ติดตาม Take 1 ได้ จากกระทู้นี้ครับผม
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4282111/W4282111.html
Take 2 ***************************
"กุญแจอยู่ไหนวะ กรูเก็บไว้แถวนี้นี่หว่า"
ผมกำลังยืนควานในกระเป๋าเพื่อหากุญแจบ้านที่ตัวเองจำได้ว่าเก็บไว้ แต่หาไม่เจอ!!!
"แมร่งเอ้ย สงสัยหายอีกแล้ว นี่มันดอกที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย???"
เมื่อผมหากุญแจเปิดบ้านไม่ได้ ก็ต้องเคาะเพื่อให้คนข้างในมาเปิดให้
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
"หมูน้อย เปิดประตูให้พี่หน่อย!!!" ซักพักก็มีเสียงตะโกนตอบออกมาจากภายในบ้าน
"เดี๋ยวนะพี่หมัน"
"แกร็ก" เสียงเปิดประตูจากด้านใน
เมื่อผมเห็นว่าประตูถูกปลดล็อคแล้ว ผมก็ดึงออกมาโดยแรง!!!!!!!!!!
"ว๊ายยยยยยยย!!!!!!!!!!!!"
ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงคนหนึ่งโดนดึงออกมาตามแรงกระชากชองผม หัวซุกหัวซุนออกมาตามแรงดึงนั้น แรงกระชากทำให้ผู้หญิงคนนั้น หลุดออกไปนั่งแปะอยู่หน้าประตู
"ตาเถร!!!!!!" ผมอุทานด้วยความตกใจ (แหมเสียงอุทานหรือนั่น)
.............................................................................
เมื่อผมคลายอาการตกใจ รวบรวมสติได้ จึงได้เข้าไปดูอาการของน้องผู้หญิงคนนั้น ที่นั่งแปะอยู่ข้างๆ
"เป็นไงมั่งน้อง" ผมก้มตัวลงไปถาม ในขณะที่น้องเค้านั่งก้มหน้าก้มตาสำรวจตัวเองอยู่
"พี่ ทำไมแรงควายอย่างนี้ล่ะ"
"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนไหม"
"ไม่หรอกค่ะพี่"
น้องผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมองหมัน แค่นั้นเอง เหมือนโลกจะหยุดหมุนลงไปชั่วขณะ เมื่อสายตาของผมและน้องคนนั้นเงยขึ้นมาเจอกัน วิญญาณของผมที่ปกติเคยอยู่ในร่าง แต่ เพียงได้เห็นหน้าน้องคนนี้เท่านั้น ตอนนี้มันได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว วิญญาณผมเดินไปประคองน้องเค้าให้ลุกขึ้น ในขณะที่ร่างเนื้อยังยืนแข็งเป็นสากะเบืออยู่กับที่
น้องคนนั้นก็หยุดไปชั่วขณะเหมือนกันเมื่อเห็นหน้าผม ผมไม่รู้ว่าเค้าตะลึงในความหล่อลากไส้ของผม หรือว่าตกใจ ที่อยู่ดี ๆ ก็เห็นผมยืนแข็งเป๊กอยู่กับที่
น่ารักจัง เหมือนผมจะเพ้อออกมาว่าอย่างนี้
ผมยืนแข็งอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน มารู้สึกตัวก็ตอนที่ น้องเค้าเดินมาสะกิด
พี่คะ วิญญาณผมกลับเข้าร่างทันที!!!!!!
เอ่อ ครับ ผมตอบกลับไป
เป็นไรหรือเปล่าคะพี่ เธอถามผม
เอ่อ คือ ไม่เป็นไรครับ มีอะไรเหรอ ผมถามกลับ
ก็เห็นอยู่ดี ๆ พี่ก็ยืนนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จา หนูก็นึกว่าเป็นอะไรไป
อ้อ เปล่าครับ พี่ไม่ได้เป็นอะไร ว่าแต่ เอ่อ.............น้องเป็นใครครับเนี่ย
นั่นสิน้องเค้าเป็นใครล่ะ จำได้ว่าบ้านผม ไม่มีคนหน้าตาน่ารักอย่างนี้อาศัยอยู่ มีแต่หมูอ้วน ๆ 2 ตัวที่อยู่ในบ้าน หมูคนแรกคือ แม่ผมเอง กับหมูคนที่สอง คือ น้องสาวคนเดียวของผม
หนูชื่อหยงค่ะ เป็นเพื่อนของหมูน้อยวันนี้มาทำรายงานน่ะค่ะ
เธอตอบกลับมาพร้อมอธิบายสาเหตุที่ต้องมาในวันนี้
น้องน่ารักจังเลยครับ เฮ้ยไม่ใช่!!!! มาทำรายงานกันเหรอ ไม่เห็นหมูน้อยมันบอกพี่เลย
ผมแก้เก้อกลับไป เมื่อรู้ตัวว่าปากเริ่มทำงานตามจิตใจมากขึ้นทุกทีแล้ว
บังเอิญงานมันยังไม่เสร็จหนูเลยต้องมาทำต่อที่นี่น่ะค่ะ พี่หมันใช่ไหมคะเนี่ย เธอถามถึงผม
ใช่ครับ ทำไมเหรอ ผมถามกลับไป
สวัสดีค่ะพี่
เธอยกมือไหว้ผม แหมเขินจัง มีสาวสวยยกมือไหว้ แต่คิดในอีกแง่ เออ ก็กรูแก่แล้วนี่หว่าเค้าจะยกมือไหว้มันก็คงไม่แปลกหรอก
จ้ะ หวัดดีจ้ะ ผมไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ยกมือรับไหว้น้องเค้าไปอย่างนั้น
งั้นหยงขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ
ว่าแล้วน้องหยงก็เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ผมยืนตะลึงไม่หายอยู่ตรงนั้น จนหมูน้อยมันต้องเดินออกมาตาม
พี่หมัน!!!!!!
ว่าไงครับน้องหยง
ด้วยความฝังใจเมื่อกี้นี้ทำให้ผมตอบกลับไปโดยไม่ได้คิด หมูน้อยมันเลยตอบกลับมา
หยงบ้านพี่ดิ นี่หมูน้อยเอง เพิ่งรู้ตัวว่าปล่อยไก่ไปตัวเบ่อเร่อ ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่แก้เก้อให้ตัวเอง
อ้าว มีอะไรเหรอ
หมูน้อยได้แต่ส่ายหัวด้วยความระอาในความบ้า ๆ บอ ๆ ของพี่ชายคนเดียวของตัวเอง
เห็นว่าไม่เข้าบ้านซักทีเลยออกมาตามเนี่ย ออกมาก็เห็นพี่หมันยืนตาค้าง หูตก หางตก น้ำลายฟูมปากอยู่นี่แหล่ะ
มันสาธยายชมว่าผมละม้ายคล้ายสุนัขได้รับเชื้อโรคกลัวน้ำ ดูสิมันกล้าชมผมซะขนาดนี้ มีน้องประเสริฐ ๆ มันก็ดีอย่างนี้แหล่ะครับ ก็ได้แต่ตอบกลับไป
เฮ่ย คนไม่ใช่หมา จะหางตกหูตกได้ไง
หมูน้อยหันไปมองดูชั้นวางรองเท้าที่ตั้งอยู่หน้าประตูแว่บนึง มันคงดูว่าผมเอารองเท้าเก็บที่หรือเปล่านั่นแหล่ะ โชคดีนะที่ผมวางเก็บไว้ถูกที่ ไม่งั้น มันคงด่าผมอีก แล้วมันก็หันมาตอบ
ก็จะไปรู้เร๊อะ ไป ๆ เข้าบ้านได้แล้ว มัวแต่ยืนอยู่ได้
ว่าแล้วมันก็เดินมาลากผมให้เข้าไปในบ้าน ผมจะทำไงได้ทุกวันนี้ มันก็เหมือนแม่ผมเข้าไปทุกทีแล้ว ก็ได้แต่เดินให้มันลากเข้าบ้าน ต้อย ๆ ๆ นั่นแหล่ะ ..........หลังจากเข้าบ้าน ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำ
เออ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ หมูน้อยหันมาบอก
รีบ ๆ อาบล่ะพี่หมัน เดี๋ยวพวกหนูจะออกไปหาอะไรกินข้างนอกกัน พี่หมันจะไปด้วยไหม
อ๊ะ ไม่น่าถาม คนอย่างผมเร๊อะจะตกหลุมพรางมันง่าย ๆ ถ้าผมไป ผมก็ต้องออกเงินสิ หมูน้อยชวนอย่างนี้ มันต้องมีจุดประสงค์ชั่วร้ายแฝงอยู่แน่ ๆ อย่าคิดว่าผมจะโง่ ผมไม่โง่นะโว้ย!!!!!!
เอาสิ ไปก็ไป (แล้วมรึงจะคิดทำไมวะนั่นน่ะ)
เรื่องของเรื่อง ถ้าหมูน้อยมันไปคนเดียวเหมือนทุกวัน ผมคงไม่ออกไปกับมันแน่ ๆ แต่ว่า วันนี้น้องหยงจะออกไปด้วย ก็นะ ขอตามไปด้วยคนมันจะเป็นอะไรไปล่ะ
หลังจากออกไปหาอะไรกินกันเรียบร้อยแล้วก็กลับบ้านซึ่งก็แน่นอน ผมเป็นคนจ่ายเงิน จริง ๆ แล้ว หยงจะออก แต่ผมห้ามไว้ก่อน จะให้น้องเค้าออกได้ยังไงกัน น่าเกลียดตายเลย ทั้ง ๆ ที่น้องเค้าหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเปิดเพื่อจะหยิบเงินแล้วด้วยนะ ผมเหลือบเห็นเงินในกระเป๋าน้องเค้า ในใจก็ได้แต่คิด
เอ่อ น้องครับ น้องเรียนหรือว่าทำงานครับเนี่ย เงินในกระเป๋าน้องนั่น มันมีมากกว่าเงินในบัญชีธนาคารพี่ซะอีกนะ
แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ เรื่องที่จะให้น้องเค้าออกเงินมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงผมก็ต้องออก ถ้าเป็นหมูน้อยละก็ว่าไปอย่าง ถ้ามันจะออกเนี่ยนะ ผมจะไม่ขัดขวางเลย
จากคุณ :
สมันน้อย เบอร์ 14 
- [
17 เม.ย. 49 14:25:22
]
--[Start Of Love : เข้าที่........ระวัง...............รักได้!!!!!!! : Take 2]--
