http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4093854/W4093854.html
ตอนที่แล้วค่ะ
============
เสียงเฮละโลของคนงานกำลังช่วยกันเก็บผลผลิตอย่างสนุกสนาน พวกเด็ก ๆ และพวกผู้หญิงกำลังยืนต่อสายพานกันเป็นแถวยาว เพื่อส่งต่อผลผลิตไปยังรถ 10 ล้อ ส่วนพวกผู้ชายจะคอยรับคอยส่งในจุดที่ยากลำบาก ต้องใช้พละกำลังมากเป็นพิเศษ มองผลผลิตแต่ละผลอย่างอัศจรรย์ใจ ไม่ว่าจะเป็นฟักทอง แตงโม แตงไทย เป็นต้น ลูกโต ๆ ทั้งนั้นเลย นี่คือผลผลิตจากธรรมชาติไร้สารพิษจริง ๆ
ดินชื้น เมื่อได้รับละอองน้ำพรำ ๆ จากสปิงเกอร์ แดดยามสายทอแสงอ่อนละมุน หลานสาวเจ้าของไร่รีบเดินจนหกล้มได้แผลอีกแล้ว เพราะเอาแต่มองแถวสายพานที่คนงานกำลังส่งต่อผลผลิตกันอยู่อย่างสนใจ
ผู้จัดการไร่ส่ายหัว เขานึกไว้แล้ว เพราะเฝ้ามองเธอตลอดเวลา แม้เขาจะอยู่ใกล้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยเธอแต่อย่างใด ด้วยความรู้สึกที่อยากให้เธอช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด หัดพึ่งตัวเองในสิ่งที่เธอสามารถพึ่งตัวเองได้ เพราะในชีวิตจริงไม่มีพระเอกคอยช่วยเหลือนางเอกหรอก แม้ลึก ๆ จะรู้สึกเกือบใจอ่อน สงสารเธอ อยากช่วยเธอเช่นกัน
คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ
เด็กสาวเงยหน้ามอง เกือบจะแสดงอาการดีใจออกมา ถ้าหากคนที่ถามเธอขณะนี้เป็นผู้จัดการไร่ตะเกียงไพร แต่ไม่ใช่เขา เธอจึงได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ให้อย่างขอบคุณ แล้วเลือกที่จะช่วยเหลือตัวเองมากกว่าที่จะคอยรับความช่วยเหลือจากหนุ่มคนงาน
ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง ขอบใจนะ เธอลุกขึ้นด้วยตัวเอง แต่อดคิดต่อว่าผู้จัดการหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ อยู่ใกล้ ๆ เธอแท้ ๆ ไม่เคยคิดที่จะช่วยเธอเลย
คนอยากให้ช่วยก็ไม่ช่วย! บ้าจริง ๆ เลย เธอบ่นเขาอยู่ในใจ
นายระบิล ใจร้าย!! ไม่เข้าใจตัวเองทำไมต้องเคืองเขาด้วยนะ
เดินระวังหน่อยนะครับคุณหนู
เด็กสาวได้แต่พยักหน้ารับพลางยิ้มให้อย่างขอบคุณ แล้วสลัดความคิดขุ่นเคืองผู้จัดการไร่ออกไป รีบเข้าไปต่อแถวช่วยส่งผลผลิตด้วยอย่างร่าเริง
นอกจากผลผลิตของทางส่วนกลางแล้ว ถ้าหากไร่ของคนงานคนไหนต้องการให้ช่วยเก็บผลิต พวกคนงานก็จะยกทีมไปช่วยกันด้วยความมีน้ำใจ เสร็จงานแล้วทำอาหารเลี้ยงสังสรรค์กัน มีความสุขเรียบง่ายตามประสาชาวบ้าน
ระบิลมองหลานสาวเจ้าของไร่อย่างชื่นชมในความกระตือรือล้น สนุกสนานกับการช่วยเก็บผลผลิต ภาพเวลาเธอทำงานอย่างเอาการเอางานน่ามองกว่าสิ่งอื่นใด เธอดูสนุกสนาน ยิ้มแย้มแจ่มใส ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเมื่อต้องทำงานออกแรงท่ามกลางแดดใสของยามสายจนถึงเวลาบ่ายคล้อย เธอก็ยังไม่ยอมถอยหนีเข้าร่มไปหลบแดด เสื้อผ้าดูมอมแมมเต็มไปด้วยขี้ดินขี้โคลนที่กระเด็นขึ้นมาเปรอะเปลื้อนเสื้อผ้าเต็มไปหมด
เมื่อเก็บผลผลิตเสร็จ คนงานและเด็ก ๆ พากันกระโดดขึ้นรถ 10 ล้อเพื่อให้รถขับวนไปส่งตามบ้านของคนงาน
รายได้ทั้งหมดของไร่ตะเกียงไพรจะนำเข้ากองกลาง แล้วแบ่งเป็นเงินเดือนให้กับคนงานอย่างเหมาะสม มีสวัสดิการเงินฝากออมทรัพย์ ค่าอาหาร ค่าการศึกษา ค่ารักษาพยาบาล ที่เบิกจากกองกลางได้ เป็นต้น หลานสาวเจ้าของไร่นั่งคำนวณรายได้เล่น ๆ ตามที่ผู้จัดการไร่บอกคร่าว ๆ เงินจำนวนไม่น้อยเลยรวมกันอยู่ที่กองกลาง นี่แค่สังคมเล็ก ๆ ทำกันไม่กี่สิบคน ถ้าเพียงเราจะยอมเสียสละ ไม่เก็บส่วนเกินไว้กับตัวเอง เก็บไว้ใช้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น ถ้ากลายเป็นระดับประเทศชาติ ทำได้อย่างนี้ เงินจะมากมายมหาศาลแค่ไหน ประเทศไทยจะมีเงินพัฒนาประเทศให้ก้าวหน้ากว่าประเทศใดในโลก ประชาชนจะอยู่ดีกินดีทั่วหน้ากันแน่นอน พอคิดถึงประเทศชาติขึ้นมา หัวก็พาลจะปวดหนึบ ๆ ขึ้นมาทันที คนไม่ต้องเสียสละขนาดนี้หรอก มันเป็นสิ่งที่ไกลเกินฝัน เอาแค่ไม่คอรัปชั่นก็ยังยากเลย เพราะความโลภของคนไม่เคยหมดสิ้นไปจากโลกเสียที
คุณหนูก้มลงค่ะ เสียงดอกแคร์ตะโกนบอก เมื่อรถวิ่งมาถึงบริเวณที่กิ่งก้านสาขาของต้นไม้ข้างทางยื่นเข้ามาในรถ
ตะเกียงเกือบหลบไม่ทัน ถ้าผู้จัดการไร่ไม่เอามือดึงเธอให้ก้มลง
รถวิ่งเขย่าไปเขย่ามาจนรู้สึกท้องไส้สั่นสะเทือนไปหมด แต่ก็ยังรู้สึกสนุกสนานไปกับเสียงพูดคุยหยอกล้อของคนงาน พากันหัวเราะเสียงดังอย่างเฮฮาเต็มที่
รถ 10 ล้อจอดเมื่อถึงทางเข้าไร่สวนดอกแค
ระบิลและคนงานสองสามคนกระโดดลงจากรถอย่างคล่องแคล่วช่วยกันขนปุ๋ยลง แล้วช่วยกันขนเข้าไปไว้ในโรงปุ๋ยจนเสร็จเรียบร้อย ตะเกียงกระโดดลงตาม แต่เนื่องจากไม่ระมัดระวังให้ดีเลยล้มลงไปจุ้มปุ๊กอยู่กับพื้นอีกจนได้
โอ๊ย! เสียงเด็กสาวโอดครวญเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นเอง
ผู้จัดการหนุ่มหันมามองแล้วส่ายหัวเล็กน้อยให้กับคุณหนูจอมซุ่มซ่าม
เด็กสาวแอบทำปากยื่น ขว้างค้อนสายตาใส่เขา
คนใจดำ! ไม่ช่วยแล้วยังมาทำเป็นส่ายหัว หาว่าเราซุ่มซ่ามไม่เอาไหนอีก
คุณหนูทานข้าวเย็นด้วยกันนะคะ ดอกแคชวน
ได้สิ! ฉันยังไม่ได้มาทานข้าวเย็นที่บ้านดอกแคเลยเนอะ รวิวารส่งยิ้มให้อย่างยินดี
มื้อเย็น ครอบครัวคนงานครอบครัวไหนก็อยากให้หลานสาวเจ้าของไร่ตะเกียงไพรไปทานข้าวเย็นด้วยทั้งนั้น เธอรู้สึกสนุกกับการแวะไปเยี่ยมเยียนและขอฝากท้องทานอาหารเย็นตามบ้านครอบครัวคนงานที่อบอุ่นและเป็นกันเอง
นาย ด้วยนะคะ ดอกแคหันไปทางผู้จัดการไร่หนุ่ม
ฝากท้องด้วยนะ ดอกแค ผู้จัดการไร่รับคำ
ดอกแคยิ้มน้อย ๆ แอบซ่อนความดีใจที่สุดเอาไว้ และแล้วเธอก็มีโอกาสทานข้าวกับผู้จัดการหนุ่มซักที จริง ๆ อยากชวนเขาทานข้าวด้วยกันตั้งนานแล้ว แต่ด้วยความละอาย ว่าเธอเป็นหญิงจะชวนผู้ชายมาทานข้าวเย็นตามลำพังคงไม่งาม ทำให้ไม่มีโอกาสชวนเขามาทานข้าวด้วยกันซักที
คุณหนูอยากทานอะไรคะ
ดอกแคทำอะไรให้ทานก็ทานทั้งนั้นแหละ
เอาแบบแปลก ๆ เลยนะดอกแค สุดฝีมือเลย ผู้จัดการหนุ่มพูดพลางหันมาทำหน้ายิ้ม ๆ มองคุณหนูตะเกียง อย่างไม่เชื่อว่าเธอจะทานอะไรได้ง่ายดายอย่างที่ปากบอก
รวิวารทำเมินไม่รู้ไม่ชี้กับสายตายิ้มเยาะของผู้จัดการไร่
งั้นไปเดินเล่นในสวนกันค่ะ อยากกินอะไรก็เก็บเลยนะคะ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวน้ำตกลำธารที่อยู่ใกล้ ๆ ด้วย
ว้าว! ดีจัง งั้นไปกันเลยนะ ตะเกียงลุนหลังดอกแคให้เดินนำไปทันที
ทั้งสามคนเก็บผัก เก็บผลไม้ อยากกินอะไรก็เก็บ ไอ้โน่นก็น่ากิน ไอ้นี่ก็น่าอร่อย ผักสด ๆ กรอบ ๆ ยอดอ่อน ๆ ทั้งนั้นเลย อะไรจะมีความสุขเท่านี้นะ ถ้าผลผลิตมีมากก็แจกจ่ายแบ่งปันกัน ที่เหลือจริง ๆ ถึงจะขาย ไม่ต้องนั่งคิดถึงเรื่องเงินให้ปวดหัว การให้นั้นสบายใจกว่าการรับ ผู้จัดการไร่พยายามสร้างกระแสนี้ให้เกิดขึ้นในหัวใจของทุกคน ทำให้ทุกครอบครัวพึ่งตัวเองได้ โดยไม่ใช่ต้องใช้เงินให้มากที่สุด ให้ทุกคนอยู่ได้ โดยไม่ต้องใช้เงินเลย ทุกคนจึงซึมซับอุดมการณ์นี้ มีชีวิตอยู่อย่างรู้จักคำว่า พอ และ ให้คนอื่นให้มาก ต่างพยายามจะไม่ยอมเป็นผู้รับฝ่ายเดียว จะเป็นผู้ให้กันและกันมากกว่า
เอาพริกมั้ยดอกแค เจ้าหลานสาวเจ้าของไร่เอ่ยถามมองพริกสีแดงสีเขียวดกเต็มต้น
เอาสิคะคุณหนู เก็บเลยค่ะ
ไม่ต้องเก็บจนหมดต้นหรอกนะครับ ผู้จัดการไร่แกล้งเย้าแหย่
ถ้าไม่บอก สงสัยคงจะเก็บหมดต้นอีกแน่ ๆ คนถูกล้อไม่ยอมพูดประชดใส่
ระบิลส่งยิ้มให้อย่างล้อเลียน
นี่ขุดตะไคร้ต่อไปเลย ไม่ต้องมายิ้มเยาะเลยนะ
ผู้จัดการไร่จึงหันหน้ากลับ ก้มหน้าก้มตาขุดตะไคร้ต่อ แอบยิ้มให้กับต้นตะไคร้ตรงหน้าเงียบ ๆ
ดอกแคหันมามองทั้งคู่อย่างอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ แต่ก็บอกตัวเองว่า เมื่อ นาย มีความสุข เธอควรร่วมยินดีกับเขาด้วยจึงจะถูก
พอเก็บผักผลไม้สำหรับอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยก็พากันไปนั่งเล่นข้างน้ำตก ลำธารน้ำไหลใสเย็น ฟังเสียงน้ำไหลเซาะโขดหินเพราะราวกับเสียงดนตรี อากาศยามบ่ายคล้อยออกจะร้อนอบอ้าว แต่ยังมีลมพัดตลอดเวลา ต้นกล้วยที่ขึ้นอยู่ใกล้ ๆ ใบกล้วยใบโตราวกับพัดคอยพัดวีให้รู้สึกเย็นสบายขึ้น
คุณหนูเล่นน้ำกันมั้ยคะ ดอกแคชักชวน
น้ำใสดีจังเนอะ น้ำลึกรึเปล่า ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ คุณหนูตะเกียงก้มลงเอามือกวนน้ำใสไปมาเล่น
ไม่ลึกค่ะ เป็นบางช่วง อย่าไปเลยโขดหินด้านโน้นนะคะ ดอกแคชี้มือไปตามแนวโขดหินอีกด้านหนึ่ง ที่มีดอกไม้ป่าขึ้นอยู่ข้างลำธาร
งั้นเอาเลยนะ ตะเกียงสาดน้ำใส่ดอกแคทันที
ว้าย! ดอกแคตกใจเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
เล่นทีเผลอหรอ นี่แน่! ดอกแคเดินลุยสาดน้ำใส่ฝ่ายตรงข้าม
ผู้จัดการหนุ่มวิ่งหนีหลบเป็นพัลวัลเมื่อถูกสองสาวรุมสาดน้ำใส่ ชวนให้เล่นน้ำด้วยกัน แต่เขาปฏิเสธ อยากนอนหลับพักผ่อนมากกว่า นั่งดูสองสาวเล่นน้ำกันอย่างเพลิดเพลินจนผล็อยหลับไป
หลานสาวเจ้าของไร่มองดอกแคกำลังนอนเล่นแช่อยู่ในน้ำอย่างมีความสุข ใจอยากชวนไปดูดอกไม้ป่าสวย ๆ ด้วยกันทางด้านโน้น แต่เห็นเพื่อนสาวกำลังนอนสบายเลยไม่กล้ารบกวน เธอเดินลัดเลาะไปตามโขดหินอย่างระมัดระวัง ดูดอกไม้สีสันสวยงาม รูปร่างแปลกตาน่ารักน่าชัง ธรรมชาติช่างบรรจงสร้างสรรค์สิ่งสวยงามขึ้นมาประดับประดาให้โลกนี้สดใสมีสีสันมีชีวิตชีวา
สาวน้อยเอื้อมมือโน้มปลายกิ่งดอกไม้สีหวานที่ห้อยระย้าจากอีกด้านหนึ่งของลำธารมามองใกล้ ๆ อย่างสนใจเป็นพิเศษ กลิ่นหอมหวานล่องลอยมาสัมผัสจมูกอย่างอ่อนโยน กลีบดอกสีชมพูอ่อนบางใสราวแก้วจารนัย เวลาต้องแสงแดดเป็นประกายสวยเหลือเกิน ขณะที่เธอกำลังชมความงามของดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน อยู่ ๆ ก็มีอะไรบางอย่างไต่ขึ้นมาบนเท้าของเธอ!! เด็กสาวสะบัดข้อเท้าอย่างแรงด้วยความตกใจตามสัญชาตญาณ ทำให้เสียหลัก พยายามจะทรงตัวไว้ให้ได้ มือคว้าปลายกิ่งของดอกไม้สีหวานดอกนั้นได้ทันท่วงที แต่ทว่ามันบอบบางเกินไปที่จะใช้เป็นที่พึ่งพิงได้ มันหักออกจากกิ่งตามแรงดึงรั้งไว้ พร้อมกับตัวเธอที่ล้มคะมำลงไปในน้ำ
รวิวารหายใจวาบ
.!! ตกใจสุดขีด
!!
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 23:39:48
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 00:50:53
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 00:12:26
จากคุณ :
ริเศรษฐ์ 
- [
18 เม.ย. 49 00:10:20
]
เพราะฉันไม่ใช่นางเอก ตอนที่ 5
