CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    บ้านนอกเข้ากรุง Vol.2 = เดอะ นั่งยางโชว์ แอ๊ด บุ๊คเฟสติวัล 2006 = (รีพอร์ตฮาๆ สไตล์ตัวZ หะ...มันมาแว้วววววววว)

    มาแว้วค่าพี่น้อง ^ ^

    หลังจากที่ทำเปรี้ยวลามรสุมงานไปเฉิดฉายที่งานสัปดาห์หนังสือในช่วงวันเสาร์ – อาทิตย์
    ที่ผ่านมา ก็ถึงเวลาส่งรายงานให้กับชาวถนนฯ เสียที

    อิๆ เข้ามาปูเสื่อรอดูกันเลยค่า ลูกอม ขนม น้ำหวาน ขายอยู่บูธใกล้ๆ รีบจับจองที่เข้ามาดู
    กันเลยค่า

    คำเตือน : รายงานต่อไปนี้จำเป็นต้องตัดบางเหตุการณ์ บางสถานการณ์ เพื่อความปลอดภัย
    ของชีวิตผู้เขียนค่ะ

    7 เมษายน 2549

    แม่เจ้า! ฉันจองรถไว้ตอนสองทุ่มครึ่งของวันนี้ แต่ว่าจนป่านฉะนี้ (18.30น.) ฉันกำลังอยู่
    บนทางหลวงสาย เชียงใหม่ – จอมทองอยู่เลย T^T งือ...บอสใจร้ายอ่ะ ทำไมต้องกระเตง
    ฉันไปส่งงานให้ลูกค้าที่สันป่าตองตอนเย็นด้วย แง๊....จะได้ไปกรุงเทพมั้ยเนี่ย

    แต่ในที่สุด มันก็เหมือนเดจาวูเหมือนกับปีที่แล้วไม่มีผิด ที่ฉันจะต้องบึ่งมอเตอร์ไซค์จากออฟฟิศด้วยสปีดเร็วกว่านรกเพื่อกลับบ้านไปเก็บของ อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า
    แล้วกระโดดขึ้นรถป๊ะป๋าเพื่อที่จะมุ่งหน้าสู่อาเขต โดยคราวนี้ฉันใช้บริการรถของ นิววิริยะทัวร์
    (เนื่องจากจองตั๋วรถของนครชัยแอร์ไม่ทัน) พอถึงอาเขต ก็หอบหิ้วของ ขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าสู่บางกอก
    แต่ขอโทษ...ไอ้ตอนอยู่บนรถนี่ดันเมารถซะนี่ (เพราะความรีบจัดเลยลืมกินยาแก้เมา
    ทั้งที่ตัวเองเป็นคนเมารถง่าย) แถมในรถยังเปิดหนังเรื่อง ‘มหาอุตม์’ อีกตะหาก เงื๊อออออ
    จะไม่ดูก็ไม่ได้ ขนาดเปิดไอพอดฟังแล้ว แต่ตามันก็ยังไม่วายหันไปมองจอทีวีอยู่ดี
    สุดท้ายก็นอนไม่หลับ พะอืดพะอมไปตลอดทาง

    8 เมษายน 2549
    เวลา 6.05น.
    สถานีขนส่งสายเหนือ (หมอชิต 2)

    โอว...กรุงเทพเมืองฟ้าอมร ไอ้บ้านนอกมาถึงแล้ว T-T

    เนื่องจากค่ำคืนที่ผ่านมาฉันสุดแสนจะทรมานบนรถ เพราะเจ้าหนังมหาอุตม์นี่แหละตัวดี = =’
    พอรถจอดกินข้าวต้มตอนตีหนึ่ง ก็เลยรีบไปซื้อยาแก้เมามากินเสียสองเม็ด (กะว่ากินแล้วน็อค
    หลับไปตลอดทาง) แต่เนื่องจากว่ากระแดะมากินตอนตีหนึ่ง พอมาถึงตอนเช้ายายังไม่
    หมดฤทธิ์ ก็เลยลงรถมาด้วยอาการ เอ๋อๆ เบลอๆ ขนาดจะโบกรถแท็กซี่ ก็ยังเอ๋อๆ

    พี่แท็กซี่ – ไปไหนครับน้อง

    ตัวZ – เอ่อ...ไปลาดพร้าวซอย 24/1 ค่ะ = =’ (ต้องมีไอค่อนนี้เพราะนอนไม่พอ ตาโหล
    เป็นหมีแพนด้าเลย)

    ขับไปได้สักพัก... พี่แท็กซี่ก็หันมาถามด้วยสีหน้าจ๋อยๆ ว่า

    พี่แท็กซี่ – เอ่อ...น้องครับ ลาดพร้าว 24/1 นี่ไปทางไหนครับ? ^ ^’

    ตัวZ - ... -____-’ (อีกแล้วเหรอ?)

    งือ...ทำไมบ้านนอกต้องมาเจอแท็กซี่หลงทางอีกแล้วเนี่ย T^T สวรรค์ใจร้าย แต่ด้วยปฎิภาณ
    ไหวพริบที่มีมาพร้อมกับความสวย (ไปหมด) ฉันก็เลยบอกพี่แท็กซี่ไปว่า

    “มันอยู่ใกล้ๆ กับสถานีรถไฟฟ้าลาดพร้าวน่ะค่ะ”

    แค่นั้นแหละ พี่แท็กซี่ก็ร้องอ๋อ พร้อมกับพาฉันไปถึงโดยปลอดภัยจากการหลงทาง
    และโชคดีที่พี่แท็กซี่คนนี้รู้จักสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินลาดพร้าวนะ (ฮา...)

    8.30 น.
    หลังจากที่มาถึงหอพักของแมวน้ำใส่แว่นตาเรียบร้อยดีแล้ว ฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สระผม
    และเตรียมตัวให้พร้อมที่จะไปงานสัปดาห์หนังสือ แต่ก่อนที่จะไป ฉันมีที่ๆ หนึ่งที่จะต้องไปแวะไปก่อน
    เพราะฉันนัดพี่สาวที่น่ารักของฉันคนหนึ่งเอาไว้ เพราะว่าวันนั้นเธอติดธุระยุ่งที่บ้านไม่
    สามารถมางานหนังสือได้ ฉันจึงต้องแวะไปหาเธอที่บ้านเพื่อทำสนธิสัญญาแลกหนังสือ
    กันก่อน

    นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินไปลงตรงสถานีหัวลำโพง และต่อแท็กซี่ไปอีกหน่อย ก็ถึงที่หมาย พี่สาวใจดี
    ของฉันที่ชี่ออัง (นามสมมติ) หรือ พิมลพัทธ์ ก็ลงมาต้อนรับขับสู้ และพูดคุยทักทายกัน โดยสาระ
    ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องนิยายโรม๊านซ์ (ฮา...) และฉันก็มอบของฝากที่หอบหิ้วมาจากเชียงใหม่
    กันไปเป็นพิธีเรียบร้อย แต่เนื่องจากว่า พี่อัง (นามสมมติ) งานยุ่งมากๆ พวกฉันจึงไม่อยากรบกวนนาน
    ก็เลยล่ำลากันแล้วมุ่งหน้าสู่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์ทันที

    11.30
    ในขณะที่อยู่บนรถแท็กซี่เพื่อจะไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ก็มีโทรศัพท์ปริศนาสายหนึ่งซึ่ง
    พวกฉันรู้ดีว่าเป็นใคร โทร.มาหา และบอกกับฉันว่า ตอนนี้ได้อยู่กับคนๆ หนึ่งแล้ว
    แถมยังพูดให้อิจฉาว่าคุยกันสนุกสนานมากกกกกก และคนคนนั้นก็ไม่ยอมพูดโทรศัพท์
    กับฉันเพราะให้เหตุผลว่า ยังไงเดี๋ยวจะได้เจอกันอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่คุยดีกว่า พอวางหูเสร็จ
    ฉันนี่แทบอยากจะให้รถแท็กซี่คนนั้นเหาะได้เร็วๆ จัง เพราะว่าฉันอยากไปให้ถึงงาน
    หนังสือเร็วๆ แต่รถมันติดเหลือเกินอ่ะ แง๊... T^T

    11.45
    และแล้วฉันก็มาถึงศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์จนได้ และเนื่องจากที่ว่าโรคประจำตัว
    ใหม่ที่เพิ่งไปตรวจเจอมาก็คือโรคตาแพ้แสง ฉันจึงต้องสวมแว่นตากันแดดไว้เวลา
    ออกไปกลางแจ้ง ซึ่งก็โดนแมวน้ำข้างๆ ตัวประณามว่า

    “แกจะใส่แว่นนี้ทำไมวะ ประสาท”

    “ตาตูแพ้แสงเฟ้ย แกนี่ไม่รู้อะไร”

    แต่ฉันก็เข้าใจแหละว่าทำไมยัยแมวน้ำถึงได้บ่นนัก เพราะเจ้าแว่นที่ฉันสวมมาน่ะ
    มัน...เอ่อ... ส่งเสริมให้บุคลิกดูดุดันขึ้นมาทันใด อารมณ์ประมาณว่า ตอนถอดน่ารัก
    เหมือน...เอ่อ...เหมือนอะไรซักอย่างนี่แหละ -___-’ แต่พอใส่แว่นแล้วดูโหดเหมือน
    เมียโจรไม่มีผิด ขนาดเด็กตัวเล็กๆ เห็นฉันเข้ายังหลบสายตา (งือ...หนูไม่ได้ตั้งใจเกิดมา
    หน้าโหดน้า T^T)

    และจนกระทั่งเดินเข้าไปในงานก็ดันลืมถอดแว่นตา จนไปถึงจุดนัดพบซึ่งก็คือร้าน
    แบล็คแคนย่อน บุคคลที่เป็นเป้าหมายซึ่งก็คือ พลพรรคห้องนั่งเล่น ต่างก็ผงะกันเป็น
    แถวๆ นั่นแหละฉันถึงรู้ตัวและถอดแว่นออกมา กลุ่มเป้าหมายกลุ่มแรกที่ฉันนัดนั้น
    ประกอบไปด้วย พี่จี๊ด (นามสมมติ), พี่จริง (นามสมมติ) และคนคนนั้นที่ฉันนับวันจะ
    รอเจอ

    ฉันและแมวน้ำเข้าไปทักทายและนั่งลงข้างๆ คนคนนั้น เธอส่งยิ้มให้กับฉัน และเราก็ทักทายกันเล็กน้อย
    ก่อนจะส่งของฝากให้กับทุกคน พวกเรานั่งคุยกันไปเล็กน้อยพร้อมกับขอลายเซ็นกันอย่างหนุกหนาน
    โดยที่พี่จี๊ดบอกว่ากำลังสั่งให้น้องสาวไปซื้อหนังสือความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก 20 มาให้อยู่
    เดี๋ยวขอลายเซ็นหน่อยนะ (ฮา...ไม่อยากบอกว่าปลื้ม) แต่สิ่งที่ฉันพลาดและอยากกระทืบตัวเอง
    ให้ตายก็คือ ฉันลืมเอาหนังสือของคนคนนั้นมาให้เธอประทับลายมือนี่สิ แง๊...ไม่น่ารีบเล๊ย T-T

    นั่งไปซักพัก พี่เปี๊ยก (นามสมมติ) อุรัสยา ก็โทร.เข้ามาบอกว่าเห็นหัวฉันอยู่ลิบๆ ตรงร้านแบล็คแคนย่อน
    แต่ไม่แน่ใจหรือเปล่า และที่สำคัญ... เจ๊แกหาทางลงจากชั้นลอยไม่ได้ (หมายถึงทางลงที่ใกล้กว่าน่ะนะ -____-’)
    ฉันเลยต้องไปรับเจ๊แกมา โดยที่ในขณะนั้น จอย (นามสมมติ) เนตรนภัส ก็ตามมาสมทบ เช่นเดียวกับ
    หนมจีน, โน้ต (นามสมมติ) 1981, พี่ปลายตะวัน ก็มาสมทบเช่นเดียวกัน จนโต๊ะที่นั่งกันตอนแรกไม่พอ
    ที่จะรองรับคนได้ (แหงล่ะ นั่งได้แค่ห้าคน แต่มาซะ 10 คน -____-‘) พวกเราก็เลยย้ายกันไปที่ Food court กัน
    และก็มีอีกหลายๆ คนมาสมทบ อาทิเช่น พี่นัท เปียรุสฺ, Mrs_ricken, และ...เอ่อ... จำไม่ได้ -____-‘
    แต่จำได้ว่าหลายคนล่ะน่า

    หลายคนที่เข้ามาใหม่บางคนก็ไม่รู้จักฉัน แล้วพอแนะนำตัวกันว่าใครเป็นใคร ต่างก็ทำหน้าตกใจกันเล็กน้อย
    (ฉันเข้าใจว่าเขาคงไม่คิดว่าฉันจะหน้าโหดแบบนี้อ่ะนะ -___-‘)

    พอถึงเวลาบ่ายโมง พี่เปี๊ยก และ คนคนนั้น ก็ต้องไปแจกลายเซ็นที่บูธของสนพ.แจ่มใส เลยขอตัวไปก่อน
    เพราะพวกฉันกำลังเม้าท์แตกแหลกลาญ เพราะแมวน้ำกะหนมจีนทีทำงานสายเดียวกันกำลังถกกันอย่าง
    ออกรส ส่วนพี่จริงและพี่จี๊ดก็โดนฉันปีนเกลียวไปตามระเบียบ และคนที่เป็นอาหารปากของฉันอย่างช่วยไม่ได้
    ก็คงเป็นโน้ต ที่ดันแต่งตัวมาสวยเกินหน้าเกินตา เลยโดยฉันแซวไปซะว่า

    “แหม...วันนี้คุณนายแต่งตัวเป็น เกิร์ลลี่เบอรี่มาเชียวน้า”

    1981 “ขอบใจย่ะ!!”

    สำหรับใครๆ ที่อยากรู้ว่าวันนั้น 1981 แต่งตัวยังไง...

    เสียใจค่ะ ไม่มีรูปให้ดู (ก๊ากกกกกก)

    คุยกันไปกันมาซัก พวกฉันก็พากันยกขโยงไปจุดแจกลายเซ็นของ สนพ. แจ่มใสกัน เท่าที่รู้มา
    วันนี้นักเขียนของแจ่มใสมาเยอะมากๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่ไอซ์ (Claer Ice), พี่อ้อม (เด็กทะเล, Moana – โม้อ่ะนะ ฮา...),
    พี่นี (Bookmark),พี่ตา (สิรินดา), เปิ้ล (มดXV3), พี่อ้น (yayoi), อาจารย์กี้ (วลีวิไล), คนคนนั้น และพี่เปี๊ยก
    ซึ่งที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นแค่นักเขียนที่มีชื่ออยู่ในลิสต์ที่จะมาในงาน ซึ่งพอเดินๆ หน้ามึนไปขอลายเซ็น
    พี่ๆ เขาซักพัก ทุกคนต่างก็ทำหน้าเหมือนๆ กับคนอื่นเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใคร แล้วฉันก็เข้าไปทักทายคุณบก.
    และยืนมองๆ บรรยากาศอยู่นอกบูธ

    ในขณะเดียวกัน ฉันก็ได้เจอพี่อิง (นายน้อย) พี่ติ้น (tin tin) พี่วา (วิริญ เอ...มาป่าวหว่า?)
    ก็ได้เซย์ไฮกันพร้อมกับมอบของฝากกันเล็กน้อยถึงปานกลาง จนกระทั่งฉันเห็นเจ้ายุ้ย อยู่ในบูธ
    ฉันก็เลยเดินเนียนๆ เข้าไปในบูธ (กะว่ามั่วนิ่ม) ไปเม้าท์ๆ กะพี่ๆ หลายๆ คนในนั้น (ฮี่ๆ เนียนม้า?)

    แล้วก็มีพี่ๆ นักเขียนมาแจมอีกหลายคนไม่ว่าจะเป็น พี่เอ๋ (Amp), พี่มล (ญาณิน/นารูมิ), พี่ปุ๊ก (ปริญญ์/หมูพี),
    พี่ปิง (นภชล), คุณโณ (อโณทัย/ไกลนั้น), พี่กุ๊ก (คีตภา) และ....เอ่อ...จำไม่ได้อีกแล้วค่ะ T^T

    หลังจากขอลายเซ็นกะพี่ๆ เกือบครบทุกคนแล้ว (บางคนไม่ได้ขอเพราะลืม ฮา... T^T) ฉันก็ไปยืนอยู่ข้างๆ คนคนนั้น
    (นัยว่าทำตัวเป็นบอดี้การ์ด ฮา...) แต่เผลอทำหนังสือตกใส่หัวเธอด้วยอ่ะ (แง...หนูไม่ได้ตั้งใจ)
    และพอดีว่าอยู่ดีๆ พี่ไอซ์ก็เรียกฉันขึ้นมาซะดื้อๆ

    พี่ไอซ์ - “เจ้าซี ไปแจกลายเซ็นเซ่”

    ฉัน – “หือ?”

    ก็เพราะว่าเผอิญแมวน้ำมันอัดรูปที่มันไปม็อบมาวางไว้หน้าตรงที่พี่ไอซ์แจกลายเซ็นอยู่ คนที่เขามาขอ
    ลายเซ็นคงสงสัยว่าเป็นใครถ่ายรูปนี้มา พี่ไอซ์เลยเรียกฉัน สุดท้าย...ก็ไปมั่วนิ่มแจกลายเซ็นกะชาวบ้าน
    เขาซะงั้น (กร๊ากกกกกก)

    โดยที่ใครได้รูปภาพชุดนั้นไป จะมีข้อความที่ไม่เกี่ยวกะงานหนังสือเลยสักนิด ติดอยู่หลังภาพว่า

    ‘รักพ่อ...อย่าทะเลาะกัน!’

    หลังจากนั้น คนมาจากไหนไม่รู้ ก็มาขอลายเซ็นฉันใหญ่ โดยส่วนใหญ่มักจะถามว่า

    “พี่ตัวZ เขียนเรื่องอะไรคะ?” – เอ่อ...เขียนเรื่องสั้นลงใน ความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก 18 กะ 20 ค่ะ
    -____-‘

    “แล้วเมื่อไหร่จะมีรวมเล่มล่ะคะ?” – เอ่อ...นั่นน่ะสิคะ.... -____-‘ (งือ...หนูจะขยันค่า T^T)

    ในระหว่างนั้นก็มีการถ่ายรูปเป็นระยะๆ เหล่านักเขียนทั้งหลายพอเห็นว่าถ่ายรูปกันแค่นั้นแหละ
    ต่างก็พร้อมใจกันทิ้งปากกามาแอ็คท่าจนคนขอลายเซ็นทำหน้างงๆ (พี่ๆ แจกลายเซ็นหนูก๊อนนนนน T-T)
    โดยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ถ่ายรูปหมู่กันโดยฉันลงไปนอนเขลงอยู่หน้าพี่ไอซ์ และก็มีคุณโณยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ด้านนอก
    พี่ไอซ์เลยตะโกนเรียกให้มาถ่ายรูปด้วยกัน

    พี่ไอซ์ – อ้าว...น้องโณ มาถ่ายรูปด้วยกันสิจ๊ะ

    คุณโณ – เอ่อ...ไม่รู้จะอยู่ตรงไหนน่ะค่ะ มันไม่มีที่

    ฉัน – คุณโณมานั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ (ชี้มาที่ขาของฉัน)

    คุณโณ – (ทำท่าจะนั่งแต่ก็ยังไม่วายหันมาถามฉัน) เอ่อ...รบกวนแย่เลย หนักมั้ยคะ?

    ฉัน – อ๋อ...สบายค่ะ แต่ถ้าเป็นพี่ไอซ์อาจจะแย่ (แหะๆ)

    คนถ่ายรูป – จะถ่ายแล้วนะค้า เอ้า หนึ่ง สอง ซ๊ามมมมมม (แชะๆ แว่บๆ – เสียงชัตเตอร์กะแฟลช)

    พี่ไอซ์ – (หลังจากเก๊กยิ้มสวยเสร็จแล้ว) ไอ้ชั่ว!!!!!

    นั่นแหละค่ะ ฮาครืนกันทั้งบูธ (อีกแล้ว...)

    หลังจากแจกลายเซ็นกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหล่านักเขียนทั้งหลายก็แยกย้ายกันไป
    จับจ่ายซื้อหนังสืออย่างที่ตั้งใจ โดยบางส่วนต้องไปขึ้นเวทีของ Green read ส่วนฉัน
    และพลพรรคห้องนั่งเล่น ต่างก็หิวกันแล้ว เลยย้ายกันไปนั่งคุยกันชิลล์ๆ ที่ร้านแบล็ค
    แคนย่อนเหมือนเดิม

    (มีต่อนะคะ)

    จากคุณ : ตัว(Z) - [ 11 เม.ย. 49 20:30:55 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป