ความคิดเห็นที่ 1
เด็กชายรีบส่ายหน้าทันที ถึงแม้ตาจะแดง ถึงแม้จะพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลออกมา ได้แต่กางแขนโอบกอดผิงเอาไว้แน่น ผิงมองอย่างเข้าใจ ละคำถามที่จะถามต่อ ได้แต่กอดเด็กชายไว้แล้วโยกตัวเบาๆ
อยู่กับมี้ พิงมีความสุขไหม
มีครับ ผมมีความสุข แต่ก็คิดถึงผิง คิดถึงคุณยาย คิดถึง..เด็กชายตอบเสียงอู้อี้
ผิงก็คิดถึงพิงมาก คิดถึงมากๆเลยรู้ไหม รอจดหมายของพิงทุกวันเลย
จดหมายน่ะ ผมเขียนเองเลยนะผิง ถ้ามี้อยากให้ผมเขียนอะไรก็จะบอก และผมอยากจะเขียนอะไรก็จะเขียน ผิงรู้ไหมว่าอันไหนเป็นของมี้ อันไหนเป็นของผม
รู้สิจ๊ะ ผิงยิ้มเมื่อนึกไปถึงจดหมายที่เก็บเอาไว้อย่างดี บางทีก็เป็นโน๊ตเล็กๆ ที่แนบมากับกล่องพัสดุ ของน้าพิมพ์อ่านรู้เรื่อง แต่ของพิงอ่านไม่รู้เรื่อง
แน่ะ ผิงนี่ เด็กชายว่าอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ก่อนจะว่าเหมือนอวด แต่มี้บอกว่า คุณยายชอบอ่านที่ผมเขียนมากกว่านะ
งั้นหรอ เอ ทำไมผิงไม่ได้ยินคุณยายพูดอย่างนั้นเลย
เหอะ คุณยายอาจจะแอบไปพูดกับมี้สองคนก็ได้ ผิงนี่ชอบพูดแกล้งผมเรื่อย อุตส่าห์มาหานะเนี่ย พิงว่าแล้วคลายอ้อมกอด มองหน้าผิง ผิงจึงยิ้มให้อย่างง้อๆ
ล้อเล่นน่ะ ดีใจจะตายที่พิงมา นี่มาจากอิตาลีได้ยังไงจ๊ะ
พอดีน้าพิมพ์พาไปเที่ยวเกาะซิซิลีน่ะครับ เพิ่งไปได้ไม่กี่วัน พอรู้เรื่องคุณยายก็รีบไปโรมแล้วบินมาเลย
แล้วบ้านกับโรงเรียนที่ออสเตรียจะทำยังไงล่ะจ๊ะ
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เด็กชายส่ายหน้า ก่อนจะทำท่ากระซิบกระซาบ จริงๆอ่ะ ผมไม่อยากกลับไปเลย อยากให้มี้กลับมาอยู่กับผิงกับคุณยายมากกว่า
ผิงก็ไม่อยากให้พิงไป แต่น้าพิมพ์มีงานต้องทำที่โน่น คงกลับมาอยู่เลยไม่ได้ แล้วพิงจะทิ้งมี้ของพิงได้ไง พิงเป็นผู้ชายก็ต้องดูแลสิ
เด็กชายนิ่งฟังก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมรับ จริงด้วยนะครับ ผมต้องดูแลมี้ เพราะตอนนี้มี้ไม่มีใคร ไม่มีใครแล้ว
พูดแล้วมองภาพในมือผิงอีกครั้ง จ้องอยู่นานด้วยดวงตากลมโตสุกใส น้ำที่หล่อดวงตาทำท่าจะหยดลงมาอีก แต่เจ้าตัวพยายามจะฝืน กลั้นเอาไว้ เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้สิ
จากคุณ :
ชมเช้า  
- [
12 เม.ย. 49 22:38:05
]
|
|
|
