ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 งานชุมนุมชาวยุทธ์ “ว้อย... ทำไมผังติ๊บมันถึงได้ไกลอย่างนี้ฟะ!?” เสียงโวยวายของหนุ่มน้อยผู้หนึ่งที่ดัง ลั่นป่า ทำเอาบรรดาสิงสาราสัตว์ที่อาศัยอยู่ในนั้นตกใจพากันเผ่นหนีไปคนละทิศละ ทาง กิ่งไม้ในมือของมันฟาดวืดวาดไปมาบนอากาศเพื่อระบายความหงุดหงิด... เกือบ สองสัปดาห์แล้วที่เขาต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนไปยังเมืองหลวงผังติ๊บ ตามคำสั่ง ของบิดาเพื่อไปกวดวิชาสำหรับการสอบจอหงวน โดยบิดาของมันได้ฝากฝังตัวมัน กับจอมปราชญ์หวังหลี่กี้ ที่จะมาร่วมงาน “สัปดาห์ชาวยุทธ์ทั่วหล้า” ณ ลานชุมนุม หน้าวังหลวง ในอีก 10 วันข้างหน้า “ทำไมท่านพ่อต้องให้ข้าเป็นขุนนางด้วยนะ ข้าไม่เห็นจะอยากเป็นเลย... ทั้งๆ ที่ข้า อยากเป็นจอมยุทธ์ท่องไปทั่วยุทธจักรมากกว่าแท้ๆ” เจ้าหนุ่มน้อยบ่นกระปอด กระแปดไปตามทาง จนเมื่อพ้นเขตป่ามาได้ไม่ถึงสามสิบลี้ มันก็เห็นร้านน้ำชาแห่ง หนึ่งอยู่ ด้วยความกระหายบวกกับอากาศร้อนทำให้มันไม่รอช้าที่จะแวะเข้าไปหา อะไรดื่มแก้กระหาย “เชิญขอร้าบ นายท่าน ไม่ทราบว่านายท่านจะสั่งอะไรดีหรือขอรับ?” เถ้าแก่ของร้าน รีบกุลีกุจอมารินน้ำชาให้ต้วนซี่ ทั้งที่จริงแล้วมันเป็นโจรทางหลวงที่คอยปล้นพวกนัก เดินทางที่แวะร้านของมัน ซึ่งสำหรับหนุ่มน้อยหน้าอ่อนแต่ตัวไม่เล็กอย่างต้วนซี่นั้น มันวางแผนเอาไว้ว่าจะมอมเหล้าฉลากดำ และค่อยฆ่าเอาทรัพย์หลังจากนั้นก็ค่อยเอา ศพของมันโยนลงหน้าผาหลังร้านให้แร้งกินเพื่อทำลายศพ... “ข้าขอบะหมี่เนื้อตุ๋นสองชาม เนื้อทอดแบบแห้งสองชั่ง หมั่นโถว 4... ไม่เอา เอา 6 ลูก ดีกว่า แล้วกันเถ้าแก่” เจ้าโจรชั่วพยักหน้ารับรายการอาหารที่เหมือนกับสั่งมาเลี้ยงคน ทั้งครอบครัวโดยไม่ครั่นคร้ามกับเสบียงที่มีน้อยนิดในร้านของมัน หนำซ้ำมันยังลอย หน้าลอยตาเสนอรายการอาหารเพิ่มอีก “นายท่านมาเหนื่อยๆแบบนี้ ไม่ลองดื่มเหล้าฉลากดำอันเป็นเหล้าชั้นเยี่ยมที่ร้านเรา เพิ่งได้มาจากเมืองหลวงหน่อยหรือขอรับ?” ต้วนซี่มองตาของเถ้าแก่แล้วเสมองบรรยากาศรอบๆ ร้านพลางลูบคางมันเบาๆ... การดื่มสุรานั้นนับว่าเป็นสิ่งที่มันโปรดปรานรองลงมาจากการศึกษาตำนานยุทธภพ แต่การดื่มสุราตอนกลางวันแสกๆ นั้นย่อมมิใช่วิสัยของมันและที่สำคัญ ร้านน้ำชา ชายป่าอย่างร้านนี้ไม่ควรมีเหล้าชั้นยอดอย่างเหล้าฉลากดำขายได้ ยิ่งได้เห็นแววตา อันชั่วร้ายของเถ้าแก่ร้านแล้วนั้น มันก็วิเคราะห์ได้ว่าถ้าหากสั่งเหล้านั้นไปจริง มันคง ไม่อาจมีชีวิตไปถึงผังติ๊บแน่ๆ ดังนั้นมันจึงปฏิเสธทันที “ไม่ล่ะเถ้าแก่ ส่วนรายการอาหารที่ข้าสั่งเมื่อกี้ข้าขอเปลี่ยนเป็นแค่เนื้อทอดแบบแห้ง กับหมั่นโถวหกลูกแค่นั้นก็พอ เดี๋ยวข้าจะถึงผังติ๊บช้าไปกว่านี้” โจรทางหลงงยิ้มรับ รายการอาหาร แต่ในใจของมันนั้นสบถด่าลูกค้าของมันที่ไหวตัวทัน และคิดเปลี่ยน แผนเป็นจู่โจมเจ้าบัณฑิตหน้าอ่อนมันจึงรีบไปหยิบดาบที่ซ่อนไว้หลังเตา แต่โชคไม่ เข้าข้างมันเมื่อมีมือปราบสองคนมานั่งพักเหนื่อยที่ร้านของมัน มันจึงต้องซ่อนดาบ ไว้ที่เก่า ก่อนจะปั้นยิ้มรีบกุลีกุจอไปต้องรับมือปราบจอมแส่ทั้งสอง ... วันนี้คงไม่ใช่วันของมัน... “ขอบใจนะเถ้าแก่” ต้วนซี่รับเสบียงจากเถ้าแก่กำมะลอ แล้วก็ล้วงจ่ายค่าอาหารให้แก่ มัน โดยไม่ลืมที่จะกล่าวอำลาสองมือปราบ แล้วเดินทางต่อทั้งที่มีสายตาอาฆาตจาก เจ้าโจรทางหลวง ************************* “เมื่อคืนข้าฝันเห็นสิ่งแปลกประหลาดเอามากๆ” เคี้ยไอ๋เปรยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มี ขลุ่ยระหว่างการเล่นหมากล้อมกับลี้ปิกัง ในศาลาแปดเหลี่ยมกลางสวนหลังคฤหาสน์ ตระกูลเคี้ย “ศิษย์พี่มีเจตนาจะกวนสมาธิข้า หรือว่าต้องการเล่าเรื่องฝันให้ข้าฟังจริงๆ กันแน่?” นางเอ่ยถามพลางวางหมากสีขาวลงตรงมุมกระดานเพื่อเปิดทางใหม่ให้กับหมากของ นาง ที่ตอนนี้กำลังโดนหมากดำของผู้เป็นศิษย์พี่บีบพื้นที่จนเหลือทางเลือกไม่มากนัก “เหตุใดข้าจะต้องกวนสมาธิของเจ้าด้วย ในเมื่อหมากกระดานนี้ของเจ้าไม่มีทางที่จะ ชนะข้าอยู่แล้ว... ไม่สิ เจ้าไม่เคยชนะหมากล้อมข้าเลยแม้แต่กระดานเดียวต่างหาก ใช่หรือไม่...กังยี้?” ราชบัณฑิตหนุ่มใหญ่หัวเราะเสียงกังวานไปทั่วบริเวณสวน เมื่อเห็นศิษย์น้องทำหน้ามุ่ยกับคำโอ้อวดที่ไม่เกินจริงของตน “ตกลงศิษย์พี่จะเล่าเรื่องฝันของท่านให้ข้าฟังหรือไม่ ถ้าท่านไม่เล่า ข้าจะกลับ โรงเตี๊ยมแล้วนะ” จอมยุทธ์สาวรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่ผู้เป็นศิษย์พี่จะพูดอะไรเข้าเนื้อ นางไปมากกว่านี้ และมันก็ได้ผล เมื่อเคี้ยไอ๋หยุดหัวเราะแล้วเริ่มทำหน้าเคร่งขรึม แบบที่ทำเป็นประจำ “นั่นสิ ข้าก็มัวแต่ล้อเลียนเจ้าจนเกือบลืม... เมื่อคืนข้าฝันว่าข้ากำลังต่อสู้กับปีศาจ สิงโตทะเลที่จะมาแย่งคัมภีร์แจ่มจรัส และในขณะที่ข้ากำลังเพี่ยงพล้ำให้กับเจ้าปีศาจ อยู่นั้น...” “ช้าก่อนศิษย์พี่... สิงโตทะเลนั้นมีหน้าตาเป็นเยี่ยงไร” ลี้ปิกังรีบถามแทรกขึ้นมากลาง คัน จนประมุขผู้สุขุมแห่งผังติ๊บต้องหรี่ตามองผู้เป็นศิษย์น้อง “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสำเร็จวิชาการประมงมาจากแม่ชีทะเลเหนือที่แดนอาทิตย์อุทัยมา มิใช่หรือ แล้วไยเจ้าจึงถามข้าว่าสิงโตทะเลนั้นมีหน้าตาเป็นเช่นไรเล่า?” “ข้าทราบดีว่าสิงโตทะเลหน้าตาเป็นเยี่ยงไร แต่ทว่า สิงโตทะเลนั้นมีหลายสปีชี่ส์นัก ข้าจึงสงสัยนักว่าสิงโตทะเลในฝันของศิษย์พี่นั้นจะเป็นสิงโตทะเลแถบไหนระหว่าง แผ่นดินโพ้นทะเล หรือว่าสิงโตทะเลขั้วโลกเหนือกันแน่ เท่านั้นเอง” นางรีบอ้อม แอ้มตอบเมื่อสบตากับสายตาตำหนิของเคี้ยไอ๋ “เชิญศิษย์พี่เล่าต่อเถิด...” นางพูดพลางรินน้ำชาประจบจอมยุทธ์หนุ่ม เคี้ยไอ๋รับน้ำชามาดื่มพลางทอดถอนใจ “ในขณะที่ข้ากำลังเพลี่ยงพล้ำเจ้าปีศาจสิงโตทะเลยักษ์จนจะตกหน้าผาอยู่นั้น อยู่ๆ ก็ มีหมีขนสีน้ำตาลตัวหนึ่งโผนเข้ามาตะปบเจ้าปีศาจตัวนั้นจนมันล่าถอยไป แล้วก็ช่วย ข้าขึ้นมาจากเหว แล้วก็คืนคัมภีร์แจ่มจรัสให้แก่ข้า ก็แค่นั้นแหละ” เคี้ยไอ๋จรดหมากดำลงบนกระดานเบาๆ แต่มีเสียงดังก้องศาลาด้วยพลังลมปราณของเขา “พักนี้ศิษย์พี่คงทำงานเหนื่อยเกินไป...” ลี้ปิกังเปรยพลางจรดหมากขาวลงข้างๆ หมากดำอันล่าสุดของเคี้ยไอ๋ “เจ้าจะหาว่าข้าฟุ้งซ่านอย่างนั้นหรือ กังยี้?” น้ำเสียงของราชบัณฑิตหนุ่มเริ่มเข้มขึ้น ตามอารมณ์ จนนางต้องรีบละล่ำละลักชี้แจง “ข้ามิได้หมายความเช่นนั้นสักหน่อย ลางทีมันอาจจะเป็นลางบอกเหตุการณ์ที่จะเกิด ขึ้นในวันหน้าก็ได้...” เคี้ยไอ๋พยักหน้าพลางลูบเคราสั้นๆ บนคางกลมของเขาเบาๆ แบบทุกครั้งเมื่อเขาต้อง ใช้ความคิด “นั่นสิ... ลางอาจจะเกี่ยวกับเรื่องคัมภีร์แจ่มจรัส ข้าว่าข้าควรจะต้องระวัง ตัวบ้างแล้ว เหตุการณ์ในยุทธภพตอนนี้ยังไม่สงบดีนัก แม้ว่าข้าจะกำจัดเจ้าจอมมาร ซื่อตรงได้แล้วก็ตาม แต่พรรคมารยังไม่ถูกทำลาย ไม่แน่ว่าตอนนี้ทายาทของเจ้าจอม มารอาจจะลงจากเขาสี่ลมเพื่อมารับตำแหน่งประมุขพรรคมารคนใหม่แล้วก็ได้...” “ที่สำคัญคือ อีกสิบวันจะมีงานรวมตัวชาวยุทธ์ทั่วหล้า ลางทีพรรคมารอาจจะถือ โอกาสนี้ลงมืออะไรสักอย่างก็ได้” ลี้ปิกังกล่าวเสริมการวิเคราะห์สถานการณ์ของ ประมุขหน้ามนแห่งผังติ๊บ “เจ้าคิดได้ถูกต้องแล้ว ศิษย์น้องของข้า” เคี้ยไอ๋วางหมากดำของเขาลงข้างๆ หมากขาวของนางอันเป็นผลทำให้หมากของนาง หมดหนทางที่จะสู้หมากของเขาแล้ว “แต่ข้ายังสงสัยว่า ปีศาจสิงโตทะเล กับหมียักษ์ขนสีน้ำตาลในฝันของข้านั้น หมาย ความถึงอะไร” “บางทีอาจจะหมายถึงคนหรือไม่ก็สถานที่ก็ได้... แต่ที่สำคัญคือ หมากกระดานนี้ข้า แพ้ศิษย์พี่เสียแล้ว” ลี้ปิกังวางพัดในมือนางลงกับโต๊ะ พลางรินน้ำชาให้กับเคี้ยไอ๋ และ นางเป็นซึ่งเป็นกติกาที่นางและเขากำหนดว่าผู้แพ้จะต้องรินน้ำชาคาราวะให้แก่ผู้ชนะ “เห็นทีข้าจะต้องไปฝึกการเล่นหมากล้อมกับกงจื๊อหวังเพิ่มอีกสักหน่อยแล้ว เผื่อชาติ นี้จะชนะศิษย์พี่สักกระดานบ้าง” เคี้ยไอ๋หัวเราะเสียงก้องจนหลังกระเบื้องบนหลังคาศาลาแปดเหลี่ยมต้องสะเทือน เพราะพลังวัตรอันแก่กล้าของเขา แล้วยกป้านน้ำชาขึ้นจิบอย่างมีความสุข “ข้าคิดว่าจะนำเรื่องฝันนี้ไปปรึกษากงจื๊อหวัง เผื่อท่านจะช่วยตีความให้มันชัดเจน กว่านี้ เจ้าคิดว่าอย่างไร?” “ข้าเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ศิษย์พี่ เพราะอย่างน้อยเราก็จะได้ป้องกันได้รัดกุมยิ่งขึ้น ข้าว่าเราอย่ารอช้าเลย รีบไปปรึกษาท่านกงจื๊อหวังวันนี้เลยดีกว่า” เจ้าของฉายาดรุณี แห่งทะเล รีบสนับสนุนความเห็นของราชบัณฑิตหนุ่ม “ได้สิกังยี้ เดี๋ยวข้าจะให้พ่อบ้านช่วยเตรียมม้าให้เราสองคนเอาไว้เลย” เคี้ยไอ๋หันไป สั่งสาวใช้ให้พ่อบ้านทำตามคำสั่งของเขา ซึ่งนางก็แทบจะแล่นไปทันทีที่เขาพูด ประโยคสุดท้ายจบ “ข้ารบกวนท่านอีกแล้ว” ลี้ปิกังค้อมศีรษะอย่างเกรงใจให้กับเคี้ยไอ๋ เคี้ยไอ๋หัวเราะจนกระเบื้องหลังคาสะเทือนอีกคำรบ “รบกวนอะไรกัน กังยี้ เราคนกันเองแท้ๆ เจ้าจะมาเกรงใจข้าให้มากความไปใย เรื่อง แค่นี้ยังเล็กน้อยกว่าฝุ่นผง ถ้าเทียบกับมิตรภาพอันดีของเราสองคน” หางตาของเขา เหลือบเห็นสาวใช้คนเดิมเดินเข้ามา คาดว่าจะมาบอกว่าทุกอย่างได้จัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว “ข้าคิดว่าทุกอย่างคงพร้อมแล้ว ดังนั้นเชิญศิษย์น้องก่อน” เคี้ยไอ๋ผายมือเชิญจอมยุทธ์ สาวให้นำหน้าเขาไปก่อน แล้ววาดแขนปล่อยพลังลมปราณให้หมากขาวและหมาก ดำบนกระดานไหลไปอยู่ในถ้วยใส่หมากที่อยู่ข้างๆ กระดานหมากล้อมบนโต๊ะ โดยไม่สัมผัสตัวหมากเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่าหมากทุกตัวอยู่ในที่ทางของมัน โดยไม่ปะปนกันแล้ว เขาจึงยกมุมปากขึ้นยิ้มแล้วค่อยเดินตามดรุณีแห่งทะเลไปยัง คอกม้า (มีต่อค่ะ) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 17 เม.ย. 49 10:01:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อนายของบ้านเดินออกนอกบริเวณไปแล้ว สาวใช้พ่อบ้านต่างกระวีกระวาด เข้ามาเก็บชุดน้ำชาบนโต๊ะ “ไม่ต้องเก็บชุดหมากล้อมของนายท่านหรอก ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ...” พ่อบ้านของ ตระกูลเคี้ยเอ่ยปากเมื่อเห็นสาวใช้หน้าใหม่กำลังจะเก็บชุดหมากล้อมบนโต๊ะหินอ่อน “ทำไมล่ะเจ้าคะท่านพ่อบ้าน ถ้าไม่เก็บเดี๋ยวลมจะพัดเอากระดานกับถ้วยใส่หมาก ปลิวไป...” นางพูดไม่จบประโยคเพราะน้ำหนักของถ้วยใส่หมากนั้นหนักจนยกไม่ขึ้น นางขมวดคิ้วเมื่อพยายามอย่างไรก็ยกไม่ขึ้น นางจึงหยิบเอาหมากเม็ดหนึ่งมาดู... เมื่อหยิบหมากเม็ดหนึ่งขึ้นมานางก็ต้องเบิกตาโต “หนักใช่ไหมล่ะ รู้ไว้เสียด้วยว่าหมากแต่ละเม็ดนั้นหนักเกือบห้าชั่งเลยทีเดียว ดังนั้น ต่อให้พายุพัดมาแรงแค่ไหน เจ้าชุดหมากนี้ไม่มีทางกระจัดกระจายไปไหนดอก” พ่อบ้านอธิบายไปยิ้มไปกับท่าทางของสาวใช้คนใหม่คนนี้ ก่อนที่จะเดินไปกำกับ การทำงานของคนสวนในอีกด้านของสวนต่อ ‘วรยุทธ์ของนายท่านช่างสูงส่งยิ่งนัก’ นางพึมพำเบาๆ เมื่อยกชุดน้ำชาออกไปล้างที่ โรงครัว ************************** ดวงตากลมโตสีอ่อนจ้องมองถุงหนังที่ใส่เครื่องประดับของผู้หญิงชิ้นเล็กๆ อยู่ไม่กี่ ชิ้นมาเพ่งดูก่อนจะโยนเจ้าถุงนั้นลงบนโต๊ะ “ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วเจ้าปล้นมาได้แค่นี้เองหรือ?” คำถามของคนที่นั่งไขว้ขาที่โต๊ะใน ร้านน้ำชาทำให้เจ้าโจรภูเขาถึงกับตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว พลางละล่ำละลักแก้ตัว “ข้า... ข้าหามาได้แค่นี้เองล่ะขอรับ นายท่าน เพราะว่านักเดินทางส่วนใหญ่หันไปใช้ ทางลัดกันหมด จะมีแค่คนสองคนเท่านั้นเองที่ผ่านมาทางนี้ ข้าก็เลยหาเหยื่อได้น้อย อย่างที่เห็นนี่แหละครับ” ชายหนุ่มหน้าหวานราวอิสตรีหรี่ตามองลูกน้องของตนพลางหยิบมีดพกมาลูบคมเล่น “ถ้าเขาไม่มาหาเจ้า ใยเจ้าไม่ไปหาเองล่ะ...” เสียงเรียบเรื่อยที่แฝงไปด้วยท่วงทำนองแบบดนตรีทำให้เจ้าโจรภูเขากลัวจนปัสสาวะ ราด ก่อนที่มันจะรู้ตัวมันก็รู้สึกถึงวัตถุบางอย่างที่วิ่งชนหน้าอกมันจนตัวมันกระเด็น ไปติดผนังไม้ของร้าน และก็รู้สึกชาที่หน้าอก หายใจขัดจนพูดไม่ได้ “เจ้าเคยได้ยินสุภาษิตว่า คนดีชอบแก้ไข คน[^_^]ชอบแก้ตัวไหม เจ้าคิดว่าเจ้าจะเป็น คนแบบไหนล่ะ อย่างแรกหรือว่าอย่างหลัง” หนุ่มหน้าหวานเดินเข้ามากระซิบใกล้ๆ มัน โดยที่มือของเขานั้นจับด้ามมีดพกที่ขว้างมาปักอยู่บนหน้าอกของเจ้าโจรภูเขาบิดไปมาพลางยิ้มหวาน อย่างเลือดเย็น... “ถ้าเจ้าไม่ตอบข้าตอบแทนเจ้าก็ได้... เจ้าเป็นอย่างหลังไงล่ะ” สิ้นคำสุดท้ายของ ประโยคหนุ่มหน้าหวานคนนั้นก็กระชากมีดพกออกแล้วปาดคอหอยเจ้าโจรภูเขาชะตาขาดผู้นั้น ขาดใจตายในทันที แล้วเดินร้องเพลงจากไปอย่าง มีความสุข ********************** แม้ว่าจะมีเสบียงเพียบพร้อมมากเท่าใดก็ตาม แต่ระยะทางจากเมืองใชเหมี่ยงกับผังติ๊บ นั้นก็มิได้ใกล้กันแม้แต่น้อย และยิ่งทำให้ต้วนซี่รู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะเดินทางต่อ ไปไหว มันจึงเลือกที่จะนั่งพักที่เพิ่งไม้ริมทาง “ชาติไหนข้าจะถึงผังติ๊บเสียทีละเนี่ย” หนุ่มร่างไม่น้อยแต่อายุน้อยบ่นกับตัวเองพลาง ถอดเสื้อคลุมขนหมียักษ์หลังแดงและหมวกที่ทำจากหมีตัวเดียวกันออก และนี่ก็คง เป็นสาเหตุที่ทำให้มันรู้สึกเหนื่อยล้ากว่าปกติ เพราะว่าเสื้อผ้าในแคว้นที่มันอยู่นั้น เหมาะสำหรับภูมิอากาศที่หนาว ไม่ใช่ภูมิอากาศของเมืองทางใต้อย่างผังติ๊บ... “ท่านพ่อน่าจะบอกข้าเสียหน่อยว่า ผังติ๊บนั้นไม่ได้หนาวเย็นแบบใชเหมี่ยง ข้าจะได้เตรียมเสื้อผ้า ที่บางกว่านี้มา” ในระหว่างที่นั่งพักเหนื่อยอยู่นั้น มันก็เห็นชายหนุ่มร่างสะโอดสะองผู้หนึ่งเดินใกล้ เขาเข้ามา เมื่ออยู่ในระยะที่เห็นหน้ากันชัดเจนแล้วนั้น มันรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนั้นทำ หน้าตกใจก่อนจะถลาเข้ามาหามัน “อาติก!! เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ไหนว่าเจ้าลงจากเขาสี่ลมไปอยู่ที่พรรคแล้วมิใช่รึ?” ชายหนุ่มหน้าหวานคนนั้นละล่ำละลักถามมันพลางเขย่าไหล่มันไปมา จนมันรู้สึกว่า เครื่องในของมันสลับที่กันไปหมดแล้ว “ข้าไม่ใช่อาติกของท่าน ข้าชื่อต้วนซี่มาจากใชเหมี่ยงและกำลังมุ่งหน้าไปยังผังติ๊บ...” ต้วนซี่ที่เพิ่งหายจุกอธิบายแก่พี่ชายหน้าหวาน ที่ตอนนี้เลิกเขย่าตัวเขาไปมาแล้ว จิ่วปาอี้ (981 เติมเลข 1 ข้างหน้าก็ไม่ผิดกติกา) เขม้นมองหนุ่มน้อยรูปร่างเหมือนหมี ตรงหน้าตนเองนั้นอย่างละเอียด... ไม่ใช่อาติกของเขาจริงๆ ด้วยเจ้าหนุ่มน้อยคนนี้ เพียงแค่หน้าคล้ายอาติกของเขามากๆ แค่นั้นเอง โดยเฉพาะแผลเป็นรูปร่างประหลาด บนหน้าผากของมันที่มีลักษณะคล้ายกับอักขระของแดนอาทิตย์ไม่ดับที่เขาเคยไป ฝึกฝนร่ำเรียนวิชาการบรรเลงพิณพิฆาตวิญญาณเสียหลายปี “ข้าคงเข้าใจท่านผิดไป พอดีท่านหน้าเหมือนกับน้องชายของข้ามากข้าก็เลยคิดว่า ท่านเป็นเขา” ต้วนซี่หัวเราะเบาๆ พลางตบไหล่จิวปาอี้เบาๆ “ข้าไม่ถือสาดอกพี่ชาย เดี๋ยวข้าคงต้องขอตัวก่อนเพราะว่าข้าต้องรีบไปผังติ๊บให้ทัน กำหนดการณ์ของพ่อข้า” “ช้าก่อน” เสียงร้องทักของหนุ่มหน้าหวานทำให้ต้วนซี่หันกลับมาหลังจากที่เดินไป ได้หลายวาแล้ว “มีอะไรรึพี่ชาย” “เส้นทางนั้นทางการสั่งปิดชั่วคราว... ข้าว่าท่านควรไปทางนี้ดีกว่า” จิวปาอี้ชี้นิ้วไป ยังเส้นทางที่หันหน้าไปทางทิศตะวันตก “ทางนี้เป็นทางลัดที่จะไปผังติ๊บได้เร็วขี้น แต่ไม่มีผู้ใดรู้มากนัก จึงไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก” เมื่อได้ยินว่าเป็นทางลัดต้วนซี่ก็ฉีกยิ้มกว้างดีใจ โอ... มันจะไปถึงผังติ๊บเร็วขึ้น มันจะ ได้นอนพักที่โรงเตี๊ยมเร็วขึ้น สุราอาหารชั้นเลิศกำลังรอมันอยู่ มันจึงไม่รอช้า รีบสาว เท้าไปทางที่ชายหน้าหวานบอกมันโดยไม่ลืมที่จะไปขอบคุณพี่ชายหน้าหวานผู้นั้น เมื่อเจ้าหมีน้อยลับสายตาเขาไปแล้วนั้น จิ่วปาอี้ก็แสยะยิ้มอย่างสะใจ เพราะว่าเส้น ทางที่เขาบอกกับมันนั้นมันเป็นเส้นทางลัด... ทางลัดไปสู่บ้านเก่าของเจ้าหมีหนุ่มดวง ตกผู้นั้นที่บังเอิญโชคร้ายมาเจอเขากลางป่าเช่นนี้... ถ้าเจ้ารอดจากเสือยักษ์มาได้ เจ้าก็จะเจอกับโจรป่าอีกทีหนึ่ง... หวังว่าเจ้าคงจะไปถึง ผังติ๊บนะ เจ้าหมีน้อยเอ๋ย... ================================= End of Chapter 1 To Be Continued ขอเชิญจอมยุทธทั้งหลาย ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ป.ล. รับสมัครตัวละครเพิ่มเติม ใครสนใจ หลังไมค์หรือทิ้งไว้ที่ทู้นี้คับผม ป.ล. ของ ป.ล. ถ้าหากคนเขียนไม่โดนเหล่าจอมยุทธกระทืบตายเสียก่อน คงจะได้อ่านตอนต่อไปคับ จากคุณ : ตัว(Z)&waidhaya (ตัว(Z)) - [ 17 เม.ย. 49 10:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอิ้ก... หวาดเสี้ยว หวาดเสียวแทน อ่านแล้วก็ร้อนๆ หนาวๆ แทนท่านจอมยุทรทั้งหลายแหล่ ป่านนี้คงนอนสะดุ้ง เหงื่อแตกพลักๆ แล้วสิท่าน แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 13:36:34 จากคุณ : เนตรนภัส - [ 17 เม.ย. 49 10:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มันมาแล้ว มันมาแล้วจริงๆ ด้วย ผลงานปีนเกลียวสนั่นบรรลือโลกของเจ้าพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ อ่านแล้ว ยังมีตัวละครที่ไม่แน่ใจว่าเป็นใครแน่ (หาเรื่องให้ฉันปวดหัวอีกแล้ว ไอ้เจ้าน้องเวรนี่) ปล 1 อาคารสีลมคอมเพลกซ์เป็นสถานที่ที่คุ้นเคยกันดี ยังไง คุณน้องกิฟท์โปรดระวังตัวไว้ ถ้าวันไหน มีประกาศพบถุงหรือกล่องต้องสงสัยว่าจะเป็นระเบิด จงพึงสังวรณ์ไว้ให้มั่นว่าตัวเองอาจจะเป็นตัวต้นเหตุ ปล 2 เชียงใหม่ไม่ได้ไกลเกิน (ตีน) ขออภัยในความไม่สุภาพด้วยค่ะ ทุกท่าน พี่น้อง(ร่วมโลก)คู่นี้ หยอกกันแรงไปจิ๊ดส์ เพราะเราร๊ากกกกกกกกัน ปล 3 นางมารเล็กขอบนบานศาลกล่าวให้สหบาทามีอยู่จริง!!! เตรียมตัวตายได้เลยไอ้น้องเอ๋ย แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 11:40:09 จากคุณ : อุรัสยา - [ 17 เม.ย. 49 11:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 555+ ขอขำ หุหุ คิดได้ไง ฝาแฝด (หน้าไม่เหมือนกัน) คู่นี้ ขอถามนิดส์ พี่ตัว Z จ๋า ไปยืดผมตรงเป็นสาวสวย (ตอนนั่งอยู่ในรถ) เลยเพี้ยนไปนิดส์หรือเปล่า (แซวเล่นนะค้า) ได้ข่าวว่าตอนนั่งคุยกันเนี่ย เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในโปรเจคพันแปดร้อยล้านของสองสาวไม่ใช่เหรอจ๊ะ เอ๊ะ...หรือว่าใช่ แต่ไม่ได้บอกหนูยุ้ยไว้ จะยังไงก็ตาม ยุ้ยยังยินดีอ่านเรื่องปีนเกลียวของท่านพี่ทั้งสอง ขอคารวะในความกล้าและบ้าบิ่น กลับไปเชียงใหม่อีกที ขอยกแก้วคารวะอีกครั้ง ฮี่ๆ ปล. การดื่มสุรานั้นนับว่าเป็นสิ่งที่มัน (ต้วนซี่) โปรดปราน...อืมนะ จากคุณ : YUI_MUNMOO - [ 17 เม.ย. 49 12:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลี่แวะมาลงชื่อก่อนค่ะ เดี๋ยวมาอ่านนะคะ เห็นชื่อแล้วชักจะท้อใจค่ะ อิอิ แต่เดี๋ยวมาอ่านนะคะ จากคุณ : lovekalo - [ 17 เม.ย. 49 13:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ้ว....เคี้ยไอ๋ วิทยายุทธล้ำเลิศเจงๆ เคี๊ยกๆ จากคุณ : Clear Ice - [ 17 เม.ย. 49 13:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหอๆๆๆ สะจายมากคับ ^^ เป็นเรื่องที่อ่านไปแล้วนึกภาพตามได้ง่ายที่สุด อิอิ หวังว่าคงจามีต่อตอน 2 นะคับ จากคุณ : DiN - [ 17 เม.ย. 49 13:29:44 A:58.8.46.204 X: TicketID:091856 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เดาออกแค่ 4-5 ชื่อเองมั้ง จากคุณ : scottie - [ 17 เม.ย. 49 13:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 555555555555555 ขอให้บัณฑิตต้วนซี่ รอดพ้นจากยุทธจักรแจ่มจรัสนี้ไปได้ด้วยดีนะ ถ้าเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก กับจิ่วปาอี้ (981) (เป็นคุ่หมั้นกันหรอ ="= สยิวแทน) ไม่รวมพลังสหบาทากันซะก่อน บัณฑิตต้วนซี่อาจพอมีหวังรอดอยู่ได้ ว่าแต่ระวังทศบาทาข้างหน้าด้วยนะ ^ ^" จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 17 เม.ย. 49 14:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มันไม่ได้เกิดเพราะมีพายุ มันไม่ได้เกิดเพราะไฟดับ เรื่องนี้เกิดขึ้นมาเพราะ...................... ไม่ฉีดยาแล้วดันไปเล่นน้ำสงกรานต์ 5555555555 ปล. รับจ้างชี้เป้าหมายค่ะ ราคากันเอง สามารถบอกได้ว่าเป้าหมาย(คนแต่ง)อยู่ที่ไหนได้บ้างอิอิ ปล.2 ง่า...สงสารม้าของเคี้ยไอ๋ จังน้อ อิอิ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 15:37:27 จากคุณ : จริง - [ 17 เม.ย. 49 15:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พยายามเดาว่าชื่อต่างๆในเรื่องจะเป็นอะไรบ้าง ผิดถูกยังไงไปถามคนแต่งเอาเอง แต่น่าจะถูกเกินครึ่ง มีบางชื่อยังนึกไม่ออก เหอๆ เคี้ยไอ๋  =  clear ice ลี้ปิกัง   =  ลิปิการ์ (หนูอ้อม แห่งเด็กทะเล) ผังติ๊บ    =  พันทิพย์ แจ่มจรัส = แจ่มใส หวังหลี่กี้ = ครูกี้ วลีวิไล ? จอมยุทธนิรนาม = ninam ? ถ้าบ้านอยู่ สุพรรณ (ซูพาน)ละก็ใช่แน่ ต้วนซี่    = ตัวซี(คนแต่งเอง เหอๆ) ใชเหมี่ยง = เชียงใหม่ ซื่อติก  =  ใช่อาติกในเรื่องหรือปล่าวน้า ถ้าใช่และหน้าเหมือนต้วนซี่ ก็ต้องเป็นฝาแฝดwaidhaya ผู้แต่งร่วม เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก = ใช่ เปี๊ยก อุรัสยาไหมน้า ? จิ่วปาอี้ (981)   =  ถ้าบอกให้เติมเลข1 ข้างหน้าด้วย ก็ต้องเป็น หนูโน๊ต 1981 บทเพลงแห่งความฝัน ซามูไรนารูมิ =  คงเป็นคุณนารูมิ ซุนธิอัง    =  คุณอัง พิมลพัทธ์ หรือปล่าว ถ้าเป็นคนบั้งหม้อ (บ้านหม้อ)ละก็ใช่ จอมมารซื่อตรง = ? พรานราตรี  = ? จากคุณ : ลูนาติก - [ 17 เม.ย. 49 15:25:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เดาถูกหมดเลยวุ้ยเรา (พี่หมอลูฯก็เก่งมากค่ะ เดาถูกหมดเช่นกัน) ปล. เห็นด้วยกับคห.ข้างบน ตะกี๊ลืมบ่นไปว่าจะให้เจ๊ไปเป็นคู่หมั้นกับยัย(1)981 มันทั้งสยองและสยิวนะน้องนะ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 19:01:42 จากคุณ : อุรัสยา - [ 17 เม.ย. 49 18:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก๊าก.....คิดได้งายฟร่ะ.....เอิ๊ก     อยากดูบทลงเอยของคู่อวบ  เอ้ย...หมั้น  คู่นี้อ่ะ...   จากคุณ : โอ๊ตส์! (โตมิโต กูโชว์ดะ) - [ 17 เม.ย. 49 19:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไหงไปๆมาๆ พอยท์มันมาอยู่ที่เรากับคู่หมั้นหว่า - -" สงสัยเพราะมันฟังดูสยองกว่าคนอื่นๆแน่ๆเลยง่ะ ว่าแต่พี่โตมิโตฯ รู้ได้ไงว่าเราอวบ กร๊ากกกกกกก จากคุณ : อุรัสยา - [ 17 เม.ย. 49 19:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฮ่าๆๆๆ ขำกลิ้งเลย 55555555 ว่าแต่ทำไมชั้นเป็นคู่หมั้นแม่นางเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกไปได้ล่ะนี่ o_O อ่านตอนแรกแล้วใช้ได้เลย 981 เจ้าเล่ห์ดีจริงๆ ก๊ากๆๆๆ รออ่านต่อนะยะ ปล พี่โตมิโตฯง่ะ ตัวเองไม่อวบบ้างให้มันรู้ปาย ชริ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 17 เม.ย. 49 19:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ....ม่ะบอก....อิอิ จากคุณ : สาวน้อยร่างบาง (โตมิโต กูโชว์ดะ) - [ 17 เม.ย. 49 20:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นชื่อก็ ฮา แว้ว อิอิ จากคุณ : bookmark - [ 17 เม.ย. 49 20:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 19 555 ระวังธาตุไฟเข้าแทรกนะ ^_^ จากคุณ : ธามาดา - [ 17 เม.ย. 49 20:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ..ก็อด.. แค่ชื่อก็ฮาแล้ว เหอๆๆๆ จินตนาการบรรเจิดกันจริงๆ เลยนะขอรับ ข้าน้อยขอคารวะ ^ ^ ปล. ท้องแข็งไปแล้ว ต้องอาศัย buscopan ป่าวนี่เจ้าหมูน้อยฯ เพราะเม้นต์เราเป็นชนวนทำพี่ปวดท้องอะ 5555555 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 22:24:05 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 17 เม.ย. 49 21:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เออนะ คนเรา ทำไปได้... ถ้าจำไม่ผิด รู้สึก "พรานราตรี" นี่จะเป็นชื่อนิยายโรมานซ์ใช่ไหม... จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 17 เม.ย. 49 21:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านะ ^^'' จากคุณ : iNt_GaL - [ 17 เม.ย. 49 21:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 "เพลงกระบี่หลุมงงงวย" หึๆ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 22:57:34 จากคุณ : ninaM - [ 17 เม.ย. 49 22:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จอมยุทธนิรนามได้แต่หวังว่า "เพลงกระบี่หลุมงงงวย" จะไม่มีโอกาสทำร้ายใครในยุทธภพอีกแม้แต่ผู้เดียว จึงยอมทิ้งกระบี่... ออกเดินทางไปเมืองอาทิตย์อุทัยเพียงผู้เดียวตามลำพัง ศึกษาวิชานินจาขั้นสูงสำเร็จ จะนำมาใช้ในการหลีกเร้นกาย เพื่อหายไปตามวิสัยสันโดษของตน... ...จะดีกว่ามั้ยเรา แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 49 23:01:39 จากคุณ : ninaM - [ 17 เม.ย. 49 22:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ก๊ากกก แค่ชื่อก็...นะ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 18 เม.ย. 49 07:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น่ารักดีจังเรื่องนี้ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 18 เม.ย. 49 09:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าไม่ได้คุณหมอลูนาติก คงเดาไม่ออกอีกหลายชื่อเลยนะคะนี่ จากคุณ : nongwin - [ 18 เม.ย. 49 15:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 555+ มาขำที่มาของชื่อค่ะพี่ จากคุณ : lovekalo - [ 18 เม.ย. 49 16:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 5555555555 ฮามากน้องรัก แค่ชื่อพี่ก็ขำกลิ้งไปหลายรอบแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่นิยายเรื่องนี้สร้างโดย เดอะ ปีน เกลียว โปรดักชั่น  ก็เล่นปีนกันสุดๆอะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้วเนี่ย โดยส่วนตัวพี่โอเคนะ เพราะแม่นางซุนธิอัง บุตรีคนโตของคหบดีแห่งเมือง บั้งหม้อ มีรูปโฉมสะคราญ แปลง่ายๆว่า สวยนั่นแหละ โอเค รับได้ สบายมาก 555 ^o^ ปล. 1 บ้านอังอยู่บ้านหม้อค่ะพี่หมอลู ปล. 2 พรานราตรี เป็นนิยายโรมานซ์ ชุด dark hunter ของเชอริลีน แคนยอน พระเอกแต่ละคนในนิยายชุดนี้ โอ้วๆ ซู้ดยอดม้ากมากค่ะ ใครอยากรู้จักนิยายชุดนี้เพิ่มมากขึ้นเชิญได้ที่นี่ค่ะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=keetapa&group=5 ปล. 3 พี่ติดตามตอนต่อไปแน่นอนน้องรัก ^^ จากคุณ : พิมลพัทธ์ - [ 18 เม.ย. 49 21:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 30 งั้นก็เหลือแต่ จอมมารซื่อตรง ที่ยังเป็นปริศนา เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 19 เม.ย. 49 10:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แงะ มีพรายไปกระซิบที่บ้านว่าให้รีบมาอ่าน อิอิ แค่เห็นชื่อตัวละครก็นะ อืม มันปีนกันสมชื่อจริงๆ น่าารักดี ชอบๆๆ กรั่กๆๆ ปล.จากที่คำนวณอายุตัวละครในเรื่องแล้วเนี่ย รู้สึกว่าป้าจะแก่ที่สุดเลยนะเนี่ย แง่ง (ตรงตามความเป็นจริง ฮา) แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 49 00:14:47 จากคุณ : วลีวิไล - [ 21 เม.ย. 49 00:14:05 ]