ความคิดเห็นที่ 1 เช็ครัก .. เรตติ้งหัวใจ(ครึ่งแรกค่ะ) ฉันชื่อดาว .. ชื่อจริงว่าเพียงดาราค่ะ เรียนอยู่ชั้นปีที่สี่ในมหาวิทยาลัยมีชื่อ แห่งหนึ่งของเมืองไทย ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่หน้าตาหมวยแต่ไม่ อินเทรนด์ เพราะดันเป็นหมวยไม่ขาว สวยรึก็เปล่าออกจะบ้านๆ ด้วยซ้ำไป ไม่ได้โดดเด่นพอจะสะดุดตาหรือดึงดูดให้ใครเค้ามาสนใจได้หรอกค่ะ .. อ่านมาถึงตรงนี้คุณผู้อ่านคงเริ่มสงสัยใช่มั้ยคะว่าฉันน้อยอกน้อยใจอะไร รึเปล่า ถึงได้พูดเหมือนน้อยเนื้อต่ำใจซะขนาดนั้น .. ก็อาจจะจริงนะคะ เพราะว่าฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าดันไปปิ๊งหนุ่มคณะข้างๆ เข้าซะแล้ว แล้วถ้าหากว่าเขาไม่ได้ถูกจัดให้เป็นหนึ่งในท๊อปเท็นไอดอล ของมหา’ลัย เราฉันก็คงไม่ต้องมานั่งตัดพ้ออยู่อย่างนี้หรอก อย่าเพิ่งหมั่นไส้รึหาว่าโอ เวอร์นะคะ พวกเขาไม่ได้ตั้งกันเองหรอก ก็บรรดาสาวกสาวๆ และแฟน คลับทั้งหลายนั่นแหละที่เป็นคนตั้งให้ ฉันกับเขาก็เลยยิ่งดูต่างกันมากขึ้นไปอีก .. อย่างกับดาวกะพระจันทร์   .. เฮ้อ .. แล้วคุณผู้อ่านอยากรู้มั้ยคะว่าทำไมยัยหมวยหน้าจืดอย่างฉันถึงไปปิ๊ง นายคนนั้นได้ .. เอาเป็นว่าฉันขอเล่าเองเลยดีกว่าค่ะ ขอระบายซักหน่อย .. เรื่องราวทั้งหมด .. มันเริ่มที่บ่ายแก่ๆ ของวันนั้น ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือตัวที่อยู่ด้านในสุดของหอสมุดกลาง กำลัง รีบหาข้อมูลอย่างเร่งด่วน เพราะกำหนดส่งรายงานคือวันพรุ่งนี้ (อย่าเพิ่งค่ะ .. อย่าเพิ่งนึกตำหนิว่าฉันเหลวไหล เพราะเชื่อว่าหลายคนก็เป็นอย่างนี้ เหมือนกันแหละ ถ้าไม่ถึงกำหนดส่ง หัวมันไม่แล่นอะดรีนาลินมันไม่หลั่ง งานมันก็ไม่เดินหรอกค่ะ .. จริงปะล่ะ) แล้วอยู่ๆ .. ตึง!!! ไม่ได้มีใครล้มหรอก แต่เป็นเสียงหนังสือกองใหญ่ถูกวางลงบนโต๊ะตัวเดียว กับที่ฉันใช้วางหนังสือจำนวนมากมายหลายกองอยู่ก่อนแล้วนั่นแหละ ฉันรู้สึกเคืองๆ คนมาใหม่ .. ก็ไม่เห็นรึไงหนังสือของฉันออกจะเต็มโต๊ะ แล้วโต๊ะอื่นก็ยังว่างอีกตั้งมากมายทำไมต้องมาแย่งที่ฉันด้วยเนี่ย ฉันเงยหน้ามอง’ผู้บุกรุก’อย่างอยากให้รู้ว่าไม่พอใจ แต่ว่า .. . .   อ๊ า ย อ ย า ก จ ะ ก รี๊ ด  . .   มีมนุษย์ผู้ชายหน้าตาแบบนี้อยู่ในมหา’ลัยเราด้วยหรือนี่ ฉันเรียนมาจนจะ จบสี่ปีแล้วทำไมไม่เคยเจอเขาเลย ไม่รู้อยู่คณะไหนปีอะไรนะ แต่ก็ไม่แน่ อาจเป็นน้องใหม่ที่เรียนอยู่อีกฝั่งก็เป็นได้ มิน่าล่ะฉันถึงไม่เคยเห็น .. ว้า .. ไม่น่าเป็นรุ่นน้องเล้ย ฉันคิดเดาอะไรๆ ไปเองซะไกลแล้ว และจะยิ่งไกล กว่านี้ถ้าไม่มีเสียงทุ้มๆ ดังขึ้นมาเบรกซะก่อน “มีอะไรรึเปล่า” คงเพราะฉันมองเขานานไป เผลอทำหน้าหื่นใส่ด้วยรึเปล่า ก็ไม่รู้ เขาถึงกับต้องเอ่ยปากถาม ทั้งยังจ้องมองฉันอย่างระแวงบวกแปลกใจ “ปะ .. เปล่า” ปฏิเสธแล้วก็รีบก้มหน้างุด ทำเป็นสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ ทันทีทั้งๆ ที่สมาธิได้กระเจิงไปนานแล้ว “โทษนะ ..” ว๊าวๆ เขาเรียกฉันด้วย สนใจฉันล่ะสิ ถึงว่า .. โต๊ะว่างก็มีตั้ง เยอะไม่ไปนั่ง ที่แท้อยากรู้จักฉันนี่เอง .. จริงๆ ฉันเองแอบนั่งเหล่เขาอยู่ พักนึงแล้วล่ะค่ะ ก็เห็นเขาแอบๆ เหล่ฉันอยู่เหมือนกัน ไม่ได้คิดเข้าข้าง ตัวเองแฮะ “คะ” ทำเป็นเงยหน้ามองเขาตาแป๋ว แอ๊บใสสุดชีวิต “เล่มนั้นถ้าใช้เสร็จแล้วขอยืมหน่อยนะ” เขาชี้มาที่ text เล่มใหญ่ตรง หน้าฉันซึ่งเป็นหนังสือรวบรวมเกี่ยวกับศิลปวัตถุโบราณชิ้นสำคัญๆ ของจีน .. ถ่อ .. ไอ้เราก็นึกว่าจะถามชื่อรึขอเบอร์ .. “เสร็จแล้วแหละ เอาไปเหอะ” ฉันบอกอย่างเซ็งๆ .. หลงคิดไปว่าเขาคง ปิ๊งปั๊งสะดุดตาหน้าหมวยๆ จืดๆ ของฉันเข้า พอได้หนังสือเล่มนั้นไปแล้ว ฉันก็ไม่เห็นเขาแอบเหล่ฉันอีกเลย .. เป็นอันเข้าใจ ว่าที่แท้เขามานั่งด้วย ก็เพราะมาเฝ้าหนังสือต่างหากล่ะ .. ก็ต้องเข้าใจน่ะค่ะ หอสมุดมหา’ลัย ฉันมันเล็ก หนังสือบางเล่มนั้นถึงกับเป็นของหายากเลย ไม่ใช่ว่ามีน้อย หรอก แต่ว่าอยู่อีกวิทยาเขตนึง จะยืมทีก็ต้องทำเรื่องยืมระหว่างวิทยาเขต ยุ่งยาก ลำบาก เดินจิกเอาตามโต๊ะอย่างนี้ง่ายกว่ากันเยอะค่ะ เพราะอย่าง ที่บอกหอสมุดมันเล็ก เดินหาไม่เกิน 10 นาทีก็หาเจอถ้าหนังสือเล่มนั้นยัง ไม่ถูกยืมออกไปนะคะ ฉันนั่งเก็บภาพคนตรงหน้า .. ชายหนุ่มผิวขาวเหลืองเครื่องหน้าบอกยี่ห้อตี๋ ผู้มีผมสีน้ำตาลแดงที่ถูกตัดและจัดทรงอย่างดูดีมีสไตล์ แต่ที่สะดุดตาที่สุด ก็ปากบางแดงเรื่อที่เหมือนจะแต้มรอยยิ้มสดใสอยู่ตลอดเวลานั่นแหละค่ะ แล้วภาพนั้นก็มาตามหลอกหลอนฉันอยู่หลายวันจนอดใจไว้ไม่ไหว ต้องเอา ไปถามนังตู๋ เจ้าแม่ฝ่ายทะเบียนที่เน้นเก็บเฉพาะประวัติหนุ่มหล่อในมอเรา “ต๊าย!! นี่แกไปอยู่ไหนมาฮะนังดาว เฮียเค้าดังมาห้าปีแล้วย่ะ” แค่บอกลักษณะ คร่าวๆ ของนายหน้าตี๋นั้นนังตู๋ก็พูดเหยียดฉันทันที “เค้าชื่อพี่ต้าร์ อยู่คณะข้างๆ เนี่ย(นังตู๋ชี้มือไปยังตึกถาปัตย์ฯ) ปีห้าแล้ว บ้านอยู่ ฝั่งธนฯ นี่เอง รหัสนักศึกษา 024..” ฉันต้องรีบเบรคนังตู๋ไว้แค่นั้นก่อน “เดี๋ยวก่อนแก ฉันไม่ได้อยากรู้อะไรขนาดนั้น ระห่งรหัสอะไรไม่ต้อง ฉันไม่เอา ไปแทงหวยหรอกย่ะ” “แกไปปิ๊งพี่เค้าเหรอ .. เดี๋ยวนะ“ นังตู๋ถามเหมือนไม่ได้อยากรู้จริงจังมั้ง เพราะ หล่อนหันไปควานหาอะไรในกองเอกสารรกๆ ใต้โต๊ะตัวที่อยู่ข้างหลัง “เอ้า .. เซ็นต์ซะ” นังตู๋ส่งกระดาษสีขาวที่มีรายชื่อยาวเป็นหางว่าวมาให้ฉัน “ใบล่ารายชื่ออะไรของแกเนี่ย ถอดถอนแกออกจากตำแหน่งประธานสโมฯเหรอ” ฉันแกล้งถามขำๆ ในขณะที่รับมาถือไว้ทั้งกระดาษทั้งปากกาก “อ้าวปากอยากทาสีซะแล้วนั่งนี่ นี่มันใบขึ้นทะเบียนมอบตัวเป็นสมาชิกแฟน คลับพี่ต้าร์” นังตู๋ค้อนฉันเหลือกเชียว “จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ชอบเขาย่ะ ก็แค่เพิ่งเคยเห็นว่ามอเรามีคนหน้าตาดีแบบนี้ ด้วยก็เลยมาถาม ไร้สาระว่ะแฟนค่งแฟนคลับอะไร” ฉันทำบ่นไปเรื่อย หากแต่ ในใจกลับรู้สึกเสียดายนิดๆ ที่เขาคือเจ้าของชื่อ’ต้าร์’ รุ่นพี่คนดังที่ฉันเคยได้ยิน กิตติศัพท์ความป๊อปมานานแล้วนั่นเอง เป็นคนดังบรรเจิดซะขนาดนี้ .. แล้ว ดาวดวงเล็กๆ แสงริบหรี่อย่างฉันมิถูกเหล่าดาวหาง อุกาบาตรชนลับดับแสง ไปเลยรึ “เป็นงั้นก็ดี ในฐานะที่แกเป็นเด็กดี ติดซื่อๆ และเซ่อๆ หน่อยแต่ฉันก็รักแก ไม่อยากให้แกเสียใจว่ะ เพราะว่าจริงๆ แล้วพี่ต้าร์น่ะ” นังตู๋ยังพูดไม่จบฉัน ก็หลุดปากแทรกไปด้วยความลืมตัว “มีแฟนแล้วเหรอ” ตาเล็กของฉันเบิ่งโตสุดขีดความสามารถเท่าที่จะโตได้ ด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องตกใจด้วย กะอีแค่พี่ต้าร์มีแฟน ซึ่งมันก็ไม่แปลกนี่ .. ถ้าไม่มีสิถึงจะแปลก “ฟังก่อนสินังนี่ ..” นังตู๋ดุที่ฉันขัดจังหวะก่อนกระซิบกระซาบบอกต่อ “ยังไม่มีหรอกแฟน เพราะเขากลัวเรตติ้งตัวเองตก ฉันจะบอกอะไรให้นะ พี่ต้าร์ น่ะหลงตัวเองจะตาย เพราะรู้ไงว่าตัวเองหน้าตาดีสาวๆ กรี๊ด เวลาเดินไปไหน มาไหนในมอเขาก็ชอบทำเป็นมองและยิ้มให้สาวๆ แต่จริงๆ แล้วทำเพื่อเช็ค เรตติ้งของตัวเอง เห็นว่าแกไม่ได้คิดจะชอบนะเนี่ยฉันถึงบอกให้น่ะ เรื่องนี้ ไม่มีใครรู้หรอก แล้วฉันก็ไม่คิดบอกใครด้วย อยากไปบ้าเขากันเองนี่” ฉันได้ ยินอย่างนั้นก็อดเสียความรู้สึกเล็กๆ ไม่ได้ จริงเหรอที่เขาเป็นคนอย่างนั้น มีความสุขที่เห็นผู้หญิงพากันกรี๊ดตัวเอง?? .. หลงตัวเองชัดๆ */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* วันนี้เป็นวันปิดงานกิฟท์ หรืองานออกร้านขายของประจำปีของชาวคณะศิลปกรรมฯ น่ะค่ะ ไฮไลท์ของงานอยู่ที่คอนเสิร์ตปิดงาน ศิลปินรับเชิญของปีนี้เป็นวงอินดี้ที่ได้ ขึ้นมาแจ้งเกิดบนดินและดังสุดๆ ในช่วงนี้เลยค่ะ ฉันเองยังชอบเลย .. กะว่าคืนนี้ อยู่ดูแน่นอน “จะไปไหนอะดาว” รุ่งอรุณเพื่อนซี้ของฉัน ซึ่งเราสองคนมักถูกเรียกรวมกันเป็น ดาวรุ่งร้องถามเมื่อเห็นฉันลุกขึ้นยืนพลางควานหาของบางอย่างในกระเป๋าสะพาย “ไปห้องน้ำ ไปป่ะ” “ข้างถาปัตย์ได้ป่ะขี้เกียจขึ้นตึก” ยัยรุ่งทำมาเป็นอ้าง แต่ที่จริงฉันรู้หรอกว่าหล่อนน่ะ จะไปแอบมองหาใครคนหนึ่งซึ่งอยู่แก๊งค์เดียวกันกับพี่ต้าร์ “ตามใจ คนเรานะไม่ได้เห็นหน้าคนแต่ได้เห็นหน้าคณะก็ยังดีเนอะ” ฉันก็แกล้งแซวๆ ไปอย่างงั้น แล้วก็ออกเดินนำมาก่อน ฉันทำธุระเสร็จก่อนยัยรุ่งก็ตั้งใจจะเดินออกมารอหน้าห้องน้ำตรงสนามเปตอง จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 9 เม.ย. 49 12:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อค่ะ) กึก!! เสียงลูกเหล็กกลมเกลี้ยงสีเงินวิ่งมาชนตาตุ่มฉันอย่างจัง เจ็บนะเนี่ย .. แต่อย่าคิดว่าฉันจะร่ำร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บ หรือกรี๊ดกร๊าด ด้วยความตกใจ ประโยคสั้นๆ เท่านั้นที่หลุดจากปากฉันไปทันที “ใครวะ” พร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปยังใครก็แล้วแต่ที่บังอาจโยนลูกเปตอง มาโดนฉัน “ขอโทษนะ พอดีไม่คิดว่าจะแม่น” หน้าหล่อของนายตี๋หรือก็คือ’พี่ต้าร์’ผู้โด่งดัง เสนอมาให้ฉันได้เห็น พร้อมรอยยิ้มกวนๆ บนมุมปากบางนั้น ไม่ต้องทำมายิ้มใส่ ฉันไม่ปลื้มแล้วล่ะย่ะ แล้วเมื่อกี้ว่าอะไรนะ หนอย.. ไม่คิดว่าจะแม่นงั้นเหรอ ฉันยิ่งทำหน้าดุเข้าไปใหญ่แต่คนตรงหน้ากลับทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจอาการควันออก หูของฉันเลย เขาย่อตัวลงนั่งยองๆ ยื่นมือมาเหมือนจะหยิบลูกเปตอง .. แต่เอ๊ะ .. มันเลยลูกเปตองมาเหมือนจะจับข้อเท้าฉันนี่ ฉันตกใจขยับหนีทันที “จะบ้าเหรอ ทำอะไร” เมื่อเขายังยื่นมือตามมาฉันก็ยิ่งต้องถอยหนีไปอีก หน้าขาว สะอาดจนเกือบซีดนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม .. รอยยิ้มที่ฉันเคยประทับใจนักหนา .. ผู้ชายอาไร้ยิ้มสวยชะมัด .. เฮ้ย “ไม่ต้องมาทำสร้างภาพเรียกเรตติ้งเลยนะ” เขาชะงักทันทีเงยหน้าจ้องตาฉันเขม็ง จนฉันงง .. เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่ดีๆ เลยนี่หว่า ผีเข้ารึไง “ช่วยไม่ได้ถ้าจะคิดอย่างงั้น แต่จริงๆ ถ้าเธอจะช่วยเพิ่มเรตติ้งให้อีกคนก็น่าจะดีนะ” พูดอย่างหลงตัวเองที่สุด แต่เอ๊ะ .. ทำไมฉันต้องรู้สึกหน้าเห่อๆ ราวกับถูกประชด ประชันเหน็บแนมด้วยล่ะ แล้วนายตี๋ผีดิบนั้นก็จากไปทันที .. ขอเรียกว่าตี๋ผีดิบก็ แล้วกัน คนอะไรขาวซะจนดูซีดหน้างี้จืดเป็นเต้าหู้  .. ไม่เห็นหล่อตรงไหนเลย ไม่รู้ ว่าทีแรกฉันเผลอไปกิ๊กกั๊กได้ยังไงกัน พอดียัยรุ่งออกมาถามว่ามีอะไร ฉันปฏิเสธเพราะขี้เกียจเล่าเดี๋ยวจะยาว จากนั้นก็ พากันกลับไปเก็บของออกจากหอสมุดมาเตรียมจับจองพื้นที่ดูคอนเสิร์ต .. ก็มหา’ลัย ฉันน่ะมันเล็กนิดเดียวขืนไม่มาจับจองแต่เนิ่นๆ มีหวังคงต้องไปดูระยะไกลๆ เอา จากบนตึก แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง พิธีกรหนุ่มมาดเซอร์ผู้มีหน้าตาดีสู้ปากไม่ได้ ซึ่งเป็นคนของ คณะเจ้าภาพออกมาเรียกเสียงฮาด้วยมุขที่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันขำหรือว่าควรจะช่วยขำดี แต่ก็ได้เสียงหัวเราะไปตรึม จากเหล่าหน้าม้าของเขานั่นแหละ .. ก็นะต้องช่วยกัน ทำมาหากิน จากนั้นก็เป็นคิวของนักร้องน้องใหม่ที่ขอเปิดตัวกันในงานนี้โดยเฉพาะ ซึ่งส่วนใหญ่ ก็เป็นหนุ่มๆ จากคณะเจ้าภาพ และหนุ่มๆ จากถาปัตย์ฯ นั่นแหละ แล้วในที่สุดเวลาที่รอคอยจริงๆ ก็มาถึง เพียงแค่เพลงเร็วเปิดตัววงนี้ดังขึ้นมาบรรดา เหล่าสาวกก็กระเด้งขึ้นไปยืนโยกย้ายกันเต็มลานตรงกลางที่เมื่อครู่นี้ยังเป็นที่ว่าง โล่งๆ อยู่ แล้วอยู่ๆ เสียงกรี๊ดก็ดังลั่นขึ้นมาจากสาวๆ กลุ่มข้างๆ ฉัน มองตามสายตาระริกระรี้ และมือไม้ที่ชี้กันให้วุ่นไปก็เห็นนายตี๋ผีดิบกำลังวาดลวดลายโชว์ลีลาท่าเต้นอยู่ท่าม กลางนักเต้นเท้าไฟคนอื่นๆ แต่ทำไมไม่รู้นะ เขาดูเด่นสะดุดตากว่าใครๆ เลย .. ทำเอาฉันเผลอมองท่าเต้นพลิ้วไหวไปกับเสียงเพลง และรอยยิ้มร่าเริงบนปากบางนั้น อยู่พักใหญ่ แต่พอเริ่มรู้สึกตัวก็ต้องรีบเตือนตัวเอง .. อย่านะยัยดาว อย่าไปเพิ่มเรตติ้ง ให้คนหลงตัวเองคนนี้เชียว หลังจากที่คอนเสิร์ตจบลงด้วยความมันส์หยด ฉันกับยัยรุ่งก็เตรียมตัวกลับ ระหว่าง ที่กำลังล่ำลากันกับเพื่อน อยู่ๆ เพื่อนๆ ฉันก็ดูเหมือนจะให้ความสนใจกับอะไรบาง อย่างข้างหลังฉันกันยกใหญ่ เห็นชะเง้อชะแง้กันอยู่ได้ ฉันจึงหันมองตามไปบ้าง .. ก็เห็นนายตี๋ผีดิบกำลังถ่ายรูปคู่กับพี่นักร้องนำวงเมื่อครู่อยู่ .. ให้ตายเถอะ แค่เค้า ถ่ายรูปคู่กะนักร้องนี่ก็ต้องกรี๊ดกันด้วย .. งั้นมันก็สมควรอยู่หรอกที่เค้าจะเก็บไป หลงตัวเอง .. “กลับเลยแล้วกัน ไปเหอะ” ฉันหันไปชวนยัยรุ่ง เจ้าตัวก็พยักหน้าให้ แต่กลับจูงกึ่ง ลากฉันเข้าไปยังกลุ่มนักดนตรีวงนั้น “แต่เดี๋ยวฉันขอถ่ายรูปกับพี่มือกลองหน่อยนะแก๊ น่ารักโคตร” ฉันพยักหน้าให้อย่าง ตัดรำคาญ ยัยรุ่งจึงปล่อยมือฉันแล้วดี๊ด๊าไปหาพี่มือกลองหน้าลูกครึ่งนั้นทันที ฉันเลยหลบมายืนรออยู่เงียบๆ ตรงมุมตึกซึ่งค่อนข้างจะมืดๆ หน่อย “โทษครับน้อง เอ่อ .. แหมอายจัง .. คือพี่อยากไปห้องน้ำน่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ทางไหน มหา’ลัยนี้หาห้องน้ำยากจัง รบกวนหน่อยได้มั้ยครับ” ฉันหันไปก็เห็นเป็นพี่มือเบสสุด หล่อของวงนี้ยืนยิ้มให้อยู่อย่างเขินๆ “อ่อ  .. “ ฉันยกมือขึ้นชี้กำลังจะบอกทางให้ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาซะก่อน “น้องเค้าไม่ใช่เด็กที่นี่ ไม่รู้หรอกฮะ เดี๋ยวผมพาไปดีกว่า” หันไปก็เห็นเป็นนายตี๋ผีดิบ นั่นเอง ยืนหน้าบึ้งอยู่ .. เฮอะ “สร้างภาพเรียกเรตติ้งอีกแล้ว” ฉันคงคิดในใจเสียงดังไปหน่อย นายนั่นเลยได้ยินหัน มามองหน้าตึงๆ ก่อนพาพี่มือเบสเดินไปทางตึกถาปัตย์ฯ */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* เย็นวันหนึ่งยัยรุ่งมีความจำเป็นต้องไปค้นหนังสือที่ห้องสมุดถาปัตย์ฯ ซึ่งฉันก็โดน ลากไปเป็นเพื่อนตามระเบียบ .. หล่อนบอกว่าถ้าไม่ลากฉันจะให้ไปลากแมวที่ไหน .. เออ .. นั่นดิ แค่เหยียบย่างไปถึงลานหน้าคณะฉันก็เริ่มรู้สึกได้ถึงอาการเกร็งๆ ของตัวเองที่เริ่ม จะเดินตัวลีบๆ เร็วๆ เพื่อให้ผ่านพ้นไปจากสายตาหลายคู่ของหนุ่มๆ หน้าคณะ เพราะแต่ละคนปากน่าถวายวัด .. เอ้ย .. สิ่งที่อยู่ในปากน่ะน่าจับถวายวัดกันทั้งนั้น ยัยรุ่งแยกไปหาหนังสือที่เจ้าตัวตั้งใจมาหา ส่วนฉันง่วนอยู่กับชั้นหนังสือที่เป็นเรื่อง เกี่ยวกับสถาปัตยกรรมล้านนา .. พอดีเลยแฮะ ฉันกำลังทำตัวจบเป็นประเด็นเกี่ยว กับศิลปะล้านนาอยู่เลย ในขณะที่ฉันกำลังพยายามเขย่งเอื้อมหยิบหนังสือเล่มที่ อยู่ชั้นบนสุดนั้น ก็มีแขนขาวๆ เอื้อมมาหยิบให้ “ขอบคุณค่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของแขนยาวนั้นก็เห็นเป็นหนุ่มหน้าตาบอกยี่ห้อ แขกขาวแล้วฉันก็อยากจะร้องตะโกนเรียกยัยรุ่งมันเดี๋ยวนั้นเลย ก็นี่แหละพี่ฮั้นโปร สุดเลิฟของยัยรุ่งเค้าล่ะ “เอาเล่มไหนอีกเปล่า” เขาถามพร้อมรอยยิ้มอย่างใจดี .. เหมือนยิ้มให้เด็กๆ เลย .. ควรจะดีใจมั้ยเนี่ย นี่คงเพราะฉันตัวเตี้ยด้วยมั้งเขาเลยยิ่งมองเหมือนฉันเป็นเด็ก “ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณ” ฉันยิ้มให้เขาเป็นการขอบคุณอีกครั้ง แล้วก็พอดียัยรุ่งเดิน หน้ามุ่ยมาหาฉัน “ไม่ได้เรื่องว่ะ ชื่อนี่ใช่สุดๆ แต่เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวข้องแม้แต่นี๊ด” ยัยรุ่งลากเสียงยาว อย่างเซ็งๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นดี๊ด๊าเมื่อได้เห็นชัดๆ ว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลกับฉันนั้น เป็นใคร ตากลมโตทั้งสองข้างเป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที รีบกระซิบกระซาบ ถามเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่สองคน “พี่ฮั้นมานานยัง” “เมื่อกี้พี่เขาช่วยหยิบเล่มนี้ให้อะ” ฉันส่งหนังสือให้ดู แต่ยัยรุ่งฉวยไปถือกอดไว้แน่น เห็นอาการนั้นฉันก็ได้แต่ส่ายหัว ดีนะที่พี่เค้าเดินห่างไปแล้วน่ะ .. “ไปๆ ไม่เจอก็ออกไปข้างนอกเหอะ ไม่ชอบอยู่ถิ่นคนอื่นนาน” ฉันชวนอย่างระอา “อ้าว หยิบมายังไม่ได้อ่านไม่ใช่เหรออ่านดูก่อนก็ได้” ยัยรุ่งชวน ซึ่งฉันก็ยอมยืนเปิด อ่านอยู่ตรงนั้น เปิดโอกาสให้หล่อนได้ชะเง้อมองพี่ฮั้นอยู่ไกลๆ ให้จุใจ จะว่าไป จริงๆ ฉันก็แอบหวังบางอย่างเหมือนอย่างอยู่เหมือนกันแหละ .. ฉันหวัง จะได้เจอใครบางคนที่นี่ ก็อุตส่าห์มาเหยียบถึงถิ่นแล้วนี่นะ แต่เปิดไปสองรอบก็ แล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววว่านายตี๋ผีดิบนั่นจะโผล่มาซะที จึงชวนยัยรุ่งออกจาก หอสมุดกัน ยัยรุ่งนั้นไม่ได้มีทีท่าว่าอยากกลับออกไปเลย แต่เพราะฉันเร่งคุณเธอ ถึงยอมตามออกมา .. ฉันเตือนตัวเอง .. จะไปเพิ่มเรตติ้งให้เค้าไม่ได้นะ เราสองคนยังเดินไม่พ้นลานกว้างหน้าคณะสถาปัตย์ฯ ดี ร่างสูงซีดๆ ของใคร บางคนก็โผล่เข้ามาในรัศมีสายตาเล็กๆ ของฉัน .. นายตี๋ผีดิบนั่นเอง ดูรีบร้อนเชียว แว้บแรกความดีใจมันผุดขึ้นมานิดนึง แล้วก็เป็นฉันเองนั่นแหละที่จับมันยัดลงก้นบึ้ง ของความรู้สึกไป .. เราจะมาดี๊ด๊ากะนายคนหลงตัวเองนี่ไม่ได้นะ แล้วเราก็เดินสวน กันไปโดยที่ฉันทำเป็นไม่ได้ใส่ใจเขา และเขาเองก็เหมือนจะไม่ได้ใส่ใจฉันเช่นกัน .. แว้บนึงความผิดหวังเล็กๆ ผุดขึ้นมา ที่ได้เห็นเขาเฉยๆ อย่างนั้น ไม่กวน ไม่ทัก และไม่แม้แต่จะมอง แต่ฉันก็ต้องรีบดึงความคิดตัวเองกลับมาอย่างเร็ว แล้วก็เลย ชวนยัยรุ่งไปหาของกินเล่นกันที่หน้ามอ แต่พอเดินกันมาถึงหน้าหอสมุดกลางก็ไม่ สามารถไปต่อได้ เพราะมีเพื่อนกลุ่มใหญ่นั่งจับกลุ่มเม้าท์กันอยู่อย่างออกรสทำให้ ฉันและยัยรุ่งอดใจไม่ไหวต้องเข้าไปขอแจมกะเค้าด้วย จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 9 เม.ย. 49 12:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อค่ะ) “วันก่อนดิแกท่าชู้ตบาสฯ นี่อย่างเท่ห์” คือประโยคแรกที่ได้ยินจากปากเล็กของ ยัยพวงขาเม้าท์ของเอกเรา “คนอะไรก็ไม่รู้จะทำอะไรก็น่ารักไปหมดเลย” เริ่มจะรู้แล้วว่าประเด็นเม้าท์นั้น พุ่งไปที่ใคร .. ฉันก็ลืมไปว่าที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่นี่เป็นสาวกนายตี๋ผีดิบกัน ทั้งกลุ่ม แล้วแทนที่ฉันจะรีบลุกไปเพราะความรำคาญ ฉันกลับนั่งเซฟข้อมูล (ที่ไม่ได้อยากรู้นักหรอก)ของนายตี๋ผีดิบนั่นเข้าหัวอยู่เงียบๆ โดยมีสีหน้าที่บ่งบอก ถึงความเบื่อหน่ายเป็นเครื่องช่วยอำพราง “แต่เดี๋ยว .. พี่ได้ยินมาว่าเป็นเกย์ว่ะ เป็นเด็กของสิงห์เฒ่าอยู่นะ” พี่หนิงรุ่นพี่ ที่สนิทกันกับพวกน้องๆ ช่างเม้าท์เอ่ยท้วงขึ้นมา “จริงเหรอพี่” อีกสามสี่คนตะโกนถามแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน ฉันเองก็เกือบ หลุดปากไปกะเค้าด้วยเหมือนกันดีที่ยับยั้งเอาไว้ได้ก่อน “เออดิ .. เห็นว่าเป็นเด็กปั้นมาตั้งกะปีหนึ่งแล้ว .. ไม่เชื่อลองสังเกตดิ เห็นต้าร์ ที่ไหนต้องเห็นไอ้เฒ่านั้นอยู่ด้วยตลอด” พี่หนิงวิจารณ์มันหยด “แต่พี่สิงห์เค้าน่าจะจบไปแล้วไม่ใช่เหรอ” ยัยนุ่นถามขึ้นมา “ก็น่าจะไง แต่มันยังไม่ยอมจบ รอจบพร้อมกัน จะได้เปิดตัวไปเลย ฮ่า ฮ่า” พี่หนิงเล่าเองก็ขำเอง ส่วนเพื่อนๆ คนอื่นๆ ของฉันได้แต่ทำหน้าไม่อยาก เชื่อสิ่งที่พี่หนิงพูด แต่ลึกๆ ก็ดูจะเสียดายกันอยู่ไม่น้อยเชียว .. สมน้ำหน้า อยากบ้ากันดีนัก ที่แท้เป็นเกย์ โฮะ โฮะ โฮะ ฉันล่ะสะใจจรี๊งงงง .. แต่ว่า .. เค้าเป็นเกย์จริงๆ เหรอ คือฉันก็ไม่ได้เสียใจอะไรหรอกนะ .. ก็แค่เสียดายทรัพยากรชายที่มีอยู่น้อยนิดน่ะ ฉันบอกเพื่อนๆ ว่าจะเดินไปซื้ออะไรกินหน่อย ก็ไม่เห็นมีใครสนใจจะไป ด้วยหรือว่าฝากตังค์ไปซื้อ ฉันก็เลยลุกเดินออกไปคนเดียว “ไม่ต้องจิ้มนะป้า” ฉันรีบร้องบอกคนขายเมื่อเห็นว่าป้าแกกำลังจะจับ ไก่ทอด 3 ไม้ที่ฉันส่งให้ลงไปจุ่มในถังน้ำจิ้มสีใสๆ แดงๆ .. คงเผ็ดน่าดูนะนั่น “ของผมจิ้มเยอะๆ ฮะ ไม่ชอบอะไรจืดชืดไม่มีรสชาด” เสียงนี้คุ้นๆ แล้วก็จริงๆ หันไปข้างๆ ก็เห็นเจ้าของหน้าขาวซีดๆ ที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มกวนๆ ยักคิ้ว มาให้ ฉันชักสีหน้าประมาณว่าไม่พอใจ ไม่ชอบใจ และเบื่อขี้หน้าใส่เขา ทันทีก่อนสะบัดหน้ากลับ แต่ว่าหางตาฉันก็แอบเห็นเขาฉีกยิ้มกว้างให้ฉันอยู่ พอได้เงินทอนพร้อมไก่ 3 ไม้ไม่ใส่น้ำจิ้มแล้ว ฉันก็รีบหันหลังกลับเข้ามอ ก่อนทันที อย่างจงใจอยากให้นายตี๋ผีดิบรู้ชัดๆ ว่าฉันไม่ชอบหน้าเขา ไม่ อยากเห็น .. หากแต่มันตรงข้ามกันกับใจที่มันเต้นรัวเร็วขึ้นเล็กน้อย นี่ฉัน กำลังแอบดีใจที่ได้เจอเขางั้นเหรอ .. ไม่จริงอะ ฉันกลับเข้ามานั่งในกลุ่มเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ก็เห็นนายตี๋นั่นเดินถือของกิน หลายอย่างเข้าประตูมหา’ลัยมา “ฮึ้ยๆ นั่นไง” ยัยนุ่นตาดี(แต่น้อยกว่าฉันเพราะฉันเห็นแล้วแต่ทำเงียบ) รีบร้องบอกเพื่อนๆ “โอ๊ย .. อยากกินมั่งจัง” เสียงยัยกวางร้องขึ้นมาเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่ภายในกลุ่ม “ไปนั่งไหนนะ จะได้ตามไปด้วย” นี่ยัยพวง “ไปนั่งกับไอ้สิงห์เฒ่า” พี่หนิงพูดมาแค่นั้นแหละแทบวงแตก .. เพื่อนๆ ฉันเอา แต่ส่งค้อนให้พี่หนิง ฉันเห็นก็หัวเราะ แล้วก็ลืมตัวมองไปทางนายตี๋นั่น แล้วมันก็พอดีที่เขามองมา ทางนี้เหมือนกัน มองแล้วแจกยิ้มอีกตามเคย .. เช็คเรตติ้ง!! .. เฮอะ “เฮ้ยเค้ามองมาด้วยว่ะ” พี่หนูร้องบอกเพื่อนๆ ฉัน “อุ๊ย .. จริงด้วยๆ มองมาทางพวกเราแหละ” ยัยพวง “เค้ายิ้มให้ด้วย” ยัยกวางเสริม แล้วทุกคนก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนกับเค้ายิ้มให้ตัวเอง .. ยัยบ้า .. เค้ายิ้ม ให้ฉันหรอก .. เฮ้ย .. ไม่ใช่แล้ว .. ฉันคิดอะไรออกไปเนี่ย .. เค้าเช็คและเรียก เรตติ้งของตัวเองต่างหาก */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* ฉันกำลังสืบค้นข้อมูลอยู่หน้าโอแพคเครื่องหนึ่ง ด้วยความรีบที่งานจะส่ง วันรุ่งขึ้น(อีกแล้ว) ทำให้ฉันไม่ค่อยได้สนใจอะไรนัก พอเจอหนังสือที่กำลัง หาอยู่ฉันก็หยิบเศษกระดาษจะมาใช้จดเลขหมู่หนังสือ .. อ้าว .. ลืมหยิบ ปากกามา พอดีหางตาฉันเหล่ไปเห็นว่าคนข้างๆ วางปากกาไว้ใกล้ๆ มือฉันพอดี “ขอยืมปากกาหน่อยนะคะ” ฉันเงยหน้ามองเจ้าของปากกาพร้อมกับทำท่า จะหยิบ ก็เป็นอันต้องชะงักไปสองวินาที .. ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมรอยยิ้ม น้อยๆ เป็นเชิงอนุญาตของพี่ฮั้นปรากฏแก่สายตา .. แต่มันกลับทำให้ฉันนึก ไปถึงใครอีกคน .. เฮอะ .. ท่าจะบ้าแล้วเรา เห็นพี่ฮั้นแล้วทำไมต้องไปคิด ว่าจะเห็นไอ้ตี๋ผีดิบนั่นด้วยนะ แล้วฉันก็หยิบปากกามาจดๆๆๆๆ ก่อนส่งคืนพี่เขาไป เขาก็ยิ้มให้อีกครั้ง .. ยิ้มเรียกเรตติ้งเหมือนไอ้ผีดิบนั่นรึเปล่านะ .. เฮ้ย .. แล้วเราเป็นอะไรทำไม ต้องเอาไปเปรียบเทียบกันด้วย .. ไปนึกถึงเค้าทำไมเนี่ย โอ้ยอยากจะบ้า .. ในขณะที่ฉันกำลังก้มๆ เงยๆ อย่างไม่ค่อยถนัดนักอยู่กับการหาหนังสือบน ชั้นเกือบล่างสุด รัศมีของใครบางคน ที่ฉันเริ่มจำได้แล้วแหละว่าเป็นเขา .. นายตี๋ผีดิบ .. ก็เริ่มแผ่มาถึงหางตาของฉัน .. เอาอีกแล้ว แว้บนึงฉันดีใจ และใจเต้นรัวอีกแล้วที่ได้เจอเขา .. ทำไมมันต้องเป็นอย่างงี้ด้วยนะ แล้ว อาการประหม่าต่างๆ มันก็มา ทำให้เกิดไม่มั่นใจกับกระโปรงสั้นที่ใส่อยู่ขึ้น มาเฉยๆ ผมซอยสั้นที่ปกติจะปล่อยให้มันยุ่งๆ ไม่ค่อยจัดให้เป็นทรง อย่างที่ ถูกใจว่ามันเซอดี วันนี้ก็กลับรู้สึกอายๆ นายตี๋นี่ที่ดูดีไปทุกอย่าง ผมสีน้ำตาล แดงที่สไลด์ตามสไตล์ญี่ปุ่นนั้นถูกจัดแต่งทรงมาอย่างดี การแต่งกายก็เนี้ยบ ไปทุกกระเบียดนิ้ว .. ขนาดเขาเป็นผู้ชายนะเนี่ย ก้มมองตัวเองแล้วก็ .. เฮ้อ .. “หาหนังสือไม่เจอแค่เนี้ยต้องถอนหายใจ” เสียงนายผีดิบนั่นแหละแซวฉัน “อากาศหายใจไม่พอต่างหาก มีคนมาแย่ง” ฉันว่าเขากลับ แต่นั่นมันพลาด อย่างจัง .. เหมือนเปิดโอกาสให้เขากัดฉันได้ “ให้อุ้มมั้ยล่ะ จะได้ขึ้นมาสุดอากาศข้างบน” ฉันหันขวับมองหน้าคนกวน ที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม ยิ้มจนตาเป็นขีด ยี้ .. “ว่าเราเตี้ยเหรอ .. ไอ้ .. ไอ้ตี๋ผีดิบหน้าจืด” ฉันว่ากลับเสียงเริ่มดัง “ฉายานี้ไม่ดีมั้งเดี๋ยวเรตติ้งตก” เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนหันหลังเดินจากไป โดยที่ยังไม่เห็นได้หนังสือติดมือไปซักเล่ม .. ทำให้ฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเอง ไปว่าเขาตั้งใจตรงมาหาฉัน .. รึเปล่า .. แต่นะ .. ประโยคเมื่อกี้มันดูประชด ประชันชอบกล .. แต่ช่างเหอะ .. ฉันต้องไม่ไปให้ความสนใจเขามากนัก ฉันได้หนังสือครบก็เดินขึ้นมายังโต๊ะอ่านหนังสือชั้นบน มองหาโต๊ะว่างๆ ก็ไม่เจอ ไม่มีโต๊ะว่างสักตัว แล้วก็บังเอิญว่ามีอยู่สองโต๊ะที่มีคนนั่งอยู่คนเดียว .. โต๊ะพี่ฮั้น .. กับโต๊ะนายตี๋ผีดิบ ฉันลังเล กำลังตัดสินใจอย่างหนักว่าจะนั่งโต๊ะไหนดี โต๊ะพี่ฮั้น .. หมู่นี้ก็ดัน มีเรื่องบังเอิญให้ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับพี่เขาบ่อยๆ ฉันจะโดนเหมารวมว่าเป็น พวกกรี๊ดเขารึเปล่านะ โต๊ะนายตี๋ผีดิบ .. ขืนไปนั่งก็โดนหาว่าตามเขาไปสิ .. ไม่อยากจะเพิ่มเรตติ้ง ให้เขาด้วยล่ะ ก็เลยตัดสินใจไปนั่งโต๊ะเดียวกับพี่ฮั้น .. ชายหนุ่มเครื่องหน้าแขก เงยหน้ามองฉันแป๊บนึงแล้วก็สนใจกับหนังสือตรงหน้าเขาต่อไป โดยที่ไม่ได้สนใจ อะไรฉันอีก .. เฮ้อ .. โล่งอก คิดว่าพี่เขาคงจำฉันไม่ได้หรอกมั้ง เป็นงั้นก็ดีแล้วล่ะ สักพักพี่ฮั้นก็ลุกไป ฉันก็ดีใจที่ได้ครอบครองโต๊ะนี้ซะที แต่พอเหลือบไปเห็นสมุด เล่มเล็กปกสีดำวางทิ้งไว้กับปากกา อาการดีใจนั้นก็หายไป .. เพราะวางของไว้ อย่างนี้แปลว่าต้องกลับมาแหงๆ ร่างสูงๆ ของใครบางคนมาหยุดยืนตรงเก้าอี้ของพี่ฮั้นก่อนนั่งลง ฉันไม่ได้สนใจนัก คิดว่าคงเป็นพี่ฮั้นนั่นแหละ แต่พอฉันเงยหน้ามองก็ .. ยี้ .. นายผีดิบนั่นเอง นายนั่นส่งยิ้มให้ ยิ้มสดใสจากปากบางนั้นน่ามองซะจริงๆ .. ยิ้มอย่างนี้นี่เอง ถึงได้เรตติ้งกระฉูด .. ฉันรีบเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนจะถลำตัวไปเป็นสาวก แฟนคลับเขาอีกคน รีบก้มลงอ่านหนังสือตรงหน้าต่อ ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยมีสมาธิ .... เออ .. ทำไมพี่ฮั้นกับนายตี๋ต้องแยกโต๊ะกันนั่งด้วยล่ะ .. แล้วพี่ฮั้นก็ลุกไป นายตี๋ก็มานั่งเฝ้าของให้แทน .. รึว่า .. รึว่า .. อ๊ายไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง .... ฉันหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อคิดเองเออเองไปได้เป็นตุเป็นตะอย่างนี้ และอาการ หน้าร้อนนั้นมันก็คงส่งผลให้ใบหน้าจืดๆ ของฉันเริ่มแดงแล้วด้วยมั้ง คนตรงหน้า ฉันเลยแซว “ร้อนเหรอ รึว่าขาดอากาศหายใจอีก” “อย่ามายุ่งได้ป่ะ .. ขอบอกให้รู้ไว้เลยนะอย่าพยายามเรียกเรตติ้งจากเรา” ฉันทำ เสียงดุๆ ใส่ ซึ่งก็ได้ผล หน้าระรื่นนั้นสลดลงทันที เขามองฉันนิ่งๆ อีกครู่นึง ก่อนลุกกลับไปโต๊ะตัวเดิม .. ทิ้งให้ฉันงงอยู่คนเดียว .. แล้วของพี่ฮั้นล่ะ เขาไม่เฝ้า ให้ต่อหรอกเหรอ .. อะไร .. พูดเรื่องเรตติ้งทีไรต้องทำท่าอย่างงี้ทุกที ............................. ติดตามต่อในครึ่งหลังนะคะ .. ^_^ จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 9 เม.ย. 49 12:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านตอนต่อไปนะคะ....กำลังลุ้นอยู่เลย เร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ 9 เม.ย. 49 15:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ค่า...รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ยัยแก้มป่อง ^^ - [ 9 เม.ย. 49 16:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลงตัวเองมิเบา จากคุณ : scottie - [ 9 เม.ย. 49 16:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หนุกดีค่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : ธนารีย์ - [ 9 เม.ย. 49 17:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ว้า ยัยหมวยดาว ว่าพระเอกฉันได้งายย กรี๊ดดด จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 9 เม.ย. 49 18:22:14 A:124.120.205.5 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โถๆๆๆ น้องดาว ปากกับใจไม่ตรงกันเปล่าเนี้ย (ตรงกันก็พิการสิเนอะ ฮ่าๆๆ) สงสัยนายตี๋ผีดิบจะไม่ได้ตั้งใจเช็คเรตติ้งล่ะม้าง ไม่น่าไปฟังน้องตู๋เลยนะ ไปว่าเขาอย่างงั้น เขาก็งอนอะจิ (แต่เอาลูกเปตองเล็งตาตุ่มสาวเนี่ยน้า.... โหดมากมาย) ตั้งหน้าตั้งตารอครึ่งหลังครับ (ป.ล. ชอบภาพตอนตี๋เต้นจังครับ คำว่าร่าเริงรึเปล่านะ แต่อ่านแล้วมัน... น่ารักจัง) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 เม.ย. 49 20:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ei ei ei ตี๋ in trend จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 9 เม.ย. 49 23:18:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 .^ _ _ _ _ __ _ _ _ _ __ _ _ _ __ ^ waitin 4 the END... จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 10 เม.ย. 49 00:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลุ้นแทนสาวหมวย จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 10 เม.ย. 49 19:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โหย...นางเอกนี่ปากร้ายจังเนอะ เจอกันไม่กี่ครั้งก็กล้าว่าเค้าแรง ๆ แล้ว ปากดีแบบนี้ คงต้องโดนดีแน่ ๆ รอครึ่งหลังอยู่นะคะ จากคุณ : (liz) - [ 11 เม.ย. 49 01:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขำกลิ้งไปกลิ้งมาเลยค่ะ ชวนให้นึกถึงชีวิตมหาลัย...ที่ผ่านมานานมากแล้ว อ้าว รู้เลยว่า คนจะวัย ห่างแค่ไหนก็จะอ่านค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 11 เม.ย. 49 01:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 11 เม.ย. 49 17:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอาลิงค์ครึ่งหลังมาแปะค่า .. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4277268/W4277268.html ตอบค.เห็นไว้ในครึ่งหลังนะคะ .. ^^ จากคุณ : กรุ่นกลิ่นแก้ว - [ 11 เม.ย. 49 19:25:46 ]