี่นา  รานีจำได้ กลิ่นแก้วเคยบอกว่าพี่ชายทำงานเป็นคนเขียนบทละครให้บริษัทผู้จัดละครสองสามราย หนึ่งในนั้นสังกัดเดียวกับค่ายเพลงที่รานีรับงานมาทำบ่อยๆ เสียด้วย “โธ่เอ้ย.. ไปเที่ยวกับน้องแค่นี้เองไม่กวนหรอกน่านี เราจะได้มีคนขับรถด้วยไง” “เห็นพี่เป็นคนขับรถแค่เนี้ยนะ” สายหมอกประท้วง น้ำเสียงของเขานิ่งเรียบ อีกทั้งอาจเป็นเพราะรานีนั่งด้านหลังทำให้มองไม่เห็นสีหน้าของเขา เธอเลยไม่มั่นใจว่าเขาประท้วงจริงจังแค่ไหน   ..เขาคงไม่ไปด้วยหรอก.. รานีคิดในใจ แต่แล้วก็ต้องหันมองเสี้ยวหน้าของเขาอีกครั้งเมื่อได้ยินเขารับปากกลิ่นแก้ว “ไปก็ได้ แต่เราต้องดูแลพี่เป็นการตอบแทน” “มีที่ไหนกันน้องต้องดูแลพี่ มีแต่พี่ต้องดูแลน้องสิ เนาะนีเนาะ” กลิ่นแก้วหาพวก รานีคิดว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอของเขา เธออดหันมองเขาผ่านกระจกส่องหลังรถไม่ได้ แต่แล้วก็ต้องรีบกลบเกลื่อนเสมองทางอื่นเมื่อเห็นว่าเขามองอยู่เหมือนกัน ..ไม่รู้หรอกว่าเขากำลังมองเธอหรือมองทางด้านหลังเพราะแว่นตากันแดดสีทึบทำให้เธอมองไม่เห็นแววตาของเขา.. แต่รานีคิดว่าเธอไม่อยากรู้หรอก.. ..................................................... แสงแดดยามบ่ายแก่ๆ ของดินแดนบนเขาสูงร้อนเอาการอยู่เหมือนกันแต่รานีก็สู้ เธอชอบเที่ยว ชอบแดดชอบลมอย่างที่ผู้หญิงหลายคนรวมทั้งกลิ่นแก้วเพื่อนของเธอเลี่ยงได้ก็ขอหนี ดูอย่างตอนนี้สิ หมวกปีกกว้างกับแว่นกันแดดแบบเก๋ท่าทางจะเป็นปัจจัยสำคัญในชีวิตที่กลิ่นแก้วไม่ขอห่าง ในขณะที่รานีไม่มีแม้แต่หมวกสักใบ ผมยาวเหยียดตรงของเธอปลิวล้อลมโดยที่รานีไม่ได้สนใจจะรวบเก็บ เธอเดินตามสองพี่น้องลงจากรถและตรงไปขอใช้บริการคนนำทางที่เป็นชาวบ้านซึ่งจะนำทางไปพร้อมกับตะเกียงเจ้าพายุ เวลาเพียงสี่โมงไม่กี่นาทีทำให้ยังพอมีเวลาได้ล่องแพชมถ้ำลอดได้สบายๆ เมื่อได้คนนำทางแล้วคณะเที่ยวเล็กๆ ตามแต่กลิ่นแก้วจะพาไปก็ได้เริ่มออกเดินทางสำรวจถ้ำลอด ทั้งหมดเดินเลาะเลียบไปตามลำห้วยเล็กๆ “ลำน้ำลางน่ะนี” เสียงกลิ่นแก้วบอก รานีได้แต่พยักหน้าตาม ดวงตาของคนช่างฝันอย่างรานีมองทางเดินที่แสนจะร่มรื่นจากป่าไม้เขียวขจีไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าปากถ้ำ ลำน้ำลางที่เดินลัดเลาะมาดีๆ ตอนนี้กลับไหลหายไปในโพรงถ้ำขนาดใหญ่ “ทางนี้” เสียงนุ่มๆ ดังจากข้างหลัง ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาทำให้รานีรู้ เขายืนใกล้เธอมากทีเดียว กลิ่นแก้วเดินตามคนนำทางที่ชูตะเกียงเจ้าพายุสูงเพื่อส่องทาง แล้วก้าวขึ้นแพไม้ไผ่ไปก่อน เพื่อนของรานีสาวเท้ารวดเร็วตามไปจับจองที่นั่งหน้าแพถัดจากคนถ่อเรือ ตามด้วยสายหมอก มือใหญ่ของสายหมอกที่ยื่นมารอรับมือบางของรานีทำให้เธอหันมองลังเล แว่นกันแดดสีทึบที่สวมทับตาสวยทำให้เธอไม่เห็นแววตาของเขาเหมือนเคย ..เขากะจะใส่แว่นกันแดดเที่ยวถ้ำลอดหรือยังไงกันนะ.. มือที่ยังยื่นรอทำให้รานีเงอะงะ ..แค่ขึ้นแพ เธอดูแลตัวเองได้นี่นา.. แต่ที่สุดเจ้าของมือหนาก็เอื้อมมาดึงมือบางของรานียึดไว้เสียเอง เขาจูงนำให้เธอตามขึ้นมาบนแพตรงด้านหลังของกลิ่นแก้ว แต่ตรงหน้าเขา แล้วร่างสูงก็ปล่อยมือแต่โดยดีไปทรุดตัวนั่งบนแพท่าทางสบายใจ รานีทรุดตัวนั่งตาม แล้วคนนำก็เริ่มถ่อเรือโดยใช้ไม้ถ่อดันแพออกจากท่าให้ล่องไปตามธารน้ำไหล หินงอกหินย้อยจากฝีมือของจิตรกรที่ชื่อว่าธรรมชาติและกาลเวลาสะท้อนแสงตะเกียงบนแพที่ล่องขึ้นลงใต้ถ้ำลอดหลายลำส่งประกายสวยงาม รานีมองมุมต่างๆ ด้วยแววตาสวยเพ้อฝันที่เพื่อนๆ ชอบขอดค่อน ธารน้ำไหลทำให้รานีอดยื่นมือไประเล่นไม่ได้ ..เย็นชื่นใจน่าลงไปแหวกว่ายแฮะ.. “ถ้ำลอดนี้ยาวประมาณหนึ่งกิโลเมตรครับ ประกอบด้วยถ้ำใหญ่สามถ้ำ คือถ้ำเสาหินซึ่งมีจุดเด่นคือมีเสาปูนขนาดใหญ่ราวยี่สิบเมตรเห็นจะได้ตั้งเด่นกลางถ้ำครับ นอกจากนั้นยังมีม่านหินย้อยด้วยนะครับ เวลาสะท้อนแสงไฟจะระยิบระยับเป็นประกายแวววาวเลยครับ เราจะขึ้นจากแพตรงถ้ำนี้ก่อนแล้วเดินต่อไปยังถ้ำตุ๊กตากัน” คนนำทางบอก แล้วไม่นานแพก็ล่องไปถึงจุดที่ว่า รานีลุกยืนแล้วก้าวขึ้นฝั่งตามกลิ่นแก้วด้วยท่าทางทะมัดทะเมง รานีเดินตามกลิ่นแก้วที่ตอนนี้เดินใกล้คนนำทางคอยฟังเขาอธิบายชี้ชวนให้ดูหินงอกหินย้อยรูปร่างต่างๆ ตามแต่ธรรมชาติจะรังสรรค์อย่างเพลิดเพลิน ..แก้วเอ้ย..ทำยังกับไม่ใช่คนแม่ฮ่องสอน.. รานีได้แต่คิดในใจ “ไม่เห็นเหมือนดอกกะหล่ำเลยพี่ เหมือนกระเทียมโทนมากกว่า” เสียงกลิ่นแก้วเถียงคนนำทางเหยงๆ “ยัยคนไม่ช่างฝัน จินตนาการให้มันสวยๆ หน่อยสิ” รานีเย้าเพื่อน “ใครจะไปฝันหวานอย่างนีล่ะ แม่สาวช่างฝัน” กลิ่นแก้วหันมาหารานีพร้อมกับแววตาล้อเลียน “ต่อไปจะเป็นถ้ำตุ๊กตาครับ ดูสิครับหินงอกหินย้อยที่เหล่านั้นเหมือนตุ๊กตาเรียงรายอยู่ไหมครับ” เสียงคนนำทางชวนให้จิตนาการต่อ “เมื่อก่อนด้านหนึ่งของผนังถ้ำจะมีภาพเขียนก่อนประวัติศาสตร์ด้วยนะครับ แต่ว่าตอนนี้ชักจะเลือนๆ ไปมากแล้วเหมือนกัน” คนนำทางเล่า รานีหยุดเดินพยายามเพ่งมองภาพเขียนเหล่านั้น ..น่าเสียดาย.. ธรรมชาติและกาลเวลา จิตรกรผู้รังสรรค์และผู้ซ่อนเร้น.. รานีคิดแล้วก็หันหลังจะมองหากลิ่นแก้วแต่ต้องร้องเบาๆ อย่างตกใจเมื่อชนเข้ากับอกกว้างของสายหมอกที่กำลังก้าวเข้ามาด้านหลังเต็มแรง ร่างระหงเซเสียหลัก ดีว่าอ้อมแขนแข็งแรงของสายหมอกตะหวัดมาโอบรอบเอวเธอไว้พร้อมๆ กับมือเธอที่ไขว่คว้าหาที่ยึดเกี่ยวเอาแขนเขาเอาไว้ทำให้ไม่ล้มกระแทกพื้น ..คนอะไรมาเงียบๆ.. ถอดแว่นตากันแดดออกเมื่อไรกันนะ ทำไมเธอไม่เห็น แต่จะว่าไปตั้งแต่ลงแพมารานีก็ไม่ได้มองเขาเลยนี่นา มัวชื่นชมหินงอกหินย้อยเท่านั้นเอง ..มองอะไรนะ..คนยิ่งแพ้คนตาสวยอยู่ด้วย.. ก็ไอ้ตาแบบนี้ของกลิ่นแก้วนี่แหละที่ทำให้รานีต้องยอมตามใจเสมอ “ขอบคุณค่ะ” รานีบอกพร้อมกับปล่อยแขนที่ยึดไว้เมื่อตั้งตัวได้ เธอมองตอบสายหมอกด้วยแววตาคำถามพร้อมกับคิ้วขมวดน้อยๆ เมื่อแขนแข็งแรงของเขายังโอบรอบเอวของเธอ “ขอโทษที ผมทำคุณตกใจ เราจะไปลงแพต่อไปถ้ำผีแมนกันแล้ว” สายหมอกบอกก่อนจะปล่อยมือ ..ผม..คุณ.. ถือตัวเสียล่ะมั้งพี่ชายของกลิ่นแก้วคนนี้.. เฮ้อ..ไหนยัยแก้วบอกว่าน่ารักเข้ากับคนอื่นง่ายไงล่ะ ไม่เห็นจริงเลย สงสัยเธอคงเรียกพี่หมอกไม่ได้เสียแล้ว ..แล้วจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ.. “ค่ะ” รานีบอกแล้วเดินตรงไปหากลิ่นแก้วที่ยืนมองแววตาประหลาด “มีอะไร?” แววตายิ้มกริ่มของกลิ่นแก้วทำให้อดถามไม่ได้ ซึ่งรานีก็ได้ท่าทางยักไหล่เก๋ๆ ของเพื่อนตอบมา ..ไอ้ท่าที่รานีเคยมองว่าเก๋ดีเวลาที่กลิ่นแก้วทำ แต่ทำไมวันนี้เธอรู้สึกน่าหมั่นไส้นะ..   กลิ่นแก้ว รานีและสายหมอกตามคนนำทางไปขึ้นแพลำใหม่เพื่อต่อไปยังถ้ำผีแมน ที่นี่นอกจากหินงอกหินย้อยสวยงามแล้วยังมีเศษข้าวของเครื่องใช้ดินเผาโบราณ และกระดูกคนให้เห็น ที่สำคัญคือโลงผีแมนซึ่งทำจากท่อนไม้ใหญ่ทั้งท่อนแล้วนำมาขุดตรงกลางเป็นร่องมองคล้ายเรือวางกระจัดกระจายในถ้ำ “โลงผีแมนครับ มีการสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นโลงศพของมนุษย์โบราณ” เสียงคนนำทางทำให้รานีคิดตาม ..คนรักของใครบางคนอาจเคยทอดกายอยู่ในโลงเหล่านี้..โลงที่อาจจะสร้างโดยคนรักของเขา.. แพไม้ไผ่ล่องตามธารน้ำไปเรื่อยๆ สายตาที่ชินกับความมืดก็เริ่มได้สัมผัสความสว่างของแสงอาทิตย์เมื่อแพล่องไปใกล้ทางออกยิ่งขึ้น ปลาพลวงมากมายที่ว่ายเล่นในลำน้ำทำให้รานีมองตาม ..แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ..พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา.. เนื้อกวีของสุนทรภู่ผุดมาให้ห้วงความคิด ..ถ้าเป็นรานีเธอจะขอเป็นมัจฉาดีกว่า จะได้ว่ายไปไหนๆ ได้ด้วย แล้วแพก็เทียบท่า กลิ่นแก้วเป็นคนแรกที่กระโดดขึ้นจากแพ ตามด้วยรานีแล้วก็สายหมอก สองสาวกล่าวขอบคุณคนนำทางในขณะที่สายหมอกพยักหน้าให้เป็นการขอบคุณในแบบของเขา คนนำทางยิ้มกว้างรับแล้วโบกมือลาคณะทัวร์ตามใจกลิ่นแก้วที่เดินแยกไปตามทางเดินด้านนอกถ้ำเพื่อจะมุ่งหน้ากลับไปยังลานจอดรถ “กลับบ้านได้หรือยังยัยแก้ว แม่กับพ่อจะคอยหรือเปล่าก็ไม่รู้” สายหมอกถามน้องสาว “ก็ได้ ดีเหมือนกัน วันนี้จะได้เข้านอนเร็วๆ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆ ชวนนีตื่นมาดูหมอก ว่าแต่พรุ่งนี้เราออกกันกี่โมงดี แก้วว่าจะโทรนัดไอ้ขวัญสักสิบเอ็ดโมงดีไหมพี่หมอก เราไปหาของอร่อยกินกันในเมืองแล้วค่อยขับรถไปขุนยวม ไปถึงก็น่าจะบ่ายแก่ๆ ทันพานีไปดูน้ำตกแม่สุรินทร์ก่อนด้วย” กลิ่นแก้วบรรยายไปเรื่อยๆ ถึงแผนท่องเที่ยวโดยที่สายหมอกแกล้งแหย่เป็นพักๆ และรานีได้แต่นั่งฟังเงียบๆ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 มี.ค. 49 13:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ‘..เธอไม่รักก็ไม่เป็นไร เพราะหัวใจจะมีความเหงาที่อบอุ่นเป็นเพื่อน..” เสียงเพลงจากวิทยุที่ดังแว่วทำให้กลิ่นแก้วร้องกรี๊ดแล้วโดดเข้าไปเร่งเสียงให้ดังขึ้น รานีได้แต่ส่ายหน้า ..ชอบเอาจริงๆ จังๆ แฮะ เพลงนี้ ว่าแต่รานีก็แต่งเพลงนี้ตอนที่กลิ่นแก้วเลิกกับแฟนคนล่าสุดเพื่อปลอบใจเพื่อนนี่นา ..ดังนั้นเพลงนี้กลิ่นแก้วจะชอบนักหนาก็น่าจะสมเหตุสมผล ก็มันเป็นเรื่องราวของกลิ่นแก้วนี่ “อะไรยัยแก้ว บ้านักร้องเหรอเรา” สายหมอกถามกลั้วเสียงหัวเราะ แต่กลิ่นแก้วไม่ยอมตอบ ยังตั้งหน้าตั้งตาฟังเพลงต่อจนจบไม่ใส่ใจ รานีเห็นเขาส่ายหน้าให้ก่อนจะก้มลงสนใจพิมพ์อะไรเรื่อยเปื่อยบนคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คของเขา รานีเองก็หันกลับไปสนใจโน้ตบุ๊คของเธอเหมือนกัน แต่เป็นโน้ตบุ๊คจริงๆ ฉบับดังเดิมที่เป็นเล่ม กับดินสอในมือ ..หัวกำลังแล่นพอดี .. ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านทานข้าวมื้อเย็นแล้วพ่อกับแม่ของกลิ่นแก้วก็แยกไปพักผ่อน ทิ้งให้ลูกและเพื่อนลูกนั่งเล่นที่ชานเรือนเอาเอง กลิ่นแก้วนั่งอ่านหนังสือนิยายของรานีที่กำลังเป็นโจทย์งาน ส่วนสายหมอกกับรานีก็นั่งทำงานเขียนของตัวเองไปเรื่อยๆ โจทย์ใหม่ของค่ายเพลงคือรานีต้องแต่งเนื้อร้องประกอบละครโรแมนติกคอมมาดี้.. อะไรไม่สำคัญเท่ารานีมีเวลาแค่ห้าวัน ดังนั้นกลับจากเที่ยวแม่ฮ่องสอนเธอจะต้องมีงานส่ง นิยายเล่มโตที่พี่โปรดิวเซอร์ส่งมาให้ทำให้รานีต้องอ่านเมื่อวานทั้งวันตั้งแต่เช้าเพราะเธอตั้งใจจะอ่านให้จบก่อนเข้านอนสองทุ่ม จะได้นอนเต็มที่เตรียมเป็นสารถีขับรถพากลิ่นแก้วกลับบ้าน “ไหนว่าจะโทรนัดขวัญไง” เสียงนุ่มๆ ของสายหมอกถามกลิ่นแก้วที่พอเพลงจบก็มานั่งแปะข้างๆ พี่ชาย “โทรแล้ว พรุ่งนี้เจอกันที่บ้านขวัญสิบเอ็ดโมง จอมก็อยู่จะชวนไปด้วยกัน ยัยปิ่นด้วย เพื่อนร่วมคณะหกพอดี” พูดแล้วกลิ่นแก้วก็ร้องกรี๊ดอีก รานีขมวดคิ้วหันมองเพื่อน ..คำร้องดีๆ กระจายหมด.. “พี่หมอกกำลังเขียนบทเรื่องนี้เหรอ เหมือนนีเลยสิ นีกำลังแต่งเพลงประกอบละครเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ” ..บังเอิญจัง รานีคิด ดีเลย..เธอกำลังอยากได้มุมมองของคนอื่นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องพอดี รานีเลยลุกเดินเข้าไปใกล้สองพี่น้อง “พี่..เออคุณกำลังเขียนบทละครเรื่องนี้เหรอคะ งั้นก็คงอ่านที่เป็นนิยายจบแล้ว?” รานีถาม ..ทำไมเขาต้องทำหน้าประหลาดมองตอบเธอนะ.. กริยาพยักหน้าน้อยๆ ของเขาทำให้รานีทรุดตัวนั่งตรงหน้าเขา “งั้นขอนีถามอะไรหน่อยนะคะ คุณว่าพระเอกกับนางเอกอารมณ์ของใครเด่นที่สุดในเรื่องคะ” “ทำไม คุณจะแต่งเนื้อเพลงจากอารมณ์ของคนที่เด่น?” คำถามของเขาทำให้รานีต้องส่ายหน้าตอบ “ยังไม่รู้ค่ะ ใจอยากแต่งจากความรู้สึกของตัวที่ไม่เด่นมากกว่า แต่ก็ยังไม่รู้เลย ขอโทษนะคะ ขอนีอ่านบทที่คุณเขียนหน่อยได้ไหมคะ?” รานีกระตือรือร้น ก็นี่มันครั้งแรกที่เธอได้เขียนเพลงประกอบละครนี่นา โจทย์มันก็น่าจะจำกัดที่เนื้อเรื่อง ไม่รู้ล่ะ ขอหน่อยเถอะ เธออยากรู้ว่าเวลานิยายเป็นบทละครแล้วเนื้อเรื่องจะไปทางไหนกันแน่ ก็แหมนิยายกี่เรื่องแล้วล่ะ ที่พอเป็นละครมันก็ต้องเปลี่ยนโน่นนี่นั่นไปน่ะ ดวงตาสวยของสายหมอกมองรานีด้วยแววตาที่รานีไม่เข้าใจ แล้วเขาก็ถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา “อ่านในเครื่องคอมได้ไหมล่ะ?” ..เหมือนจะเป็นคำอนุญาตนะ รานียิ้มกว้างดีใจรีบลุกเดินอ้อมไปข้างๆ เขาเพื่อขอดูงานที่เขากำลังพิมพ์ “ง่วงแล้ว แก้วไปนอนก่อนก็แล้วกันนะ สองคนนั่งทำงานกันคุยกันไปเถอะนะ” กลิ่นแก้วบอก รานีเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ส่งยิ้มให้ แววตายิ้มๆ ของกลิ่นแก้วทำเอารานีขมวดคิ้วสงสัย พอจะหันกลับมาอ่านตัวอักษรมากมายบนเครื่องคอมพิวเตอร์ของสายหมอกที่กำลังอ่านค้าง เธอว่าปลายสายตาของเธอเห็นแววตาดุๆ ของสายหมอกนะ ครั้นพอหันไปมองให้แน่ใจก็เห็นแต่แววตาว่างเปล่าถือตัวเหมือนเคย สงสัยเธอจะตาฝาด แต่แววตานิ่งๆ ของคนตาสวยทำให้เธอเริ่มเกรงใจ ..เขาคงอยากทำงานต่อ เธอมาแย่งเครื่องเลยไม่รู้จะทำยังไงหรือเปล่า.. เฮ้อ.. เอาเถอะ ไว้รอเขาอารมณ์ดีๆ ค่อยมาถามเนื้อเรื่องทีหลังดีกว่า “นีว่านีไปนอนบ้างดีกว่าค่ะ ขอโทษที่กวนนะคะ” รานีบอกเขา แล้วขยับตัวออกห่าง ..สงสัยเธอจะกวนเขาจริงๆ เงียบเชียว.. รานีได้แต่คิดแล้วเดินไปเก็บสมุดดินสอของเธอเดินตามกลิ่นแก้วเข้าห้อง “ราตรีสวัสดิ์” เสียงนุ่มๆ เอ่ยลอยไม่มีปี่มีขลุ่ย รานีหันไปมองก็เห็นเขาก้มหน้าก้มตากับจอคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” รานีเอ่ยเสียงเบาก่อนจะก้าวเข้าห้องไป ..แปลกคนจริงคุณสายหมอกนี่ บางทีก็ดีๆ กับเธอ บางทีก็ดูเกร็งๆ รำคาญเธอยังไงไม่รู้ หรือเธอจะคิดมากไปเอง . ............................... มาแล้วค่ะ กลุ่มเพื่อนๆ Miracle of Friend ขอประเดิมทัวร์แรกด้วย "ทะเลหมอกบอกรัก" พาเพื่อนๆ ไปแม่ฮ่องสอนกันนะคะ ทัวร์โปรแกรมแรกที่นำเสนอนี้มีทั้งหมด 3 ตอนค่ะ ตอนต่อไปเราจะมาพบเพื่อนๆ ในวันศุกร์นะคะ ชอบไม่ชอบยังไง ใครเจอความรักระหว่างทางบ้างแวะมาบอกกันนะคะ ปล.ขอบคุณทุกท่านที่ยังถามหาเจ้าพ่อฯอยู่นะคะ ช่วงนี้ภารกิจรัดตัว..ขออัพที่ http://samita.7.forumer.com ที่เดียวนะคะ ต้องขออภัยทุกท่านด้วย...มิมิ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 มี.ค. 49 13:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กรี๊ด ๆ พี่หมอก...มองมาทางนี้หน่อยเร้ววววววววววววววว จากคุณ : แก้วชิงดวง - [ 29 มี.ค. 49 15:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแวะอ่านค่ะ ให้กำลังใจด้วยคนค้าบ จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 29 มี.ค. 49 15:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คนนำทางไปดูถ้ำรอดนี่เป็นชาวบ้านเหรอคะ แล้วเค้าคิดค่าใช้จ่ายยังไงอะ ไม่เห็นบอกเลย พาไปฟรีเหรอคะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 29 มี.ค. 49 15:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วอยากไปเที่ยวจัง... ต้องหาโอกาสไปแม่ฮ่องสอนแล้วกระมัง อิอิ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 29 มี.ค. 49 16:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาทักทายมิมิครับ คุ้นๆนาเนี่ย...ใช่ก่อ? จากคุณ : พรพชร(เจนวัช) (พรพชร) - [ 29 มี.ค. 49 22:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 um dreaming girl จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 30 มี.ค. 49 00:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม...น่าจะมี night kiss นะ ก๊ากก น่ารักมากๆ เลยจ้า จากคุณ : ปลากัด(ปัณณ์) (LonelySeason) - [ 30 มี.ค. 49 09:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ... ปาย ... ดินแดนที่อยากกลับไปอีกครั้ง ว้า นำแม่ฮ่องสอนมาชวนเที่ยวอีกแล้วววว เฮ้อ ละครเชื่อมรักหรือเปล่าเนี่ยะ จากคุณ : อนัญณฎา (อนัญณฎา) - [ 30 มี.ค. 49 12:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พี่หมอกน่ารักจังเลยค่ะ จากคุณ : Honey Pee (Honey Pee) - [ 30 มี.ค. 49 16:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ลิงค์ตอนที่สอง จากคุณ : ธรณ์ธันย์ - [ 3 เม.ย. 49 16:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณนะคะที่ทำลิงค์ให้ จากคุณ : manimontra - [ 4 เม.ย. 49 13:41:41 ]