เย้ๆ
ในที่สุดก็กู้ไฟล์คืนมาได้ค่ะ ดีใจสุดๆ ก็เลยรีบเอามาลงนะคะ
ตอนที่ ๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4253018/W4253018.html
ตอนที่ ๒
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4256323/W4256323.html
ตอนที่ ๓
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4259690/W4259690.html
ตอนที่ ๔
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4265650/W4265650.html
ครั้งที่ ๕
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4273411/W4273411.html
ครั้งที่ ๖ นะคะ
พี่ซัมเมอร์ เป็นอะไรคะ?
หน้าซีดเลยอ้ะ ไปนั่งมั้ยพี่?
สองสาวถามเกือบพร้อมกัน ขณะที่ฟ่อนฟางปรี่เข้ามาพยุง ฉันพยักหน้าก่อนที่เทอรี่จะปล่อยให้ฟ่อนฟางและริมน้ำช่วยกันพาฉันไปนั่งที่ฟุตบาทใกล้ๆ
อ้ะ พี่ ฟ่อนฟางยื่นพิมเสนน้ำให้ฉัน กลิ่นหอมสดชื่นช่วยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น แต่ตายังคงพร่าพราย - - บ้าจริง..ฉันไม่เคยเป็นลมมาตั้งนานแล้วนะนี่
ขอโทษที เลยต้องมาเสียเวลาดูแลพี่อีก ฉันพูดเบาๆ อย่างรู้สึกผิด แต่นั่นทำให้สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างซ้ายแหวขึ้นมาทันที
พูดอะไรงั้นเนี่ยพี่? อุตส่าห์อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายวัน ริมน้ำค้อนควักอย่างงอนๆ เนี่ย..เพราะพี่กินข้าวเย็นไปน้อยแน่ๆ เลย น้ำบอกแล้วให้ตุนเยอะๆ วันนี้ต้องอยู่ดึกด้วย
เอาน้ำมั้ยคะ เดี๋ยวฟางไปซื้อให้ เสียงอ่อนแสดงความเป็นห่วงนั้นทำให้ฉันต้องส่ายหน้าช้าๆ
ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ นั่งซักพักน่าจะดีขึ้น
แต่ถ้าได้ดื่มน้ำน่าจะสดชื่นขึ้นนะพี่ ฟางไปซื้อเหอะ ประโยคท้ายยังไม่ทันจบ ฟ่อนฟางก็ลุกขึ้นทันที แต่แล้วเสียงทุ้มๆ ก็ดังขึ้น
ซัมเมอร์เป็นอะไร แล้วฟางจะไปไหน
ฟ่อนฟางจึงเป็นคนบอกด้วยภาษาอังกฤษแทน เนื่องจากก่อนหน้านี้เราคุยกันเป็นภาษาไทย หลังฟ่อนฟางเล่าเสร็จ เทอรี่จึงเอ่ยปาก
งั้นเดี๋ยวผมไปหาซื้อน้ำเอง ของกินด้วย จบประโยคเจ้าตัวก็วิ่งจากไปโดยที่ไม่มีใครคัดค้านทัน ฟ่อนฟางจึงทรุดกายกลับลงมานั่งข้างฉันเหมือนเดิม
ดีขึ้นยังคะ?
ก็..ดีขึ้นหน่อยแล้วจ้ะ ฉันตอบไป ขณะที่มือก็พยายามรมพิมเสนน้ำไว้ที่จมูก ตาที่พร่าพรายเริ่มดีขึ้น ลมหายใจเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติอย่างช้าๆ
ร่างหนึ่งทรุดกายที่ด้านหน้าพร้อมกับยื่นน้ำดื่มและถ้วยมาม่าของเกาหลีให้ฉัน ดวงตาห่วงใยนั้นฉายชัดจนฉันใจแกว่ง
ขอบคุณนะ เสียงแผ่วเบานั้นพร้อมๆ กับยื่นไปรับของจากเขา ฟ่อนฟางแย่งขวดน้ำไปจากมือพร้อมกับเปิดฝาแล้วส่งให้ฉันดื่ม น้ำเย็นสดชื่นไหลผ่านเข้าสู่ร่างกายทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นอีก ก่อนที่ฉันจะเริ่มกินมาม่าในถ้วยสีแดงนั้น
ห้าทุ่มกว่าแล้วเนาะ อีกแป๊บก็เค้าท์ดาวน์แล้ว เสียงริมน้ำเปรยเบาๆ พลางมองไปที่จอขนาดยักษ์นั่น ฉันเงยหน้าขึ้นก็พบว่าอีกประมาณ 20 นาทีศักราชใหม่จะเริ่มต้นขึ้น
การจบสิ้นของสิ่งหนึ่ง และการเริ่มต้นของอีกสิ่งหนึ่งในวินาทีเดียวกัน
ฉันก้มหน้ากินต่ออีกไม่กี่คำก็วางแก้วไว้ที่พื้น
อิ่มแล้วเหรอ? คำถามอาทรนั้นทำให้ฉันต้องยิ้มให้
อืมม์ เอื้อมมือไปรับน้ำมาดื่มปิดท้าย ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อทดสอบตัวเอง
สีหน้าดีขึ้นแล้วนี่พี่ ริมน้ำยิ้มดีใจ ก่อนจะขยับมานวดไหล่ให้จนฉันต้องหัวเราะออกมาเบาๆ
พี่ไม่ได้เมื่อยนะจ๊ะ
ก็แหม..เลือดลมจะได้วิ่งสะดวกไง เจ้าตัวแก้ขวย ขณะที่มือก็ยังนวดอยู่
น้ำกะฟางไปเค้าท์ดาวน์ก็ได้นะ พี่นั่งรออยู่ตรงนี้แหละจ้ะ ฉันเอ่ยปาก ด้วยกลัวสองสาวจะเสียโอกาสที่จะได้ร่วมสนุกกับการเค้าท์ดาวน์ท่ามกลางฝูงชน
มะเปงไรหรอกพี่ แค่ได้มาเห็นบรรยากาศก็โอเคแล้ว เรานั่งนับถอยหลังกันตรงนี้ก็ได้ ริมน้ำพูดยิ้มๆ ก่อนจะหยุดนวดฉันแล้วเหยียดขาไปข้างหน้า ส่งผลให้คนที่ยังคงนั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันต้องขยับตัวหลบ
อุ๊ย..ขอโทษเทอรี่
ไม่เป็นไร เทอรี่โบกมือพร้อมรอยยิ้มไม่ถือโกรธ ซัมเมอร์โอเคมั้ย?
ค่ะ แต่คงไม่ไปรวมกลุ่มตรงลานแล้วล่ะ เดี๋ยวเกิดเป็นลมไปอีก
งั้นนั่งเค้าท์ดาวน์กันตรงนี้แล้วกันนะ เจ้าตัวว่า พลางทรุดกายลงนั่งกับพื้นทันที เล่นเอาสองสาวหัวเราะร่วน ขณะที่ฉันยังคงอึ้ง เพราะที่เขานั่งนั่นคือพื้นถนนที่คนก็ยังคงเดินผ่านไปมา หากแต่เจ้าตัวทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ใบหน้าคลายความกังวลไปแล้ว รอยยิ้มกว้างจึงเริ่มกลับมาเช่นเดิม
จากคุณ :
~แอลกอฮอล์~
- [
20 เม.ย. 49 16:21:25
A:203.156.84.38 X: TicketID:086755
]