ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนหน้านั้นเมื่อ ตั๋งโห รักษาหัวเมืองอยู่ เขาเป็นคนซื่อสัตย์ ผ่อนปรน มีเกียรติและซื่อตรง เขาเป็นที่รักและไว้ใจของชาวจีนและชนเผ่าต่าง ๆ เขาได้รับการเคารพจากคนทั้งดินแดนจ๊กว่าเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ ดังนั้นเล่าปี่จึงเลื่อนตำแหน่งให้เขา เมื่อเล่าปี่จากเมืองซินเอี๋ยหนีลงไปทางใต้ของแยงซี ขุนนางส่วนใหญ่จากมณฑลเกงจิ๋วได้ติดตามเขาเหมือนดั่งฝูงเมฆ มีเพียง เล่าป๋า ที่ขึ้นเหนือไปหาโจโฉ โจโฉแต่งตั้งเขาเป็นขุนนางผู้ใหญ่ และส่งให้เขาไปยึดเมืองเตียงสา เลงเหลงและฮุยเอี๋ยง ต่อมาเล่าปี่ยึดสามหัวเมืองนั้นได้ ภาระกิจของ เล่าป๋า จึงไม่สำเร็จ เขาจึงวางแผนกลับไปเมืองหลวงผ่านทางมณฑลเกียวจิ๋ว ขงเบ้งซึ่งอยู่ที่ Linzheng ในตอนนั้น ได้เขียนจดหมายไปหาเขาให้มารับใช้ แต่เขาปฏิเสธ เล่าปี่จึงไม่พอใจมาก เล่าป๋า เดินทางจาก Jiaozhi ไปยังจ๊กเพื่อรับใช้เล่าเจี้ยง เมื่อเล่าเจี้ยงเชิญเล่าปี่มา เล่าป๋า คัดค้านว่า เล่าปี่เป็นคนทะเยอทะยาน ถ้าท่านเชิญเขามา เขาต้องสร้างปัญหาให้ท่านแน่ เมื่อเล่าปี่มาถึง เล่าป๋า ก็คัดค้านอีกว่า ถ้าท่านส่งเล่าปี่ไปโจมตีเตียวฬ่อ ก็เหมือนกับท่านปล่อยเสือให้เข้าป่า เล่าเจี้ยงไม่สนใจคำแนะนำของเขา เล่าป๋า จึงบอกว่าเขาป่วยหนักต้องพักรักษาตัวอยู่แต่ในบ้าน เมื่อเล่าปี่โจมตีเฉิงตู เขาสั่งการไปทั้งกองทัพว่า ผู้ใดทำอันตราย เล่าป๋า จะถูกลงโทษประหารชีวิตทั้งครอบครัว แล้วเมื่อเขาจับตัว เล่าป๋า ได้ เล่าปี่จึงยินดีมาก บรรดาหัวเมืองต่าง ๆ ของจ๊กเมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงจึงพากันยอมอ่อนน้อมต่อเล่าปี่ มีเพียง อุยก๋วน ที่รักษาเมืองอย่างแน่นหนา เขาไม่ยอมจำนนจนกระทั่งเล่าเจี้ยงยอมแพ้ ตั๋งโห อุยก๋วน ลิเงียมและคนอื่นนั้นเป็นคนที่ได้รับแต่งตั้งจากเล่าเจี้ยง งออี้ อุยหวน และคนอื่น ๆ ก็เป็นคนที่เกี่ยวพันกับเล่าเจี้ยงจากการแต่งงาน แพเอี้ยวผู้มีหน้าที่ตัดสินคดีความก็ได้รับแต่งตั้งจากเล่าเจี้ยง เล่าป๋า ผู้เคยเป็นศัตรูเก่าของเล่าปี่ ทั้งหมดล้วนแต่ได้รับตำแหน่งที่มีเกียรติจากเล่าปี่ต่างก็เต็มใจรับใช้เขา คนที่ทะเยอทะยานต่างก็พากันแข่งขันสมัครเป็นขุนนางของเล่าปี่ ประชาชนของมณฑลเอ๊กจิ๋วก็อยู่อย่างสงบสุข ก่อนหน้านั้น เล่าเจี้ยงแต่งตั้ง เคาเจ้ง เป็นเจ้าเมืองจ๊ก ก่อนหน้าที่เมืองเฉิงตูจะยอมแพ้ เคาเจ้ง วางแผนที่จะข้ามกำแพงแล้วร่วมกับทัพที่ปิดล้อมของเล่าปี่ ด้วยเหตุผลนี้ เล่าปี่จึงไม่สู้เต็มใจที่มอบตำแหน่งให้แก่เขา หวดเจ้งพูดว่า คนมากมายต่างมีชื่อเสียงโดยปราศจากความเหมาะสม เคาเจ้ง ก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เวลานี้นายท่านเพิ่งจะเริ่มการบริหารบ้านเมือง ท่านไม่สามารถไปหาประชาชนทีละบ้านเพื่ออธิบายตัวท่านได้ ท่านต้องแสดงความเคารพแก่คนเหล่านี้ไม่เช่นนั้น ประชาชนก็จะพากันแปลกใจและผิดหวังในตัวท่าน ดังนั้นเล่าปี่จึงปฏิบัติต่อ เคาเจ้ง อย่างดีและมอบตำแหน่งให้เขา เมื่อเฉิงตูถูกปิดล้อม เล่าปี่สัญญากับกองทัพของเขาว่า ถ้าเราได้รับชัยชนะ ข้าไม่คิดที่จะยึดทรัพย์สมบัติเป็นของตัวเอง เมื่อพวกเขายึดเมืองได้ ทหารของพวกเขาจึงละทิ้งอาวุธกรูกันเข้าไปในคลังสมบัติเมือง พวกเขาสู้กันเองเพื่อแย่งชิงสมบัติ ทำให้เงินสำหรับใช้จ่ายในกองทัพขาดแคลน เล่าปี่โมโหเรื่องนี้มาก เล่าป๋า พูดว่า เรื่องนี้ง่ายมาก ทั้งหมดที่ท่านต้องท่านคือการทำเงินเหรียญ Zhibo รักษาราคาสินค้าให้คงเดิมและสั่งให้ขุนนางของท่านแต่ละคนตั้งราคาสินค้ากลางเอาไว้ เล่าปี่ทำตาม เพียงไม่กี่เดือนคลังสมบัติก็เต็มไปด้วยเงินทอง (คือการทำเงินใหม่ขึ้นมาใช้เองโดยตั้งให้เงินนั้นมีค่าสูงเกินจริง Zhibo เท่ากับร้อยเท่า ทำให้เล่าปี่จ่ายเงินกองทัพด้วยเงินนี้แทน แผนของ เล่าป๋า นั้นยังควบคุมสินค้าหลักต่าง ๆ ไม่ให้เกิดเงินเฟ้ออีกด้วย การผลิตเงินใช้เองนี้ได้ผลดีในระยะสั้น ๆ เหมาะสมกับสถานการณ์นี้ที่เล่าปี่ใจดีกับลูกน้องมากเกินไป) ในเวลานั้น เหล่าที่ปรึกษาต้องการที่จะแบ่งที่ดินราคาแพงในเฉิงตูให้กับขุนนางของเล่าปี่ แต่จูล่งแย้งว่า เพราะว่าเผ่าซงหนูยังไม่ถูกทำลาย Huo Qubing จึงไม่สนใจต่อที่ดินศักดินา (แม่ทัพของจีนในสมัยฮ่องเต้ Wu นำทัพชนะเผ่าซงหนู แต่ปฏิเสธการได้ศักดินา โดยบอกว่าเผ่าซงหนูยังไม่ได้ถูกทำลายลง) ศัตรูของแผ่นดินนั้นกล้าแข็งยิ่งกว่าเผ่าซงหนู และยังไม่มีวี่แววของความสงบสุข ในไม่ช้า เมื่อแผ่นดินสงบลง ชาวบ้านทุกคนต่างจะพากันกลับถิ่นฐานและพรวนดินไถนาเพาะปลูกต่าง ๆ นี่คือสิ่งที่ควรจะเป็น ชาวมณฑลเอ๊กจิ๋วเพิ่งได้รับความเดือดร้อนจากภัยสงคราม ท่านต้องคืนที่ดินบ้านช่องให้แก่พวกเขา และสั่งให้พวกเขาอยู่อย่างสงบและกลับไปประกอบสัมมาอาชีพตามเดิม แล้วต่อมาท่านก็สามารถเก็บภาษีและเรียกใช้แรงงานจากพวกเขาได้ แล้วท่านก็จะได้ความรักใคร่จากพวกเขา แต่ท่านไม่ควรปล้นพวกเขาเพียงเพื่อจะนำมาเป็นรางวัลให้คนที่ท่านพอใจ เล่าปี่เห็นด้วยกับความคิดเขา ทันทีที่เล่าปี่โจมตีเล่าเจี้ยง เขาปล่อยแม่ทัพ งักจุ้น ให้รักษาด่านแฮบังก๋วน เตียวฬ่อส่ง เอียวหง มาแกล้งทำเป็นเหมือนว่าเขาจะมาช่วยป้องกันเมือง แต่ งักจุ้น ตอบไปว่า ท่านอาจได้ศรีษะของข้าไป แต่ท่านอย่าหวังได้ครอบครองเมืองนี้ ดังนั้น เอียวหง จึงนำทัพกลับ ต่อมา ลูกน้องของเล่าเจี้ยง Fu Jin และ Xiang Cun และคนอื่น ๆ ได้นำทหารหมื่นคนจากแม่น้ำ Lang มาโจมตี งักจุ้น พวกเขาล้อมเมืองอยู่เกือบปี งักจุ้น มีกำลังทหารไม่กี่ร้อยคนในเมือง เขาเฝ้ารอโอกาสที่ทัพที่ปิดล้อมคลายความระมัดระวัง คัดเลือกทหารที่ดีที่สุดของเขาเข้าโจมตี พวกเขาปราบศัตรูลงได้และตัดหัว Xiang Cun เมื่อเล่าปี่ยึดจ๊กได้ เขาแบ่ง เกงฮัน ออกเพื่อตั้งเมือง Zitong และตั้งให้ งักจุ้น เป็นเจ้าเมือง หวดเจ้งมีหน้าที่รับผิดชอบในเมืองหลวงของจ๊ก และยังเป็นที่ปรึกษาศาลอีกด้วย รางวัลที่เขาได้รับนั้นเป็นเหมือนเพียงแค่อาหารมื้อหนึ่งในความรู้สึกของเขา ความอาฆาตของเขาก็เป็นที่น่าสงสัย เขาชำระคดีความโดยฆ่าคนหลายคนโดยไม่ขออนุญาตก่อน บางคนพูดกับขงเบ้งว่า หวดเจ้งทำเกินกว่าเหตุไปแล้ว ท่านควรจะบอกนายท่านให้ยับยั้งเขาไว้บ้าง ขงเบ้งตอบว่า เมื่อนายท่านยังอยู่ที่ กังอั๋น เขาต้องต่อสู้กับโจโฉทางเหนือ และต้องรับมือจากการกดดันของซุนกวนทางตะวันออก ในขณะที่บ้านเขาก็กลัวว่าซุนฮูหยินจะก่อเรื่องในบ้านตัวเอง แต่ด้วยความช่วยเหลือของหวดเจ้ง เขาจึงสามารถทะยานบินขึ้นที่สูง แล้วตัวเขาจะสามารถจำกัดหรือยับยั้งหวดเจ้งและปฏิเสธสิ่งเล็กน้อยที่หวดเจ้งขอได้อย่างไร ขงเบ้งเป็นผู้ช่วยเล่าปี่บริหารจ๊ก การปกครองของเขาเข้มงวดยิ่งนัก ทำให้ชาวบ้านหลายคนไม่พอใจ หวดเจ้งพูดกับขงเบ้งว่า ในอดีต เมื่อหลิวปังเข้าสู่ดินแดนในด่าน เขาลดกฎหมายลงเหลือเพียงสามหมวดเท่านั้น ชาวเมืองฉินต่างพากันจดจำความดีของเขา เวลานี้ท่านใช้ประโยชน์จากอำนาจของท่าน แล้วท่านได้ครอบครองทั้งมณฑล ท่านเพิ่งจะได้ปกครองดินแดนแห่งนี้ ท่านควรจะแสดงความกรุณาหรือทำสิ่งดี ๆ ให้กับชาวบ้าน การจัดการที่ดีกับเจ้าบ้านและแขก ยิ่งกว่านั้นต้องการให้ผู้มาเยือนเป็นคนกำหนดธรรมเนียมปฏิบัติ ข้าขอร้องให้ท่านลดการลงโทษและผ่อนปรนกฏที่เข้มงวด วิธีนี้ท่านจะสามารถปลอบใจประชาชนได้ (หวดเจ้งเสนอให้ขงเบ้งและเล่าปี่ ซึ่งเป็นคนดินแดนอื่นเคารพธรรมเนียมปฏิบัติเดิมของจ๊ก อย่าได้นำกฏและธรรมเนียมปฏิบัตินอกดินแดนมาใช้กับคนในจ๊ก) ขงเบ้งตอบว่า ท่านเข้าใจเหตุการณ์เพียงครึ่งเดียว แต่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด รัฐฉินตั้งธรรมเนียมต่างจากวิธีปฏิบัติที่ดี การปกครองโหดร้ายและชาวบ้านต่างพากันโกรธแค้น ดังนั้นเมื่อมีคนเพียงหนึ่งคนลุกขึ้นร่ำร้อง รัฐฉินก็ถึงกาลล่มสลาย หลิวปังเมื่อมาถึงรัฐฉิน เขาก็สามารถแสดงความเมตตาได้ เล่าเจี้ยงนั้นโง่เง่าและอ่อนแต่ ตั้งแต่สมัยเล่าเอียน ทั้งสองรุ่นได้แสดงความเมตตาต่อประชาชน เพื่อให้คนของเขาประทับใจ พวกเขาจำกัดตัวบทกฎหมาย ผลลัพท์ทำให้ความดีของการปกครองไม่เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาผู้คน การลงโทษที่น่าเกรงขามต่าง ๆ ล้วนแต่ถูกจำกัด ชาวดินแดนจ๊กจึงสามารถทำอะไรได้ตามที่ตัวเองต้องการ ธรรมเนียมปฏิบัติที่ดีก็ค่อย ๆ เสื่อมลง เวลานี้ ถ้าเรามอบตำแหน่งให้กับพวกเขา แม้แต่ตำแหน่งขุนนางสูงสุดก็ยังเสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าเราแสดงความกรุณาต่อพวกเขา ความใจดีที่ยิ่งใหญ่ของเราก็เหมือนเป็นการดูถูก แล้วการปกครองก็ดูเหมือนจะล่มเหลวในที่สุด สิ่งที่ข้าทำอยู่เวลานี้คือการแสดงอำนาจของเราโดยการใช้กฎหมาย เมื่อผู้คนต่างเห็นกฎหมายที่เข้มงวด พวกเขาจะได้ประทับใจกับความเมตตากรุณาของเรา แล้วเมื่อข้าตั้งให้พวกเขาเป็นผู้มีเกียรติ พวกเขาจะจดจำคุณค่าของเกียรติยศนั้น ๆ เมื่อเกียรติและความเมตตาของเราอยู่ในใจประชาชน ชนทุกระดับก็จะน้อมรับตามคำสั่ง นี่คือแก่นแท้ของการปกครองที่ดี เล่าปี่แต่งตั้งให้เจียวอ้วนแห่งเลงเหลงเป็นนายอำเภอ Guangdu เมื่อเขาเดินทางไปตรวจสอบ เขาพบว่าการบริหารนั้นวุ่นวายที่สุดและตัวเจียวอ้วนเองนั้นก็เมามายไม่ได้สติ เล่าปี่โกรธมากต้องการที่จะสังหารเขา แต่ขงเบ้งแก้ตัวให้เขาว่า แม้ว่าเจียวอ้วนจะเป็นผู้ปกครองเมืองเล็กได้แย่ แต่เขาเป็นขุนนางที่ภักดีของรัฐ เขาไม่ใส่ใจในเหตุการณ์ทั่ว ๆ ไป แต่การปกครองของเขาก็ทำให้ชาวบ้านสงบสุข ข้าขอร้องให้นายท่านพิจารณาใหม่อีกครั้ง เล่าปี่เคารพขงเบ้งเสมอ เขาจึงไม่ลงโทษอันใด แต่เขาก็ปลดเจียวอ้วนออกจากตำแหน่งทันที จากคุณ : kazama - [ 5 เม.ย. 49 20:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในฤดูใบไม้ร่วง เดือนที่เจ็ด โจโฉโจมตีซุนกวน เขาให้โจสิด พระยาแห่ง Linzi บุตรของเขารักษาเมืองเงียบกุ๋น โจโฉคัดเลือกคนดีมีฝีมือให้คอยช่วยเหลือลูกเขาทั้งหมด เขาแต่งตั้ง Xing Yong เป็นผู้ช่วยของโจสิด Xing Yong เป็นคนเจ้าระเบียบมีพิธีรีตองในทุกเรื่อง เขาไม่ละเลยแม้ในเรื่องเล็ก ๆ และไม่อนุญาตให้โจสิดทำตามใจนัก ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่ค่อยถูกกัน Liu Zhen ได้เขียนบทกวีที่ไพเราะขึ้น แล้วโจสิดก็ชื่นชมบทกวีเขาอย่างมาก แต่ Liu Zhenกลับเขียนจดหมายไปตักเตือนเขาว่า ในการเลือกขุนนางที่มีความสามารถ ตัวท่านได้ปฏิเสธคนดีมีความสามารถของท่านไปเสีย ข้ากลัวว่างานเขียนที่ต่ำต้อยของข้าจะทำให้ชื่อเสียงของท่านเสื่อมเสียและทำให้ท่านถูกลงโทษอย่างหนัก ข้าเป็นกังวลเรื่องนี้อย่างจริงใจ ซุนฮิว เจ้ากรมอาลักษณ์ของวุยเสียชีวิตลง ซุนฮิวเป็นคนที่เงียบขรึม แต่เขาฉลาดและรอบคอบ เขามักจะติดตามโจโฉในการศึกต่าง ๆ และวางแผนร่วมกับโจโฉในที่พักของเขา แต่ไม่มีใครแม้แต่ลูกหลานของเขาล่วงรู้ว่า เขาได้เสนอความคิดใดบ้างให้โจโฉ ครั้งหนึ่งโจโฉพูดว่า เมื่อซุนฮกแนะแผนที่ล้ำค่า เขาก็จะติดตามผลจนแผนนั้นถูกนำไปใช้จนสำเร็จ เมื่อซุนฮิวไม่อนุมัติแผนการที่เลวร้าย เขาก็จะไม่ยอมหยุดจนกว่าแผนนั้นจะถูกเลิกใช้ไป โจโฉยังพูดอีกว่า คนทั้งสองยังเป็นที่เชื่อถือได้อย่างมากในการพิจารณาผู้คน ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่มีวันลืมพวกเขา ก่อนหน้านั้น Song Jian ได้ฉวยโอกาสที่มณฑลเลียงจิ๋ววุ่นวาย ตั้งตัวเองเป็นอ๋องแห่งต้นน้ำต่าง ๆ ผู้นำความสงบสู่ฮั่น ตั้งรัชกาลขึ้นใหม่และแต่งตั้งขุนนางเป็นร้อยคน การตั้งตัวเป็นกบฏของเขายาวนานกว่าสามสิบปี ในฤดูหนาวเดือนที่สิบ โจโฉส่งแฮหัวเอี๋ยนจาก Xingguo ไปโจมตี Song Jian พวกเขาปิดล้อมและยึดเมือง Fuhan และสังหาร Song Jian แฮหัวเอี๋ยนส่งเตียวคับคุมทหารกองหนึ่งข้ามแม่น้ำเหลืองไปที่ Xiaohuangzhong เผ่าเกี๋ยงทางตะวันตกของแม่น้ำต่างยอมจำนน ดินแดนตะวันตกของภูเขา Long จึงสงบเรียบร้อย ตั้งแต่วันที่ฮ่องเต้ได้ประกาศย้ายเมืองหลวงมาที่ฮูโต๋ (ในปี 196) เขาก็มีเพียงแต่ตำแหน่งเท่านั้น ขุนนางและคนรอบตัวเขาล้วนแต่เป็นคนของตระกูลโจ ครั้งหนึ่ง เอียวงัน ได้แนะนำแผนการและนโยบายต่าง ๆ แต่โจโฉไม่เห็นด้วยกับเขาและฆ่าเขาในที่สุด ครั้งหนึ่ง โจโฉได้เชิญฮ่องเต้มาที่วังของเขา ฮ่องเต้ไม่สามารถเก็บความกังวลใจไว้ได้จึงพูดกับเขาว่า ถ้าท่านสามารถช่วยข้าได้ ก็เป็นความกรุณาอย่างยิ่ง แต่ถ้าท่านไม่สามารถ ขอให้ท่านมีเมตตาและอย่าได้กดดันข้า สีหน้าโจโฉซีดลง รู้สึกอัดอึดขึ้นมาทันทีแล้วก็ขออนุญาตลาไปทันที สอดคล้องกับธรรมเนียมในอดีต ถ้าหนึ่งในซานก๋งมีอำนาจบัญชากองทัพ เมื่อพวกเขามาที่ท้องพระโรง ทหารเสือองครักษ์จะถูกสั่งให้ถือดาบอยู่ข้างตัวเขาเพื่อคอยระวังถ้าเพื่อพวกเขาจะคิดกบฏ ทันทีที่โจโฉออกมารวมกับคนของเขาได้ เขาก็คลายความวิตกลง ตั้งแต่ตอนนั้นโจโฉก็ไม่ออกมาที่ท้องพระโรงอีก ลูกสาวของตังสินเคยได้รับแต่งตั้งเป็นมเหสี เมื่อโจโฉสังหารตังสินในปี 200 เขาได้สังหารนางด้วยเช่นกัน เพราะว่านางกำลังตั้งครรภ์อยู่ ฮ่องเต้จึงพยายามขอร้องต่อโจโฉหลายครั้ง แต่โจโฉก็ยังยืนกรานที่จะสังหารนาง ด้วยเหตุนี้ ฮกฮองเฮาจึงเกิดหวาดกลัวว่าเหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิม นางเขียนจดหมายถึงฮกอ้วนบิดาของนาง กล่าวหาว่าโจโฉบีบคั้นและโหดร้าย สั่งให้เขาวางแผนต่อต้านโจโฉ ฮกอ้วนไม่กล้าทำตาม แต่แผนการนี้ล่วงรู้ไปถึงโจโฉจนได้ โจโฉโกรธแค้นพวกเขามาก ในเดือนที่สิบเอ็ด โจโฉให้อำนาจ Imperial Counsellor คองสีไปยึดตราและพู่ประจำตำแหน่งฮองเฮา เจ้ากรมอาลักษณ์ฮัวหิมก็ไปกับเขาด้วย พวกเขานำทหารเข้าวังหลวงจับตัวนาง ฮองเฮาปิดประตูห้องแล้วซ่อนอยู่ในฉากกั้น แต่ฮัวหิมพังประตูแล้วทำลายฉากกั้นไปนำตัวนางออกมา ฮ่องเต้อยู่ในวังด้านนอกเพื่อรับฟังคองสี เมื่อฮองเฮาเดินผ่านมา ผมเผ้าของนางยุ่งเหยิง เดินด้วยเท้าเปล่าและร้องไห้คร่ำครวญตลอดเวลา นางกล่าวลากับฮ่องเต้ว่า ท่านจะสามารถช่วยข้าสักครั้งได้หรือไม่ ฮ่องเต้ตอบว่า แม้แต่ตัวข้าเอง ยังไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่จะโดนแบบนี้บ้าง แล้วฮ่องเต้ก็หันไปหาคองสีพูดว่า ภายใต้สวรรค์นี้ ใต้เท้าคอง ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พวกเขานำตัวฮองเฮาไปไว้ในคุกหลวงและบังคับให้ฆ่าตัวตาย บุตรของนางสองคนถูกวางยาพิษ และญาติพี่น้องของนางร้อยกว่าคนถูกสังหาร ในเดือนที่สิบสอง โจโฉเดินทางไปที่ Mengjin โจโฉแต่งตั้งโกหยิวให้เป็นเสมียนผู้ใหญ่ในกระทรวงยุติธรรม สอดคล้องกับกฎในอดีต ถ้ากองทัพกำลังทำศึกอยู่แล้วทหารละทิ้งหน้าที่หลบหนีไป ลูกเมียของทหารคนนั้นจะถูกสอบสวนโดยการทรมาน โจโฉต้องการให้มีการทำโทษหนักขึ้น ซึ่งให้โทษนั้นรวมไปถึงบิดา มารดาและพี่น้องของทหารคนนั้นด้วย โกหยิวแย้งว่า ผู้ละทิ้งหน้าที่ต้องถูกลงโทษแน่นอน แต่ข้าได้ยินว่าพวกเขานั้นเสียใจต่อการกระทำของเขา ข้าแนะนำว่าให้เราปล่อยลูกเมียของเขาให้เป็นอิสระ เพื่อกระตุ้นให้ทหารที่หลบหนีกลับมาที่หน่วยของเขา ถ้าเรายังรักษากฎเช่นเดิม มันจะทำลายการคาดหวังที่ว่าพวกเขาจะได้รับการอภัยโทษ แต่ถ้าท่านเพิ่มโทษให้หนักขึ้น ข้ากลัวว่าเมื่อทหารเห็นเพื่อนของเขาละทิ้งหน้าที่ พวกเขาต้องกลัวว่าการประหารจะมาเกี่ยวพันกับพวกเขาด้วย พวกเขาก็ต้องหลบหนีไปด้วย แม้ว่าท่านปรารถนาที่จะฆ่าพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่อยู่ให้ท่านเห็นอีกแล้ว การลงโทษที่รุนแรงจะไม่ช่วยให้การหนีทหารน้อยลง มันกลับทำให้ปัญหาแย่ขึ้น โจโฉเห็นด้วย เขาจึงเลิกการใช้กฎหมายนี้ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=13-03-2006&group=13&blog=2 จากคุณ : kazama - [ 5 เม.ย. 49 20:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านครับ จากคุณ : GTW - [ วันจักรี 09:28:22 ]