CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ~~~~~~อันย็องฮาเซโย ฉัน เธอและเขา~~~~~~~

    เย้ๆ

    ในที่สุดก็กู้ไฟล์คืนมาได้ค่ะ ดีใจสุดๆ ก็เลยรีบเอามาลงนะคะ



    ตอนที่ ๑
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4253018/W4253018.html

    ตอนที่ ๒
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4256323/W4256323.html

    ตอนที่ ๓
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4259690/W4259690.html

    ตอนที่ ๔
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4265650/W4265650.html

    ครั้งที่ ๕
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4273411/W4273411.html



    ครั้งที่ ๖ นะคะ


    “พี่ซัมเมอร์ เป็นอะไรคะ?”

    “หน้าซีดเลยอ้ะ ไปนั่งมั้ยพี่?”

    สองสาวถามเกือบพร้อมกัน ขณะที่ฟ่อนฟางปรี่เข้ามาพยุง ฉันพยักหน้าก่อนที่เทอรี่จะปล่อยให้ฟ่อนฟางและริมน้ำช่วยกันพาฉันไปนั่งที่ฟุตบาทใกล้ๆ

    “อ้ะ พี่” ฟ่อนฟางยื่นพิมเสนน้ำให้ฉัน กลิ่นหอมสดชื่นช่วยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น แต่ตายังคงพร่าพราย - - บ้าจริง..ฉันไม่เคยเป็นลมมาตั้งนานแล้วนะนี่

    “ขอโทษที เลยต้องมาเสียเวลาดูแลพี่อีก” ฉันพูดเบาๆ อย่างรู้สึกผิด แต่นั่นทำให้สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างซ้ายแหวขึ้นมาทันที

    “พูดอะไรงั้นเนี่ยพี่? อุตส่าห์อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายวัน” ริมน้ำค้อนควักอย่างงอนๆ “เนี่ย..เพราะพี่กินข้าวเย็นไปน้อยแน่ๆ เลย น้ำบอกแล้วให้ตุนเยอะๆ วันนี้ต้องอยู่ดึกด้วย”

    “เอาน้ำมั้ยคะ เดี๋ยวฟางไปซื้อให้” เสียงอ่อนแสดงความเป็นห่วงนั้นทำให้ฉันต้องส่ายหน้าช้าๆ

    “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ นั่งซักพักน่าจะดีขึ้น”

    “แต่ถ้าได้ดื่มน้ำน่าจะสดชื่นขึ้นนะพี่ ฟางไปซื้อเหอะ” ประโยคท้ายยังไม่ทันจบ ฟ่อนฟางก็ลุกขึ้นทันที แต่แล้วเสียงทุ้มๆ ก็ดังขึ้น

    “ซัมเมอร์เป็นอะไร แล้วฟางจะไปไหน”

    ฟ่อนฟางจึงเป็นคนบอกด้วยภาษาอังกฤษแทน เนื่องจากก่อนหน้านี้เราคุยกันเป็นภาษาไทย หลังฟ่อนฟางเล่าเสร็จ เทอรี่จึงเอ่ยปาก

    “งั้นเดี๋ยวผมไปหาซื้อน้ำเอง ของกินด้วย” จบประโยคเจ้าตัวก็วิ่งจากไปโดยที่ไม่มีใครคัดค้านทัน ฟ่อนฟางจึงทรุดกายกลับลงมานั่งข้างฉันเหมือนเดิม

    “ดีขึ้นยังคะ?”

    “ก็..ดีขึ้นหน่อยแล้วจ้ะ” ฉันตอบไป ขณะที่มือก็พยายามรมพิมเสนน้ำไว้ที่จมูก ตาที่พร่าพรายเริ่มดีขึ้น ลมหายใจเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติอย่างช้าๆ

    ร่างหนึ่งทรุดกายที่ด้านหน้าพร้อมกับยื่นน้ำดื่มและถ้วยมาม่าของเกาหลีให้ฉัน ดวงตาห่วงใยนั้นฉายชัดจนฉันใจแกว่ง

    “ขอบคุณนะ” เสียงแผ่วเบานั้นพร้อมๆ กับยื่นไปรับของจากเขา ฟ่อนฟางแย่งขวดน้ำไปจากมือพร้อมกับเปิดฝาแล้วส่งให้ฉันดื่ม น้ำเย็นสดชื่นไหลผ่านเข้าสู่ร่างกายทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นอีก ก่อนที่ฉันจะเริ่มกินมาม่าในถ้วยสีแดงนั้น

    “ห้าทุ่มกว่าแล้วเนาะ อีกแป๊บก็เค้าท์ดาวน์แล้ว” เสียงริมน้ำเปรยเบาๆ พลางมองไปที่จอขนาดยักษ์นั่น ฉันเงยหน้าขึ้นก็พบว่าอีกประมาณ 20 นาทีศักราชใหม่จะเริ่มต้นขึ้น

    การจบสิ้นของสิ่งหนึ่ง และการเริ่มต้นของอีกสิ่งหนึ่งในวินาทีเดียวกัน

    ฉันก้มหน้ากินต่ออีกไม่กี่คำก็วางแก้วไว้ที่พื้น

    “อิ่มแล้วเหรอ?” คำถามอาทรนั้นทำให้ฉันต้องยิ้มให้

    “อืมม์” เอื้อมมือไปรับน้ำมาดื่มปิดท้าย ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อทดสอบตัวเอง

    “สีหน้าดีขึ้นแล้วนี่พี่” ริมน้ำยิ้มดีใจ ก่อนจะขยับมานวดไหล่ให้จนฉันต้องหัวเราะออกมาเบาๆ

    “พี่ไม่ได้เมื่อยนะจ๊ะ”

    “ก็แหม..เลือดลมจะได้วิ่งสะดวกไง” เจ้าตัวแก้ขวย ขณะที่มือก็ยังนวดอยู่

    “น้ำกะฟางไปเค้าท์ดาวน์ก็ได้นะ พี่นั่งรออยู่ตรงนี้แหละจ้ะ” ฉันเอ่ยปาก ด้วยกลัวสองสาวจะเสียโอกาสที่จะได้ร่วมสนุกกับการเค้าท์ดาวน์ท่ามกลางฝูงชน

    “มะเปงไรหรอกพี่ แค่ได้มาเห็นบรรยากาศก็โอเคแล้ว เรานั่งนับถอยหลังกันตรงนี้ก็ได้” ริมน้ำพูดยิ้มๆ ก่อนจะหยุดนวดฉันแล้วเหยียดขาไปข้างหน้า ส่งผลให้คนที่ยังคงนั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันต้องขยับตัวหลบ

    “อุ๊ย..ขอโทษเทอรี่”

    “ไม่เป็นไร” เทอรี่โบกมือพร้อมรอยยิ้มไม่ถือโกรธ “ซัมเมอร์โอเคมั้ย?”

    “ค่ะ แต่คงไม่ไปรวมกลุ่มตรงลานแล้วล่ะ เดี๋ยวเกิดเป็นลมไปอีก”

    “งั้นนั่งเค้าท์ดาวน์กันตรงนี้แล้วกันนะ” เจ้าตัวว่า พลางทรุดกายลงนั่งกับพื้นทันที เล่นเอาสองสาวหัวเราะร่วน ขณะที่ฉันยังคงอึ้ง เพราะที่เขานั่งนั่นคือพื้นถนนที่คนก็ยังคงเดินผ่านไปมา หากแต่เจ้าตัวทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ใบหน้าคลายความกังวลไปแล้ว รอยยิ้มกว้างจึงเริ่มกลับมาเช่นเดิม

    จากคุณ : ~แอลกอฮอล์~ - [ 20 เม.ย. 49 16:21:25 A:203.156.84.38 X: TicketID:086755 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป