ความคิดเห็นที่ 1 คนพูดจากไปนานแล้วแต่ปลายรุ้งยังนั่งอยู่ที่เดิม เธอพลาดไปแล้ว เธอปล่อยให้นวลมณีจากไปโดยที่ยังไม่ได้ถามคำถามที่เธออยากรู้ คำถามที่ว่า...         ถ้าตอนนี้เธอไม่มั่นใจ เธอจะเรียกความมั่นใจนั้นกลับคืนมาได้อย่างไร             ภายในบ้านยังมืดสนิท โรงจอดรถที่คาดว่าจะได้เห็นรถของไตรทศจอดรออยู่ก็ว่างเปล่า ปลายรุ้งถอนหายใจขณะเลี้ยวรถเข้าไปจอด         ทุ่มครึ่ง.......ภายในบ้านยังเงียบ เสียงกริ่งโทรศัพท์ก็ยังไม่ดังขึ้นสักที ปลายรุ้งมองตัวเองในกระจก ยิ้มบางๆยังมีให้เห็นบนดวงหน้า ทว่า...นัยน์ตาเริ่มขุ่นมัว         ทุ่มสี่สิบห้า.....อีกสิบห้านาทีถึงเวลานัด สามีของเธอก็ยังไม่ปรากฏกาย น้ำเสียงทุ้มที่เคยบอกถึงสาเหตุการมาช้า ผิดนัด และคำขอโทษเธอก็ยังไม่ได้ยิน         สองทุ่มตรง.....เวลานัด ปลายรุ้งผุดลุกผุดนั่ง มือคว้าโทรศัพท์แล้วก็วาง ถ้าทศไม่โทร.มาเธอก็จะไม่โทร.ไปเช่นกัน !         บางอย่างที่มากไป มันก็ดูไร้ค่า บางอย่างนี่รวมถึงความรักด้วยหรือเปล่า ในใจของปลายรุ้งเริ่มอบอวลด้วยกรุ่นไอของความโกรธ วันนี้มันไม่ใช่แค่สามีต้องกลับมาทานข้าวที่บ้านเท่านั้น แต่มันคือ...         วันคล้ายวันที่เธอและเขาเจอกันครั้งแรก !         ถ้าเพียงแต่วันนั้นเขาจะไม่ช่วยเธอยกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขึ้นใส่สายพานเพื่อเอ็กซเรย์ในสนามบิน         ถ้าเพียงแต่วันนั้นที่นั่งของเธอและเขาจะไม่ติดกัน         ถ้าเพียงแต่วันนั้นเครื่องบินจะไม่ตกหลุมอากาศและเธอจะไม่ดึงมือเขามากุมไว้         ถ้าเพียงแต่เขาไม่ใช่หนุ่มเจ้าเสน่ห์ ช่างเอาใจและอ่อนโยน เธอคงไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาชิดใกล้แล้วก็ตกหลุมรักเขาอย่างหมดหัวใจ         ‘หัดเผื่อใจไว้บ้างนะรุ้ง ไม่ใช่แกรักเขาเท่าไหร่แกก็บอกเขาไปหมด คนอย่างแกถ้าต้องการรักจากใครแกก็ต้องการมากกว่าคนอื่น ต้องการหมดหัวใจของเขา นายไตรทศน่ะมันก็มีรักให้แกมากอยู่หรอก แต่ฉันว่ามันไม่ได้ให้แกหมด แต่มันแอบเม้ม แอบซ่อน เอาไว้ให้คนอื่นด้วย’ นิรชาเคยบอกเธออย่างนั้น หรือจะจริง         ในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่ปลายรุ้งผุดลุกขึ้นตรงดิ่งไปยังโทรศัพท์ดึงสายออก หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กขึ้นมากดปุ่มปิดเครื่อง         ไตรทศจะต้องรู้ซะบ้างว่าเธอไม่ใช่ภรรยาประเภทที่เป็นของตายอยู่ที่บ้าน !         ปลายรุ้งปรายตามองโทรศัพท์อีกครั้ง ภาพที่เห็นพร่าเลือนด้วยหยาดน้ำที่เอ่อมาคลอหน่วยตา ก็สมควรแล้วที่เขาต้องร้อนรุ่มหัวใจซะบ้าง นี่คือบทลงโทษสำหรับไตรทศโทษฐานที่ปล่อยให้ความรักเลือนหายไปตามกาลเวลา !        เครื่องปรับอากาศในร้านอาหารยังคงทำงานเป็นปกติ พ่นไอเย็นออกมาครอบคลุมทั่วทุกพื้นที่ ทว่าไตรทศก็กลับรู้สึกร้อน กระวนกระวาย เกิดอาการนั่งไม่ติด ดวงตาคมมองลูกค้าสาวเลือกแบบเฟอร์นิเจอร์ ปากเม้มแน่นอย่างอดทน เมื่ออีกฝ่ายพลิกเปิดหน้าแล้วหน้าเล่า แต่ไม่ตัดสินใจเลือกสักที         ชายหนุ่มค่อยๆปรายสายตามองนาฬิกาข้อมือ ตกใจเมื่อเห็นเวลา เลยเวลานัดมาเกือบสิบนาที เขายังไม่ได้โทรศัพท์บอกปลายรุ้งเลยสักคำ         ไตรทศเอ่ยปากขอตัวกับลูกค้าก่อนจะปลีกตัวออกมาโทรศัพท์ กดครั้งแล้ว ครั้งเล่า ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ กำลังจะกดเรียกสายอีกเป็นครั้งที่สิบ มือหนาของใครบางคนก็ตบลงบนไหล่กว้าง         “ขอบใจว่ะ ทศ เดี๋ยวข้าคุยกะลูกค้าเอง แกกลับไปหาเมียเถอะ” ครั้นเห็นคนเป็นเพื่อนยังยืนกุมโทรศัพท์แน่น         “เป็นไรวะ อย่าบอกนะเว้ยว่าลูกค้าปฏิเสธ...”         “เปล่า รุ้งไม่อยู่บ้าน โทร.เข้ามือถือก็ปิดเครื่อง”         “โธ่เอ้ย !” ธนิตยกมือเกาหัวแกรก “เรื่องแค่เนี้ย ! ผู้หญิงก็งี้แหละว้า เราผิดนัดสิบนาที ยี่สิบนาที แม่งอนเป็นชาติ ยิ่งง้อก็ยิ่งงอน”         “ข้าไม่น่าแลกงานนี้กับเอ็งเลยไอ้นิต” ไตรทศเค้นเสียงบอก           “เรื่องเล็กว่ะ” ธนิตตบไหล่เพื่อนเป็นเชิงปลอบ “ถ้ารุ้งเขาโมโหใส่เอ็ง เอ็งก็ตวาดกลับดิวะ ข่มเข้าไว้เพื่อน รับรองเงียบ มีเมียเอาไว้ปราบโว้ย ไม่ได้มีเอาไว้กลัว”         ไตรทศส่ายหน้ากับคำพูดของเพื่อน ก่อนจะรุนหลัง พยักหน้าให้เพื่อนเดินเข้าไปในร้านอาหารก่อน พร้อมทั้งยกหูโทรศัพท์ขึ้นเป็นนัยว่า...ขอโทร.อีกครั้ง         “สิ้นลายแล้วเหรอวะ ไอ้ทศ เอ็งจำได้ไหมที่เมื่อสองวันก่อนข้าบอกเอ็งว่าข้าเจอรุ้งเดินซื้อของกับผู้ชายน่ะ เอ็งถามหรือยังว่าใคร”         ไตรทศส่ายหน้าอีกครั้ง คราวนี้คนเป็นเพื่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่         “ระวัง ! เอ็งจะมีอวัยวะเกินสามสิบสอง มันจะงอกบนหัวเอ็ง ข้าหวังดีนะเว้ย” เพื่อนผู้หวังดีหันมามองหน้าเขาอีกครั้งก่อนจะผลักบานประตูเดินเข้าไปในร้าน         ในระหว่างขับรถกลับบ้านคำพูดของเพื่อนหลายๆคนดังก้องอยู่ในหู แปลก ! ที่บางเรื่องเขาก็ลืมเลือนไปแล้ว แต่วันนี้มันกลับชัดเจน ราวกับเขาเพิ่งได้ยินมาเมื่อสักครู่นี่เอง         ‘เอ็งไม่รู้สึกเลยเหรอวะ ว่าเมียเอ็งชักไม่มีเหตุผลเข้าไปทุกวันๆ’         ‘เมียเอ็งเขารู้ไหมเนี่ย ว่าเอ็งต้องนั่งหลังขดหลังแข็งทำงานเพื่อจะได้วันลาพักร้อนตรงกับเขา’         ‘นี่เล่นปิดมือถือเลยเหรอวะ ถ้าเขาขู่จะหอบเสื้อผ้าออกจากบ้าน เอ็งปล่อยเขาไปเลยนะเว้ย รับรอง ไม่เกินสองวันเดี๋ยวก็หอบกลับมา’         ดูเหมือนทุกคำพูดที่นึกได้จะช่วยพัดกระพือไฟในหัวใจมากยิ่งขึ้น ยิ่งเลี้ยวรถเข้ามาในบ้านเห็นรถของปลายรุ้งจอดอย่างเรียบร้อยในโรงรถ ไฟในบ้านเปิดสว่างโร่ สายโทรศัพท์ถูกดึงออกจากเครื่อง ความห่วงในทีแรกก็แปรเปลี่ยนเป็นความคั่งแค้น         ปลายรุ้งแกล้งทำให้เขาเป็นห่วง ! จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 เม.ย. 49 18:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปลายรุ้งไม่คิดบ้างหรือไร ว่าทุกการกระทำเขาทำไปเพื่ออะไรและเพื่อใคร ก็เหมือนกับที่เพื่อนร่วมแก๊งเขาบอกนั่นแหละ ถึงคราวที่เขาต้องกำราบเมียอย่างปลายรุ้งให้รู้สึกเสียบ้าง         ในเสี้ยววินาทีที่อารมณ์มีอิทธิพลเหนือเหตุผล ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาวาวโรจน์ ได้เลย ! อยากเล่มเกมนัก ไตรทศก้าวพรวดขึ้นบันไดไม่แม้แต่เหลือบตามองร่างบางที่นอนขดอยู่บนโซฟาอีกเป็นครั้งที่สอง         จะไม่มีคำขอโทษ ไม่มีคำง้อหลุดออกจากปากเขาแน่ ปล่อยให้นอนขดไม่สบายตัวนั่นแหละ สมควรแล้ว ! นี่คือบทลงโทษสำหรับปลายรุ้งโทษฐานที่ทำตัวงี่เง่า ไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ         ปลายรุ้งพลิกตัวเมื่อแสงเรื่อเรืองจากดวงตะวันส่องผ่านบานหน้าต่าง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งอย่างงุนงงก่อนจะวิ่งไปยังหน้าต่างแนบหน้ากับกระจกใสมองไปยังโรงรถ         รถสองคันจอดเคียงกันอยู่อย่างที่เคยเป็นในทุกๆเช้า แต่เธอตื่นขึ้นมาเดียวดายบนโซฟา !         ดีล่ะ ! อย่าเอาเลยคำลา การหอมแก้มอย่างที่เคยมีให้กันเมื่ออีกฝ่ายต้องเดินทางไปทำงานไกลๆ ข้ามวันข้ามคืน หญิงสาวคิดในใจขณะโหย่งเท้าขึ้นข้างบน         ปลายรุ้งหอบเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ ยัดๆโยนๆเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ความตั้งใจที่จะย่องออกจากบ้านถูกล้มเลิก เมื่อเห็นผู้เป็นสามีนอนสบายอยู่บนเตียง         หญิงสาวแกล้งทิ้งกระเป๋าเดินทางลงบนพื้นห้อง ปิดตู้เสื้อผ้าเสียงดัง แกล้งทำอะไรต่อมิอะไรตกหวังให้คนที่นอนบนเตียงตื่น และก็ได้ผล         “รุ้ง !” คนบนเตียงงัวเงียลุกขึ้น         “รุ้งจะไปต่างจังหวัด”         “อืม...รู้แล้ว”         “รู้แล้ว !” เสียงร้องแหลมของผู้เป็นภรรยาทำให้ไตรทศนิ่วหน้า ยกมือเสยผม         “ก็รุ้งบอกไง ว่าไปสัมมนาสี่วัน จำไม่ได้เหรอ” ท่าทีเนือยๆของไตรทศทำให้ความน้อยใจพลุ่งขึ้นมาในใจของปลายรุ้งพร้อมกับคำพูดเมื่อวานของรติกา         “จำได้...แล้วทศล่ะจำได้ไหมว่าพูดอะไรไว้ นัดกับผู้หญิงอีกคน แต่ไปกินข้าวกับผู้หญิงอีกคน ทศทำอย่างนี้ประจำเลยหรือไง”         “ผู้หญิงที่ไหนอีกล่ะ ไปฟังใครเขามาอีก” เสียงย้อนถามหงุดหงิด สีหน้าที่แสดงออกบ่งชัดว่ารำคาญอย่างที่สุด         “คิดดูเอาเองแล้วกันว่าผู้หญิงที่ไหน” ปลายรุ้งหิ้วกระเป๋าขึ้นมา         “แล้วรุ้งก็อย่าลืมนอนคิดด้วยแล้วกันว่าผู้ชายที่ไหนที่คุณไปเดินซื้อของด้วย ผมก็ได้ยินมาอย่างที่รุ้งได้ยินนั่นแหละ” คนที่เดินหิ้วกระเป๋าหยุดชะงักกลางประตู แต่ไตรทศไม่อยู่รอตอบ คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้สายตาขุ่นมัวที่ออกมาจากดวงตาโชนแสงของภรรยาปะทะกับบานประตูห้องน้ำแทน         หัวข้อของการสัมมนาไม่ได้ซึมเข้าสู่การรับรู้ของปลายรุ้งเท่าใดนัก หญิงสาวพยักหน้าอย่างแกนๆ ยิ้มอย่างเนือยๆให้กับเพื่อนร่วมสัมมนา ขณะเดินเลียบไปตามหาดทรายยาว         ถึงแม้จะสั่งตนเองให้ดื่มด่ำกับทัศนียภาพตรงหน้า ชื่นชมกับความงามของท้องทะเลไทย แต่ใจเจ้ากรรมก็ช่างดื้อดึงนักคอยแต่วนเวียนกลับไปหาเรื่องราวเมื่อสองวันที่ผ่านมา....เรื่องราวระหว่างเธอกับไตรทศ         ขณะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องของตน ทำปากขมุบขมิบสาปแช่งคู่ชีวิตอยู่นั้น สายตาก็เจอะกับบังกะโลริมหาด บนระเบียงไม้สีน้ำตาลนั่นใช่ไหมที่เธอกับไตรทศเคยยืนชมทะเลยามฟ้าสางด้วยกัน         ‘รักเพราะรักน่ะสิรุ้ง จะรักเพราะอะไร’ หญิงสาวอมยิ้มเดินเข้าไปใกล้อีกนิด ทศก็เป็นเสียอย่างนี้ ในขณะที่เธอมีเหตุผลร้อยแปดประการที่จะรัก ทว่าไตรทศกลับมีเพียงเหตุผลเดียวที่รักเธอ...รักเพราะรัก         ‘รุ้งรักทศเท่าฟ้าเลยนะ แล้วทศล่ะ’         ‘รักเท่าไหนก็ดูเอาสิรุ้ง ดูว่าผมทำอะไรเพื่อรุ้งบ้าง ดูว่าผมมอบสิ่งดีๆให้รุ้งไหม ทำมากเท่าไหร่ก็รักมากเท่านั้น’         เหมือนโลกหมุนย้อนกลับ เหมือนเข็มนาฬิกาเดินถอยหลัง ภาพไตรทศหิ้วรองเท้าส้นสูงของเธอออกมาวางไว้ให้ยามที่เธอเร่งรีบไปทำงาน  ภาพไตรทศสวมผ้ากันเปื้อนวุ่นอยู่ในครัวยามที่เธอตื่นสาย ภาพของผลไม้อุดมด้วยวิตามินนานาชนิดวางอยู่บนโต๊ะในยามที่เธอเจ็บไข้ไม่สบาย เสียงของไตรทศที่สั่งอาหารที่เธอชอบก่อนอย่างอื่นในร้านอาหารยามที่ไปทานข้าวด้วยกัน         ทุกการกระทำของไตรทศที่เธอเคยเห็นถูกลบเลือนไปเพราะการกระทำของไตรทศที่ถูกคนอื่นเห็น ทุกคำพูดของไตรทศก็ถูกกลบด้วยเสียงของคนอื่นที่ดังกว่า ถ้าหากเธอเป็นไตรทศ เธอคงเสียใจอย่างที่สุด...คนที่เรามอบสิ่งดีๆให้กลับหลงลืมไปอย่างง่ายดาย ปลายรุ้งล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา         ไม่ดีกว่า ! ความผิดของเธอในครั้งนี้มันร้ายแรงนัก ง้อผ่านโทรศัพท์ดูจะง่ายไป เอ ! หรือจะเกริ่นไปก่อนสักนิด แล้วค่อยง้อแบบเต็มสตรีมทีหลัง กำลังลังเลวางแผนการง้ออยู่นั้น โทรศัพท์เครื่องจิ๋วในมือก็กรีดเสียงเต้นเร่าๆคล้ายอยากทำหน้าที่ของมันเต็มแก่         “ค่ะ” ปลายรุ้งกดปุ่มรับสายกรอกเสียงลงไปอย่างหวั่นๆ         “รักที่มีให้กันในวันก่อน ไม่เคยเลือนรางจางไปกว่านั้น  รักกลับดูเหมือนเพิ่มขึ้นทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผูกพัน มีฉันต้องมีเธอ คู่ชีวิตที่มอบใจ คนสุดท้ายที่มีอยู่ ถ้าถึงวันนั้น ถึงวันชรา อยู่กันมาร่วงโรยทั้งคู่ ฉันรู้ดีต้องมีกันวันสิ้นลม*” เสียงทุ้มคุ้นหู ไม่ต้องบอกชื่อเพลง ไม่ต้องร้องซ้ำตั้งแต่ต้นอีกครั้ง เธอก็จำได้ คู่ชีวิต...ของป้าง นครินทร์ เพลงที่ไตรทศร้องในวันวิวาห์ของทั้งคู่         เพลงที่ร้องแล้วจบลงพร้อมเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆเจ้าบ่าว และเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนๆเจ้าสาว วันนี้ปลายรุ้งยิ้มแก้มปริพอๆกับวันนั้น เพียงแต่ความรักในหัวใจดูจะเพิ่มพูนยิ่งกว่า         “ผมรักรุ้งเพราะ วันแรกที่เจอกันรุ้งทำให้ผมหัวเราะได้ ยิ้มออกทั้งๆที่เพิ่งปวดหัวกับลูกค้ามา วันนั้นรุ้งให้คำจำกัดความของคำว่า ‘บ้าหอบฟาง’ ได้อย่างดี ผู้หญิงตัวเล็กๆกับกระเป๋าใบโต ผมรักรุ้งเพราะรุ้งคือผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่คว้ามือผมไปกุมตอนที่เครื่องบินตกหลุมอากาศ กุมแนบอกด้วยนะรุ้งไม่ใช่กุมไว้ธรรมดา รุ้งเคยถามว่า ผมรักรุ้งมากแค่ไหน ผมรัก...”         “ทศ...รุ้งขอโทษ ที่ลืมสิ่งดีๆที่ทศเคยทำให้ รุ้งจะไม่เก็บคำพูดของใครมาใส่ใจอีกแล้ว” ปลายสายดูจะเงียบไปราวกับจะชั่งใจ         “ทศ”         “เอาเป็นว่าตอนนี้ถือว่าเราหายกัน แต่ผมจะเริ่มต้นโกรธรุ้งใหม่อีกครั้ง ถ้าสัมมนาเสร็จแล้วรุ้งไม่ตรงดิ่งกลับบ้านทันที รู้ไหม...บ้านที่เราเคยคิดว่าเล็กไป ตอนนี้มันใหญ่ยังกะปราสาท” ปลายรุ้งก้มหน้ายิ้มกับพื้นทราย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มกับท้องฟ้าอีกหน ปลายเท้าก็เขี่ยทรายไปมาจนเป็นร่อง         “ทศ...รู้ไหม พี่มณีบอกรุ้งว่า คำพูดของคนทำร้ายชีวิตคนอื่นได้ เราจะไม่ยอมให้คำพูดของใครมาทำลายความรักของเราใช่ไหมทศ”         “ถ้ารุ้งเชื่อในความรักของผม รุ้งก็ไม่ต้องไปฟังจากคนอื่น เรื่องรักของเราจะมีแต่เราสองคนเท่านั้น เข้าใจไหมรุ้ง” เสียงบอกจริงจังวางอำนาจของคนเป็นสามีทำให้ปลายรุ้งย่นจมูกใส่โทรศัพท์         “เจ้าค่ะ”           “ดีมาก กลับมาไวๆนะผมคิดถึง แต่ตอนนี้ผมมีนัดกินข้าวกับสาว แค่นี้นะ ดูแลตัวเองด้วย” อีกฝ่ายพูดเร็วปรื๋อกว่าปลายรุ้งจะจับใจความสำคัญได้ก็ไม่ทันเสียแล้ว         “ลูกค้าสาวแก่น่ะสิ ฉันรู้ทันหรอก” คนพูดขึงตาใส่โทรศัพท์ ชะงักมือที่กำลังจะกดเรียกสายจิกพ่อสามีตัวดีกลับมาคุยอีกครั้ง         ในระหว่างที่เดินกลับโรงแรมที่พัก เสียงของมารดาในยามส่งตัวเข้าหอก็ผุดขึ้นมาในความคิด         ‘ในความรักไม่มีโง่ ไม่มีฉลาด ไม่มีแพ้ ไม่มีชนะ เรื่องของคู่รักไม่มีใครรู้ดีไปกว่าคู่รักคู่นั้น ยามใดที่คิดว่าความรักเริ่มคลอนแคลน ให้นึกถึงสิ่งดีๆที่เคยมีให้กัน นึกถึงความยากลำบากที่เคยฝ่าฟันด้วยกันมา มันจะเป็นคาถาเรียกความมั่นใจในรักกลับคืนมาอีกครั้ง’         ปลายรุ้งยิ้มหวานจนพนักงานหนุ่มของโรงแรมตะลึง เธอไม่ต้องกลับไปถามนวลมณีหรอกว่าจะเรียกความมั่นใจในรักกลับคืนมาได้อย่างไร เพราะเธอรู้คาถาบทนั้นแล้ว _ * _ * _ * _ จบ  _ * _ * _ * _ * ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์ ** แก้ไขข้อความตามหนูโอเลี้ยงค่ะ *** แก้อีกครั้งที่สอง แหะๆ ใครก็ได้ ช่วยบอกที ยายปลายฟ้า เนี่ย ใครเหรอ ตามหลอกหลอนจัง แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 49 06:43:37 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 21:29:44 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 21:28:48 จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 เม.ย. 49 18:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ ใครที่เผลอคลิกเข้ามา ตาลงตาลายคลิกผิดคลิกถูก มาเจอกระทู้นี้ อ่านจนจบแล้วได้โปรดช่วยเคาะสนิมด้วยนะคะ จักเป็นพระคุณอย่างสูง เคาะคนละทีสองที เอาให้ร่วงกราวเลยค่ะ ไม่รู้เรื่องนี้จะถูกใจไหม นี่....ก็คั้น ก็เค้น อย่างสุดความสามารถแล้วค่ะ(แทบขาดใจตาย) อย่างว่าแหละ สนิมมันขึ้น แหะๆ สำหรับเรื่องยาว ตอนนี้ก็กำลังปั่นอยู่นะคะ ก็ค่อยแคะสนิมไปเรื่อยๆ รออีกนิดนะคะ อุทาหรณ์สอนใจ ใครที่อยู่ห่างไกลคนรัก ไม่ได้โทร.กู๊ดไนท์ทุกคืน ไม่ได้ออดอ้อนกันทุกวัน ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆ ใครเล่าอะไรให้ฟังก็อย่าไปเชื่อนะคะ  อย่าไปเชื่อค่ะ อย่าเก็บไปคิดค่ะ  อย่าระแวงในรักนะคะ  จงมั่นใจ จงเชื่อใจค่ะ ท่องไว้ๆ ถ้าระแวงเมื่อไหร่ นึกถึงสิ่งดีๆที่มีให้กันค่ะ ถ้าคิดจะเผลอใจไปมีคนอื่นเมื่อไหร่ก็ นึกถึงสิ่งดีๆที่มีให้กันค่ะ   โฮะๆๆๆๆ  ไปดีกว่า ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านกัน จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 เม.ย. 49 18:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาคิดถึงคนเขียน อันดับแรก... อือ...เรื่องสามี -ภรรยา...น่าอ่านๆๆ น่าคิดด้วยจ้า ... รักกัน ก็ต้องเชื่อใจกัน พูดคุยกัน...โอ้...ใช่เลย .... จากคุณ : จูนิตา - [ 25 เม.ย. 49 19:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สนุกดีค่ะ รออ่านเรื่องยาวอยู่นะคะ อิอิ จากคุณ : nuyu (@ลูกท้อแช่อิ่ม@) - [ 25 เม.ย. 49 19:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โป๊ก....โป๊ก.... สนิมออกหมดยางงงงง.... ผ่านมาช่วยเคาะสนิมและขอเม้นท์อะไรแรงๆสักหน่อยนะ คงไม่ว่ากัน... V V V V V V "คิดถึงจ้ะ" (แรงพอม่ะ...) จากคุณ : ^ ^ (อรพิม) - [ 25 เม.ย. 49 20:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มั่นใจ เชื่อใจ คาถาสำหรับคนมีคู่ น่าจะใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยนะคะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 25 เม.ย. 49 21:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพลงที่ร้องแล้วจบลงพร้อมเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆเจ้าบ่าว และเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนๆเจ้าสาว วันนี้ปลายฟ้ายิ้มแก้มปริพอๆกับวันนั้น เพียงแต่ความรักในหัวใจดูจะเพิ่มพูนยิ่งกว่า and ปลายฟ้ายิ้มหวานจนพนักงานหนุ่มของโรงแรมตะลึง เธอไม่ต้องกลับไปถามนวลมณีหรอกว่าจะเรียกความมั่นใจในรักกลับคืนมาได้อย่างไร เพราะเธอรู้คาถาบทนั้นแล้ว i think it should be ปลายรุ้ง na ka จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 25 เม.ย. 49 21:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับใครหลายๆ คนมากมาย และอาจจะเกิดกับเราหรือคนใกล้ตัวได้เสมอ.... บางครั้งเราก็เชื่อคนอื่นมากกว่าคนใกล้ตัว แปลกดีเหมือนกันนะ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 25 เม.ย. 49 21:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาอ่านค่ะ แต่ไม่รู้จาเม้นท์อะไรดีเพราะว่า ยังไม่มีใครให้มั่นใจด้วย  .. ง่ะ ซะอย่างนั้น ช่วยเคาะสนิมอีกคนค่ะ แล้วก็รอเรื่องยาวๆ (ที่ข้าพเจ้าคงต้องไปตามเก็บตั้งกะตอนแรก ซะก่อน ..) ด้วยค่ะ แบบว่าตอนนั้นวุ่นวือ(ช่องสามของวุ่นวาย) มากมายเรยไม่ค่อยได้เข้าถนนฯ แต่ว่าตอน นี้กลับมาสิงสถิตย์ตามเดิมแร้นค่า ^^V จากคุณ : Antares (กรุ่นกลิ่นแก้ว) - [ 25 เม.ย. 49 21:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^_^ (โห วันเจอกันครั้งแรกยังจำเลยอะ) จากคุณ : scottie - [ 25 เม.ย. 49 22:12:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โป๊ก โป๊ก โป๊กโ ป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊กโ ป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊กโ ป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก แรงและถี่พอไหมคะ อิอิ รอเรื่องใหม่อยู่ค่ะ จากคุณ : Nong Kob - [ 25 เม.ย. 49 22:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โห พี่นกขา ลงได้ถูกเรื่องถูกเวลาจริงๆเลยค่ะ ตอนนี้กำลังระแวง และไม่มั่นใจในความรัก เพราะไม่เคยได้คำตอบว่าเค้ารักเราเพราะอะไร ก็ได้แต่ถามๆๆๆ แล้วตอนนี้ ก็มีแต่คนอื่นๆพูด อืม ราตริมณิจะลองเชื่อใจ และไว้ใจเค้า จะไม่ทำตัวงี่เง่าขอบคุณพี่นกมากๆเลยค่ะ จากคุณ : ราตริมณิ (ราตริมณิ) - [ 25 เม.ย. 49 23:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จองพื้นที่ฮับ จากคุณ : เนตรนภัส - [ 26 เม.ย. 49 09:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 26 เม.ย. 49 09:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารักดีค่ะ แต่น่าจะมีฉากกุ๊กกิ๊กด้วยนะเนี่ย ท่าทางจะน่ารัก อิอิ จากคุณ : น่านะ - [ 26 เม.ย. 49 11:42:00 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โฮ่.. เรื่องน่ารักดีนะคะพี่ ^ ^ V ^ ^ รอติดตามเรื่องใหม่อยู่นะคะ จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 26 เม.ย. 49 13:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบเรื่องนี้ค่ะ รออ่านเรื่องยาวนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 26 เม.ย. 49 15:15:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 .^ _ _ __ _ _ _ __ _  _^ หลงเข้ามา...... จากคุณ : เอ่อ่อ่ะฯ (เอ่อ่อ่ะนะคะ) - [ 26 เม.ย. 49 17:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โห น้องเราเคาะจนสนิม หลุดจนได้ อิอิ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 26 เม.ย. 49 18:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบค่ะชอบ จากคุณ : เม-ดา - [ 26 เม.ย. 49 21:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดีจังนะคะ รักแท้ไม่แพ้อะไรเลย อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 26 เม.ย. 49 22:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สั้น ... แต่ประทับใจอ่ะ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 27 เม.ย. 49 04:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คนรอบข้างที่หวังดีเกินไป มันจะกลายเป็นร้ายได้ คู่รักจะต้องคิด มอง ด้วยตัวของตัวเอง น่ารักจังค่ะ ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 27 เม.ย. 49 11:25:25 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อะแฮ่ม...อะแฮ่ม...มาแล้วคร้าบบบบ...บบ...บ มาตอบกระทู้(ปกติมักชิ่ง 555) พี่จูนิตา >>>>คิดถึงคนอ่านเหมือนกันค่ะ โอ้...ใช่เลย เลยเหรอคะพี่ 555 คุณ nuyu (@ลูกท้อแช่อิ่ม@) >>>> จะพยายามอย่างที่สุดให้แฟนเก่าแก่อย่างคุณ @ลูกท้อแช่อิ่ม@ รอนาน ว้าย...พิมพ์ตก ตกคำว่าไม่ค่ะ เติมเอาเองนะคะ อยากให้คำว่า ...ไม่...อยู่ตรงไหน พี่ออง (อรพิม)>>>> โอ...อย่างแรง แรงจริงๆเลยพี่ แรงทั้งความคิดถึงและแรงเคาะเลยนะพี่ คิดฮอดหลายๆเหมียนกันค่ะ คุณKwan (1688tkw) >>>> ถูกต้องเลยค่ะ คุณน้อง โอเลี้ยงแก่ๆ >>>> ขอบใจจ้า แล้วรู้เปล่า ยายปลายฟ้าเนี่ยใคร ช่วยไล่มันไปทีสิจ๊ะ 3 ครั้งเลยนะเนี่ย ขอบใจอีกทีนะ คุณ AmeliaM >>>> ใช่แล้วค่ะ ก็เห็นหลายคู่ที่เลิกร้างกันไปเพราะคนอื่นน่ะค่ะ มันก็เลยออกมาเป็นเรื่องนี้ จริงๆไม่เฉพาะเรื่องความรักหรอกนะคะ เรื่องอื่นๆก็เหมือนกัน คุณ Antares (กรุ่นกลิ่นแก้ว) >>>> แฟนเก่าแต่ไม่แก่กลับมาแล้ว หายวุ่นวือแล้วเหรอคะ เรื่องยาวของอุณากรรณไม่มีหรอกค่ะ เพราะหลายเดือนที่ผ่านมาก็วุ่นวือเหมือนกันค่ะ คุณ scottie >>>> แหะๆ มันเว่อร์ไปไหมคะ พอดีก่อนหน้านี้ฟังเพลง ในวันที่เราเจอะกันครั้งแรก ของ POP ค่ะ คุณ Nong Kob >>>> โอ...แฟนเก่า มาช่วยเคาะขนาดนี้ ถ้าไม่หลุดก็ต้องรีบทำให้หลุดแหละค่ะ น้อง ราตริมณิ  >>>> แม่นเลยค่ะ อย่าไปฟั๊ง...อย่าไปฟังค่ะ 555 น้องจอย...เนตรนภัส>>>> จองนานแล้วนะยะ  จองข้ามวันอย่างนี้ ปรับเป็นไรดีนะ  อิอิ คุณ : :::อาราเร่::: >>>> ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน คุณ น่านะ >>>> ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน เรื่องกุ๊กกิ๊กนั้น แหะๆ ช่วงนี้คนเขียนจนใจ๊ จนใจ ค่ะ ถ้ายังตามอ่านอยู่ เรื่องหน้ารับรองมีกุ๊กกิ๊กเยอะกว่านี้ค่ะ (นี่แน่ะ ! ติดสินบนซะเลย) คุณ มิรันตี (Lady Virago) >>>> โอ..ลูกค้าขาประจำมากันเยอะ ดีจัง จะพยายามเอาเรื่องยาวมาลงให้ไวไวค่ะ คุณ nongwin >>>> ดีใจค่ะที่ชอบ นี่ก็ขาประจำอีกราย จะพยายามเค้นและคั้นเรื่องยาวอย่างด่วนที่สุดค่ะ เจ้ากานต์ >>>> สาธุ...ขอให้หลงอยู่ในนี้ หาทางออกไม่เจอ 555 พี่นัท >>>> ยังหลุดไม่หมดเลยพี่ ได้แต่เรื่องสั้นนี่แหละ เรื่องยาว..คิดพล็อตไว้สองเรื่อง ประภาคารดาว ที่บอกพี่ไง กะ ดาวพรายแสง ที่พี่ช่วยเลือกชื่อ แต่ว่า...รู้สึกว่าเรื่องเกี่ยวกับทหารมันจะไปลื่นไหลกว่า แต่ไม่อยากลงทหารติดๆกัน น้องเม-ดา >>>> ดีค่ะดี ที่ชอบ อิอิ น้อง  TSURUGI >>>> โอ....คนนี้ ไม่ค่อยเจอ แต่ลงกระทู้ทีไร โผล่มาทุกที ดีค่ะดี ดีมากๆเลยน้อง พี่ยังจำตาคมๆได้อยู่นะ จริงๆแล้วรักแท้ ควรจะแพ้อะไรคะ แพ้ใจตัวเองดีไหม แหะๆ ไม่รู้แฮะ คุณ Gracie Lou Freebush >>>> ชื่อนี้จำแม่นค่ะ เพราะเคยถามว่าแปลว่าอะไร อิอิ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน คุณ  Clear Ice >>>> กรี๊ด....ดดด.....ดด.....ด มากรี๊ดรับนักเขียนดังค่ะ "คนรอบข้างที่หวังดีเกินไป มันจะกลายเป็นร้ายได้" ถูกต้องแล้วคร้าบ ถูกอย่างที่สุด อิอิ **** ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน เข้าช่วยเคาะสนิมนะคะ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 27 เม.ย. 49 20:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปกติไม่ค่อยอ่านเรื่องสั้นค่ะ แบบว่าไม่จุใจ แต่เรื่องนี้โหวตให้โดนจเต็มๆค่ะ เพิ่งซื้อนิยายเรื่องยาวของคุณอุณากรรม มา1 เล่ม หนามากกกกก กะลังจะหาเวลาอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 28 เม.ย. 49 01:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ว้ากกก.....กกก.....กก......ก คุณธาราฝันคะ  อุณากรรณ ค่า.....ไม่ใช่อุณากรรม สงสัยโดนใจจนมือไม้สั่น เลยพิมพ์ผิดสิคะ แหะๆ เล่มหนาๆ คงเป็นคู่กัดฯ สินะคะ(ทำยังกะมีหลายเล่มเลยเรา) ถ้าหาเวลาอ่านจนจบแล้วก็อย่าลืมหาเวลาอ่านเล่มที่บางลงมาอีกเล่มหนึ่งนะคะ แหะๆ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน จากคุณ : อุณากรรณ - [ 28 เม.ย. 49 06:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อึ๋ยย โทษทีค่ะ ผิดแบบไม่น่าให้อภัย มือพี่ไม่ได้สั่นหรอกค่ะ แต่ตาเริ่มลายเพราะอ่านมาราธอนน่ะค่ะ ใช่แล้วค่ะ คู่กัดเล่มบึ้ก...ท่าทางน่าสนุกและน่าจะใช้เป็นอาวุธได้ ฟาดหัวคนมาก่อกวนเวลาอ่านน่ะค่ะ เล่มบางอีกเล่มที่ซีเอ็ดแถวบ้านหมดค่ะ กะจะไปหาที่B2Sค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 29 เม.ย. 49 01:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อืม ต้องมั่นใจในรักเนอะ จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 29 เม.ย. 49 15:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ ได้ข้อคิดด้วย.. :) จากคุณ : Keris - [ 29 เม.ย. 49 21:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาอ่านพร้อมกับความซึ้งใจ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 29 เม.ย. 49 22:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ ธาราฝัน >>>> แต่อภัยให้เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุดหนุนหนังสือ คุณ หนูเก๋ >>>> ถูกต้องอย่างที่สุดเลยค่ะ คุณ Keris >>>> ดีใจค่ะ ที่เรื่องสั้นเรื่องนี้ทำให้คุณรู้สึกดีได้ คุณ รียา-อารียา >>>> ขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ หนูชมพู่ ดีใจค่ะ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 2 พ.ค. 49 08:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องของคนสองคน ตัวเราเองรู้ดีที่สุด อ่านแล้วชอบจัง ... ซึ้ง จากคุณ : natraps - [ 2 พ.ค. 49 15:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โหตรู ตามมาช้าไม่ธรรมดา แต่นะพี่นก คิดถึงพี่นกง่ะ จะแต่งงานยังคะ ? ว่าแต่อ่านแล้วอยากรักแฟนง่ะ แต่นะ มันไม่มีง่ะ รักแฟนเพื่อนไปก่อนได้ป่ะคะพี่นก หุหุหุ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 9 พ.ค. 49 16:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านไป ยิ้มไป ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี นะคะ จากคุณ : ร่มไม้ชายน้ำ - [ 16 พ.ค. 49 20:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สนุกจัง อิอิ จากคุณ : nana_naas - [ 2 มิ.ย. 49 12:16:31 ]