ลิ้นจี่มองปรัชญ์ที่เดินออกไปโทรศัพท์แล้วหันมามองปิยา ก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ
ลิ้นจี่ก็มาเยี่ยมคุณยายบ่อยๆนะคะ แต่ไม่เคยเจอคุณน้าเลย
น้าเพิ่งมาเมืองไทยได้สามวันเองค่ะ แล้วนี่หนูลิ้นจี่รู้จักคุณน้ารำเพยด้วยหรือคะ
ลิ้นจี่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะตอบว่า บ้านลิ้นจี่อยู่ติดบ้านคุณยายเลยค่ะ ลิ้นจี่เองก็เป็นเพื่อนกับผิงด้วย
อ้อ หนูลิ้นจี่เป็นเพื่อนกับหนูผิงด้วยหรือนี่ ปิยาพยักหน้ายิ้มๆ
ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทเลยนะคะ มีอะไรเราคุยกันทุกเรื่องเลยค่ะ ลิ้นจี่หยุดนิดหนึ่งมองไปที่ปรัชญ์ก่อนจะพูดต่อ อย่างคุณปรัชญ์นี่ก็ไปหาผิงที่บ้านบ่อยๆค่ะ
อ๋อ ใช่จ้ะ ปรัชญ์เขาบอกน้าเหมือนกัน ว่าไปที่บ้านผิงบ่อย บางทีก็ไปฟังคุณยายกับผิงเล่นดนตรีกัน
ลิ้นจี่ชะงัก หันไปมองคุณนายละไมแล้วพูดต่อ แหม แต่บางทีนะคะ ลิ้นจี่ก็เห็นคุณปรัชญ์มาหาผิงที่บ้านดึกๆ ดื่นๆ หม่าม้าก็เห็นใช่ไหมคะ หันไปหาคุณนายละไม คุณนายก็พยักหน้าให้
ใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดีนะคะ มาอยู่กันสองต่อสองตอนกลางคืนอย่างนี้ แล้วที่เห็นน่ะ ไม่ใช่คืนเดียวด้วยนะคะ แล้วที่ไม่เห็นอีกล่ะ คุณนายละไมรีบเสริม ปิยาฟังแล้วขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร
ทีแรกลิ้นจี่ก็นึกว่าคุณยายอยู่ด้วย ที่ไหนได้ล่ะคะ คุณยายนอนอยู่โรงพยาบาล ทั้งบ้านนี่ไม่มีใครเลยนะคะ ลิ้นจี่พูดต่อ ปิยานิ่งไปนิดก่อนจะตอบว่า
คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ คนรู้จักเป็นเพื่อนกัน ไปมาหาสู่กันไม่ใช่เรื่องแปลก ปั๊บเองเขาไปเรียนเมืองนอกเมืองนามานาน คงไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้
ค่ะ เข้าใจค่ะ ความจริงมันก็ไม่มีอะไรมาก แต่ก็อยากจะเตือนคุณปิยาด้วยความเป็นห่วงน่ะค่ะ ของอย่างนี้กันไว้ดีกว่าแก้ ถ้าแย่แล้วจะแก้ไม่ทันนะคะ คุณนายละไมว่ายิ้มๆ
ปิยาอึ้งไปทันที อดหวนนึกถึงตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เรื่องของเรามันก็เกิดขึ้น เพราะความละเลยอย่างนี้แหละ เพราะพี่ปีย์ที่ละเลยเรา คิดว่าเราดูแลตัวเองได้ และเพราะผู้ชายคนนั้น คนที่เราคิดว่าเขาเป็นคนดี เขารักเรา ดูแลเราได้ แล้วเป็นยังไงล่ะ สุดท้ายแล้วเป็นยังไง
คุณปรัชญ์เป็นผู้ชายก็คงไม่เสียหาย แต่ผิงนี่สิคะ เป็นผู้หญิงมีแต่จะเสียหายอยู่ร่ำไป ลิ้นจี่พูดขึ้นมาอีก ประโยคหลังนั้นก็ยิ่งย้ำเตือนปิยาถึงความหลัง ทั้งที่พยายามบอกตัวเองแล้วว่า ลูกชายคนเดียวของเราเป็นคนดี ผิงเองก็เป็นเด็กน่ารัก ไม่น่าจะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น มันไม่ควรจะมี...
ปิยาหันไปมองฟิลิบโป ฝ่ายนั้นมองหน้าอย่างเข้าใจ เอื้อมมือมาบีบมือภรรยาไว้เบาๆ ปิยาจึงยิ้มตอบ
เรื่องนี้น้าจะคุยกับปั๊บเองค่ะ แต่คิดว่าคงไม่มีอะไร ปั๊บเป็นสุภาพบุรุษ คงไม่ทำเรื่องอะไรที่ไม่ถูกต้อง ส่วนหนูผิงก็น่ารัก เรียบร้อย
ค่ะ ผิงก็เป็นคนเรียบร้อย เขาออกเซอร์ๆ น่ะค่ะ แต่แบบนี้มีเสน่ห์นะคะ มีหนุ่มมาจีบเยอะเชียวลิ้นจี่ยิ้ม อย่างเมื่อวันก่อนก็มีคนมาหาที่บ้าน หน้าตาท่าทางดีเชียวค่ะ แต่ค่อนข้างมีอายุหน่อย รวยด้วยนะคะ แต่ถามผิง ผิงกลับบอกไม่รู้จักซะนี่ ไม่รู้จะปิดบังกันทำไม
ปิยาฟังแล้วนิ่งไปอีกครั้งหนึ่ง หันไปมองลูกชายก็เห็นโทรศัพท์เสร็จแล้ว กำลังเดินกลับมาหา จึงหันไปมองลิ้นจี่อีกครั้งแล้วเอ่ยยิ้มๆ ทั้งที่ในใจออกจะสับสน
หนูผิงแกเป็นเด็กน่ารักค่ะ หน้าตาสวย ก็ย่อมมีคนมาชอบเป็นธรรมดา เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ คนสวยก็มีสิทธิเลือก จริงไหมคะ...
ลิ้นจี่ฟังแล้วคันปากอยากจะค้าน อย่างยายผิงเนี่ยนะ เรียกว่าสวย ไม่เห็นจะสวยตรงไหน ไม่รู้ลูกชายคุณน้าน่ะ มาชอบได้ไง ทีเรานะ หม่าม้าชมว่าสวยทุกวัน ไม่เห็นมีหน้าไหนดีๆ มาให้เลือกเลย ขัดใจจริงๆ
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 18:52:27
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 18:26:52
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 18:26:18
*)(*"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง) ตอนที่ ๒๗*)(*(ส่งความรักไปกับสายไหม เพราะสายใยระหว่างเรา ไม่เคยขาดจากกัน)
