ความคิดเห็นที่ 1 “เพื่อนของดิฉันนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว พาไปหาหมอโรคจิต” เจ้าเพื่อนรักเล่าเหมือนไม่ใช่ กัลยาที่ต้องทั้งลากทั้งขู่เข็ญให้จิงโจ้ไปเป็นเพื่อน “ช่วงสะกดจิตเขาร้องว่า อย่า อย่าทำ เขากลัวแล้ว อยากจะขอรบกวนคุณอาช่วยตรวจดวงให้เขาหน่อยว่าจะช่วยอะไรได้บ้างหรือเปล่าน่ะค่ะ” คุณหมอดลย์ขอมือกัลยาไปจับอย่างสุภาพหลับตาลง ก่อนจะถอนหายใจช้าๆ หน้าท่านซีด มีเหงื่อผุดขึ้นบางๆ “เขามาแล้ว คนที่จะมาช่วยคุณหนู แต่คุณหนูรับสัญญาณไม่ได้ เขาก็ใจร้อนอยากช่วย ขอถามหน่อยเจอคนแปลกหน้าที่สนิทสนมอย่างรวดเร็วบ้างไหม” “ไม่นี่ค่ะ ไม่มีคนแปลกหน้าที่สนิทใหม่ๆ เลย” “ยังไม่เคยเห็นหน้า แต่สนิทล่ะ” กัลยา รู้สึกร้อนที่มือ ใบหน้าคุณหมอ แดงขึ้น “เอ...” เธอเริ่มไม่แน่ใจ สนิทไม่เห็นหน้า เพิ่งจะเจอ “ทางอินเตอร์เน็ตได้ไหมคะ เจอคนแปลกๆ ช่วงนอนไม่หลับนี่ต้องหาเพื่อนตอนกลางคืนค่ะ ไม่อย่างนั้นไม่รู้จะทำยังไง นอนก็ไม่หลับ หลับๆ ไปก็ผวา เคยเอาน้องมานอนด้วยน้องบอกว่าละเมอน่ากลัวมาก” “ได้ คนแปลกๆ น่ากลัวอันตราย จะชี้ทางให้ ทำตามเขานะคุณหนู เขาพยายามมาช่วย” คุณหมอปล่อยมือ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเกือบหมดแก้ว ก่อนหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อ จิราพรที่ทำตาโตมองอย่างสนใจแต่ไม่กล้าตัดตอนถาม ค่อยๆ ระบายลมหายใจที่ไม่รู้ตัวว่ากลั้นเอาไว้ออกมาเบาๆ อย่างโล่งอก เสียค่ายกครูไป 399 บาท ดลย์ไปส่งแขกยามเช้าทั้งครู่มองจนท้ายรถลับประตูบ้านไปแล้ว จึงเดินขึ้นไปข้างบน ที่แขกสำคัญรออยู่  ในห้องมืดสลัว มีเพียงแสงไฟสว่างบริเวณโต๊ะทำงาน เจ้าของบ้านปิดประตูเสียงเบา กุมมือสำรวมรอให้บุรุษที่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์หันมา “ใช่ไหม” เสียงถามกังวานมีอำนาจ “ครับใช่เธอ” ดลย์ตอบ ลังเลเล็กน้อยก่อนจะท้วงเสียงอ่อน “จะดีหรือครับคุณราม” “ทำไมล่ะ ดลย์” ชายหนุ่มผิวขาว ตาดำคมกริบ กรอบตาลึก ไว้หนวดเคราขริบบางๆ ถามกลับ ร่างสูงใหญ่อยู่ในเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นลายการ์ตูน ชายหนุ่มหมุนเก้าอี้ออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ เพียงโบกมือไฟในห้องก็สว่าง “ในเมื่อ...ถ้าเป็นเธอจริง การที่เรากระตุ้นความทรงจำกลับมามันจะผิดอะไร ดลย์ เมื่อยี่สิบปีก่อนเป็นความผิดของคุณที่ไม่บอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมถึงต้องรอจนถึงวันนี้ แล้วครั้งนี้ คุณจะปล่อยให้เธอตาย แล้วรออีกยี่สิบ สามสิบปีหรือ ผมน่ะ” ชายหนุ่มยกไหล่ “ยังไงก็ได้นะ เพราะผมไม่ต้องอยู่จนชั่วนิรันดร์” “แล้วแต่คุณครับ คุณราม” ดลย์ก้มศีรษะให้ชายหนุ่ม ก้าวออกจากห้องปิดประตูอย่างเบามือ ชายหนุ่มนามราม มองตามหลังดลย์ โหรตามอย่างที่มนุษย์เรียกหรือนักทำนายในโลกพ่อมด  รามต้องการให้ดลย์ยืนยันในสิ่งที่เขาสงสัย และได้รับคำตอบแล้ว ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ มนุษย์ข้อห้ามมากมายเกินไป เป็นพ่อมดง่ายกว่าเยอะ แต่แม่มดของเขาที่พลาดท่าเสียทีแก่น้ำมือมนุษย์ เมื่อไรเธอจะคืนมาเสียที หวังว่าครั้งนี้เขาจะคว้าเธอเอาไว้ได้ ไม่ปล่อยให้หลุดมือไป กัลยากินข้าวอาบน้ำสระผมเรียบร้อยเตรียมพร้อมกับการติดต่อทางสื่ออินเตอร์เน็ต หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนตัดใจเอื้อมมือไปเปิดคอมพิวเตอร์ ตอนนี้ การอดนอน นอนไม่พอ ทรมานเธอจนกระทั่งให้ทำอะไรก็ได้ ให้ได้หลับเสียที ทันทีที่เข้าโปรแกรมเอ็มเอสเอ็น เจ้าของหัวกะโหลกน้อยก็มาเคาะประตูเรียก ...วันนี้มาเร็ว นอนหลับแล้วหรือยัง... ...ยัง ไม่หลับไม่นอนหรือคุณ เข้ามาเมื่อไรก็เห็นเมื่อนั้น...หญิงสาวพิมพ์ถามกลับไป ตัวการ์ตูนหัวเราะอ้าปากกว้างมาเป็นคำตอบ ยังหัวค่ำไป เพื่อนสาวแก๊งออนเอ็มของเธอยังไม่เข้ามาหรอก กว่าจะมาก็โน่น สามทุ่ม สี่ทุ่ม  นี่ตะวันเพิ่งจะลับฟ้า คุยกับเพื่อนโรคจิตไปก่อนก็ได้ คนนี้ ไม่มีอะไรนอกจากชอบส่งอะไรน่ากลัวๆ ให้ตกใจเล่น นอกนั้นก็สุภาพ เธอต่อว่า กัดกลับไปแรงๆ ก็แค่หัวเราะ แถมเวลาเธองอนก็ยังมาง้อก่อนด้วย ถ้าเป็นชายหนุ่ม หญิงสาวยิ้มขำ จะดีขนาดไหนนะ แต่ถ้านั่งเล่นเอ็มทั้งวัน ก็ไม่น่าสนใจเหมือนกัน นั่น ยังไม่ทันไร ปืนกลกราดยิง เลือดท่วมจอ มาอีกแล้ว หญิงสาวหัวเราะกิ๊ก เมื่อเลือดที่เห็น ภาพถูกดึงเข้ากลายเป็นน้ำในแก้วน้ำแดงไปได้ ...กินเลือดเป็นแดรกคิลร่า หรือไง...   เหมือนจะรู้ใจ ภาพการ์ตูนท่านเคาน์โผล่มาทันใจ หญิงสาวหัวเราะได้อีกรอบ ...เลือดหวานนะ กินไหม...ฝ่ายโน้นถามมาเหมือนจะแกล้งเล่นเหมือนเคย ...ส่งมาจิ ถ้าไม่หวานฉันจะกินเลือดนาย... ...อยากกินเลือดแล้วเหรอ...555... ...555...     หญิงสาวพิมพ์ตอบ โดยไร้อารมณ์ขัน ขยับตัวนั่งขัดสมาธิ ...จะส่งไปให้นะ ที่สุสานดอนรัก ลำดับที่  666 อย่าลืมไปเอาล่ะ... ...อะไรนะ... คำตอบประหลาด ทำให้เธอรีบพิมพ์รัวคีย์ถามกลับไป ...ยาแก้โรคนอนไม่หลับไง... ...อย่ามาล้อเล่นนะ...เธอใส่การ์ตูนหน้าบึ้งไปอีกหลายตัว ...ก็มาหาตั้งหลายวัน ไม่สนใจถามนี่... ...ฉันทำตามแล้วจะนอนหลับแน่หรือ... การ์ตูนหัวเราะมาเป็นคำตอบ ...ถ้านายโกหก ฉันจะแช่งนาย...       กัลยาพิมพ์ข้อความ แถมด้วยตัวแม่มดน้อยกับหม้อยาลูกใหญ่กำกับไปด้วย ...แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะไปเอายาแก้โรคนอนไม่หลับของคุณจริงๆล่ะ... เอ๊ะ เจ้าคนนี้นี่ อารมณ์อาจารย์สาวเริ่มกรุ่นๆ ฉุนนิดๆ ...จะให้ฉันขับรถไปเอายาของนายตั้งไกลขนาดนั้น นายก็ต้องให้ฉันหลับได้ก่อนจิ ไม่อย่างนั้นฉันหลับในระหว่างทางจะว่าไง... ...555 คุณก็ได้หลับสบายไง ... ก่อนที่เธอจะพิมพ์อะไรเจ็บๆ โต้กลับ ข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้น ..คืนนี้คุณจะได้หลับสนิท พรุ่งนี้คุณจะต้องเดินทางไปที่สุสานดอนรัก ลำดับที่ 666 ถ่ายรูปป้ายหน้าสุสานมา... ...เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง นับจากนาทีนี้ เมื่อเข็มนาฬิกาทั้งสามเข็มมาตรงกันคุณจะหลับสนิท และตื่นเวลาหกนาฬิกา... จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 8 เม.ย. 49 05:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังข้อความปรากฏรูปนาฬิกาทรงกลมที่มีเข็มสั้นอันใหญ่บอกชั่วโมง เข็มยาวอันย่อมมาหน่อยสำหรับบอกเวลาเป็นนาที และเข็มจิ๋วๆ อันยาวสุด เข็มวินาที เข็มทั้งสามเข็มเริ่มกระดิก หญิงสาวมองตาม และตอนนี้เธอก็กำลังจอดรถอยู่ตรงสุสานดอกรัก เพราะเจ้าเข็มสามเข็มทำเอาเธอหลับคาหน้าจอคอมพิวเตอร์ ตื่นมาปวดเมื่อยไปหมดอยู่นี่ไง ไปค้นหาแทบตาย ถึงรู้ว่าสุสานดอนรักอยู่ที่กาญจนบุรี เติมน้ำมันเต็มถัง กับแผนที่อีก 1 ฉบับ เธอก็มาถึงที่นี่ แคว้นโบราณ ด่านเจดีย์ มณีเมืองกาญจน์ สะพานข้ามแม่น้ำแคว แหล่งแร่ น้ำตก คำชวนเชิญที่ด้านหน้าของแผนที่ท่องเที่ยวกาญจนบุรี  โดยนายรอบรู้นักเดินทาง ที่แจกมากับนิตยสารสารคดี ในมือของเธอ ดูจะสรุปแหล่งท่องเที่ยวสำคัญๆ ในจังหวัดไว้ได้ครบ สถานที่ที่เธอมาวันนี้ก็เกี่ยวข้องกับแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ สะพานข้ามแม่น้ำแคว ที่ทำให้เกิดสถานที่นี้ สุสานดอนรักหรือสุสานสหประชาชาติ เป็นสุสานขนาดใหญ่บนเนื้อที่ 17 ไร่ บรรจุศพทหารเชลยศึกที่เสียชีวิตระหว่างการสร้างทางรถไฟสายมรณะถึง 6,982 หลุม ทุกปีจะมีวันรำลึกถึงผู้เสียชีวิตเฉพาะคนชาติต่างๆ นี่คำแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวสั้นๆ ที่เธอซื้อติดมือมา หญิงสาวหยิบหมวกขึ้นมาสวม ตรวจสอบกล้องถ่ายรูปและสมบัติกระจุกกระจิกในกระเป๋า ก่อนก้าวลงจากรถ โดยไม่ลืมหยิบขวดไวน์มาด้วย กดล็อกรถ ก่อนจะไปที่ หลุม 666 ตามบัญชาของคนที่ออนเอ็มโดยใช้สัญลักษณ์หัวกะโหลก เธอมีที่ที่ต้องไปแวะก่อน เมื่อเช้าหลังจากที่เธอค้นเจอว่าสุสานดอนรักคือที่ไหน เธอได้โทรศัพท์ข้ามทวีปไปหามัม บ้านที่เธอไปอยู่ด้วยเมื่อได้ทุนเอเอฟเอส พี่ชายของมัมก็เป็นคนหนึ่งที่ทิ้งร่างไว้ที่นี่ ที่ทางสายมรณะ เธอเคยมาคารวะสุสานของลุงเบรฟมาก่อนแล้วครั้งหนึ่งเมื่อสมัยเธอเรียนอยู่ปีสอง ครอบครัวที่ฮอลแลนด์เดินทางมาเที่ยวเมืองไทย หลังจากนั้น การเรียนและการงานก็ทำให้เธอไม่ได้มาที่นี่อีก ทนทวนความจำนิดหน่อยเธอก็หาสุสานของลุงเบรฟเจอ หญิงสาวเปิดจุกก๊อก วางขวดไวน์ไว้หน้าสุสาน “ลุงเบรฟ หลานกัลยานะคะ ลูกสาวแม่มาธาร์มาเยี่ยมค่ะ แม่สบายดีค่ะ เพิ่งโทรคุยกันเมื่อเช้า แล้วแม่ก็ร้องไห้อีกตามเคย ถ้าลุงยังไม่ไปเกิดก็ไปห้ามอย่าให้แม่ร้องไห้ทีนะคะ ฮือม์ มาช่วยกัลยาหาหลุมที่ 666 ดีกว่า” หญิงสาวเหลียวมองไปรอบๆ ป้ายสุสานสีขาวเรียงราย เงียบเหงา โศกเศร้านิดๆ ผู้ที่นอนอยู่ที่นี้ ต้องจากบ้านจากเมืองมาด้วยหน้าที่ การเสียชีวิตจากการเป็นเชลยก่อสร้างทาง คงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายๆ สบายๆ ยิ่งสมัยก่อนไม่มีเครื่องมือทันสมัยอย่างสมัยนี้   เงาอะไรแวบๆ เธอหันตาม เด็กตัวน้อย ในเสื้อกระโปรงติดกันสีแดงจ้า ใส่หมวกปลายแหลมสีดำแปลกตา เธอไม่เคยเห็นหนวกแบบนี้ขายที่ไหน แต่ช่างคุ้นตานัก หลอดผมสีทองปลิวพ้นขอบหมวกออกมาเต้นหยอยๆ เพียงกระพริบตา เด็กคนนั้นก็หายไป ขนลุกซู่ กัลยาตัดสินใจก้าวเท้าเดินไปที่ที่เด็กน้อยยืนอยู่เป็นตำแหน่งสุดท้าย ไม่น่าเชื่อ 666 หญิงสาวขอขมาก่อนจัดการถ่ายรูปเก็บไว้ทุกมุม เดินย้อนกลับมาเก็บขวดไวน์ กลิ่นคาวแปลกๆ โชยเข้าจมูก แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจ ในเมื่อเธอได้สิ่งที่ต้องการแล้ว หญิงสาวจัดแจงขับรถกลับกรุงเทพฯ อยากจะรู้นัก ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ทันทีที่กลับมาถึงห้องพัก เธอจัดการเปิดคอมพิวเตอร์โหลดรูปจากกล้องเข้าเครื่องคอมฯ ตรวจดูรูปที่ถ่ายมา ป้ายสีขาว ทำให้เห็นอะไรได้ไม่ชัดเจน แล้วเธอก็เพิ่งนึกได้ เอ๊ะ ยาแก้โรคนอนไม่หลับของเธอล่ะ ไหนว่าจะวางไว้ให้ เธอต่ออินเตอร์เน็ต น่าแปลกที่วันนี้ เจ้าโครงกระดูกน้อยไม่ได้เต้นรำรออยู่เหมือนเคย ยังไม่ง่วง อะดรีนาลีนในกระแสเลือดยังไม่จาง หญิงสาวหยิบงานวิจัยมาทำต่อ ถ้าคืนนี้นอนหลับอีกคืน อาทิตย์หน้า เธอคงทำงานอย่างมีความสุขมากขึ้น ไม่หงุดหงิดใส่นักศึกษาอย่างที่ผ่านๆ มา เสร็จงานยังไม่ค่ำ หญิงสาวจัดการหาอาหารเย็นอย่างง่ายๆ ด้วยขนมปังกับไส้กรอกที่มีติดตู้เย็นอยู่เสมอ อาบน้ำ ก่อนมานั่งหน้าคอมฯ อีกครั้ง  เจ้าผีน้อยเต้นรำอยู่เหยง ๆ ...เมื่อคืนนอนหลับไหม... คำทักทายที่แสบๆ คันๆ ในอารมณ์ แต่การได้นอนหลับคืนหนึ่งทำให้เธอไม่หงุดหงิด แต่อดต่อว่าเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้ ...หลับซิ หลับหน้าคอมเลย ขอบคุณนะ... เจ้าผีน้อยออกมาเต้นเริงร่า ...อย่าเพิ่งดีใจไป ไหนยาแก้โรคนอนไม่หลับของฉัน...เธอถามข้อข้องใจ ...อ้าว ก็เอามาแล้วนี่...   คำตอบทำเอาอารมณ์ดีๆ เกิดระรอกคลื่นขึ้นมาไหวๆ อีกแล้ว มีที่ไหนกัน ...ไม่เห็นจะมีอะไรที่ 666 เลย... ...แต่คุณเอาไวน์กลับบ้านนะ... คำตอบนั้นเหมือนเขาไปอยู่ที่นั่นด้วย จะเป็นไวน์ขวดนั้นได้ยังไง ก็เธอเป็นคนเอาไป และเอากลับ หรือใครมาเปลี่ยน หญิงสาวเดินไปหยิบไวน์ออกมาจากตู้เย็น เป็นขวดเดิมแน่ๆ ทำไมเธอจะจำไม่ได้ว่าเธอซื้อไวน์อะไรไป ถ้าเขาสามารถหามาเปลี่ยนได้ชนิดเดียวกับเธอเปี๊ยบ เขาก็เป็นพ่อมดแล้ว สงสัยจะพ่อจอมอำมากกว่า ขวดนี้เธอซื้อแน่ๆ ป้ายฉลากมีรอยฉีกอยู่นิดๆ แล้วยังจุกก๊อก ถ้าทำรอยถูกเจาะได้เหมือน ก็ผีหลอกเธอแล้ว ...ไวน์ฉันเอาไป อย่ามาโมเม... ...ฮือม์ แต่นั่นเป็นยาที่ทำให้หลับได้จริงๆ นะ... ...จุ๊ จุ๊ จุ๊...อย่าเพิ่งลองนะ เพียงหนึ่งแก้ว คุณก็จะหลับ เหมือนนาฬิกาเมื่อคืน... ข้อความขึ้นมาดักคอเอาไว้ก่อน เหมือนเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะดึงจุกออก หันรีหันขวาง หาแก้วไม่ได้ จะยกกรอกทั้งอย่างนี้ล่ะ ดีแต่สะดุดตากับสีแสดที่กระพริบด้านล่างของจอภาพ เลยมองข้อความเสียก่อน กัลยาวางขวดไวน์ลง นั่งลงพิมพ์ข้อความตอบ ...หึ...หญิงสาวส่งตัวการ์ตูนหน้าเชิดประกอบข้อความ ...ไหนล่ะ รูปที่ให้ไปถ่ายมา...อีกฝ่ายหนึ่งทวง ...รับนะ...หญิงสาวส่งรูปไปให้ เธอพินิจพิศดูรูปยังไงก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลย คนอีกทาง เงียบหายไปนานเหมือนเขาจะค่อยๆ หาอะไรที่ละเอียดมากๆ หญิงสาวเอาไวน์ไปเก็บแล้วกลับมาฝ่ายโน้นก็ยังเงียบ เขย่าจอไปแล้ว ก็ไม่เห็นจะตอบอะไรมา หญิงสาวยักไหล่ สงสัยจะไปขยายห้าร้อยเท่า ดูเศษวัสดุที่ทำหรืออย่างไร ก่อนที่หญิงสาวจะคลิกไปเข้าเวบอื่นๆ เพื่อรอ อีกฝ่ายก็ส่งข้อความมา ...ขอบคุณ แต่นี่เป็นงานชิ้นที่หนึ่งเท่านั้นนะ... ..อะไรนะ.. หญิงสาวโวยวาย ทั้งพิมพ์ ทั้งร้องออกมา ...เล่นอะไรอย่างนี้ ขี้โกง...       คราวนี้เป็นฝักทองออกมาทำตาหวานใส่ มีหนอนตัวอ้วนคลานลอดลูกกะตา ...ไม่ตลกเลยนะ... หญิงสาวพิมพ์ขู่กลับ พร้อมด้วยตัวการ์ตูนหน้าเคร่งกอดอก ถือไม้เรียว ...ไวน์ที่คุณถือกลับมา วันละแก้วเล็กๆ ขอย้ำเล็กๆ นะ คุณจะหลับได้สักหนึ่งในสี่ของคืน ซึ่งก็น่าจะพอ แล้วก่อนวันว่างครั้งหน้าของคุณ เราค่อยมาคุยเรื่องงานชิ้นที่สอง...ของคุณ... ...เดี๋ยวๆๆๆๆ...   กัลยารีบเรียกเอาไว้ก่อน หัวคิดวิ่งเร็วจี๋ ถ้าเรื่องนอนไม่หลับของเธอเกี่ยวข้องกับคนปลายสายอีกข้างจริงๆ ถ้าเขาใช้วิธีนี้ เธอไม่ต้องเป็นทาสวิ่งวุ่นตามที่เขาสั่งตลอดหรือ มันจะมากไป ...ฉันต้องทำงานกี่ชิ้น... หญิงสาวถาม เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มขำแกมเอ็นดูของคนที่นั่งหน้าจอคอมฯ อีกด้าน ..สี่ชิ้น เมื่องานจบแต่ละชิ้น คุณจะหลับได้มากขึ้น เมื่อครบสี่ชิ้น ชีวิตคุณจะกลับเป็นปกติ... ...แล้วไม่มีที่นอนไม่หลับประหลาดๆ แบบนี้อีกแล้วนะ...   ไม่มีคำตอบนอกจากนาฬิกาที่มาตั้งเวลาถอยหลัง ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง ก่อนอีกฝ่ายจะ  ไซน์-เอ้าท์ออกไป คนเจ้าเล่ห์ หญิงสาวมองหน้าต่างที่คู่สนทนาหลุดไปแล้วอย่างโมโหหน่อยๆ ขำนิดๆ กับการเอาตัวรอดไปได้อย่างน้ำใสๆ เห็นตัวชัดๆ เลย ยังหลุดไปได้อีก หญิงสาวจัดการปิดคอมพิวเตอร์ อดนอนมาหลายคืนแล้ว ถ้า ยาที่ว่านั่นใช้ได้ เธอน่าจะนอนเต็มอิ่มคืนนี้ พรุ่งนี้มีศึกหนักของหน้าที่อาจารย์ที่ปรึกษารอเธออยู่ นึกขอโทษเพื่อนสาวแก๊งอินเตอร์เน็ตของเธออยู่ในใจ ที่คืนนี้ไม่ได้คุยกัน เพื่อนคงเข้าใจน่า ว่าพรุ่งนี้วันทำงาน กัลยาเปิดชั้นเก็บอุปกรณ์จานชามหยิบแก้วใบเล็กออกมา รินไวน์ลงประมาณสองอึกใหญ่ๆ กะไว้ให้เหลือพอถึงวันหยุดครั้งหน้า ถ้าที่ผู้ช่วยจอมป่วนบอกเป็นความจริง เธอน่าจะเตรียมตัวให้พร้อมที่จะหลับเลย หญิงสาววางแก้วไว้ข้างเตียง ดับไฟ กระโดดขึ้นเตียง คว้าแก้วมา กลั้นใจดื่มลงไป วางแก้วลง แล้วเธอก็วูบไปเกือบจะทันที ร่างที่คลุมด้วยเสื้อคลุมตัวโตสีแดงจัดจ้า หมวกปีกกว้างปลายยอดแหลมสีดำ แล้วยังปลายหางเปียหนาสีทองที่สะท้อนเป็นประกายจากแสงไฟที่ลุกโพลงอยู่ในเตาที่ตั้งหม้อใบใหญ่ ไฟส่องให้เห็นผิวแก้มผ่อง อะไรกัน มีแม่มดหน้าหมวยด้วย เธอเดาจากเสี้ยวหน้าที่เห็น รูปหน้าเป็นคนเอเชีย และเอเชียที่คนเอเชียแยกกันออก เธออยากจะบอกว่าเป็นคนมีเชื้อสายจีน แต่คนจีนอะไรมีผมสีทองกันนะ นี่ภาพอะไร หรือติดตามาจากภาพยนตร์เรื่องอะไร ไม่ได้ดูเรื่องอะไรที่มีเรื่องเกี่ยวกับแม่มดเลยนะ เอ๊ะ เพิ่งจะดูไป แฮรี่ พอตเตอร์ไง ฮือม์ เสื้อคลุมสีแดงจ้า ผมทอง ไม่ใช่เรื่องแปลก หญิงสาวอมยิ้ม แล้วหลับต่อไปง่ายๆ จบแล้วค้า ตอนที่ 1 โปรดตามตอนที่ 2 เร็ว ๆ นี้ ค่ะ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 8 เม.ย. 49 05:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลิงค์ค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html เป็นไงคะกับทริปที่สองนี้ หุหุหุ...โปรแกรมนี้ค่อนข้างจะต่างกับโปรแกรมแรกมาก ((ออกแนวลึกลับอยู่สักหน่อย ตามความถนัดของฟ้าใส หรือ pajan อีกนามปากกาที่เพื่อนในถนนนักเขียนรู้กันดี)) รับรองจากทริปแรกจนถึงทริปสุดท้ายไม่มีซ้ำกันอย่างแน่นอน...อิอิ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 8 เม.ย. 49 05:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 oh very interesting ka จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 8 เม.ย. 49 07:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นางเอกเรื่องนี้เก่งคอมชะมัด.. คุยกับพระเอกทางเอ็มแทนการโทรศัพท์ หุหุ แล้วจะกิ๊กกันตอนไหนเนี่ยยย อิอิ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 8 เม.ย. 49 10:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาติดตามครับ จากคุณ : ลูนาติก - [ 8 เม.ย. 49 10:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่าสนใจมากๆค่ะ เนื้อเรื่องหรือการพูดคุย ดูสั้นๆกระชับดี แต่ก็ไม่รู้สึกห้วนจะเกินไป จะรอติดตามค่ะ จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ 8 เม.ย. 49 11:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พระ-นางนี่ เขาคุยกันทางเอ็มดูโหดๆ ยังไงไม่รู้แฮะ แหะๆ จากคุณ : P (Honey Pee) - [ 8 เม.ย. 49 11:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาเที่ยวกับพี่สาวค่ะ และย่องมาขอบคุณเพื่อนๆ ที่ตามไปเที่ยวทะเลหมอกบอกรักจนจบกันทุกคนค่ะ ฟ้าใสจ๋า เป็นห่วงพี่นกนะจ๊ะ อีตาคนในเอ็มน่ะ ไว้ใจได้แน่นะ จากคุณ : ภดาวัน - ชามี (ภดาวัน - ชามี) - [ 8 เม.ย. 49 13:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้น่าสนใจมาก ๆ เลย มาแบบแปลก ๆ นะ มีแม่มด พ่อมด ถ้าเจออย่างนี้จริง คงขวัญผวา จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 8 เม.ย. 49 14:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นั่นสิคะ ออกแนวลึกลับ น่าติดตามดีค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 8 เม.ย. 49 16:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เหอๆ ตามไปลึกไปลับด้วยคนนะค่ะ จากคุณ : ปลากัด (ปัณณ์) (LonelySeason) - [ 8 เม.ย. 49 22:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 งานชิ้นต่อไปคืออะไรเนี่ย จากคุณ : scottie - [ 9 เม.ย. 49 15:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่าติดตามค่ะ แปลกดี ^^' จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 10 เม.ย. 49 13:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดูลึกลับจัง... จากคุณ : FruiT SaLaD - [ 10 เม.ย. 49 18:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หือ?? คุณพระจันทร์แต่งเองหรอกหรือคะ? (คิดถึงมารจันทราอยู่ หุๆ) น่าสนใจๆ ชอบแนวแปลกๆอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : นกยูง - [ 12 เม.ย. 49 00:51:27 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 อะไรกันเนี่ย ตามลุ้นค่ะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 01:11:44 ]