ความคิดเห็นที่ 1 หลังอาหารเที่ยงแบบคนไต คณะทัวร์ตามใจกลิ่นแก้วที่ประกอบไปด้วยหัวหน้าทัวร์ พี่ชายคนขับรถ เพื่อนๆ ของหัวหน้าทัวร์ที่เป็นคนในพื้นที่อีกสามและคนต่างถิ่นอย่างรานีก็ได้ออกเดินทาง รถโฟร์วีลของสายหมอกพาทั้งหมดไปตามทางหลวงหมายเลข 108 มุ่งหน้าไปอำเภอขุนยวมที่วนอุทยานทุ่งบัวตองดอยแม่อูคอตั้งอยู่ แต่เพราะทุ่งบัวตองจะเป็นที่พักคืนนี้ ทั้งหมดเลยมุ่งไปที่น้ำตกแม่สุรินทร์ก่อน สายน้ำจากน้ำตกแม่สุรินทร์ที่สูงยาวไหลจากหน้าผาสูงกว่าร้อยเมตรทิ้งตัวผ่านโตรกผา ฉากหลังที่เป็นเทือกเขาหินปูนและทิวไม้เขียวขจีที่ขนาบสองข้างสายน้ำไหลทำให้น้ำตกแม่สุรินทร์งามตระการตาตั้งแต่ระยะไกล ซึ่งจะได้เห็นสายน้ำไหลตกลงมาพลิ้วอ่อนช้อย “อยากไปลองไต่เขาหินปูนไหมนี? ทางอาจจะลื่นหน่อยนะ” กลิ่นแก้วหันมาถามรานี คนโดนถามก้มลงมองรองเท้าตัวเอง บู๊ทคู่ประจำขาลุยจะพอไหวไหมเนี่ย.. “ลองไปสักหน่อยก็ได้มั่ง ไหนๆ ก็มาแล้วนี่นา แล้วอีกอย่างไม่รู้ว่านีจะได้มาอีกเมื่อไรด้วย จริงไหมครับพี่หมอก” ขวัญบอก “ตามใจสิ” เสียงนุ่มๆ ที่รานีชอบฟังบอกคงเป็นคำตัดสิน แล้วขวัญ จอม รานีแล้วก็สายหมอกก็ได้พากันไปเดินไต่เขาหินปูนในขณะที่กลิ่นแก้วกับปิ่นขอถอนตัว ทางลื่นเพราะมอสที่ขึ้นครึ้มทำให้ต้องเดินอย่างระมัดระวัง น้ำเสียงพูดคุยกับขวัญและจอมอย่างสนิทสนมของสายหมอกทำให้รานีมองอย่างชั่งใจ ..ทำไมทีกับคนอื่นดูเขาเป็นกันเองมากกว่ากับเธอ คนอะไร..ลำเอียง สุดท้ายรานีเลยเลือกที่จะเดินใกล้ขวัญมากกว่า ..เขาอาจจะรำคาญเธอที่ทำให้ต้องลำบากมาเดินไต่เขาลื่นๆ กันก็ไม่รู้ เธอคงเป็นแขกตัวยุ่งที่ทำให้เขาไม่ได้ทำงานสบายๆ ..เจ้าของตาสวยเสียงนุ่มที่เธอชอบคงไม่ชอบเธอ นึกไปก็อดเจ็บแปลบไม่ได้.. บ้าจริง แค่ใครสักคนไม่ชอบเอง.. ทำไมต้องเจ็บแปลบ หรือจะเป็นเพราะภาพดีๆ ของเขาที่กลิ่นแก้วหมั่นสร้างให้เธอก่อนเจอตัวจริงมั้ง เธอเลยอาจจะผิดหวังเมื่อพบกับท่าทีเหินห่างของเขา แถมมีแต่เฉพาะกับเธอด้วยมั้ง “เป็นอะไรนี เหนื่อยหรือเปล่า เดินเหม่อๆ อย่างนี้ระวังหนุ่มชาวเขาจะมาโฉบไปนะ” ขวัญแซว “หนุ่มชาวเขาเหรอ ดีสิ นีจะได้เป็นชาวดอยไง อากาศดีน่าอยู่ออก” “อยากอยู่ดอยเหรอ แปลกจริง มีแต่สาวๆ เขาอยากเป็นชาวเมืองกันทั้งนั้น” “นีเป็นพวกสาวนอกคอกไง” รานีบอกแล้วก็หัวเราะ ก็เพื่อนๆ มันชอบว่ากันอย่างนั้นนี่นา รานีไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบช็อปปิ้ง ไม่ชอบแต่งหน้าทาปาก พวกไอ้แสบที่คณะมันว่าทั้งตัวรานีมีอย่างเดียวที่บอกว่าเป็นผู้หญิงคือผมดำย๊าวยาว.. ทั้งหมดใช้เวลาเดินไม่นานก็พากันเดินย้อนกลับ สายน้ำที่แตกกระเซ็นทำให้ละอองเกาะเรือนผมสวยของเธอ ผ้าขนหนูขนาดสำหรับพอเช็ดหน้าได้ผืนหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้า พอไล่ตามองตามก็ได้เห็นว่ามันมาจากเขา พี่สายหมอก..ไม่สิคุณสายหมอก เขาไม่เคยเรียกตัวเองว่าพี่กับเธอเหมือนกับเวลาคุยกับเพื่อนๆ คนอื่นของกลิ่นแก้ว ..คนอะไรบางทีดูมีน้ำใจ บางทีก็ดูแปลกๆ ห่างเหิน.. “ขอบคุณค่ะ” รานีรับมาซับผม จริงๆ แล้วละอองน้ำแค่นี้ไม่เท่าไรหรอกสำหรับรานี แต่ว่าน้ำใจของเขามั้งทำให้ยอมรับ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากผ้าที่เหมือนกับกลิ่นกายเขาทำให้รานีอดยิ้มไม่ได้ ..ผู้ชายสำอางล่ะมั้ง.. “เป็นไง สนุกไหม” กลิ่นแก้วก้าวเท้าเร็วเข้ามาหารานี “สนุกสิ น่าจะไปด้วยกัน” “ไม่เอาหรอก เหนื่อย กลัวลื่นด้วย เดิ๋ยวได้หกล้มหกลุกยุ่งกันไปใหญ่” กลิ่นแก้วตอบแล้วมองผ้าในมือของรานี “ทำไม?” “นั่นแน่..ของ..” “ไปขึ้นรถเถอะ จะได้ไปต่อ” รานีปรามเสียเองแล้วรีบเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าเสื้อไว้ก่อนเพราะเจ้าของเดินห่างไปเสียแล้ว ..แววตากระดุ๊กกระดิ๊กของกลิ่นแก้วทำเอารานีไม่อยากฟังต่อ ..กลิ่นแก้วทั้งรักทั้งปลื้มพี่ชาย ก็กี่ทีแล้วที่ชอบเอามาอวดเธอ วันก่อนๆ รานีอาจจะฟังได้เฉยๆ แต่วันนี้เธอรู้สึกแปลกๆ ชอบกล รถโฟร์วีลของสายหมอกพาทั้งหมดเดินทางต่อไปยังวนอุทยานทุ่งดอกบัวตอง สถานที่หลักของการเดินทางครั้งนี้ซึ่งจะเป็นที่พักแรมในคืนนี้และคืนพรุ่งนี้ด้วย อากาศยอดดอยที่เย็นสบายเริ่มลดอุณหภูมิรวดเร็วแต่ไม่มีใครเดือดร้อนอะไร อาจจะเป็นเพราะคุ้นเคยกับอากาศอย่างนี้เป็นอย่างดี สำหรับรานี อากาศเย็นๆ อย่างนี้นี่แหละที่ทำให้เธอดั้นด้นมา ผู้คนมากมายที่พากันมาสัมผัสความงามของทุ่งดอกบัวตองกับอากาศเย็นๆ ของเมืองสามหมอกทำให้ที่จอดรถของวนอุทยานไม่สามารถรองรับได้ทั้งหมด จึงมีรถหลายคันพากันมาจอดเต็มไหล่ถนนรวมทั้งรถของสายหมอก หลังจากได้ที่จอดรถเรียบร้อย คณะทัวร์ตามใจกลิ่นแก้วก็เดินตามกันไปยังสำนักงานวนอุทยานเพื่อพบลุงวงษ์ที่เป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่ รานียกมือไหว้ทำความเคารพลุงวงษ์เหมือนคนอื่นๆ แล้วก็ยืนยิ้มเงียบๆ มองท่าทีสนิทสนมของคนอื่นๆ ที่มีต่อลุงวงษ์ กลิ่นแก้วหันมาบอกรานีว่าลุงวงษ์เป็นเพื่อนของพ่อเธอ พ่อขวัญ พ่อจอมแล้วก็พ่อของปิ่น ..ท่าทางคนเมืองนี้จะเป็นเพื่อนกันไปหมด.. ลุงวงษ์เป็นชายวัยกลางคนท่าทางใจดี ผมซอยสั้นของท่านแซมสีขาว แววตาของลุงวงษ์ดูสงบนิ่งอบอุ่นพอๆ กับน้ำเสียงที่ดูท่าทางเอื้อเอ็นดูยามทักทายตอบสายหมอก กลิ่นแก้วและเพื่อนๆ ท่านชี้ให้เห็นทางลาดที่ยื่นเข้าไปในหุบเขาซึ่งดอกบัวตองกำลังเบ่งบานเต็มไปหมด “มุมดีตรงที่พวกเราชอบไงล่ะ ให้คนไปกันที่ไว้ให้แล้ว” ลุงวงษ์บอก ..มุมดีจริงๆ ด้วย.. รานีมองตาม ภูเขาสลับซับซ้อนสีเหลืองสุดลูกหูลูกตาเพราะเต็มไปด้วยทุ่งดอกบัวตอง..ดอกทานตะวันป่า งามจับตา อากาศที่เริ่มเย็นลงเพราะแสงอาทิตย์กำลังจะลาขอบฟ้าทำให้ลุงวงษ์รีบไล่ให้พากันไปตั้งเต้นท์ก่อนที่จะมืด รานีเดินไปคว้ากระเป๋าเป้ของเธอมาสะพายบ่าไว้แล้วก็ตั้งใจจะช่วยหยิบกระติกเสบียงให้ติดมือมาด้วย “หนัก เอานี่ดีกว่า” เสียงนุ่มๆ ของสายหมอกบอกพร้อมกับมือที่กดกระติกไว้ไม่ให้เธอยกไปได้ อีกมือหนึ่งของเขาก็ยื่นกระเป๋าเสื้อผ้าของเขามาให้ “ไม่หนักหรอกค่ะ” รานียืนยันความตั้งใจที่จะยกกระติกให้ได้ “อย่าดื้อ” น้ำเสียงของเขาทำให้รานีมองตาโต ..แค่อยากช่วย ทำไมหาว่าดื้อล่ะ.. แต่เสียงเพื่อนๆ ที่ตะโกนเรียกทำให้รานีเปลี่ยนใจที่จะเถียงกับเขา เธอรับกระเป๋าของเขามาแต่โดยดี แต่ก็อดเอื้อมมือไปคว้าถุงเต้นท์นอนติดมือมาไม่ได้ ทางเดินที่ทอดยาวลงไปสู่จุดที่ลุงวงษ์บอกว่าให้คนมากันที่เอาไว้ท่าทางสูงชันเอาการอยู่ รานีต้องค่อยๆ เดินตามหลังจอมที่เดินตามหลังปิ่นและกลิ่นแก้วอยู่อย่างระมัดระวัง ต้นดอกบัวตองสูงเสมอหน้าอกบ้าง ศีรษะบ้างทำให้ต้องยิ่งระวังทาง เดินอยู่ท่ามกลางดอกไม้แบบนี้รานีอดคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงนิ้วโป้งไม่ได้ ทัมเบอร์ลิน่าที่วันหนึ่งได้เป็นคู่กับเจ้าชายผีเสื้อ “ระวัง” เสียงนุ่มๆ ดังข้างหลังเธอแทบจะรดต้นคอเมื่อรานีพลาดทำท่าจะลื่น แต่เธอก็จิกปลายเท้าเอาไว้ได้ ..ถ้าไม่ตกเขาเพราะเดินพลาดก็อาจจะพลัดตกเขาเพราะว่าตกใจคนชอบโผล่มาเงียบๆ ข้างหลังเธอนี่แหละ.. รานีหยุดฝัน ตั้งใจเดินตามเพื่อนๆ แต่โดยดี ไม่นานก็ถึงจุดที่พวกเธอจะได้ตั้งเต้นท์พักแรมกัน “สาวๆ ตั้งเต้นท์กันก่อนแล้วกันนะ จะไปขนน้ำกับเสบียงก่อน” จอมบอกแล้วหันไปพยักหน้าชวนสายหมอกและขวัญที่วางข้าวของเท่าที่นำมาได้ให้ย้อนกลับขึ้นไปที่รถอีกครั้ง เต้นท์ขนาดนอนได้สามคนสบายๆ แบบที่กางง่ายทำให้สามสาวช่วยกันตั้งได้ไม่ยาก ไม่นานพวกหนุ่มๆ ก็กลับมา สายหมอกมีถังน้ำพลาสติกสีขาวถังใหญ่แบกมา ในขณะที่จอมกับขวัญมีกระติกเสบียงแล้วก็กีต้าร์โปร่งหนึ่งตัว “ติดกองไฟเลยดีไหม? จะมืดแล้ว” ขวัญเอ่ยเป็นเชิงปรึกษา แล้วหนุ่มๆ ก็ช่วยกันก่อกองไฟในขณะที่สาวๆ เอาข้าวของไปเก็บในเต้นท์หลังหนึ่งแล้วกลับออกมาเตรียมทำอาหาร  อาหารมื้อเย็นง่ายๆ ผ่านไปอย่างสนุกสนาน ฟ้าที่มืดลงเพราะหมดแสงอาทิตย์ตอนนี้ดูราวผืนผ้ากำมะหยี่สีดำสนิทซึ่งมีดาวดวงเล็กดวงน้อยกระพริบพราว ..ทะเลดาว.. รานีมองแล้วก็อดยิ้มตาเป็นประกายไม่ได้ อากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ ทำให้อดถูมือไปมาก่อนจะยื่นไปอังไฟไม่ได้ แสงไฟต้องใบหน้าของหนุ่มๆ สาวๆ ทำให้ดูอ่อนนวล “นี่ไอ้ต้องมันจะแต่งงานแล้วนะแก้ว” ขวัญบอกกลิ่นแก้ว “จริงง่ะ กับใครล่ะ” “แฟนมันน่ะสิ คนเดิมที่คบกันมาตั้งแต่มอปลายนั่นแหละ เห็นว่าจะแต่งเดือนกุมภานี้น่ะ จะมาไหม” “มาสิ..เพื่อนๆ คงมากันเยอะ ดีออกจะได้เจอกัน รวมรุ่นไปในตัวด้วย ต้องขอบคุณไอ้ต้องมันน่ะเนี่ย ลงทุนจัดงานเลี้ยงรวมรุ่นให้เพื่อนๆ “ เสียงของกลิ่นแก้วตื่นเต้น รานีได้แต่ฟังเงียบๆ เธออดหาวน้อยๆ ไม่ได้ สงสัยจะเดินเยอะวันนี้.. “ง่วงแล้วเหรอนี” “อือม์ ไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้อยากตื่นเช้าๆ มาดูพระอาทิตย์ขึ้น” รานีบอกเพื่อนที่บอกราตรีสวัสดิ์แล้วลุกยืนเดินกลับไปที่เต้นท์นอนของตัวเอง ..เพื่อนเก่านานๆ เจอกันทีคงจะคุยกันอีกนาน..รานีไม่เกี่ยวสักนิดขอหนีไปนอนก่อนแล้วกัน ปล่อยให้เพื่อนๆ เขารำลึกความหลังกันสบายๆ ดีกว่า ว่าแต่คนต่างรุ่นอีกคนหายไปไหนนะ รานีอดมองหาคนตัวสูงๆ ตาสวยไม่ได้ หายไปตอนไหนกันนะ “มองหาใคร พี่หมอกหรือเปล่า ไปหาลุงวงษ์น่ะ” กลิ่นแก้วบอก ..อ๋อ คงไปคุยกันตามประสาคนสูงอายุ.. แต่แววตาซนๆ ของกลิ่นแก้วทำเอาเธอรู้สึกแปลกๆ อีกแล้ว “เปล่าสักหน่อย” รานีบ่นอุบอิบแล้วเดินไปเข้าเต้นท์นอน จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 1 เม.ย. 49 11:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พระอาทิตย์ดวงแดงๆ ที่กำลังพ้นเหลี่ยมเขาตรงหน้าท่ามกลางปุยหมอกสะกดสายตาของรานีไว้ ..สวยจัง อย่างกับแดนฝันกลางหมอกสวย.. ท้องฟ้าที่เริ่มสางเรืองแสงอ่อนๆ ส่องทั่วท้องฟ้าและเนินดอยสีเหลืองสุดสายตา รานีดื่มด่ำกับภาพตรงหน้าด้วยหัวใจเคลิ้มฝัน อยากเป็นชาวดอยเสียจริง.. “อุ้ย!” รานีร้องตกใจเมื่อหันหลังไปชนอกกว้างของสายหมอก ..เอาอีกแล้ว ชอบมาเงียบๆ.. “ตื่นเช้า” “ค่ะ อยากเห็นทะเลหมอกกับพระอาทิตย์ขึ้น” รานีตอบพร้อมกับถอยห่างออกมาเมื่อเขายืนนิ่งไม่ถอยแม้จะมีร่างเธอยืนชิด ..ยืนนิ่งอยู่ได้แปลกคน.. “คนอื่นล่ะคะ?” รานีถาม “ยังไม่ตื่นสักคน” “เหรอคะ” ..แค่นั้น รานีนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรต่ออีกดี.. “ถอยหน่อยได้ไหมคะ? จะกลับเต้นท์” “เดี๋ยวสิ อยู่ก่อน ดูก่อนสิ ทะเลหมอกกำลังสวย” ..นอกจากไม่หลีกทางให้แล้วยังท่าทางเหมือนจะปักหลักแน่นเสียด้วย รานีเลยไม่รู้จะว่าไง หันกลับไปมองพระอาทิตย์ตรงหน้าใหม่อีกที กลิ่นหอมจากตัวเขาเหมือนผ้าเช็ดหน้าที่เขาให้เธอใช้เมื่อวานเลย ..จริงสิ เธอยังไม่ได้คืนให้เขา เหมือนจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อกันหนาวนี่นา.. คิดได้แล้วรานีก็ล้วงกระเป๋าเสื้อวุ่นวายจนเจอของที่ต้องการ พอจะยื่นส่งคืนให้เขาเธอกลับชะงัก “จะคืนผมไม่ใช่เหรอ” เสียงนุ่มๆ ถาม ลมหายใจเขาเกือบรดแก้มเธอ ..บ้าจริง ถอยห่างๆ หน่อยไม่ได้หรือไงนะ..ไม่ได้รำคาญเขาหรอก แต่รำคาญใจตัวเอง มันชอบเต้นวูบวาบเวลาเขายืนใกล้ๆ แบบนี้ “ยังไม่คืนหรอกค่ะ จะเอาไปซักให้ก่อนดีกว่า” “ไม่ต้องหรอก” เสียงนุ่มๆ บอกพร้อมกับเอื้อมมือมาหยิบไปจากมือเธอรวดเร็ว “อ้าว!” รานีได้แต่ร้องแล้วก็ไม่ได้แต่มองตามหลังคนตาสวยที่หันหลังเดินย้อนกลับไปที่เต้นท์ ..คนประหลาด.. จะซักให้ดีๆ ไม่เอา กลัวเธอซักไม่สะอาดเสียละมั้ง.. รานีได้แต่บ่นในใจแล้วเดินตามกลับไปที่เต้นท์ ภาพจอมในชุดเสื้อกันหนาวลายพรางแบบทหารวุ่นวายก่อกองไฟเพื่อต้มน้ำชงกาแฟตอนนี้มีสายหมอกเข้าไปช่วย คนตาสวยตัวสูงเอามากๆ พอๆ กับที่ขาวเอามากๆ เคยได้ยินกลิ่นแก้วบอกว่าเขาไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้หลายปีแล้ว แต่ทำไมยังขาวเอามากๆ นะ ดูจะขาวกว่าจอมที่รานีได้ยินแว่วๆ ว่าตั้งแต่เกิดไม่เคยย้ายออกไปอยู่ที่ไหนไกลแม่ฮ่องสอนเสียอีก “เช้านี้ทำข้าวต้มดีไหมคะ หรือจะกินแต่กาแฟกัน?” “อยากได้ข้าวเหนียวมากกว่า ลงไปหาซื้อในหมู่บ้านกันเอาไหม” เสียงขวัญดังมาก่อนตัว ..เพิ่งตื่นแน่ๆ หน้าตางัวเงียเดินห่อตัวมาทรุดนั่งข้างๆ รานี “เพิ่งตื่นเหรอ” รานีถาม “อือม์ ยังไม่ได้ล้างหน้าด้วย ดมขี้ฟันไหม?” “บ้า” รานีบ่นเบาๆ ในขณะที่ขวัญหัวเราะสนุก ..คนชอบแกล้งอีกคน ถ้าได้เจอไอ้แสบที่คณะท่าทางจะเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย “ไปดูแก้วให้หน่อยได้ไหม” อีกแล้ว เสียงนุ่มๆ ที่เธอชอบเริ่มเย็นชาอีกแล้ว ..คนผีเข้าผีออก.. ตาสวยๆ มองตรงมาที่เธอนี่นา ..งั้นก็เธอสิที่เขาใช้.. “ค่ะ” ..ไปตามให้ก็ได้.. ยัยคนขี้เซาน้องสาวคนตาสวยนั่งมองเธอในเต้นท์ทั้งๆ ที่ตัวอีกครึ่งหนึ่งยังอยู่ในถุงนอน ส่วนปิ่นกำลังค้นหาของจากกระเป๋าตัวเอง พอได้ก็หันมาส่งยิ้มให้รานีแล้วออกจากเต้นท์ไป “ตื่นสาย ไม่ทันดูพระอาทิตย์ขึ้นเลยนะแก้ว” จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 1 เม.ย. 49 11:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ช่างประไร ยังไงก็ขึ้นทุกวันนั่นแหละ” กลิ่นแก้วพึมพำแล้วล้มตัวลงขดๆ ในถุงนอนอีก “ตื่นแล้วก็ลุกสิ นอนอยู่ได้” รานีเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งใกล้ๆ “หนาว ไม่เอาง่ะ รอแดดอุ่นๆ ก่อน” กลิ่นแก้วซุกหน้าหนี “ตื่นเถอะ ไปล้างหน้า เค้าให้มาตาม” “ใคร?” “ก็คุณเค้า” รานีตอบคำถามแล้วก็ต้องทำหน้ายุ่งเมื่อได้ยินคำถามใหม่ “อ๋อ..ทำไมไม่เรียกพี่หมอกล่ะ?” “จะเรียกอย่างนี้แหละ ไปเร็ว..ลุก ใครเขาก็ออกไปข้างนอกกันหมดแล้ว นะ..จะได้ไปหาของเช้ากินกัน” รานีเปลี่ยนเรื่อง ..จะบอกได้ยังไงล่ะ ก็ท่าทางเขาไม่อยากให้เธอเรียกสนิทสนมเองนี่นา.. “เฮ้อ ก็ได้ลุกก็ได้” กลิ่นแก้วยังงัวเงียแต่ก็ยอมลุกแต่โดยดี รานีหัวเราะเบาๆ แล้วเดินออกจากเต้นท์ไป ..ถ้ากลิ่นแก้วรับปากก็ไม่ต้องเซ้าซี้หรอก วางใจได้.. แม้ว่ากลิ่นแก้วจะยอมออกจากเต้นท์เป็นคนสุดท้ายแต่เอาเข้าจริงคนที่ล้างหน้าล้างตาเสร็จหลังสุดกลับเป็นขวัญ ..เพื่อนขี้เล่นที่กว่าจะยอมไปล้างหน้าล้างตาจริงๆ ก็เมื่อกาแฟแก้วโตหมด.. อาหารมื้อเช้าเป็นข้าวต้มหมูฝีมือรานีกับปิ่น สมทบด้วยข้าวเหนียวหมูทอดน้ำพริกหนุ่มและไข่ต้มที่ลุงวงษ์หิ้วมาทานด้วยกัน   หลังมื้อเช้าแล้วลุงวงษ์ชวนให้ไปเที่ยวโครงการอนุรักษ์กล้วยไม้รองเท้านารี รานีขอตัวเฝ้าเต้นท์ให้เพราะอยากเขียนเพลงให้เสร็จ บรรยากาศดีๆ กลางดงดอกบัวตองแบบนี้ความฝันของเธอน่าจะแล่นเร็ว “ได้ยังไง เป็นผู้หญิงมาเฝ้าเต้นท์อยู่คนเดียวอย่างนี้อันตราย ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ เดี๋ยวขอเด็กที่บ้านลุงวงษ์มาเฝ้าให้” กลิ่นแก้วไม่ยอมให้รานีอยู่ลำพัง “ฝันเรากำลังสวย ขอทำงานก่อนเถอะนะ ไปเที่ยวกันเถอะ” รานีบอก เธอเรียกงานเขียนเพลงของเธอว่าความฝันเสมอ กลิ่นแก้วทำหน้าคิดหนัก รานีรู้เพื่อนเป็นห่วง “ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงเราหรอก” “เราขี้เกียจไป จะอยู่เป็นเพื่อนนีให้เองก็แล้วกัน” เสียงของจอมยุติปัญหา แล้วคนอื่นๆ ก็เลยเดินตามลุงวงษ์ขึ้นเนินไป ..ดีเหมือนกันที่ได้จอมอยู่เป็นเพื่อน รานีกำลังนึกกลัวว่าขวัญจะเสนอตัว ถ้าเป็นขวัญเธอคงไม่ได้เขียนเพลง.. ขวัญคุยเก่งคงไม่ทิ้งให้เธอทำงานเงียบๆ เหมือนจอมที่ไม่ค่อยคุยเท่าไร.. รานีเดินกลับไปที่เต้นท์เพื่อหยิบสมุดดินสอของเธอออกมา มุมที่ดูพระอาทิตย์ขึ้นเมื่อเช้าสวยดี ถ้ามีจอมเฝ้าเต้นท์ เธอไปเขียนเพลงที่นั่นดีกว่า “ไปทางโน้นนะ จอม” รานีบอกจอมซึ่งกำลังนั่งผิงไฟอุ่นๆ พยักหน้าให้งึกๆ เธอเดินไปหามุมที่ตั้งใจไว้โดยไม่ลืมฉวยแก้วกาแฟที่เธอชงทิ้งไว้หลังอาหารตามไปด้วย รานีสูดลมหายใจลึกมองเกลียวหมอกที่ลอยล้อเนินดอยสีเหลือง ..สวย สงบ สดชื่น.. เมืองสามหมอกสวยสมใจที่อุตส่าห์ขับรถมาเที่ยว กาแฟที่เริ่มเย็นเพราะทานอากาศไม่ไหวทำให้รานีอดหัวเราะไม่ได้ เธอยกดื่มทั้งๆ ที่เริ่มเย็น ..กาแฟเย็นไม่ใส่น้ำแข็งไง.. อร่อยไปอีกแบบ “เติมไหม?” เสียงนุ่มๆ ที่รานีชอบนี่นา ..ทำไมเขาอยู่ล่ะ.. ร่างสูงยื่นกระติกสูญญากาศทรงสูงมาให้ รานีพึมพำขอบคุณแล้วก็รับมาเติมแต่โดยดี “น้ำตาลกับครีมไหม” คำถามนุ่มๆ ถามมาอีก รานีส่ายหน้า แล้วก็ได้รู้ว่าเธอกับเขาดื่มกาแฟรสเดียวกันเมื่อเขาเองก็เทใส่ฝาแล้วดื่มเลยไม่ผสมอะไรเหมือนกัน  ..กาแฟดำทำให้ตาสว่างสมองแล่นดีสำหรับรานี.. “ไม่ไปเที่ยวเหรอคะ?” “อยากทำงานเหมือนกัน” เสียงนุ่มๆ ตอบพร้อมกับเจ้าตัวเดินไปนั่งอีกมุมหนึ่งพร้อมกับสมุดกับปากกาในมือ ..นึกว่าเขาเขียนบทแต่ในเครื่องคอมพิวเตอร์เท่านั้นเสียอีก.. เขียนในสมุดก็ได้เหรอ.. ของเธอแค่เพลงสั้นๆ ไม่เท่าไร แต่ของเขาเป็นบทละครยาวเชียว เสร็จแล้วต้องเอาไปพิมพ์อีกหรือเปล่านะ ..เป็นคนเขียนบทท่าทางเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย ท่าทางของเขาที่ตั้งอกตั้งใจกับงานทำให้รานีหันมาสนใจงานของตัวเองบ้าง ..บรรยากาศสวยๆ อากาศดีๆ แดดอุ่นๆ แล้วก็ผู้หญิงกับผู้ชายสองคน อือม์..น่าโรแมนติก.. เสียอย่างเดียว.. เขาคงไม่ค่อยชอบเธอ. เฮ้อ..ทำไมเหมือนน้อยใจนะ รานีเอ้ย.. รานีกับสายหมอกนั่งทำงานของตัวเองไปเงียบๆ กลางแดดอุ่นและสายลมที่พัดอ่อนๆ สบายจนเวลาผ่านไปไม่รู้ตัว เพลงของรานีเขียนเสร็จแล้วหนึ่งเพลง ..ที่ตั้งใจจะให้เป็นอารมณ์รักใสๆ ของคนรักสองคนทำไมกลายเป็นอารมณ์เหมือนแอบรักไปได้นะ ..ไม่เป็นไร ตอนแรกนางเอกเรื่องนี้แอบรักพระเอกนี่นา ให้พี่โปรดิวเซอร์ลองพิจารณาดูก่อนก็แล้วกัน ลมเย็นๆ ทำให้รานีเอนตัวพิงลำต้นไม้ใหญ่สบายใจแล้วก็เผลองีบหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัว.. กว่าพวกกลิ่นแก้วจะกลับมาก็บ่าย รานีสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมหายไปนานนักแล้วก็ได้รู้เหตุผลเมื่อเห็นของกินเยอะๆ ที่ขนมา พวกเขาตามลุงวงษ์ไปบ้านแล้วทำขนมจีนน้ำเงี้ยวมาเยอะเชียว ของอร่อยอีกอย่างของรานีที่ชอบกินประจำตั้งแต่มาเรียนที่เชียงใหม่ “บ่ายนี้จะไปเที่ยวน้ำตกกันอีก ว่าจะไปเล่นน้ำตกเสียเลย นีไปด้วยกันนะ” กลิ่นแก้วชวนแต่รานีปฏิเสธ เธออยากอยู่คนเดียวปล่อยความคิดความฝันให้ลอยไปกับสายลมเย็นๆ บนเนินดอยนี้มากกว่า “อีกแล้ว แล้วจะอยู่คนเดียวได้ยังไงล่ะ” กลิ่นแก้วบ่น “พี่จะอยู่เป็นเพื่อนให้ ไปกันเองได้ไหม เอาขวัญ..ขับรถพี่ไป” เสียงนุ่มๆ บอกจากข้างหลังของรานีพร้อมกับกุญแจรถที่ถูกโยนไปหาขวัญ ..เอาอีกแล้ว ทำไมชอบโผล่มาเงียบๆ หลังเธอนะ.. ตาวับวาวของกลิ่นแก้วทำเอารานีต้องทำตาดุห้าม ..คิดอะไรแผลงๆ อีกแน่ๆ แม่จอมยุ่ง.. แล้วรานีก็ต้องส่ายหน้าให้เมื่อกลิ่นแก้วหัวเราะแล้วเดินตามเพื่อนๆ ที่กำลังอิ่มได้ที่เดินขึ้นเนินไปพร้อมถุงเสื้อผ้าไปเล่นน้ำตก รานีมองจนแถวของเพื่อนๆ เดินขึ้นไปถึงสันถนนแล้วก็หันหลังกลับ “อุ้ย!” เอาอีกแล้ว ชนคนตัวสูงอีกจนได้ มายืนข้างหลังเธอทำไมกันนะ ..แล้วทำไมเธอต้องใจเต้นแรงด้วย ..น่ารำคาญจริง “จะไปทำงานที่เดิมก็ไปเถอะ ผมจะเฝ้าเต้นท์ให้เอง” เสียงนุ่มๆ บอกแล้วก็ถอยห่างออกไป รานีได้แต่ขมวดคิ้วมอง ..คนประหลาดจริงๆ นะเนี่ย พี่ชายของกลิ่นแก้วคนนี้..ทีกับคนอื่นๆ ยอมเป็นพี่ให้ แต่กับเธอ..เขากลับไม่ยอม..น้อยใจเหมือนกันนะเนี่ย.. ไม่จริง! เธอน้อยใจเขาเหรอ.. ไม่เอาๆ ไปเขียนเพลงดีกว่า รานีปรามความคิดตัวเองแล้วเดินกลับไปเต้นท์คว้าสมุดดินสอของเธอเดิมดุ่มๆ ไปที่ใต้ต้นไม้ที่เดิมไม่หันไปมองเขาอีกเลย ตอนบ่ายที่อยู่สองคนแต่จริงๆ แล้วทั้งคู่ต่างแยกกันอยู่ก็เลยเหมือนกับอยู่คนเดียวทั้งคู่ ความคิดที่เหมือนเวียนกลับไปหาเสียงนุ่มๆ ของเขากับตาสวยๆ ทำให้รานีเลิกคิดจะเขียนเพลง เธอล้วงกระเป๋าหยิบเครื่องเล่นเพลงเล็กๆ มาเสียบหูฟัง ปล่อยเวลาให้ผ่านไปสบายๆ ดีกว่า ขี้เกียจคิดอะไรอีก สุดท้ายยามบ่ายที่เหลือรานีก็ไม่ได้เขียนเพลงอะไรสักเพลงเลย จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 1 เม.ย. 49 11:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กลิ่นแก้วกับเพื่อนๆ กลับมาเกือบเย็น ผมที่เปียกลีบของกลิ่นแก้วทำให้รานีได้ยินเสียงนุ่มๆจากสายหมอกบอกให้ระวังเดี๋ยวจะไม่สบายเอา ..ถ้าเป็นรานีเขาจะเตือนอย่างนี้ไหมนะ.. ไม่หรอกมั้ง เขาไม่เห็นรับเธอเป็นน้อง มื้อเย็นวันนี้เรียบง่ายด้วยข้าวเหนียวที่พวกกลิ่นแก้วแวะซื้อมาจากร้านอาหารในวนอุทยานกับเครื่องกระป๋องที่แบกกันมา ทั้งหมดทานกันช้าๆ สบายๆ เพราะไม่ได้จะรีบไปไหน แสงอาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้วและความมืดก็เข้ามาเยือน ปาร์ตี้รอบกองไฟที่มีเสียงดนตรีบรรเลงจากกีต้าร์โปร่งที่หนุ่มๆ พกมาด้วยดังสนุกสนานจากฝีมือของขวัญ “แก้วล่ะ หายไปไหนนะ ตามมาขึ้นเสียงร้องหน่อยดีไหม?” ขวัญเรียกหาแม่คนรักไมค์ที่หายไปตอนไหนรานีก็ไม่ทันรู้ตัว “แถวนี้มั้ง เดี๋ยวนีไปตามให้” รานีบอก แล้วก็ลุกเดินออกจากแค้มป์ไฟ เธอเดินไปดูที่เต้นท์ ..ไม่อยู่แฮะ.. แสงของไฟฉายที่มุมหลังเต้นท์พวกผู้ชายทำให้รานีคิดว่ากลิ่นแก้วคงอยู่ที่นั่นเลยก้าวเท้าเข้าไปใกล้ แต่แล้วเสียงเนือยนุ่มๆ ของสายหมอกที่กำลังคุยกับกลิ่นแก้วทำให้รานีเปลี่ยนใจที่จะเข้าไปหาเพื่อนรัก ครั้นพอจะหมุนตัวเดินกลับการกล่าวพาดพิงถึงชื่อเธอทำให้รานีหยุดนิ่งอีกจนได้ “เป็นไงพี่หมอก นีสวยไหม เพื่อนของแก้วน่ารักน้า ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปที่แก้วส่งไปให้พี่ดูอีกเห็นไหม” “ยุ่งจริงยัยแก้ว” “แก้วเห็นน้า พี่หมอกคอยแอบมองนีบ่อยๆ ชอบเค้าบ้างหรือยัง?” “แผนของเราใช่ไหมที่กลับบ้านตอนที่พี่กลับมาเนี่ย ใครโทรไปบอกกัน เพื่อนเราเค้าไม่มีแฟนหรือยังไง ถึงยอมเล่นเกมส์จับคู่ปล่อยให้เราเจ้ากี้เจ้าการพามาเป็นแฟนพี่น่ะ” เสียงนุ่มๆ ของสายหมอกทำเอารานีตัวชา ..กลิ่นแก้วกำลังทำอะไรเธอไม่รู้ แต่ว่ารานีไม่ใช่ผู้หญิงน่าไม่อายที่วิ่งไล่จับผู้ชายสักหน่อย มิน่า..เวลาที่เขามองเธอดูนิ่งแปลกๆ พอเธอเข้าใกล้ถามเรื่องบทละครเรื่องที่เขากำลังเขียนและเธอได้แต่งเนื้อร้องเพลงประกอบเขาถึงมีทีท่าแข็งๆ ชอบกล.. แต่จะโทษกลิ่นแก้วทั้งหมดคนเดียวก็ไม่ถูก เธอขอตามมาเที่ยวแม่ฮ่องสอนเอง ..คนเราเวลาจะซวยทำไมอะไรๆ มันก็บังเอิญไปหมดแบบนี้นะ.. รานีค่อยๆ ถอยจากจุดที่ยืนอยู่ให้ห่างจากสองพี่สองเบาๆ เธอเดินตรงกลับไปที่รอบกองไฟที่มีขวัญกับเพื่อนๆ นั่งล้อมรอบร้องเพลงสนุกสนาน “แก้วล่ะนี” “เดี๋ยวคงมามั้ง” รานีตอบแล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆ ขวัญ โดยมีจอมนั่งประกบอีกด้าน เสียงเพลงเคล้าเสียงดีดกีต้าร์ของขวัญกับเพื่อนๆ ดังต่อโดยมีรานีนั่งฟังเฉยๆ ‘ เคยอยู่มาได้ตั้งนาน หัวใจว่างๆ ยังเคยอุ่น ..ต้องอยู่ต่อไปไม่มีคุณ.. ฉันก็ยังจะอบอุ่นในความเหงา..’ เสียงขวัญร้องเพลง เพลงที่รานีแต่งคำร้อง.. ใช่..เธออยู่คนเดียวไม่มีใครในหัวใจมาได้ตั้งนาน แค่ความรู้สึกประหลาดวูบวาบที่เพ้อไปกับเสียงนุ่มของสายหมอกและดวงตาสวยๆ ของเขาที่เห็นไม่กี่วันคงไม่ทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปสักเท่าไรหรอก ..เธอยังจะกลับไปเป็นรานีคนเดิมที่จะอบอุ่นเสมอในความเหงานี่นา.. “อ้าวแก้ว ไปถึงไหนมา ตะกี้นีไปตามไม่เจอกันใช่ไหม” เสียงขวัญตะโกนถามกลิ่นแก้วที่เดินกลับเข้ามาพร้อมสายหมอก “นีไปตามแก้วเหรอ เมื่อไร” “ว่าจะไปตามน่ะ แต่เปลี่ยนใจ..ขี้เกียจ คิดว่าเดี๋ยวแก้วคงมา” รานีหันไปบอกกลิ่นแก้ว แววตาของสายหมอกที่มองตรงมาทำให้รานียิ้มเจื่อนๆ แล้วหันไปมองกองไฟเหมือนเดิม ..เธอตีหน้าตายทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่เก่งนี่นา.. “ไอ้จอม ขยับไปหน่อยจะนั่งตรงนี้” กลิ่นแก้วไล่จอม ที่นั่งข้างรานีให้ถอยห่างก่อนจะดันตัวพี่ชายให้นั่งข้างรานีแล้วตัวเองนั่งถัดมา ..อยากบอกเพื่อนให้เลิกเล่นเกมส์จับคู่เสียที แต่รานีไม่กล้าบอกต่อหน้าเขา เลยได้แต่นั่งนิ่ง ช่างมันเถอะ เดี๋ยวเธอกลับไปเรียน..เขาก็กลับไปทำงาน คงไม่ได้เจอกันอีกหรอก ..จะว่าเรื่องงานอาจจะทำให้ได้เจอกันก็ท่าจะยาก เพราะงานของเธอส่งทางอีเมล์ไม่ต้องเข้าไปที่บริษัทเพลงด้วยตัวเองก็ได้นี่นา รานีขยับตัวไปใกล้ขวัญเพื่อให้ห่างจากสายหมอกมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ..ชักอยากกลับเชียงใหม่ไปนอนสบายๆ ที่หอพักเสียดีกว่า.. ยังอีกหลายวันหรอกที่มหาวิทยาลัยจะเปิดเรียนตามปกติ เหงานักก็ไปหาพี่นกที่กรุงเทพฯ ก็ได้ “เมื่อกี้ร้องเพลงอะไร ‘จะอบอุ่นในความเหงา’ ใช่ป่าว” กลิ่นแก้วถามขวัญ “อือม์ เพราะดีเราชอบ” “เพลงของแก้วรู้ไหม คนแต่งเค้าตั้งใจแต่งให้แก้ว” “ขี้คุยน่ายัยแก้ว” “จริงๆ นะ ถามสินั่งข้างๆ ขวัญนั่นไง “ “ใคร นีนะเหรอ เฮ้ย! ถามจริง?” ขวัญร้องเสียงหลง รานีได้แต่ยิ้มให้แล้วก็พยักหน้าน้อยๆ “โห..เก่งจังเลย สอนเรามั่งสิ เราชอบมากเลยนะเพลงนี้ นะนีนะ” ขวัญคะยั้นคะยอ ..ยัยแก้วหนอยัยแก้ว หาเรื่องให้เสียแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่ต้องสนใจคนนั่งข้างๆ อีก.. “งั้นเล่นให้ฟังหน่อยสิ เอากีต้าร์ไปนะ เราอยากฟังว่าคนแต่งร้องเองจะเป็นยังไง” ขวัญยกกีต้าร์มาให้เสียอีก เฮ้อ..เอาก็เอา ดีกว่านั่งนิ่งๆ.. รานีรับเอากีตาร์มา นิ้วเรียวยาวไล่โทนเสียงเพื่อเช็คก่อน “แก้วน่ะ ขึ้นเสียงให้หน่อยนะ” รานีบอกแล้วก็เริ่มกรีดนิ้ว เสียงของกลิ่นแก้วดังตามมา แล้วรานีก็เริ่มร้องคลอตาม รานีพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หันไปหาสายหมอกที่ตอนนี้เหมือนเขาขยับเข้ามาใกล้เธอ ..อาจเพราะต้องโอบกีต้าร์ไว้มั้ง มันกินที่ค่อยข้างเยอะอยู่เหมือนกัน เธออาจคิดไปเอง.. ‘ ..เธอไม่รักก็ไม่เป็นไร เพราะหัวใจจะมีความเหงาที่อบอุ่นเป็นเพื่อน..’ ท่อนสุดท้ายที่รานีชอบจบลงพร้อมกับเสียงตบมือของเพื่อนๆ ที่นั่งรอบกองไฟ แล้วรานีก็คืนกีต้าร์ให้ขวัญ “เสียงนีเพราะจัง เราชอบ ‘จะอบอุ่นในความเหงา’ อือม์เราว่านีอย่าอยู่กับมันเลยความเหงา ให้เราอยู่เป็นเพื่อนแทนดีกว่า” ขวัญเกี้ยวรานีเอาง่ายๆ แต่รานีว่าเธอพอจะมองท่าทางขี้เล่นของขวัญออก รานีรู้ ขวัญแค่แกล้งแหย่ แต่เสียงของกลิ่นแก้วนี่สิ ทำเอาเธออยากหนีไปนอน “ไม่ได้นะขวัญ ห้ามวุ่นวายเกาะแกะกับนีนะ คนนี้แก้วจองให้..” “แก้ว นีง่วงแล้วขอไปนอนก่อนนะ” รานีรีบบอกก่อนที่กลิ่นแก้วจะพูดจบ เธอลุกยืนลาเพื่อนๆ โดยพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หันไปทางคนข้างตัว “ยังไม่ดึกเลยนี่นา ทุกทีนีนอนดึกจะตายไป” กลิ่นแก้วบ่น “นั่นสิ อยู่ร้องเพลงด้วยกันอีกหน่อยน่า เดี๋ยวขวัญเล่นกีต้าร์เอง” ขวัญบอกพร้อมกับเอื้อมมือฉุดไว้ “ง่วงแล้วจริงๆ อากาศมันน่านอน นีไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาดูหมอกกับพระอาทิตย์ขึ้นอีกไง” รานีบอก “งั้นเราจะตื่นมาดูด้วยนะ” ขวัญบอก รานีได้แต่พยักหน้าให้ขวัญเลยยอมปล่อยมือดีๆ เธอเดินกลับไปที่เต้นท์ไม่หันกลับไปมองใครอีก ..ต่อให้เธอชอบเสียงนุ่มๆ ตาสวยๆ ของเขาแค่ไหน แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงน่าไม่อายวิ่งตามผู้ชายนี่นา.. ใครจะพูดยังไงเธอไม่รู้ รู้แต่ว่ามันอายที่มีใครเข้าใจว่าเธอเป็นอย่างนั้น.. ...จบแล้วค้า โปรดติดตามตอนที่ 3 ซึ่งจะเสนอเป็นตอนจบ... จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 1 เม.ย. 49 11:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบเพลงนี้จัง อบอุ่นในความเหงา แม่ฮ่องสอนหนาวอยู่แล้ว ทริปนี้พี่หมอกจะทำให้น้องรานีอบอุ่นในความเหงาของความหนาวได้ไหมนะ อิอิ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 1 เม.ย. 49 11:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีจากภดาวัน-ชามีค่ะ เป็นครั้งแรกที่นิยายของภดาวัน-ชามี มาทักทายเพื่อนๆ ที่นี่ ดีใจนะคะที่เพื่อนๆ เข้ามาอ่านกันและมาฝากข้ อความหากัน miracle of friends เป็นกลุ่มผองเพื่อนที่รวมตัวกันเพราะเรารักในสิ่งที่คล้ายๆ กับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาค่ะ และชามีรับเป็นไกด์นำเที่ยวคนแรกที่จะพาเพื่อนๆ ไปสัมผัสความรักกับการเดินทาง อยู่กับเรา..ไปเที่ยวกับเรานะคะ พวกเราจะเอามิตรภาพดีๆ มาฝาก แก้วชิงดวง..ชามีก็กรี๊ดพี่หมอกเหมือนกันล่ะคะ แฮะๆ หนูเก๋(หนูเก๋)..ยิ้มรับกำลังใจไป ขอบคุณนะคะ :::อาราเร่::..คนนำทางที่จะถ่อแพเที่ยวถ้ำน้ำลอดเป็นชาวบ้านค่ะ การนั่งแพเที่ยวถ้ำน้ำลอดถ้านั่งไปอย่างเดียวแล้วขากลับเดินออกทางด้านนอกถ้ำก็ 100 บาทค่ะ แต่ถ้าขากลับจะให้แพพากลับมาส่งก็อีก 100 เป็นสองร้อยค่ะ โดยแพจะนั่งได้สี่คนนะคะ ไม่รวมคนท่อแพและคนนำทาง เป็นการกระจายรายได้สู่ท้องถิ่นค่ะ AmeliaM(AmeliaM)..แม่ฮ่องสอนน่าเที่ยวค่ะ มามะ มาเที่ยวเมืองไทยกันดีกว่า พรพชร(เจนวัช)(พรพชร)..ตามมิมิมาทักทายด้วยคนนะคะ โอเลี้ยงแก่ๆ..สาวช่างฝันเหมือนหนูรานีใช่ป่าวคะ ปลากัด(ปัณณ์) (LonelySeason)..อยากได้ night kiss เหมือนกันเลยจ๊ะ แฮะๆ ถ้าให้ดีได้จากพี่หมอกก็น่าสน อนัญณฏา(อนัญณฏา)..แม่ฮ่องสอนแดนฝันหมอกสวยจ้า Trip & Love เป็นซี่รี่ย์เชื่อมทั้งรักและทั้งมิตรภาพของความเป็นเพื่อน Honey Pee(Honey Pee)..ชามีก็รักพี่หมอก แฮะๆ จากคุณ : ภดาวัน - ชามี (ภดาวัน - ชามี) - [ 1 เม.ย. 49 11:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หุหุ ดูท่าพี่หมอกนี่จะมีวิชานินจานะคะ ชอบโผล่มาข้างหลังแบบไม่ให้รู้ตัวเรื่อยเลย จากคุณ : พีเอง (Honey Pee) - [ 1 เม.ย. 49 12:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วได้บรรยากาศดีจริงๆ จากคุณ : เจเล่ไลท์ - [ 1 เม.ย. 49 16:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเนื้อเพลงเหมือนกัน อิอิ ฟังดูอบอุ่นดีง่ะ ชอบพี่หมอกด้วย อิอิ กรี๊ดด พี่หมอกมายืนข้างหลังมั่งจิ ชอบๆ จากคุณ : ปลากัด (ปัณณ์) (LonelySeason) - [ 1 เม.ย. 49 18:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10  มาอ่านแล้วนะ จากคุณ : Donut_ty - [ 1 เม.ย. 49 22:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 i like this song ka i'm dreaming girl ka ei ei ei จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 2 เม.ย. 49 00:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บรรยากาศโรแมนติก พี่หมอกก็ท่าทางโรแมนติก อ่านแล้วเคลิ้มมม จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 2 เม.ย. 49 13:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่าหมั่นไส้ตาหมอกจริงๆ เลย จากคุณ : scottie - [ 2 เม.ย. 49 16:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนได้น่ารักจังเลยค่ะ แล้วก็ชอบ concept ของ Miracle of friends มากๆ ...ขอสมัครเป็นสมาชิกประจำของทริปนี้ด้วยคนนะคะ ^_^ จากคุณ : FruiT SaLaD - [ 3 เม.ย. 49 00:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นการท่องเที่ยวที่น่าไปมากๆเลยอะ ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้ แถมซึมซับบรรยากาศได้เต็มที่ อิจฉาๆๆ นางเองเค้าไม่ง๊อพระเอกแล้วนะ หุหุ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 3 เม.ย. 49 14:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องน่ารักจังค่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 3 เม.ย. 49 15:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ จุดเริ่มต้นของการเดินทาง<--- โดย Miracle of Friends [เรื่องสั้น]  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html Trip&Love ตามรอยแห่งรัก: Trip#1 ทะเลหมอกบอกรัก โดย ชามี [เรื่องสั้น]ตอนที่หนึ่งhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html จากคุณ : ธรณ์ธันย์ - [ 3 เม.ย. 49 16:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่ารักค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 49 20:52:54 จากคุณ : sasatorn - [ 3 เม.ย. 49 20:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่ารักมากค่ะ จากคุณ : กลิ่นแก้ว (มัสณา) - [ 4 เม.ย. 49 13:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หุหุหุ  ... ขอตามมาแอบดูด้วยคนจ้า จากคุณ : manimontra - [ 4 เม.ย. 49 13:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาขอเป็นลูกไกด์ ตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ 5 เม.ย. 49 13:04:50 ]