ความคิดเห็นที่ 1 สมบูรณ์เก้อเล็กน้อย เสยกของสัมภาระ เขามองตามหลังหญิงสาวทั้งสองที่พยุงกันลงเรือ “ไงวะ หมู  มองตามลิ้นห้อยเลยนะแก”สมเกียรติ์เจ้าบ่าวหมาดๆเย้า “ว่าแต่แกมัวไปมุดหัวไปอยู่ไหนมาวะ ไม่เห็นตั้งกะเช้า” “ก็ตามประสาข้าวใหม่ปลามันแหละ ก็ต้องหาที่สงบๆอยู่กันสองต่อสอง” สมเกียรติ์กล่าวอย่างอารมณ์ดี “เออ ไม่ถึงทีข้าให้มันแล้วไป”ว่าพลางเดินตาม เจ้านายเช่าบ้านพักหลังหนึ่งเพื่อใช้ในการทำงานและเป็นสถานที่พักสำหรับทุกคน รุ่งฟ้า จิตรลดาอยู่ห้องเดียวกัน สมบูรณ์ก็ให้อยู่กับรักชาติ   เขาอยู่ห้องส่วนตัว  ส่วนคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันไม่ต้องพูดถึง “เจ้านายครับผมว่าจะเช่าห้องพักที่โรงแรมใกล้กันนี้ หวังว่าคงไม่ว่ากระไรนะครับ” สมเกียรติ์เอ่ยอย่างนึกเกรงใจ ขณะที่ภรรยาสาวออกอาการเขินบิดมือไปมา “อ้อ.. ผมลืมนึกไปว่าคุณสองคนอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน   ผมอนุญาต” “แต่ผมจะรีบมาแต่เช้าทุกวันเลย” “ไม่ต้องหรอกถ้าจะประชุมงาน  ผมจะโทรตามก็แล้วกัน” ผ่านไปสองวันแล้วที่งานเริ่มเดินหน้า รักชาติตั้งใจทำงานมากเพราะเขาชอบถ่ายรูปทะเลอยู่แล้วอันที่จริงเขาหมายมั่นว่าจะถ่ายรูปพระอาทิตย์ทั้งขึ้นในยามเช้าและลับขอบฟ้าในยามเย็น ดังนั้นเขาจึงออกมาถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก  แสงกำลังได้ที่ภาพที่ถ่ายออกมาต้องเป็นไปอย่างที่ใจนึกแน่นอนรักชาติคิดกับตัวเอง   กำลังจะชักภาพอีก 2-3 ใบ  แต่แล้วก็ต้องชะงักกับภาพเบื้องหน้าที่ทำให้เขาอึ้งไปเลย เจ้านายกับจิตรลดาแฟนสาวของเขากำลังจับมือกัน จิตรลดาร้องไห้ส่วนเจ้านายก็โอบเอวเธอไว้เหมือนจะปลอบ เขายืนนิ่งราวรูปปั้นหินนานพอดูกว่าจะเรียกสติของตนเองได้  สิ่งที่ทำได้คือเขาถามตัวเองว่าจิตรลดาเป็นอะไร ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงที่ทำให้เธอไม่สบายใจเป็นแน่ เขารู้สึกห่วงเธอเวลานี้เธอต้องการคนคอยปลอบใจ อยู่เคียงข้าง แต่แล้วทำไมถึงเป็นเจ้านาย  ไม่จริงทำไมเธอไม่มาร้องไห้ระบายความทุกข์กับเขาล่ะ รักชาติตกใจมาก แทนที่จะโผล่ออกไป เขากลับเดินออกมา และเก็บทุกอย่างไว้ในหัวใจ  เขาเดินไปเรื่อยๆอีกทางหนึ่งด้วยอาการเหม่อ นี่แสดงว่าจิตรลดาไม่รักเขาอย่างนั้นหรือ ทำไมล่ะเขาได้แต่ถามตัวเองแต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆ   เขาเดินมาถึงชายโขดหิน เวลาโพล้เพล้แล้ว แม้ว่าจะเพิ่งเจอกับเหตุการณ์ที่ทำให้ช๊อคแต่เมื่อเจอกับเป้าหมายเบื้องหน้าเขาก็อดที่จะนึกแกล้งเสียไม่ได้ ต้องหาอะไรทำเสียหน่อยเขาต้องควบคุมสติให้เป็นปกติให้ได้สิ “แบร่!” “ว้าย” “อุ๊บ” รุ่งฟ้าตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อรักชาติยื่นหน้ามาใกล้ด้านหลัง ด้วยความตกใจเธอรีบผงะออกจากเขาทันที  มือที่ไวกว่าความคิดคว้าหมับที่แขนบางนั้น “นี่! คุณ” รุ่งฟ้าร้องอย่างนึกโมโหหายใจไม่ทั่วท้อง “ขอโทษ  ไม่นึกว่าคุณจะตกใจขนาดนี้” “บ้าน่ะสิ  ชั้นเกือบหัวใจวายตาย” เธอยกขึ้นมาทาบตรงหน้าอก “แต่ก็ยังไม่เป็นไร”เขาต่อให้ “คุณนี่มันบ้าที่สุด  เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง” “แล้วอย่างไหนถึงจะเข้าเรื่องล่ะ” “หรือว่าคุณรอใครอยู่”เขายั่วหล่อน คราวนี้รุ่งฟ้าโมโหขึ้นมาจริงๆ เธอยกแขนขึ้นกะจะฟาดเข้าให้  ดีว่าชายหนุ่มหลบตัวทันแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อย   “ไอ้หมูเรอะ?” “เรื่องของฉัน” มองมือใหญ่แข็งแรงที่จับข้อมือเล็กของตัวเองอย่างไม่ยอมปล่อยนั้น  เธอเลือดขึ้นหน้าทันที “นี่ปล่อยฉันนะ” “ผมไม่ปล่อย” “คุณ!?!” “จะหาเรื่องกันรึไง”รุ่งฟ้าชักหมดความอดทน “เอาล่ะๆ ผมปล่อย” เขาปล่อยมืออย่างนึกเสียดาย   น่าจะแกล้งต่อเสียหน่อย . “ไม่มีอะไรทำแล้วรึไง” ไม่พูดเปล่ารุ่งฟ้าทำท่าจะเดินออกไป “เดี๋ยวสิคุณรุ่งฟ้าคนสวย  ทำไมคุยกับผมนี่มันเสียเวลามากนักหรือไง” “ใช่”เธอตอบทันที รักชาติหน้าชาเล็กน้อยแต่ก็รีบปรับอารมณ์ขี้เล่นกลับมาเหมือนเคย “ฉันนึกไม่ออกว่าคุณดาเห็นความดีอะไรในตัวคุณ เป็นฉันล่ะคงหนีให้ไกล  จริงสิบางทีคุณอาจไม่แสดงท่าทีแบบนี้ให้เห็นกระมัง  ดูไม่เป็นผู้ใหญ่เลยนะ  คุณดาเธอคงคิดว่าคุณเหมือนเด็กหนุ่มน่ารักที่ไม่รู้จักโตเสียที”เธอเหน็บให้ในประโยคสุดท้าย รักชาติสลดทันทีเมื่อได้ยินชื่อจิตรลดา เด็กหนุ่มหรือใช่สิ จิตรลดาคงต้องการผู้ใหญ่ที่ดูปกป้องคุ้มครองเธอได้เหมือนเขาคนนั้น  เขานิ่งเงียบจนรุ่งฟ้าแปลกใจ แต่แล้วอีกอึดใจต่อมาเขาก็ทำท่าทางร่าเริงราวกับเป็นคนละคน ทว่าแววตาที่หม่นเศร้าเท่านั้นที่ยังคงอยู่ “ก็เพราะผมเป็นเด็กไงถึงน่ารักล่ะ คุณจะรักไหม”ไม่พูดเปล่ากลับยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกจนรุ่งฟ้าออกจะหวั่นๆ “ไม่สนย่ะ” เธอแลบลิ้นแบบยี้ๆใส่เขา แต่หัวใจเต้นผิดจังหวะชอบกล “ไม่กวนคุณแล้วล่ะ  ผมไปก็ได้” “ก็รีบไปเสียทีสิ” ปากไล่เขาแต่ในใจลึกๆก็ยังอยากต่อล้อต่อเถียงอีกสักหน่อย รักชาติปฏิบัติตามคำสั่งนั้นอย่างง่ายดายตอนนี้ภายในใจของชายหนุ่มแสนเศร้า คงดีไม่น้อยหากมีใครสักคนช่วยปลอบโยน จะเป็นหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าได้หรือเปล่า  จะได้ยังไงเขารีบสลัดความคิดนี้ออกไปและพาร่างสูงโปร่งออกมา เขาค่อยๆหายไปตามริมขอบชายหาดอย่างเดียวดาย รุ่งฟ้าเกิดความรู้สึกวังเวงใจแปลกๆเมื่อเขาไป วันนี้รักชาติดูไม่เหมือนทุกครั้งปกติแล้วเขาจะไม่ยอมเธอง่ายๆดูท่าทางเหมือนอมทุกข์ เธอรู้สึกเป็นห่วงเขาในใจลึกๆ “นายเป็นอะไรนะ  นายรักชาติ” เผลอพูดกับตัวเองอย่างใจลอย  รุ่งฟ้านั่งเล่นที่โขดหินต่อไปแม้ว่าความมืดมิดของเวลาย่ำค่ำจะมาเยือน เธอนึกถึงแต่เรื่องของรักชาติอย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ ถึงจะกัดกันทุกครั้งที่มีโอกาสก็เถอะ ยิ่งคิดไปถึงตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ จำได้ว่ารักชาติขี้เก็กมาก ดูท่าเขาออกจะมั่นใจในความหล่อเหลาของตนเอง ซึ่งอันที่จริงแล้วรุ่งฟ้าเกิดอคติกับเขาต่างหาก เนื่องจากเธอไม่ชอบผู้ชายที่ดูเจ้าชู้ขี้หลีเป็นที่สุด ด้วยความสวยของรุ่งฟ้าแล้วสามารถทำให้ผู้ชายที่เข้ามาใกล้ชิดเป็นต้องหลงใหลไปซะทุกราย แต่รักชาติไม่ใช่เขามีอะไรบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวคิดว่าโดนดูถูกมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอหอบเอกสารกองตั้งสูงจนปิดมิดใบหน้า พยายามจะกดลิฟต์พอดีกับที่รักชาติซึ่งทำงานเป็นวันแรกผ่านมาพอดี “ขอบคุณค่ะ” เธอบอกเมื่อชายหนุ่มแสดงน้ำใจกดลิฟต์ให้ “คุณจะไปชั้นไหนครับ” “ห้าค่ะ” “เหมือนกันครับ” เขาพยายามมองใบหน้าของเธอทว่าเอกสารที่สูงพะเนินนั้นบังไว้ซะมิด “ถึงแล้ว ” รุ่งฟ้าเดินไปที่โต๊ะของเธอแต่รักชาติร้องขึ้น “คุณครับ  เดี๋ยวผมช่วยดีกว่า ผู้หญิงตัวคนเดียวคงต้องการผู้ชายแข็งแรงๆแบบผมนี่ล่ะ” ดูสิทีแรกเธอก็จะนึกให้เขาช่วยอยู่หรอก  แต่ความหยิ่งตัวเองมีมากกว่าและเขาก็ดูท่าจะดูแคลนผู้หญิงอย่างเธอเหลือเกินนี่ “ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่ไกลหรอกค่ะ”เธอว่าพลางเดินหนีไม่ใส่ใจ “ทำไมล่ะครับ ผมช่วยคุณเอง” เขาตื้อจึงดูเหมือนว่าเธอหนีเขาอย่างร้นรน ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้แม้จะเป็นเรื่องไร้สาระเช่นนี้ “ชั้นบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ .. อุ๊บ” เอกสารหล่นลงมากระจายที่พื้น “เห็นมั๊ย  ผมบอกแล้วว่าให้ผมช่วย” “คุณน่ะแหละ  ยุ่งไม่เข้าเรื่อง”เธอชักมีน้ำโห ว่าแล้วรุ่งฟ้ารีบเก็บเอกสารแล้วเดินต่อไปทันที   ฝ่ายรักชาติตัวต้นเหตุได้แต่เอามือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่รู้ความผิดตัวเอง “อย่างนี้ก็มีแฮะ ผู้หญิงอะไร  แต่ก็สวยดีแฮะ”เขายิ้มกับตัวเอง รุ่งฟ้ายิ้มกับตัวเองความหลังครั้งก่อนนี่ช่างน่าขันนัก  แต่คงแปลกนักหากเธอรู้ตัวว่าสามารถจดจำเรื่องราวที่พบกันครั้งแรกกับชายผู้นั้นได้อย่างละเอียดถึงเพียงนี้ “เจ้าชาติมันเคยบอกผมเหมือนกันว่าคุณฟ้าสวย” “ก็ช่างเขาสิคะ”เธอทำเหมือนไม่ใส่ใจแต่ในใจคอยฟังอย่างจดจ่อ สมบูรณ์เคยบอกรุ่งฟ้าเมื่อปีก่อน “แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันเหมือนกันมีความหลังฝังใจกับผู้หญิงแบบคุณฟ้า” “ผู้หญิงแบบฟ้า”รุ่งฟ้าชี้มาที่ตัวเอง “ยังไงคะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน .” เขาอึกอักทำท่าจะไม่อยากบอก “ความจริงเอ่อ มันบอกว่า คุณฟ้าน่ะห้าวเกินไป ปากเก่งดูไม่เป็นผู้หญิง  แล้วก็ ” ยังไม่ทันจะพูดจบรุ่งฟ้าก็ตัดบทกลางอากาศเสีย “พอแล้วค่ะ   หน๋อยนายรักชาติคนนี้เห็นทีชาตินี้ฉันคงไม่มีวันญาติดีกับนายแน่” รุ่งฟ้าเหมือนพูดกับตัวเองอย่างมีอารมณ์  คล้ายกับว่าเธอถูกท้าทายความรู้สึกนี้เหมือนเคยเกิดขึ้นแต่เมื่อไหร่กันนะ จำไม่ได้เสียแล้ว “คุณฟ้าครับ   คุณฟ้า” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นขัดจังหวะความคิดของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา “เอ๋  คุณหมูนี่เอง” สมบูรณ์มองรุ่งฟ้าที่นั่งยิ้มกับตัวเองอย่างสงสัย “ไหง คุณฟ้ามานั่งมืดๆค่ำแบบนี้ล่ะครับอันตรายนา” “ขอโทษค่ะ  กำลังจะกลับแล้วล่ะค่ะ  แต่คุณหมูอย่าลืมนะคะว่าฟ้ามีวิชาป้องกันตัว” รุ่งฟ้าอวดตัวพร้อมยกกำปั้นตั้งการ์ดชูอย่างทะมัดทะแมง “ผมไม่ลืมครับ คุณฟ้าได้สายดำผมมีหรือจะไม่รู้ แต่ยังไงคุณฟ้าก็เป็นผู้หญิงนะครับ” “ฟ้ารู้ค่ะ แต่อย่างน้อยก็มีคุณหมูล่ะที่เห็นฟ้าเป็นผู้หญิง” รุ่งฟ้าคล้ายกับจะทอดสายตาไปทางที่รักชาติได้เดินจากไป “ก็ใครจะคิดว่าคุณฟ้าเป็นผู้ชายล่ะครับ ออกจะสวยซะขนาดนี้”พูดไปก็เขินซะเองนี่ “ก็จะมีใครซะอีกคะ ”เธอพึมพำ แต่สมบูรณ์ก็ไม่ทันได้ยินเมื่อรุ่งฟ้าเดินนำหน้าเขากลับไปยังที่พัก รักชาติเดินเรื่อยเปื่อยบนชายหาดที่เงียบสงบเสียงของเกลียวคลื่นที่พัดมาเป็นระลอกคล้ายกำลังปลอบใจเขา ช่างเหงาหัวใจเหลือเกิน นี่เขาได้รู้ความจริงว่าเขาอกหักอย่างนั้นหรือ  บางทีเหตุการณ์นั้นอาจไม่ร้ายแรงขนาดนั้นก็เป็นได้  จริงอยู่ที่เจ้านายเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ และจิตรลดาก็เป็นเลขาที่ใกล้ชิด แต่เขาหวังว่าทั้งสองจะรู้สึกต่อกันแค่เพื่อนร่วมงานที่เป็นห่วงเป็นใยกันเท่านั้น  เดินมาไกลที่พักเหมือนกัน  เขากลับเจอภาพที่ย้ำความคิดอีกครั้งหนึ่ง ไกลๆจากสายตามีเงาตะคุ่มๆของคนสองคนยืนอยู่  เจ้านายเกาะกุมมือจิตรลดาไว้แนบอก ครั้งนี้รักชาติแอบหลังต้นไม้ใกล้และบรรยากาศของชายหาดยามค่ำก็เงียบพอที่จะได้ยินเสียงของทั้งสองคน “ดาเสียใจค่ะ  ดาพยายามแล้วแต่รักชาติดีกับดาเหลือเกิน” “ผมก็ทรมานใจ  ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ผมรักคุณทั้งๆที่ก็ไม่อยากแย่งของของใคร พรุ่งนี้ผมจะบอกความจริงบอกให้เขารู้เสียที” จิตรลดาร้องไห้สะอื้นเบาๆ “ดาสงสารเขาค่ะ  ความจริงดาก็รักเขาเหมือนกันแต่ว่าดาต้องการคุณมากกว่า ดามันชั่วใช่ไหมคะ” เธอร้องไห้ออกมาอย่างทรมานหัวใจ ชายหนุ่มโอบร่างงามไว้ด้วยความรัก ซับน้ำตาของเธอด้วยจูบเบาๆ จากคุณ : rubyEE (rubyEE) - [ 16 เม.ย. 49 19:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie - [ 17 เม.ย. 49 11:12:54 ]