ความคิดเห็นที่ 1 เส้นทางระลึกชาติตอนเก่าค่ะ ^ ^ ตอนที่ 1:  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4289660/W4289660.html ตอนที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4296150/W4296150.html จากคุณ : waidhaya - [ 25 เม.ย. 49 00:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เนื่องจากตอนนี้ตัวละครใหม่มีมาเยอะ ดังนั้นตัวละครจึงต้องอัพเดททุกๆ ตอนนะคะ ^ ^ Characters - เคี้ยไอ๋ ประมุขแห่งยุทธจักรผังติ๊บ เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ จนได้บรรดาศักดิ์เป็นราชบัณฑิตประจำราชสำนัก เป็นผู้ได้รับ สืบทอดคัมภีร์แจ่มจรัสจากแดนตะวันไม่ดับ มีฉายาว่า “เพลงกระบี่อักษรพันไมล์” ถนัดเพลงกระบี่ โดยมีท่า ไม้ตายคือ “เพลงกระบี่น้ำแข็งไส” - ลี้ปิกัง รองประมุขแห่งยุทธจักรผังติ๊บ บุตรสาวคนเดียวของจอมมีดบิน ลี้หนีหาย เป็นศิษย์น้องและน้องร่วมสาบาน ของเคี้ยไอ๋ ซึ่งสำเร็จวิชาการประมงจากแดนอาทิตย์อุทัย จนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นราชบัณฑิตให้กับฮองเฮา มีฉายาว่า “ดรุณีแห่งทะเล” ถนัดอาวุธมีดสั้น และมีท่าไม้ตายคือ “มีดบินพิฆาตมาร” - หวังหลี่กี้ ยอดปราชญ์แห่งยุทธจักรผังติ๊บ ผู้รอบรู้ดินฟ้า เพราะมีหอสังเกตดาราอยู่ที่บ้าน มีตำแหน่งในราชสำนักเป็น ราชครูของตำหนักว่าวเหิน จนมีฉายาว่า “อักษรวิจิตร” นอกจากจะรับใช้ราชสำนักแล้ว ยังเป็นกุนซือให้กับ ประมุขเคี้ยไอ๋ในการต่อกรกับพรรคมาร ปัจจุบันได้เปิดโรงเรียนกวดวิชาสำหรับบัณฑิตที่จะสอบจอหงวน ศิษย์เอกที่มีชื่อเสียงโด่งดังของจอมปราชญ์หวัง คือ “จอมยุทธนิรนาม” - จอมยุทธนิรนาม ยอดฝีมือผู้ไม่เคยมีผู้ใดรู้ชื่อเสียงเรียงนามและหน้าตา รู้แต่เพียงว่าบ้านเกิดอยู่ที่เมือง ซูพาน มักพเนจรไปทั่ว หล้า มีนิสัยรักสันโดษชอบผลุบๆ โผล่ๆ ตามเมืองต่างๆ มักจะชอบช่วยเหลือคนที่ถูกรังแก แม้จะมีชื่อในยุทธ จักรมาหลายปี แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าจอมยุทธผู้นี้เป็นบุรุษหรือสตรี? เก่งกาจในเพลงกระบี่ โดยมีท่าไม้ตายคือ “เพลงกระบี่ลุ่มหลงงงงวย” ซึ่งถ้าหากผู้ใดที่พลังวัตรต่ำ แล้วเผลอจ้องวิถีของกระบี่นี้เข้า จะเกิดอาการมึนงง ฟุ้งซ่าน และธาตุไฟเข้าแทรกจนเสียสติในที่สุด - ต้วนซี่ บัณฑิตหนุ่มน้อยจากแคว้นทางเหนือ ถูกบิดาบังคับให้มาฝากตัวเป็นศิษย์ของจอมปราชญ์หวังที่เมืองหลวงผัง ติ๊บ เพื่อสอบเป็นขุนนางของราชสำนัก แต่ตัวเองนั้นกลับมีใจฝักใฝ่ในยุทธจักร ชื่นชมจอมยุทธนิรนามเป็น จอมยุทธในดวงใจ แม้ไม่มีวิทยายุทธ แต่ว่าได้รับการถ่ายทอดวิชาตัวเบาจากนักพรตพเนจรรูปหนึ่งจนสำเร็จ วิชาตัวเบาชื่อ “ปีนเกลียวไร้เทียมทาน” - ซื่อติก ทายาทเพียงคนเดียวของจอมมารซื่อตรง ที่เพิ่งลาโลกไปเมื่อไม่นาน แต่ด้วยปฏิภาณไหวพริบอันฉับไวและ วรยุทธ์อันแพรวพราวอันเป็นที่ยอมรับในหมู่จอมยุทธ์พรรค จนได้ฉายาว่า “จอมมารน้อยไวทายาด” ต้องการ แก้แค้นเคี้ยไอ๋ให้กับบิดาตนเอง และครอบครองยุทธจักรและคัมภีร์แจ่มจรัส ถนัดอาวุธดาบ อันมีท่าไม้ตายคือ “เพลงปีศาจคลั่ง” ปัจจุบันดำรงตำแหน่งประมุขแห่งพรรคมารหนักแผ่นดิน - เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก ลูกพี่ลูกน้องสาวของซื่อติก ที่จอมมารซื่อตรงนำมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ และเติบโตมากับซื่อติก ซึ่งเป็นผู้ฝึกหัด จอมยุทธของพรรคมารหนักแผ่นดิน มีฉายาว่า “นางมารเล็ก” ถนัดอาวุธกระบี่ มีท่าไม้ตายคือ “เพลงกระบี่แม่ น้ำเต็ม” - จิ่วปาอี้ (981) คู่หมั้นของนางมารเล็ก และเป็นพี่น้องร่วมสาบานของซื่อติก เป็นหัวหน้ากลุ่มโจรทางหลวงที่คอยปล้นสะดม นักเดินทางที่เดินทางเข้าเมืองหลวง มีนิสัยชอบเล่นดนตรี จนได้ฉายาว่า “เพลงพิณปลิดวิญญาณ” ถนัดเพลง ฝ่ามือ มีท่าไม้ตายคือ “พลังฝ่ามือออกฟอดไร้ปราณี” - ซามูไรนารูมิ ยอดฝีมือจากแดนอาทิตย์อุทัย ที่ติดเรือมากับลี้ปิกัง เพื่อมาแลกเปลี่ยนวรยุทธ์กับบรรดาจอมยุทธ์ในผังติ๊บ มีท่า ไม้ตายคือ “เพลงดาบรสไอติม” - ซุนธิอัง บุตรีคนโตของคหบดีแห่งเมือง บั้งหม้อ อันมีรูปโฉมสะคราญจนเป็นที่หมายปองของจอมมารน้อย แต่ในใจ ของนางนั้นกลับมั่นคงกับจอมยุทธ์ในตำนานนามว่า “พรานราตรี” จึงไม่ใยดีกับจอมมารน้อยเลยแม้แต่น้อย แต่จอมมารน้อยก็ไม่ได้ลดละความพยายาม ยังคงตามเกี้ยวพานางอยู่เสมอ - ไป๋ย่าหลาง นักปราชญ์ที่พวกบรรดาบัณฑิตทั้งหลายเรียกเขาว่า จอมปราชญ์นอกรีต เนื่องจากปรัชญาความคิดที่แหวก แนว จนได้ฉายาว่า “บัณฑิตมารสีส้ม” ซึ่งเป็นอาจารย์ที่จอมมารน้อยเลื่อมใสเป็นอันมาก ซึ่งมีนิสัยชอบท่อง เที่ยวไปยังดินแดนต่างๆ เพื่อแสวงหาความรู้ใหม่ๆ - นักพรตจริงจริงนะ นักพรตพเนจรที่สอนวิชา “ปีนเกลียวไร้เทียมทาน” ให้แก่ต้วนซี่ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ต้วนซี่เคยช่วยเหลือ เอาไว้ - เหลียงปุ่นนัด หัวหน้าพรรคมารนอกคอก ที่มีความทะเยอทะยานว่าสักวันมันจะโค่นล้มพรรคมารหนักแผ่นดิน และตั้งตน เองเป็นผู้นำพันธมิตรพรรคมารเพื่อครองยุทธจักรให้ได้ เป็นคนประเภทที่ทำทุกวิถีทางให้ไปถึงเป้าหมาย โดยไม่คำนึงถึงวิธีการ จนได้รับฉายาว่า “มารหัวดื้อ” ถนัดอาวุธยาวทุกชนิด มีท่าไม้ตายคือ “เพลงยุทธ์หอก ข้างแคร่” - อ้าเสี่ยวปุ๋ย(ลองผวนชื่อดูนะคับ ^ ^’) สายข่าวอิสระประจำยุทธภพเพื่อนของซื่อติก ผู้แฝงตัวอยู่ในยุทธภพในคราบของนักเล่านิทานตามโรงเตี๊ยม ต่างๆ เพื่อคอยรายงานความเป็นไปของยุทธภพรวมทั้งสอดแนมความเคลื่อนไหวของฝ่ายประมุขเคี้ยไอ๋และ ฝ่ายกบฏของพรรคมาร ให้กับซื่อติกระหว่างการฝึกวิชาอยู่บนเขากับอาจารย์ มีฉายาว่า “ปากกาสะกดใจ” ไม่มี วรยุทธ์ แต่มีความสามารถในการควบคุมนกและดักจับพิราบสื่อสาร และสามารถสะกดจิตคนให้เชื่อฟังได้ มี วิชาสะกดจิตสุดยอดเรียกว่า “พลังโน้มจักรวาล” ผู้ที่โดนพลังนี้เข้าจะเกิดอาการไม่เป็นตัวของตัวเอง ผู้สะกด จิตชี้นำให้ทำอะไรก็จะทำหมด และสามารถใช้กับคนหมู่มากได้ - คี้ต้าผา สาวใช้ประจำตัวของคุณหนูซุนธิอัง ผู้ที่นิยมให้คนอื่นเรียกตัวเองว่า “อาตี้” ใฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่งจะ เป็นนางเอกงิ้ว และชื่อชอบในตัว “พรานราตรี” เช่นเดียวกับคุณหนูซุน จากคุณ : waidhaya - [ 25 เม.ย. 49 00:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เดอะ ปีน เกลียว โปรดักชั่น ภูมิใจเสนอ...เอ๋อ...เอ๋อ...เอ๋อ... ...เดชคัมภีร์แจ่มจรัส... ให้เสียงภาษาไทยโดย... พันธมิตร วันนี้เสนอตอน... เสื้อคลุมขนสิงโตทะเล... เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกอ่านรายงานการเคลื่อนไหวของบรรดาแกนนำพรรคมารคนอื่นๆ ที่มากับพิราบสื่อ สาร... พลางถอนหายใจ เป็นเวลาเกือบปีแล้ว ที่จอมมารซื่อตรงผู้เป็นลุงของนางได้วายปราณลงด้วย น้ำมือของจอมกระบี่เคี้ยไอ๋ ในการประลองบนยอดเขาซมซาน เมื่อขาดผู้นำแล้วย่อมเป็นธรรมดาที่ บรรดาพรรคมารในสังกัดพันธมิตรพรรคมารพากันกระด้างกระเดื่อง หวังให้ตนเองขึ้นสู่ตำแหน่งผู้ นำพันธมิตรพรรคมาร โดยมีหัวหน้าพรรคมารนอกคอกอย่าง เหลียงปุ่นนัด เป็นตัวตั้งตัวตีในการก่อกบฏของ พันธมิตรพรรคมารครั้งนี้ เรื่องวุ่นวายเหล่านี้คงไม่เกิดขึ้นถ้าหากตอนนี้ซื่อติกกลับมาสืบทอดตำแหน่งประมุขพรรคมารหนักแผ่นดิน แต่ทว่า เมื่อนางได้ส่งคนให้ไปแจ้งข่าวแก่ซื่อติกที่ฝึกวิชาอยู่บนเขาสี่ลมแล้วนั้น ก็ได้คำตอบแต่เพียงว่า เขาจะ ตามลงไปในภายหลัง ในระหว่างนี้ฝากให้นางเป็นผู้ดูแลพรรคไปก่อนจนกว่าจะลงจากเขามารับตำแหน่ง “เจ้ามัวทำอะไรอยู่นะอาติก ข้ารับมือกับพวกเจ้าชาติชั่วเหลียงปุ่นนัดไหวแล้วนะ...” นางมารเล็กแห่งพรรค มารหนักแผ่นดินร้องออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ จนผู้เข้ามาใหม่ต้องสะดุ้งสุดตัว “เลี้ยกยี้ เจ้าเป็นอะไร?” จิ่วปาอี้เห็นความทุกข์ระทมของคู่หมั้นก็ปราดเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง นางมารเล็กเห็นท่าทางเป็นทุกข์ร้อนแทนนางแล้วก็รู้สึกชื่นใจในความเป็นห่วงเป็นใยของคู่หมั้นของนาง... “ข้าไม่เป็นไรดอก พี่อี้... ข้าแค่เป็นห่วงอาติกที่ยังไม่กลับมาจากเขาสี่ลมแค่นั้นเอง เพราะว่าสถานการณ์ตอนนี้ มันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วด้วย... ถ้ายืดเยื้ออีกต่อไป ข้าคิดว่าลำพังแค่ตัวข้าก็คงไม่ไหว...” เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก ปรารภกับคู่หมั้นของนางอย่างเหนื่อยล้า กับภาระอันหนักอึ้งที่ลุงของได้ฝากฝังเอาไว้ก่อนหมดลมหายใจ จิ่ว ปาอี้กุมมือนางให้กำลังใจ ก่อนที่จะร้องขึ้นมาเมื่อนึกอะไรได้ “จริงสิ เมื่อวานตอนที่ข้ากลับจากการเก็บเงินจากพวกโจรนอกเมือง ข้าพบชายคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนกับอา ติกมากๆ ตรงแถวๆ ปากทางสามแพร่งไปเมืองซูพาน” “จริงหรือพี่อี้?” นางมารเล็กทำตาโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเรื่องของหน้าเหมือนลูกผู้น้องของตน “ใช่ ตอนแรกข้ายังตกใจว่าเป็นอาติกจริงๆ จนเข้าไปทักทายมันอย่างดีใจเลยล่ะ แต่พอดูใกล้ๆ แล้วจึงรู้ว่าเจ้า หนุ่มคนนั้นไม่ใช่อาติก เพราะจากลักษณะการแต่งกายที่เหมือนกับพวกคนที่มาจากแคว้นทางเหนือ และที่ หน้าผากของมันยังมีแผลเป็นรูปร่างประหลาดเหมือนอักขระตัวสุดท้ายของอักขระแห่งแดนตะวันไม่ดับ แต่ ที่สำคัญคือ...” ริมฝีปากบางสีสดราวกับของอิสตรีเหยียดยิ้มออกมาอย่างอำมหิต “ถ้าเป็นเจ้านั่นคืออาติกจริงแล้วล่ะก็... มันต้องรู้จักทางไปผังติ๊บเป็นอย่างดี ไม่ใช่ไปทางไปรังพยัคฆ์อำมหิตที่ ข้าแนะนำให้ไปอย่างว่าง่ายแน่นอน” เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกส่ายหัวกับความเลือดเย็นของคู่หมั้นนางที่ทำกับนักเดินทางเพนจรที่หน้าตาคล้ายกับซื่อติก ที่ จะต้องเอาชีวิตมาทิ้งไปกับการลองภูมิของจิ่วปาอี้แค่นั้นเอง “แล้วถ้าอย่างนั้นอาติกอยู่ที่ไหนล่ะกันหนอ...” นางมารเล็กมองเหม่อไปบนท้องฟ้า ในใจนางนั้นภาวนาให้ จอมมารที่ล่วงลับไปแล้วนั้น ดลใจให้ซื่อติกกลับมาโดยเร็ว... *************************************** อาชาสีดำปลอดที่ควบมาตามถนนที่ลงด้วยความเร็วจนฝุ่นฟุ้งตลบ เริ่มชะลอความเร็วลงเมื่อมันวิ่งเข้าใกล้ ลำธาร จนเมื่อคนบนหลังม้าหาที่เหมาะเหม็งสำหรับการหยุดพักระหว่างเดินทางได้แล้วนั้น ร่างสูงใหญ่ของ มันจึงกระโดดลงมา และปล่อยให้เจ้าพรานราตรีไปเล็มหญ้าและดื่มน้ำพักเหนื่อยบริเวณดงไผ่ใกล้ๆ ลำธาร ส่วนตัวมันนั้นเดินตรงไปยังลำธารอันเย็นเฉียบอันเกิดจากการละลายของหิมะบนยอดเขา แล้วนำถุง กระเพาะแกะมารองน้ำไว้สำหรับดื่มระหว่างทาง จากนั้นก็วักน้ำเย็นเฉียบมาล้างหน้าเพื่อขับไล่ความอ่อน เพลียจากการเดินทางตลอดทั้งวัน ซื่อติกนำยกกระบอกไม่ไผ่ที่ตวงน้ำไว้มาดื่มพลางคำนวนเวลาที่จะไปให้ถึงผังติ๊บ ข่าวจากพิราบสื่อสารของอ้า เสี่ยวปุ๋ยเมื่อสามวันก่อนบอกเล่าถึงสถานการณ์อันตึงเครียดในหมู่พันธมิครพรรคมาร โดยเฉพาะความเคลื่อน ไหวของผู้นำพรรคมารบางกลุ่มที่พยายามสร้างกระแสความเคลือบแคลงใจในตัวของผู้รักษาการประมุข พันธมิตรพรรคมารของเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก ว่าเป็นการวางแผนฮุบอำนาจทั้งหมดของนาง นอกจากนี้ยังใส่ความ พี่สาวของมันอีกว่า นางมารเล็กได้วางแผนลอบสังหารมันระหว่างที่ยังรักษาการตำแหน่งประมุขพันธมิตร พรรคมารอยู่นั้นเอง แต่เหตุที่ทำให้ซื่อติกที่เพิ่งสำเร็จการฝึกปรือตนเองอยู่นั้นถึงกับต้องรีบลงเขาสี่ลมเร็วกว่า ที่มันกำหนดเอาไว้ เพราะข่าวล่าสุดที่มันได้รับมาก็คือ เหลียงปุ่นนัดกับพรรคพวกที่มันซ่องสุมกำลังมาได้ จำนวนหนึ่งนั้น จะโจมตีพรรคมารหนักแผ่นดินของพ่อมันคืนวันพรุ่งนี้ แม้จะเชื่อใจในวรยุทธของเหวิ่น เปี๊ยกเลี้ยก และจิ่วปาอี้ แต่มันก็ไม่วางใจในเล่ห์กลของเจ้ามารหัวดื้อผู้ที่สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อชัยชนะของ มัน... เมื่อหายเหนื่อยซื่อติกจึงผิวปากเรียกอาชาคู่ใจ ก่อนที่จะกระโดดขึ้นบนอานม้า แล้วควบมันมุ่งหน้าไปยังผัง ติ๊บต่อโดยหมายใจว่าจะให้ถึงผังติ๊บก่อนรุ่งอรุณของวันใหม่ ... ถึงเวลาที่มันต้องกลับล้างบางครั้งใหญ่ เสียแล้วกระมัง... *************************************** เสียงโลหะกระทบกันดังอึงอลอยู่ข้างหู เรียกให้ต้วนซี่ต้องลืมตาขึ้นมาดู ก็พบว่ากระบี่ที่จะปลิดชีวิตมันนั้น ตอนนี้กำลังบดอยู่กับดาบต่างชาติอยู่ มันมองย้อนขึ้นไปตามใบดาบไปเรื่อยๆ จนถึงใบหน้ามนแป้นแล้น และ การแต่งกายแบบชนชาติชาวอาทิตย์อุทัย ที่กำลังจ้องตาเขม็งกับจอมยุทธชุดเทาผู้เป็นคู่กรณีของมัน “เหตุฉไนท่านจึงต้องลงมือกับคนที่ไม่มีทางสู้ด้วยเล่า หรือว่าการทำร้ายผู้ไม่มีทางสู้นั้นก็ถือเป็นหนึ่งในวิถี ของจอมยุทธแห่งผังติ๊บด้วย” เสียงเรียบเรื่อยของชายชางต่างชาติ แต่ชัดเจนในสำเนียงผังติ๊บนั้นทำให้มัน แปลกใจไม่น้อย แต่ถ้อยคำเสียดสีของซามูไรนารูมินั้นทำให้จอมยุทธนิรนามฉุกคิด... ถ้าหากหนุ่มน้อยผู้นี้เป็นจอมมารน้อยซื่อ ติกจริงๆ ล่ะก็ มันคงไม่ยืนขาสั่นรอให้เขาตวัดปลายกระบี่ใส่คอมันอย่างนี้หรอก... บางทีอาจจะเป็นเขาก็ได้ ที่ จะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ “ดูเหมือนท่านจะคิดอะไรได้แล้วนะ” ต้วนซี่ไม่รู้ว่าชายชาวอาทิตย์อุทัยกับจอมยุทธชุดเทานี้คุยกันเรื่องอะไร แต่ที่มันรู้แน่ๆ ก็คือ จอมยุทธชุดเทาคงจะไม่ลงมือสังหารมันอีกแล้ว ร่างสูงใหญ่เหมือนหมีของมันนั้น รีบ หมอบคำนับขอบคุณชายชาวต่างชาติเสียยกใหญ่ “ขอบคุณท่านซามูไร ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่านไปชั่วชีวิต” ท่าคำนับประหลกๆ ของมันนั้นเรียกรอยยิ้มจาก จอมยุทธ์ทั้งสองได้เป็นอย่างดี... จอมยุทธชุดเทาประครองไหล่ของมันให้ลุกขึ้น พลางจับใบหน้าที่เฟิ้มไป ด้วยหนวดเคราของมันมาพิจารณาอีกทีหนึ่ง “เมื่อกี้เจ้าบอกข้าว่าเจ้าชื่ออะไรนะ” จอมยุทธนิรนามเอ่ยถามมันขณะที่กำลังพิจารณารูปร่างหน้าตาของมัน ต้วนซี่มองพฤติกรรมของจอมยุทธชุดเทาที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือภายในเวลาชั่วครู่อย่างไม่เข้าใจ “ข้า... ข้าแซ่ต้วน ชื่อซี่ เป็นบุตรชายของต้วนอี้ เจ้าของโรงบ่มยาสูบที่ใชเหมี่ยง ข้าลงมาผังติ๊บเพื่อมากวดวิชาที่ โรงเรียนกวดวิชาของจอมปราชญ์หวังหลี่กี้ เพื่อจะสอบจอหงวนในต้นปีหน้า... แต่อยู่ดีๆ ท่านก็หาว่าข้าเป็น ใครก็ไม่รู้ แล้วก็เอากระบี่ไล่ฟันข้า เหมือนกับว่าข้าไปสังหารพ่อแม่ของท่านอย่างนั้นแหละ ข้าขอถามหน่อย สิว่านี่เป็นธรรมเนียมของชาวผังติ๊บหรือไง ที่จะต้องไล่สังหารแขกผู้มาเยือนอย่างนี้ หา!?” เสียงของเจ้าหมี น้อยดังขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ของมัน ความสับสนทำให้มันมึนงงไปหมดแล้ว... ตกลงมันควรจะทำอย่าง ไรกันแน่หนอ? จอมยุทธนิรนามนิ่วหน้าอย่างรู้สึกผิดเมื่อเห็นอาการตีอกชกตัวของมัน ดูเหมือนเขาจะวู่วามไปจริงๆ ดูๆไป แล้ว แม้เจ้าบัณฑิตร่างยักษ์ผู้นี้จะมีหน้าตาละม้ายคล้ายกับจอมมารน้อยซื่อติกก็จริง แต่ก็เพียงแค่รูปร่างและ หน้าตาเท่านั้น นอกจากนั้นก็แทบจะเรียกว่าไม่ใช่แบบที่จอมมารน้อยซื่อติกจะเป็นเลย ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ท่า ทางที่ดูซื่อจนเกือบจะเซ่อ และที่สำคัญคือมันไม่มีวรยุทธ แต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่อมันเสียทีเดียวหรอก... “ข้าขอโทษเจ้าที่ข้าทำอะไรวู่วามเกินไป แต่เมื่อกี้เจ้าว่าเจ้าจะเข้าโรงเรียนกวดวิชาของกงจื๊อหวังแล้วเจ้ามี จดหมายแนะนำตัวเองติดตัวมาด้วยหรือเปล่า?” “มีสิ พ่อข้าใช้เวลาตั้งค่อนคืนแต่งจดหมายอะไรก็ไม่รู้ยาวเหยียด ยุ่งยากมากความเสียเปล่าๆ กะอีแค่ไปสมัคร เข้าโรงเรียนกวดวิชาแค่นี้เอง ทำอย่างกับเป็นทูตเจริญไมตรีอย่างนั้นแหละ” ต้วนซี่บ่นงึมงำพลางล้วงเอา จดหมายในกระเป๋าเสื้อขนสัตว์ตัวนอกออกมาให้จอมยุทธนิรนาม ซามูไรนารูมิยิ้มขันกับท่าทางแบบเด็กๆ ของคนตัวไม่เล็กของเจ้าหนุ่มน้อยตรงหน้า ซึ่งเจ้าหมีเองก็ยิ้มตอบเขา อย่างเหนื่อยๆ กับเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอมา ลองใครได้มาเจอเรื่องร้ายๆ ติดๆ กันอย่างมันคงต้องมีสติแตก กันบ้างเป็นธรรมดา “ว่าแต่ ท่านทั้งสองมีชื่อแซ่ว่ากระไรหรือ คุยกันตั้งนานแล้ว ยังไม่รู้จักชื่อกันเลย” “ข้าเป็นชาวอาทิตย์อุทัยชื่อนารูมิ ส่วนคนชุดเทานั้นข้าไม่รู้จักนามที่แท้จริงของเขา แต่ชาวบ้านมักเรียกเขาว่า ‘จอมยุทธนิรนาม’” นารูมิพูดพลางพยักเพยิดไปทางจอมยุทธนิรนาม โดยไม่นำพากับอาการจ้องตาค้างของ เจ้าหนุ่มร่างหมีนั้นเลยแม้แต่น้อย... “คนชุดเทาผู้นั้นคือจอมยุทธนิรนามหรือนี่?” ต้วนซี่พึมพำราวกับคนละเมอ มันตั้งตัวไม่ติดจริงๆ ที่ตอนนี้จอม ยุทธในดวงใจของมันอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือเท่านั้น ความตื่นเต้นทำให้มือมันชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดวงตายาวรี ของมันจ้องมองคนร่างเล็กในชุดเทาอย่างไม่วางตา... จอมยุทธนิรนามอ่านข้อความในจดหมายจากต้วนอี้ถึงจอมปราชญ์หวังแล้ว คิ้วเข้มก็ขมวดมุ่นเข้าหากัน เขาชัก จะเห็นเค้าของความไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว “มีอะไรหรือ ท่านจอมยุทธ?” ต้วนซี่เอ่ยถามเมื่อเห็นความเคร่งเครียดในดวงตาของจอมยุทธนิรนาม จอมยุทธนิรนามเงยหน้าขึ้นมองหน้าเจ้าคนร่างยักษ์แต่ใจปลาซิวอย่างต้วนซี่ แล้วถอนหายใจยาว ทางที่ดีที่สุด คือ พาเจ้าหนุ่มคนนี้ไปหาจอมปราชญ์หวังเผื่อจอมปราชญ์จะช่วยวิเคราะห์ และชี้แนะแนวทางสำหรับรับมือ กับเรื่องร้ายที่อาจจะเกิดขึ้น “ข้าจะพาเจ้าไปหาจอมปราชญ์หวังที่ผังติ๊บเอง... ท่านซามูไรจะไปผังติ๊บกับเราหรือไม่?” จอมยุทธนิรนามหัน ไปถามนารูมิในตอนท้ายประโยค เมื่อไม่เห็นท่าทางปฏิเสธของต้วนซี่ ซามูไรหน้ากลมยิ้มอย่างยินดี “ท่านว่าคนเดียวหัวหาย หลายคนรอดตาย แล้วข้าจะต้องปฏิเสธคำชวนของท่านให้มากความไปไย... ข้าว่าเรา รีบเดินทางกันดีกว่า ขืนชักช้าข้าคิดว่าเราจะถึงผังติ๊บหลังตะวันตกดินเป็นแน่” ดังนั้น คณะเดินทางใหม่จีงประกอบด้วยสมาชิกที่รูปร่างหน้าตาไปกันคนละทิศคนละทาง แต่กลับครึกครื้น ด้วยมุกตลกปีนเกลียวของคนร่างสูงที่สุดในคณะเดินทาง ที่เรียกเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มไปตลอดการเดิน ทางจนถึงเมืองหลวง... *************************************** (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 21:49:14 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 10:13:01 จากคุณ : waidhaya - [ 25 เม.ย. 49 00:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ซื่อติกในคราบของวนิพกมองไปรอบๆ รั้วของที่ทำการพรรคมารหนักแผ่นดิน ริมฝีปากใต้ไรหนวดบางๆ ของมันนั้นเหยียดยิ้มหยันออกมาเมื่อพบสิ่งผิดสังเกตอยู่สองสามอย่าง... เจ้ามารหัวดื้อเอ๋ย... เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าเจ้าจะได้เป็นใหญ่ในหมู่มาร...? มันสังเกตเห็นพวกแสดงปาหี่สองสามคณะ ทำการแสดงกระจัดกระจายกับไปรอบๆ รั้วของที่ทำการพรรค ซึ่งไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย สำหรับการที่จะมีคณะการแสดงปาหี่หลายคณะเล่นการแสดงอยู่ในละแวก เดียวกัน นอกจากนี้ก็ยังมีพ่อค่าหาบเร่ที่ดูหน้าตาและท่าทางแล้วน่าจะไปเป็นพวกมือปราบมากกว่ามาเป็นพ่อค้าอีก หลายคน... คนพวกนี้คงเป็นพวกของเหลียงปุ่นนัด ที่ส่งมาเป็นแนวหน้ารอคำสั่งโจมตีจากมันแน่ๆ เจ้ามาร น้อยจึงดึงหมวดวนิพกของมันให้ต่ำลงเพื่อปิดใบหน้า และคู้ตัวลงให้เหมือนกับคนหลังค่อม แล้วค่อยๆ เดิน ขอทานไปเรื่อยๆ เพื่อรอดูสถานการณ์ต่อไป เมื่อตะวันเริ่มลาท้องฟ้า ซื่อติกก็เหยียดยิ้ม เมื่อเห็นคณะของเหลียงปุ่นนัดและพรรคพวกที่เป็นแนวร่วมของ เจ้ามารหัวดื้อหลายคนเข้าไปในที่ทำการพรรคของพ่อมันด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เจ้ามารน้อยในคราบ วนิพกเฒ่าแสยะริมฝีปากยิ้ม คืนนี้ดาบปีศาจคลั่งของมันคงได้ดื่มเลือดมนุษย์เป็นครั้งแรกหลังจากที่มันขึ้นไป ฝึกวิชาบนเขาสี่ลมเป็นเวลาเกือบสามปี แต่ตอนนี้มันคงต้องไปยืดเส้นยืดสายอบอุ่นร่างกายก่อนการปะทะ ครั้งใหญ่ในอีกไม่กี่ชั่วยามข้างหน้า สายตาคมกริบของมันกราดมองไปหาเหยื่อของมัน... เริ่มรายแรกเป็นเจ้า พ่อค้ายานวดจากน้ำมันเลียงผาหน้าโหดคนนี้ก่อนก็แล้วกัน แต่ในขณะที่มันกำลังจะเข้าไปหักคอเจ้าสมุนผู้โชคร้ายของเหลียงปุ่นนัดนั้น มันก็เหลือบเห็นเกี้ยวและคน กลุ่มใหญ่มาที่หน้าประตูที่ทำการพรรคมารหนักแผ่นดิน “ฉิบหายแล้ว...” มันสบถเบาๆ เมื่อได้ยินคนที่แต่งตัวเป็นพ่อบ้านบอกยามหน้าประตูว่าซุนซุ่นซง กับบุตรีซุน ธิอัง แห่งเมืองบั้งหม้อ มาขอเคารพป้ายวิญญาณของอดีตประมุขพรรค เจ้ามารน้อยกัดริมฝีปาก สมองของมัน ระดมความคิดอย่างหนัก... การมาอย่างไม่คาดฝันของคหบดีแห่งเมืองบั้งหม้อทำให้แผนการสำหรับคืนนี้ของ มันผิดพลาด เพราะมันไม่อยากให้คนภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้องกับการนองเลือดของพรรคมาร โดยเฉพาะคุณ หนูซุนบุตรีของซุนซุ่นซง... คิ้วเข้มดกหนาของมันขมวดมุ่นจนแทบจะผูกเข้าหากัน จนกระทั่งความคิดหนึ่ง วาบขึ้นในใจของมัน รอยยิ้มชั่วร้ายแต่น่ามองปรากฏบนใบหน้าขมุกขะมอมของมัน ซื่อติกเร้นกายไปกับ ความมืดแล้วใช้วิชาตัวเบาอันล้ำเลิศของมันทะยานออกไปนอกเมืองอย่างรวดเร็ว... ในเมื่อผิดแผนอย่างนี้แล้ว ทางเดียวที่มันทำได้ และเป็นวิธีที่ง่ายดายที่สุดก็คือ การกลับไปปรากฏตัวในฐานะ ของทายาทจอมมารซื่อติก ที่แม้แต่เหลียงปุ่นนัดยังไม่กล้าต่อกรกับมันตรงๆ และมี่สำคัญ... มันจะได้พูดคุยกับ คุณหนูซุนที่มันเฝ้าฝันอยากพบหน้ามาหลายปีแล้วด้วย... *************************************** เหลียงปุ่นนัดยกป้านชาลายครามขึ้นสูดดมเบาๆ ก่อนจะจิบชาอย่างสบายอารมณ์ซึ่งขัดกับบรรยากาศในห้อง โถงรับแขกในตัวที่ทำการพรรคมารหนักแผ่นดินอย่างสิ้นเชิง “น้ำชาของแม่นางเหวิ่นยังคงรสชาดเยี่ยมเหมือนทุกครั้ง... ไม่ทราบว่าท่านได้ใบชาชั้นยอดนี้มาจากที่ใดกัน เผื่อวันหน้าข้าจะได้ให้ฮูหยินของข้าซื้อใบชาที่เหมือนกับของท่านบ้าง?” เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกกระตุกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างใจเย็นกับสถานการณ์ตึงเครียดข้างหน้า ก่อนจะเอ่ยตอบมารหัวดื้อ ด้วยน้ำเสียงนุ่ม “ชาพวกนี้สหายของข้าที่อยู่แคว้นใชเหมี่ยงส่งมาให้ทุกๆ ปี เป็นยอดชาระมิงค์ยอดแรกของปี ซึ่งเป็นชาที่มี คุณภาพที่ดีที่สุด ส่วนหนึ่งข้าแบ่งเอามาต้มกับพวกดอกไม้ตากแห้งให้มีกลิ่นหอมอย่างเช่นชาที่พวกท่านดื่ม ในตอนนี้ไงล่ะ” มารหัวดื้อทำเสียงฮึมฮัมในลำคอเบาๆ เป็นเชิงพอใจกับรสชาด และที่มาของชา แล้วยกป้านน้ำชาขึ้นจิบรวด เดียวหมด “ว่าแต่... ท่านเหลียงกับท่านหัวหน้าพรรคต่างๆ มาหาข้ายามย่ำค่ำเช่นนี้ ข้าคิดว่าพวกท่านคงไม่ได้มีจุด ประสงค์แค่มาดื่มชากับข้ากระมัง?” นางมารเล็กตัดสินใจรวบรัดตัดตอนเข้าประเด็นทันที เมื่อเห็นว่าไม่มีประโยชน์อันใดที่จะต่อความยาวสาว ความยืดกับงูเห่าพิษอย่างเจ้ามารหัวดื้อ เหลียงปุ่นนัดกับพวกให้เสียเวลา เหลียงปุ่นนัดแสยะรอยยิ้มภายใต้ไรเครายาวเฟื้อยของมัน สายตาที่ฉายแววรื่นรมย์ของมันนั้นกลับแปรเปลี่ยน เป็นกร้าวกระด้างในทันควัน พร้อมกับผุดลุกจากเก้าอี้รับแขกแล้วเดินเอื่อยๆ ชมภาพเขียนรอบๆ โถงรับ แขกอย่างใจเย็น “ประมุขซื่อก็ตายไปเกือบปีแล้ว... และคุณชายซื่อก็ยังไม่มารับสืบทอดตำแหน่งประมุขพันธมิตรสักที ดังนั้น ข้าจึงสงสัยว่า ณ ปัจจุบันนี้ คุณชายซื่อยังคงมีชีวิตอยู่หรือไม่ หรือข่าวที่ว่าคุณชายยังคงฝึกวิชาอยู่บนเขาสี่ลม นั้น เป็นเพียงแค่คำลวงเพื่อประวิงเวลาสำหรับผู้มีจุดประสงค์บางอย่าง...” บรรดาหัวหน้าพรรคต่างๆ ต่างตะโกนรับคำกล่าวหาอันไร้มูลความจริงของมารหัวดื้อเป็นเสียงอื้ออึง จนจิ่วปา อี้ต้องลอบกำหมัดที่ไขว้หลังเอาไว้ไม่ให้ลงมือฆ่าผู้ใดก่อนอย่างอดทน เมื่อยังเห็นว่านางมารเล็กนั้นยังคงมีสี หน้าเรียบเฉยอยู่ “คำพูดของข้าทุกคำคือความจริง ตอนนี้คุณชายซื่อยังคงฝึกวิชาอยู่บนเขาสี่ลม ไม่ได้ล้มหายตายจากไป ไหนอย่างที่ใครบางคนแช่งดอก” คำพูดแสบสันต์ของนางมารเล็กที่ตอบโต้ข้อกล่าวหาอันไร้สาระของมารหัวดื้อนั้น ทำให้รอยยิ้มของมันดูบิด เบี้ยวพิลึก... “มันก็น่าสงสัยอยู่เหมือนกันนะแม่นางเหวิ่น ว่าพ่อของตัวตายไปก็นานแล้ว ปกติผู้เป็นทายาทก็จะต้อง รีบกลับมารับการสืบทอดตำแหน่งแทนบุพการีผู้วายชนม์ไปสิ แต่การที่คุณชายซื่อเห็นการฝึกวิชาสำคัญกว่า การสืบทอดตำแหน่งแล้วยกหน้าที่ดูแลพรรคให้ท่านทำแทน "อย่างที่ท่านอ้าง" นั้นข้าว่ามันผิดวิสัย กับสิ่งที่คนปกติเขาทำกันอยู่นา... ท่านว่าอย่างไรล่ะ?” เสียงกู่ร้องขานรับข้อสงสัย กับรอยยิ้มเย้ยหยันของมาร หัวดั้อนั้นเรียกเพลิงโทสะของนางมารเล็กได้เป็นอย่างดี ภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉยของนาง แต่ทว่าภายใน นั้นกลับเดือดจัดยิ่งกว่าเหล็กหลอมเหลวของกระทะทองแดงในนรกเสียอีก นางเชิดใบหน้างามของนางขึ้น แล้วเอ่ยเสียงรอดไรฟัน (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 21:50:29 จากคุณ : waidhaya - [ 25 เม.ย. 49 00:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “อย่ามาทำเป็นพูดมากอยู่เลย ท่านเหลียง ท่านจะทำอะไรก็บอกข้ามาเถิด พวกเราก็คบหากันมาหลายปีนัก จน รู้เช่นเห็นชาติกันหมดแล้ว ท่านอย่ามามัวอมพะนำเป็นพวกขันทีในวังไปเลย” หนวดยาวแหลมเรียวของเหลียงปุ่นนัดกระตุกด้วยความโกรธกับคำปรามาสว่ามันเป็นขันทีของนางมารเล็ก... จนมันเลิกทำท่าทางเยือกเย็นแบบสุมาอี้ในตำนานสามก๊กที่มันอ่านเพื่อมาใช้ในที่นี้เมื่อคืน มันใช้พลังลม ปราณเรียกทวนคู่ใจของมันบนโต๊ะรับแขกให้มาอยู่บนมือของมัน พร้อมกับเสียงชักอาวุธของคนทั้งสองฝ่าย “ในเมื่อแม่นางเหวิ่นพูดเช่นนี้ ข้าก็คงไม่จำเป็นต้องร่ายอะไรอีกแล้ว ข้าว่าเรามาตัดสินกันเสียเลยว่าใครจะได้ ปกครองพันธมิตรพรรคมารกัน!” แต่ไม่ทันที่ทั้งคนทั้งสองฝ่ายจะลงมือห้ำหั่นกัน ก็มีเสียงของคนป่าวร้องมาจากหน้าประตู “คหบดีซุน กับคุณหนูซุนแห่งเมืองบั้งหม้อ ขอมาเยี่ยมป้ายวิญญาณของท่านประมุขซื่อ!” “บ้าจริง!” นางมารเล็กสบถเบาๆ เมื่อเห็นว่ามีคนภายนอกเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายในของคนพรรคมาร และ ด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้ายของเจ้ามารหัวดื้อ ทำให้นางรู้ได้เลยว่ามันรู้ล่วงหน้ามาก่อนแล้วว่าจะต้องมีแขกไม่ได้ (เต็มใจ)รับเชิญมาในการนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างคหบดีซุนและพรรคมารหนักแผ่นดินของประมุขซื่อตรงนั้น มีมายาวนานเพราะทั้ง สองฝ่ายต่างทำธุรกิจร่วมกัน โดยทางพรรคจะส่งคนของทางพรรคบางส่วนคอยคุ้มภัยให้กับสินค้าของคหบดี ซุน และคหบดีซุนก็จะหาบรรดาพวกพ่อค้าที่จะต้องขนส่งสินค้าทางไกลให้มาใช้บริการคุ้มภัยของมัน อาจ จะถือได้ว่า กิจการของคหบดีซุนนั้นเป็นบ่อเงินบ่อทองของพรรคมารหนักแผ่นดินเลยทีเดียว และด้วยเหตุนี้ เอง จึงทำให้พรรคมารหนักแผ่นดินเป็นผู้นำในกลุ่มพันธมิตรพรรคมารเรื่อยมา เพราะน้ำเลี้ยงที่ดีของทาง พรรค และการจัดการอย่างเป็นระบบให้ลูกพรรคมีงานทำ และไม่ให้อดอยากเหมือนพรรคมารพรรคอื่นๆ ที่ ไม่ยอมทำมาค้าขาย รังแต่จะเก็บค่าคุ้มครองจากพวกพ่อค้าหาบเร่อย่างเดียว “สวัสดีแม่นางเหวิ่น เราไม่เจอกัน...”คำทักทายของคหบดีซุนหายไปในลำคอเมื่อดาบของลูกสมุนของเหลียง ปุ่นนัดจ่อคอหอยของเขา และคณะผู้ติดตาม โดยมีเสียงหวีดร้องอย่างตกใจของ คี้ต้าผา และซุนธิอังที่โดนจับ ตัวเอาไว้ “นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนี่ แม่นางเหวิ่น? ท่านส่งบัตรเชิญให้ข้ามาที่นี่เพื่อจะฆ่าข้าอย่างนั้นหรือ?” คหบดี เฒ่าละล่ำละลักถามอย่างตื่นตระหนก เมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกบรรดาพวกลูกสมุนของหัวหน้าพรรคมารจับตัวเอาไว้ แถมยังเอาอาวุธมาจ่อคอหอยอีกต่างหาก จิ่วปาอี้และบรรดาลูกพรรคของเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกขยับตัวหมายจะเข้าไปช่วยคหบดีซุน แต่ทว่า นางมารเล็กกลับ ยกมือห้ามทุกคนเอาไว้ “เลี้ยกยี้ เจ้าห้ามข้าทำไม ข้าจะฆ่าไอ้ลูกสุนัขนั่น” จิ่วปาอี้คำรามขึ้นมาอย่างขัดใจที่นางห้ามเขาไว้ นางมารเล็ก ส่ายหน้าเตือนเขาเอาไว้พลางพยักเพยิดไปยังตัวประกันในมือของพวกกบฏพรรคมาร “เจ้าทำถูกแล้วแม่นางเหวิ่น...” เหลียงปุ่นนัดชมเชยนางด้วยน้ำเสียงที่จิ่วปาอี้คิดว่ามันน่าหมั่นไส้ที่สุดในโลก “ถ้าหากเจ้าปล่อยให้คู่หมั้นรูปงามแต่ปัญญานิ่มกับพวกลูกสมุนของท่านเข้ามาใกล้พวกของข้าแม่แต่วาเดียว ล่ะก็...” มันพยักหน้าให้ลูกสมุนของมันกดคมดาบเข้ากับผิวเนื้อของสาวใช้ของคุณหนูซุน จนคมดาบนั้นได้ ดื่มเลือดจากลำคอของสาวน้อยผู้นั้น “อาตี้!” ซุนธิอังร้องเสียงหลงเมื่อเห็นเลือดเริ่มซึมออกมาจากลำคอของสาวใช้คนสนิทของนาง ซึ่งความกลัว พุ่งถึงขีดสุด คี้ต้าผา หรือชื่อเล่นที่ชอบเรียกกันว่า “อาตี้” ก็ถึงกับสิ้นสติสมประดี เหลียงปุ่นนัดเลิกคิ้วใส่นางมารเล็ก เป็นเชิงบอกนางว่า มันได้เตือนนางแล้วว่าถ้าหากนางขัดขืนจะเกิดอะ ไรขึ้น “ข้าคิดว่าข้าคงไม่ต้องพูดอะไรให้มากความนะ แม่นางเหวิ่นว่าถ้าหากขัดคำสั่งของข้าแล้วจะเป็นเช่นไร... ลูก น้องของข้ายิ่งเป็นพวกใจร้อน แถมยังสมองทึบเสียด้วยสิ... ถ้ามันพลั้งมือฆ่าคนในคณะของท่านซุนแล้วล่ะก็ ท่านจะโทษข้าไม่ได้นะ” นางมารเล็กกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ... เจ้ามารหัวดื้อมันบังอาจใช้คนบริสุทธิ์เป็นเครื่องมือในการยึด อำนาจของพรรคมาร โดยการวางแผนส่งบัตรเชิญปลอมให้กับคหบดีซุนให้มาในวันที่มันจะลงมือ ด้วย เพราะรู้ว่าลำพังฝีมือและกำลังคนของพวกมันคงสู้พรรคพวกของนางไม่ได้เป็นแน่ ดังนั้นมันจึงโจมตีจุดอ่อน ที่สุดของพวกนางคือ การไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แม้ว่าพวกนางจะได้ชื่อว่าเป็นพวกมาร แต่ก็ไม่เคยที่จะระรานคน บริสุทธิ์ ที่ได้ชื่อว่าเป็นมารก็เพียงแค่ว่าพวกนางไม่ยึดติดกับกฎอันหยุมหยิมของยุทธภพก็เท่านั้นเอง ผิดกับ พวกมันที่เลวโดยกมลสันดานโดยแท้... ดังนั้นมันจึงเลือกคหบดีซุนในการเป็นเครื่องต่อรองกับพวกนางเพื่อ ชัยชนะของพวกมัน “เจ้ามันเลวจริงๆ เหลียงปุ่นนัด ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะใช้วิธีการที่ขี้ขลาดเช่นนี้!” เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกผรุสวาทด้วย ความโมโหกับแผนสกปรกของเหลียงปุ่นนัด มันหาได้เกรงกลัวกับคำผรุสวาทของนางไม่ แต่เจ้ามารหัวดื้อ กลับหัวเราะร่าเสียงก้องเพดานห้องโถงรับแขก ก่อนจะแสยะยิ้ม “ถ้าไม่เลวข้าจะเป็นมารได้อย่างไรกัน? ข้าไม่ใช่พวกมารแบบกระมิดกระเมี้ยนเหมือนพวกเจ้านี่ ที่แสร้งทำตัว เป็นมาร แต่ยังทำมาหากินเหมือนเป็นพวกคนหาเช้ากินค่ำชั้นต่ำพวกนั้น และเพื่อตำแหน่งผู้นำพันธมิตร พรรคมาร ข้าก็จะทำทุกวิถีทางให้ได้มาซึ่งอำนาจ!” มารหัวดื้อชี้ปลายทวนไปยังเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยก ก่อนจะเอ่ยคำสั่งกับนางอย่างคนที่กระหยิ่มยิ้มย่องในชัยชนะที่ กำลังจะมาถึง “เสื้อคลุมขนสิงโตทะเลอยู่ที่ไหน?”  เจ้ามารหัวดื้อถามหาสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของผู้นำสูงสุดของพันธมิตร พรรคมาร ซึ่งเจ้าของมันก่อนหน้านั้นคือ จอมมารซื่อตรง บิดาของซื่อติก เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกยังคงลังเลที่จะทำตามคำสั่งของมัน เพราะอย่างน้อยนางก็ยังรักศักดิ์ศรีของพรรคมารหนัก แผ่นดินที่มีสืบทอดมายาวนานกว่า 3 ชั่วอายุคน... นางจะปล่อยให้พวกมารนอกรีตไร้ศีลธรรมพวกนี้มาย่ำยีสิ่ง ที่บรรพบุรุษของนางไม่ได้ “ข้าถามเจ้าว่าเสื้อคลุมสิงโตทะเลอยู่ที่ไหน!” เสียงของเหลียงปุ่นนัดเริ่มเข้มขึ้นตามอารมณ์ พร้อมกับการที่ สมุนของมันที่เริ่มกดคมดาบลงบนเนื้อของตัวประกัน “แม่นางเหวิ่น! ข้ายังไม่อยากตายนะ ให้เสื้อคลุมบ้านั่นให้เจ้าเหลียงปุ่นนัดไปเถิด” คหบดีซุนที่รักชีวิตยิ่งกว่า สิ่งใดร้องบอกนางมารเล็ก เพราะคมดาบนั้นเริ่มบาดเข้าเนื้ออ้วนๆ ของคหบดีเฒ่าทีละนิดๆ ‘อาติก... ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้เจ้าไปอยู่ที่ไหนกัน ทำไมถึงไม่มาช่วยพี่?’ นางมารเล็กพยายามกระ พริบตาไล่หยาดน้ำตาที่กำลังมาคลอคลองที่ดวงตาคู่งามนั้น ในใจนางตัดพ้อผู้เป็นลูกผู้น้องที่ไม่ยอมลงมาจาก เขา เพื่อรับตำแหน่งประมุขพรรค แต่กลับปล่อยให้อิสตรีอย่างนางต้องคอยรับมือกับพวกมารนอกคอกพวกนี้ “ว่าอย่างไรล่ะ แม่นางเหวิ่น หรือว่าจะต้องให้ข้าบูชายัญคนของท่านซุนคนหนึ่งก่อนแล้วท่านถึงจะจำได้ว่า เสื้อคลุมขนสิงโตทะเลนั้นอยู่ทีใด?” เจ้ามารหัวดื้อเอ่ยเยาะเย้ยด้วยสีหน้าที่กวนบาทาของจิ่วปาอี้ยิ่งนัก หัวหน้าโจรหน้าหยกมองใบหน้าของนาง อันเป็นที่รักของเขาเพื่อหารือ เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกส่ายหน้าอย่างไม่มีทางเลือก แววตาเศร้าสร้อยของนางนั้นบีบ หัวใจของเขายิ่งนัก... อาติกหากเจ้ายังไม่ลงจากเขาสี่ลมมาตอนนี้ล่ะก็ ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าชั่วชีวิต จอมโจร หน้าหยกสาบานอยู่ในใจ... “อาเหลียง ข้าว่าอย่ารอมันเลย ฆ่าให้หมดไปเลยดีกว่า” เสียงของหัวหน้าพรรคมารที่เป็นแนวร่วมกับเหลียง ปุ่นนัดผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างเหลืออด พลางเงื้อดาบในมือของมันหมายจะปลิดชีวิตคุณหนูซุนธิอังที่มันจับตัว ไว้ แต่โชคไม่ดีนักที่นางตกใจจนเป็นลมล้มพับไปเสียก่อน นางจึงรอดพ้นคมดาบอย่างหวุดหวิด “ช้าก่อน! ข้ายอมแล้ว” นางมารเล็กรีบละล่ำละลักห้าม พร้อมเอ่ยคำยอมแพ้อย่างจำยอม “เสื้อคลุมขนสิงโตทะเลอยู่ใต้ที่นั่งของประมุขพรรคตรงนั้น” นางชี้มือไปยังสุดห้องโถงรับแขกที่มีเก้าอี้ ประมุขไม้เนื้อแข็งตัวเขื่องที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ยกขึ้นสูงกว่าปกติอย่างเด่นเป็นสง่า เจ้ามารหัวดื้อที่ได้ยินคำตอบอย่างยอมจำนนของนางมารเล็กก็ฉายรอยยิ้มแห่งชัยชนะ... ในที่สุดมันก็ได้ ปกครองพรรคมารทั่วหล้า และอีกไม่นานมันจะปกครองยุทธภพทั้งหมด... และเป็นเจ้าของคัมภีร์แจ่มจรัสแต่ เพียงผู้เดียว เหลียงปุ่นนัดบุ้ยใบ้ให้ลูกสมุนของมันวิ่งไปที่เก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ตัวนั้น แต่มันก็ยิ้มได้ไม่นานนักเมื่อเจ้าลูกน้อง ของมันที่วิ่งไปค้นหาเสื้อคลุมที่ว่าตรงบริเวณเก้าอี้ไม้ตัวนั้นจนทั่วแล้ว แต่ไม่พบเสื้อคลุมหรือของอย่างอื่นแต่ อย่างใด “ไม่เจออะไรเลยขอรับ ท่านหัวหน้าพรรค” เสียงแหลมขึ้นจมูกของเจ้าลูกสมุนร่างเตี้ยล่ำผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมา “เจ้าเล่นตลกอะไรกับข้า! นางมารเล็ก!” ใบหน้าของมารหัวดื้อบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ ในขณะที่เหวิ่น เปี๊ยกเลี้ยกเองก็ตกใจไม่แพ้กันที่ไม่มีเสื้อคลุมขนสิงโตทะเล ที่นางเป็นผู้เก็บซ่อนเองกับมือ แต่ตอนนี้มันกลับ หายไปไหนไม่รู้... “เป็นไปไม่ได้... ข้าสาบานได้ว่ามันถูกเก็บอยู่ตรงนั้นจริงๆ เพราะข้าเป็นคนเก็บมันไว้กับมือ แล้วจะไม่มีได้ อย่างไร” นางพึมพำราวกับคนละเมอ “ก็ได้... แม่นางเหวิ่น ถ้าหากเจ้าอยากจะเล่นตลกกับข้า... ข้าก็จะบูชายัญคนของท่านเหลียงสักคนสองคนดูสัก หน่อยเป็นไร เผื่อจะช่วยฟื้นความทรงจำของเจ้าได้บ้าง!” มารหัวดื้อเหลียงคำรามลอดไรฟันออกมา พลางส่ง สัญญาณให้ลูกสมุนของมันลงมือฆ่าตัวประกันทันที โดยไม่นำพาต่อเสียงทัดทานของเหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกเลยแม้ แต่น้อย ลูกสมุนของมารหัวดื้อเงื้อดาบแล้วตวัดลงอย่างรวดเร็ว ประกายดาบสะท้อนแสงเทียนเป็นประกายสีเหลือง ทองที่ดูน่ากลัวยิ่งนักในเวลานี้ นางมารเล็กหลับตาพลางซุกใบหน้าเข้ากับอ้อมอกของจิ่วปาอี้เมื่อนางไม่ อาจทนเห็นภาพอันโหดร้ายนี้ได้ เสียงแผดร้องอย่างเจ็บปวดของคนพร้อมกับเสียงโลหะตกกระทบพื้น ทำให้นางมารเล็กเงยหน้าจากอ้อมอก ของคู่หมั้นของนาง... ลูกสมุนของเหลียงปุ่นนัดที่จะลงมือสังหารตัวประกันนั้น ตอนนี้ลงไปนอนร้องครวญ ครางกับพื้นห้อง ที่มือทั้งสองข้างของพวกมันนั้นมีอาวุธลับรูปสามเหลี่ยมทรงยาวปักอยู่ที่มือของพวกมัน เลือดอาบ “พวกเจ้ากำลังหาสิ่งนี้อยู่ใช่หรือไม่?” เหลียงปุ่นนัดหันไปตามเสียงห้าวก็เห็นชายร่างสูงใหญ่ ในชุดเสื้อคลุม ขนสัตว์สีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ยืนตระหง่านอยู่ตรงแท่นที่นั่งของประมุขพรรคมารหนักแผ่นดิน รอยยิ้มภายใต้ ไรหนวดบางๆ ที่ดูน่ากลัวแต่ก็น่ามองอยู่ในที และดาบเหล็กกล้าที่สลักเสลาลวดลายเฉพาะตัวลงบนใบมีด นั้นไม่มีใครไปได้นอกจาก... “อาติก... เจ้ากลับมาแล้วหรือ” เหวิ่นเปี๊ยกเลี้ยกร้องขึ้นมาอย่างดีใจเมื่อเห็นญาติผู้น้องหนุ่มของนางปรากฏใน เวลาที่นางต้องการเขามากที่สุด ซื่อติกเดินเข้ามาจับมือญาติสาวที่เลี้ยงดูเขาตั้งแต่เด็กด้วยสายตาที่แสดงความเสียใจและขอโทษที่ทำให้เดือด ร้อน ก่อนจะหันไปส่งสายตากร้าวชนิดที่เหลียงปุ่นนัดต้องเสียวสันหลังเมื่อเห็นว่าคุณหนูซุนธิอังเป็นนอน สิ้นสติอยู่กับพื้น “เพื่อเสื้อขนสัตว์ตัวเดียวพวกเจ้าถึงกับใช้ชีวิตคนพวกนี้เป็นเครื่องมือเชียวหรือ? แสดงว่าพวกเจ้ายังไม่รู้ใช่ ไหมว่านรกนั้นเป็นเช่นไร” เสียงและสายตาเย็นเยียบของซื่อติกทำให้ขนหัวของบรรดาสมุนของเหลียงปุ่น นัดลุกชันขึ้นตามๆ กัน “พวกเจ้าจะยืนเซ่ออยู่ทำไม เล่นงานมันเลยสิ!” เจ้ามารหัวดื้อที่รู้แล้วว่าแผนการอันสวยหรูของมันกำลังจะถูก ทำลายลง มันจึงสั่งให้ลูกน้องของมันโจมตีอันเป็นไม้ตายสุดท้ายของมัน ซึ่งบรรดาลูกสมุนของมันทั้งสามสิบ คนก็พากันดาหน้าเข้าหาจอมมารหนุ่มอย่างไม่คิดชีวิต อย่างน้อยจำนวนของพวกมันก็มากกว่า ต่อให้วรยุทธ์ ยอดเยี่ยมแค่ไหนก็ต้องเสียเปรียบบ้างล่ะน่า... *************************************** จบตอนที่ 3 : โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : waidhaya - [ 25 เม.ย. 49 00:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาคนแรกกกกก...แปะที่ไว้แล้วกัน เดี๋ยวมาอ่านค่ะ ตื่นนอนปุ๊บ ก็รีบเข้ามาอ่านเลย...มาคราวนี้มีตัวละครมาเพิ่มอีก แต่รู้จักแค่ 3 คนเอง หุหุ กำลังสนุกเลย ดีจังที่จอมยุทธนิรนามไม่ทำร้ายต้วนซี่ ฮี่ๆๆ กำลังเอาใจช่วยให้ต้วนซี่ไปถึงผังติ๊บเร็วๆ งานนี้พรรคมารหนักแผ่นดินเจอศึกหนักแล้ววุ้ย มารน้อยซื่อติกจะรับตำแหน่งเมื่อไหร่นะ ไหงนักพรตจริงจริงนะไม่เห็นโดนปีนเลยอ่ะ 555+ รออ่านนะคับ ลุ้นมากมาย แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 14:36:44 จากคุณ : YUI_MUNMOO - [ 25 เม.ย. 49 02:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 555555555555555555555555555 จากคุณ : คณิตยา - [ 25 เม.ย. 49 02:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ้อ..ลืมเม้นท์ ยัยตัวร้าย...คิดละกันว่าเป็นใคร เหอๆ จากคุณ : คณิตยา - [ 25 เม.ย. 49 02:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้ มัวแต่ปั่นของตัวเอง รีบลัดคิวมาอ่านยังไม่ทันสองท่านข้างบนนั้น แหม ตอนนี้ตัวละครใหม่ปรากฏกายกันอย่างคับคั่งเลยวุ้ย สนุกดีจริง ฮ่าๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็ได้ค้นพบว่าในเรื่องนี้มีคนที่ชั่วกว่าฉาน เอ้ย จิ่วปาอี้จนได้ เอิ๊กๆๆๆๆๆ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 25 เม.ย. 49 03:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตัวละครใหม่บางตัวไม่รู้อ่ะว่าเป็นใคร จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 25 เม.ย. 49 07:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านไปเมนต์ไป เล้งเฉียวเอ้ย นี่ใครอ่ะ กรี๊ดดดดด ไม่ย๊อมมมม มีจับหน้าด้วย ไม่ยอมๆๆๆๆ เอ่อ...ซื่อจนเกือบเซ่อ  ..( -_- )/ คัดค้านครับ งือ จอมยุทธ์นิรนามจ๋า อย่าไปโอ๋น้องหมีสิ ไม่ดีๆๆ อิจฉา โอ้.....มีพรรคมารกว่าด้วย ติดตามๆๆ เฮ้ออออ ตอนนี้รอดแหะ (ยิ่งมันปีนช้า ยิ่งหวาดๆอ่ะ) -"- จากคุณ : จริง - [ 25 เม.ย. 49 09:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หุๆ เดี๋ยวเย็นๆ มาเฉลยปริศนาตัวละครคับผม แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 11:50:33 จากคุณ : ต้วนซี่ (ตัว(Z)) - [ 25 เม.ย. 49 11:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เที่ยวนี้เดาแยก มั่นใจแค่2คนเอง เหอๆ - ไป๋ย่าหลาง    =  คีตาญชลี ? - นักพรตจริงจริงนะ  =  คุณจริง ? - เหลียงปุ่นนัด   =  ปุณณัตถ์ - อ้าเสี่ยวปุ๋ย    =  อุ๋ย คณิตยา แห่งสนพ.มติ... - คี้ต้าผา    = กุ๊ก คีตภา ? แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 18:43:45 จากคุณ : ลูนาติก - [ 25 เม.ย. 49 16:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้ เเม่เจ้า เหอๆๆร้ายอะไรเยี่ยงนี้เล่า เจ้าเหลียงปุ่นนัด ช่างปีนเกลียวได้ใจจริงเลย จากคุณ : ปุณณัตถ์ - [ 25 เม.ย. 49 20:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าเสี่ยวปุ๋ย.. กรั่กๆ น่าเปลี่ยนเป็นนี่ก็ดีนะ อังเสี่ยวจุ๋ย เหอๆ (ไม่กลัวไม่เกรงเลย เจ้าเกด กริๆ) จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 25 เม.ย. 49 21:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เริ่มเยอะ จำไม่หวาดไม่ไหว จากคุณ : scottie - [ 25 เม.ย. 49 21:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คี้ต้าผา    = กุ๊ก คีตภา อันนี้คอนเฟริ์มค่ะ คนบ้า "พรานราตรี" เหมือนกัน ยืนยันได้ เหลียงปุ่นนัด   =  ปุณณัตถ์ อันนี้ก็ชัวร์เหมือนกัน งานนี้น้องสุดที่รักของเราเป็นตัวเลวตัวร้ายถึงใจจริงๆ นอกนั้นไม่ชัวร์เหมือนกันเลยค่ะพี่หมอ ฮี่ๆ ^^" - - - - - - - ^__^ แม่นางซุนโผล่แล้ววุ้ย ^o^ จากคุณ : พิมลพัทธ์ - [ 25 เม.ย. 49 21:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แวะมาฮาด้วยคนคร้าบ อิอิ ^^ เอ้ อ่านแล้วพรรคมารทั้งหลาย ทั้งซื่อติก ทั้งนางมารเล็ก ดูเป้นคนดีกานจาง เหอๆๆ รู้สึกว่ายังมีอีกหลายตัวละครที่ยังไม่โดน รอตอนต่อไปนะคับ ^___^ จากคุณ : DiN - [ 25 เม.ย. 49 21:42:01 A:58.8.49.239 X: TicketID:091856 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตัวละครเยอะขึ้นเรื่อยแล้วสินะ แต่พรรคมารดูเป็นคนดีออก จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 25 เม.ย. 49 22:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 55555555555555555555555 น้องเกดจ๋า.. กล้าหาญชาญชัยมาก... เด๋ววันที่ 6 ...แน่ ^ ^ จากคุณ : คณิตยา - [ 25 เม.ย. 49 23:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เก็บไว้ไปอ่านอีกที หมายเหตุ ไม่อยากเชื่อว่าจอมยุทธ์นิรนามจะเชื่อคนง่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนแปลกหน้า อะ อิอิ คงต้องสงสัยต่อไป ไม่สนิทใจหรอก หุๆ จากคุณ : ninaM - [ 25 เม.ย. 49 23:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แวะมาดูเฉลย แต่เห็นยังไม่เฉลย เลยเมนต์ต่อ ที่เดาว่าไป๋ย่าหลาง คือ คีตาญชลี เพราะเห็นข้อมูลว่าเป็น “บัณฑิตมารสีส้ม” ก็คุณเธอแต่งเรื่อง ความรักสีส้ม ถ้าจำไม่ผิด เหอๆ อังมาคอนเฟิร์มว่า คี้ต้าผา   คือ กุ๊ก คีตภา ตอนนี้ก็เหลือแต่ นักพรตจริงจริงนะ  ว่าจะเป็นคุณจริงไหม เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 26 เม.ย. 49 00:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอิ๊ก รู้สึกจะโดนรอบตัวเลยแฮะ ^^'' ฮากระจาย เปิดตัวนักแสดงกระจุย เอิ๊ก!!! รอตอนต่อไปฮับ แต่แอบขำเกดอะ 555 อ้าเสี่ยวจุ๋ย กร๊ากกกกกก เหลียงปุ่นนัดนี่ก็ฮา 555 ได้ใจมากๆๆๆพี่ ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 26 เม.ย. 49 00:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อิอิ แบบว่าลืมมาอ่านตอนเดียวนี่... เอิ๊ก...จำตัวละครแทบไม่ได้เลยฮ่ะ หุหุ จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 26 เม.ย. 49 04:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดูท่าจะใช่ค่ะ T^T จอมมารบอกหลังไมค์มาว่า.....ระวังตัวไว้นะพี่ T-T ส่วน ไป๋ย่าหลาง....เดาว่าเป็น ปิยะรักษ์ เพราะ...หุหุ ดูเหมือนพวกใกล้ๆตัวคนแต่งไม่รอดสักคนน่ะค่ะ จากคุณ : จริง - [ 26 เม.ย. 49 10:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนแรกก็คิดเหมือนพี่หมอว่า ไป๋ย่าหลาง อาจจะเป็นพี่คีฯ แต่พออ่านจากคุณจริงแล้วเพิ่งนึกได้ ...อาจจะเป็นคุณปิยะรักษ์จริงๆเน้อ เพราะจำได้ว่าชื่อเล่นชื่อส้ม จากคุณ : (1) 981 หุหุ (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 26 เม.ย. 49 10:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ชื่อท่าแต่ละท่าน่ากลัวทั้งน้านเลย  ..ไอติม ..น้ำแข็งใส  ลอยว่อนอยู่ในหัว ..หน้าร้อนเลยมีแต่ของเย็นๆ อิๆ  ^ ^ จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 26 เม.ย. 49 12:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จู่ๆ ก็มีพรายกระซิบกรี๊งกร๊างไปให้เราเข้ามาอ่านเรื่องนี้ด่วน ง่า...นี่เรากลายเป็น.....o_O" ปล. เขาอยากเป็นจอมบงการพรานราตรีเหมือนอาร์ตี้ด้วยอ่ะ 555+ จากคุณ : คีตภา - [ 26 เม.ย. 49 14:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้าว... เฮ้ย... ไหงเล่นงานกันเองอย่างงี้ล่ะ ที่พี่จริงกะคุณโน้ต (1981)พูดน่ะ ใช่เลยค่ะ ไม่ใช่คนอื่นหรอก ตอนนั่งกินกาแฟด้วยกัน นึกว่าพูดเล่น ที่ไหนได้... เพื่อนเพิ่นมันปีนเรียบ ^ ^" แต่แอบขำเรื่องต้วนซี่เป็นลูกเจ้าของโรงงานยาสูบแฮะ เหอ ๆ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 16:30:09 แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 14:59:46 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 เม.ย. 49 14:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไป๋ย่าหลาง    =  ปยล ปิยะรักษ์    =   ปยร ใกล้เคียงแฮะ งั้นก็คงเป็น ทนายส้ม ปิยะรักษ์ จริงๆ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 26 เม.ย. 49 17:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาเฉลยปริศนาตัวละครแล้วค่า ^ ^' เลทนิดหน่อยเพราะเมื่อวานนี้พายุเข้าเชียงใหม่ (ไม่รู้ใครแอบแช่งหนูไว้ T-T) ฟ้าเลยผ่าสายเคเบิลเน็ตเวิร์คในออฟฟิศ เน็ตเวิร์คล่มไปหนึ่งคืนกะอีกหนึ่งวันเต็มๆ ค่ะ (กระซิกๆ) แต่พอใช้ได้ก็รีบมาตอบเลยนะคะ สำหรับตัวละครที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เหมือนลักษณะการแตกตัวของอมีบ้านี้ ทำให้หลายคนเริ่มงง และสับสนว่า ใครเป็นใครกันแน่ (แต่ก็มีหลายคนเดาถูกนะคะ อิๆๆ) ไป๋ย่าหลาง = ปิยะรักษ์ ค่ะ ^ ^' นักพรตจริงจริงนะ = พี่จริงเองแหละค่ะ เหลี่ยงปุ่นนัด = ปุณณัตถ์ อ้าเสี่ยวปุ๋ย (โหย...อยากผวนชื่อกลับอย่างแรง โดยเฉพาะพยางค์สุดท้าย กรั่กๆๆ) = พี่อุ๋ย คณิตยา ค่า ^ ^ คี้ต้าผา = พี่กุ๊ก โปเตโต้ เอ๊ย! กุ๊ก คีตภา ค่ะ และตัวละครที่ตกค้าตอนที่แล้ว จอมโจรสาวหนงจิ่ง = หนมจีน (อิๆๆ) ปล. พี่จริง - ค้านเรื่องอะไรคับ? หนูออกจะใส่ซื่อ ไร้พิษภัย ไม่ทันคน... หุๆๆ ปล. 2 ส้ม - ชู่ว์......... (เอาเป็นว่ารู้กัน) คนอ่านค่า ^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 26 เม.ย. 49 18:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ้าว ลืมจอมโจรหนงจิ่ง ไปคนนึง เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 27 เม.ย. 49 11:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เฮ้ยๆๆ ออกโรงแล้ว นั่งรอตอนต่อไป มาสายประจำ :) จากคุณ : นารูมิ - [ 16 พ.ค. 49 10:27:16 ]