ความคิดเห็นที่ 1 ตอนค่ำรักชาติพาจิตรลดาไปทานอาหารและฟังเพลงที่ร้านอาหารหรูตกแต่งตามสไตล์ไทยโมเดิ่น เสียงเพลงเก่าแต่ทว่าอ่อนหวานจับใจขับบรรเลงผู้คนที่มาอย่างรื่นหู บรรยากาศที่คู่รักต่างมาเพื่อพักผ่อนหย่อนใจคลายอารมณ์ตึงเครียดจากการทำงานที่เคร่งเครียดตลอดทั้งวัน แต่เสียงเพลงและบรรยากาศที่บันเทิงใจนี้ไม่ได้ทำให้รักชาติเคลิบเคลิ้มตามได้เลย เขามัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าอย่างใจลอย อันที่จริงแทบไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะเป็นปัญหาสักเท่าใดนักเพียงแค่คู่กรณีเป็น รุ่งฟ้าคนที่เขารู้สึกว่ายอมเจ้าหล่อนไม่ได้ท่าทีหยิ่งผยองนั้นทำอย่างไรจึงจะปราบให้อยู่หมัดนะ รักชาติคิดไปใจก็ล่องลอยไปเรื่อย  ดูเหม่อลอยเอียงแก้วเบียร์วนไปมา อาหารไม่พร่องลงเลยจน จิตรลดาแปลกใจ “ ชาติ .เป็นอะไรหรือเปล่าคะ มีเรื่องไม่สบายใจบอกดาได้นะคะ” เธอถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง รักชาติดึงสติจากขอบแก้วเบียร์มาหาดวงตาคู่สวยของจิตรลดา “อ้อ .ขอบคุณมากครับ   ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย .  กับคนบางคน  แต่ไม่เป็นไรหรอกผมสบายใจแล้วล่ะ  พออยู่กับคุณก็หายแล้ว”   เขายิ้มกุมมือเธอไว้ กลบเกลื่อนความรู้สึกไว้นี่เขาปล่อยให้คู่รักต้องคอยเป็นห่วงหรือนี่ “ จริงนะคะ ดาเป็นห่วงนะ ดูคุณเหม่อบ่อยๆ” เธอรู้สึกห่วงเขาจริงๆ พลันเหมือนนึกอะไรออก “อ้อ  ชาติคะ  คุณฟ้าได้รับเลือกให้เป็นพนักงานดีเด่นประจำปีนี้ค่ะ” “คงใช้เต้าไต่สิท่า” รักชาติงึมงำ “อะไรนะคะ  ดาฟังไม่ถนัด”จิตรลดาเห็นท่าทีแปลกๆของเขาแล้วก็งงงวย ผู้หญิงอะไรทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง     เขากล่าวหาเธออย่างไม่มีเหตุผล “เปล่า ผมว่าคุณรุ่งฟ้าเธอก็แค่คนโปรดของเจ้านาย  ความสามารถยังด้อยกว่าคุณซึ่งเป็นเลขาด้วยซ้ำ  ทำไมเจ้านายไม่เลือกคุณนะ” เขาเปลี่ยนท่าที  ถ้าเป็นจิตรลดาล่ะเขาจะคิดว่าใช้เต้าไต่เหมือนยัยรุ่งฟ้าคนสวยหรือเปล่า คำตอบคือไม่มีทางซะล่ะ “เอ่อ..  เจ้านายจะมาเลือกดาได้ไงคะ  อีกอย่างคุณรุ่งฟ้าก็ออกจะทำงานเก้งเก่ง” จิตรลดาตอบเลี่ยงสายตาจับจ้องที่แก้วน้ำส้ม รักชาติมองวงหน้าสวยหวานของเธอ เสียงเพลงค่อยๆกลับมายังโสตประสาทอีกครั้ง รักชาติรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น เขาเริ่มต้นพูดสิ่งที่เพิ่งคิดออกมา “เมื่อไหร่คุณจะตกลงแต่งงานกับผมซักทีฮะ ผมรอมาหลายปีแล้วนะ  นี่รู้ไหมว่าผมอิจฉาไอ้เกียรติ์มันน่ะ” เขาอ้อนวอนเหมือนเด็กๆ ส่อสายตาขี้เล่น จนจิตรลดายิ้มแป้น มือเรียวได้รูปกุมมือชายหนุ่มไว้ ตบเบาๆอย่างเอ็นดู “อะไรกันคะ  เพิ่งสองปีเอง  อีกอย่างดายังไม่พร้อมหรอกค่ะ” “เมื่อไหร่ก็ไม่พร้อม  ผมท้อแล้วนะ” เขาทำท่างอนจนหญิงสาวยิ้ม น่ารักเหมือนเด็กหนุ่มเชียว “โธ่.. ..ชาติคะ  บางที ความเหมาะสมมันก็คนละเรื่องกับความรักนะคะ “หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจผมรักคุณ คุณก็รักผมแสดงว่าเราไม่เหมาะสมกันหรือ” รักชาติร้อนใจ จิตรลดาเห็นท่าทีนั้นยิ่งนึกขันคล้ายเด็กกำลังเสียของเล่นอย่างไรอย่างนั้น “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ  ดาก็พูดไปอย่างนั้นเองน่ะ  มะมาทานต่อกันดีกว่าดาหิวแล้วนะ” หล่อนยิ้มหวานแล้วชวนเขาทานอาหารตรงหน้าต่อ รักชาติยิ้มตอบสำหรับเขาแล้วจิตรลดาคือคนที่เหมาะสมที่สุดและเขาคิดว่าเขารักเธอเช่นกันแต่เธอล่ะ เวลาสองปีมันยังไม่พออีกหรือ รักชาติเริ่มรู้จักกับจิตรลดาเมื่อสองปีก่อนตอนนั้นเขาเพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงสองเดือนแต่ด้วยความเป็นหนุ่มขี้เล่น เจ้าชู้ไม่เลือกหน้าของเขาจึงหาทางตีสนิทกับจิตรลดาได้ไม่ยาก หล่อนเป็นหญิงสาวในอุดมคติของของทุกประการ สวย อ่อนหวาน กิริยามารยาทเรียบร้อย แค่นี้ก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้วที่เขาจะเลือกเธอเพราะที่ผ่านมาเขาเจอแต่ผู้หญิงที่คบกับผู้ชายง่ายๆ หรือไม่ก็เปรี๊ยวเสียจนเข็ดฟัน ไอ้พอที่จะเคี้ยวได้ตามประสาชายหนุ่มมันก็ได้อยู่หรอกแต่นานไปเห็นทีจะเสียวฟันขึ้นมาบ้าง รักชาติเป็นคนเจ้าชู้ก็จริงแต่ถ้าคิดจริงจังถึงขึ้นแต่งงานผู้หญิงของเขาต้องเพียบพร้อมเท่านั้นและจิตรลดาก็คือคำตอบที่น่าจะถูกต้องที่สุด “ตกลงตามนี้นะ  คอนเซปต์ฉบับนี้คือเกาะช้าง เพื่อแก้ไขความไม่เข้าใจกันของให้ช่างภาพและคนเขียนคอลัมน์ทำงานด้วยกันซะเลยนะ  คุณรุ่งฟ้ากับคุณรักชาติหวังว่าคราวนี้คุณสองคนคงไม่มีปัญหานะ” ปฏิคมผู้เป็นเจ้านายกล่าวพร้อมบอกจิตรลดาเลขา ยกของว่างเข้ามาในช่วงพักเบรค “เดี๋ยวก่อนค่ะเจ้านายจะให้ฟ้าไปทำงานกับนายนั่นสองคนหรือคะ” รุ่งฟ้าทำหน้าตาตื่น นายนั่นจะหมายถึงใครกันนะ  รักชาติที่นั่งอยู่อีกฟากของห้องประชุมฉุนขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงรุ่งฟ้าโวยวาย “เจ้านายครับผมว่าหากเธอไปด้วยคงทำให้ผมทำงานไม่สะดวก” รักชาติกล่าวหันไปทางเจ้าของดวงตาคู่สวยอย่างท้าทาย    สวยนักหรือ .. “นี่นายว่าฉันเป็นตัวถ่วงเหรอ” เธอแหวตอบกลับไม่ยอมแพ้ ทำเป็นวางมาด  คนขี้เก๊ก.. “เอาล่ะ พวกคุณ ครั้งนี้ถือเป็นการเลี้ยงพักผ่อนของบริษัทละกันนะ  พวกเราที่ทำสกู๊ปนี้จะไปกันทั้งหมดเลยก็แล้วกัน  มีผม คุณทั้งสองคน  คุณจิตรลดา คุณสมบูรณ์ คุณสมเกียรติ์   เอ้อ พาภรรยาไปด้วยก็ได้นะ  ผมเข้าใจตกลงตามนี้นะ” เจ้านายตัดบทเมื่อเห็นว่าทั้งรักชาติและรุ่งฟ้ากำลังเหมือนแยกเขี้ยวทำท่าจะกระโจนใส่กัน เขาระอากับหนุ่มสาวคู่นี้เสียจริง พลางส่ายหน้าเดินออกไปนอกห้องประชุมทิ้งให้รุ่งฟ้ากับรักชาติเหลือกันอยู่สองคน “นี่คุณจะหาเรื่องกันไปถึงไหน” รุ่งฟ้ารั้งตัวรักชาติก่อนจะออกจากห้องประชุม “ผมเปล่านะ ว่าแต่ผมว่าน่าจะเป็นคุณมากกว่านะที่หาเรื่องผม ผมก็อยู่ของผมดีๆ คุณร้อนตัวไปเองหรือเปล่า มิน่าล่ะ .  คงจะร้อนมาก” เขามองช่วงปกเสื้อที่คว้านลงมาและยิ้มอย่างมีความหมาย รุ่งฟ้ารู้ทันรีบเอามือดึงขึ้นพร้อมกับหน้าแดง “บ้า นายบ้าแถมยังหื่นอีกเหรอ” รุ่งฟ้าใจเต้นแรงดังจนถึงสมองตึบๆ มือเย็นกำเข้าหากันแน่น ความรู้สึกเหล่านี้ล้วนอธิบายไม่ได้  เธอกำลังไม่เข้าใจตัวเองเอาเสียเลย จากคุณ : rubyEE (rubyEE) - [ 12 เม.ย. 49 00:33:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie - [ 12 เม.ย. 49 11:52:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คู่กัดจริงๆ ด้วยครับ แต่นายรักชาตินี่... ปากร้ายจัง ยังไงเขาก็ผู้หญิงน่อ ไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษเลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 12 เม.ย. 49 21:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ใช่ค่ะกัดนางเอกยับ ระวังนางเอกจะซื้อตะกร้อไว้ให้นะคะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ วันเนา (14) 15:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 17 เม.ย. 49 12:01:21 ]