ความคิดเห็นที่ 1 . “ คริส  รอก่อน  ฉันไปด้วย “ ฉันค่อยยันตัวลุกขึ้นอย่างช้า ๆ  แผลที่หัวเข่ามันเริ่มมาออกฤทธิ์ปวดระบมเอาตอนนี้ทำเอาเดินเหินไม่สะดวกเอาเลย  ฉันเห็นคริสแอบยิ้มนิดนึงก่อนจะกลับมาเก๊กหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม “ มีนาน่าจะขอบคุณผมบ้างนะ “   “ เชอะ “  ฉันเชิดหน้าใส่  นายนี่ได้คืบจะเอาศอก “ ผมมี ... คำอะไรนะ .... บนคน ... ? “ “ บุญคุณย่ะ “ “ นั่นแหล่ะ ... ผมช่วยมีนา  ผมมีบุญคุณกับคุณใช่ไหม “   “ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะนาย  “  ฉันกัดฟันกรอดแต่ไม่กล้าพูดมากเดี๋ยวจะโดนทิ้งอีก  ... ตอนนี้ตัวฉันกลายเป็นเบี้ยล่างตาบ้านี่อย่างเห็นได้ชัดเลย คริสมองมีนาที่เดินกะโผลกกะเผลกตามเขาต้อย ๆ    ดูเหมือนเขาพยายามจะกลั้นหัวเราะเอาไว้อย่างเต็มที่ “ จับแขนผมไว้  ขาคุณเจ็บอยู่  รถจอดอยู่อีกไกล “  คริสยื่นแขนมาให้ “ โอ๊ย~  ไม่ต้องเลย  นี่ไม่ใช่การ์ตูนผู้หญิงนะยะ “   พูดยังไม่ทันขาดคำก็โดนคริสดึงข้อมือฉันไปวางบนแขนของเค้าเองเสร็จสรรพ    พอเข้าใกล้ตัวเค้าก็ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ  ของน้ำหอมอะไรไม่รู้  แต่ฉันคุ้นเคยกับกลิ่นนี้ ทำให้รู้สึกอบอุ่นปลอดภัยที่มีนายคริสอยู่ด้วย  ฉันว่าเค้าก้าวเท้าช้าลงนิดนึงเพื่อให้คนขาเดี้ยงอย่างฉันเดินได้สบายขึ้น “ ทำตัวแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบเรื่อง “   คริสพูดลอย ๆ อย่างอารมณ์ดี “ จะบอกอะไรให้นะ   ผู้หญิงไทยเค้าถือกัน  เรื่องโดนตัวผู้ชายเนี่ย “ ฉันพูดเจื้อยแจ้วทั้งที่ยังเกาะแขนนายคริสไว้อยู่อย่างงั้น ( ซึ่งทำให้เดินสะดวกขึ้นเยอะ )    รู้สึกว่าแขนของคริสช่างใหญ่โตแข็งแรง  ผิดกับแขนเล็ก  ๆ ผอมแกรนที่เกาะเค้าอยู่มากเลย   “ แต่ผมไม่ถือนี่ “ “ นายนี่มัน  เอาแต่ใจตัวเองชะมัด “ ฉันบ่นอุบอิบกำลังจะหาเรื่องมาทะเลาะต่อ  แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ “ จริงด้วย  ฉันจะนึกว่าแขนนี้เป็นแขนพี่ไม้ละกันเนาะ   ฮิ ฮิ (^  ^..) “ ฉันพึมพำแล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว  เผลอเอียงตัวไปอิงแอบแนบชิดคริสเพราะนึกว่าเป็นปลายไม้จริง ๆ     “ ไม้ ... ?  ปลายไม้หรือ ... “  คริสถาม “ ช่าย ย “   ฉันนึกถึงใบหน้าขึงขังที่พยายามจะห้ามฉันเมื่อเช้านี้   ถ้าเชื่อไม้ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมาพบเจอเหตุการณ์สั่นประสาทอย่างวันนี้หรอก  โธ่  พี่ไม้มายเลิฟขา มีนาผิดไปแร้ว ว ... ต่อไปนี้จะเชื่อฟังพี่ไม้ขาทู้กอย่าง ง ... ปลายไม้หวังดีนาดนี้  เค้าต้องมีใจให้ตัวฉันเองอยู่บ้างอย่างไม่ต้องสงสัย ... คิดได้อย่างงี้ฉันก็ยิ่งยิ้มปลื้มอกปลื้มใจกับตัวเอง “ ผมคือคนที่มารับคุณ  ไม่ใช่ปลายไม้ “   คริสพูดขัดขึ้นมา  หางเสียงฟังดูตวัดชอบกล “ ก็แน่ละสิ  ฉันไม่อยากกวนเค้านี่  ป่านนี้พี่ไม้คงนอนหลับปุ๋ยฝันดีแล้วมั้ง “   ฉันพูดเรื่อยเปื่อย  ลืมนึกถึงความรู้สึกของคนฟังซะสนิท “ Fine ! ” อยู่ ๆ  หน้านายคริสก็กลับมึนตึงเย็นชาเหมือนเดิม  นายนั่นพูดกระแทกเสียงดัง  แล้วก็พึมพำภาษาที่ฉันแปลไม่ออกอีกสองสามประโยคก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก   ส่วนฉันก็ไม่ได้สนใจจะถามสาเหตุเช่นกัน   ( ว่าแต่ Fine แปลว่าอะไร  เวลาพูดทักทายครู  I’m fine. มันแปลว่า  ฉันสบายดีไม่ใช่เหรอ หรือนายนั่นด่าฉันว่าไอ้ฟายวะเนี่ย ) . จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 13:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รถที่คริสขับมารับฉันเป็นรถกระป๋องญี่ปุ่นเก่าตกรุ่นของร้าน  เก่าชนิดที่ว่าที่กระจกยังต้องไขลงมาอยู่เลย   เจ๊แคนจอดทิ้งไว้ให้พนักงานไปซื้อของสดในตลาด  หรือเอาไว้ให้ตัวเองขับกรณีรถคันอื่นเสีย   ตลอดทางเราสองคนนั่งนิ่งฟังเพลงในรถไม่ได้พูดอะไรกัน   พอถึงหน้าคอนโดนายคริสก็เหยียบเบรคกระชากทำเอาฉันหัวเกือบทิ่ม “ คริส “   ฉันพูดทำลายความเงียบขึ้นมา “ ...... “ “ ... เอ่อ  ฉันไปแล้วนะ “ “ ...... “ นายนั่นยังคงเงียบมองไปนอกหน้าต่างไม่หันเหลียวแลฉันแม้แต่น้อย ... ดูท่าจะยังงอนไม่หาย “ ... ขอบใจที่ไปรับ  แล้วก็...  เอ้อ อ ... ขอโทษด้วยที่พูดไม่ดีเมื่อกี๊  “   การโต้เถียงเมื่อซักครู่ถึงแม้จะรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู  แต่ฉันก็รวบรวมความกล้า  บวกกับการทำลายอีโก้ในใจอยู่นานมากกว่าจะขอโทษคริสได้   เสร็จเรียบร้อยพอจะถอดเข็มขัดนิรภัยเตรียมตัวลงจากรถก็ได้ยินเสียงนายนั่นเรียกเอาไว้ “ แค่นี้หรือ   ? “   “ แค่นี้   คืออะไร “   ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ   หันไปก็สบตากับนายนั่นเข้าอย่างจัง “ ผมมาส่งคุณถึงนี่   แต่คุณแค่พูดขอบคุณเท่านั้นหรือครับ ...? “   คริสยิ้มพราย   โน้มตัวเข้ามาใกล้มองฉันตาเป็นประกายวิบวับ “ เอ๋า า แล้วจะเอาอะไรอีก “   ...  ฉันนึกถึงฉากในหนังฝรั่งแล้วใจไม่ดี   แอบกระเถิบไปชิดประตูรถอย่างระแวง   มือก็เตรียมเปิดล๊อคเต็มที่ ตาหวานซึ้งหยาดเยิ้มแบบเสือจ้องตะปปกวางนั่นอีกแล้ว   แล้วฉันก็เกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคริสซะจริง   ... ให้นายนี่ทำท่าโกรธบึ้งตึงแบบเดิมยังจะดีซะกว่า (TT-TT   )   ฉันกลั้นใจฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไปอย่างใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ “ มีนาปลุกผมตอนดึก ตอนนี้ง่วง   อยากดื่มกาแฟซักหน่อย “ คริสเม้มปากทำหน้าน่าสงสารขอความเห็นใจ   ส่งเสียงออดอ้อนออเซาะน่าหมั่นไส้ “ อ๋อ อ  โธ่ ... เรื่องแค่นี้เอง  ที่ห้องไม่มีหรอก   ฉันไม่ชอบดื่มกาแฟ  มันขม  กลับไปกินที่ร้านสิ “ ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก   ตอบไปตามความเข้าใจ คริสถลึงตาโตมองฉันทำหน้าบิดเบี้ยวชอบกล  สุดท้ายปล่อยพรืด  หัวเราะก๊ากออกมาไม่หยุดพลางเอามือทุบพวงมาลัยรถดังปึ้กปั้กอย่างเมามัน “ นี่ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้วเนี่ย~! “ ฉันร้องอย่างโมโห พอเห็นนายคริสยังตั้งหน้าตั้งตาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง  ฉันเลยสะบัดหน้าไปอีกทาง   บ่นอุบอิบอย่างหงุดหงิด “ ดี !  เชิญหัวเราะให้ขาดอากาศตายไปเลย !  ฉันว่าจะเดินถือถาดเข้าไปสมัครคณะตลกอยู่แล้ว  พูดอะไรก็มีแต่คนหัวเราะเยาะ “ “ ไม่ใช่หรอก “  คริสเอามือปาดน้ำตา   พูดอย่างอารมณ์ดี “ คุณขึ้นไปนอนเถอะ   Good Night นะครับ “ คริสรอจนฉันเดินขึ้นหอพักแล้วขับรถกลับไป  ส่วนฉันเปิดห้องก็เดินตรงรี่เข้าไปเอาหัวปักหมอนนอนหลับเป็นตายทั้งอย่างงั้น   โดยไม่รู้เลยว่านรกขุมที่สิบแปดรอฉันอยู่วันรุ่งขึ้นนั่นเอง ... . จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 13:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารายงานตัวๆ มาลงต่อเร็วๆนะ จากคุณ : =FriEnDiY= - [ 23 เม.ย. 49 13:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตื่นขึ้นมาเรียนตอนเช้าด้วยอาการ  แฮ้งค์  ปวดหัว เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว  ทั้งที่ไม่ได้แตะเหล้าซักแอะ  อาจจะเป็นฉันเมาบรรยากาศและควันบุหรี่ก็ได้  ขนาดแค่อ้าปากยังผอืดผอมอยากจะแหว่ะเลย “ สีหน้าเธอไม่ดีเลย  หน้าซีดจัง ทนหน่อยนะ  อีกนิดเดียวก็ใกล้ห้องพยาบาลแล้ว  “ ณัชชามาเคาะประตูห้องนอนแต่เช้า  เลยชวนเธอเดินมามหาวิทยาลัยด้วยกันเพราะกลัวตัวเองจะหน้ามืดเป็นลมกลางทางซะก่อน “ สงสัยใกล้ตายแล้วมั้ง “ ฉันพึมพำอย่างหมดแรง “ แล้วเธอมาเดินกับฉันอย่างงี้  พวกแองจี้ไม่ว่าอะไรเหรอ “  ณัชหันซ้ายหันขวาแล้วหันมาถามแซว “ ช่างเค้าเถอะ  ฉันก็รำคาญเต็มทน  มานั่งคิดว่าทำไมต้องมาปวดหัวจริงจังกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ด้วย   ไร้สาระที่สุดเลย “ “ เออ  เพิ่งคิดได้เนอะ “  ณัช หัวเราะคิกคักเบา ๆ “ แหม~  สนุกกันจังนะ “   เสียงกระแนะกระแหนดังมาจากข้างหลัง   ฉันค่อย  ๆ หันหลังไปอย่างสโลวโมชั่น เดาที่มาของเสียงแหลมแปร๋นแหลนนั่นได้ไม่ยากเลย “ ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนรึเปล่า “   ณัชกระซิบ  มองเพื่อนแต่ละคนอย่างไม่ไว้ใจ “ ไม่เป็นไรหรอก  ณัชขึ้นไปเรียนเถอะ  ฉันก็มีเรื่องต้องเคลียร์กับแองจี้เหมือนกัน “   ฉันสูดหายใจลึก ๆ  ยืดอกตอบอย่างกล้าหาญเหมือนจะไปออกรบ “ ว่าไง  มีอะไรจะพูด  เมื่อคืนเธอหายตัวไปไหน “    แองจี้ถามเสียงเขียวทันทีที่เราเดินมาด้วยกันถึงคณะ “ ฉันต้องถามพวกเธอมากกว่า “   ฉันก็หน้าบึ้งตึงตอบไปแบบรวน ๆ   อดพาลพวกเธอไม่ได้ที่ทำให้ฉันต้องไปพบเจอเหตุการณ์สยองขวัญสั่นประสาทเมื่อวานนี้ “ เธอคุยกับยัยนั่นหลายครั้งแล้ว อย่าคิดว่าพวกฉันไม่รู้นะ  เธอก็รู้ว่าณัชชาเค้า “ “ ณัชชาเป็นคนดี   ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดกัน “   ฉันขึ้นเสียงสวนริช่าไปทันควัน วันนี้ตายเป็นตาย  มีนาลูกสาวกำนันคนนี้ไม่กลัวอยู่แล้วโว้ย ย “ นี่เธอเห็นแก้ตัวให้ณัชเหรอ เห็นยัยนั่นเป็นเพื่อนสนิทมากกว่าฉันแล้วงั้นสิ “  ริช่าตัดพ้อเสียงเครือ  ตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้ “ ไม่ใช่ซักหน่อย “ พอเห็นท่าทีอย่างงั้น เสียงฉันอ่อนลงทันทีทันใด “ เธอมีอะไรปิดบังอยู่  มีปัญหาทำไมถึงไม่ปรึกษาพวกเราหล่ะ  ฉันเสียใจมากนะที่เธอพูดคุยกับณัชแต่กลับหลบหน้าไม่เคยเปิดปากบอกพวกเราซักคำ  พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ  เธอเอาพวกเราไปไว้ที่ไหน “  แองจี้จับมือฉัน   พูดด้วยเสียงที่สั่นพร่าพลางเอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา  มองฉันอย่างน้อยใจ ฉันนิ่งอึ้งไปอย่างรู้สึกผิด ไม่น่าคิดว่าพวกเธอจะรังเกียจฉันเรื่องฐานะการเงินเลย  เพื่อนยังไงก็เป็นเพื่อนอยู่วันยังค่ำอยู่ดี   มารู้สึกถึงมิตรภาพลูกผู้หญิงอันซาบซึ้งระหว่างพวกเราก็คราวนี้ มีเพื่อนที่ดีคอยให้กำลังใจอยู่ตรงนี้แท้ ๆ แต่ใจฉันกลับสกปรกนึกถึงแต่พวกเธอในแง่ไม่ดีตลอดเวลา โธ่จอร์จ ฉันมันบ้าไปเอง “ ขอโทษ    ฉันผิดเอง ช่วงนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย  ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่กับพวกเธอเลยนะ “ แล้วฉันก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง  เรื่องพ่อแม่   เรื่องปัญหาทางบ้านที่ประสบอยู่ ตลอดจนเรื่องที่ไปทำงานเป็นแม่ครัวอยู่ที่ร้านอาหารอย่างละเอียดทุกเม็ด  ตัดสินใจแล้วว่าต่อแต่นี้ถ้าจะคบกันควรจะมีความจริงใจให้กัน  ไม่ต้องมาโกหกปิดบังอวดร่ำอวดรวยกันอีกต่อไปแล้ว จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 13:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ อย่างงี้นี่เอง~ “ แองจี้ยิ้มให้เหมือนแผ่เมตตาให้อะไรซักอย่าง  เคเรนเอามือมาตบบ่าอย่างเข้าอกเข้าใจ “ ดีใจจังที่พวกเธอเข้าใจ   ฉันไม่น่าเก็บเรื่องแบบนี้มาคิดมากเลย “   ฉันพูดอย่างตื้นตัน  มองหน้าเพื่อนแต่ละคนอย่างซาบซึ้งตรึงจิต “ เฮอะ ฉันไม่มีวันเข้าใจหรอก   ความรู้สึกของ ค น ที่ ไ ม่ มี เ งิ น  เนี่ย “ “ เอ๋ ? ” อยู่ ๆ มือฉันที่โดนแองจี้เกาะกุมก็โดนสะบัดออกดื้อ ๆ  ซะอย่างงั้น  แองจี้ยิ้มเหยียดริมฝีปาก  หันไปพูดจีบปากจีบคอกับแคเรนอย่างดีใจสุดขีด “ เห็นมั้ย  ฉันว่าแล้ว  ยัยมี่มันถังแตกจริง ๆ “ “ นี่มันความดีความชอบของฉันคนเดียวเลยย่ะ  เห็นมั้ยแผน ” บีบน้ำตา “ และ “ มิตรภาพของเพื่อน “ ใช้กับยัยนี่ได้ผล มี่ถึงหลุดปากออกมาได้  “ แคเรนหัวเราะบีบเสียงเล็กเสียงน้อย  แบบที่เธอคิดว่าทำแล้วน่ารัก “ น้อย ๆ หน่อยย่ะ  ฉันต่างหากที่สังเกตเห็นก่อนคนแรกว่ามี่มันเป็นเศรษฐีบ้านนอก  รวยก็รวยไม่จริง “ คุณเธอทั้งสามส่งเสียงดังเซ็งแซ่เหมือนนกกระจอกแตกรัง  ทำเหมือนฉันไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนั้น “ พวกเธอหลอกฉันเหรอ   “   ฉันถามอย่างไม่รู้จะนึกคำถามอะไรได้ดีไปกว่านั้น  ตอนนี้รู้สึกหน้ามืดหวิว ๆ วูบ  ๆเหมือนจะเป็นลมล้มทั้งยืน แองจี้มองฉันด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามราวกับฉันเป็นอึหนึ่งกอง  พูดด้วยเสียงเย็นชาไม่แคร์ความรู้สึก “ เธอต่างหากที่หลอกตัวเองแล้วก็หลอกเรา  ยัยมี่    ตัวเองยังไม่กล้าบอกคนอื่นเลยหนิว่าเป็นพวกบ้านนอก   พยายามทำตัวไฮโซอัพเกรดตัวเอง  “   คำพูดแองจี้เหมือนของมีคมบาดลึกกรีดตัวฉัน    ไม่รู้ว่าเพราะเธอนิสัยน่ารังเกียจ หรือคำพูดมันเป็นความจริงแทงใจดำอย่างจังกันแน่ “ อย่างงี้พวกเราคงอยู่ด้วยกันยากหน่อยนะ  ก็ Life Style มัน So Different กันขนาดนี้  อยู่กับณัชน่ะดีแล้ว  ระดับเดียวกันจะได้ช่วยกันทำมาหากินไง เป็นอะไรนะ  แม่ครัวเหรอ  ต้องทำกี่เดือนละนี่ถึงจะหลุยส์ซักใบ “   ... ฉันได้ยินแคเรนกับริช่าสิ่งเสียงหัวเราะเยาะคิกคักเป็นแบคกราวด์อยู่ข้างหลัง “ กรี๊ด~ด  ฉันต้องรีบไปบอกพวกโรส  เค้าอยากรู้เรื่องนี้กันเต็มแก่แล้ว “ “ ได้ไง  ชั้นก่อนย่ะ  ชั้นต้องเป็นคนแรกที่ได้อัพเดตข่าวนี้ให้เพื่อน “ หลังจากที่ได้รับฟังวาจาเชือดเฉือนคำแล้วคำเล่าโดยที่ตัวเองได้แต่นิ่งอึ้ง  ตอนนี้ฉันพยายามสลัดหัวไล่ความมึนงงทิ้ง  ได้แต่อ้าปากเหวอมองสามสาวที่วิ่งแตกฮือกันไปเล่าเรื่องมีนาผู้อาภัพให้เพื่อนคนอื่นที่เงี่ยหูฟังอย่างอยากรู้  พยายามสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านเต็มแก่   ทิ้งให้ฉันนั่งบื้ออยู่ตรงนั้นคนเดียว ความทุกข์ของฉันสำหรับพวกนั้นเป็นเพียงเรื่องน่าสนุกอารมณ์ประมาณข่าวดาราเลิกกัน  ต้องรีบเอาไปเม้าท์ให้เพื่อนฟังเป็นคนแรกเท่านั้นเอง  นี่ฉันใช้เวลานับปีกว่าเพื่อร่วมทุกร่วมสุข  เรียนรู้นิสัยใจคอ   รวมถึงอดทนกับคนพวกนี้  และนี่เป็นผลตอบแทนที่คุ้มค่า  สาสมกันงั้นเรอะ ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่พยายามมาทั้งหมดตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมันสูญเปล่าและไร้ค่า  ถ้านี่เป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง  ฉันถือว่าเป็นการลงทุนที่ไม่ก่อให้เกิดกำไรงอกเงย  แถมยังขาดทุนย่อยยัยเข้าเนื้อเฉือนกระดูก  ถึงขั้นล้มละลายสิ้นเนื้อประดาตัว สมควรรีบปิดกิจการเผ่นกลับประเทศให้เร็วที่สุด  ไม่เฉียดกรายเข้าใกล้อีกเลยตลอดชีวิต ----------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 49 15:24:30 จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 13:59:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ----------------------------------------------------------- หลังจากได้รับคอมเม้นต์มามากมายว่าทำไมลงสั้นจัง โอ ... เป็นคำชมที่ล้ำค่ามาก ตอนแรกเขียนไป 5 หน้า A 4  ยังนึกว่ามากไป คนจะทนอ่านกันมั้ยเนี่ย  ... ปรากฏว่าสั้นไปซะงั้น มาบทนี้เลยล่อไปซะ 7 หน้าเลย ปวดตานิดนึงนะคะ แห่ะ ๆ เอ่อ ... อีกอย่างคือเราเป็นคนที่เขียนได้ช้ามากเลยค่ะ  ประมาณวันละ 1 หน้าเท่านั้นเอง ยิ่งช่วงไหนที่ติดละคร เอ๊ย ย  งานที่บริษัทมากเนี่ยจะยิ่งช้าใหญ่เลย เพราะงั้นช่วยเห็นใจกันนิดนึงนะคะ ( น่าสงสารมั้ย ) สุดท้าย อ่านแล้วเป็นไงบ้าง  ช่วยกันติเยอะ ๆ นะ  ขอบคุณมากค่ะ ----------------------------------------------------------- บทที่ 1- กระเป๋าหลุยส์ใบนั้น ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4096739/W4096739.html บทที่ 2 - ผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลก ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4100735/W4100735.html บทที่ 3 - อันนินทากาเลเหมือนเทแกลบ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4116135/W4116135.html บทที่ 4 - พลาสเตอร์หมีพูห์ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4131729/W4131729.html บทที่ 5 - การเคารพตัวเอง ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4161187/W4161187.html บทที่ 6 - ABC jingle Bell .I'm fine,thank you... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4181477/W4181477.html บทที่ 7 - นายสมคิด ... ฉันขอประกาศสงครามกับนาย ! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4201450/W4201450.html บทที่ 8 - มานี ... มีนา ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4216439/W4216439.html บทที่ 9 - ปริศนาของณัชชา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246602/W4246602.html บทที่ 10 - เหตุเกิดที่รัชดอยซอยแปดครึ่ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4285941/W4285941.html ----------------------------------------------------------- ก๊อตซิลล่า - คราวนี้มายาวสมใจคุณก๊อตซิลล่าเลยเปล่าคะ   แบบว่าตัดจบไม่ลง  (TT_TT  ) LoRDNo_oM  - แต่ยำนี้รสแซ่บม่วนหลายนะคะคุณนุ่ม cool mint - อุ๊ย เราไม่ได้ติดคุกอยู่น้า~ ... แต่เอาเถอะถ้าจะมาส่งให้จริง ๆ ขอเป็นข้าวผัดปู กับชามะนาวนะคะ ( ^   ^) ลูนาติก - แหม ... อยากจะสปอย์ลเนื้อเรื้องตัวเองใจจะขาด แต่กลัวไม่มีลุ้น เอาเป็นว่าอดใจรออีกหน่อย  ใกล้จะเฉลยแล้วค่ะ =FriEnDiY= - มาทักทายกันคนแรกเลย  สวัสดีค่าบทนี้ยาวนิดนึงนะคะ scottie - ดูท่าคุณ scottie จะชอบเชียร์มวยรองใช่มั้ยคะ 55 5 :::อาราเร่::: -  นี่ไง ... บทนี้มาสะใจอ่านกันตาแฉะไปเล้ย ย Bangkokian - อาทิตย์นี้มาส่งเร็วหน่อยค่ะ  แต่อาทิตย์หน้าคงเว้นไปนะ ๆ ธาราฝัน - ขอบคุณที่ตามอ่านค่า  เอาตอนต่อไปมากวาดโกยเก็บต่ออย่างรวดเร็ว nobra - เอาตอนต่อไปมาส่งให้แล้วนะค้า  อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 49 20:54:34 จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 14:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห้อ ยินดีด้วยนะมีนา ในที่สุดก็ซึ้งถึงสัจธรรมเสียที หุหุ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 23 เม.ย. 49 15:09:21 A:124.120.206.19 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ โธ่ ... คุณก๊อตซิล่า  ไม่สงสารนางเอกหน่อยเหรอคะ สงสัยงานนี้มีแต่คนสะใจแน่เลย  ( รวมทั้งตัวคนเขียนด้วย 5 55 ) จากคุณ : อันปังแนน - [ 23 เม.ย. 49 15:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกมากค่ะ ชอบๆ จะติดต่อคนเขียนได้ยังไงคะ จากคุณ : ดนยา - [ 23 เม.ย. 49 16:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากมีคนกระซิบว่าเรื่องนี้หนุกนะตัวเอง... รีบแจ้นมานเลย... หนุก...ค่ะ ที่สำคัญ...ตัวละครมีชีวิตชีวา ภาษาดี .. ดนยา....สนใจ...ก็ติดต่อหลังไมล์เลยค่ะ หลังไมค์นะ ไม่ใช่หลังมือ...อิอิ ...... จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 23 เม.ย. 49 21:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามกลับมาอ่านต่อแล้วจ้า สงสารตาสมคิดจริงๆเล้ย อ่านถึงตอนมีนาสงสัยคำว่า Fine พี่หัวเราะก๊ากเลยค่ะ เขียนได้ตลกมากๆ ชอบตอนที่เขียนถึงสิ่งที่มีนาคิดได้ เกี่ยวกับเรื่องพวกแองจี้ เนื้อหาดีมากๆค่ะ พี่จะแวบๆมาอ่านต่อนะคะ ถ้าว่าง จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 24 เม.ย. 49 04:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จะทำร้ายจิตใจอันปังแนนมั้ยเนี่ย ถ้าจะบอกว่า.................. ยังสั้นไปค่า สนุกมากๆเลย นางเอกน่ารักมาก คิดอะไรได้น่ารักดี ดีใจด้วยที่รู้สึกตัวซักที ตอนนี้ก็รออยู่นะคะ ว่าเมื่อไหร่จะได้กุ๊กกิ๊กกับคริสซักที จากคุณ : มด - [ 24 เม.ย. 49 05:34:21 A:88.109.51.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^^ จากคุณ : Bangkokian - [ 24 เม.ย. 49 08:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นางเอกเนี้ยเป็นประมาณว่าอินโนเซ้นท์ผสมติดโก๊ะ แต่โชคดีที่ยังเป็นคนคิดเป็นอยู่บ้างถึงจะช้าไปบ้าง รวมๆเเล้วก้อน่ารักดี มิหน่าคุณสมคิดถึงหลงรัก รวมๆแล้วเรื่องนี้สนุกดีค่ะ มีสาระ และดูสมจริงค่อนข้างมาก สู้ๆค่ะ จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ 24 เม.ย. 49 08:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีนา ตาสว่างเรื่องคบเพื่อนซะที แต่ยังมืดบอดกะความรัก เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 24 เม.ย. 49 08:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ให้ติได้เหรอคะ มีอยู่อย่างนึงอยากติค่ะ ทำไมหายไปนานจังคะ บางทีต้องนึกว่าจบไปแล้วหรือเปล่าน๊า............. ^^' จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 24 เม.ย. 49 17:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนใหม่จะมาเมื่อไหร่เนี่ย... ยังคงรอคอยด้วยใจจดจ่อครับ แอบคิดเล่นๆ ถ้านายคิดเปลี่ยนคำพูดใหม่ ว่าออกมาตอนดึก แล้วหิวอยากกินข้าวต้ม มีนาจะตอบว่าอะไร.... จากคุณ : tongdigy - [ 25 เม.ย. 49 13:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพื่อนแบบนี้ เลิกคบกันไปดีแล้วน้อง จากคุณ : scottie - [ 25 เม.ย. 49 18:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รอมีนา เอ้ย อันปังแนนค่ะ จากคุณ : ดนยา - [ 25 เม.ย. 49 20:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มีนาแย่แล้ววว ลุ้นๆ จากคุณ : nobra - [ 26 เม.ย. 49 11:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนนี้สนุก และ มีข้อเตือนใจสาวๆดีคะ : ) จากคุณ : cool mint - [ 27 เม.ย. 49 19:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4328916/W4328916.html จากคุณ : อันปังแนน - [ วันแรงงาน 15:30:07 ]