ดวงดาวสุกสกาวอยูบนท้องฟ้า ห้อมล้อมดวงจันทร์อันนวลผ่อง ดูไปคล้ายดั่งดวงตาอันหลากหลายส่องลงมายังโลกหล้า

ข้าหนาวสั่นสะท้านราวจับไข้
เมื่อลมพัดกรรโชกมาที่บ้านไม้หลังเล็กๆของข้าจนสั่นไหว คล้ายกับมิอาจจะทนทานต่อสายลมก็ปาน

ดูเถอะ บรรยากาศก็ช่างวังเวงเสียยิ่งกระไร และห่างไกลจากผู้คนก็ปานนั้น
ถนนที่ทอดยาวอยู่ข้างหน้า ถูกแสงนวลจันทร์อาบไล้ ให้เกิดบรรยาศที่อ้างว้างขึ้นไปอีก

ข้าโดดเดี่ยวมานานนักแล้ว
มิรู้ข้าจะต้องโดดเดี่ยวอีกนานแค่ไหน

รถแต่ละคนที่วิ่งผ่านหน้าบ้านข้า วิ่งผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีทีท่าจะหยุด ยิ่งดึกรถก็ยิ่งห่าง และนานๆจะวิ่งมาสักคัน

อา...นั่น
ที่ไกลออกไปเล็กน้อย เสียงมอเตอร์ไซด์ดังกระหึ่มมา
เสียงของมันแผดดังอย่างพิกล เจ้าของรถคงไปตกแต่งท่อไอเสียเพื่อให้เกิดเสียงดังกระหึ่ม

นั่นใกล้เข้ามาแล้ว
มีรถมอเตอร์ไซด์ขับเคียงคู่กันมาพร้อมกับมีคนซ้อนท้ายคันละคน

อา...นั่นรถมอเตอร์ไซด์ทั้งสองคันส่ายไปมา ท่าทางเหมือนเมาอย่างหนัก

มันใกล้เข้ามาแล้ว
อีกไม่กี่อึดใจก็คงมาถึง หากพวกเขาไม่ล้มลงเสียก่อน

แล้วก็มาถึงด้านหน้าบ้านของข้า
ข้าวิ่งออกไปหาพวกเขา
โครม!

รถมอเตอร์ไซด์ของพวกเขาเสียหลัก เฉเข้าเบียดกัน
เมื่อปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทั้งคนทั้งรถกระเด็นไปคนละทาง แล้วตกลงไปนอนแน่นิ่ง

ข้ายิ้มอย่างพึงพอใจ
การรอคอยของข้ามาถึงแล้ว

เอง อดิศร
๑๓ ธ.ค. ๒๕๔๘