"เมอร์ เมอร์ ยัยซัมเมอร์ " เสียงตะโกนลั่นพร้อมกับแรงที่ดึงหมอนออกจากหัวของฉัน

ตุ๊ปปปปปปป!!! ปลุกฉันตื่นจากฝัน

“อื้อ...พี่วิน!!! โธ่!! พี่จะมาปลุกเมอร์แต่เช้าทามไมเนี้ย....ครอกฟี้...”

อาการครึ่งหลับครึ่งตื่นของฉันทำให้พี่วินเนอร์สุดหล่อถึงกับระอา

“น้องซัมเมอร์ค่ะ...เราน่ะเป็นคนบอกให้พี่ปลุกเองนะ...ไหนว่าวันนี้เปิดเทอมขึ้นม.4วันแรก จะเป็นเด็กดีไปโรงเรียนใหม่แต่เช้าไง อีกอย่างนี่มันกี่โมงแล้วฮึ้อ???......ตามใจไม่ตื่นก็ไม่ตื่น ถ้าพี่ไทเกอร์รู้ว่ายังไม่ตื่นแบบนี้ ได้เป็นเรื่องแน่ 5555 ” พี่วินเนอร์พล่ามเป็นชุดเล่นเอาคนง่วงหายง่วงไปเลย

“เอ้าๆๆ บ่นเข้าไปบ่นเป็นตาไปได้...พี่วินเนี้ยแก่กว่าเมอร์ไม่กี่ปีแต่ดูดิ บ่นอย่างกับ........” พูดแค่นั้นแล้วก้อนั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว

“อะไรๆ พูดให้มันดีๆนะ ยัยเมอร์” พูดไปส่งสายตาดุๆไปให้น้องสาวตัวแสบ หัวแก้วหัวแหวนของบ้าน

“เฮ้อ!! ไม่เอาและ คุยกะพี่วินเนี้ย...”

พูดจบก็จัดแจงเดินไปอาบน้ำ แต่ยังทิ้งท้ายไว้ให้พี่ชายที่แสนดีช้ำใจเล่น

“เนี้ยและน้า...พี่วินถึงไม่มีแฟนสักที 5555”


“ไอ้ซัมเมอร์”

..........................................................................

“โอ้ย!!! สายแล้วๆๆๆ พี่วินนะ ปลุกเมอร์ยังไงเนี้ย...ถ้าเมอร์ไปสายนะ ฮึ /// คอยดู”

“โวยวายอะไรแต่เช้าค่ะ...นางฟ้าน้อย” วอเตอร์พี่ชายคนรองสุดที่รักของยัยตัวแสบทักทายน้องสาว

“ก็เมอร์สายแล้วนี่ค่ะ ดูสิค่ะ เปิดเทอมวันแรกแท้ๆ..../// เอ้า พี่วินจะไปยังเนี้ย เมอร์ยิ่งรีบๆอยู่ ถ้ายังไม่ไปเมอร์จะได้ไปก่อน”

“โอ้ย..รีบไปไหน เด็กม.6 เค้าไม่รีบกะ................” พูดได้แค่นั้น ก็ต้องรีบลุกเพราะแรงฉุดของยัยตัวเล็ก

“งั้นเมอร์ไปแล้วนะค่ะ บายค่ะ....พี่วอเตอร์ //หวัดดีค่ะพี่ไทเกอร์ (*/\*)”

..........................................................................



โรงเรียนเอสเคเอส.

“เอาล่ะๆ นั่งที่กันได้แล้ว นักเรียน ม.4แล้วยังส่งเสียงดังกันเป็นเด็กๆ”

เสียงอาจารย์ที่ปรึกษาสาวคนสวยพูดพร้อมโปรยยิ้มให้กับเด็กในปกครองของตน

“เอาเป็นว่าตอนนี้ใครอยากนั่งตรงไหนก็นั่งกันไปก่อนนะค่ะ...แล้วบ่ายๆจารย์จะบอกเลขที่ ให้ทุกคนนั่งเรียงเลขที่นะคะ”

สิ้นเสียง คนอื่นๆก็พากันหาที่นั่งตามใจฉัน.....ฉันยืนมองอยู่นาน เพราะมาสายเลยยังหาเพื่อนใหม่ไม่ได้สักคน ฮึ้ย!! นึกแล้วก็แค้นไอ้พี่ชายตัวดี เอาล่ะ ใจเย็นๆ ไหนดูสิมีใครหน้าตาพอคบได้บ้างเนี้ย

มองซ้ายที ขวาที เอ๋!! ที่นั่งที่เหลือมันยังไงๆอยู่แหะ ก็จะไม่ให้แปลกได้ไงอ่ะ แทนที่ผู้ญ.จะนั่งกับญ.ด้วยกัน แต่นี่กลับนั่งเป็นคู่ๆอย่างกับเป็นแฟนกันหมดซะงั้นอ่ะ ตายแล้ว!! มองจนทั่ว ที่ว่างที่เหลือมีแต่ต้องนั่งกับผู้ช.อ๋อเนี้ย

ตอนนี้เก้าอี้ที่สามารถจับจองได้เหลืออยู่เพียง 4 ที เรียงเป็นแถวไล่ตั้งแต่หน้ากระดานลงมา ไอ้ที่จะให้นั่งหน้าๆล่ะก้อตัดจากหัวไอ้เมอร์ไปได้เลย เพราะฉะนั้นที่พิจารณาได้ก็คงมีแต่ 2 ตัวสุดท้าย

คนนั่งเกือบท้ายสุดหันมามองฉันแล้วยิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตร แต่ไอ้คำพูดของมันนี่ซิ

“นั่งนี่ก็ได้คนสวย...แต่อาจจะไม่ค่อยสบายก้นนะเทอ ถ้าอยากสบายอ่ะ ต้องมานั่งในใจเรา”

“555555” เสียงหัวเราะที่เหมือนจะพร้อมใจกันดังโดยไม่ได้นัดหมาย

.........................................................................