ความคิดเห็นที่ 1 บ่ายสามกว่าๆแล้ว แพรดาวรีบจ้ำอ้าวเดินไปยังโรงยิมที่นัดกับอุรชาเอาไว้หลังจากเลิกเรียน ทว่าระหว่างทาง เธอก็ได้เจอกับเรื่องน่าสนใจเข้า เมื่อดวงตากลมๆของสาวน้อยหน้าตาน่ารักกำลังฉายภาพของคนสองคน ที่กำลังพูดคุยกันอย่างหน้าตาเคร่งเครียด และเมื่อมองชัดๆเต็มตาแล้วก็ยิ่งแน่ใจว่า หนึ่งในสองคนนั้นก็คือ น้องน้ำตาล ที่เพิ่งมีข่าวกับเพื่อนสาวของเธอไปหยกๆนั่นเอง “ไม่เอา น้ำตาลไม่ทำ...!” เสียงรุ่นน้องสาวแผดดังออกมา ก่อนจะต้องถูกปิดปากด้วยมือหนา พร้อมน้ำเสียงเฉียบห้าวของอีกคน จะใคร ก็นายรุ่นพี่คนที่ตามตื๊อแพรดาวจนมีปัญหากับอุรชาน่ะสิ แพรดาวมองด้วยสายตารังเกียจชายหนุ่ม คู่สนทนาของน้ำตาล อย่างเห็นได้ชัด “อย่าส่งเสียงดังไปน่า!” คนพูดทำท่าหงุดหงิดเต็มที่ สักพักหนึ่งค่อยยอมละมือออกมาจากปากอวบอิ่มของน้ำตาล เอ่ยถามหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่ามากๆด้วยน้ำเสียงดูถูก “แล้วถ้าจะทำให้เธอยอมทำ จะเอาเท่าไหร่ ว่ามา ฉันจ่ายเธอเต็มที่” คนฟัง(ทั้งสองคน)ทำตาโต และคนในสถานการณ์ต่างหากที่สามารถเถียงกลับไปได้ หาใช่อีกคนที่กำลังแอบมองอยู่ “พี่คิวพูดอะไรออกมาน่ะคะ! คิดว่าน้ำตาลไม่มีศักดิ์ศรีขนาดนั้นเลยเหรอ!” น้องน้ำตาลตวาดใส่หน้าชายหนุ่ม “แล้วอีกอย่างข่าวที่มันออกไปแบบนั้น น้ำตาลก็ไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรเลยนะคะ เพราะน้ำตาลไม่อยากทำให้พี่อุนต้องเสียใจอีกแล้ว” ‘พี่คิว’ ... ที่น้ำตาลเรียกขานทำหน้าหมิ่นใส่เธอ แล้วจึงกระแนะกระแหนใส่ด้วยความหมั่นไส้ “ไม่อยากให้พี่อุนต้องเสียใจ ... น่าสะอิดสะเอียนน่า! เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทุเรศ!” ตบท้ายด้วยสายตาดูหมิ่นกว่าเก่า “แต่คนที่ตามลอบทำร้ายด้านหลังเหมือนสุนัขลอบกัด น้ำตาลว่าน่าทุเรศกว่าอีกนะคะ!” เพียะ! สิ้นเสียงใส ฝ่ามือหนาก็ตบเข้าที่แก้มขาวเสียงดัง จนคนที่แอบมองอยู่เกือบจะอดใจไม่ไหว พุ่งกายออกไปตอกกลับแทนรุ่นน้องสาวตัวเล็กๆ ทว่ากลับถูกรั้งไว้ด้วยใครบางคน แพรดาวหันมอง เห็นดวงหน้าของเพื่อนสาวลอยอยู่ใกล้ๆ และเมื่อเบิกตาโต ทำท่าจะถามว่าจะห้ามเธอทำไม แต่เมื่อเจอกับสายตาของอุรชาที่บอกราวกับว่าให้เก็บคำถามลงก่อน แพรดาวจึงยอมใจเย็นลงแล้วหันไปสนใจคู่สนทนาต่อ น้ำตาลยกมือขึ้นแตะแก้ม เธอรู้สึกมึนงง จนแสดงออกทางสีหน้าอึ้งๆ อุรชาและแพรดาวมองเห็นน้ำตาลค่อยๆเงยหน้ามองดูเจ้าของมือหนาและการกระทำอันอุกอาจนั้น เพียงแค่ครู่เดียว หยดน้ำใสๆก็รินไหลออกมาจากดวงตากลมๆของคนตัวเล็ก “บอกไว้ก่อนนะ! ถ้าเธอไม่ทำ รับรองเจอดีแน่!” คิว ชายหนุ่มที่หน้าตาก็ออกจะหล่อเหลาเข้าขั้นมาตรฐาน แต่นิสัยเลวสุดจะบรรยายทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มดูถูกหญิงสาว ก่อนจะก้าวเท้าไวๆเดินจากไป น้ำตาลตัวสั่นเทา ยืนร้องไห้ นึกขมขื่นใจกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งโดนกระทำ จนสาวหล่อทนต่อไปไม่ไหว ขยับกายเดินเข้าไปหา ส่วนแพรดาวได้แต่สาวเท้าตามไปอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี “น้ำตาล...” เพียงแค่เสียงเบาๆของอุรชา ก็ทำให้น้ำตาลสะดุ้งไหวจนตัวโยน ยิ่งเห็นอุรชา เด็กสาวก็ยิ่งปล่อยโฮมากขึ้น อุรชามองหน้าของรุ่นน้องสาวด้วยแววตาเห็นใจ แต่ก็มากด้วยสายตางุนงงกับเรื่องราวทั้งหมด ดูเหมือนน้ำตาลจะเอาแต่ย้ำพูดว่า ... “น้ำตาลขอโทษนะคะพี่อุน ขอโทษ” รุ่นน้องสาวสะอึกสะอื้นหนัก จนอุรชาเข้าไปโอบน้ำตาลมากอดไว้หลวมๆ ไม่ได้พูด ถามหรือต่อว่าอะไรแม้เพียงสักคำ ดวงตาจ้องมองไปอย่างไร้จุดหมาย ทว่ามือบางๆกลับกำแน่นด้วยความรู้สึกโกรธแค้นเคือง คนที่กล้าข่มเหงรังแกผู้หญิงได้ถึงขนาดนี้! “เอาไงดีอุน ดาวสงสารน้ำตาลจังเลย” แพรดาวเอ่ยบอกขณะที่กำลังเดินไปหน้ามหาวิทยาลัย เพื่อจะต่อไปยังคาราโอเกะและกะว่าจะซ้อมร้องเพลงที่นั่น แรกเริ่มก็รู้สึกสนุกอยู่หรอก แต่พอเจอเรื่องของรุ่นน้องเข้าก็หมดอารมณ์สนุกๆจนแทบสิ้น อุรชาหันมองเพื่อนสาว แพรดาวยังคงแสดงความคิดและความรู้สึกของตัวเองต่อ “ตอนแรกดาวคิดว่าน้ำตาลเป็นคนจัดฉากเพื่อเป็นข่าวกับอุนด้วย คิดไปแบบนั้นเลยยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่” เพื่อนสาวคว้ามือแพรดาวมากุมเอาไว้แน่นๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “อย่าคิดมากเลยนะดาว ตอนนี้อุนว่าเรามาหาทางช่วยน้ำตาลกันก่อนดีกว่า” คนฟังยังคงไม่หายกลุ้ม ด้วยมองไม่เห็นทางว่าจะช่วยน้ำตาลอย่างไรดี ในขณะที่อีกฝ่ายคว้ามือถือขึ้นมากดโทรออกไปหาใครบางคนทันที สักพักหนึ่ง สาวหล่อก็กรอกเสียงลงใส่โทรศัพท์น้ำเสียงอบอุ่น “น้องน้ำตาลหรือคะ นี่พี่อุนนะ...” ห้องร้องคาราโอเกะขนาดสี่คนกำลังถูกจับจองด้วยนักศึกษามหาวิทยาลัย ภาพในหน้าจอยิ่งสร้างสีสันความสนุกสนานเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่แพรดาวกำลังขับขานเพลงไปตามเนื้อร้องที่ปรากฏอยู่บนหน้าทีวี อุรชาเบือนสายตามามองดูอีกหนึ่งสาวที่เอาแต่จะนิ่งเงียบ และทำสายตาเศร้าสร้อยอยู่ตลอด แม้ว่าเสียงเพลงจะสนุกสนานเพียงไร ก็ไม่ได้ทำให้แพรดาวรู้สึกดีขึ้นได้เลย สาวหล่อประจำชมรมบาสฯเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกระซิบบอก เพราะเสียงเพลงมันดังน่าดู “น้องน้ำตาล พี่ชวนมาสนุกกันนะ อย่าทำหน้าเศร้าสิ” น้ำตาลหันมาทางเสียงพูด ก็ต้องตกใจจนหน้าแดง เมื่อพบว่าใบหน้าอุรชาห่างจากใบหน้าตนไม่ถึงคืบ ไม่นานก็ตั้งสติได้ แล้วบอกออกมาน้ำเสียงอ่อย “ขอโทษนะคะ แต่น้ำตาลสนุกไม่ออก” “ทำไมล่ะ มาร้องเพลงให้สนุกกันดีกว่านะ” อุรชาพยายามทำให้สาวน้อยตรงหน้าสดใสขึ้น ด้วยบรรยากาศ แต่น้ำตาลกลับร้องไห้ออกมาหลังจากที่ข่มกลั้นมานาน ปากเรียวเล็กสีชมพูขยับพูด “พี่อุนไม่โกรธนน้ำตาลหรือคะ น้ำตาลทำให้พี่อุนเดือดร้อนอีกแล้ว” อุรชาลอบถอนหายใจเบาๆโดยไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตได้ ก่อนจะคว้ามือบางๆเล็กๆมากุมไว้แน่น นั่นทำให้คนที่กำลังร้องห่มร้องไห้เงยหน้ามอง หยาดน้ำใสๆถูกปาดออกด้วยมือของอุรชา “พี่ไม่โกรธหรอกนะ น้ำตาลเลิกคิดมากเถอะนะ” แต่ทำไมก็ไม่รู้ คนฟังกลับทำหน้าจะปล่อยโฮออกมาอีกรอบ นั่นทำให้อีกคนในห้องยื่นหน้าเข้ามาพูด “อ้าว แย่แล้วล่ะอุน น้องเขายิ่งร้องไห้ใหญ่เลย” “อ้าว” อุรชาหันไปทำหน้าเหรอหรากับเพื่อนสาวที่กำลังส่งสายตาราวกับจะโทษว่าเป็นความผิดของเธออย่างไรอย่างนั้น ท่าทางของอุรชาที่กำลังทำหน้าไม่ถูก เรียกเสียงหัวเราะจากคนมองทั้งแพรดาว และน้ำตาล คนโดนหัวเราะใส่เลยทำหน้ามุ่ย ทีท่าไม่สนใจใครๆแล้ว “แกล้งกันเข้าไปนะ! น้องน้ำตาลก็เหมือนกัน ขำพี่ด้วยหรือไงฮึ!” หันไปแหวใส่รุ่นน้องที่เมื่อครู่ยังร้องไห้ แต่ตอนนี้มีแวตาสดใสขึ้นมาในระดับหนึ่งแล้ว น้ำตาลได้ฟังก็รีบปฏิเสธออกมา “เปล่านะคะ น้ำตาลคิดว่าพี่อุนกับพี่ดาวน่ารักดีจริงๆด้วยน่ะค่ะ เห็นแบบนี้น้ำตาลก็ยิ่งไม่อยากทำตามที่พี่คนนั้นสั่งไว้เลย” แพรดาวแทบจะข้ามตัวอุรชาที่นั่งกั้นกลางระหว่างเธอกับรุ่นน้องสาวเพื่อยื่นหน้ามาถามสิ่งที่เพิ่งได้ยิน “ไอ้พี่คนนั้นมันสั่งให้ทำอะไร ถึงขนาดต้องตบหน้ากันแบบนี้” “นั่นสิ เรื่องมันเป็นมายังไงกันหรือน้องน้ำตาล” อุรชาได้แต่พิงหลังกับพนักโซฟา เพราะเวลานี้มีตัวแพรดาวพาดผ่านอยู่ และเธอเองก็กำลังรอฟังคำตอบจากน้ำตาล คนถูกถามก้มหน้าลง ก่อนจะเล่าออกมาน้ำเสียงเบาๆ “น้ำตาลถูกพี่คิวเขาตามตื๊อให้ทำงานบางอย่างให้เขาน่ะค่ะ แต่น้ำตาลไม่อยากทำ” น้ำตาลหยุดพูดเพียงชั่ววินาที ทว่าพอช้อนตาขึ้นมอง ก็สบกับดวงตาสองคู่ที่กำลังจับจ้องมาอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้ต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมา “น้ำตาลต้องทำข่าวพี่คนนั้นค่ะ เพราะหนังสือพิมพ์กำหนดเอาไว้ แต่ว่าพอไปหาพี่เขา เขาก็กลับยื่นเงื่อนไขบางอย่างมาให้ทำ ถ้าน้ำตาลไม่ทำ น้ำตาลก็จะไม่ได้ข่าว ถ้าไม่ได้ข่าวกลับไป พี่ที่ชมรมก็จะต้องดุน้ำตาลอีก น้ำตาลเลยไม่รู้จะทำยังไง ...” “งั้นที่มีข่าวก็เพราะนายนั่นสั่งให้ทำเหรอน้ำตาล” แพรดาวถามต่อทันที ทางอุรชาได้แต่มองเพื่อนสาวที มองรุ่นน้องที ทว่าก่อนที่น้ำตาลจะได้ตอบออกมา ประตูห้องร้องคาราโอเกะก็มีคนมาเคาะขัดจังหวะเสียก่อน บานประตูไม้สีอ่อนถูกเปิดออก พร้อมๆกับใบหน้าของใครบางคนที่แทบจะทำให้ทุกคนในห้องเบิกตาค้างในทันใด เรือนร่างสูงในชุดนักศึกษากำลังยืนเต็มความสูงอยู่หน้าบานประตู ก่อนที่ทุกอย่างจะนิ่งนานไปมากกว่านี้ เขาก็เอ่ยขึ้น ด้วยนัยน์ตาพราวระยับ “อะไรกัน พี่มาสามารถทำให้อึ้งกันไปขนาดนั้นเลยเหรอ” และอีกคนที่หาเสียงเจอก็คืออุรชา “พี่จีรู้ได้ยังไงคะว่าพวกเรามาอยู่ที่นี่กัน” หากว่าพอถามออกไป อุรชาก็ตะหงิดๆในใจให้หันไปมองเพื่อนสาวข้างๆด้วยแววตาผิดสังเกต คนถูกมองเลยต้องรีบจรลีหนีจากวงสายตาของเพื่อนสาวด้วยการหันไปชวนน้ำตาล “น้ำตาลจ๊ะ ดูสิหน้าตาเปรอะไปหมดแล้ว ไปเถอะไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตากัน นะ” พลางขยับลุกไปฉุดให้ร่างเล็กลุกตาม ก่อนจะเดินหายไปหลังประตูห้อง อุรชาขมวดคิ้วมุ่น นึกขัดใจที่แพรดาวทำแบบนี้โดยไม่บอกกล่าวกันก่อน และยิ่งเมื่อชายหนุ่มเดินมาทิ้งกายนั่งข้างๆด้วยแล้ว ยิ่งได้รับรู้ถึงกลิ่นอายอุ่นๆจากกายเขา เธอก็ยิ่งไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี “อุนไม่พอใจหรือคะ ที่พี่มา” ดูเหมือนเขาจะคิดไปอีกอย่าง เลยถามออกมาด้วยน้ำเสียงหนักใจ แถมเมื่ออุรชาหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้มนั่นก็พบกับสายตาราวกับว่าไม่มั่นใจในบางสิ่ง ซึ่งปกติแล้วจีรัชยะจะไม่เคยพกแววตาแบบนี้ไปให้ใครได้เห็นเลย คงเป็นเพราะว่าเขาเป็นถึงกัปตันทีม แถมยังควบด้วยประธานชมรม เลยทำให้เขาต้องดูมั่นใจเป็นผู้นำได้ในทุกสถานการณ์ อุรชาส่ายหน้าแทนคำตอบ ดวงตากลมๆที่มองดูเขากำลังบ่งบอกความจริงว่าเธอไม่ได้ไม่พอใจ แต่เธอกำลังไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีต่างหากนั้น ทำให้ชายหนุ่มคลายยิ้มออกได้อย่างสบายใจ “งั้นอุนร้องเพลงให้พี่ฟังบ้างสิ” พลางหยิบไมโครโฟนใส่มือหญิงสาว อุรชาทำหน้ายากเข้าไปใหญ่ ขนาดไม่มีเขาอยู่เธอยังไม่กล้าร้องเลย แล้วนี่เขามามองเธออยู่แบบนี้ จะกล้าร้องออกได้อย่างไรกันเล่า หญิงสาวเลยทำได้แค่ก้มหน้า มองไมโครโฟนนิ่งๆ จีรัชยะมองหญิงสาวเงียบๆนิ่งๆด้วยสายตาหยั่งยากนักว่าคิดอะไรอยู่ ก่อนที่ตัวเขาจะเอื้อมมือไปคว้าสมุดเพลงมากดหาเพลงที่ต้องการจะร้อง และเมื่อนิ้วเรียวของจีรัชยะกดลงยังหมายเลขที่ต้องการ ท่วงทำนองก็ดังพลิ้วไหวก้องคลุมทั้งห้อง ทำนองของเพลงคุ้นหูที่อุรชาคุ้นเคยดีทำให้เปลี่ยนท่าทีจากก้มหน้าอยู่อย่างนั้น เป็นเงยมองเขา และเขาเองก็ดูเหมือนกับว่าจะมีดวงตาไว้มองเพียงแค่เธอเท่านั้น “พี่ร้องเพลงเพราะนะ อุนอยากฟังไหม” ไม่เห็นเขาจะรอคำตอบอะไรจากเธอเลย เมื่อปากของเขากำลังขับขานเพลงไพเราะให้เธอฟังอยู่อย่างนี้ เขากำลังขับขานเพลงรัก ... ให้เธอฟังอยู่ข้างๆหัวใจ ... จนคนฟังอมยิ้มและรับรู้ทุกอย่างด้วยหัวใจเช่นกัน มีต่อนะคะ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 49 03:52:44 จากคุณ : iNt_GaL - [ 9 เม.ย. 49 03:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “เฮ้อ ... เกือบไปแล้วนะเรา” แพรดาวถอนหายใจเฮือกยาว เมื่อพากันเดินมาไกลจากห้องร้องคาราโอเกะแล้ว และก็ต้องชะงักกึก รู้สึกถึงสายตาของอีกหนึ่งสาวที่จับจ้องมาอย่างสงสัย “มีอะไรจะถามพี่หรือจ๊ะน้ำตาล” และคนถามก็เหมือนจะแค่เบิกทางไป เมื่อคำถามที่น้ำตาลอยากถามนั้นแพรดาวอ่านได้จากสายตากลมๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “พี่อุนกับพี่จีเขา...” หากน้ำตาลยังคงไม่แน่ใจ ด้วยความคิดที่มีมาตั้งแต่เดิม นั่นทำให้แพรดาวอดจะทำหน้าเซ็งใส่ไม่ได้ “อย่ามาล้อเล่นนะ นี่เราคิดจริงๆเหรอว่าพี่กับอุนน่ะเป็นแฟนกัน จะบ้าหรือไง เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นแหละจ้ะ!” ยืนกรานด้วยเสียงดังฟังชัดขนาดนี้ แพรดาวอดค่อนในใจไม่ได้ว่า ถ้าน้ำตาลยังคิดว่าเป็นคู่ทอมดี้เหมือนเดิมล่ะก็จะไม่สนใจอะไรแล้ว และน้ำตาลก็หยุดคิดไปพักใหญ่ ก่อนจะถามออกมาอีกครั้ง “จริงหรือคะ น้ำตาลไม่อยากจะเชื่อเลย” “ที่น้องมาคิดว่าพี่กับอุนเป็นแฟนกันน่ะน่าจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อมากกว่านะ แล้วพี่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับอุนด้วย บอกไว้ก่อน” รุ่นน้องชมรมหนังสือพิมพ์ก็เหมือนจะทำหน้าเออออรับรู้ แล้วพลันก็ต้องเบิกตาโต ร้องออกมาเสียงดัง “หา! งั้นพี่คิวก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดผิดน่ะสิคะ” แพรดาวหันขวับไปมองคนพูดด้วยแววตาแปลกใจ “พี่คิวงั้นเหรอ? ไอ้รุ่นพี่ตัวแสบนั่นมันเข้าใจอะไรผิด” และคาดคั้นมากกว่าเก่าด้วยการยื่นสองมือไปจับบ่าของน้ำตาลแน่น ถามออกมาอีกครั้ง “ว่าไงน้ำตาล รุ่นพี่มันเข้าใจอะไรผิด บอกมานะ!” น้ำตาลทำหน้าเหมือนโดนของขมเมื่อถูกคาดคั้นแบบนั้น แล้วจึงยอมเล่าออกมา ทั้งหมด ตลอดเวลาที่ซ้อมร้องเพลง แพรดาวดูไม่ค่อยสนุกเหมือนเคย หากก็พอสามารถกลบเกลื่อนแกล้งทำสนุกสนานไป เพื่อไม่ให้อุรชารู้สึกได้ว่าแพรดาวกำลังมีเรื่องทุกข์ใจอยู่ จนกระทั่งซ้อมเสร็จ และจีรัชยะก็อาสาขับรถไปส่งให้ที่บ้าน “พี่ว่าอุนก็ร้องเพลงเพราะดีนะ ไม่น่าเป็นห่วงหรอก” ชายหนุ่มเอ่ยชมคนข้างๆระหว่างทาง อุรชายิ้มรับ “ขอบคุณค่ะ แต่อุนว่าอุนยังเพี้ยนอยู่หลายคีย์เลยนะคะ” พร้อมกับบอกในสิ่งที่ตัวเองรู้สึก จีรัชยะหัวเราะเบาๆ ดวงตาชายหนุ่มสดใสหยอกล้อกับแสงสีรอบข้าง รวมไปถึงกับหัวใจหญิงสาวด้วย “อุนร้องดีแล้วล่ะ เขาไม่ได้ประกวดหานักร้องซักหน่อย ร้องเสียงไม่หลงก็ดีแล้วล่ะค่ะ ว่างั้นไหมน้องดาว” พลางถามไปถึงคนด้านหลังที่นั่งเงียบมาตลอดทาง แพรดาวถึงกับสะดุ้งเมื่อหูแว่วถึงชื่อของตน มองดูคนถามที่มองผ่านกระจกส่องหลังมา “ว่าไงคะ ดาวคิดเหมือนพี่ไหม” จีรัชยะถามซ้ำ แพรดาวลำดับความคิด แล้วจึงแสร้งตีหน้าสดใส ตอบคำถามชายหนุ่ม “ค่ะ ดาวก็คิดแบบนั้นค่ะ อุนต้องพยายามเข้านะ ดาวเชียร์อยู่นะจ๊ะ” อุรชามองเห็นเพื่อนสาวที่มีรอยยิ้มก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ทันแม้แต่จะสังเกตว่าแพรดาวมีบางอย่างกำลังกดรั้นหัวใจอยู่มากมายเพียงใด รถซีอาร์วีคันโตจอดสงบนิ่งลงยังหน้าบ้าน อุรชาก้าวลงจากรถพร้อมๆกับชายหนุ่มเหมือนเช่นทุกครั้ง เพียงแต่คืนนี้แปลกกว่าทุกคืนตรงที่มีใครบางคนมาดักรออยู่ก่อนแล้ว และเมื่ออุรชาก้าวเท้าผ่านประตูรั้วเข้าบ้านมา ก็ต้องผงะกับร่างทะมึนของบิดา ที่ท่านกำลังยืนตีหน้ายักษ์ใส่เหมือนไปกินรังแตนมาสักสิบรัง แต่คืนนี้ยังโชคดีอยู่ที่คุณแม่มายืนคอยด้วย “พ่อ มีไรกับอุนหรือ” อุรชาหลบสายตาลง ความรู้สึกตอนนี้ยังคงต่อไม่ติดกับสายตาของบิดา รวมไปถึงเรื่องที่ท่านไม่ยอมเข้าใจว่าเธออยากจะไปประกวดเวทีงานมหาวิทยาลัยด้วยเหตุผลใด “ทำไม ฉันมายืนหน้าบ้านเนี่ยต้องมีธุระอะไรกับแกด้วยหรือไง” คุณพ่อขึ้นเสียงราวกับจะหาเรื่อง ยังดีที่คุณแม่เข้ามาห้ามทัพได้ทัน “แหมพ่อคะ ลูกกลับมาเหนื่อยๆนะ ...  หนูอุนเข้าบ้านเถอะจ้ะ แม่เตรียมข้าวเย็นไว้ให้แล้ว มีแต่ของโปรดหนูทั้งนั้นเลยนะ” พลางรุนหลังให้ลูกสาวเดินตรงไปยังตัวบ้านที่ตระหง่านอยู่ด้านหน้า อุรชาก้าวเท้าตามแรงที่ผลักดัน ทว่าดูเหมือนคุณพ่อจะยังไม่จบเรื่องที่จะพูด “ยังไงฉันก็ไม่มีวันเห็นด้วยกับการประกวดนั่น! มันประหลาดนักหรือไงกับการที่ฉันเลี้ยงแกมาเป็นแบบนี้หา ยัยอุน! แกเป็นแบบนี้มันไม่ดีตรงไหน การที่แกดอดเข้าไปประกวดนั่นแสดงว่าแกกำลังต่อว่าว่าฉันเลี้ยงแกมาผิดนะ!” คุณพ่อหันหน้ามาตวาดใส่ลูกสาวเสียงดังกึกก้อง แม้คุณแม่จะปรามด้วยสายตา หากว่าดูเหมือนพายุลูกนี้จะสงบลงได้ยาก อุรชากำมือแน่น ก่อนจะพูดกลับไปบ้าง “ก็อุนเป็นผู้หญิงนี่! พ่อจะมารู้อะไร อุนโดนอะไรบ้างที่มหาวิทยาลัย! ทั้งๆที่อุนอยากเป็นผู้หญิง แต่ใครต่อใครก็ต่างมาสร้างให้อุนเป็นใครก็ไม่รู้! อุนอยากให้ทุกคนมองอุนเหมือนมองผู้หญิงคนอื่น อุนผิดด้วยหรือพ่อ!” จบน้ำเสียงอันสั่นเครือของบุตรสาว ความเงียบก็ปกคลุมลงอีกครั้ง บิดาถอนหายใจออกมาดังจนคนรอบข้างได้ยินกันหมด ก่อนจะเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเบากริบ หากเชือดลึกลงไปถึงใจคนฟังนัก “ในสายตาฉัน แกเป็นเด็กผู้หญิง เป็นเด็กผู้หญิงมาเสมอ ... นั่นคงจะไม่พอ เพราะคนที่แกอยากให้มองแบบนั้น จนทำให้แกเปลี่ยนได้ถึงขนาดนี้ก็คงจะเป็นคนนั้น คนที่มาส่งแกสินะ ... แกไม่ผิด อุน แกไม่ผิดเลย ผิดที่พ่อเอง ที่พ่ออยากจะเห็นมุมที่น่ารักของแก อยากจะเก็บมุมนั้นไว้แค่คนเดียว” ร่างสูงของบิดาที่ยังคงดูแข็งแรงเหมือนหนุ่มๆวัยฉกรรจ์ค่อยๆเลื่อนผ่านกายของอุรชาไปช้าๆ ทั้งๆที่ทุกครั้งบิดามักจะดูเกรงขามจนน่ากลัว แต่ทำไมประโยคเมื่อครู่ มันทำให้อุรชารู้สึกราวกับว่า บิดาของเธอดูแก่ แล้วก็ตัวเล็กกว่าทุกๆวันที่เธอเคยเห็นกันนะ ... ภาพท้องฟ้ายังคงสวยงามเหมือนทุกคืน ทั้งๆที่มีเสียงทุ้มๆของผู้ชายคนหนึ่งดังขับกล่อมก้องไปทั้งหู ที่ทำให้เธอแทบจะลอยละล่องอยู่อย่างมีความสุขได้ตลอดทางกลับบ้าน แต่ทำไมอุรชากลับถึงได้รู้สึกถึงแต่ความเปลี่ยวเหงากัน เธอก้มหน้าลงในวงแขนของตัวเอง ที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่หน้าหน้าต่าง ก่อนที่เสียงเคาะที่ประตูจะทำให้อุรชาหันไปมอง “พี่เองนะอุน” พี่ชายของเธอเอ่ยผ่านประตูเข้ามา อุรชาลุกขึ้นไปเปิด เห็นอาชวินยืนทำหน้ายากอยู่ “อะไรเหรอพี่อู” อาชวินไม่ตอบอะไร เดินเข้ามานั่งลงบนเตียงของน้องสาว ในขณะที่อุรชาได้แต่ปิดประตูลง แล้วเดินมานั่งยังที่เก่า ซึ่งห่างจากที่อาชวินนั่งไม่กี่ก้าว “แกรู้ไหม ว่าพ่อรักแกมากขนาดไหนอุน” อุรชาไม่พูดอะไร เพียงแต่ก้มหน้านิ่ง กลัดกลั้นน้ำตาเอาไว้ในดวงตาอันแดงก่ำ จวบจนกระทั่งพี่ชายเอ่ยพูดต่อ “ตั้งแต่แม่ท้อง พี่ก็รู้สึกว่าครอบครัวของเรากำลังจะได้ของขวัญมาจากฟากฟ้า เป็นนางฟ้าตัวน้อยๆประจำบ้าน และพอแกเกิด พวกเราก็เห่อกันมาก และพ่อก็ดีใจมากกว่าใครเพื่อน... ชื่อของแกก็เป็นของชิ้นแรกที่พ่อมอบให้แก รู้ไหมว่าอุรชาแปลว่าอะไร” อาชวินหันหน้ามาถาม แต่น้องสาวเจ้าของชื่อกลับส่ายหน้า “อุรชา แปลว่า ลูกสาว ...แล้วแบบนี้พ่อจะอยากให้เป็นผู้ชายทำไมน่ะหือ? ในเมื่อพ่อหาชื่อให้แกเพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกขนาดนั้นแล้ว” “แต่พ่อก็ทำเหมือนกับอยากให้อุนเป็นผู้ชายนี่นาพี่อู” อุรชาเงยหน้าขึ้นพูดบ้าง น้ำตาเริ่มหลั่งไหล และสิ่งที่ตอบกลับมาก็คือสายตาอันอ่อนโยนของพี่ชาย อาชวินลดตัวลงไปหาน้องสาว วางมือแตะลงบ่นไหล่บางๆ “เพราะพ่อหวงแกมาน่ะสิ พ่อน่ะห่วงแก กลัวว่าแกจะโดนใครแกล้งเข้าก็เลยฝึกแกมาแบบนั้น ตอนนี้พ่อก็คงจะน้อยใจที่ใครๆจะได้เห็นมุมที่พ่อเห็นอยู่คนเดียวมาตลอด พ่อก็เลยแสดงท่าทีไปแบบนั้น” “พี่อู...แต่อุน อุนอยากจะให้ทุกคนมองอุนใหม่ อุนเหนื่อย เหนือ่ยกับการปฏิเสธในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นเต็มทีแล้ว ถึงตอนนี้อุนจะเข้าใจพ่อ แต่อุนก็ยัง...” “พี่เข้าใจอุน ยังไงแกก็เป็นผู้หญิง ... เอาเถอะ แกอยากทำอะไรก็ทำไปเหอะ แต่อย่าลืมนะว่า บางทีสิ่งทีคนอื่นเขามอง และพยายามยัดเยียดให้เราเป็น ถ้าเราลองมองมันในแง่ดี ไม่เอามันมาคิดมาก มันอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ เพราะคนที่แกอยากให้รู้ บางทีพี่ว่าเขาอาจจะรู้อยู่แล้วก็ได้ ... “ คำพูดของอาชวินทำให้อุรชาจ้องมองอยู่นาน และพี่ชายก็ลูบผมน้องสาวเบาๆ “ไม่งั้นเขาก็คงไม่มาส่งแกที่บ้านทุกวี่ทุกวันหรอก จริงไหม?” น้องสาวไม่ได้ตอบอะไร เพราะรอยยิ้มบางๆที่ปรากฏบนใบหน้านั้นแทนคำตอบได้อย่างดี อาชวินขยับลุกยืนเต็มความสูง ผละจากไปยังบานประตูที่เขาเพิ่งเดินผ่านเข้ามา หากอุรชาร้องรั้งไว้ก่อนที่เท้าหนาจะก้าวออกไปจากห้องจนพ้นหมดตัว “ขอบคุณนะคะพี่อู” รอยยิ้มกระจ่างฉายกว่าเก่า อาชวินยิ้มรับแล้วจึงปิดประตูลง พร้อมกับนึกขัดใจไม่ได้ว่า ... ตัวเองก็รู้สึกเหมือนพ่อแท้ๆ แต่ทำไมจะต้องมาทำเหมือนกับจะเชียร์น้องสาวให้มีแฟนแบบนั้นด้วยน้อ... จบตอนที่ 6 ค่า (เดี๋ยวมาตอบคอมเมนท์นะคะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 9 เม.ย. 49 03:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกันนะคะ ขอโทษด้วยที่หายไปนาน โรสฝึกงาน + ไปงานหนังสือมาน่ะค่ะ ทำให้ไม่มีเวลามาลงเลย อิอิ จากคุณ : กริชครับผม ขอบคุณค่า แต่อ่านตอนนี้รวดด้วยนะคะ ^^ จากคุณ : ดาว ..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) แหม น้ำตาลก็กลับตัวกลับใจเป็นนะคะ แต่อีตารุ่นพี่นั่นสิ น่าจับฆ่าหมกส้วมจริงๆเลย จากคุณ : Kwan (1688tkw) หุหุ ขอบคุณค่า (รับแทนนายจี) จากคุณ : Bangkokian มาแล้วค่ะ ^^ จากคุณ : พี่จีแฟนคลับ (oreocream) แหม หาได้แบบนี้ ก็ไม่เหลือไปถึงอ้อมหรอก เพราะพี่รวบไว้หมดแล้ว 555 จากคุณ : ลูนาติก หนูอุนเป็นแบบนี้แหละค่ะ มองโลกในแง่ดีเกินไปหน่อย จากคุณ : :::อาราเร่::: สวัสดีค่ะ โรสมาแล้วววว จากคุณ : บัวหิมะ (losmy) ว่าจะให้ตอนหน้า ให้หนูอุนเอาคืนซะให้จั๋งหนับเลยล่ะค่ะ จากคุณ : nongwin น้ำตาลไม่ได้แกล้ง อีตาพี่คนนั้นต่างหากที่แกล้งงงง จากคุณ : คันธคัทยา #^^@ ขอบคุณค่า นายจีคงดีใจใหญ่ 55 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) ดูเหมือนเรื่องนี้จะเขียนให้พระเอกดีเกินไปใช่ไหมคะ งั้นเรื่องหน้าจะไปหาแถวๆบางขวางมาเขียนดู :P จากคุณ : กั๊ดจัง โฮ่ รู้ความจริงแล้วนะคะ ว่าน้ำตาลไม่ได้อยากจะทำเล้ยย จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng) คิดถึงคนอ่านเช่นกันค่า จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) เออ เนาะ เกิด โรสเพิ่งคิดได้นะเนี่ย ^^ อิอิ จากคุณ : choconuch (nenanuchie) ตอนนี้เป้นน้ำตาลเค็ม เพราะเอาแต่ร้องไห้ อิอิ จากคุณ : an_an_ant มาแล้วค้าบ ^^ จากคุณ : sasatorn โอ้ น้อบรับกำลังใจคร้าบบบผมมม จากคุณ : เม-ดา มาลงชื่อ แล้วตัวล่ะคะ ไม่เจอเลยพี่เมร์ คิดถึงงงง จากคุณ : arika chun โอ๊ะเดาถูก อิอิ แต่ไม่มีรางวัลให้ 555+ จากคุณ : รียา-อารียา อีกเดี๋ยวจะเฉลยค่า ^^ พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ บายๆ (ง่วงจัง -__-'') จากคุณ : iNt_GaL - [ 9 เม.ย. 49 03:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จองที่ก่อนจ้า ^ ^ เหอๆ พี่หมอแซวเลยอะ ... กลับกลายเป็นว่าตอนนี้หนูดาวเกิดอาการกลุ้มแทนซะแล้ว อืม.. น้องน้ำตาลบอกอะไรกันนะ เกดชอบตรงที่พี่อูบอกหนูอุนจัง มันแสดงให้รู้ว่า ไม่ต้องทุกคนหรอกที่รู้ค่า หรือเห็น ตัวตนที่แท้จริงของเรา ขอแค่ไม่กี่คนก็พอแล้ว ถ้าเค้ารัก เค้าก็ยอมรับที่เราเป็นเรา นี่แหละ เนอะ แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 49 18:47:06 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 9 เม.ย. 49 09:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังมีที่เหลือหรือปล่าวน้า เกตุ จากคุณ : ลูนาติก - [ 9 เม.ย. 49 11:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้หวานปนซึ้งนิด ๆ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 9 เม.ย. 49 11:52:31 A:124.120.201.60 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณพ่อเริ่มงอนแล้ว จากคุณ : scottie - [ 9 เม.ย. 49 16:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ++ ง่า...พี่อุนโดนดุเลย  -*- ++ แต่อยากรู้จังเลยว่าแพรดาวทุกข์ใจเรื่องอะไรอ่า - -?? ++ คิดถึงคนแต่งเหมือนเดิมนะคะ ^^ จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng) - [ 9 เม.ย. 49 19:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รอนานเลยนะเนี่ย เฝ้าจอทู้กวัน ขอเพิ่มกำลังใจให้ตอนต่อไปมาเร็วๆค่า จากคุณ : sasatorn - [ 9 เม.ย. 49 21:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ คุณพ่องอนหนูอุนแล้วสิ สงสัยจะหวงลูกสาว จากคุณ : รียา-อารียา - [ 9 เม.ย. 49 21:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณพ่อหวงลูกสาว จากคุณ : กริชครับผม - [ 9 เม.ย. 49 23:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ จากคุณ : Bangkokian - [ 10 เม.ย. 49 08:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13  หุ..หุ.. หวงลูกสาวชะมัดเลยคคุณพ่อนี่ ไปงานหนังสือมาเหมือนกันแต่พลาดเจอโรสไปตั้งหลายรอบ... จากคุณ : Donut_ty - [ 10 เม.ย. 49 08:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณพ่อสุดหวง.......ยัยอุนจะซึ้งไหมเนี้ย   เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ไฟเย็น (FaiYeN) - [ 10 เม.ย. 49 11:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 10 เม.ย. 49 14:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ซึ้งคุณพ่อจังค่ะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 10 เม.ย. 49 18:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กร๊าก ขำพี่อูบรรทัดสุดท้าย แต่คุณพ่อก็... อะนะ... เกินไปเปล่าคร้าบ ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 10 เม.ย. 49 19:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หุหุ และแล้วมันก็ไม่จบลงในตอนนี้ จะติดตามต่อไปเจ้าค่ะ จากคุณ : บัวหิมะ (losmy) - [ 10 เม.ย. 49 23:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ^ ^ ^ จะรู้ว่าโรสมักจะเป้นแบบนี้เสมอ -__-'' คือ คิดว่ามันจะจบ แต่เอาเข้าเวลาแต่ง มันไม่จบอะ >__< (กะตอนไม่ถูกอยู่เรื่อย ขอโทษด้วยนะคะ แต่ตอนหน้าจบๆแน่แล้วอะ ฮือๆ) อาย อ๊าย อาย ฮือๆ ปล. ตอนหน้าจะมาตอนสาดน้ำนะคะ อิอิ จากคุณ : iNt_GaL - [ 11 เม.ย. 49 00:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พี่จะลุ้นให้จบนะจ๊ะโรส จากคุณ : ปุณณัตถ์ - [ 11 เม.ย. 49 14:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มีด่านคุณว่าที่พ่อตาจอมหวงลูกสาวรอพี่จีอยู่นะเนี่ย จากคุณ : nongwin - [ 11 เม.ย. 49 15:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พรุ่งนี้ต้องไปฝึกงาน (อีกแล้ว) เหนื่อยจริงๆ สนุกจังเลย แอบ มีอารมณ์ไปกับหนูอุนด้วย มารอตอนต่อไปนะค้าบบบ จากคุณ : พี่จีแฟนคลับ (oreocream) - [ 12 เม.ย. 49 21:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23  อยากมีพี่ชายแบบนี้บ้างจังเลย ตอนต่อไปอย่านานนะค่ะ  คิดถึง จากคุณ : an_an_ant - [ 18 เม.ย. 49 08:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พี่จีน่ารักเนอะ จากคุณ : เม-ดา - [ 19 เม.ย. 49 13:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะมาลงตอนต่อไปเมื่อไหร่อ่ะคะ เรื่องกะลังสนุกเลยค่ะ จากคุณ : ไกลฝัน - [ 25 เม.ย. 49 19:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แล้วจะรีบเอามาลงนะคะ ตอนนี้โรสไม่สบายทั้งตัวแล้วก็ใจอย่างแรงค่ะ ขอโทษที่ทำให้คนอ่านรอนานนะคะ ด้วยใจสุดซึ้ง T_T จากคุณ : iNt_GaL - [ 29 เม.ย. 49 03:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 งืมๆ ซึ้งง่า..น้ำตาซึม อบอุ่นมากๆ จากคุณ : OgaRyu - [ 13 พ.ค. 49 11:13:33 ]