ความเดิมจากตอนที่แล้ว ลิ้มส่งธี และเหล่าชาวยุทธ เพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยจึงหลงกลพ่ายแพ้ต่อ มหาเวทย์ดูดดาว ของ มหาอุปราช ชินท่งษิน จนพลังฝีมือถดถอย พากันท้อแท้ทอดอาลัยคิดถึงการประลองที่จะมาถึงในอีก 1 ปี ข้างหน้า แต่เด็กน้อยที่ถูกช่วยเอาไว้นั้นกลับอาสาจะเข้าต่อกรกับ มหาอุปราช เอง

เด็กน้อยผู้นี้มีประกายตาเจิดจ้าผิดไปจากเดิม ยืนจับจ้องมองดูเหล่าชาวยุทธทั้งหลายอย่างไม่เกรงกลัว ลิ้มส่งธี ต้องลอบตื่นตระหนกในความเปลี่ยนแปลงของเด็กน้อยผู้นี้

“เจ้าบอกว่าเจ้ามาตามหา บิดา มารดา ที่แท้พวกท่านเป็นใคร แล้วตัวเจ้าชื่ออะไร”

“บิดาข้าคือ กระบี่หัก มารดาข้าคือ หิมะเหิน ส่วนตัวข้าพวกท่านตั้งชื่อให้ตามสหายรักของพวกท่านว่า ไร้นาม”

กระบี่หัก ย่อมมิใช่ผู้แพ้พ่าย หิมะเหิน ย่อมมิใช่ผู้เลื่อนลอย ไร้นาม ย่อมมีนามระบือลือเลื่อง เด็กน้อยผู้นี้กลับมีประวัติความเป็นมาอันยิ่งใหญ่

“เจ้าอาศัยอะไรจึงกล้าประกาศตัวขอท้าสู้กับ มหาอุปราช”

“อาศัย ลมปราณ 76 สายที่ไหลเวียนอยู่ภายในกายของเรานี้ เมื่อครู่ที่พวกท่านประมือกันผ่านร่างของเรา เราก็รับทราบแล้วว่าพวกท่านสู้ มหาอุปราช ไม่ได้”

“...เจ้ารู้ได้อย่างไร”

“ลมปราณของพวกท่านทั้งหมดล้วนเป็นเช่นเดียวกัน พวกท่านฝึกพลังฝีมือกันอย่างสับสนมีทั้งพลังของฝ่ายธรรมและฝ่ายมารปะปนกันอย่างยุ่งเหยิง ย่อมไม่อาจสู้กับ พลังแห่งธรรมปลูกฝังมาร ซึ่งเป็นการรวมพลังกันอย่างสุดยอดของทั้งสองสายที่ มหาอุปราช ฝึกได้สำเร็จแล้ว”

“พลังแห่งธรรมปลูกฝังมาร...ท่านฝึกสำเร็จถึงขั้นนั้นแล้วจริงหรือ”

“ดังนั้นพวกท่านไม่มีวันชนะมันได้ แต่พลังฝีมือของเรานั้นแตกต่างจากพวกท่านอย่างสิ้นเชิง พลังลมปราณทั้ง 76 สาย เมื่อถูกกระตุ้นโดยพลังของพวกท่านและของมัน เราก็สามารถ...โอย”

เด็กน้อยเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันอีกครั้ง ประกายตาที่เจิดจ้าพลันหม่นหมองลง ร่างทรุดนั่งลงกับพื้น ลิ้มส่งธี รีบเข้าไปตรวจดูอาการของมันอย่างร้อนรน ชาวยุทธที่เหลือต่างเข้ามารุมล้อม

“ลมปราณของมันในตอนนี้สับสนอย่างยิ่ง...พลังกลุ่มหนึ่งไหลเวียนไปทางซ้าย พลังส่วนหนึ่งกลับไหลเวียนไปทางขวา และยังมีพลังอีกส่วนหนึ่งรวมรั้งอยู่ที่กึ่งกลางไม่เคลื่อนไหว หากอยู่ในสภาพเช่นนี้ต่อไป พลังที่ไหลสวนทางกันจะหักล้างทำลายกันเอง ส่วนพลังที่หยุดนิ่งอยู่ก็จะเสื่อมโทรมลง”

ชาวยุทธทั้งหมดต่างหันมองหน้ากันไปมา ลิ้มส่งธี ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า

“พวกเราช่วยกันหนุนพลังเสริมให้กับกระแสที่หมุนวนอยู่สายใดสายหนึ่งให้สามารถผลักดันพลังด้านตรงข้ามให้ย้อนทวนกลับ วิธีการเช่นนี้พวกท่านคิดเห็นเป็นอย่างไร”

ชาวยุทธหนุ่มผู้หนึ่งรีบกล่าวแย้งขึ้นว่า

“นั่นย่อมเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง หากพลังหักล้างทำลายกันเองอย่างรุนแรง เด็กน้อยผู้นี้อย่างน้อยก็ต้องพิการ อย่างมากก็อาจ...”

ทั้งหมดพากันนิ่งเงียบงัน ผู้อาวุโส ท่านหนึ่งพลันชี้แนะขึ้นว่า

“แม้พวกเราจะมีแนวทางพลังฝีมือที่แตกต่างกับเด็กน้อยผู้นี้ แต่หากพวกเราใช้พลังอย่างระมัดระวังเข้าไปกระตุ้นพลังที่ถูกรวมรั้งหยุดนิ่งอยู่ให้เคลื่อนไหว ลมปราณทั้ง 76 สายนี้ ก็อาจจะรวมกระแสไหลเป็นหนึ่งเดียวอย่างเข้มแข็งได้อีกครั้ง หรืออย่างน้อยหากทำให้กระแสลมปราณส่วนใหญ่หมุนวนต่อเนื่องในทิศทางที่ถูกต้อง เด็กน้อยผู้นี้ก็อาจสามารถล้ม มหาอุปราช ลงในการประลองครั้งหน้าก็เป็นได้”

“แต่วิธีการเช่นนี้ต้องใช้เวลา และยังไม่อาจคาดเดาผลสุดท้ายได้ กับเวลาที่เหลือเพียง 1 ปี...”

ชาวยุทธทั้งหมดได้แต่นิ่งเงียบงันไร้วาจา เด็กน้อยพลันกลับคืนสู่สภาพที่คึกคักอาจหาญอีกครั้ง มันได้กล่าวขึ้นว่า

“พวกท่านคิดเป็นห่วงแต่เพียง มหาอุปราช กับการประลองที่จะมาถึง แต่เรากลับเป็นห่วงวิชา มหาเวทย์ดูดดาว ของมันที่ย่อมต้องมีผู้สืบทอด หากแม้นลมปราณทั้ง 76 สาย ของเราไหลเวียนอย่างถูกต้อง ก็จะสามารถทำลายสุดยอดวิชานี้ รวมถึง พลังแห่งธรรมปลูกฝังมาร ด้วย เมื่อนั้นยุทธภพจึงจะปลอดภัย เมื่อนั้นจึงจะไม่อาจมี มหาอุปราช คนที่ 2 ขึ้นมาได้อีก”

เมื่อกล่าวจบเด็กน้อยก็หวนกลับคืนสู่ความไร้เดียงสาอีกครั้ง