ครั้งนี้จะลงยาวนิดหนึ่งนะคะ เพราะอาจจะมาลงอีกทีหลัง 18 พ.ค. เลยค่ะ
(จะยังมีใครตามอ่านมั้ยหละนั่น?)
แต่ถ้าหาเวลาได้ก็จะมาทยอยลงก่อนค่ะ
ตอนที่ ๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4253018/W4253018.html
ตอนที่ ๒
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4256323/W4256323.html
ตอนที่ ๓
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4259690/W4259690.html
ตอนที่ ๔
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4265650/W4265650.html
ครั้งที่ ๕
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4273411/W4273411.html
ครั้งที่ ๖
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4299282/W4299282.html
ครั้งที่ ๗
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4309865/W4309865.html
ต่อครั้งที่ ๘ ค่ะ
โห..เพิ่งนึกออกเหรอเนี่ย ริมน้ำแซว ก่อนจะรีบบอกเมื่อเห็นอาการพิทักพิท่วนนั้น พี่ไฮ่เค้าพากรุ๊ปครอบครัวที่มีอาม่าเข้าไปข้างในแล้วแหละ กรุ๊ปนั้นน่ะติดพี่ไฮ่จะตาย พี่ไฮ่แทบไม่ได้ดูแลคนอื่นเลยมั้ง
ประโยคนั้นทำให้เทอรี่เริ่มยิ้มได้อีกครั้ง ก่อนจะวางเงินค่าชาไว้แล้วลุกขึ้นยืน
ไป..งั้นเราไปกินอุด้งกัน
ร่างสูงๆ นั้นยังคงเดินนำไปเช่นเดิม โดยทิ้งระยะห่างไว้พอควร ฉัน ริมน้ำ และฟ่อนฟางเดินตามไปไม่นานนักก็ถึงร้านอุด้งที่ว่า โต๊ะของร้านมีอยู่ไม่กี่โต๊ะ แต่เราก็เลือกที่จะนั่งที่โต๊ะตัวด้านนอกสุดซึ่งนั่งได้สี่ที่พอดี เทอรี่กับริมน้ำเป็นคนไปสั่งอาหาร ราว 10 นาที อุด้งควันฉุยก็มาตั้งไว้ที่เบื้องหน้าของแต่ละคน
อุ๊ย! มีต๊อกด้วย ฟ่อนฟางอุทานอย่างยินดีพลางเอาตะเกียบชี้ไปที่แป้งกลมในชามอุด้ง
ก็ยังอยู่ในช่วงปีใหม่นี่ เทอรี่ยิ้มตอบ ก่อนเริ่มคีบอุด้งเข้าปาก เส้นหนาใหญ่ลื่นนั้นทำให้ฉันคีบไม่ถนัดนัก ขณะที่สองสาวก็ดูท่าทางไม่ต่างกัน
ถ้าคีบไม่ถนัด ก็เอาช้อนตักทานก็ได้ เทอรี่แนะนำ ดวงตามีแววขำกับอาการเก้ๆ กังๆ ของเราสามคน
แหม..ทำไมไม่บอกซะตั้งแต่แรก ไอ้เรารึก็กลัวผิดธรรมเนียม ริมน้ำยิ้มแป้น ก่อนวางตะเกียบ
ลงแล้วเอาช้อนเริ่มตัดเส้น ฉันกับฟ่อนฟางจึงเริ่มทำตาม
จริงๆ ธรรมเนียมเกาหลีก็ไม่ใช้ช้อนกินเส้นอุด้งหรอก แต่พวกคุณยังไม่ใช่ชาวเกาหลีนี่นา ไม่เป็นไรหรอก ไว้เป็นชาวเกาหลีแล้วผมจะหัดให้ เทอรี่ยิ้มนิดๆ ในประโยคท้ายนั้น ขณะที่ริมน้ำชะงักมือพร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์
ฮั่นแน่! พูดไรอ้ะเทอรี่? พูดงี้มันแอบแฝงนะเนี่ย ท้ายคำเจ้าตัวลากเสียงยาวพร้อมกับเหล่ตามาทางฉัน ฉันก้มหน้ามองไปที่ชามอุด้ง รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆ ขณะที่ได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่ถูกแซว
ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงอยู่ซะหน่อย น้ำนี่ก็.. กินเถอะน่า เดี๋ยวเข้าเกทไม่ทันนะ ประโยคท้ายราวขู่นั้น ทำให้ริมน้ำค้อนไปวงหนึ่ง
เออ..เอาไว้ให้ไปเมืองไทยก่อนเหอะ เสียงบ่นพึมพำเป็นภาษาไทยนั้นทำให้ฟ่อนฟางกับฉันอดยิ้มไม่ได้ ขณะที่คนซึ่งฟังภาษาไทยไม่ออกก็ไม่ได้ใส่ใจกับประโยคมาดร้ายนั้นนัก ก้มหน้าก้มตากินอุด้งจนเรียบร้อยก็นั่งรอจนกระทั่งพวกเราสามคนวางช้อน
ต้องไปแล้วสินะ เสียงพึมพำคล้ายเศร้าสร้อยนั้นทำให้ฉันใจหายวูบ เมื่อสบตาคนพูดก็เห็นแววตาเช่นเดียวกับน้ำเสียง ดวงตาที่มีแววเหงาอยู่จางๆ จ้องมาที่ฉัน รอยยิ้มเจื่อนนั้นดูฝืนกว่าปกติ
น่า..เดี๋ยวเดือนหน้าก็ได้เจอกันแล้ว ริมน้ำโพล่งออกมาก่อน ตาดูแดงระเรื่อ ขณะที่ฟ่อนฟางเองก็เสหัวเราะกลบเกลื่อนพร้อมกับย้ำประโยคของเพื่อน
ใช่เดี๋ยวเดือนหน้าก็ได้เจอกันแล้ว
จริงๆ นะ ถ้าผมไปเมืองไทย ผมจะได้เจอทั้งสามคนนะ
แน่นอน ริมน้ำพยักหน้าหนักแน่น เช่นเดียวกับฟ่อนฟาง จึงเหลือเพียงฉันที่ยังคงไม่พูดอะไร เทอรี่จึงหันมามองฉันตรงๆ
ซัมเมอร์ ซัมเมอร์จะมาเจอผมหรือเปล่า?
อืมม์ เมล์ไปบอกซัมเมอร์ล่วงหน้าแล้วกัน ฉันพยักหน้าก่อนตัดสินใจเปิดเป้ หยิบผ้าพันคอสองผืนให้สองสาว แล้วยื่นถุงที่มีผ้าพันคอของเทอรี่ให้เจ้าตัว ของขวัญปีใหม่ของทุกคนจ้ะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพและทุกอย่างที่ทำให้นะ
ประโยคท้ายฉันพูดกับเทอรี่โดยตรง เขารับถุงไปเปิดก่อนหยิบผ้าพันคอออกมา ดวงตาเริ่มมีประกาย วิบวับ อีกครั้ง
ขอบคุณนะ
ขอบคุณนะคะพี่ซัมเมอร์ โห..เสียดายเพิ่งได้ เลยอดใช้เลย เอาไว้มาเกาหลีคราวหน้าคงได้ใช้หละ ริมน้ำว่าพลางลองพันผ้าพันคอให้ฟ่อนฟางแล้วเอียงคอพินิจดู
รอหน้าหนาวปีหน้าเลยเหรอ น้ำ?
งั้นสิเทอรี่ เจ้าตัวพยักหน้าหงึกตอบ ไม่งั้นไปเมืองไทยถ้าจะใช้คงต้องรอไปเที่ยวเหนือหนะแหละ
โทษที พี่ลืมคิดตอนซื้อน่ะ ฉันพึมพำแผ่วเบา ขณะที่ริมน้ำกับฟ่อนฟางทำตาโต
จากคุณ :
~แอลกอฮอล์~
- [
26 เม.ย. 49 13:53:54
A:203.156.84.155 X: TicketID:086755
]